Lotgenotengroep depressie

Starshine, je hebt juist geluisterd naar je lichaam, door te slapen, niet schuldig voelen daarover. En de dingen die je benoemt wat je toch allemaal met je kinderen doet, dat vind ik zo goed van jou. We houden hoop dat het allemaal weer goed komt, en soms is die hoop er niet maar dat mag, want het is gewoon zwaar . Is deze avond al iets rustiger voor jou?

Pumpkin, ik begrijp het wel dat de ziekte van je man zo een impact heeft op het leven en bestaan, dat je angst overheerst, het is dan zo een vicieuze cirkel. Probeer ook te genieten van mooie momenten samen als is het maar samen eten of iets drinken. Waarom werkt de internist niet mee, kan je misschien een second opinion aanvragen? Wanneer moet je naar België?

We zijn een gouwe ouwe aan het kijken De Lift, maar ondanks dat ik die film al tig keren heb gezien, schrik ik van sommige scènes zo erg. En het gekke is ik lees wel veel thrillers waar veel ergere dingen worden beschreven en daar kan ik wel tegen!

Goede nachtrust

Toevoeging, ik vind het zo fijn dat we elkaar hebben. Zo open, eerlijk en geïnteresseerd in elkaar, dank jullie wel

Starshine, het is idd altijd makkelijk om een ander advies te geven maar als ik bijvoorbeeld een advies aan mezelf geef gaat dat niet op ofzo, dan geloof ik er niet in.
Goed dat je nog een keer bent wezen wandelen en de was hebt opgeruimd!

Marcha, ik moet 11 dec naar België met de poes. Ik tel de dagen af.
Wat m’n man betreft, even in het kort; hij is zelf overtuigd dat het geen CVS sinds kort maar een andere ziekte (en ik eigenlijk ook) dus hij wilt doorgestuurd worden naar R’dam maar internist in ons regionaal ziekenhuis ziet ernst ervan niet in. Terwijl hij zelf er 90% van overtuigd is welke ziekte het is (is een zeldzame ziekte) Hij krijgt bijna geen contact met specialist, belt niet terug en geeft niet thuis. Heel frustrerend en vermoeiend. Hij overweegt nu om terug naar huisarts te gaan zodat hij hem kan doorsturen naar R’dam.

De lift ken ik volgens mij van vroeger maar zaten best akelige beelden in hè. Als je een boek lees is toch anders, dan zie je de beelden niet.

Ik hoop dat iedereen een goede dag heeft!

Ik vind het ook heel fijn dat we elkaar hier kunnen ondersteunen!

@Marcha: de avond was wel ok en rustiger. De lift is inderdaad best heftig! In een boek is het toch iets minder in beeld. Hopelijk sta je goed op vandaag en gaat de dag ok. Ook al is het zwaar en moeilijk, jij doet het toch ook allemaal maar mooi.

@Pumpkin: advies aan jezelf geven is inderdaad lastig hè, het is makkelijker gezegd voor iemand anders. Wat lastig dat de internist niet naar jullie luistert. Het is heel goed om je eigen gevoel te volgen hierin. Je man voelt zelf het beste wat hij heeft en het is zijn gezondheid. Dus zeker terug naar de huisarts en dan zelf een verwijzing aanvragen. Kan me goed voorstellen dat dit ook weer stress en zorgen geeft naast de poes. Sterkte Pumpkin!

Hier in ieder geval weer op een normale tijd opgestaan en thuis aan de slag met werk. Het zijn mijn laatste weken, daarna stop ik bij dit bedrijf. Geeft ook wat spanning maar tegelijkertijd is het ok denk ik. Vanmiddag zijn de kinderen vrij, dat geeft altijd genoeg te doen en afleiding. Dus zo kom je de dag wel weer door. Ik besefte me gisteren dat alles altijd wel lukt. Of ik nu gespannen, huilerig, moe of chagrijnig ben. Dus ik moet ook gewoon vertrouwen houden in mezelf en dan wordt het hopelijk weer een keer makkelijker.

Pumpkin, wat onprofessioneel dat er geen terugkoppeling is, daar zou ik woest van worden. Verstandig om naar de huisarts te gaan en om een doorverwijzing te vragen, second opinion mag altijd! Vandaag de dag moet je zo assertief zijn want anders kom je geen stap verder. Misschien ook vertellen wat voor impact dit allemaal ook op jou heb. Ik tel de dagen met je mee tot 11 December en het ga je lukken! Ik herken je emoties, je bent niet de enige!

Sunshine, fijn dat de avond wat rustiger is voor je, dat scheelt zo enorm. Stop je helemaal met werken of heb je een andere baan? Als de kinderen thuis zijn, is het dan fijn om afleiding te hebben en bezig te zijn met de kinderen voel je dan minder spanning of geef je er niet aan toe? Ik vind je laatste stuk wat je schreef zo berust, vind dat zo knap van jou.

Ik heb vanochtend weer een flinke huilbui gehad en geschreeuwd, ik liep zo vast in mijn emoties. Ik heb een trigger en probeer daarvoor al maanden een oplossing te zoeken. Ik ga zo douchen, en ga met mijn partner een kleine wandeling maken. Vanavond komt mijn schoonvader en schoonzus langs, ik vind visite en de belangstelling voor mijn partner fijn maar ik ga het wel doseren door om de dag langs te komen. Vond het vorige week veel te veel.

@Marcha: wat vervelend dat je vastliep in je emoties. Voelt het dan wel als een opluchting om te huilen en schreeuwen? Ik vind huilen fijn als het oplucht. Maar als het daarna niet echt opluchting geeft, kan het ook heel lastig of frustrerend zijn. Goed dat je een wandeling maakt en visite nu doseert. Jij bent denk ik toch degene die alles verzorgt of het gesprek gaande moet houden. Dat kan zeker soms teveel zijn, hoe lief het ook bedoelt is alle visite. Misschien voelt het niet zo maar je klinkt alsof je beter voor jezelf zorgt en je grenzen aangeeft. Hoe moeilijk dat ook is. Als je wilt vertellen over je trigger of iets kwijt wilt mag dat hè, maar het hoeft natuurlijk niet.

Mijn man had het maandag opeens over triggers aanpakken. Terwijl ik midden in mijn schommelingen en emoties zat. Vond ik lastig. Werd ik ook onzeker van en moest er even van huilen. Hij zei dat hulp van een psychiater handig kon zijn. Terwijl je daar dus niet zomaar naar binnen loopt ofzo. Mijn nieuwe motto was juist: acceptatie & stabilisatie

Ik wacht zelf liever nog even tot de medicatie wat stabieler is (en ik hopelijk ook). Dat mijn schommelingen wat 'normaler' zijn en niet zo abrupt doordat mijn lichaam nog aan het afstellen is. Zo voelt het nu tenminste (geen idee of ik dit zo goed uitleg en of jullie me nog begrijpen ).

Ik vind december al zo druk en de Poh vorige keer vond ik ellendig (met 'afleiding zoeken' en 'ontspannen'). Ik kreeg er alleen maar stress van en het gevoel dat ik het niet goed deed. Er is wel een andere PoH waar ik naartoe kan, dat stelde de huisarts voor. Ik heb aangegeven dat ik dan in januari wel een afspraak wil maken. Dan is de medicatie stabiel, kan ik kijken hoe ik me tegen die tijd voel. Het lijkt me best fijn om met iemand te praten. Maar als het van die open deuren zijn, voegt het minder toe vind ik. Ik heb in sommige berichten gelezen dat jullie ook al vaker therapie hebben gehad. Wat zijn jullie ervaringen en hebben jullie tips?

Ik ga in januari op zoek naar een nieuwe baan. Heb wel recht op ww, dus niet super veel haast. Leuk werk geeft ook weer positieve energie. Heb het nu een beetje voor me uitgeschoven naar het nieuwe jaar. De kinderen thuis is prima. Dan ben ik iets meer uit mijn hoofd en ook met hun bezig. Maar tegelijkertijd kan het ook druk zijn. De spanning wisselt, maar functioneren ermee lukt me inmiddels redelijk.

Marcha, hopelijk heeft de wandeling met je partner je goed gedaan! Zeker met een zonnetje erbij kun je mentaal dan soms toch een boost krijgen (ik dan toch).
Was de visite van je schoonvader en schoonzus ook een beetje gezellig? Je hebt gelijk dat je de visite wat doseert als je merkt dat het te veel wordt.
Heb je 1 bepaalde trigger waar je vaak tegenaan loopt?

Starshine, wat spannend dat je stopt op je werk en daarna op zoek gaat naar ander werk. Ik word al gek bij het idee dat ik aan een andere baan moet beginnen dus ik vind het wel knap dat je hier zo positief in staat.
Het was vast wel lief van je man bedoelt toen hij over triggers begon. Had je net een moeilijk moment toen hij dat zei?
Wel goed dat je hebt aangegeven bij de huisarts dat je in januari pas naar die andere Poh wilt, lijkt me idd ook logischer omdat de medicatie dan stabiel is en dan heb je ook een beter beeld van hoe het nu echt met je gaat.

Ik ben zelf nog nooit bij een Poh geweest maar heb wel verschillende therapieën gehad. De laatste is net afgerond en duurde iets van 1,5 jaar. Ik was daar aangemeld voor m’n angsten en sombere gedachtes maar omdat de ziekte van mijn man toen ook net begonnen was ging al m’n energie en stress daar naar toe en kon ik niet echt verder met mezelf zeg maar. Ik kreeg ook altijd wel tips maar was lastig om die in praktijk te brengen. Op den duur voelde ik me schuldig en had ik zelfs het gevoel dat ik faalde omdat het maar niet beter ging. Ik wist wel dat zij eind dit jaar er mee ging stoppen en ik had aangegeven dat ik dan ook wou stoppen omdat ik niet direct met iemand anders verder wou.

In het verleden ben vaker bij psychologen geweest maar het zal wel aan mij liggen want niets helpt.

Vandaag had ik toch een moeilijke dag. Wel gewerkt op kantoor maar helaas allemaal probleemgevallen en zat weer constant met m’n man in m’n hoofd. Toen ik thuis kwam van werk had ik ook een enorme huilbui. Luchtte niet echt op maar daarna merk ik wel dat ik iets minder in m’n emoties zit (dus eigenlijk lucht het wel op maar zo voelt het niet). Mijn man was zo enorm boos en gefrustreerd en ik natuurlijk ook. Het is echt lastig als je vast loopt en ze je niet verder willen helpen. Onbegrijpelijk ook.
Ondertussen ben ik bang dat de ziekte op z’n hersenen of hart slaat. (Dat kan namelijk bij de ziekte waarvan hij 90% zeker weet dat hij het heeft) Die internist is te beroerd om in de medische database te kijken (daar is een officiële naam voor maar die weet ik even niet) en dan zal ze zien dat alles op rood staat. Ik heb tegen m’n man gezegd dat hij maar beter al een afspraak met de huisarts kan maken want eer je daar terecht kunt ben je ook weer een week verder.

Fijne avond iedereen. Ik ga verder aan m’n nieuwe serie op Netflix en op tijd naar bed met m’n boek.

Starshine, ik vind je vraag over tips en ervaring best moeilijk omdat ieder mens een therapie anders beleefd. Ik heb meerdere groepstherapie gehad en bij de ene groep voelde ik mij goed en bij de andere groep vond ik het verschrikkelijk, we waren met 8 personen en er waren 3 personen die iedere keer zo een ruimte innamen dat er geen tijd was voor mij en de anderen. Ik ben daar toen zo uit mijn plaat gegaan dat het voor mij niet meer goed voelde. Ik vind persoonlijk 1 op 1 fijner, maar ik hoorde wel regelmatig de cliché dingen, waarvan ik dacht, als ik daar de energie voor had dan deed ik dat wel 100x als dat helpt. Wat ik ook pittig vond is de signaleringsplan invullen en je dagelijkse doen en laten. Ik was gewoon aan het zoeken wat ik moest doen om toch geen leeg blad te hebben. Maar goed, je moet doen wat bij jou past. Spannend dat je baan eindigt maar je kunt gelukkig in alle rust een nieuwe baan zoeken en neem wat tijd voor jezelf. Je man zal het goed bedoelen maar als je net diep in je emoties zit dan kan het niet goed over komen dat snap ik hoor!

Pumpkin, wat een verdrietige dag heb je achter de rug. Hoop dat het vandaag iets beter met je gaat. Het is ook heel moeilijk voor je man, hij wil in zijn hoofd waarschijnlijk van alles doen maar zijn lijf weigert. En als partnerzijnde is dat ook heel pittig. Heeft je man inmiddels de huisarts gebeld? Therapie is hard werken en ook heel moeilijk om de dingen in praktijk te brengen, dat gaat ook niet van de een op de andere dag. Maar het is geen falen hoor, je doet op jouw manier je best!

Het huilen luchte gisteren op, soms huil ik en schiet ik er niks mee op maar gisteren was het goed. Bezoek schoonvader en schoonzus was goed, maar merk wel dat een uur meer dan genoeg is anders raak ik overprikkeld. In de middag kwam onverwachts een vriend langs, ik heb ook aangegeven dat hij voortaan eerst moet appen of bellen. Voor dezelfde geld slaap mijn partner net. Ik hou niet van onverwachts langskomen, niet dat ik niet gastvrij ben maar dan moet ik zo schakelen. Net thuis, heel even een rondje gefietst en koffie gedaan in de stad. Ik merk wel dat ik in mijn gedachten wat onrustig begin te worden.

Marcha, dat herken ik dat huilen soms oplucht en soms ook helemaal niet. Het gebeurt ook wel eens dat ik me daarna nog slechter voel.
Ik hou ook niet van onverwacht bezoek maar dat is meer omdat ik graag alleen thuis ben en m’n ding doe. Zeker ‘s avonds als ik al moe ben en net tv ofzo wil gaan kijken en er staat iemand voor de deur… bah. Natuurlijk doe ik ook gastvrij maar ik baal wel.
Goed dat je hebt aangegeven aan die vriend dat hij beter even kan bellen voor hij langs komt. Veel mensen denken daar niet bij na omdat het voor hun heel normaal is om overal te pas en te onpas te komen.
Weet je ook hoe het komt dat je weer wat onrustiger begint te worden ondanks je fietsrondje en koffie in de stad? Wel goed dat je dat gewoon doet. Ik durf dat nooit zo in m’n eentje (ergens alleen koffie drinken of wat eten, voel me dan opgelaten)
Ik hoop dat je je vandaag rustiger voelt!

Ik ben normaal op vrijdag vrij maar ben gaan werken ivm de drukte. Maar dat vind ik eigenlijk helemaal niet erg, heb echt even de afleiding nodig want ik kan momenteel slecht thuis zijn. Zie ook enorm tegen het weekend op. De angst en ongelukkigheid grijpen me dan echt bij de keel en heb dan het gevoel dat ik tegen de muren oploop.

Fijne dag!

@Pumpkin: ik vind stoppen met werken ook wel spannend. Maar tegelijkertijd weet ik dat blijven hangen bij een baan die minder leuk is geworden ook niet fijn is. Werk hoort positieve energie te geven, dus kijk volgend jaar naar iets anders. In oktober had ik werk echt nodig als afleiding en om de dag door te komen. Ik ben nu al aan het afbouwen en merk dat ik ook zonder werk of met minder werken wel de dag doorkom. Praat er nu makkelijk over omdat ik het nog voor me uitschuif. Hoop dat het tegen die tijd 'normale' spanning geeft.

Wat vervelend dat psychologen bij jou nooit geholpen hebben. Ik denk dat het heel persoonlijk is hoor en dat het zeker niet aan jou ligt. Je moet ook geluk hebben met een klik en dat ze met je mee kunnen denken. Kan me goed voorstellen dat de situatie met je man alles weer overhoop gegooid heeft. Ik hoop dat jullie snel bij de huisarts terecht kunnen voor een nieuwe doorverwijzing en second opinion. Dan maar zelf het initiatief nemen, hoe frustrerend ook. Fijn dat werken, netflix en lezen afleiding geven. Maar het is lastig dat gevoel dat thuis zijn en het weekend nu zo zwaar voelen. Misschien helpt het om een zachte planning te hebben voor het weekend? Ik vind het bijvoorbeeld al ok als ik weet dat ik even de was kan opvouwen en wandelen. Heel veel sterkte voor jou!

@Marcha: ik denk dat therapie zeker voor iedereen anders is. Groepstherapie lijkt mij vreselijk. Sowieso praten in een groep vind ik niks. Goed dat je voor jezelf opgekomen bent. Wat 1-1 betreft ben ik ook bang dat je alleen maar cliché dingen hoort die je eigenlijk wel weet. Dat gedachten maar gedachten zijn. Dat je er niks mee hoeft. Ontspanningsoefeningen. Structuur, op tijd naar bed etc. Deze PoH had wel een website die me aansprak, dus denk dat ik het in januari misschien een kans geef. Ergens blijft dat gevoel hangen dat ik toch meer hulp nodig heb. Terwijl het echt wel al iets beter gaat maar ook om een terugval te voorkomen.

Fijn dat huilen dit keer voor een opluchting zorgde! Soms kan ik alleen maar huilen, dan lucht het inderdaad niet op. Maar soms kan het wel net even wat ruimte geven. Overprikkeling snap ik helemaal, een uurtje visite kan dan al genoeg zijn. En onverwachte visite ben ik eerlijk gezegd als ik me fit voel ook al niet goed in. Ik weet liever van te voren wie er komt, zodat je op z'n minst de wc en bank even op kunt ruimen of schoon kunt maken (met kleine kinderen is dat waarschijnlijk meer een probleem ). Goed dat je dit aangeeft hoor. En dat je gaat fietsen of even naar de stad is echt knap. Hopelijk lukt het omgaan met die onrustige gedachten en kom je de dagen weer een beetje door.

Ik was gisteren naar kantoor. Het voelde in het begin wat ongemakkelijk, spanning in mijn lichaam de hele dag, maar ben wel doorgegaan. Het ging redelijk en uiteindelijk 's avonds gebleven om pizza te eten en Alles is Liefde te kijken. Toen ik thuis kwam kon ik daarna redelijk ontspannen.

Vandaag ook wat gespannen. Maar het is ook Sinterklaas op school en vanavond pakjesavond. Na de drukke dag van gisteren had ik het eigenlijk ook wel verwacht. Moet nog wat cadeautjes inpakken en ga daarna denk ik nog even slapen. Dat lukt nu gelukkig wel weer, ook als ik gespannen ben. Dus dat zal vast ook wel goed zijn voor mijn lichaam. Merk dat ik die twijfel iets minder heb, over wat te doen.

Doen jullie nog iets met Sinterklaas of kerst? Het hoort dan een fijne tijd te zijn dus het kan soms ook extra stress geven over of je je wel goed voelt. Ik heb volgende week vrijdag een kerstfeest. Hoop er wel bij te kunnen zijn, maar tegelijkertijd geef ik aan dat alles bij mij nu onder voorbehoud is. Om mezelf nog een beetje ruimte te geven voor als het niet goed voelt.

Sunshine, je moet doen wat goed voelt voor jou. En praten met een onafhankelijk persoon kan jou misschien net dat extra beetje rust geven. Wat heb jij gisteren een goede dag gehad, zo fijn om te lezen. Hoop dat je erbij kan zijn op het kerstfeest, alles onder voorbehoud aangeven dan kan je in ieder geval op dat moment voor jezelf kiezen als het eventueel niet gaat, en dat zijn allemaal dingen wat rust geeft, duidelijkheid en grenzen aangeven! Alles is liefde blijft een leuke film. Wij doen niet aan Sinterklaas en dit jaar ziet de Kerst er anders uit. Normaal doen we om en om met en bij schoonfamilie 1e kerst en 2e kerstdag gaan partner en ik naar een hotel aan zee met diner dansant. Maar ivm operatie partner blijven we dit jaar thuis.

Ik heb een onrustige ochtend, flink gehuild. Vanmiddag komt er een vriendin en vanavond zou ik met een vriend ergens iets gaan drinken maar die afspraak heb ik afgezegd.

Weggehaald!

Oh lieve Marcha wat ontzettend naar. Heel vervelend dat je een moeilijke ochtend hebt. Hopelijk geeft de vriendin vanmiddag nog wat afleiding. Het is zo moeilijk als je levensvreugde weg is. Maar weet echt dat dit een tijdelijk gevoel is. Ik heb het helaas ook gehad en soms nog kort. Vooral dat gevoel ook dat het nooit meer goedkomt. Het kan weer terugkomen. Je gedachten kunnen helaas rare dingen doen als je al zolang aan het overleven bent. Als je dan ook nog pijn hebt lijkt het me helemaal niet te doen. Ik hoop dat je hier bij geholpen kan worden. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!

Sunshine, ik heb vriendin afgebeld. Ik heb wel even een rondje gewandeld met partner. Ik wil nu gewoon op mijn manier de dag doorbrengen. Beetje lezen, beetje forummen, beetje voor me uitstaren, gewoon zijn zoals ik mij nu voel want het schommelt vandaag. De ene moment ben ik positief en moet ik mij niet aanstellen en de ander moment zwelg ik in mijn emoties.
Dank je voor je lieve woorden!

Fijne Sinterklaas avond en geniet ervan

Heel goed om dan even voor jezelf te kiezen. En doen wat voor jou nu het beste voelt. Al is dat voor je uit staren en de dag voorbij laten gaan. Hopelijk geeft de avond nog rust. Je stelt je absoluut niet aan. Emoties zijn er en komen & gaan. Het kan gewoon overweldigend zijn allemaal. Dankjewel en

Oh, wat ontzettend naar om te lezen Marcha. Ontzettend rot dat je je zo voelt, zeker als je levensvreugde weg is. Ik herken het gevoel helaas maar meestal wisselt dat zich wel af met betere tijden. Ik ben er van overtuigd dat er voor jou ook betere tijden komen.
Er is nu ook extra veel op je afgekomen door de operatie van je man, op mentaal gebied maar ook op het praktische gebied. Je doet het allemaal maar mooi wel maar het geeft wel z’n weerslag.
Daarom is het inderdaad nu het beste dat je kijkt naar wat jij wilt en ik snap dat je je vriendin hebt afgezegd. Je moet zeker niks forceren en doen waar jij je het beste bij voelt.
Een wandeling met je partner klinkt wel fijn, ook voor hem zelf.
Heel rot dat je pijn hebt, dat maakt het extra lastig. Is er wel iets wat helpt tegen de pijn?
Hou je taai en je kan hier altijd je hart luchten. Je moet je nooit een zeur of aansteller voelen!

Starshine, klinkt alsof je best een goede dag had gister?! Vast ook fijn om nog even pizza met collega’s te eten, toch weer even iets anders dan anders.
Hopelijk heb je nog even kunnen slapen en ben je niet te gespannen voor pakjesavond. Zijn de kinderen (de jongste dan, de oudste zal niet meer geloven ) ook gespannen? Toch denk ik wel dat het heel gezellig gaat worden en je wat afleiding hebt. Dat hopen we toch!

Geen sinterklaas hier want geen kleine kinderen in de familie.
Kerst zie ik wat tegen op. Vroeger vierde we dat met mijn familie maar sinds m’n ouders zijn overleden en het contact met m’n broer ook niet zo goed is doen we er weinig aan. Misschien wel met m’n zus en dat m’n broer ook komt (er is geen ruzie met broer maar afstand sinds er toen gedoe was over de erfenis van ons vader) Het ligt ook een beetje aan hoe m’n man zich voelt of hij tegen drukte kan.

Veel plezier met pakjesavond Starshine en nogmaals sterkte Marcha!

Lieve mensen, ik ben gelukkig vandaag anders opgestaan dan gisteren! Ik heb jullie gelezen maar ik reageer een andere keer. Dank jullie wel voor de lieve en bemoedigende woorden

Fijne zaterdag met rust en liefde

Heel fijn dat je beter bent opgestaan Marcha! Ik hoop dat het voor iedereen een rustige zaterdag is met wat lichtpuntjes.

Hoi,

@pumpkinlover België is inderdaad wel echt vervelend om te rijden je merkt het direct zodra je de grens over bent. Maar je kan het!

@marcha ik heb niet alles kunnen lezen maar ik hoop dat je weer wat rustiger bent en ook wat fijne momenten hebt op de dag.

Hier wat stressvolle dagen achter de rug. Ik had een rechtszaak om volledig gezag over de kinderen te krijgen. (Haal dit later denk ik weg). S avonds kwam alle spanning eruit ik zat helemaal te rillen. En verder was er ook nog sinterklaas stress. Maar goed alles is achter de rug gelukkig. Vandaag wat rustiger. Zo even op pad met mijn oudste zoon dat wil hij bijna nooit dus van genieten . Daarna nog naar mijn vriend ook ff lekker relaxen bij hem thuis.

Starshine, heb je een fijne Sinterklaas avond gehad, hoop dat je met rust hebt kunnen genieten. En blije gezichten van je kinderen maakt je ook een blije moeder! Hoe is het weekend nu voor je?

Pumpkin, de kerst zonder ouders heeft altijd iets emotioneel beladen. Jammer dat het contact met je broer wat minder is geworden, kan je er mee omgaan, had je voorheen een goed contact met je broer? Jij hebt het zwaar met de ziekte van je man, zoals ik begrijp is het met de dag aankijken wat mogelijk is en dat geld ook voor jou. Als partnerzijnde doe je alles met liefde maar voor jou sta het leven ook een beetje stil. Tenminste zo lees ik het. En dan ook nog de zorgen om je kat, hoe gaat het daarmee? Onthou dat je een moedige vrouw bent.

Dit is het, dat is een beslissing wat je niet zomaar neemt, daar zal heel wat aan vooraf zijn gegaan, nou ik snap je stress. Wanneer hoor je wat de uitkomst is? Hoe gaan je kinderen hiermee om? Gezellig dat je vandaag iets leuks doe met de oudste, geniet er dubbelop van want dat heb je verdiend!

Allereerst dank jullie wel voor de lieve woorden

Gisterenmiddag was mijn zwager, de broer van mijn partner bij ons en dat was fijn. Zodra ik wakker word ben ik toch op een of ander manier onrustig maar ik kon het gevoel en de gedachten, omdat het niet zo heftig was, vandaag iets meer opzij zetten. Dus ik ben redelijk goed opgestaan. En dat voelt als een overwinning, ik denk ook dat ik het gevoel bij een beetje onrust moet accepteren, dat het bij mij hoor. Dat ga ik proberen. Voor nu even bankhangen, koffie doen en straks een kleine wandeling maken met partner, bewegen is goed voor zijn herstel.

Morgen om 15.45 uur een gesprek met de chirurg in het ziekenhuis en daarna een gesprek met de regieverpleegkundige.

Fijne mooie zondag iedereen

Pakjesavond was prima. Kinderen waren blij met alle cadeautjes. Het is nooit helemaal ontspannen nog bij mij (soms later op de avond), maar dat voelt inmiddels ook wel een beetje normaal. En de spanning is ook wel eens veel erger geweest. Dus ondanks dat, gaat het ok. Gisteren was ok, minder denken en meer gewoon doen. Los van spanning of spierpijn. De zondag is iets bibberiger. Iets meer twijfel of onzeker. Had ook niet echt plannen. Maar probeer het maar te accepteren. Het is wat het is en het lukt wel om wat dingen te doen. Even tv kijken, opruimen of kletsen.

@Marcha: fijn dat je iets beter was opgestaan. Ik herken het dat het soms lukt om je gevoel of gedachten meer opzij te zetten. Maar accepteren is helaas niet altijd makkelijk. Wandelen zat er hier met alle regen nog niet in, ga vanavond nog een rondje lopen door de regen. Hopelijk heb je een fijne rustige zondag. En fijn dat bezoek ook goed kan voelen, zoals gisteren met je zwager. Ook dat herken ik, het wisselt of je wel/niet wilt afspreken en wie er langskomt. Blijf je gevoel daarin volgen. Veel sterkte vast voor morgen!

@Ditishet: wat ontzettend stressvol je situatie. Logisch dat alle spanning er uit kwam, ook met Sinterklaas er nog bij. Fijn dat je ook kunt relaxen bij je vriend en je zoon op stap wilt. Hopelijk volgen er weer meer rustige momenten.

@Pumpkin: kan me goed voorstellen dat je wat tegen kerst op ziet. Wij doen waarschijnlijk ook niet veel met familie. Ik probeer het dan in huis maar gezellig te maken. Met een kerstfilm en wat hapjes. Geen grootse plannen of verwachtingen. Hopelijk helpt dat iets. Mogelijk kun je jezelf de ruimte geven om het last-minute te bekijken. Met hoe jij en je man je dan voelen. Ik beslis nu ook wat meer op het laatste moment of op de dag zelf. Gelukkig is hier best veel begrip voor. Dan is er iets minder druk. Sterkte met de poes komende week! Ik hoop dat de stress vooraf te doen is.

Starshine, Ik denk ook met dit soort activiteiten en dagjes uit etc , dat er dan ook zoveel spanning van te voren is, en dat het dan wat moeite en tijd kost om de spanning wat los te laten. Maar zo te lezen is je dat gelukt met Sinterklaas avond en fijn dat de kinderen blij waren met hun cadeautjes. En inderdaad misschien hoort een beetje spanning bij ons, zolang het maar gezonde spanning is want dat kan ik wel aan.

Goed nieuws, we hebben een gesprek gehad met de chirurg , we hebben wederom de bevestiging gekregen dat de darmen en lymfeklieren schoon zijn. Over 1 jaar krijgt partner oproep van het ziekenhuis voor escopie. Gesprek met regieverpleegkundige was ook heel fijn afgesloten. We voelen ons gezegend, en vanavond hebben we een taartje voor bij de thee, even ons verwenmoment!

Voor iedereen

@Marcha: wat een fijn nieuws! Dat klinkt heel goed en mooi afgesloten zo. Leuk dat jullie dit kunnen vieren met een eigen verwenmomentje.

Gezonde spanning kan ik inderdaad ook wel aan. Het hoort sowieso wel een beetje bij mij, maar hoop wel dat het nog iets minder wordt met hoe stabieler de medicatie is. Ik functioneer inmiddels weer redelijk. Ik zit alleen nog te veel in mijn hoofd, heb nog wat lichamelijke onrust & spanning en het gaat nog niet vanzelf. Dat je overal nog bewust bij nadenkt en nog niet op de automatische piloot. Hopelijk is dat de volgende fase.

Hoe is het verder met iedereen?

Hier een drukke week met einde week een afscheidslunch en vrijdag een kerstfeest. Denk dat het wel lukt maar toch ook nog spannend.

Fijn Marcha van het goede nieuws!

Deze week is mijn vaders sterfdatum hij was ziek en ik denk dan ook wel veel terug aan die laatste dagen. Het went nooit. Op zijn sterfdag vrij genomen zodat ik rustig aan kan doen en ik ga dan lunchen met mijn moeder.

Ik merk dat ook wel dat spanning opstapelt en ik raak het moeilijk kwijt.

Wat een goed nieuws Marcha! Dat is een hele opluchting voor jullie beiden!
Dat taartje hebben jullie dubbel en dwars verdiend!
Hopelijk voel je je na dit nieuws wat rustiger. Ik las dat je je gisteren gelukkig al beter voelde.

Starshine, fijn dat pakjesavond goed ging. Om de kinderen zo uitgelaten en enthousiast te zien doet ook vast met je (in positieve zin)
Je weekend was voor de rest ook best goed las ik. Spanning zal er idd zijn en zal ook altijd wel een beetje blijven, dat is toch hoe je bent. Maar als de medicatie het wat meer kan regulieren zou wel super zijn.
Klinkt idd als een drukke week maar klinkt ook wel gezellig. Enkel een afscheidslunch lijkt me moeilijk maar ik ben heel slecht in afscheid nemen van mensen, plekken, periodes etc.
Als je ook je rust neemt deze week moet het goed komen!

Mijn weekend was mwah. Veel thuis geweest dus meer tijd om te piekeren. Voel me nu ook heel gestresst en onrustig. Een uitslag van m’n man was niet wat we gehoopt hadden (niks ergs hoor maar dit maakt vervolgonderzoek moeilijker) Heb het gevoel dat m’n hoofd overloopt, vnl m’n man maar ook de poes en m’n schoonmoeder gaat het niet goed mee (is terminaal ziek) , m’n werk waar een enorme druk is. Dus moeilijk om te ontspannen nu maar we doen ons best

Dit is het, sterkte deze week, dat is een zeer moeilijke dag. Weet hoe het voelt helaas. Kan me voorstellen dat je die tijd dan ook weer helemaal beleefd.
Wel fijn dat je met je moeder gaat eten, ook voor haar is dit heel moeilijk natuurlijk. Ik hoop dat jullie veel sterkte aan elkaar hebben