Psyche
alle pijlers
Kan je beter worden van een psychose zonder behandeling?
maandag 10 september 2018 om 14:42
Ik heb vanmorgen besloten dat deze hele week het tempo drastisch omlaag gaat. Ik ga elke keer zo hard mijn grens over. De afgelopen negen dagen heb ik op 1 dag na elke dag wel minstens 1 ding gedaan dat ik eigenlijk helemaal niet aankon.
En nu is het wel goed soms je grenzen op te zoeken, dit is teveel.
Ik heb meerdere dingen geschrapt. Waaronder ook wat moeilijkere dingen.
En eigenlijk komt er van dit besluit gelijk rust. En het is wel mijn streven om te werken aan zelfzorg ect. Maar dat ga ik nu zeker niet inplannen ect. Het meest last heb ik namelijk van de vermoeidheid. En nu moet ik eerst wat rust krijgen. Ik ga nu elke dag wel wat doen, maar veel kleinere dingen.
Vandaag ben ik nog wel naar mijn vrijwilligerswerk geweest, maar dat is voor deze werk het meest belastende wat ik ga doen.
Het voelt nu beschadigend om mezelf zo te dwingen steeds.
Na deze week ga ik weer opnieuw kijken naar een strategie. Maar nu is er nadruk op rust!
En nu is het wel goed soms je grenzen op te zoeken, dit is teveel.
Ik heb meerdere dingen geschrapt. Waaronder ook wat moeilijkere dingen.
En eigenlijk komt er van dit besluit gelijk rust. En het is wel mijn streven om te werken aan zelfzorg ect. Maar dat ga ik nu zeker niet inplannen ect. Het meest last heb ik namelijk van de vermoeidheid. En nu moet ik eerst wat rust krijgen. Ik ga nu elke dag wel wat doen, maar veel kleinere dingen.
Vandaag ben ik nog wel naar mijn vrijwilligerswerk geweest, maar dat is voor deze werk het meest belastende wat ik ga doen.
Het voelt nu beschadigend om mezelf zo te dwingen steeds.
Na deze week ga ik weer opnieuw kijken naar een strategie. Maar nu is er nadruk op rust!
maandag 10 september 2018 om 18:26
Goed zo Choco! Ik vind je heel stoer en sterk hoe je dit aanpakt! Rust pakken is moeilijk omdat we in een prestatiegerichte maatschappij leven. Heb je een goed boek om te lezen? Ik weet niet of fictie je zou kunnen triggeren? Anders op Spotify natuurgeluiden opzetten? Ik vind zelf de playlist van ASMR Sleep erg rustgevend, bijvoorbeeld de Campfire nummers, of Purring Cats. 
Of ga de natuur in als dat gaat en niet te druk is, en maak bij thuiskomst een kopje warme chocolademelk.
Of ga de natuur in als dat gaat en niet te druk is, en maak bij thuiskomst een kopje warme chocolademelk.
maandag 10 september 2018 om 19:41
Een boek lezen lukt me helaas niet qua concentratie. Had een nieuw boek en het gaat gewoon niet, dus dat laat ik liggen. En het kan triggeren, maar ben nu wel stabiel in mijn denken. Heb nog wel tijd om bij te sturen. Maar heb besloten het nog even te houden bij het lezen tijdschrifen. Artikelen zijn gewoon korter, dus is minder frustrerend als het langzaam gaat en je telkens stukken over moet lezen. Ik lees graag de krant. Op zaterdag de bijlagen van de Volkskrant! En ook de Quest. Maar ook de Linda! En het gaat erg langzaam, dus dat is dan weer goedkoop.
Amsr vind ik ook fijn. Tijd niet meer geluisterd, maar goed idee! En dat van die katten klinkt ook positief.
Wat ik nu erg fijn vind is in mijn eentje een kopje koffie doen op veel vaste plekken in de stad. Soms zijn ze een half uur lopen. Ik schrijf dan flinke stukken in mijn dagboek en lees dus tijdschriften. Maar vooral mijn dagboek.
Ik hoop dat als ik wat minder doe, ik ook wat meer energie overhouden voor de rustige momenten. Dat ik dan ga puzzelen en radio luisteren. Want daar was ik de afgelopen tijd gewoon veel te moe voor. Gewoon dat ik weer wat meer kan maken van de avond als ik alleen ben. Want dat kan ik normaal vaak wel.
Ik ben in elk geval niet aan het huilen en dat is al een hele vooruitgang. Dit komt omdat ik vandaag minder druk heb gezet en ik weet dat ik deze week me ga richten op rust. Belde net met mijn beste vriendin en het was echt lachen, ook omdat ik weer meer energie had.
Ik kreeg vandaag meerdere 'goede voornemens' en besloot er niet op in te gaan. Het is geen week voor voornemens of moeilijke zaken aangaan, maar van rust. Allemaal verstandige goeie ideeën, maar eerst even rust.
Amsr vind ik ook fijn. Tijd niet meer geluisterd, maar goed idee! En dat van die katten klinkt ook positief.
Wat ik nu erg fijn vind is in mijn eentje een kopje koffie doen op veel vaste plekken in de stad. Soms zijn ze een half uur lopen. Ik schrijf dan flinke stukken in mijn dagboek en lees dus tijdschriften. Maar vooral mijn dagboek.
Ik hoop dat als ik wat minder doe, ik ook wat meer energie overhouden voor de rustige momenten. Dat ik dan ga puzzelen en radio luisteren. Want daar was ik de afgelopen tijd gewoon veel te moe voor. Gewoon dat ik weer wat meer kan maken van de avond als ik alleen ben. Want dat kan ik normaal vaak wel.
Ik ben in elk geval niet aan het huilen en dat is al een hele vooruitgang. Dit komt omdat ik vandaag minder druk heb gezet en ik weet dat ik deze week me ga richten op rust. Belde net met mijn beste vriendin en het was echt lachen, ook omdat ik weer meer energie had.
Ik kreeg vandaag meerdere 'goede voornemens' en besloot er niet op in te gaan. Het is geen week voor voornemens of moeilijke zaken aangaan, maar van rust. Allemaal verstandige goeie ideeën, maar eerst even rust.
dinsdag 11 september 2018 om 00:51
Wat jammer Choco, dat een boek lezen niet gaat. Misschien gaat het lezen van korte verhalen op internet beter? Hoe is je Engels? Je hebt bijvoorbeeld Archives Of Our Own (AO3), waarop mensen wereldwijd eigen verhalen erop zetten. Meestal zijn de hoofdstukken iets van vijf pagina's, zou dat lukken?
Heel erg goed dat je de was hebt gedaan! En ook dat je de voornemens even opzij hebt gezet. Misschien kun je ze opschrijven om later met je begeleiding te bespreken? En met hem/haar een plan op te stellen waarin je een paar van die voornemens verwerkt over een langere tijd?
Heel erg goed dat je de was hebt gedaan! En ook dat je de voornemens even opzij hebt gezet. Misschien kun je ze opschrijven om later met je begeleiding te bespreken? En met hem/haar een plan op te stellen waarin je een paar van die voornemens verwerkt over een langere tijd?
dinsdag 11 september 2018 om 22:10
Nou ik hou het voor nu bij artikelen op internet/bladen. Maar bedankt voor de tip.
Ik ga nu geen voornemens opschrijven want dan ga ik er juist telkens mee bezig en teveel plannen maken. Dat soort dingen komt volgende week wel.
Wel heb ik vandaag een uitgebreid plan geschreven om de samenwerking tussen mij en mijn nieuwe casemanager te laten slagen. Ik heb dit een vriendin laten lezen (heb het uitgetypt). Zij vond een veel te uitgebreid plan terwijl ik al zo had geprobeerd dat het niet te laten zijn. Ik weet niet of ze gelijk had, maar ik heb het toch al gestuurd. Mijn casemanager gaf aan dat we het vrijdag gingen bespreken. Zelf was ik wel tevreden en ik weet dat ik soms wat uitgebreid kan zijn. Wel kon ik er daarna moeilijk mee stoppen en bleef denken hoe het beter kon.
Verder gaf mijn vriendin aan (die net weg is) dat ik te druk aan het worden was. Ik moet dit serieus worden, al is het voor de veiligheid. Het valt nog mee, maar je moet altijd op je hoede zijn en juist preventief te werk gaan. En wellicht had ze gelijk, mijn verhalen werden wel meliger.
Ik ga nu geen voornemens opschrijven want dan ga ik er juist telkens mee bezig en teveel plannen maken. Dat soort dingen komt volgende week wel.
Wel heb ik vandaag een uitgebreid plan geschreven om de samenwerking tussen mij en mijn nieuwe casemanager te laten slagen. Ik heb dit een vriendin laten lezen (heb het uitgetypt). Zij vond een veel te uitgebreid plan terwijl ik al zo had geprobeerd dat het niet te laten zijn. Ik weet niet of ze gelijk had, maar ik heb het toch al gestuurd. Mijn casemanager gaf aan dat we het vrijdag gingen bespreken. Zelf was ik wel tevreden en ik weet dat ik soms wat uitgebreid kan zijn. Wel kon ik er daarna moeilijk mee stoppen en bleef denken hoe het beter kon.
Verder gaf mijn vriendin aan (die net weg is) dat ik te druk aan het worden was. Ik moet dit serieus worden, al is het voor de veiligheid. Het valt nog mee, maar je moet altijd op je hoede zijn en juist preventief te werk gaan. En wellicht had ze gelijk, mijn verhalen werden wel meliger.
woensdag 12 september 2018 om 08:44
Ik verwoordde het niet goed, maar ik moet oppassen niet te druk te worden en dan eventueel manisch. En het dus voor de veiligheid altijd serieus nemen als vriendinnen mij druk noemen. Zodra ik nog zo instabiel ben, want als ik stabieler ben kan ik mij soms ook wat meer laten gaan.
Douchen kan zeker helpen in deze fase. Maar nu ben in gewoon gaan slapen.
Verder echt rustige dag. Want eergisteren werk en gisteren twee afspraken. Al met al was dit niet zo rustig. Ook met het maken van dat schem en een moeilijk gesprek met mijn (vervangende) casemanager. Die afspraak was erg vermoeiend.
Maar vandaag echt maar 1 rustige afspraak!
Douchen kan zeker helpen in deze fase. Maar nu ben in gewoon gaan slapen.
Verder echt rustige dag. Want eergisteren werk en gisteren twee afspraken. Al met al was dit niet zo rustig. Ook met het maken van dat schem en een moeilijk gesprek met mijn (vervangende) casemanager. Die afspraak was erg vermoeiend.
Maar vandaag echt maar 1 rustige afspraak!
woensdag 12 september 2018 om 17:06
Vandaag een rustige dag doet mij erg goed. Ik merk dat ik juist de alleen tijd beter aankan omdat ik niet Total loss ben.
Heb in een bak met boeken die gratis werden weggegeven een boek gevonden voor origami. Ben daar blaadjes voor gaan kopen en mezelf nu aan het frustreren.
En vandaag heb in gedoucht zonder dat ik mezelf vanuit mijn tenen moest dwingen. Ik had soort van zin in douchen.
Nu zou ik de komende dagen het liefst weet zoveel rust hebben, maar dat gaat niet helemaal lukken. Maar ik denk er wel over om nog langer dan deze week een rustig tempo te hebben.
Verder vind ik het nog wel jammer dat het onrustig is qua hulpverlening. Ik wil gewoon dat het weer loopt. En dat ik gewoon wat meer een steuntje in de rug voel, ook al lukt het wel, zou dat wel fijn zijn en de boel verlichten.
Maar gelukkig kan ik mezelf ook heel aardig managen (hoewel een origami eekhoorn niet).
Gisteren de vervanger van mijn Buurtteamwerker liep ook niet. Ik kan soms in mijn optimisme en enthousiasme hulpverleners het idee geven dat er niets met mij is. Later besefte ik dat ik graag over huishouden, zelfzorg en geld had gepraat. Maar het ging enkel over hoe ik alles onder controle had omdat ik mijn idee van rust had verteld. En die controle ervaar ik ook dus ik stemde daarmee in. Maar later besefte ik dat het ook weer niet het hele verhaal is.
En doordat ik (rand)psychotisch ben geraakt met de hulpverlening als trigger (en zeker niet de eerste keer) ben ik heel angstig om een band op de bouwen met mijn nieuwe casemanager. Ik ben flink beschadigd in 12 jaar psychiatrie en het is juist een enorme trigger geworden.
Al met al kijkt er niemand voor mijn gevoel echt mee met mijn herstel. Mijn psychiater is er heel erg voor mij. Maar die is nu op een afstand. Die zie je drie weken niet en is ook niet voor je huishouden, maar meer de grote lijn. Maar ze is wel zeer belangrijk voor mij. Maar ik hoop ook gewoon weer een normale band te krijgen met een casemanager voor de meer huis tuin en keuken zaken.
Wel heel lastig, want ik ben zo beschadigd en angstig en de laatste tijd heeft daar niet bij geholpen, dat ik al met grote angst aan deze band begin. Maar dat weet zij ook.
Ik elk geval doe ik mijn best om voor mezelf te zorgen. En een eekhoorn te maken.
Heb in een bak met boeken die gratis werden weggegeven een boek gevonden voor origami. Ben daar blaadjes voor gaan kopen en mezelf nu aan het frustreren.
En vandaag heb in gedoucht zonder dat ik mezelf vanuit mijn tenen moest dwingen. Ik had soort van zin in douchen.
Nu zou ik de komende dagen het liefst weet zoveel rust hebben, maar dat gaat niet helemaal lukken. Maar ik denk er wel over om nog langer dan deze week een rustig tempo te hebben.
Verder vind ik het nog wel jammer dat het onrustig is qua hulpverlening. Ik wil gewoon dat het weer loopt. En dat ik gewoon wat meer een steuntje in de rug voel, ook al lukt het wel, zou dat wel fijn zijn en de boel verlichten.
Maar gelukkig kan ik mezelf ook heel aardig managen (hoewel een origami eekhoorn niet).
Gisteren de vervanger van mijn Buurtteamwerker liep ook niet. Ik kan soms in mijn optimisme en enthousiasme hulpverleners het idee geven dat er niets met mij is. Later besefte ik dat ik graag over huishouden, zelfzorg en geld had gepraat. Maar het ging enkel over hoe ik alles onder controle had omdat ik mijn idee van rust had verteld. En die controle ervaar ik ook dus ik stemde daarmee in. Maar later besefte ik dat het ook weer niet het hele verhaal is.
En doordat ik (rand)psychotisch ben geraakt met de hulpverlening als trigger (en zeker niet de eerste keer) ben ik heel angstig om een band op de bouwen met mijn nieuwe casemanager. Ik ben flink beschadigd in 12 jaar psychiatrie en het is juist een enorme trigger geworden.
Al met al kijkt er niemand voor mijn gevoel echt mee met mijn herstel. Mijn psychiater is er heel erg voor mij. Maar die is nu op een afstand. Die zie je drie weken niet en is ook niet voor je huishouden, maar meer de grote lijn. Maar ze is wel zeer belangrijk voor mij. Maar ik hoop ook gewoon weer een normale band te krijgen met een casemanager voor de meer huis tuin en keuken zaken.
Wel heel lastig, want ik ben zo beschadigd en angstig en de laatste tijd heeft daar niet bij geholpen, dat ik al met grote angst aan deze band begin. Maar dat weet zij ook.
Ik elk geval doe ik mijn best om voor mezelf te zorgen. En een eekhoorn te maken.
woensdag 12 september 2018 om 20:35
Ik moet heel hard lachen om de eekhoorn! En als een papieren eekhoorn managen nou het ergste is wat niet lukt in je leven... dan doe je het best goed!
Mijn tip: vertel eerlijk hoe je erin staat aan je casemanager. Overleg ook of het misschien fijn is als er in plaats van het buurtteam een organisatie komt die wat meer zorg kan bieden. Zeg maar iets tussen Afdeling en Buurtteam in. Dan heb je een stabielere basis, waar je makkelijker op terug kunt vallen. En er zitten minder/geen triggers aan vast.
Hebben ze ergens in jouw omgeving een WRAP-training? Die is heel goed om een nieuw signaleringsplan te maken.
Mijn tip: vertel eerlijk hoe je erin staat aan je casemanager. Overleg ook of het misschien fijn is als er in plaats van het buurtteam een organisatie komt die wat meer zorg kan bieden. Zeg maar iets tussen Afdeling en Buurtteam in. Dan heb je een stabielere basis, waar je makkelijker op terug kunt vallen. En er zitten minder/geen triggers aan vast.
Hebben ze ergens in jouw omgeving een WRAP-training? Die is heel goed om een nieuw signaleringsplan te maken.
woensdag 12 september 2018 om 21:25
Ja iets helderders dan Buurtteam is fijn
Ook omdat elke keer word gevraagd of ik de volgende keer nodig vind. Nu heb ik nee gezegd omdat ik dan door die man zo het gevoel krijg dat het goed te goed gaat voor een afspraak. Ik heb vaak weinig contact alleen toen het heel slecht ging was het heel fijn.
Nu dus geen afspraken meer. Vooral door mezelf dus. Maar zelfzorg loopt nog helemaal niet.
Nou ik heb mijn casemanager een uitgetypt plan van twee kantjes gestuurd dus daar ben ik wel duidelijk.
Wrap kan hier zeker. Maar ik heb dus een ook een beschadiging opgelopen qua groepstherapie. Wrap lijkt me zwaar. En dan komt mijn angst voor therapie omhoog. Ik ben nogal kapot getherapiet (geen woord). Ook door verkeerde diagnose. Ik ontspoor erg van therapie. Dit is zo vaak gebeurt dat ik een angst heb opgebouwd en iets in een groep al zoveel angst oproept dat ik gewoon laat.
Verder heb ik al wel een systeem wat op een preventieplan lijkt met herstel plan. Kleuren code en bij elke kleur welke activiteiten ik doe. En vervolgens code oase voor herstel. Maar er ontbreken nog dingen. Zoals hoe en wat hulpverlening en omgeving. En dat laatste heb ik ook zelfs een keer in kaart gebracht. Maar daar ben ik ergens het overzicht kwijt geraakt. Ik raak mezelf nogal kwijt in details en wil het te uitgebreid. Vaak moet iemand vooral helpen met vereenvoudigen. Ik doe dat zelf vaak ook, maar nooit eenvoudig genoeg! Zoals die eekhoorn zegmaar!
En nieuwe hulpverlening zoeken moet ik toch echt samen met de hulpverlening doen.
Ik krijg vaak te horen teveel alleen te doen. Ik bereid alles voor in schema's en in dagboek sessies dat ze geen contact krijgen. Dat komt omdat ik controle wil houden. Het helpt ook niet dat ik weinig vertrouwen meer heb in de psychiatrie.
Ik heb vandaag dus ook in mijn dagboek geschreven dat ik niet verder ga in mijn voorbereiding naar mijn casemanager toe maar probeer de rest in dialoog te laten ontstaan.
En verder is er ook tijd nodig om alles te regelen. Want eerst moet ik weer wat meer gaan vertrouwen.
Al mijn analyses zijn af dus hulpverlening weet niets toe te voegen. Ook dat is mij aangegeven. En dan is er ook geen contact, terwijl ik wel moeite heb maar dat word niet gezien door mijn verbale soepelheid. Als hulpverlening mijn kent weten ze vaak wel beter. Maar de vertrouwdheid moet weer komen.
Maar een paar proppen papier komen het dichtst bij een eekhoorn hier. Ik ben maar gaan puzzelen en radio luisteren.
Ik voel mij beter dan ik in maanden heb gedaan. Ik kan weer ademen.
Ook omdat elke keer word gevraagd of ik de volgende keer nodig vind. Nu heb ik nee gezegd omdat ik dan door die man zo het gevoel krijg dat het goed te goed gaat voor een afspraak. Ik heb vaak weinig contact alleen toen het heel slecht ging was het heel fijn.
Nu dus geen afspraken meer. Vooral door mezelf dus. Maar zelfzorg loopt nog helemaal niet.
Nou ik heb mijn casemanager een uitgetypt plan van twee kantjes gestuurd dus daar ben ik wel duidelijk.
Wrap kan hier zeker. Maar ik heb dus een ook een beschadiging opgelopen qua groepstherapie. Wrap lijkt me zwaar. En dan komt mijn angst voor therapie omhoog. Ik ben nogal kapot getherapiet (geen woord). Ook door verkeerde diagnose. Ik ontspoor erg van therapie. Dit is zo vaak gebeurt dat ik een angst heb opgebouwd en iets in een groep al zoveel angst oproept dat ik gewoon laat.
Verder heb ik al wel een systeem wat op een preventieplan lijkt met herstel plan. Kleuren code en bij elke kleur welke activiteiten ik doe. En vervolgens code oase voor herstel. Maar er ontbreken nog dingen. Zoals hoe en wat hulpverlening en omgeving. En dat laatste heb ik ook zelfs een keer in kaart gebracht. Maar daar ben ik ergens het overzicht kwijt geraakt. Ik raak mezelf nogal kwijt in details en wil het te uitgebreid. Vaak moet iemand vooral helpen met vereenvoudigen. Ik doe dat zelf vaak ook, maar nooit eenvoudig genoeg! Zoals die eekhoorn zegmaar!
En nieuwe hulpverlening zoeken moet ik toch echt samen met de hulpverlening doen.
Ik krijg vaak te horen teveel alleen te doen. Ik bereid alles voor in schema's en in dagboek sessies dat ze geen contact krijgen. Dat komt omdat ik controle wil houden. Het helpt ook niet dat ik weinig vertrouwen meer heb in de psychiatrie.
Ik heb vandaag dus ook in mijn dagboek geschreven dat ik niet verder ga in mijn voorbereiding naar mijn casemanager toe maar probeer de rest in dialoog te laten ontstaan.
En verder is er ook tijd nodig om alles te regelen. Want eerst moet ik weer wat meer gaan vertrouwen.
Al mijn analyses zijn af dus hulpverlening weet niets toe te voegen. Ook dat is mij aangegeven. En dan is er ook geen contact, terwijl ik wel moeite heb maar dat word niet gezien door mijn verbale soepelheid. Als hulpverlening mijn kent weten ze vaak wel beter. Maar de vertrouwdheid moet weer komen.
Maar een paar proppen papier komen het dichtst bij een eekhoorn hier. Ik ben maar gaan puzzelen en radio luisteren.
Ik voel mij beter dan ik in maanden heb gedaan. Ik kan weer ademen.
woensdag 12 september 2018 om 21:41
Leuk, zo'n abstracte eekhoorn. 
Het gaat echt beter met je, heerlijk voor je.
Hou je trouwens een life chart bij?
Je bent al zo lang "in de GGZ" dat je inmiddels het klappen van de zweep wel kent denk ik. Het blijft eeuwig zonde dat de afdeling waar je altijd terecht kon, is opgedoekt.
Ik denk dat je behoefte hebt aan praktische hulp voor het inrichten van je "dagindeling", en verder natuurlijk je psychiater voor de medicatie (mag ik vragen waarom je geen Lithium krijgt?), en een professional om mee te praten. Allen gespecialiseerd in bipolair.
Klopt dat een beetje?
Het gaat echt beter met je, heerlijk voor je.
Hou je trouwens een life chart bij?
Je bent al zo lang "in de GGZ" dat je inmiddels het klappen van de zweep wel kent denk ik. Het blijft eeuwig zonde dat de afdeling waar je altijd terecht kon, is opgedoekt.
Ik denk dat je behoefte hebt aan praktische hulp voor het inrichten van je "dagindeling", en verder natuurlijk je psychiater voor de medicatie (mag ik vragen waarom je geen Lithium krijgt?), en een professional om mee te praten. Allen gespecialiseerd in bipolair.
Klopt dat een beetje?
woensdag 12 september 2018 om 22:24
Dat klopt wel zo'n beetje. Hoewel ze niet gespecialiseerd hoeven te zijn in bipolair, als ze maar op mij aansluiten. Mijn huidige hulpverlening is ook niet daarin gespecialiseerd. Toen ik tien jaar geleden op deze afdeling kwam was mijn hoofddiagnose ook ten onrechte anders. Maar ik paste wel in het systeem. In het begin ben ik ook jaren goed gegaan.
En ik wil ook graag een beetje weten wat er kan als ik een heftige terugval heb. Maar als ik lopende hulpverlening heb zal dat misschien vanzelf wel goedkomen. Ik wil in elk geval pertinent niet worden opgenomen.
Helaas ken ik de GGZ te goed. Ik hoop wel meer te herstellen zodat ze minder onderdeel van mijn leven uitmaken. Ik geloof hier ook in.
Dat mijn afdeling weg is is inderdaad eeuwig zonde. Vooral omdat ik het zo zelf kon regelen. Als het beter ging kwam ik er gelijk minder. Maar opschalen hoefde ik niet te overleggen. Wat erg fijn is gezien ik de afgelopen jaren veel heftige perioden had door het rapid cycling. Ik merkte dat ook mijn hulpverlening niet blij waren met hoe dit liep en hoe link dit was. Ook voor mijn hele weg naar herstel. Zelf heb ik ook het gevoel dat er best dingen mis hadden kunnen lopen.
Ik heb wel lithium en nog twee andere stemming stabilisatoren. Daarnaast nog haldol. Ik hoop wel wat te kunnen afbouwen in de toekomst, als ik langdurig stabieler ben.
Ja het gaat echt wat beter. Nu moet is het van belang dat ik nog even rust hou en besef dat het ijs dun is. Want de eerste 1,5 week nadat ik me zo voel is nog erg kwetsbaar voor terugval. Maar dit kan weleens de goede kant op gaan. Het moment dat ik mij alleen weer kan vermaken kan altijd een kantelpunt zijn.
Ik heb echt super veel aan dit topic. Super fijn dames!
En ik wil ook graag een beetje weten wat er kan als ik een heftige terugval heb. Maar als ik lopende hulpverlening heb zal dat misschien vanzelf wel goedkomen. Ik wil in elk geval pertinent niet worden opgenomen.
Helaas ken ik de GGZ te goed. Ik hoop wel meer te herstellen zodat ze minder onderdeel van mijn leven uitmaken. Ik geloof hier ook in.
Dat mijn afdeling weg is is inderdaad eeuwig zonde. Vooral omdat ik het zo zelf kon regelen. Als het beter ging kwam ik er gelijk minder. Maar opschalen hoefde ik niet te overleggen. Wat erg fijn is gezien ik de afgelopen jaren veel heftige perioden had door het rapid cycling. Ik merkte dat ook mijn hulpverlening niet blij waren met hoe dit liep en hoe link dit was. Ook voor mijn hele weg naar herstel. Zelf heb ik ook het gevoel dat er best dingen mis hadden kunnen lopen.
Ik heb wel lithium en nog twee andere stemming stabilisatoren. Daarnaast nog haldol. Ik hoop wel wat te kunnen afbouwen in de toekomst, als ik langdurig stabieler ben.
Ja het gaat echt wat beter. Nu moet is het van belang dat ik nog even rust hou en besef dat het ijs dun is. Want de eerste 1,5 week nadat ik me zo voel is nog erg kwetsbaar voor terugval. Maar dit kan weleens de goede kant op gaan. Het moment dat ik mij alleen weer kan vermaken kan altijd een kantelpunt zijn.
Ik heb echt super veel aan dit topic. Super fijn dames!
woensdag 12 september 2018 om 23:22
Hey, klinkt misschien gek, maar ik heb ook heel veel aan dit topic. Ik leer veel van jouw posts en haal er kracht uit. Bipolair is zo klote en het kan zo'n pijn doen. Zover als jij bent, ben ik nog lang niet.
Btw mijn hulpverleners zijn ook niet gespecialiseerd in bipolair, maar ze zijn allebei fantastisch. En de psychiater overlegt regelmatig met Altrecht bipolair over de lithium enzo.
Ik dacht trouwens dat je alleen Hadol slikte, maar je hebt idd ook de stemmingsstabilisatoren erbij. Drie is wel veel inderdaad, begrijpelijk dat je wilt afbouwen.
Btw mijn hulpverleners zijn ook niet gespecialiseerd in bipolair, maar ze zijn allebei fantastisch. En de psychiater overlegt regelmatig met Altrecht bipolair over de lithium enzo.
Ik dacht trouwens dat je alleen Hadol slikte, maar je hebt idd ook de stemmingsstabilisatoren erbij. Drie is wel veel inderdaad, begrijpelijk dat je wilt afbouwen.
donderdag 13 september 2018 om 10:56
Is eekhoorn al gelukt? 
Weet je, zoals jij over herstel praat, dan denk ik dat je heel goed zou passen binnen een organisatie die ik ken. Zij kunnen gewoon bij je thuis komen, zitten steeds vaker in de wijk waar je woont en hun hele werkwijze is ‘herstel’. Geen behandeling, maar begeleiding. Intensiever dan buurtteam, maar minder intensief dan afdeling. Ze doen er alles aan om opname te voorkomen.
Weet je, zoals jij over herstel praat, dan denk ik dat je heel goed zou passen binnen een organisatie die ik ken. Zij kunnen gewoon bij je thuis komen, zitten steeds vaker in de wijk waar je woont en hun hele werkwijze is ‘herstel’. Geen behandeling, maar begeleiding. Intensiever dan buurtteam, maar minder intensief dan afdeling. Ze doen er alles aan om opname te voorkomen.
donderdag 13 september 2018 om 11:11
@fadetoblack. Wat een mooi compliment en wat fijn te horen dat je ook wat aan dit topic hebt. Weet jij nog niet zo lang dat je een bipolaire stoornis hebt? Ja het is zeker pittig, dat bipolair. Hopelijk gaan onze goede tijden meer de overhand nemen.
Nee, ik heb er zelfs drie. Dit omdat ze mijn rapid cycling niet onder controle kregen. Het was heel heel intens. Helaas is de verbetering nog niet zoals ik het wil zien. Maar ik hoop dat het een beetje als een wolkendek gaat optrekken. Er zullen wolken blijven maar de zon krijgt meer ruimte.
@ca. Ik had je geloof ik ook een privébericht gestuurd.
Ik geloof wel in herstel. Maar soms vind ik sterk herstelgerichte zorg wel lastig. Juist omdat ik zelf optimistisch en voortvarend ben en zij dan daarin helemaal mee gaan of nog meer gaan eisen dan je zelf zou doen. Als iemand een beetje remt vind ik dit vaak wel fijn. Omdat ik me ook niet laat remmen als ik dat niet wel. Maar ik laat me wel pushen als ik dat niet wil. Soms vind ik dat herstelgerichte ook wel dogmatisch. Terwijl ze juist beweren dit niet te zijn. Het liefst zie ik een mix van oude en nieuwe psychiatrie. Waar ik een casus op zichzelf ben (n=1). Maar een verdere uiteenzetting zal ik je besparen.
Maar ben wel benieuwd naar je optie hoor! Zeer zeker zelfs. Begeleiding vind erg fijn Ipv behandeling. Steunend structurerend.
Nee, ik heb er zelfs drie. Dit omdat ze mijn rapid cycling niet onder controle kregen. Het was heel heel intens. Helaas is de verbetering nog niet zoals ik het wil zien. Maar ik hoop dat het een beetje als een wolkendek gaat optrekken. Er zullen wolken blijven maar de zon krijgt meer ruimte.
@ca. Ik had je geloof ik ook een privébericht gestuurd.
Ik geloof wel in herstel. Maar soms vind ik sterk herstelgerichte zorg wel lastig. Juist omdat ik zelf optimistisch en voortvarend ben en zij dan daarin helemaal mee gaan of nog meer gaan eisen dan je zelf zou doen. Als iemand een beetje remt vind ik dit vaak wel fijn. Omdat ik me ook niet laat remmen als ik dat niet wel. Maar ik laat me wel pushen als ik dat niet wil. Soms vind ik dat herstelgerichte ook wel dogmatisch. Terwijl ze juist beweren dit niet te zijn. Het liefst zie ik een mix van oude en nieuwe psychiatrie. Waar ik een casus op zichzelf ben (n=1). Maar een verdere uiteenzetting zal ik je besparen.
Maar ben wel benieuwd naar je optie hoor! Zeer zeker zelfs. Begeleiding vind erg fijn Ipv behandeling. Steunend structurerend.
