Ik ben pas mijn vader verloren

De topictitel zegt het al. Iets meer dan 2 weken geleden is mijn vader aan kanker overleden en eind deze maand is het een jaar

geleden dat ik mijn broer ben verloren (zie topic '' mijn broer is afgelopen week overleden''). Augustus vorig jaar vertelde mijn vader ons dat hij kanker had. Dat was rotnieuws. 5 weken later vorig jaar overleed dan mijn broer. Voor ons allemaal heftig maar voor mijn vader helemaal. Hij kreeg behandelingen maar geen chemo omdat dit geen nut had. Hij ging wel achteruit en het zaaide uit naar zijn botten. Maar er werd begin van dit jaar nog gezegd door de artsen dat hij misschien nog 2 jaar zou kunnen leven. Het ziekteverloop is bij iedereen anders. Deze zomer ging het bijzonder slecht met mijn vader en is hij een paar keer gevallen. Hij kwam in het ziekenhuis omdat hij niet meer kon lopen. Een paar dagen later ging hij door de scan. Dat was begin augustus en toen kreeg hij te horen dat het in zijn lever en longen zat en dat er een tumor in zijn rug zat die inoperabel was wat dus de reden was dat hij opeens niet meer kon lopen. Ze gaven hem nog 3 maanden en dat was toch een shock. Eind augustus werd mijn nicht in Kopenhagen gedoopt ( ben van Duits-Deense afkomst) en de dag voor vertrek kregen we te horen dat de nieren van mijn vader langzamerhand stopten met werken. Hij was toen opgenomen op de palliatieve afdeling van het ziekenhuis. We sliepen de nacht slecht door dit nieuws. We zijn naar Kopenhagen gegaan en aan de ene kant was het mooi omdat we de doop van mijn nicht meemaakten en samen konden zijn met familie en vrienden. Afzeggen was lastig geweest omdat alles al betaald was en mijn zus alles gereserveerd had. Het was zowel genoot van de doop maar aan de andere kant de angst dat mijn vader dit weekend zou kunnen komen te overlijden, kwellende gedachtes bij iedereen. Het kwam allemaal tegelijk. Daar kies je niet voor. Maandag zijn we weer terug naar Nederland en mijn vader is 4 dagen later overleden.



We hadden een mooie uitvaart met muziek waar mijn vader van hield. Veel mensen kwamen en dat was fijn om buren, vrienden, familie en oud collega's terug te zien. Daarna de begrafenis en de mis en hebben we achteraf samen gegeten en gepraat. Dat deed ons erg goed. Verder kregen we een hoop condoleance brieven en het was fijn om te weten dat zoveel mensen met ons meeleefden.



Het is erg pittig en heftig om binnen een jaar 2 dierbaren te verliezen. Aan de ene kant wist ik dat mijn broer niet oud zou worden maar hadden we toch nog op een paar jaar extra gehoopt. En wat mijn vader betrefft: Zo hadden we natuurlijk gehoopt dat hij nog 2 jaar van goede kwaliteit zou hebben maar het ging ineens heel snel. Aan de ene kant zijn ze beiden niet onverwacht overleden maar aan de andere kant toch wel. Ik weet niet hoe ik het anders zou kunnen verwoorden.



Ik heb er verdriet van en vind het hard. Ik mis mijn vader en mijn broer heel erg en dat doet echt veel pijn. Mijn vader was sport-en Engels leraar en stimuleerde ons altijd om te sporten. Vaak ging hij ook met ons wandelen. Als ik sport denk ik aan mijn vader. Dan de goede gesprekken die we met hem voerden over vooral geschiedenis onderwerpen en alledaagse dingen en het goede advies dat hij ons gaf als we gingen reisen naar bestemmingen zoals Berlijn ,Salzburg, Elzas, London, Parijs etc... om b.v. dit monument,dit museum, dit kasteel etc... te bezoeken. Dat gaan we allemaal missen. Ik zal deze dingen blijven doen en dan aan mijn vader denken.



Het waren voor ons allemaal erg turbulente, drukke en emotionele weken. Maar ik weet ook dat ik me erin moet berusten dat het zo is gegaan en dat ik het moet accepteren. Ik werk daar ook heel hard aan. Maar dat heeft tijd nodig. Gelukkig geniet ik ook veel van de mooie dingen en krijg ik veel steun door mijn vrienden,familie en collega's. Daar ben ik dankbaar voor.



Wat ik met dit topic wil: Mijn ei kwijt en mijn vraag is wie ook binnen korte tijd een of meer mensen verloren is.

Dankjewel Kim!



Nu is mijn vader bij mijn broer. Ik mis ze beide.

lux, ook heftig wat jij mee hebt gemaakt! Dat is niet niets. Een dikke ook voor jou!



Ook voor Emma!



En de rest hier: Bedankt voor jullie reacties! Al weet ik dat aan de ene kant zijn lijdensweg voorbij is zo mis ik hem toch ontzettend.

Jullie steun doet me goed. Ja, het is pittig om binnen een jaar 2 mensen te verliezen en daar moet ik doorheen. Het heeft tijd nodig maar die tijd ga ik mezelf ook geven.

quote:lux. schreef op 17 september 2016 @ 22:18:

[...]





Voor mij is het alweer een hele tijd geleden, maar toch bedankt. Ik dacht: het stelt je misschien gerust dat het bij mij uiteindelijk gewoon gesleten is, ook al sta je nu vooral naar adem te happen. Rouwen kost tijd, veel tijd.



Het troost me dat ik niet de enige ben die zoiets meemaakt. En het doet me ook goed erover te praten. En ja, ik neem de tijd om te

rouwen maar ook de dingen te doen die ik leuk vind. Dat helpt me nog het beste tijdens de verwerking.

quote:gsleutel schreef op 17 september 2016 @ 23:21:

Gecondoleerd!



Ik ben 4 weken geleden mijn moeder verloren. Nu bijna twee jaar geleden kreeg mijn moeder borstkanker, ze heeft een aantal chemokuren gehad en is daarna geopereerd. Afgelopen april waren alle controles nog goed. Eind juli ging ze met een naar hoestje en last van haar rug naar de huisarts. Scans laten maken, uitslag: terug en uitgezaaid! Longen, lever en (bleek later) ook botten. De rest hebben ze niet onderzocht.... 5 weken na de diagnose hebben we haar begraven. 54 jaar



We zijn nu bezig met haar huis leeg ruimen en dat kost ons veel energie... Ik merk dat er wel momenten zijn dat ik verdrietig ben en gewoon nergens zin in heb, maar ik heb een dochter van bijna 6 maanden waar ik toch iedere weer van alles voor moet en wil doen. Maar het voelt enorm dubbel. Ieder lachje, tandje en nieuwigheidje van haar vind ik geweldig, maar zorgt ook voor verdriet omdat ik het niet met mijn moeder kan delen. Ik ben blij dat we die heftige weken enorm intens samen hebben kunnen beleven. Daardoor kan ik beter door denk ik.



Sterkte! Hopelijk helpt de tijd de moeilijke dingen verzachten en de fijne herinneringen te bewaren



Gecondoleerd met je moeder! 54 jaar is gewoon te jong maar daar wordt niet naar gevraagd. Ja, het kost energie om een huis leeg te halen maar ook emotioneel. We gaan aanstaand weekend naar Duitsland om zowel mijn broer te herdenken dan is het namelijk een jaar geleden maar ook om de verjaardag van mijn neef te vieren. Verder wil ik wat kleding uit sorteren. Dat wordt ook een emotioneel moment. Ik zag zijn ochtendjas hangen en mijn zus en ik zijn gaan huilen.



Bedankt voor je lieve woorden! Dat helpt me heel veel. Het is inderdaad dubbel, zowel de vreugde over je dochter en het niet te kunnen delen met je moeder. Veel sterkte voor de komende tijd!

quote:Gewooneennaam schreef op 17 september 2016 @ 23:34:





Ben mijn vader 7 weken geleden verloren aan kanker en 8 weken geleden moeder geworden.. Wat een tijd..

Dikke knuffel voor alle dames



Gecondoleerd met je vader en gefeliciteerd met je kindje! Het is erg dubbel zo alles tegelijk. Dat heb ik meegemaakt toen mijn vriend en ik naar de doop naar Kopenhagen gingen en mijn vader zo slecht lag. De ene week een doop en de andere een begrafenis.

Ik wens je veel sterkte voor de komende tijd en leef met je mee.

Ik heb er nu ook ff schoon genoeg van, 2 begravenissen in een jaar tijd.



Bedankt voor jullie reacties dames! Dat doet me goed.