Psyche
alle pijlers
Kan het leven niet aan
donderdag 3 juni 2010 om 14:34
Pfffffff even een heel moeilijk moment..
Met mijn leven is eigenlijk weinig mis; ik zit in het laatste jaar van mijn studie, heb een leuke familie, vrienden, een vriend zelfs, fysiek gezond, leuke woonplek, etc. etc.
Maar ik heb de laatste dagen elke dag een huilbui en ik sta nu op springen en ik weet gewoon niet waar ik het zoeken moet.
Zit nu op mijn stageplek achter mijn bureau en ik kan mijn tranen bijna niet bedwingen maar ik kan hier in een professionele omgeving niet zomaar in huilen uit gaan barsten...
Ik weet gewoon niet wat ik moet heb het gevoel dat alles in gaat storten, dat m'n vriend het vanavond uit gaat maken, dat ik mn studie nooit ga halen en dat ik vanavond mijn bed in ga kruipen en er nooit meer uit kom..
Ik wil huilen en praten met iemand maar ik weet niet met wie...
Durf echt naar niemand toe te gaan en vanavond zou ik eigenlijk ook niet weten waar ik terecht kan ik voel me zo alleen.
Wat is er met me aan de hand?
Met mijn leven is eigenlijk weinig mis; ik zit in het laatste jaar van mijn studie, heb een leuke familie, vrienden, een vriend zelfs, fysiek gezond, leuke woonplek, etc. etc.
Maar ik heb de laatste dagen elke dag een huilbui en ik sta nu op springen en ik weet gewoon niet waar ik het zoeken moet.
Zit nu op mijn stageplek achter mijn bureau en ik kan mijn tranen bijna niet bedwingen maar ik kan hier in een professionele omgeving niet zomaar in huilen uit gaan barsten...
Ik weet gewoon niet wat ik moet heb het gevoel dat alles in gaat storten, dat m'n vriend het vanavond uit gaat maken, dat ik mn studie nooit ga halen en dat ik vanavond mijn bed in ga kruipen en er nooit meer uit kom..
Ik wil huilen en praten met iemand maar ik weet niet met wie...
Durf echt naar niemand toe te gaan en vanavond zou ik eigenlijk ook niet weten waar ik terecht kan ik voel me zo alleen.
Wat is er met me aan de hand?
donderdag 3 juni 2010 om 14:44
Goed dat je hier schrijft. Ik dacht ook meteen aan hormonen die je parten zouden kunnen spelen. Wat ik me ook bedacht is een teveel aan positive stress. Het is nu juni en als je in het laatste jaar van je studie zit, dan is het einde van het schooljaar voor jou heel nabij. Het leven van student, dat je nu een aantal jaren kent, is dan voorbij. Hoe fijn ook, er zal ook stress zijn rond verslagen die af moeten, stage uren die je moet draaien. Vakantieplannen die je misschien hebt....
Zijn er geen mensen bij wie je fysiek terecht kunt. Een arm om je heen als je even uit wilt huilen ook al weet je niet waarom, is een hele normale en menselijke behoefte. Dagenlang elke keer alleen huilen doet je gevoel alleen zijn alleen maar sterker worden.
donderdag 3 juni 2010 om 14:59
Nu je het zegt, PMS zou wel kunnen ja..
Was gisteren met mijn vriend en heb het idee dat we het contact, de connectie, kwijt zijn.. lijkt wel alsof we niks met elkaar te bespreken hebben ineens.. echt een rotgevoel want het ging helemaal goed en er is helemaal niks gebeurd maar er mist wat 'gevoel' lijkt het wel.
En op stage ga ik dan mee naar allerlei bijeenkomsten en vergaderingen en ik voel me gewoon absoluut niet thuis in het 'wereldje'.. op kantoor is het wel gezellig maar alles daarbuiten kan ik me geen houding geven.
En tsja.. ik voel me zo vaak alleen terwijl dat fysiek helemaal niet zo is, ben met m'n hoofd altijd in een soort vacuum van gedachten en stress en onnodige zorgen die me compleet teveel worden terwijl ze de abstracte creaties zijn van mijn eigen angstgedachten..
Was gisteren met mijn vriend en heb het idee dat we het contact, de connectie, kwijt zijn.. lijkt wel alsof we niks met elkaar te bespreken hebben ineens.. echt een rotgevoel want het ging helemaal goed en er is helemaal niks gebeurd maar er mist wat 'gevoel' lijkt het wel.
En op stage ga ik dan mee naar allerlei bijeenkomsten en vergaderingen en ik voel me gewoon absoluut niet thuis in het 'wereldje'.. op kantoor is het wel gezellig maar alles daarbuiten kan ik me geen houding geven.
En tsja.. ik voel me zo vaak alleen terwijl dat fysiek helemaal niet zo is, ben met m'n hoofd altijd in een soort vacuum van gedachten en stress en onnodige zorgen die me compleet teveel worden terwijl ze de abstracte creaties zijn van mijn eigen angstgedachten..
donderdag 3 juni 2010 om 15:04
quote:Yukii schreef op 03 juni 2010 @ 14:59:
En tsja.. ik voel me zo vaak alleen terwijl dat fysiek helemaal niet zo is, ben met m'n hoofd altijd in een soort vacuum van gedachten en stress en onnodige zorgen die me compleet teveel worden terwijl ze de abstracte creaties zijn van mijn eigen angstgedachten..
Misschien is het goed om hier wat aan te doen. Bijvoorbeeld Mindfulness of haptonomie of wat dan ook. Dan leer je hier beter mee om te gaan
En tsja.. ik voel me zo vaak alleen terwijl dat fysiek helemaal niet zo is, ben met m'n hoofd altijd in een soort vacuum van gedachten en stress en onnodige zorgen die me compleet teveel worden terwijl ze de abstracte creaties zijn van mijn eigen angstgedachten..
Misschien is het goed om hier wat aan te doen. Bijvoorbeeld Mindfulness of haptonomie of wat dan ook. Dan leer je hier beter mee om te gaan
donderdag 3 juni 2010 om 15:18
ik herken het wel
Aan het eind van mijn studie had ik ook zulke gevoelend (en ze spelen me soms nog parten)
Zou je met een decaan of studentenpsycholoog kunnen praten op school?
Is dat gevoel bij je vriend van de laatste dagen, 1x in de maand of speelt het al wat langer? Als je niet lekker in je vel zit is het moelijk om je te geven in een relatie. Weet hij dat het ff niet lekker met je loopt?
Aan het eind van mijn studie had ik ook zulke gevoelend (en ze spelen me soms nog parten)
Zou je met een decaan of studentenpsycholoog kunnen praten op school?
Is dat gevoel bij je vriend van de laatste dagen, 1x in de maand of speelt het al wat langer? Als je niet lekker in je vel zit is het moelijk om je te geven in een relatie. Weet hij dat het ff niet lekker met je loopt?
donderdag 3 juni 2010 om 15:24
Als je de weg niet weet om hulp te krijgen is je huisarts je eerste aanspreekpunt. En die kijkt er echt niet van op als je bij hem aangeeft dat je er doorheen zit. Ga desnoods vanmiddag ziek naar huis als het echt niet gaat. Niemand heeft er iets aan als jij je zo rot voelt op je stageplek vandaag. Duik lekker je bed in morgen je huisarts bellen.
donderdag 3 juni 2010 om 15:40
Hoi allemaal,
Bedankt voor de reacties. En excuses voor de dramatische titel, ik had het net echt even niet meer, zat op de wc keihard mijn tranen in te houden en dacht echt van "wat doe ik op deze wereld??".. Nogal dramatisch..
Goed tsja ik durf nog steeds naar niemand toe, m'n ouders zijn lief maar ik zit al zo vaak bij hen te huilen dat ze denk ik ook niet meer weten wat ze er mee moeten. En m'n vriend hm.. heb het gevoel dat hij er geen zin in heeft. Gisteren had ik ook een huilbui en hij was wel aardig voor me maar kon zich er geloof ik niet helemaal in vinden.. hij heeft namelijk deze week vakantie en is volop aan het genieten van het weer, leuke dingen, etc. dus ik snap wel dat het bij hem ff niet helemaal aankomt.
Ohh kan nu wel weer huilen sorry wat een enorm egotopic het forum is nu eventjes mijn schouder, bedankt..
Bedankt voor de reacties. En excuses voor de dramatische titel, ik had het net echt even niet meer, zat op de wc keihard mijn tranen in te houden en dacht echt van "wat doe ik op deze wereld??".. Nogal dramatisch..
Goed tsja ik durf nog steeds naar niemand toe, m'n ouders zijn lief maar ik zit al zo vaak bij hen te huilen dat ze denk ik ook niet meer weten wat ze er mee moeten. En m'n vriend hm.. heb het gevoel dat hij er geen zin in heeft. Gisteren had ik ook een huilbui en hij was wel aardig voor me maar kon zich er geloof ik niet helemaal in vinden.. hij heeft namelijk deze week vakantie en is volop aan het genieten van het weer, leuke dingen, etc. dus ik snap wel dat het bij hem ff niet helemaal aankomt.
Ohh kan nu wel weer huilen sorry wat een enorm egotopic het forum is nu eventjes mijn schouder, bedankt..
donderdag 3 juni 2010 om 19:40
Idd misschien PMS, probeer het eens bij te houden, zodat je wellicht een patroon ontdekt. En soms is alles gewoon even teveel, je zit in het laatste jaar van je studie, zal ook wel nodige stress & druk opleveren, je hebt nu een stageplaats en misschien zie je er onbewust tegenop om echt te gaan werken aangezien je studie bijna voltooid is.
Verder vind ik dat er altijd wel erg snel met de term depressie aangekomen wordt.
Probeer even iets te doen wat je kan ontspannen, als is het een blokje om, eindje fietsen of wellicht een meditatie cd
Verder vind ik dat er altijd wel erg snel met de term depressie aangekomen wordt.
Probeer even iets te doen wat je kan ontspannen, als is het een blokje om, eindje fietsen of wellicht een meditatie cd
donderdag 3 juni 2010 om 20:18
Als ik het zo lees besef je misschien dat het in je relatie toch niet helemaal goed zit en je opleiding misschien toch ook anders in de praktijk is dan je had verwacht. Die twee dingen samen kunnen al heel veel doen. Hoe lang moet je nog stagelopen? Als je stage totaal niet bij je past kun je daar heel ongelukkig van worden! Vooral omdat je ook een druk hebt dat het MOET omdat je je studie moet halen. Bedenk dat je kunt doen wat jij wilt! Dan loop je maar een paar maanden vertraging op, desnoods ga je de laatste maanden ergens anders stagelopen wat je meer aanspreekt. Kan het zijn dat je hele opleiding misschien een verkeerde keus is geweest?
Als ik het zo hoor neemt je vriend je ook niet erg serieus, is er nog wel genoeg liefde van jou/ zijn kant? Hoe lang zijn jullie al samen? Erge dingen meegemaakt in je leven die nu ineens kunnen opspelen? Dit is iets wat je niet 1,2,3 oplost maar probeer eens bij jezelf na te gaan wat je precies een rotgevoel in je leven geeft en of je wel dingen doet waar je helemaal achter staat en wat bij jouw past, dat is namelijk zo belangrijk voor je geluksgevoel! Succes!
Als ik het zo hoor neemt je vriend je ook niet erg serieus, is er nog wel genoeg liefde van jou/ zijn kant? Hoe lang zijn jullie al samen? Erge dingen meegemaakt in je leven die nu ineens kunnen opspelen? Dit is iets wat je niet 1,2,3 oplost maar probeer eens bij jezelf na te gaan wat je precies een rotgevoel in je leven geeft en of je wel dingen doet waar je helemaal achter staat en wat bij jouw past, dat is namelijk zo belangrijk voor je geluksgevoel! Succes!
vrijdag 4 juni 2010 om 21:29
