Psyche
alle pijlers
hoe omgaan met (oude) littekens door zelfverwonding?
dinsdag 10 juli 2018 om 08:07
Lieve mensen,
Ik besef dat dit een beetje een heftig onderwerp is. Ik praat er ook bijna nooit over en post eigenlijk ook nooit iets op een forum. Bijna 20 jaar geleden kreeg ik Seroxat voorgeschreven tegen angsten die ik toen had en heb in die periode veel aan zelfverwonding gedaan. Dit bleek later een bijwerking te zijn van Seroxat, maar dat terzijde. Ik heb nu wel een arm vol littekens en het ziet eruit alsof ik het nog vorig jaar heb gedaan. Ik krijg hier nog wel eens vervelende reacties op. Mensen schrikken ervan of kijken me vies aan. Meestal zeggen ze niets, soms scannen ze me van top tot teen of zeggen met een afkeurende toon dat ze wel weten dat ik dat zelf heb gedaan. Met dit mooie weer wil ik natuurlijk het liefst gewoon in jurkjes rondlopen zonder mouwen en dat niemand ergens een oordeel over heeft, maar ik weet helaas dat dat onrealistisch is. Het is dus de vraag of ik de rest van mijn leven mijn armen ga bedekken om maar niet veroordeeld te worden, of dat ik er toch schijt aan ga hebben en ga leren om hier op een slimme manier mee om te gaan. Ik hoop eerlijk gezegd op het laatste. Daarom vroeg ik me af of jullie misschien ideeën hebben om hiermee om te gaan. Ik heb eigenlijk twee vragen: wat voel/denk jij als jij iemand ziet met een arm vol littekens? Het kan namelijk ook zijn dat ik denk dat het erger is dan het is. En wat zou je een goede reactie vinden om het uit te leggen/te laten merken dat het niet iets van nu is, zonder dat het "heavy" wordt? Of gewoon negeren en het er niet over hebben?
Ik hoop op reacties, alle tips zijn welkom!
Liefs,
Rosalie
Ik besef dat dit een beetje een heftig onderwerp is. Ik praat er ook bijna nooit over en post eigenlijk ook nooit iets op een forum. Bijna 20 jaar geleden kreeg ik Seroxat voorgeschreven tegen angsten die ik toen had en heb in die periode veel aan zelfverwonding gedaan. Dit bleek later een bijwerking te zijn van Seroxat, maar dat terzijde. Ik heb nu wel een arm vol littekens en het ziet eruit alsof ik het nog vorig jaar heb gedaan. Ik krijg hier nog wel eens vervelende reacties op. Mensen schrikken ervan of kijken me vies aan. Meestal zeggen ze niets, soms scannen ze me van top tot teen of zeggen met een afkeurende toon dat ze wel weten dat ik dat zelf heb gedaan. Met dit mooie weer wil ik natuurlijk het liefst gewoon in jurkjes rondlopen zonder mouwen en dat niemand ergens een oordeel over heeft, maar ik weet helaas dat dat onrealistisch is. Het is dus de vraag of ik de rest van mijn leven mijn armen ga bedekken om maar niet veroordeeld te worden, of dat ik er toch schijt aan ga hebben en ga leren om hier op een slimme manier mee om te gaan. Ik hoop eerlijk gezegd op het laatste. Daarom vroeg ik me af of jullie misschien ideeën hebben om hiermee om te gaan. Ik heb eigenlijk twee vragen: wat voel/denk jij als jij iemand ziet met een arm vol littekens? Het kan namelijk ook zijn dat ik denk dat het erger is dan het is. En wat zou je een goede reactie vinden om het uit te leggen/te laten merken dat het niet iets van nu is, zonder dat het "heavy" wordt? Of gewoon negeren en het er niet over hebben?
Ik hoop op reacties, alle tips zijn welkom!
Liefs,
Rosalie
dinsdag 10 juli 2018 om 08:19
Ja wat een rotspul he dat seroxat, ik weet er helaas alles van. Ik moet eerlijk zeggen dat wanneer ik iemand zie met een arm vol zelf aangebrachte littekens dat mijn opinie over die persoon wel mede vormt. Ik zal er niet snel iets over zeggen maar het is ook niet iets dat neutraal is. Ik zou me zorgen om diegene maken, me afvragen of ze wel hulp heeft en of ze wel stabiel is.
Helemaal als je kennelijk niet kan zien dat de littekens erg oud zijn en ze vers lijken, kan ik me voorstellen dat meer mensen dit hebben en dat dat niet echt de eerste indruk is die je wil maken.
Maar ik kan me ook voorstellen dat jij niet altijd met mouwen wil lopen!
Je hebt mooie voorbeelden van littekens die bedekt zijn door tatoeages, heb je dat wel eens overwogen? Soms zie je er niets meer van, en zelfs als je door de tattoo de littekens nog wel ziet kan je erdoor begrijpen dat iemand dat wil afdekken en afsluiten.
Helemaal als je kennelijk niet kan zien dat de littekens erg oud zijn en ze vers lijken, kan ik me voorstellen dat meer mensen dit hebben en dat dat niet echt de eerste indruk is die je wil maken.
Maar ik kan me ook voorstellen dat jij niet altijd met mouwen wil lopen!
Je hebt mooie voorbeelden van littekens die bedekt zijn door tatoeages, heb je dat wel eens overwogen? Soms zie je er niets meer van, en zelfs als je door de tattoo de littekens nog wel ziet kan je erdoor begrijpen dat iemand dat wil afdekken en afsluiten.
dinsdag 10 juli 2018 om 08:20
Wat ik denk wanneer ik dat zie:
Wat fijn dat die persoon het niet bedekt, want er is niets om je voor te schamen.
En ik zal mij afvragen wat er is gebeurd en denk mij in dat iemand een zware periode heeft gehad. En dan hoop ik voor die persoon dat het nu beter gaat.
TO, littekens vertellen eigenlijk allemaal verhalen. Op je lichaam.
Ieder persoon draagt verhalen met zich mee. Bij de ene is dat meer zichtbaar dan bij de ander.
Wat fijn dat die persoon het niet bedekt, want er is niets om je voor te schamen.
En ik zal mij afvragen wat er is gebeurd en denk mij in dat iemand een zware periode heeft gehad. En dan hoop ik voor die persoon dat het nu beter gaat.
TO, littekens vertellen eigenlijk allemaal verhalen. Op je lichaam.
Ieder persoon draagt verhalen met zich mee. Bij de ene is dat meer zichtbaar dan bij de ander.
dinsdag 10 juli 2018 om 08:36
Even een andere invalshoek: ben je er weleens mee naar de huisarts gestapt? Wellicht kan die je doorverwijzen naar een specialist en valt er nog iets aan de zichtbaarheid van je littekens te doen.
Wat rot voor je dat die heftige periode zulke zichtbare sporen heeft achtergelaten, waardoor je er nog zo vaak aan wordt herinnerd.
En eerlijk is eerlijk, ik zou schrikken als ik iemand zag met zoveel kennelijk verse littekens. Ik zou me daarna even niet goed een houding weten te geven, maar dat komt ook door mijn eigen zeer onprettige herinneringen aan iemand die zichzelf beschadigde.
Wat rot voor je dat die heftige periode zulke zichtbare sporen heeft achtergelaten, waardoor je er nog zo vaak aan wordt herinnerd.
En eerlijk is eerlijk, ik zou schrikken als ik iemand zag met zoveel kennelijk verse littekens. Ik zou me daarna even niet goed een houding weten te geven, maar dat komt ook door mijn eigen zeer onprettige herinneringen aan iemand die zichzelf beschadigde.
dinsdag 10 juli 2018 om 08:38
dinsdag 10 juli 2018 om 08:39
Ik vind het erg vervelend voor je dat je er zo'n opmerkingen over krijgt. Hebben anderen dan nooit dingen gedaan, die ze achteraf gezien beter niet hadden kunnen doen? Zo iemand ben ik nog niet tegen gekomen hoor 
Littekens doen me niet zo veel, er is een reden waarom ze er zijn en dat is die persoon zijn verhaal/zaak. Iemand met recentere of recenter uitziende littekens ben ik nog niet tegengekomen, dus daar weet ik niet goed hoe ik er op zou reageren. Maar dat zou mede afhangen van die persoon natuurlijk. Als die persoon normaal reageert en doet, zou ik er niets van maken. Het is niet mijn zaak om dan die persoon er op te wijzen, want die weet ook dat ze er zijn en hoe ze er gekomen zijn.
Verder kan je tegenwoordig toch al net wat laten doen aan littekens. Ben je al eens langs de huisarts geweest om de mogelijkheden te bespreken? Een laserbehandeling oid, of als je voor zichtbare tattoos bent kan je ook daar informatie voor inwinnen.
Misschien is het een idee om tot dan, de 'edge' er af halen door je littekens wat zachter te maken met bv. make-up?
Littekens doen me niet zo veel, er is een reden waarom ze er zijn en dat is die persoon zijn verhaal/zaak. Iemand met recentere of recenter uitziende littekens ben ik nog niet tegengekomen, dus daar weet ik niet goed hoe ik er op zou reageren. Maar dat zou mede afhangen van die persoon natuurlijk. Als die persoon normaal reageert en doet, zou ik er niets van maken. Het is niet mijn zaak om dan die persoon er op te wijzen, want die weet ook dat ze er zijn en hoe ze er gekomen zijn.
Verder kan je tegenwoordig toch al net wat laten doen aan littekens. Ben je al eens langs de huisarts geweest om de mogelijkheden te bespreken? Een laserbehandeling oid, of als je voor zichtbare tattoos bent kan je ook daar informatie voor inwinnen.
Misschien is het een idee om tot dan, de 'edge' er af halen door je littekens wat zachter te maken met bv. make-up?
dinsdag 10 juli 2018 om 08:46
Jeetje wat lastig voor je om nog steeds met die littekens te worden geconfronteerd. Ik zou niet zozeer schrikken van de littekens, maar me wel afvragen of het nu goed met je zou gaan en of je misschien behoefte had aan een uitlaatklep en of je die wel had. Maar ik zou er niet over durven beginnen met de angst of ik oud zeer opentrek of me bemoei met dingen die me niet aangaan.
Hoe sta jij tegenover een verhullende tattoo? Ik weet het, dat is ook niet zomaar wat, maar de littekens zullen ook altijd zichtbaar blijven. Ik kan me voorstellen dat jij je er ook altijd van bewust zult blijven dat ze er zitten.
Misschien symbolisch iets uitkiezen wat een nieuwe start voor je betekent.
In elk geval
en je hoeft je er niet voor te schamen. Iedereen heeft een verleden. Alleen is het jouwe wat zichtbaarder.
Hoe sta jij tegenover een verhullende tattoo? Ik weet het, dat is ook niet zomaar wat, maar de littekens zullen ook altijd zichtbaar blijven. Ik kan me voorstellen dat jij je er ook altijd van bewust zult blijven dat ze er zitten.
Misschien symbolisch iets uitkiezen wat een nieuwe start voor je betekent.
In elk geval
en je hoeft je er niet voor te schamen. Iedereen heeft een verleden. Alleen is het jouwe wat zichtbaarder.
Gisteren paniek gezaaid, vandaag staat het al een meter hoog
dinsdag 10 juli 2018 om 08:55
Ik heb voor plastisch chirurgen gewerkt die deze littekens corrigeerden. Helemaal onzichtbaar wordt het natuurlijk nooit. En het werd bij deze personen vergoed door de zorgverzekeraar. Wel even vragen of ze het goed onderbouwd aanvragen.
Wat ik ervan denk: ik weet dat het bestaat en ik weet dus bij sommige mensen waarom ze het doen. Vooral als het vers is, zou ik me toch zorgen mk om deze mensen. Me afvragen of ze hulp hebben etc. Ik zou niet gewoon de schouders kunnen ophalen en net doen of er niets aan de hand is. Ik kan goed begrijpen dat jij met lange mouwen loopt.
Het idee van die tatoeages met je levensloop vind ik mooi, ondanks dat ik niet van tatoeages houd.
Misschien past dat bij je?
Wat ik ervan denk: ik weet dat het bestaat en ik weet dus bij sommige mensen waarom ze het doen. Vooral als het vers is, zou ik me toch zorgen mk om deze mensen. Me afvragen of ze hulp hebben etc. Ik zou niet gewoon de schouders kunnen ophalen en net doen of er niets aan de hand is. Ik kan goed begrijpen dat jij met lange mouwen loopt.
Het idee van die tatoeages met je levensloop vind ik mooi, ondanks dat ik niet van tatoeages houd.
Misschien past dat bij je?
dinsdag 10 juli 2018 om 09:25
Een vriendin van me heeft dat. Het duurde pas een tijdje voor het me opviel, ze heeft er ook al eens plastische chirurgie aan gehad. Ze draagt ook vaak veel armbanden, waardoor het minder opvalt.
Ik vind het niet storend of lelijk. Het zijn oude ´battle wounds´, vertellen een moeilijk verhaal maar niet per se heel anders dan een tatouage. Ik vond het fijn dat ik haar er naar kon vragen, en we toen een diep gesprek konden hebben over haar verleden, moeilijke emoties etc.
Doordat ze zich leuk en vrolijk kleed en zo open is, krijg je er niet meteen een heel naar gevoel bij noch lijkt het alsof het recent is.
Een tatouage wil ze misschien wel, maar vind ze wel eng omdat het gebied erg gevoelig geworden is, ook door de plastisch chirurgie.
Anyways ik denk dat als je het kan dragen met een zekere openheid en achteloosheid, het ook kan spreken voor je karakter, je hebt iets overwonnen en dat is best bad-ass.
Ik vind het niet storend of lelijk. Het zijn oude ´battle wounds´, vertellen een moeilijk verhaal maar niet per se heel anders dan een tatouage. Ik vond het fijn dat ik haar er naar kon vragen, en we toen een diep gesprek konden hebben over haar verleden, moeilijke emoties etc.
Doordat ze zich leuk en vrolijk kleed en zo open is, krijg je er niet meteen een heel naar gevoel bij noch lijkt het alsof het recent is.
Een tatouage wil ze misschien wel, maar vind ze wel eng omdat het gebied erg gevoelig geworden is, ook door de plastisch chirurgie.
Anyways ik denk dat als je het kan dragen met een zekere openheid en achteloosheid, het ook kan spreken voor je karakter, je hebt iets overwonnen en dat is best bad-ass.
dinsdag 10 juli 2018 om 09:30
Trouwens, ik heb een tijd als kok gewerkt en ik had toen ook allemaal horizontale streepjes op mijn armen van de oven! Veel koks hebben dat. Nauwelijks van echt te onderscheiden.
Maar als mensen er iets over zeggen, kan je reageren met: tja, oude battle wounds.. Je hebt meteen gezegd dat het iets uit het verleden is, wat je hebt overwonnen, op een nonchalante manier.
Maar als mensen er iets over zeggen, kan je reageren met: tja, oude battle wounds.. Je hebt meteen gezegd dat het iets uit het verleden is, wat je hebt overwonnen, op een nonchalante manier.
dinsdag 10 juli 2018 om 09:34
Och vrouw, wat rot dat je er zo'n last van hebt.
Wat ik zou denken is dat je het heel zwaar hebt (gehad) en ik hoop dat het nu beter met je gaat. Dit zijn de tijgerstrepen van je leven. Zo noem ik mijn littekens (niet van automutilatie), en dat zijn er nogal wat. Ben er soms ook flink onzeker door, ook omdat ze nogal opvallen. Maar het hoort bij mij
. En ze mogen er gewoon zijn. Ze laten zien wat ik overleefd heb.
Ik ben van de dingen met humor oplossen. Dus zou een opmerking maken als "och ja, ik heb ruzie gehad met een mes, spiegel of scheermesje (in mijn geval, chirurg, patiënt of kat)".
Weet je, mensen oordelen toch wel over je. Of je nu tijgerstrepen hebt of niet. En dat is soms heel pijnlijk. Maar hoe meer jij je erop focust hoe sneller mensen zich erop zullen richten. Probeer niet te denken, oh jee ze zien mijn littekens, maar vooral, ze gaan het leuk vinden me te ontmoeten. Dus lekker een jurkje aan doen, wat een ander daar ook van vinden mag. Ook jij mag in zomerkleding en hoeft je niet te verstoppen in bloedhete kleding.
Wat ik zou denken is dat je het heel zwaar hebt (gehad) en ik hoop dat het nu beter met je gaat. Dit zijn de tijgerstrepen van je leven. Zo noem ik mijn littekens (niet van automutilatie), en dat zijn er nogal wat. Ben er soms ook flink onzeker door, ook omdat ze nogal opvallen. Maar het hoort bij mij
. En ze mogen er gewoon zijn. Ze laten zien wat ik overleefd heb. Ik ben van de dingen met humor oplossen. Dus zou een opmerking maken als "och ja, ik heb ruzie gehad met een mes, spiegel of scheermesje (in mijn geval, chirurg, patiënt of kat)".
Weet je, mensen oordelen toch wel over je. Of je nu tijgerstrepen hebt of niet. En dat is soms heel pijnlijk. Maar hoe meer jij je erop focust hoe sneller mensen zich erop zullen richten. Probeer niet te denken, oh jee ze zien mijn littekens, maar vooral, ze gaan het leuk vinden me te ontmoeten. Dus lekker een jurkje aan doen, wat een ander daar ook van vinden mag. Ook jij mag in zomerkleding en hoeft je niet te verstoppen in bloedhete kleding.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
dinsdag 10 juli 2018 om 09:37
Ik zou als mijzelf niet gauw oordelen.
Ik kan me wel voorstellen dat een werkgever die er zelf weinig vanaf weet uit eigen ervaring of professioneel snel oordeelt en daardoor je afwijst voor een functie ( als het zichtbaar is).
Ik weet niet of het smeren van bepaalde cremes je zou kunnen helpen of lasertherapie wellicht?
Sterkte, lijkt me moeilijk.
Ik kan wel zeggen schijt hebben want je mag er wezen zoals je bent maar dat is soms makkelijk gezegd.
Ik kan me wel voorstellen dat een werkgever die er zelf weinig vanaf weet uit eigen ervaring of professioneel snel oordeelt en daardoor je afwijst voor een functie ( als het zichtbaar is).
Ik weet niet of het smeren van bepaalde cremes je zou kunnen helpen of lasertherapie wellicht?
Sterkte, lijkt me moeilijk.
Ik kan wel zeggen schijt hebben want je mag er wezen zoals je bent maar dat is soms makkelijk gezegd.
dinsdag 10 juli 2018 om 09:41
Ik zou er heel eerlijk wel van schrikken als ze vers lijken. Ik zou me gaan afvragen of je genoeg hulp hebt en of ik misschien iets tegen je kan of moet zeggen. (Met iets zeggen bedoel ik dan vragen of het goede gaat/iets vriendelijks) En ik zou niks kunnen bedenken en je weer met rust laten.
Oude littekens zou ik niet zo veel over denken, hooguit het zonde vinden dat je je een tijd zo slecht heb gevoeld dat je dat heb gedaan. Ik gun iedereen namelijk beter dan je rot voelen.
Ik zou je er zeker niet minder van je vinden of je er om veroordelen of de littekens vers of oud zijn, maar als ze recent lijken zou ik er dus wel op reageren. Niet vervelend bedoeld, niet eens bewust maar uit automatisme en gevoel.
Als ik de verhalen hier boven lees zou ik wel nadenken over plastische chirurgie, ik denken dat als ze minder recent lijken/minder zichtbaar zijn dat best een verschil kan maken. Niet alleen hoe andere er op reageren, maar misschien ook hoe jij je er bij voelt.
Sterkte in ieder geval, het lijkt me heel naar steeds nog zo geconfronteerd te worden door een nare periode uit je verleden en je er beperkt door te voelen.
Oude littekens zou ik niet zo veel over denken, hooguit het zonde vinden dat je je een tijd zo slecht heb gevoeld dat je dat heb gedaan. Ik gun iedereen namelijk beter dan je rot voelen.
Ik zou je er zeker niet minder van je vinden of je er om veroordelen of de littekens vers of oud zijn, maar als ze recent lijken zou ik er dus wel op reageren. Niet vervelend bedoeld, niet eens bewust maar uit automatisme en gevoel.
Als ik de verhalen hier boven lees zou ik wel nadenken over plastische chirurgie, ik denken dat als ze minder recent lijken/minder zichtbaar zijn dat best een verschil kan maken. Niet alleen hoe andere er op reageren, maar misschien ook hoe jij je er bij voelt.
Sterkte in ieder geval, het lijkt me heel naar steeds nog zo geconfronteerd te worden door een nare periode uit je verleden en je er beperkt door te voelen.
dinsdag 10 juli 2018 om 09:43
dinsdag 10 juli 2018 om 09:49
Je kunt ook huidskleur laten tatoeëren. Daardoor valt het rode van het litteken weg.sinnombre schreef: ↑10-07-2018 09:43Waarom zou TO een tatoeage willen?
Als er iets zichtbaar is is dat het wel.
Met tatoeages op je armen word je eerder in een hokje geplaatst dan met wat littekens.
Als vrouw met tatoeages op je arm val meteen in een bepaalde categorie. In veel banen wordt het niet eens geaccepteerd.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
dinsdag 10 juli 2018 om 10:29
dinsdag 10 juli 2018 om 11:47
Idd naar de huisarts, er zijn ook speciale littekenklinieken voor.
Wel vreemd dat je zulke reacties krijgt. Ik heb zelf ook een arm vol littekens (je ziet denk ik wel dat ze ouder zijn) en ik loop al jaren met korte mouwen en ik heb er nog nooit een opmerking over gekregen. Veel mensen zien het ook pas veel later of helemaal niet (wat ik gek vind, want het zijn geen kleine littekens)
Weet je zeker dat mensen je echt vies aankijken of helemaal scannen? Het klinkt voor mij eerlijk gezegd als iets waar je vooral bang voor bent en daardoor misschien verkeerd opvat. Niet dat dat geen reden is om iets aan de littekens te laten doen, maar misschien iets waar je over na kunt denken.
Ik heb wel ooit uitgezocht wat eraan te doen is, vooral nu mijn dochter het ziet en dat vind ik wel rot. Je kunt het soms ook vergoed krijgen, en misschien helpt het je al als ze lichter worden met een pleister ofzo. Ik heb zelf uiteindelijk besloten er niks aan te laten doen omdat ik dus nog nooit een opmerking heb gekregen.
Wel vreemd dat je zulke reacties krijgt. Ik heb zelf ook een arm vol littekens (je ziet denk ik wel dat ze ouder zijn) en ik loop al jaren met korte mouwen en ik heb er nog nooit een opmerking over gekregen. Veel mensen zien het ook pas veel later of helemaal niet (wat ik gek vind, want het zijn geen kleine littekens)
Weet je zeker dat mensen je echt vies aankijken of helemaal scannen? Het klinkt voor mij eerlijk gezegd als iets waar je vooral bang voor bent en daardoor misschien verkeerd opvat. Niet dat dat geen reden is om iets aan de littekens te laten doen, maar misschien iets waar je over na kunt denken.
Ik heb wel ooit uitgezocht wat eraan te doen is, vooral nu mijn dochter het ziet en dat vind ik wel rot. Je kunt het soms ook vergoed krijgen, en misschien helpt het je al als ze lichter worden met een pleister ofzo. Ik heb zelf uiteindelijk besloten er niks aan te laten doen omdat ik dus nog nooit een opmerking heb gekregen.
dinsdag 10 juli 2018 om 13:06
Superbedankt voor alle fijne reacties! Ben best wel overweldigd. Ook fijn om te merken dat er kennelijk veel mensen zijn die het niet zozeer veroordelen. Misschien dat angst voor veroordeling inderdaad ook een rol speelt en het verschilt natuurlijk per persoon hoe je tegen zoiets aankijkt.
Tja, die littekens heb ik al behandeld op allerlei manieren (cremes, siliconenverband, cosmetische ingrepen) en technisch gezien zijn ze in een eindstadium. Ze zijn nog wel wat verdikt maar wel wit. Dat maakt alleen wel een duidelijk contrast met een getinte/gebruinde huid, ook in de winter helaas. Het zijn er ook zoveel, op zowel mijn onder- als bovenarm, dat het wel opvalt. Mensen met weinig verstand van littekens denken soms wel dat het recent is helaas. Ik ben altijd blij als ze het eerlijk aan me vragen. Beter dat dan verkeerde conclusies trekken.
Aan tatoeages heb ik gedacht, maar ook veel twijfels over, omdat ik daar niet echt het "type" voor ben voor mijn gevoel. Het is wel waar dat je daarmee symbolisch die periode kan afsluiten. Littekens tattoeëren in je huidskeur klinkt ook wel interessant, ik zal me daar verder in verdiepen.
Jullie opmerkingen helpen ook wel om het meer te relativeren merk ik. Dat het ook een verhaal vertelt, niemand een perfect leven heeft of nooit iets doet waar hij spijt van heeft, dat je het ook battle wounds/tijgerstrepen kan noemen en het laat zien dat je iets overwonnen hebt. Zo kijk ik er vaak niet naar. Vaak voel ik vooral schaamte. Misschien zou ik het inderdaad meer op een humoristische manier moeten benaderen of trots moeten zijn dat die periode voorbij is.
Fijne dag en liefs
Tja, die littekens heb ik al behandeld op allerlei manieren (cremes, siliconenverband, cosmetische ingrepen) en technisch gezien zijn ze in een eindstadium. Ze zijn nog wel wat verdikt maar wel wit. Dat maakt alleen wel een duidelijk contrast met een getinte/gebruinde huid, ook in de winter helaas. Het zijn er ook zoveel, op zowel mijn onder- als bovenarm, dat het wel opvalt. Mensen met weinig verstand van littekens denken soms wel dat het recent is helaas. Ik ben altijd blij als ze het eerlijk aan me vragen. Beter dat dan verkeerde conclusies trekken.
Aan tatoeages heb ik gedacht, maar ook veel twijfels over, omdat ik daar niet echt het "type" voor ben voor mijn gevoel. Het is wel waar dat je daarmee symbolisch die periode kan afsluiten. Littekens tattoeëren in je huidskeur klinkt ook wel interessant, ik zal me daar verder in verdiepen
.Jullie opmerkingen helpen ook wel om het meer te relativeren merk ik. Dat het ook een verhaal vertelt, niemand een perfect leven heeft of nooit iets doet waar hij spijt van heeft, dat je het ook battle wounds/tijgerstrepen kan noemen en het laat zien dat je iets overwonnen hebt. Zo kijk ik er vaak niet naar. Vaak voel ik vooral schaamte. Misschien zou ik het inderdaad meer op een humoristische manier moeten benaderen of trots moeten zijn dat die periode voorbij is.
Fijne dag en liefs
dinsdag 10 juli 2018 om 17:12
Wat fijn dat je toch veel troost haalt uit de reacties hier. Denk er rustig over na of en hoe je er iets aan wilt doen. Het is jouw lijf en jouw keuze.
Als men wel een negatief oordeel over jouw littekens velt, zijn ze toch geen knip voor de neus waard, dus waarom zou je je er iets van aantrekken wat zij ervan vinden.
De mensen die voorbij de littekens kijken en JOU zien, daar heb jij als persoon toch veel meer aan.
Als men wel een negatief oordeel over jouw littekens velt, zijn ze toch geen knip voor de neus waard, dus waarom zou je je er iets van aantrekken wat zij ervan vinden.
De mensen die voorbij de littekens kijken en JOU zien, daar heb jij als persoon toch veel meer aan.
Gisteren paniek gezaaid, vandaag staat het al een meter hoog
