Psyche
alle pijlers
Ik voel me soms zo niets betekenend, zo ongeliefd
woensdag 7 juni 2023 om 21:37
Ik vind het wel herkenbaar op sommige punten. Het er niet toe doen. Het niet uitmaken of dat je leeft of niet. Mensen missen je niet. Geen doel in het leven. Nergens voor voorbestemd te zijn. Dat soort gedachten. Die bekruipen mij soms al het hele leven lang. Ik probeer er maar niet te lang aan te denken.
woensdag 7 juni 2023 om 22:00
Herkenbaar, ik had dit klote gevoel maandelijks in de week voor mijn menstruatie. Toen ik op een punt kwam dat ik ook echt dacht dat het beter was als ik er niet meer zou zijn, heb ik een behandeling gezocht (en gelukkig gevonden!).
Ik vond het een vreselijk gevoel en in mijn geval ook zeer irreëel, maar zo overheersend. Ik heb er ooit hier een topic over geopend en toen werd er vooral gezegd dat ik me niet zo aan moest stellen en dat ik meer had dan de gemiddelde vrouw hier.
Maar dat wist ik rationeel wel, net als ik bij jou lees, maar dat neemt het gevoel niet weg.
Je zegt dat je afstand voelt, denk je dat je eventueel nieuwe contacten op kunt doen?
Ik vond het een vreselijk gevoel en in mijn geval ook zeer irreëel, maar zo overheersend. Ik heb er ooit hier een topic over geopend en toen werd er vooral gezegd dat ik me niet zo aan moest stellen en dat ik meer had dan de gemiddelde vrouw hier.
Maar dat wist ik rationeel wel, net als ik bij jou lees, maar dat neemt het gevoel niet weg.
Je zegt dat je afstand voelt, denk je dat je eventueel nieuwe contacten op kunt doen?
woensdag 7 juni 2023 om 22:49
woensdag 7 juni 2023 om 23:18
Daar dacht ik ook meteen aan.
Ook hier herkenbaar. Nu wel redelijk onder controle door suplementen/medicatie/rust/kennis van cyclus.
Been there, done that, got the T-shirt.
donderdag 8 juni 2023 om 01:08
Ik herken dit gevoel van vroeger. Toen ik dit deelde met iemand zei ze 'je moet er ook zelf moeite voor doen, ga gewoon eens iets eraan doen'. Vond ik toen een hard antwoord, maar het was wel waar. Als mensen niet naar je omkijken, maak er dan zelf werk van. Want eerlijk; mensen zijn ook altijd met zichzelf bezig. En dat is logisch.
Nodig mensen uit om samen iets te gaan doen (festival/cafe/theater/film/museum/kringloop/terras/strandwandeling). Bel eens spontaan op 'ik dacht, hoe gaat het eigenlijk? ik wilde even bijkletsen'. Of ga eens op de koffie bij een buurman of buurvrouw. En altijd goed: vraag of iemand je bij iets kan helpen (klussen bijv). Ik denk wel dat je realistisch moet zijn; vanuit nauwelijks contact naar dikke vrienden kost tijd. Dus die eenzaamheid ga je niet in een weekje oplossen. Maar ik denk wel dat je zelf de stap moet zetten en moet durven. Ik hoorde laatst iemand zeggen over vrienden maken boven een bepaalde leeftijd "het helpt als je gewoon zegt, "ik zou graag vrienden met je zijn" " (maar goed of dat werkt weet ik niet).
De vraag is in jouw geval ook een beetje; hoe komt het dat er nog weinig mensen zijn die je als goede vrienden beschouwt? En zijn er kennissen? Waarom is er veel afstand? Het klinkt wel alsof er meer aan de hand is, en als je na bovenstaande tips niet echt het gevoel hebt dat dat voor jou zou kunnen werken, is misschien een psych ook wel een idee? Gewoon, om je verhaal kwijt te kunnen, zelfvertrouwen op te bouwen en tips 'n tricks.
Kan je in the mean time wel genieten van andere dingen? Ik ga sinds enkele jaren alleen naar het strand en dat vind ik zalig. Ook in mijn eentje naar de bios is een cadeau voor mezelf. Sterkte!
Nodig mensen uit om samen iets te gaan doen (festival/cafe/theater/film/museum/kringloop/terras/strandwandeling). Bel eens spontaan op 'ik dacht, hoe gaat het eigenlijk? ik wilde even bijkletsen'. Of ga eens op de koffie bij een buurman of buurvrouw. En altijd goed: vraag of iemand je bij iets kan helpen (klussen bijv). Ik denk wel dat je realistisch moet zijn; vanuit nauwelijks contact naar dikke vrienden kost tijd. Dus die eenzaamheid ga je niet in een weekje oplossen. Maar ik denk wel dat je zelf de stap moet zetten en moet durven. Ik hoorde laatst iemand zeggen over vrienden maken boven een bepaalde leeftijd "het helpt als je gewoon zegt, "ik zou graag vrienden met je zijn" " (maar goed of dat werkt weet ik niet).
De vraag is in jouw geval ook een beetje; hoe komt het dat er nog weinig mensen zijn die je als goede vrienden beschouwt? En zijn er kennissen? Waarom is er veel afstand? Het klinkt wel alsof er meer aan de hand is, en als je na bovenstaande tips niet echt het gevoel hebt dat dat voor jou zou kunnen werken, is misschien een psych ook wel een idee? Gewoon, om je verhaal kwijt te kunnen, zelfvertrouwen op te bouwen en tips 'n tricks.
Kan je in the mean time wel genieten van andere dingen? Ik ga sinds enkele jaren alleen naar het strand en dat vind ik zalig. Ook in mijn eentje naar de bios is een cadeau voor mezelf. Sterkte!
donderdag 8 juni 2023 om 06:37
Ja komt bij ook van de hormonen. Niet elke maand meer gelukkig.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
donderdag 8 juni 2023 om 07:50
Niemand weet wat de zin is van het leven natuurlijk, maar in een groep lijkt de zin van je leven er veel minder toe te doen. De kracht van de groep en de doelstelling en onderlinge band wordt dan belangrijker. Daarom sluiten eenzame kinderen zich ook aan bij bendes.
Misschien zit je niet in de juiste groepen (niet misdadig natuurlijk) en moet je maar eens deel uit gaan maken van nieuwe groepen.
Misschien zit je niet in de juiste groepen (niet misdadig natuurlijk) en moet je maar eens deel uit gaan maken van nieuwe groepen.
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 8 juni 2023 om 07:56
Wat hier wordt gezegd.... als je mensen om je heen wil hebben dan zal je er zelf ook veel energie in moeten steken.
Eerlijk... soms kijk ik jaloers naar de mensen om me heen met hordes vrienden, maar als ik dan hoor hoe veel weekenden en avonden ze afspraken hebben.
Dan denk ik alleen maar... heerlijk lekker thuis, mijn eigen gezin en bubbel.
Bij mij was en is het dus acceptatie dat ik niet zo druk hoef te zijn als anderen.
Maar misschien ligt daar bij jou weer heel anders.
Kennelijk ben ik dus niet zo?
En ben je dan niets betekenend of gewoon lekker jezelf?
Eerlijk... soms kijk ik jaloers naar de mensen om me heen met hordes vrienden, maar als ik dan hoor hoe veel weekenden en avonden ze afspraken hebben.
Dan denk ik alleen maar... heerlijk lekker thuis, mijn eigen gezin en bubbel.
Bij mij was en is het dus acceptatie dat ik niet zo druk hoef te zijn als anderen.
Maar misschien ligt daar bij jou weer heel anders.
Kennelijk ben ik dus niet zo?
En ben je dan niets betekenend of gewoon lekker jezelf?
donderdag 8 juni 2023 om 08:10
Ik vind het altijd wel lekker om er niet toe te doen. Dat is ook meteen de voornaamste reden waarom ik geen kinderen heb. Ik heb wel familie en vrienden die om me geven, gelukkig. Maar natuurlijk nooit zoals je dat met partner en gezin zou hebben.
Maar zijn er dan mensen met wie jij wél heel begaan bent, en je krijgt dat niet terug? Of heb je weinig contacten?
Maar zijn er dan mensen met wie jij wél heel begaan bent, en je krijgt dat niet terug? Of heb je weinig contacten?
donderdag 8 juni 2023 om 08:33
Herkenbaar en ik kan daar bij vlagen ook verdrietig om zijn. Het voelt soms wel heel alleen.
Heb ook vaak het gevoel dat niemand mij echt kent.
*meeste weggehaald, te persoonlijk en niet relevant voor TO*
Heb ook vaak het gevoel dat niemand mij echt kent.
*meeste weggehaald, te persoonlijk en niet relevant voor TO*
originalheleen wijzigde dit bericht op 09-06-2023 09:28
77.53% gewijzigd
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
donderdag 8 juni 2023 om 08:40
^^Als ik dit zo lees ben ik misschien eerder zelf de ongeïnteresseerde vriendin. Ik ben wel begaan met andermans leven, maar ik ben ook weer niet zo attent dat ik altijd vraag hoe het met dingen gaat. Meestal ga ik ook met mensen om om het gewoon op dat moment leuk te hebben. Ik verwacht ook helemaal niet dat mensen van mij goed op de hoogte zijn wat er in mijn leven speelt.
“Als ze er niet naar vragen boeit het ze niet” over dingen die je belangrijk vindt, is een beetje raar. Beetje onnodig trots. Je weet niet wat je niet weet. Zelf houd ik er dan weer niet van om erg door te drammen met vragen (vind dat omgekeerd zelf ook niet fijn), dus ik denk eerder; als iemand wat wil vertellen hoor ik dat vanzelf wel, en anders wil iemand ergens misschien niet over praten.
“Als ze er niet naar vragen boeit het ze niet” over dingen die je belangrijk vindt, is een beetje raar. Beetje onnodig trots. Je weet niet wat je niet weet. Zelf houd ik er dan weer niet van om erg door te drammen met vragen (vind dat omgekeerd zelf ook niet fijn), dus ik denk eerder; als iemand wat wil vertellen hoor ik dat vanzelf wel, en anders wil iemand ergens misschien niet over praten.
donderdag 8 juni 2023 om 08:45
Wat voor behandeling is dat?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
donderdag 8 juni 2023 om 09:22
Weet niet of ik het beter uit kan leggen. Ik bedoelde niet: "niet zo attent dat ik altijd vraag hoe het met dingen gaat" maar het andere uiterste: nauwelijks interesse in de ander hebben. Ik verwacht natuurlijk helemaal niet dat iedereen alles van mij onthoudt, overal van op de hoogte is en geforceerd de hele tijd vragen aan mij stelt. Het gaat gewoon om enige oprechte belangstelling. Eens merken dat iemand ook iets van jou weet of wil weten. Je gezien/gehoord voelen.Lorem_Ipsum schreef: ↑08-06-2023 08:40^^Als ik dit zo lees ben ik misschien eerder zelf de ongeïnteresseerde vriendin. Ik ben wel begaan met andermans leven, maar ik ben ook weer niet zo attent dat ik altijd vraag hoe het met dingen gaat. Meestal ga ik ook met mensen om om het gewoon op dat moment leuk te hebben. Ik verwacht ook helemaal niet dat mensen van mij goed op de hoogte zijn wat er in mijn leven speelt.
“Als ze er niet naar vragen boeit het ze niet” over dingen die je belangrijk vindt, is een beetje raar. Beetje onnodig trots. Je weet niet wat je niet weet. Zelf houd ik er dan weer niet van om erg door te drammen met vragen (vind dat omgekeerd zelf ook niet fijn), dus ik denk eerder; als iemand wat wil vertellen hoor ik dat vanzelf wel, en anders wil iemand ergens misschien niet over praten.
*veel weggehaald, te persoonlijk en niet relevant voor TO*
originalheleen wijzigde dit bericht op 09-06-2023 09:32
40.07% gewijzigd
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
donderdag 8 juni 2023 om 09:39
Ik denk ook in die trant.AnneP schreef: ↑08-06-2023 07:56Wat hier wordt gezegd.... als je mensen om je heen wil hebben dan zal je er zelf ook veel energie in moeten steken.
Eerlijk... soms kijk ik jaloers naar de mensen om me heen met hordes vrienden, maar als ik dan hoor hoe veel weekenden en avonden ze afspraken hebben.
Dan denk ik alleen maar... heerlijk lekker thuis, mijn eigen gezin en bubbel.
Bij mij was en is het dus acceptatie dat ik niet zo druk hoef te zijn als anderen.
Maar misschien ligt daar bij jou weer heel anders.
Kennelijk ben ik dus niet zo?
En ben je dan niets betekenend of gewoon lekker jezelf?
Ik ben zelf iemand die erg 'dol' kan zijn op bepaalde mensen. Ik heb zelf geen tekort aan contacten, maak makkelijk contact, oppervlakkig en diepgaand wisselt elkaar leuk af etc.
Wat ik merk is dat 'nieuwe' mensen aan de ene kant aangeven dat ze behoefte hebben aan vriendschappen etc.
Maar feitelijk nooit kunnen/willen/ enorme gebruiksaanwijzing hebben.
Laatst een keer afgesproken met iemand.
Kon de weg niet vinden, was te laat, nouja ok.
heel leuke ochtend mee gehad.
Daarna een soort 'oh ik heb je vast lastiggevallen met mijn gezeur' app en daarna een 'wat is er dan met jou dat jij DIT leuk/ok vindt' achtig appje.
Dus: van iets moois iets lelijks maken imo.
En dan hoor je dus niks meer.
En dan hoor je van anderen dat diegene zo'n leuke ochtend met je heeft gehad.
Echt mij te ingewikkeld.
Ik denk dus dat de theorie van Anne dus gewoon klopt. Mensen overdenken en het roept blijkbaar stress op. Dus misschien maar beter niet doen.
donderdag 8 juni 2023 om 10:04
Het lastige is... als je het meestal fijn vindt om op jezelf te zijn, kan het je op sommige momenten opeens aangrijpen wanneer er niemand is als je iemand nodig hebt. Dat herken ik... enerzijds contacten afhouden, anderzijds de eenzaamheid voelen.
Het is iets wat wel helpt om me te realiseren. Wat AnneP dus zegt ja... de balans van investeren in mensen en de behoefte om op jezelf te willen zijn. Anderen staan er precies zo in, die ervaren datzelfde op een moment dat jij er niet bij stil staat dat zij zich zo voelen...
Ooit voelde ik me slecht en zag ik dat ik de enige was die alleen liep. Overal stelletjes, vriendengroepen, etc. Ik weet zeker dat me dat niet was opgevallen wanneer ik goed in m'n vel zat. Of zelf met iemand zou zijn geweest. En andersom, het zou me in gezelschap met anderen of goed gezelschap met mezelf dan ook niet opvallen dat iemand anders alleen is en behoefte heeft aan een handreiking. Ik sta er niet bij stil dat iemand misschien alleen zit, laat staan dat ik diegene opbel om te vragen of-ie ook meegaat. Terwijl het wel zo voelt als ik zelf in de positie zit: niemand bekommert zich om mij. In die zin is iedereen inderdaad met zichzelf bezig / het gewoon zelf leuk te hebben.
Het is iets wat wel helpt om me te realiseren. Wat AnneP dus zegt ja... de balans van investeren in mensen en de behoefte om op jezelf te willen zijn. Anderen staan er precies zo in, die ervaren datzelfde op een moment dat jij er niet bij stil staat dat zij zich zo voelen...
Ooit voelde ik me slecht en zag ik dat ik de enige was die alleen liep. Overal stelletjes, vriendengroepen, etc. Ik weet zeker dat me dat niet was opgevallen wanneer ik goed in m'n vel zat. Of zelf met iemand zou zijn geweest. En andersom, het zou me in gezelschap met anderen of goed gezelschap met mezelf dan ook niet opvallen dat iemand anders alleen is en behoefte heeft aan een handreiking. Ik sta er niet bij stil dat iemand misschien alleen zit, laat staan dat ik diegene opbel om te vragen of-ie ook meegaat. Terwijl het wel zo voelt als ik zelf in de positie zit: niemand bekommert zich om mij. In die zin is iedereen inderdaad met zichzelf bezig / het gewoon zelf leuk te hebben.
donderdag 8 juni 2023 om 10:11
Ik denk ook dat er regelmatig een sfeer hangt bij een deel van de vrouwen dat je het maar moet ‘ruiken’ dat er was mis is, in plaats van dat ze zelf ermee komen. En als je dat dan niet doet dan wordt het als vervelend ervaren.vivinnetje schreef: ↑08-06-2023 10:04Het lastige is... als je het meestal fijn vindt om op jezelf te zijn, kan het je op sommige momenten opeens aangrijpen wanneer er niemand is als je iemand nodig hebt. Dat herken ik... enerzijds contacten afhouden, anderzijds de eenzaamheid voelen.
Het is iets wat wel helpt om me te realiseren. Wat AnneP dus zegt ja... de balans van investeren in mensen en de behoefte om op jezelf te willen zijn. Anderen staan er precies zo in, die ervaren datzelfde op een moment dat jij er niet bij stil staat dat zij zich zo voelen...
Ooit voelde ik me slecht en zag ik dat ik de enige was die alleen liep. Overal stelletjes, vriendengroepen, etc. Ik weet zeker dat me dat niet was opgevallen wanneer ik goed in m'n vel zat. Of zelf met iemand zou zijn geweest. En andersom, het zou me in gezelschap met anderen of goed gezelschap met mezelf dan ook niet opvallen dat iemand anders alleen is en behoefte heeft aan een handreiking. Ik sta er niet bij stil dat iemand misschien alleen zit, laat staan dat ik diegene opbel om te vragen of-ie ook meegaat. Terwijl het wel zo voelt als ik zelf in de positie zit: niemand bekommert zich om mij. In die zin is iedereen inderdaad met zichzelf bezig / het gewoon zelf leuk te hebben.
donderdag 8 juni 2023 om 16:46
Heel herkenbaar (helaas). Ik merk dat ik de laatste jaren meer en meer behoefte heb aan tijd voor mezelf (lekker aanklooien thuis, wandelen met de hond etc) en tegelijkertijd het heel erg mis dat ik niet een 'beste vriendin' heb. Ik heb een aantal vriendinnen in een vriendinnengroep, maar zoals dat soms gaat wordt daar ook 1op1 onderling met elkaar afgesproken. Maar nooit met mij! Dat voelt niet fijn!
Ik probeer ook kritisch naar mezelf te zijn, maar kom er niet goed achter wat er 'mis' is met mij. Ik trek me daardoor steeds meer terug, voel me niet fijn hierbij. Wat weer resulteert in nog meer afstand en ik krijg het niet opgelost.
Ik probeer mijn kring wat te verbreden, maar weet niet goed hoe. Op mijn leeftijd (50+) lijkt het dat iedereen wel 'voorzien' is van vriendinnen. Heel moeilijk vind ik dat. Ik heb al diverse clubjes geprobeerd. Leuk om te hardlopen, wandelen, handwerken etc etc, maar ik houd er geen echte vriendschappen aan over.
Ik vind het ingewikkeld en kan er ook heel verdrietig van worden. Tegelijkertijd (en dat maakt het zo dubbel) ben ik heel blij met mijn rustige leventje met mijn lieve man, huisdieren en (uitwonende) kinderen.
Ik probeer ook kritisch naar mezelf te zijn, maar kom er niet goed achter wat er 'mis' is met mij. Ik trek me daardoor steeds meer terug, voel me niet fijn hierbij. Wat weer resulteert in nog meer afstand en ik krijg het niet opgelost.
Ik probeer mijn kring wat te verbreden, maar weet niet goed hoe. Op mijn leeftijd (50+) lijkt het dat iedereen wel 'voorzien' is van vriendinnen. Heel moeilijk vind ik dat. Ik heb al diverse clubjes geprobeerd. Leuk om te hardlopen, wandelen, handwerken etc etc, maar ik houd er geen echte vriendschappen aan over.
Ik vind het ingewikkeld en kan er ook heel verdrietig van worden. Tegelijkertijd (en dat maakt het zo dubbel) ben ik heel blij met mijn rustige leventje met mijn lieve man, huisdieren en (uitwonende) kinderen.
donderdag 8 juni 2023 om 19:17
Ik snap het. Dat voelt niet leuk. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik helaas waarschijnlijk vaker die andere kant ben. Ik ben niet zo oplettend met dit soort dingen. Ik weet werkelijk nooit waar of wanneer mensen op vakantie zijn. Van de week was er een vriendin vrij, en wilde lunchen, ik was helemaal van: “oehoe, lekker vrij, jaloers!!”. Tot me te binnen schoot dat ze overspannen thuis zat en dat ze daarom niet op werk was. Heb wel meteen even gebeld om mijn excuses aan te bieden. Ik ga er beter mijn best voor doen.OriginalHeleen schreef: ↑08-06-2023 09:22Weet niet of ik het beter uit kan leggen. Ik bedoelde niet "niet zo attent dat ik altijd vraag hoe het met dingen gaat" maar het andere uiterste: nooit enige interesse in de ander hebben. Het gaat mij niet om oppervlakkige vriendschappen of collega's, maar om mensen die echt dichtbij staan.
[…ingekort…]
Wel ben ik meer het type dat uit zichzelf iets vertelt, dat hoeft mij niet gevraagd te worden, dus misschien is mijn manier denken wel heel anders. Dat was wat ik eerder probeerde te zeggen.
donderdag 8 juni 2023 om 21:19
Anniexx schreef: ↑08-06-2023 16:46Heel herkenbaar (helaas). Ik merk dat ik de laatste jaren meer en meer behoefte heb aan tijd voor mezelf (lekker aanklooien thuis, wandelen met de hond etc) en tegelijkertijd het heel erg mis dat ik niet een 'beste vriendin' heb. Ik heb een aantal vriendinnen in een vriendinnengroep, maar zoals dat soms gaat wordt daar ook 1op1 onderling met elkaar afgesproken. Maar nooit met mij! Dat voelt niet fijn!
Ik probeer ook kritisch naar mezelf te zijn, maar kom er niet goed achter wat er 'mis' is met mij. Ik trek me daardoor steeds meer terug, voel me niet fijn hierbij. Wat weer resulteert in nog meer afstand en ik krijg het niet opgelost.
Ik probeer mijn kring wat te verbreden, maar weet niet goed hoe. Op mijn leeftijd (50+) lijkt het dat iedereen wel 'voorzien' is van vriendinnen. Heel moeilijk vind ik dat. Ik heb al diverse clubjes geprobeerd. Leuk om te hardlopen, wandelen, handwerken etc etc, maar ik houd er geen echte vriendschappen aan over.
Ik vind het ingewikkeld en kan er ook heel verdrietig van worden. Tegelijkertijd (en dat maakt het zo dubbel) ben ik heel blij met mijn rustige leventje met mijn lieve man, huisdieren en (uitwonende) kinderen.
Hoi,
Ik herken veel van wat je schrijft. Heb je een pb gestuurd.
donderdag 8 juni 2023 om 21:26
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik vind het vaak heel fijn om alleen te zijn, heb dat ook echt nodig (oa om op te laden van m’n werk..) maar op andere momenten kan ik ervan balen als ik graag bij iemand wil zijn wat dan niet lukt (omdat de drempel om contact te zoeken voor mij te hoog is , of omdat de ander niet kan etc ). Het is steeds zoeken tussen een balans tussen wel regelmatig alleen (willen) zijn, maar niet eenzaam (willen) zijn.vivinnetje schreef: ↑08-06-2023 10:04Het lastige is... als je het meestal fijn vindt om op jezelf te zijn, kan het je op sommige momenten opeens aangrijpen wanneer er niemand is als je iemand nodig hebt. Dat herken ik... enerzijds contacten afhouden, anderzijds de eenzaamheid voelen.
Het is iets wat wel helpt om me te realiseren. Wat AnneP dus zegt ja... de balans van investeren in mensen en de behoefte om op jezelf te willen zijn. Anderen staan er precies zo in, die ervaren datzelfde op een moment dat jij er niet bij stil staat dat zij zich zo voelen...
Ooit voelde ik me slecht en zag ik dat ik de enige was die alleen liep. Overal stelletjes, vriendengroepen, etc. Ik weet zeker dat me dat niet was opgevallen wanneer ik goed in m'n vel zat. Of zelf met iemand zou zijn geweest. En andersom, het zou me in gezelschap met anderen of goed gezelschap met mezelf dan ook niet opvallen dat iemand anders alleen is en behoefte heeft aan een handreiking. Ik sta er niet bij stil dat iemand misschien alleen zit, laat staan dat ik diegene opbel om te vragen of-ie ook meegaat. Terwijl het wel zo voelt als ik zelf in de positie zit: niemand bekommert zich om mij. In die zin is iedereen inderdaad met zichzelf bezig / het gewoon zelf leuk te hebben.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
