Psyche
alle pijlers
Hoe kwam je erachter dat je een depressie had?
donderdag 13 september 2018 om 16:56
Ik zit al jaren niet goed in m'n vel en ik vermoed dat ik last heb van een (al dan niet lichte) depressie. Maar ik vind het zo moeilijk om hiermee naar de huisarts te gaan omdat ik geen prater ben, helemaal niet als het om gevoel gaat. En ik denk dus ook steeds dat het wel mee valt omdat ik ook momenten gewoon vrolijk ben, leuke dingen doe enzo. Maar ik tob dus al jaren met mezelf. Ik kan er m'n vinger niet op leggen waarom ik me zo voel... Wellicht ben ik te hard voor mezelf want ik ben van niet zeuren, het kan altijd slechter.
Ik doe om de zoveel tijd ook online testen en daarmee scoor ik altijd dat ik vermoedelijk een depressie heb maar dan nog vind ik het moeilijk om voor mezelf te bepalen of dat klopt.
Hoe kwamen jullie erachter dat je niet gewoon somber was maar een depressie had?
Ik doe om de zoveel tijd ook online testen en daarmee scoor ik altijd dat ik vermoedelijk een depressie heb maar dan nog vind ik het moeilijk om voor mezelf te bepalen of dat klopt.
Hoe kwamen jullie erachter dat je niet gewoon somber was maar een depressie had?
donderdag 13 september 2018 om 17:04
Toen ik geen enkel vrolijk moment meer had, niks leuks meer wilde doen en al zittend op de bank met de kinderen om me heen in slaap viel en ging berekenen hoe hard ik precies tegen een boom moest rijden om net niet dood te gaan maar wel heeeeeeel lang in het ziekenhuis te komen om maar even niet meer te hoeven, was het wel redelijk duidelijk. Voor mijn man dan, ikzelf vond het allemaal wel meevallen. Huisarts was het met man eens en ik ben toen naar een psych gegaan en aan de medicatie.
donderdag 13 september 2018 om 17:12
Toen ik alleen nog maar op de bank zat, uren ging wandelen om maar niet te hoeven denken, nauwelijks nog at of dronk, bijna geen contact meer had met andere mensen, nergens meer plezier aan beleefde en uiteindelijk een overdosis nam.
Ik denk dat een depressie in vele vormen voorkomt, misschien herken je je in reacties hier maar misschien ook helemaal niet. Het feit dat jij je niet prettig voelt is het belangrijkst. Onthoud dat de huisarts heel wat gewend is en jou absoluut geen aansteller zal vinden. Als je het moeilijk vind om met iemand te praten kun je dit ook aangeven, degene weet dan dat hij/zij jou de tijd en ruimte moet geven. Ik was ook nooit een prater maar op een gegeven moment voel je je zo naar dat praten/om hulp vragen het enige is dat nog helpt.
Sterkte! En een beetje lief zijn en goed voor jezelf zorgen.
Ik denk dat een depressie in vele vormen voorkomt, misschien herken je je in reacties hier maar misschien ook helemaal niet. Het feit dat jij je niet prettig voelt is het belangrijkst. Onthoud dat de huisarts heel wat gewend is en jou absoluut geen aansteller zal vinden. Als je het moeilijk vind om met iemand te praten kun je dit ook aangeven, degene weet dan dat hij/zij jou de tijd en ruimte moet geven. Ik was ook nooit een prater maar op een gegeven moment voel je je zo naar dat praten/om hulp vragen het enige is dat nog helpt.
Sterkte! En een beetje lief zijn en goed voor jezelf zorgen.
donderdag 13 september 2018 om 17:13
Het fijne is: je hoeft niet voor jezelf te bepalen of je wel of geen depressie hebt. Je kan een afspraak maken met de huisarts en het daar voorleggen.
Mijn eigen verhaal was dat ik heel langzaam steeds minder dingen leuk vond, en steeds meer thuis op de bank zat. Ik kon het niet opbrengen om iets te gaan doen, en als het me wel lukte vond ik het vaak toch niet écht leuk. Maar juist doordat dit zo geleidelijk ging had ik het niet zelf door. Tot ik op een gegeven moment zo'n online test invulde en dezelfde uitslag kreeg als jij. Toen ben ik naar de huisarts gegaan, die op basis van mijn verhaal het vermoeden kreeg dat ik een flinke depressie had en me doorverwees naar een psycholoog. Toen pas drong echt tot me door hoe zwaar ik het leven al een tijdje vond.
Hoewel ik het aanvankelijk heel moeilijk vond om toe te geven dat het niet goed met me ging, ben ik nu heel blij dat ik dat wel heb gedaan. Ik heb heel veel aan de therapie. Ik raad je daarom zeker aan om dit met de huisarts te bespreken. Ofwel je bent inderdaad depressief en krijgt hulp, ofwel je blijkt niet depressief en je hoeft er niet meer over te piekeren.
Mijn eigen verhaal was dat ik heel langzaam steeds minder dingen leuk vond, en steeds meer thuis op de bank zat. Ik kon het niet opbrengen om iets te gaan doen, en als het me wel lukte vond ik het vaak toch niet écht leuk. Maar juist doordat dit zo geleidelijk ging had ik het niet zelf door. Tot ik op een gegeven moment zo'n online test invulde en dezelfde uitslag kreeg als jij. Toen ben ik naar de huisarts gegaan, die op basis van mijn verhaal het vermoeden kreeg dat ik een flinke depressie had en me doorverwees naar een psycholoog. Toen pas drong echt tot me door hoe zwaar ik het leven al een tijdje vond.
Hoewel ik het aanvankelijk heel moeilijk vond om toe te geven dat het niet goed met me ging, ben ik nu heel blij dat ik dat wel heb gedaan. Ik heb heel veel aan de therapie. Ik raad je daarom zeker aan om dit met de huisarts te bespreken. Ofwel je bent inderdaad depressief en krijgt hulp, ofwel je blijkt niet depressief en je hoeft er niet meer over te piekeren.
donderdag 13 september 2018 om 17:16
Als ik 's morgens onder de douche sta en bedenk dat de dood altijd nog een optie is, dan weet ik dat het niet zo goed met me gaat. En als ik dat dan langer dan een week of 2 achter elkaar denk, dan weet ik; dit is een depressie.
Langer dan 2 weken voornamelijk somber, dat is wel zo'n beetje het voornaamste.
Ken je dit filmpje? https://www.youtube.com/watch?v=owkW6ylGTLo
Ik weet nog dat mijn huisarts verbazingwekkend begripvol reageerde, terwijl ik dacht dat zij alleen maar antibiotica bij een blaasontsteking kon voorschrijven, of ministeck uit mijn dochters neus kon halen.
Langer dan 2 weken voornamelijk somber, dat is wel zo'n beetje het voornaamste.
Ken je dit filmpje? https://www.youtube.com/watch?v=owkW6ylGTLo
Ik weet nog dat mijn huisarts verbazingwekkend begripvol reageerde, terwijl ik dacht dat zij alleen maar antibiotica bij een blaasontsteking kon voorschrijven, of ministeck uit mijn dochters neus kon halen.
donderdag 13 september 2018 om 17:32
Toen ik maximaal 2 uur per nacht sliep en enorm opzag tegen de dag die altijd weer kwam, nauwelijks iets at (en dan nog alleen maar omdat vriend zo aandrong), nergens plezier aan beleefde, mijn concentratie afnam, voor mijn gevoel alles mislukte, ik geen grip meer had op mezelf of het leven, het gevoel voor mijn kind en vriend kwijt raakte, moe was, zo moe. Mijn vriend was bezorgd en gaf dat aan maar eigenlijk had ik nog niet door dat het zo slecht ging. Ik was aan het overleven. Pas toen een collega vroeg of het allemaal wel ging begon ik te huilen en was het laatste beetje wat me op de been gehouden had op. Ik ben een dag later naar de huisarts gegaan die vond dat ik depressief overkwam en me doorverwees voor psychische hulp waar inderdaad een ernstige depressie werd vastgesteld.
Ik piekerde ook enorm veel en dacht veel aan de dood. De dood zou de rust brengen waar ik zo naar verlangde. Stilte in mijn hoofd.
Als jij nu het gevoel hebt dat het niet goed gaat maar denkt dat het niet zo erg is als bij anderen kun je toch die stap naar de huisarts maken hoor! Beter eerder erbij zijn voordat alles erger wordt. Dan is het vaak ook beter te behandelen. Wie weet helpt het je om enkele gesprekken met de poh ggz te hebben om duidelijk te krijgen wat er speelt.
Ik piekerde ook enorm veel en dacht veel aan de dood. De dood zou de rust brengen waar ik zo naar verlangde. Stilte in mijn hoofd.
Als jij nu het gevoel hebt dat het niet goed gaat maar denkt dat het niet zo erg is als bij anderen kun je toch die stap naar de huisarts maken hoor! Beter eerder erbij zijn voordat alles erger wordt. Dan is het vaak ook beter te behandelen. Wie weet helpt het je om enkele gesprekken met de poh ggz te hebben om duidelijk te krijgen wat er speelt.
donderdag 13 september 2018 om 17:38
Ik kwam er pas heel laat achter, juist omdat het zo subtiel ging. Elke avond ging ik slapen met de hoop niet meer wakker te worden, en 's ochtends teleurgesteld zijn. Na het aankleden en ontbijten even tien minuutjes moeten zitten omdat het zó vermoeiend was. Nergens meer plezier aan beleven. De toekomst erg negatief in zien. Mezelf niet meer verzorgen. Als ik het nu opschrijf, klinkt het voor mijn gevoel heel heftig, maar toen ik er middenin zat dacht ik dat ik gewoon een beetje somber was. Pas toen ik me beter voelde realiseerde ik hoe diep ik zat. Sterkte en maak alsjeblieft een afspraak bij de huisarts! 
donderdag 13 september 2018 om 17:58
Ik herken wel een aantal dingen die hier gezegd worden. Zo ben ik ook vaak moe maar dat kan ook komen door mijn trage schildklier waar ik medicatie voor slik. En daarnaast kan ik de rust niet vinden. Zo heb ik nog een hele stapel boeken en DVD's waar ik niet aan toe kom. Afleveringen van series kijk ik dan vaak ook niet in 1x. En als het dan weekend is doe ik ook niet veel. Ga vaak wel even de stad in om er even uit te zijn en voor de rest hang ik maar wat rond in huis, surf wat op youtube en dergelijke. En als dan maandag weer iemand vraagt of ik een leuk weekend heb gehad en wat leuks heb gedaan dan denk ik weer van eigenlijk had ik echt wat leuks moeten doen. En soms kan ik ook best van slag zijn door kleine dingen.
Op mijn werk doe ik vrolijk enzo maar dat is eigenlijk gewoon meer een masker en doe ik best veel op de automatische piloot.
Op mijn werk doe ik vrolijk enzo maar dat is eigenlijk gewoon meer een masker en doe ik best veel op de automatische piloot.
donderdag 13 september 2018 om 18:02
Dat filmpje..*slik*ninanoname schreef: ↑13-09-2018 17:16Als ik 's morgens onder de douche sta en bedenk dat de dood altijd nog een optie is, dan weet ik dat het niet zo goed met me gaat. En als ik dat dan langer dan een week of 2 achter elkaar denk, dan weet ik; dit is een depressie.
Langer dan 2 weken voornamelijk somber, dat is wel zo'n beetje het voornaamste.
Ken je dit filmpje? https://www.youtube.com/watch?v=owkW6ylGTLo
Ik weet nog dat mijn huisarts verbazingwekkend begripvol reageerde, terwijl ik dacht dat zij alleen maar antibiotica bij een blaasontsteking kon voorschrijven, of ministeck uit mijn dochters neus kon halen.
donderdag 13 september 2018 om 18:03
Recentelijk, na emotionele overbelasting.
Uitgeput en constant vermoeid en verschillende soorten gezondheidsklachten, waaronder griepjes die steeds terugkwamen. Moe van alles. Niet meer op willen /kunnen staan, nergens meer heen willen gaan of onder mensen willen komen. Mijn bed niet willen verlaten. Ik was doodop.
Maar had geen doodswens, nooit gehad ook. Maar tegelijk verloor ik zin in leuke/fijne dingen, lekker eten bijv. Mijn eetlust verdween. Ik had er geen zin meer in. Ook niet meer in wat een mens minimaal nodig heeft om te leven. Dus ik viel erg af.
Vorig jaar afspraak met dokter gemaakt voor verwijzing naar therapeut. Want ik was echt opperdepop.
Gelukkig begin dit jaar begonnen met therapie, het helpt me.
Bleek dat ik al meer dan 20 jaar me voort heb gesleept met "lichte" chronische depressie, dat ik daar nu dus uitgeput van was. Dysthemie heet het.
Had het niet eerder herkend en door zelfverwaarlozing nooit hulp gezocht als ik me niet zo goed voelde. Heb gewoon doorgebuffeld, ook in heel zware tijden die ik heb gekend.
Ik begin wat op te krabbelen maar moet nog erg zuinig zijn op mijn energie. Intense gebeurtenissen van afgelopen jaren hebben me behoorlijk overbelast. Nu leer ik o.a door grenzen stellen beter voor mezelf te zorgen.
Door therapie (o.a EMDR) ervaar ik verlichting van mijn klachten.
Advies aan TO: niet te lang door blijven lopen met je klachten. Afspraak maken met je huisarts is zo gedaan. Vertel hem wat je klachten zijn, vraag naar een verwijzing voor hulp hiervoor.
Uitgeput en constant vermoeid en verschillende soorten gezondheidsklachten, waaronder griepjes die steeds terugkwamen. Moe van alles. Niet meer op willen /kunnen staan, nergens meer heen willen gaan of onder mensen willen komen. Mijn bed niet willen verlaten. Ik was doodop.
Maar had geen doodswens, nooit gehad ook. Maar tegelijk verloor ik zin in leuke/fijne dingen, lekker eten bijv. Mijn eetlust verdween. Ik had er geen zin meer in. Ook niet meer in wat een mens minimaal nodig heeft om te leven. Dus ik viel erg af.
Vorig jaar afspraak met dokter gemaakt voor verwijzing naar therapeut. Want ik was echt opperdepop.
Gelukkig begin dit jaar begonnen met therapie, het helpt me.
Bleek dat ik al meer dan 20 jaar me voort heb gesleept met "lichte" chronische depressie, dat ik daar nu dus uitgeput van was. Dysthemie heet het.
Had het niet eerder herkend en door zelfverwaarlozing nooit hulp gezocht als ik me niet zo goed voelde. Heb gewoon doorgebuffeld, ook in heel zware tijden die ik heb gekend.
Ik begin wat op te krabbelen maar moet nog erg zuinig zijn op mijn energie. Intense gebeurtenissen van afgelopen jaren hebben me behoorlijk overbelast. Nu leer ik o.a door grenzen stellen beter voor mezelf te zorgen.
Door therapie (o.a EMDR) ervaar ik verlichting van mijn klachten.
Advies aan TO: niet te lang door blijven lopen met je klachten. Afspraak maken met je huisarts is zo gedaan. Vertel hem wat je klachten zijn, vraag naar een verwijzing voor hulp hiervoor.
donderdag 13 september 2018 om 18:05
Ja concentratie en geheugenverlies had ik ook.
Ook ik ben gestopt met werken.
donderdag 13 september 2018 om 18:13
donderdag 13 september 2018 om 18:16
Ja, slecht slapen is ook heel herkenbaar.duizel schreef: ↑13-09-2018 17:32Toen ik maximaal 2 uur per nacht sliep en enorm opzag tegen de dag die altijd weer kwam, nauwelijks iets at (en dan nog alleen maar omdat vriend zo aandrong), nergens plezier aan beleefde, mijn concentratie afnam, voor mijn gevoel alles mislukte, ik geen grip meer had op mezelf of het leven, het gevoel voor mijn kind en vriend kwijt raakte, moe was, zo moe. Mijn vriend was bezorgd en gaf dat aan maar eigenlijk had ik nog niet door dat het zo slecht ging. Ik was aan het overleven. Pas toen een collega vroeg of het allemaal wel ging begon ik te huilen en was het laatste beetje wat me op de been gehouden had op. Ik ben een dag later naar de huisarts gegaan die vond dat ik depressief overkwam en me doorverwees voor psychische hulp waar inderdaad een ernstige depressie werd vastgesteld.
Ik piekerde ook enorm veel en dacht veel aan de dood. De dood zou de rust brengen waar ik zo naar verlangde. Stilte in mijn hoofd.
Als jij nu het gevoel hebt dat het niet goed gaat maar denkt dat het niet zo erg is als bij anderen kun je toch die stap naar de huisarts maken hoor! Beter eerder erbij zijn voordat alles erger wordt. Dan is het vaak ook beter te behandelen. Wie weet helpt het je om enkele gesprekken met de poh ggz te hebben om duidelijk te krijgen wat er speelt.
Door Snachts te weinig slapen overdag doodmoe , wanneer mogelijk wat slaap inhalen. Maar daarmee het normale slaapritme verstoren:overdag (willen) slapen, 'Snachts niet slapen.
Mezelf op een goed ritme zetten en houden kostte moeite. Uiterlijk 23 u naar bed en 7u opstaan lukte niet meer.
Mede omdat ik de dagen weg wilde slapen: ik wilde overdag niet wakker zijn.
Inmiddels heb ik gelukkig mijn gezonde ritme terug en voel me er energieker bij. Goede nachtrust is heel belangrijk. Ik moet er goed op letten dat dat goed blijft gaan anders voel ik me al snel weer oververmoeid.
donderdag 13 september 2018 om 18:20
Wat is ziek?viva-amber schreef: ↑13-09-2018 18:13Wanneer je je niet ziek genoeg voelt om naar de huisarts te gaan dan ben je misschien wel niet ziek. Een moeilijk en somber karakter is niet perse een aandoening.
Als je hulp nodig hebt, heb je hulp nodig. Ook als dat hulp met een ‘moeilijk en somber karakter’ is.
Ik zou willen dat ik er eerder bij was geweest, maar ja, ik was niet ziek dus vond het aanstelleritis om naar de huisarts te gaan. Wat heb ik daar nu een spijt van..
.
donderdag 13 september 2018 om 18:21
Moet ik me dan ziek voelen bij een depressie?viva-amber schreef: ↑13-09-2018 18:13Wanneer je je niet ziek genoeg voelt om naar de huisarts te gaan dan ben je misschien wel niet ziek. Een moeilijk en somber karakter is niet perse een aandoening.
donderdag 13 september 2018 om 18:27
Slecht voor mezelf zorgen, ontzettend moe zijn, liefst in bed blijven liggen. En elke ochtend onder de douche al denken aan wat voor een kutdag het zou worden. Ik kreeg ook gezondsklachten, waaronder migraine, veel last van maag/darm. Allemaal door spanningen die vanbinnen enorm groot waren. Uiteindelijk hulp gezocht, diagnose depressie plus een angststoornis. Het is dat ik 2 katten had, zonder die twee was ik nog veel dieper in het zwarte gat gegleden..
Leven is nu gelukkig mooier, en lichter voor mij. Hoe je je ook voelt, soms is praten met een ander al heel fijn. Dus toch even die afspraak maken met et de huisarts, doe het voor jezelf. Veel sterkte!
Leven is nu gelukkig mooier, en lichter voor mij. Hoe je je ook voelt, soms is praten met een ander al heel fijn. Dus toch even die afspraak maken met et de huisarts, doe het voor jezelf. Veel sterkte!
jedi_mum wijzigde dit bericht op 13-09-2018 18:29
Reden: Even wat verbeterd qua zinsopbouw
Reden: Even wat verbeterd qua zinsopbouw
0.61% gewijzigd
donderdag 13 september 2018 om 18:27
De enige die je kan vertellen of je een depressie hebt of een ander probleem is een psychiater of gz-psycholoog.
Niemand hier kan (en mag) die diagnose stellen.
Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen. Je leven loopt niet lekker en daar kan je wel wat hup bij gebruiken volgens mij. Dan is het verder niet relevant of dat nou door een moeilijk karakter of door een depressie of door wat anders komt.
donderdag 13 september 2018 om 18:28
In ieder geval wel extreem somber met weinig lichtpunten in het leven en vermoeid. Men lijdt aan een depressie...het is echt lijden...daarbij ben jij geen arts dus je kunt het niet zelf vast stellen. Leuk om te roepen dat je een depressie hebt maar zolang jij geen hulp zoekt heb je werkelijk geen idee.
Blijkbaar voel je je nog te goed om naar de huisarts te gaan vandaar mijn opmerking; hoe ziek ben je dan als je niet genoeg lijdt voor om een afspraak te maken bij de Ha?
Depressie is een ziekte en niet een beetje somber af en toe.
Ik lees nu ook dat je schildklierproblemen hebt. Onbalans in die sfeer kan ook psychische klachten veroorzaken.
Het is verder jouw zaak of je daar een dokter of raadpleegt of niet. Hier op een forum zal je geen adequaat medisch advies krijgen.
Blijkbaar voel je je nog te goed om naar de huisarts te gaan vandaar mijn opmerking; hoe ziek ben je dan als je niet genoeg lijdt voor om een afspraak te maken bij de Ha?
Depressie is een ziekte en niet een beetje somber af en toe.
Ik lees nu ook dat je schildklierproblemen hebt. Onbalans in die sfeer kan ook psychische klachten veroorzaken.
Het is verder jouw zaak of je daar een dokter of raadpleegt of niet. Hier op een forum zal je geen adequaat medisch advies krijgen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 13 september 2018 om 18:29
Niet persee.
Ik heb er ook veel te lang mee rondgelopen, tot ik echt niet meer kon.
Als je de in dit topic beschreven symptomen herkent, al zij het in lichte mate : hulp zoeken TO.
Niet te lang door blijven modderen. Ik spreek uit ervaring . Je leven kan mbv hulp veel beter/mooier/fijner worden. Je hoeft niet genoegen te nemen met niet lekker in je vel zitten. Er kan wellicht wat aan gedaan worden.
donderdag 13 september 2018 om 18:41
Ik vraag ook geen medisch advies. Mijn doel van dit topic is om meer inzicht te krijgen in depressies door ervaringsverhalen van anderen waardoor ik wellicht minder ga op zien tegen het naar de huisarts stappen voor hulp . Want hulp vragen vind ik gewoon zo moeilijk.viva-amber schreef: ↑13-09-2018 18:28In ieder geval wel extreem somber met weinig lichtpunten in het leven en vermoeid. Men lijdt aan een depressie...het is echt lijden...daarbij ben jij geen arts dus je kunt het niet zelf vast stellen. Leuk om te roepen dat je een depressie hebt maar zolang jij geen hulp zoekt heb je werkelijk geen idee.
Blijkbaar voel je je nog te goed om naar de huisarts te gaan vandaar mijn opmerking; hoe ziek ben je dan als je niet genoeg lijdt voor om een afspraak te maken bij de Ha?
Depressie is een ziekte en niet een beetje somber af en toe.
Ik lees nu ook dat je schildklierproblemen hebt. Onbalans in die sfeer kan ook psychische klachten veroorzaken.
Het is verder jouw zaak of je daar een dokter of raadpleegt of niet. Hier op een forum zal je geen adequaat medisch advies krijgen.
donderdag 13 september 2018 om 18:45
Als je je beter wilt voelen, en dat lukt jou niet zelf , vraag je er hulp bij.TsumTsum schreef: ↑13-09-2018 18:41Ik vraag ook geen medisch advies. Mijn doel van dit topic is om meer inzicht te krijgen in depressies door ervaringsverhalen van anderen waardoor ik wellicht minder ga op zien tegen het naar de huisarts stappen voor hulp . Want hulp vragen vind ik gewoon zo moeilijk.
Als je het wel prima vindt zo of je denkt dat je er zelf wel uit komt, vraag je geen hulp.
