Hoelang duurde het voor je aan je eerste baan wende?

Dag Viva forummers,

Ik ben recent begonnen aan mijn eerste baan op grotemensenniveau na afstuderen, bij een consultancy.

Waar ik eigenlijk tegenaan loop is dat ik me ontzettend onzeker voel op een heleboel momenten, en ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan en hoe ik ervoor kan zorgen dat ik niet in een vicieuze cirkel van onzekere gedachtes terecht kom. Een aantal voorbeelden:

Ik schrijf veel voor de baan (rapporten) en als iemand veel dingen aanpast in het rapport voel ik me dom. Met gezamenlijk lunchen voel ik me onzeker en durf ik niet gezellig te kletsen, ik merk dan ook aan mezelf dat ik me heel ongemakkelijk voel en dat waarschijnlijk ook uitstraal. Ik denk veel te lang na over mailtjes, communiceer vaag omdat ik veel te lang twijfel over hoe ik dingen ga formuleren tijdens gesprekken. Ik twijfel ook constant aan of ik dingen wel pro-actief genoeg aanpak: moet ik vaker dingen zomaar oppakken, of toch vragen hoe ik iets moet doen? Tijdens vergaderingen durf ik niet goed m'n mond open te trekken en ben ik vooral aan het luisteren naar in mijn ogen "de slimmere mensen". De kleinste opmerkingen (dit lijkt me beter om zo te doen) hou ik veel te lang in m'n hoofd en ga ik compleet overanalyseren. Zo kan ik nog een aantal voorbeelden noemen, maar dit geeft best een goed beeld bij hoe ik me voel.

Wat ik eigenlijk van dit topic wil: herkenning? Zijn er andere forummers recent begonnen met werken, zijn dit 'growing pains' en gaat het over een halfjaar beter? Wat kan ik doen om niet constant zo aan mezelf te twijfelen? Alle wijsheid en motiverende woorden zijn welkom.

GroteZakChips schreef: ↑

04-10-2018 19:04

Zeebeer, hoelang heb je deze baan al?

Bijna drie maanden nu.

nausicaa schreef: ↑

04-10-2018 19:22

Dat over opmerkingen maken: ik had in het begin ook vaak dat ik een vraag maar niet stelde omdat ik bang was dat het een domme vraag was (en ja, ik ben er van overtuigd dat die wel degelijk bestaan). Maar met de tijd merkte ik dat vervolgens een van de ‘grote mannen/vrouwen’ precies hetzelfde vroegen. Na een aantal keer geloofde ik vanzelf dat mijn vragen niet dom waren, en stelde ik ze zelf. Dat heeft ook wel een paar maanden geduurd hoor.
Wat betreft te lang op kleine dingen blijven hangen: heb je wel eens geprobeerd wat er gebeurd als je dat niet doet? Grote kans dat je eerste ingeving toch heus de goede was, of dat het helemaal niet uitmaakt.

Bedankt voor je reactie! Grappig dat je dit zegt, want het is mij inderdaad ook wel gewoon eens opgevallen dat de grotemensen ook dingen zeggen of vragen stellen wat ik zelf misschien niet zou durven. En als dat gebeurt dan denk ik niks negatiefs over ze, integendeel, maar voor mezelf ben ik dan een stuk minder vergevingsgezind. Dat helpt me inderdaad wel altijd te realiseren dat er niks mis is met wat ik wilde zeggen/vragen.

En je hebt zeker gelijk: ik probeer altijd bewust niet te blijven hangen omdat het niks oplevert, maar mijn gedachten nemen dan toch een loopje met me.

malibu82 schreef: ↑

04-10-2018 19:26

Wat zou er in het slechtste geval kunnen gebeuren als je af en toe wel zegt wat je denkt? Probeer het eens een paar keer in verschillende situaties.

Luisteren is prima, rustig zijn is ook prima, maar je zou je niet ongemakkelijk moeten voelen.

Ik ben dan bang dat mensen me stom vinden en het nooooooooit meer goedkomt met me Ik weet rationeel gezien wel dat dat niet klopt natuurlijk. Het is denk ik best een goeie tip om het gewoon wel te proberen; waarschijnlijk kom ik er dan achter dat er niet spontaan ineens een komeet op me neervalt en dat er eigenlijk niks aan de hand is.

@dannas, @kindrebel en @Nitflex, jullie hebben zeker gelijk wat betreft de vragen, en ik stel ze ook zeker wel (waarschijnlijk niet genoeg als ik jullie zo hoor ). Dus bedankt voor de schop onder de kont in elk geval!