Psyche
alle pijlers
Ik voel me soms zo verloren en niet goed genoeg
donderdag 5 juli 2018 om 15:43
Hee allemaal,
Ik moet even mijn hart luchten en mezelf uit mijn hoofd krijgen.
Ken je het gevoel dat je je soms zo heerlijk compleet voelt, gewoon tevreden bent met hoe het moment is, hoe je leven op dat moment is, hoe jij bent. Gelukkig ken ik dat moment ook, maar niet altijd. Ik word zo gek van mezelf de laatste tijd.
Het ene moment voel ik mij zelfverzekerd, weet ik wat ik wil, weet ik wie ik ben en voel me mij ook absoluut een waardig, leuk en interessant persoon.
Maar soms word ik wakker en voel ik me het compleet omgekeerde. Dat heb ik vandaag.
Dit gevoel werd ook nog eens aangesterkt toen ik de jongen ( ik noem hem even B ) tegen kwam in de sportschool vandaag waar ik een soort friends with benefits relatie mee heb. Hij is enorm sociaal, zo vreselijk makkelijk in omgang, zelfverzekerd, heeft enorm veel vrienden, een goeie baan, kan goed koken en heeft ambities. Vlak erna kreeg ik een enorme vlaag van ''ik ben niet goed genoeg'' over me heen.
Ik ben wat meer teruggetrokken, voorzichtiger en niet bepaald een gangmaker.
Hij vertelde over alle leuke dingen die hij ging doen dit weekend met zijn rijke sociale leven en ondertussen zit ik me hier te bedenken
dat mijn leven een stuk saaier is. Ik heb vrienden, maar het voelt soms als een gemis dat ik geen groep vriendinnen heb, maar alleen aparte vriendinnen.
Ik heb soms het idee dat ik niet leuk of interessant genoeg ben. Dat het leven van B een stuk leuker is en hij daardoor ook te hoog gegrepen is voor mij. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik niet goed weet wat ''normaal' is in hoe je leven eruit ziet en hoe je relaties met anderen zijn.
Misschien komt dit omdat ik de afgelopen 3 jaar fysiek ziek ben geweest waardoor ik bijna altijd thuis zat en aan het overleven was.
Het gaat nu stukken beter en hoe blij ik daar ook om ben, het leven voelt nu soms als een klap voor mijn kop. Ik krijg opeens te maken met wie ben ik? Wat wil ik? Hoe ziet het leven eruit?
Pff als ik het zo typ vraag ik mezelf af waar ik mij in godsnaam zo druk om maak eigenlijk,
Maar toch zijn het allemaal gevoelens die door me heen schieten en wat mij af leid van van het leven te kunnen genieten.
( op sommige dagen zoals deze dan, soms sta ik dus op en is er de hele dag niks aan de hand en voel ik me prima en gelukkig)
Kortom:
Wat moet ik met de gevoelens die zo sterk dag tot dag kunnen veranderen, waarbij ik mij de ene dag compleet en zelfverzekerd voel en de andere zoekend in het leven en niet goed genoeg,
En
Waarom lijkt het leven van een ander soms zo veel leuker en interessanter en lijkt ook diegene als persoon leuker dan jij zelf?
Ik moet even mijn hart luchten en mezelf uit mijn hoofd krijgen.
Ken je het gevoel dat je je soms zo heerlijk compleet voelt, gewoon tevreden bent met hoe het moment is, hoe je leven op dat moment is, hoe jij bent. Gelukkig ken ik dat moment ook, maar niet altijd. Ik word zo gek van mezelf de laatste tijd.
Het ene moment voel ik mij zelfverzekerd, weet ik wat ik wil, weet ik wie ik ben en voel me mij ook absoluut een waardig, leuk en interessant persoon.
Maar soms word ik wakker en voel ik me het compleet omgekeerde. Dat heb ik vandaag.
Dit gevoel werd ook nog eens aangesterkt toen ik de jongen ( ik noem hem even B ) tegen kwam in de sportschool vandaag waar ik een soort friends with benefits relatie mee heb. Hij is enorm sociaal, zo vreselijk makkelijk in omgang, zelfverzekerd, heeft enorm veel vrienden, een goeie baan, kan goed koken en heeft ambities. Vlak erna kreeg ik een enorme vlaag van ''ik ben niet goed genoeg'' over me heen.
Ik ben wat meer teruggetrokken, voorzichtiger en niet bepaald een gangmaker.
Hij vertelde over alle leuke dingen die hij ging doen dit weekend met zijn rijke sociale leven en ondertussen zit ik me hier te bedenken
dat mijn leven een stuk saaier is. Ik heb vrienden, maar het voelt soms als een gemis dat ik geen groep vriendinnen heb, maar alleen aparte vriendinnen.
Ik heb soms het idee dat ik niet leuk of interessant genoeg ben. Dat het leven van B een stuk leuker is en hij daardoor ook te hoog gegrepen is voor mij. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik niet goed weet wat ''normaal' is in hoe je leven eruit ziet en hoe je relaties met anderen zijn.
Misschien komt dit omdat ik de afgelopen 3 jaar fysiek ziek ben geweest waardoor ik bijna altijd thuis zat en aan het overleven was.
Het gaat nu stukken beter en hoe blij ik daar ook om ben, het leven voelt nu soms als een klap voor mijn kop. Ik krijg opeens te maken met wie ben ik? Wat wil ik? Hoe ziet het leven eruit?
Pff als ik het zo typ vraag ik mezelf af waar ik mij in godsnaam zo druk om maak eigenlijk,
Maar toch zijn het allemaal gevoelens die door me heen schieten en wat mij af leid van van het leven te kunnen genieten.
( op sommige dagen zoals deze dan, soms sta ik dus op en is er de hele dag niks aan de hand en voel ik me prima en gelukkig)
Kortom:
Wat moet ik met de gevoelens die zo sterk dag tot dag kunnen veranderen, waarbij ik mij de ene dag compleet en zelfverzekerd voel en de andere zoekend in het leven en niet goed genoeg,
En
Waarom lijkt het leven van een ander soms zo veel leuker en interessanter en lijkt ook diegene als persoon leuker dan jij zelf?
donderdag 5 juli 2018 om 15:49
Wat goed dat het veel beter met je gaat! Je bent vast een enorme knokker als je zo lang ziek bent geweest. Dat vind ik alvast knap!
Ik denk dat bijna alle mensen dit wel herkennen, die geluksgevoelens, jezelf goed voelen over jezelf, maar ook moment van twijfel en onzekerheid. Voor mij is dat in ieder geval heel herkenbaar. Die gevoelens van onzekerheid worden erger als ik mezelf teveel met anderen vergelijk. Want er zijn altijd mensen die gezelliger, socialer, geslaagder zijn. Of waarvan in ieder geval het leven er zo uitziet van de buitenkant. Maar ook zij hebben zo hun problemen en onzekerheden.
Klopt het dat je je leven nu, na je ziekte, weer opnieuw moet opbouwen? Dan snap ik helemaal dat je je niet stabiel voelt. Maar ik denk dat dat wel komt, stapje voor stapje, als dat opbouwen verder gevorderd is. En momenten van onzekerheid etc. zullen er altijd zijn, die horen gewoon bij het leven.
Ik denk dat bijna alle mensen dit wel herkennen, die geluksgevoelens, jezelf goed voelen over jezelf, maar ook moment van twijfel en onzekerheid. Voor mij is dat in ieder geval heel herkenbaar. Die gevoelens van onzekerheid worden erger als ik mezelf teveel met anderen vergelijk. Want er zijn altijd mensen die gezelliger, socialer, geslaagder zijn. Of waarvan in ieder geval het leven er zo uitziet van de buitenkant. Maar ook zij hebben zo hun problemen en onzekerheden.
Klopt het dat je je leven nu, na je ziekte, weer opnieuw moet opbouwen? Dan snap ik helemaal dat je je niet stabiel voelt. Maar ik denk dat dat wel komt, stapje voor stapje, als dat opbouwen verder gevorderd is. En momenten van onzekerheid etc. zullen er altijd zijn, die horen gewoon bij het leven.
donderdag 5 juli 2018 om 15:52
Ik denk dat iedereen weleens zo'n dag heeft, is ook niks mis mee toch? Als het je goede dagen overtreft en voornamelijk slecht is, dan zou je eens met de huisarts praten maar hoe ik het zo lees is dat nog niet nodig! Focus je op de positieve dingen, en wie weet denk die vriend van je precies hetzelfde (wat moet zo'n leuke meid met mij)! En beter een aantal hele leuke vriendinnen dan een grote halve vriendengroep 
donderdag 5 juli 2018 om 16:40
Lief dat je dat zegt, het waren inderdaad zware jaren. Ik vergelijk me ook te veel met anderen, vooral omdat de meeste om mij heenHead* schreef: ↑05-07-2018 15:49Wat goed dat het veel beter met je gaat! Je bent vast een enorme knokker als je zo lang ziek bent geweest. Dat vind ik alvast knap!
Ik denk dat bijna alle mensen dit wel herkennen, die geluksgevoelens, jezelf goed voelen over jezelf, maar ook moment van twijfel en onzekerheid. Voor mij is dat in ieder geval heel herkenbaar. Die gevoelens van onzekerheid worden erger als ik mezelf teveel met anderen vergelijk. Want er zijn altijd mensen die gezelliger, socialer, geslaagder zijn. Of waarvan in ieder geval het leven er zo uitziet van de buitenkant. Maar ook zij hebben zo hun problemen en onzekerheden.
Klopt het dat je je leven nu, na je ziekte, weer opnieuw moet opbouwen? Dan snap ik helemaal dat je je niet stabiel voelt. Maar ik denk dat dat wel komt, stapje voor stapje, als dat opbouwen verder gevorderd is. En momenten van onzekerheid etc. zullen er altijd zijn, die horen gewoon bij het leven.
wel een hogere opleiding hebben gedaan, op reis zij geweest en vaardigheden hebben ontwikkeld in de tijd dat ik ziek was.
Maar ja nu je het zo zegt is het ook heel begrijpelijk dat ik me zo voel. Ik moet inderdaad alles weer opbouwen nu, mezelf, mijn leven.
Ik stond er eigenlijk niet eens zo bij stil, maar ik moet er niet te zwaar over denken. Het is een periode van opnieuw ontdekken en vormen en daar mag ik me niet altijd stabiel in voelen..
donderdag 5 juli 2018 om 16:42
Heb je helemaal gelijk in.. Pff waarom wil een mens toch altijd meer?Nicko schreef: ↑05-07-2018 15:52Ik denk dat iedereen weleens zo'n dag heeft, is ook niks mis mee toch? Als het je goede dagen overtreft en voornamelijk slecht is, dan zou je eens met de huisarts praten maar hoe ik het zo lees is dat nog niet nodig! Focus je op de positieve dingen, en wie weet denk die vriend van je precies hetzelfde (wat moet zo'n leuke meid met mij)! En beter een aantal hele leuke vriendinnen dan een grote halve vriendengroep
donderdag 5 juli 2018 om 16:44
Heel veel mensen niet hoor, die zijn dik tevreden met wat ze hebben.
vrijdag 6 juli 2018 om 08:50
Lijkt mij best saai.karin12345 schreef: ↑05-07-2018 16:44Heel veel mensen niet hoor, die zijn dik tevreden met wat ze hebben.
Het is denk ik juist goed om jezelf altijd doelen te stellen en te willen verbeteren, zo blijf je in ontwikkeling.
Maar hou het positief to, je bent op weg ergens naartoe en hebt al veel bereikt, zo zie ik het.
vrijdag 6 juli 2018 om 09:45
Zonder twijfels etc kun je juist niet groeien. Dat je twijfelt over of je goed genoeg bent of niet, houdt je scherp en zorgt voor zelfreflectie. En als dit in gezonde afwisseling is met positieve gedachten, dan is er niks mis met je.
Zodra die negatieve gevoelens de overhand krijgen, dan mag je wel even achter je oren gaan krabbelen of het niet verstandig is om idd even langs de huisarts te gaan.
Succes! Zet hem op!
Zodra die negatieve gevoelens de overhand krijgen, dan mag je wel even achter je oren gaan krabbelen of het niet verstandig is om idd even langs de huisarts te gaan.
Succes! Zet hem op!
