Mijn vader is er niet meer

12-06-2018 13:13 8 berichten
Vorige week is mijn vader overleden, het zal er al een tijdje aan te komen dus ik ben er niet door overvallen maar moeilijk is het wel. Ik kom uit een disfunctioneel gezin en het contact met mijn vader ging met ups en downs. Zeker in de laatste fase heeft hij hard uitgehaald in zijn wensen dat was voor mij pijnlijk. Uiteindelijk zijn we redelijk tot elkaar gekomen maar hij kon niet omgaan met het feit dat het einde nabij was, dus depressief, onredelijk, humoristisch, filosofisch, angstig en boos.

Mijn vader had verschillende kanten de meeste mochten hem ook graag, maar ook een duistere kant en die heb ik en anderen ondervonden daar ligt een gedeelte van mijn stoornis. Nu is hij dood en ik heb het er moeilijk mee, aan de ene kant zal ik hem missen aan de andere kant moet ik dealen met de dingen die hij gedaan heeft en ook al was ik zijn dochter het was wel duidelijk dat ik een soort van 2e keus was. Moeilijk een dezer dagen is het afscheid, rustig in besloten kring dat had hij zo geregeld. Maar ik ga vertwijfeld heen.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd en sterkte.
Warschijnlijk kom je nu toch meer los van hem, dus dat kan gunstig zijn voor je eigen ontwikkeling.Maar het blijft toch je vader.
Alle reacties Link kopieren
Wat pijnlijk. Gecondoleerd.
Dat hij er niet meer is wil niet zeggen dat je in je eigen gevoelsleven niet meer verder kunt komen met verwerken van wat je zo zeer heeft gedaan in contact met hem.

Ik had ook een erg moeilijke verhouding met mijn vader, hij is al meer dan 15 jaar geleden overleden, en toch heb ik nog regelmatig het gevoel dat ik 'verder kom' in wat er in mijn jeugd is misgegaan, hoewel ik daar niet dagelijks mee bezig ben.
In mezelf heb ik het gevoel dat ik contact met hem heb, en dat dat contact veel beter is geworden. Wat dat echt is weet ik natuurlijk niet.

Wat ik bedoel te zeggen : het feit dat iemand is overleden hoeft niet te betekenen dat alle mogelijkheden tot herstel van jullie verhouding voorbij zijn.
Sterkte.
nounou
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd.

Begrijpelijk dat je nu met gemengde gevoelens zit. Het is en blijft je vader. Zo'n afscheid kan je helpen om verder te gaan en dingen te verwerken. Probeer uit te zoeken waar jij nu behoefte aan hebt en wat jij nodig bent. Ook met het oog op de dingen afronden/regelen omtrent je vader (bijvoorbweld erfenis, huis leeg halen etc.). Wellicht vind je het fijn om daar professionele hulp bij te krijgen. Veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Sterkte :rose:
Hatsjikideee...
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd, duistercontinent. Ongeacht de aard van jullie relatie, is hij wel je vader. En een vader verliezen valt niet mee.

Ik schrijf zelf op een ander topic:

psyche/wat-hielp-jou-tijdens-rouw/list_messages/402277

Je bent uiteraard welkom om mee te lezen/schrijven :hug:
Gecondoleerd en heel veel sterkte.
Buitengewoon pijnlijk om dit allemaal door te moeten maken.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd en sterkte. Ik snap je gemengde gevoelens. Het blijft je vader, maar het is toch pijnlijk wat hij gedaan heeft en om 2e keus te zijn. Heb je mensen in je omgeving die je kunnen steunen?

Mijn ouders leven beiden nog, zijn gescheiden. Na de scheiding liet mijn vader me vallen. We hebben sporadisch Facebookcontact nu. Als ik soms bij hem kwam voelde ik me ook 2e keus. Hij had dan weinig tijd voor me en daarom stopte ik met die bezoekjes. Op financieel gebied bleek hij niet te vertrouwen, had ik nooit van hem verwacht. Terwijl hij in mijn jeugd wél goed voor me was. Dat snap ik dan niet. Hij blijft mijn vader. Maar door dit alles weet ik niet of ik hem zou missen als hij overlijdt. Ik denk wel: dan kan ik nooit meer terugvallen op hem. Maar dat doe ik al 11 jaar niet. Alleen is het dan definitief.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven