Psyche
alle pijlers
Ik ben pas mijn vader verloren
zaterdag 17 september 2016 om 20:27
De topictitel zegt het al. Iets meer dan 2 weken geleden is mijn vader aan kanker overleden en eind deze maand is het een jaar
geleden dat ik mijn broer ben verloren (zie topic '' mijn broer is afgelopen week overleden''). Augustus vorig jaar vertelde mijn vader ons dat hij kanker had. Dat was rotnieuws. 5 weken later vorig jaar overleed dan mijn broer. Voor ons allemaal heftig maar voor mijn vader helemaal. Hij kreeg behandelingen maar geen chemo omdat dit geen nut had. Hij ging wel achteruit en het zaaide uit naar zijn botten. Maar er werd begin van dit jaar nog gezegd door de artsen dat hij misschien nog 2 jaar zou kunnen leven. Het ziekteverloop is bij iedereen anders. Deze zomer ging het bijzonder slecht met mijn vader en is hij een paar keer gevallen. Hij kwam in het ziekenhuis omdat hij niet meer kon lopen. Een paar dagen later ging hij door de scan. Dat was begin augustus en toen kreeg hij te horen dat het in zijn lever en longen zat en dat er een tumor in zijn rug zat die inoperabel was wat dus de reden was dat hij opeens niet meer kon lopen. Ze gaven hem nog 3 maanden en dat was toch een shock. Eind augustus werd mijn nicht in Kopenhagen gedoopt ( ben van Duits-Deense afkomst) en de dag voor vertrek kregen we te horen dat de nieren van mijn vader langzamerhand stopten met werken. Hij was toen opgenomen op de palliatieve afdeling van het ziekenhuis. We sliepen de nacht slecht door dit nieuws. We zijn naar Kopenhagen gegaan en aan de ene kant was het mooi omdat we de doop van mijn nicht meemaakten en samen konden zijn met familie en vrienden. Afzeggen was lastig geweest omdat alles al betaald was en mijn zus alles gereserveerd had. Het was zowel genoot van de doop maar aan de andere kant de angst dat mijn vader dit weekend zou kunnen komen te overlijden, kwellende gedachtes bij iedereen. Het kwam allemaal tegelijk. Daar kies je niet voor. Maandag zijn we weer terug naar Nederland en mijn vader is 4 dagen later overleden.
We hadden een mooie uitvaart met muziek waar mijn vader van hield. Veel mensen kwamen en dat was fijn om buren, vrienden, familie en oud collega's terug te zien. Daarna de begrafenis en de mis en hebben we achteraf samen gegeten en gepraat. Dat deed ons erg goed. Verder kregen we een hoop condoleance brieven en het was fijn om te weten dat zoveel mensen met ons meeleefden.
Het is erg pittig en heftig om binnen een jaar 2 dierbaren te verliezen. Aan de ene kant wist ik dat mijn broer niet oud zou worden maar hadden we toch nog op een paar jaar extra gehoopt. En wat mijn vader betrefft: Zo hadden we natuurlijk gehoopt dat hij nog 2 jaar van goede kwaliteit zou hebben maar het ging ineens heel snel. Aan de ene kant zijn ze beiden niet onverwacht overleden maar aan de andere kant toch wel. Ik weet niet hoe ik het anders zou kunnen verwoorden.
Ik heb er verdriet van en vind het hard. Ik mis mijn vader en mijn broer heel erg en dat doet echt veel pijn. Mijn vader was sport-en Engels leraar en stimuleerde ons altijd om te sporten. Vaak ging hij ook met ons wandelen. Als ik sport denk ik aan mijn vader. Dan de goede gesprekken die we met hem voerden over vooral geschiedenis onderwerpen en alledaagse dingen en het goede advies dat hij ons gaf als we gingen reisen naar bestemmingen zoals Berlijn ,Salzburg, Elzas, London, Parijs etc... om b.v. dit monument,dit museum, dit kasteel etc... te bezoeken. Dat gaan we allemaal missen. Ik zal deze dingen blijven doen en dan aan mijn vader denken.
Het waren voor ons allemaal erg turbulente, drukke en emotionele weken. Maar ik weet ook dat ik me erin moet berusten dat het zo is gegaan en dat ik het moet accepteren. Ik werk daar ook heel hard aan. Maar dat heeft tijd nodig. Gelukkig geniet ik ook veel van de mooie dingen en krijg ik veel steun door mijn vrienden,familie en collega's. Daar ben ik dankbaar voor.
Wat ik met dit topic wil: Mijn ei kwijt en mijn vraag is wie ook binnen korte tijd een of meer mensen verloren is.
geleden dat ik mijn broer ben verloren (zie topic '' mijn broer is afgelopen week overleden''). Augustus vorig jaar vertelde mijn vader ons dat hij kanker had. Dat was rotnieuws. 5 weken later vorig jaar overleed dan mijn broer. Voor ons allemaal heftig maar voor mijn vader helemaal. Hij kreeg behandelingen maar geen chemo omdat dit geen nut had. Hij ging wel achteruit en het zaaide uit naar zijn botten. Maar er werd begin van dit jaar nog gezegd door de artsen dat hij misschien nog 2 jaar zou kunnen leven. Het ziekteverloop is bij iedereen anders. Deze zomer ging het bijzonder slecht met mijn vader en is hij een paar keer gevallen. Hij kwam in het ziekenhuis omdat hij niet meer kon lopen. Een paar dagen later ging hij door de scan. Dat was begin augustus en toen kreeg hij te horen dat het in zijn lever en longen zat en dat er een tumor in zijn rug zat die inoperabel was wat dus de reden was dat hij opeens niet meer kon lopen. Ze gaven hem nog 3 maanden en dat was toch een shock. Eind augustus werd mijn nicht in Kopenhagen gedoopt ( ben van Duits-Deense afkomst) en de dag voor vertrek kregen we te horen dat de nieren van mijn vader langzamerhand stopten met werken. Hij was toen opgenomen op de palliatieve afdeling van het ziekenhuis. We sliepen de nacht slecht door dit nieuws. We zijn naar Kopenhagen gegaan en aan de ene kant was het mooi omdat we de doop van mijn nicht meemaakten en samen konden zijn met familie en vrienden. Afzeggen was lastig geweest omdat alles al betaald was en mijn zus alles gereserveerd had. Het was zowel genoot van de doop maar aan de andere kant de angst dat mijn vader dit weekend zou kunnen komen te overlijden, kwellende gedachtes bij iedereen. Het kwam allemaal tegelijk. Daar kies je niet voor. Maandag zijn we weer terug naar Nederland en mijn vader is 4 dagen later overleden.
We hadden een mooie uitvaart met muziek waar mijn vader van hield. Veel mensen kwamen en dat was fijn om buren, vrienden, familie en oud collega's terug te zien. Daarna de begrafenis en de mis en hebben we achteraf samen gegeten en gepraat. Dat deed ons erg goed. Verder kregen we een hoop condoleance brieven en het was fijn om te weten dat zoveel mensen met ons meeleefden.
Het is erg pittig en heftig om binnen een jaar 2 dierbaren te verliezen. Aan de ene kant wist ik dat mijn broer niet oud zou worden maar hadden we toch nog op een paar jaar extra gehoopt. En wat mijn vader betrefft: Zo hadden we natuurlijk gehoopt dat hij nog 2 jaar van goede kwaliteit zou hebben maar het ging ineens heel snel. Aan de ene kant zijn ze beiden niet onverwacht overleden maar aan de andere kant toch wel. Ik weet niet hoe ik het anders zou kunnen verwoorden.
Ik heb er verdriet van en vind het hard. Ik mis mijn vader en mijn broer heel erg en dat doet echt veel pijn. Mijn vader was sport-en Engels leraar en stimuleerde ons altijd om te sporten. Vaak ging hij ook met ons wandelen. Als ik sport denk ik aan mijn vader. Dan de goede gesprekken die we met hem voerden over vooral geschiedenis onderwerpen en alledaagse dingen en het goede advies dat hij ons gaf als we gingen reisen naar bestemmingen zoals Berlijn ,Salzburg, Elzas, London, Parijs etc... om b.v. dit monument,dit museum, dit kasteel etc... te bezoeken. Dat gaan we allemaal missen. Ik zal deze dingen blijven doen en dan aan mijn vader denken.
Het waren voor ons allemaal erg turbulente, drukke en emotionele weken. Maar ik weet ook dat ik me erin moet berusten dat het zo is gegaan en dat ik het moet accepteren. Ik werk daar ook heel hard aan. Maar dat heeft tijd nodig. Gelukkig geniet ik ook veel van de mooie dingen en krijg ik veel steun door mijn vrienden,familie en collega's. Daar ben ik dankbaar voor.
Wat ik met dit topic wil: Mijn ei kwijt en mijn vraag is wie ook binnen korte tijd een of meer mensen verloren is.
dinsdag 27 december 2016 om 12:40
Kerst was erg rustig dit jaar. Schoonmoeder kon niet bij ons komen eten omdat ze ziek was. Maar gaat nu beter. We zouden gisteren
avond naar een kerstdiner maar hebben moeten afbellen omdat mijn vriend veel hoest en koortsig is. Ik heb ook een beetje pijn op mijn
borst en heb 3 weken geleden pas een luchtweginfectie gehad. Maar misschien valt het deze keer mee. Vorig jaar voor het eerst kerst zonder mijn broer,dit jaar voor het eerst zonder mijn vader. Juist met deze dagen mis ik ze allebei. Maar gisteren was mijn zus met 2 nichtjes langsgekomen en met haar hond die ons allemaal tot lachen brachte. Dat was heel gezellig. Ook gewoon het beste ervan gemaakt. Samen een leuke film gekeken iedere avond met een hapje en drankje erbij. Dat zouden mijn broer en vader ook hebben gewild.
avond naar een kerstdiner maar hebben moeten afbellen omdat mijn vriend veel hoest en koortsig is. Ik heb ook een beetje pijn op mijn
borst en heb 3 weken geleden pas een luchtweginfectie gehad. Maar misschien valt het deze keer mee. Vorig jaar voor het eerst kerst zonder mijn broer,dit jaar voor het eerst zonder mijn vader. Juist met deze dagen mis ik ze allebei. Maar gisteren was mijn zus met 2 nichtjes langsgekomen en met haar hond die ons allemaal tot lachen brachte. Dat was heel gezellig. Ook gewoon het beste ervan gemaakt. Samen een leuke film gekeken iedere avond met een hapje en drankje erbij. Dat zouden mijn broer en vader ook hebben gewild.
vrijdag 30 december 2016 om 16:56
Geraldine, wat goed dat je de mooie dingen kunt blijven zien, naast het mogen stilstaan bij het gemis van je broer en je vader. Ik kan me goed voorstellen dat deze dagen zo zwaar zijn, nu iedereen graag bij zijn of haar familie wil zijn. Het gemis van je broer en vader zal met deze dagen extra hard doorklinken in alles.
Ik hoop voor je dat het meevalt met het grieperig zijn / griep hebben. Ik hoop dat je een fijne jaarwisseling hebt, ondanks het gemis dat je beslist zal voelen!
Ik hoop voor je dat het meevalt met het grieperig zijn / griep hebben. Ik hoop dat je een fijne jaarwisseling hebt, ondanks het gemis dat je beslist zal voelen!
vrijdag 30 december 2016 om 17:27
Hallo Anne-Britt,het gemis was de afgelopen dagen en ook nu met Oud & Nieuw best heftig. Het doet me aan de ene kant pijn te weten dat mijn broer en vader er niet meer zijn maar aan de andere kant ook opluchting dat ze niet meer hoeven te lijden. Nog steeds een beetje pijn op de borst als ik hoest en een beetje snotterig en ik let wel op. Op dit moment nog niet echt ziek. Bedankt voor je lieve woorden! Hoe gaat het met jou?
Gisteren avond van ''Simon and Garfunkel'' ''bright eyes'' op TOP 2000 geluisterd en toen ff gehuild. Ik moest denken aan de bruine Bambi ogen van mijn broer die voor altijd gesloten zijn. Maar die ik in warme herinnering heb gehouden.
Van de week ook over mijn vader gedroomd en het was alsof ik zijn stem heel duidelijk hoorde. Ik vroeg hoe het met hun beiden ging en hij zei goed. Of hij de groeten aan mijn broer wilde doen! Hij zei ja. Ik vond het een mooie droom.
Gisteren avond van ''Simon and Garfunkel'' ''bright eyes'' op TOP 2000 geluisterd en toen ff gehuild. Ik moest denken aan de bruine Bambi ogen van mijn broer die voor altijd gesloten zijn. Maar die ik in warme herinnering heb gehouden.
Van de week ook over mijn vader gedroomd en het was alsof ik zijn stem heel duidelijk hoorde. Ik vroeg hoe het met hun beiden ging en hij zei goed. Of hij de groeten aan mijn broer wilde doen! Hij zei ja. Ik vond het een mooie droom.
vrijdag 6 januari 2017 om 15:58
Geraldine, hier gaat het goed! Ik snap je dubbele gevoel. Enerzijds opluchting omdat ze niet meer hoeven te lijden, anderzijds de pijn van het gemis wat snerpend door je ziel kan trekken. "Bright Eyes" is wat dat betreft wel écht een nummer om je tranen makkelijk de vrije loop te kunnen laten . Soms is dat ook wel fijn, dat je emotie er weer even uit kan. Maar dat maakt het gemis niet beter.
Wat fijn van je mooie droom, zeg! Ben je weer een beetje opgeknapt?
Wat fijn van je mooie droom, zeg! Ben je weer een beetje opgeknapt?
vrijdag 6 januari 2017 om 21:48
Hoi AnnBritt,ik mis mijn broer en vader elke dag. Maar daar moet ik doorheen. De afleiding geeft me kracht en ik wil verder. Maar ik geef
ook mijn verdriet de ruimte. Soms kan ik het gewoon niet bevatten dat ze er niet meer zijn. En dat ook nog eens binnen 1 jaar. Maar toch is
het zo en geen boze droom maar gewoon realiteit. Dat verwerken ervan heeft tijd nodig. Het ging ff beter maar vanavond had ik een beetje
verhoging. Ik maak er geen drama van. Het gaat wel snel weer over. Bedankt voor je belangstelling!
ook mijn verdriet de ruimte. Soms kan ik het gewoon niet bevatten dat ze er niet meer zijn. En dat ook nog eens binnen 1 jaar. Maar toch is
het zo en geen boze droom maar gewoon realiteit. Dat verwerken ervan heeft tijd nodig. Het ging ff beter maar vanavond had ik een beetje
verhoging. Ik maak er geen drama van. Het gaat wel snel weer over. Bedankt voor je belangstelling!
zaterdag 4 maart 2017 om 17:06
Ik droom soms over mijn vader en broer. Dan wordt ik wel eens wakker met natte ogen en achtervolgt de droom mij de hele dag. Maar
soms voel ik ook de warmte die me op een heerlijke manier blijft achtervolgen. Vandaag toch ff moeten huilen. 2 maart was het precies een
half jaar geleden dat mijn vader is overleden en 24 maart is het anderhalf jaar geleden dat mijn broer is gegaan. Ik mis ze beiden zo zeer.
Uiteraard koester ik ook alle herinneringen van hun.
soms voel ik ook de warmte die me op een heerlijke manier blijft achtervolgen. Vandaag toch ff moeten huilen. 2 maart was het precies een
half jaar geleden dat mijn vader is overleden en 24 maart is het anderhalf jaar geleden dat mijn broer is gegaan. Ik mis ze beiden zo zeer.
Uiteraard koester ik ook alle herinneringen van hun.
woensdag 14 maart 2018 om 14:36
Een topic van een tijd geleden: Het gaat goed met me en ik heb het aan de ene kant goed verwerkt maar toch mis ik mijn vader regelmatig. 2 mensen binnen een jaar verliezen is heftig. Mijn moeder was een paar weken geleden jarig en we hebben met de hele familie een prachtig feest gevierd. Maar dan nog moest ik aan mijn vader denken die het niet mee kon maken.
woensdag 8 augustus 2018 om 01:27
Een beetje late reactie, maar gecondoleerd en heel veel sterkte!❤
Mijn vader is 3 maanden geleden overleden aan een hartinfarct. Ik weet niet hoe ik met deze verdriet en pijn om moet gaan. Het was zo plotseling en mijn zus, broertje en ik waren bij hem. Hij was zo goed bezig met alles samen met ons, dat hij weg was kon ik niet geloven. Mijn wereld stortten in en ik wou het niet geloven. De beelden van die dag gaan elke keer door mijn hoofd. En de vragen of hij geen pijn heeft gehad en of hij wist dat wij super veel van hem houden komen steeds door mijn hoofd. Herinneringen goede en slechte komen elke dag naar boven. Zoveel verdriet. Vragen zoals waarom heb ik hem niet eerder geholpen en als ik nou de kennis van nu toen had. Nu is het telaat en is hij er niet meer. Elke dag denk ik aan hem. Bij iedere plek vol met herinneringen krijg ik een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Het kost tijd om dit een plekje te geven. Ik hoop dat als het mijn tijd is dat ik hem eindelijk kan zien en voor altijd bij elkaar kunnen blijven.
Mijn vader is 3 maanden geleden overleden aan een hartinfarct. Ik weet niet hoe ik met deze verdriet en pijn om moet gaan. Het was zo plotseling en mijn zus, broertje en ik waren bij hem. Hij was zo goed bezig met alles samen met ons, dat hij weg was kon ik niet geloven. Mijn wereld stortten in en ik wou het niet geloven. De beelden van die dag gaan elke keer door mijn hoofd. En de vragen of hij geen pijn heeft gehad en of hij wist dat wij super veel van hem houden komen steeds door mijn hoofd. Herinneringen goede en slechte komen elke dag naar boven. Zoveel verdriet. Vragen zoals waarom heb ik hem niet eerder geholpen en als ik nou de kennis van nu toen had. Nu is het telaat en is hij er niet meer. Elke dag denk ik aan hem. Bij iedere plek vol met herinneringen krijg ik een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Het kost tijd om dit een plekje te geven. Ik hoop dat als het mijn tijd is dat ik hem eindelijk kan zien en voor altijd bij elkaar kunnen blijven.
