Psyche
alle pijlers
Kan ik het toch niet zelf?
dinsdag 12 juni 2018 om 21:00
Na jaren spanningen en stress en nu 1.5 jaar verder met allerlei lichamelijke klachten gehad te hebben overwonnen loop ik vast. Ik heb al eerder een topic geplaatst maar nu loop ik bij een psycholoog en oefentherapie maar heb gevoel geen stap verder te komen. Blijf maar die rot spanning in mijn buik/maagstreek houden met pieken en dalen en ben beetje het spoor zoek hoe ik dit kan oplossen en vanaf kan komen. Ik wil niet aan pillen, maar ben soms zo beu dat ik er steeds meer naar neig omdat het veel vergalt. Het voelt als zwaar blok op de maag die spanning. Alsof iemand je aan beide kanten in je zij samen knijpt.
Hebben jullie ook deze klachten gehad toen je stress/spanning hebt gehad?
Geef me aub wat positiefs zodat ik nog het gevoel heb dat ik er vanaf kom. Nu word ik er moedeloos van en mis ik soms wat licht aan eind van deze klachten
Hebben jullie ook deze klachten gehad toen je stress/spanning hebt gehad?
Geef me aub wat positiefs zodat ik nog het gevoel heb dat ik er vanaf kom. Nu word ik er moedeloos van en mis ik soms wat licht aan eind van deze klachten
dinsdag 12 juni 2018 om 21:07
Ik heb 4.5 jaar veel stress en spanningen gehad. Nu sinds 1.5 jaar deze spanning eruit aan halen. Heb ruim jaar zelf geprobeerd maar nu toch psycholoog en oefentherapie (voor omgang lichaam) begonnen. Dacht dat ik het wel zelf zou kunnen oplossen maar merkte dat ik me toch angstig heb laten maken door diverse klachten en paar keer paniekaanvallen heb gehad. Dit nu tijdje niet meer maar die spanning in de buik/maag is zo vervelend. Men zegt dat dit ook door verkeerd ademhalen kan komen en in stand gehouden kan worden maar ik heb niet het idee dat ik hele dag verkeerd adem. Maar die laatste spanning weg krijgen?? Heb ook kort gesport maar was niet fijn sporten. Kan als die maag zeer doet me niet hiervan af leiden.
dinsdag 12 juni 2018 om 21:08
is het puur de spanning in de maagstreek die je irriteert of ben je bang dan je bijvoorbeeld in het openbaar diarree krijgt of moet overgeven?
Ik herken jouw gevoel namelijk wel, alleen is het bij mij gekoppeld aan een braakfobie die ik grotendeels heb overwonnen alleen bij speciale gelegenheden speelt het vaak nog op. Maar dan weet ik dus waar die spanning vandaan komt.
Spanning zonder reden is vreemd, want juist de reden moet worden aangepakt.
Ik herken jouw gevoel namelijk wel, alleen is het bij mij gekoppeld aan een braakfobie die ik grotendeels heb overwonnen alleen bij speciale gelegenheden speelt het vaak nog op. Maar dan weet ik dus waar die spanning vandaan komt.
Spanning zonder reden is vreemd, want juist de reden moet worden aangepakt.
dinsdag 12 juni 2018 om 21:09
Heb je al eens eens onderzoeken gehad om een lichamelijke oorzaak uit te sluiten?Luca76 schreef: ↑12-06-2018 21:07Ik heb 4.5 jaar veel stress en spanningen gehad. Nu sinds 1.5 jaar deze spanning eruit aan halen. Heb ruim jaar zelf geprobeerd maar nu toch psycholoog en oefentherapie (voor omgang lichaam) begonnen. Dacht dat ik het wel zelf zou kunnen oplossen maar merkte dat ik me toch angstig heb laten maken door diverse klachten en paar keer paniekaanvallen heb gehad. Dit nu tijdje niet meer maar die spanning in de buik/maag is zo vervelend. Men zegt dat dit ook door verkeerd ademhalen kan komen en in stand gehouden kan worden maar ik heb niet het idee dat ik hele dag verkeerd adem. Maar die laatste spanning weg krijgen?? Heb ook kort gesport maar was niet fijn sporten. Kan als die maag zeer doet me niet hiervan af leiden.
dinsdag 12 juni 2018 om 21:13
Kwam niets uit testen en dus gevolg van te lang onder hoge stress staan uitingen. Ik ben niet bang om diarree te krijgen want heb pds en nogal eens noodsituaties gehad 
. Ben wel erg onzeker geworden door de klachten en mijn zelfvertrouwen is ook ver onder peil dat mijn lichaam mij dit aan doet/deed. (Eigenlijk heb ik het zelf aangedaan )
. Ben wel erg onzeker geworden door de klachten en mijn zelfvertrouwen is ook ver onder peil dat mijn lichaam mij dit aan doet/deed. (Eigenlijk heb ik het zelf aangedaan )
dinsdag 12 juni 2018 om 21:30
Ik ben geen pillen slikker. Heel soms paracetamol maar sinds die lichamelijke klachten ben ik ook schijterig geworden om pillen te willen slikken. En het zou toch ook zonder kunnen? Als ik maar weet wat ik 'fout' doe en hoe ik kan oplossen. En als je pillen gaat slikken duurt het toch weer even voordat werkt en als je richting een oxazepam gaat kan dat alleen snachts en dan mag je smorgens nog niet auto rijden volgens zegge en tja heb auto voor mijn werk nodig.
Ik zoek of lotgenoten en daarmee tips trucs of andere ideeën wat ik zou kunnen doen of wie dit herkend. Herkenning en of bevestiging geeft soms ook prettiger gevoel.
Ik zoek of lotgenoten en daarmee tips trucs of andere ideeën wat ik zou kunnen doen of wie dit herkend. Herkenning en of bevestiging geeft soms ook prettiger gevoel.
dinsdag 12 juni 2018 om 22:49
dinsdag 12 juni 2018 om 23:02
Ik doe aan mindfulness en ademhalingsoefeningen, maar misschien wat nonchalant qua volhouden. Ging ervan uit dat als ik in mijn leven meer ontspanning vul dat het dan minder en minder word. Maar helaas vorig jaar in de auto diverse keren angstig geworden en daarna niet dat lange stuk meer gereden. Waardoor ik minder in de auto buiten de stad ging en dan weet je het wel. Nu weer stapje voor stapje steeds verder maar door die 'pijntjes' voelt het niet ontspannen en staat het tegen. Daarom hoop ik het te kunnen verminderen en ik weer relax auto kan rijden zoals daarvoor.
dinsdag 12 juni 2018 om 23:03
je hoeft toch niet aan de oxazepam? Misschien heb je meer baat bij een ander soort middel, maar je huisarts of een psychiater kan je daar over adviseren ook hoe het moet met autorijden. Ik snap dat je geen pillenslikker bent maar ja je bent ziek. Het enige dat je fout doet is effectieve methoden (pillen) om onduidelijke redenen weigeren. geeft je psycholoog je geen trucs of tips?.Luca76 schreef: ↑12-06-2018 21:30Ik ben geen pillen slikker. Heel soms paracetamol maar sinds die lichamelijke klachten ben ik ook schijterig geworden om pillen te willen slikken. En het zou toch ook zonder kunnen? Als ik maar weet wat ik 'fout' doe en hoe ik kan oplossen. En als je pillen gaat slikken duurt het toch weer even voordat werkt en als je richting een oxazepam gaat kan dat alleen snachts en dan mag je smorgens nog niet auto rijden volgens zegge en tja heb auto voor mijn werk nodig.
Ik zoek of lotgenoten en daarmee tips trucs of andere ideeën wat ik zou kunnen doen of wie dit herkend. Herkenning en of bevestiging geeft soms ook prettiger gevoel.
dinsdag 12 juni 2018 om 23:03
heb je geen cognitieve gedragstherapie?Luca76 schreef: ↑12-06-2018 23:02Ik doe aan mindfulness en ademhalingsoefeningen, maar misschien wat nonchalant qua volhouden. Ging ervan uit dat als ik in mijn leven meer ontspanning vul dat het dan minder en minder word. Maar helaas vorig jaar in de auto diverse keren angstig geworden en daarna niet dat lange stuk meer gereden. Waardoor ik minder in de auto buiten de stad ging en dan weet je het wel. Nu weer stapje voor stapje steeds verder maar door die 'pijntjes' voelt het niet ontspannen en staat het tegen. Daarom hoop ik het te kunnen verminderen en ik weer relax auto kan rijden zoals daarvoor.
dinsdag 12 juni 2018 om 23:12
Jeetje, dat klinkt echt vreselijk voor je. Heb je al cognitieve gedragstherapie gehad voor je spanningsklachten?
En is er al eens gekeken naar een wat dieper liggende oorzaak? Wat is er in jou leven om zo gestrest over te zijn? Hoe was je voordat je deze klachten ontstonden? Raakte je toen makkelijk gespannen, of is er iets gebeurd wat je leven heeft veranderd sinds toen?
Wat voor persoonlijkheidseigenschappen heb je, die dit soort klachten mogelijk veroorzaken, verergeren of in stand houden?
Ik probeer mee te denken over passende hulp, ik denk inderdaad dat je het niet alleen kan, het leven is niet leuk voor jou als je continu stress voelt in je lijf..
En is er al eens gekeken naar een wat dieper liggende oorzaak? Wat is er in jou leven om zo gestrest over te zijn? Hoe was je voordat je deze klachten ontstonden? Raakte je toen makkelijk gespannen, of is er iets gebeurd wat je leven heeft veranderd sinds toen?
Wat voor persoonlijkheidseigenschappen heb je, die dit soort klachten mogelijk veroorzaken, verergeren of in stand houden?
Ik probeer mee te denken over passende hulp, ik denk inderdaad dat je het niet alleen kan, het leven is niet leuk voor jou als je continu stress voelt in je lijf..
dinsdag 12 juni 2018 om 23:13
Bij de psycholoog heb ik vorm van cognitieve therapie maar tot op heden kan ik er weinig mee. Echt angstig ben ik niet meer maar als je zoveel spanning in je maag voelt geeft dat weer dat onzekere gevoel en raak je wat uit balans en is focus verleggen lastig. Ik ben meer op zoek denk ik naar bevestiging dat dit een 'normale' reactie is na zoveel stress en de aanpak wat ik deed.
En de psycholoog zei dat het het beste is om zonder pillen te doen maar wat langer zal duren en andere keer dat het ook een cirkel kan doorbreken dus die is ook niet echt duidelijk.
En de psycholoog zei dat het het beste is om zonder pillen te doen maar wat langer zal duren en andere keer dat het ook een cirkel kan doorbreken dus die is ook niet echt duidelijk.
dinsdag 12 juni 2018 om 23:15
misschien een andere psycholoog proberen.Luca76 schreef: ↑12-06-2018 23:13Bij de psycholoog heb ik vorm van cognitieve therapie maar tot op heden kan ik er weinig mee. Echt angstig ben ik niet meer maar als je zoveel spanning in je maag voelt geeft dat weer dat onzekere gevoel en raak je wat uit balans en is focus verleggen lastig. Ik ben meer op zoek denk ik naar bevestiging dat dit een 'normale' reactie is na zoveel stress en de aanpak wat ik deed.
En de psycholoog zei dat het het beste is om zonder pillen te doen maar wat langer zal duren en andere keer dat het ook een cirkel kan doorbreken dus die is ook niet echt duidelijk.
dinsdag 12 juni 2018 om 23:19
Deze stress is gekomen na 5 jaar heel hard knokken om mijn bedrijf overeind te houden. Mijn vader heeft er aardog wat geld in gestoken en wilde dat terug verdienen. Helaas heb ik hem moeten sluiten voordat ik richting faillisement ging. En ben dus het geld van mijn vader kwijt van zijn oude dag. De rest van het geld boeit me niet maar dot doet best zeer. Hij heeft ook altijd heel jard gewerkt met zijn bedrijf en met verlies moeten verkopen om met pensioen te kunnen op zijn 72e.
Ik ben een strever en wilde bewijzen dat het kon. Heb nog nooit een vaste baan gehad omdat door diverse redenen vanuit de bedrijven ik op zoek mocht naar ander werk elke keer en dan ga je deze uitdaging aan en wil je slagen. Helaas ook niet gelukt. En doordat ik best een gevoelig mens ben trek ik het me erg aan. Het heeft bijna 2 jaar geduurd om rond te komen tot een oplossing met de bank na sluiting van het bedrijf wat ook best vreet.
Ik ben een strever en wilde bewijzen dat het kon. Heb nog nooit een vaste baan gehad omdat door diverse redenen vanuit de bedrijven ik op zoek mocht naar ander werk elke keer en dan ga je deze uitdaging aan en wil je slagen. Helaas ook niet gelukt. En doordat ik best een gevoelig mens ben trek ik het me erg aan. Het heeft bijna 2 jaar geduurd om rond te komen tot een oplossing met de bank na sluiting van het bedrijf wat ook best vreet.
dinsdag 12 juni 2018 om 23:28
Als een lichamelijke oorzaak inderdaad is uitgesloten, lijkt het me zinnig om eens op een andere manier met dat gespannen gevoel om te gaan. Zou het niet een soort onbewuste afleidingsmanoeuvre zijn? Zolang jij je heel druk maakt om dat fysieke probleem, worden alle onderliggende angsten overstemd en weggedrukt.
Een goede CGT-therapeut zou dit ook met jou kunnen onderzoeken. Wat voel je precies in je maag, en wanneer? En waarom is dat zo belangrijk voor je? Wat denk je over jezelf, je lijf en je geest als je het voelt? Wat is het ergste dat er zou kunnen gebeuren? Welke conclusies verbind je er bewust of onbewust aan?
Een goede CGT-therapeut zou dit ook met jou kunnen onderzoeken. Wat voel je precies in je maag, en wanneer? En waarom is dat zo belangrijk voor je? Wat denk je over jezelf, je lijf en je geest als je het voelt? Wat is het ergste dat er zou kunnen gebeuren? Welke conclusies verbind je er bewust of onbewust aan?
dinsdag 12 juni 2018 om 23:38
Wat was dit dan? En hoe voelde je je hier over?Luca76 schreef: ↑12-06-2018 23:19Deze stress is gekomen na 5 jaar heel hard knokken om mijn bedrijf overeind te houden. Mijn vader heeft er aardog wat geld in gestoken en wilde dat terug verdienen. Helaas heb ik hem moeten sluiten voordat ik richting faillisement ging. En ben dus het geld van mijn vader kwijt van zijn oude dag. De rest van het geld boeit me niet maar dot doet best zeer. Hij heeft ook altijd heel jard gewerkt met zijn bedrijf en met verlies moeten verkopen om met pensioen te kunnen op zijn 72e.
Ik ben een strever en wilde bewijzen dat het kon. Heb nog nooit een vaste baan gehad omdat door diverse redenen vanuit de bedrijven ik op zoek mocht naar ander werk elke keer en dan ga je deze uitdaging aan en wil je slagen. Helaas ook niet gelukt. En doordat ik best een gevoelig mens ben trek ik het me erg aan. Het heeft bijna 2 jaar geduurd om rond te komen tot een oplossing met de bank na sluiting van het bedrijf wat ook best vreet.
Had je eerder al psychische klachten en zijn er nog andere dingen die er spelen?
Het is nogal niet wat, om in zo'n situatie te zitten met dreigend faillisement en de hulp van je je vader, waar je je duidelijk schuldig over voelt. Dat gaat gepaard met enorm veel situatieve stress, die in jouw geval chronisch is geworden.
Wat je ook vaak ziet bij strevers, is dat ze enorm gefrustreerd raken van hun eigen klachten. Ze moeten, of willen, er al lang vanaf zijn, ze hebben de controle niet over hun eigen proces en hun eigen leven, en dat terwijl je door hard werken juist al zo lang hebt geprobeerd om die controle wel te behouden.
Je bent in je posts erg geneigd om te kijken naar de symptomen van stress, wat ik begrijp, want daar kun je niet omheen, maar hoe sta je zelf tegenover een bredere aanpak? Dus het plaatsen van je klachten in een perspectief (verleden-heden)?
dinsdag 12 juni 2018 om 23:59
Helaas ben ik ook zo'n strever en ga dan door. Maar ja zonder personeel heb je geen keuze vond ik. Nu met de klachten na die tijd wil ik inderdaad graag dat het klaar is en ik weer mijn leventje kan oppakken. Dat laat ik nu beperken hierdoor. Daar loop ik dan ook tegen aan om hier een goede weg te vinden en dit voor mij gevoel laatste op de rit te krijgen. Ben weer aan het werk bij een baas en ook een opleiding aan het volgen waar k graag verder in wil.
Maar dat maar bezig zijn met die pijntjes die mijn doen en laten belemmeren is gewoon vervelend. Ook nog wel druk met oplossing zoeken en wat mij kan helpen. Want nu heb ik hulp gevraagd en voelt het alsof ik niet het juiste heb gevonden, maar ja wat dan?
Een verleden heb ik en heb diverse dingen meegemaakt maar of dat nu ook meespeelt? Het vormt je, maar zou graag willen zeggen dat ik een leuke vaste baan heb, leuk nieuw huisje. Eigenlijk dingen die we hadden kunnen hebben maar nu nog niet vanwege afronden van de zaak. En dus zal dat langer duren. Ben pas 42 jaar dus ja maar soms denk ik ok ben AL 42...
Maar dat maar bezig zijn met die pijntjes die mijn doen en laten belemmeren is gewoon vervelend. Ook nog wel druk met oplossing zoeken en wat mij kan helpen. Want nu heb ik hulp gevraagd en voelt het alsof ik niet het juiste heb gevonden, maar ja wat dan?
Een verleden heb ik en heb diverse dingen meegemaakt maar of dat nu ook meespeelt? Het vormt je, maar zou graag willen zeggen dat ik een leuke vaste baan heb, leuk nieuw huisje. Eigenlijk dingen die we hadden kunnen hebben maar nu nog niet vanwege afronden van de zaak. En dus zal dat langer duren. Ben pas 42 jaar dus ja maar soms denk ik ok ben AL 42...
woensdag 13 juni 2018 om 00:13
Luca ik vind het echt enorm rot voor je.
Hoe ik het zie, op basis van deze summiere informatie, is dat de financiele toestanden een toch al wankel evenwicht bij je hebben verstoord. Je hebt je kwetsbare kant goed in toom weten te houden gedurende de eerste decennia van je leven, maar deze klap was te groot. Nu kom je dus in contact met je onderliggende kwetsbaarheid: je persoonlijkheid, onverwerkte pijn, misschien minderwaardigheidsgevoelens of het idee dat je geen fouten mag maken.
Voor wie meeleest op dit forum is het echt niet te zeggen of dit met zekerheid klopt, of waar het aan zou moeten liggen in jouw geval. Je lijkt hier zelf ook nog weinig theorieen of inzicht in te hebben. Misschien omdat het niet klopt, misschien omdat het nog te pijnlijk of te moeilijk is.
In jouw geval zou ik overwegen in ieder geval de huidige therapie een kans te geven (soms worden perfectionistische mensen wat ongeduldig in de behandeling leggen ze zichzelf en de behandelaar hoge eisen op, waardoor ze vroegtijdig afhaken en steeds niet het gewenste effect behalen). Je zou mogelijk ook met behulp van EMDR de pijnpunten uit het faillisement kunnen proberen te behandelen, soms neemt dit ook de lichamelijke spanning wat weg.
Wil/kan dit niet, vraag dan naar een klinisch psycholoog of psychotherapeut, bijvoorbeeld vrijgevestigd, of een instelling die diagnostiek en behandeling doet naar o.a. persoonlijkheidsproblematiek (SGGZ).
Een andere boeg zou kunnen zijn: lichaamsgericht werken. Dus niet alleen mindfullness, maar bijvoorbeeld een haptonoom of PMT'er.
Ik denk echt dat het nog goed kan komen met je. Misschien niet forever klachtenvrij, maar minder gestrest. Succes hoor! Geef niet op.
Hoe ik het zie, op basis van deze summiere informatie, is dat de financiele toestanden een toch al wankel evenwicht bij je hebben verstoord. Je hebt je kwetsbare kant goed in toom weten te houden gedurende de eerste decennia van je leven, maar deze klap was te groot. Nu kom je dus in contact met je onderliggende kwetsbaarheid: je persoonlijkheid, onverwerkte pijn, misschien minderwaardigheidsgevoelens of het idee dat je geen fouten mag maken.
Voor wie meeleest op dit forum is het echt niet te zeggen of dit met zekerheid klopt, of waar het aan zou moeten liggen in jouw geval. Je lijkt hier zelf ook nog weinig theorieen of inzicht in te hebben. Misschien omdat het niet klopt, misschien omdat het nog te pijnlijk of te moeilijk is.
In jouw geval zou ik overwegen in ieder geval de huidige therapie een kans te geven (soms worden perfectionistische mensen wat ongeduldig in de behandeling leggen ze zichzelf en de behandelaar hoge eisen op, waardoor ze vroegtijdig afhaken en steeds niet het gewenste effect behalen). Je zou mogelijk ook met behulp van EMDR de pijnpunten uit het faillisement kunnen proberen te behandelen, soms neemt dit ook de lichamelijke spanning wat weg.
Wil/kan dit niet, vraag dan naar een klinisch psycholoog of psychotherapeut, bijvoorbeeld vrijgevestigd, of een instelling die diagnostiek en behandeling doet naar o.a. persoonlijkheidsproblematiek (SGGZ).
Een andere boeg zou kunnen zijn: lichaamsgericht werken. Dus niet alleen mindfullness, maar bijvoorbeeld een haptonoom of PMT'er.
Ik denk echt dat het nog goed kan komen met je. Misschien niet forever klachtenvrij, maar minder gestrest. Succes hoor! Geef niet op.
woensdag 13 juni 2018 om 00:17
Weet je ook waaron je psycholoog denkt dat pillen niet helpem? Een psycholoog gaat niet over pillen, daar is hij niet in geschoold. Voor pillen moet je bij een psychiater of eventueel huisarts zijn.Luca76 schreef: ↑12-06-2018 23:13Bij de psycholoog heb ik vorm van cognitieve therapie maar tot op heden kan ik er weinig mee. Echt angstig ben ik niet meer maar als je zoveel spanning in je maag voelt geeft dat weer dat onzekere gevoel en raak je wat uit balans en is focus verleggen lastig. Ik ben meer op zoek denk ik naar bevestiging dat dit een 'normale' reactie is na zoveel stress en de aanpak wat ik deed.
En de psycholoog zei dat het het beste is om zonder pillen te doen maar wat langer zal duren en andere keer dat het ook een cirkel kan doorbreken dus die is ook niet echt duidelijk.
woensdag 13 juni 2018 om 00:38
Zelf heb ik het idee dat mijn wil naar het voor elkaar hebben en het moeten slagen van de zaak mij genekt hebben. Je moet door want er is geen andere keuze. Het liefst had ik het voor elkaar op mijn 40e. Dan bedoel ik een leuk inkomen, leuk huis, misschien getrouwd, maar nu heb ik dat nog niet en heb ik soms het gevoel dat ik laat ben met 42. Tja het is niet anders en ik heb nu leuke baan waar ik hoop te kunnen blijven en groeien door mijn opleiding. Een lieve vriend al 17 jaar samen in lief en leed en een lieverd van een hond en ik heb een dak boven mijn hoofd dus wat klaag ik? Ja misschien werkt het tegen als je ander beeld had op deze leeftijd? En ik ga ook nog door met de psycholoog en nog niet stoppen wat ik eerder wel zou doen zoals jij aangeeft vanwege trage resultaten.groningen001 schreef: ↑13-06-2018 00:13Luca ik vind het echt enorm rot voor je.
Hoe ik het zie, op basis van deze summiere informatie, is dat de financiele toestanden een toch al wankel evenwicht bij je hebben verstoord. Je hebt je kwetsbare kant goed in toom weten te houden gedurende de eerste decennia van je leven, maar deze klap was te groot. Nu kom je dus in contact met je onderliggende kwetsbaarheid: je persoonlijkheid, onverwerkte pijn, misschien minderwaardigheidsgevoelens of het idee dat je geen fouten mag maken.
Voor wie meeleest op dit forum is het echt niet te zeggen of dit met zekerheid klopt, of waar het aan zou moeten liggen in jouw geval. Je lijkt hier zelf ook nog weinig theorieen of inzicht in te hebben. Misschien omdat het niet klopt, misschien omdat het nog te pijnlijk of te moeilijk is.
In jouw geval zou ik overwegen in ieder geval de huidige therapie een kans te geven (soms worden perfectionistische mensen wat ongeduldig in de behandeling leggen ze zichzelf en de behandelaar hoge eisen op, waardoor ze vroegtijdig afhaken en steeds niet het gewenste effect behalen). Je zou mogelijk ook met behulp van EMDR de pijnpunten uit het faillisement kunnen proberen te behandelen, soms neemt dit ook de lichamelijke spanning wat weg.
Wil/kan dit niet, vraag dan naar een klinisch psycholoog of psychotherapeut, bijvoorbeeld vrijgevestigd, of een instelling die diagnostiek en behandeling doet naar o.a. persoonlijkheidsproblematiek (SGGZ).
Een andere boeg zou kunnen zijn: lichaamsgericht werken. Dus niet alleen mindfullness, maar bijvoorbeeld een haptonoom of PMT'er.
Ik denk echt dat het nog goed kan komen met je. Misschien niet forever klachtenvrij, maar minder gestrest. Succes hoor! Geef niet op.
Of mijn eerdere verleden mee speelt? Geen idee? Ik had er graag anders bij gezeten en mijn ouders een andere oude dag gegund zonder dit verlies en zonder de hersenontsteking 7 jaar geleden van mijn moeder maar het leven heb je niet in de hand.
woensdag 13 juni 2018 om 00:41
De psycholoog weet dat ik liever geen pillen wil. Heb ooit ad gehad en 15 kilo zwaarder geworden. En oxazepam en werken/autorijden is hem ook niet.strontvlieg schreef: ↑13-06-2018 00:17Weet je ook waaron je psycholoog denkt dat pillen niet helpem? Een psycholoog gaat niet over pillen, daar is hij niet in geschoold. Voor pillen moet je bij een psychiater of eventueel huisarts zijn.
Het zou toch zonder moeten kunnen? Neem nu op zijn tijd homeopathie voor wat steun. (Placebo effect of niet)
woensdag 13 juni 2018 om 00:50
En hoe komt het nou dat je je daar zo verschrikkelijk schuldig over moet voelen? Je ouders hebben er voor gekozen om hun kind te helpen toch? Dat is neem ik aan iets wat ouders graag doen als het kan, uit liefde voor hun kind. Heb je het gevoel dat ze jou dit kwalijk nemen? Waarom is het zo moeilijk voor je om deze hulp te aanvaarden?
40 is overigens ook een bekende leeftijd om te evalueren 'waar ben ik nu, is dit het, is het wat ik had verwacht' etc. Dat brengt vaak ook wel spanning met zich mee.
40 is overigens ook een bekende leeftijd om te evalueren 'waar ben ik nu, is dit het, is het wat ik had verwacht' etc. Dat brengt vaak ook wel spanning met zich mee.
