Psyche
alle pijlers
Mishandeld door mijn ouders
zondag 7 oktober 2018 om 21:31
Hoi iedereen,
Ik moet ff mijn hart luchten want ik zou echt niet weten waar anders ik het kan doen.
Ik voel me enorm slecht en beroerd, en dat allemaal door mijn ouders. Alles wat ik doe is fout hoe erg ik ook mijn best doe, ik kan gewoon niks goed doen. Ik kan om elk klein dingetje helemaal in elkaar geslagen worden, en als het geen slaan is wordt het uitschelden. Ik kan me geen dag herinneren dat mijn ouders me niet hebben aangeraakt of boos op me zijn geworden. Het enige wat ik te horen krijg is dat ik waardeloos ben en dat ik de reden ben voor al hun ellende, misschien ben ik dat ook maar ik hoef het niet keer op keer te horen.
Ik ben altijd wel een beetje de zwarte schaap van de familie geweest dat heb ik al geaccepteerd, alleen op dit moment kan ik het gewoon niet meer aan. Ik zie geen reden meer om uberhaupt nog te leven. Mijn moeder moet me niet, mijn vader moet me niet, en derest van de familie vind me ook helemaal niks.
Terwijl iedereens verjaardag altijd uitgebreid gevierd wordt met de meest leuke cadeautjes, vergeet iedereen altijd die van mij. Zo onbelangrijk ben ik dus voor mijn ouders. Ook tijdens andere feesten of gelegenheden werden mijn broertjes, neefjes en nichtjes overspoeld met cadeautjes, knuffels etc terwijl er geeneens naar mij gekeken werd door iemand. Ook als ik vroeger bij een vriendinnetje ging spelen deed het me altijd pijn om te zien hoe leuk haar vader en moeder deed terwijl die van mij geeneens naar me omkeken.
Altijd heb ik gedacht dat het mijn schuld was dat mijn ouders mij haatte, omdat ik niet zoals elk meisje super lief of spontaan was. Wanneer ik werd geslagen of uitgescholden dacht ik altijd dat het mijn verdiende loon was. Maar nu ik ouder ben zie ik in dat mijn ouders me mentaal en fysiek helemaal kapot hebben gemaakt.
Ik zit nu in mijn eind tienerjaren, en het doet mij pijn om te zien dat al mijn leeftijdsgenoten bezig zijn met studeren, uitgaan & leuke dingen doen terwijl ik probeer elke dag gewoon vol te houden. Ondanks dit allemaal heb ik wel gewoon mijn vwo-diploma behaald, maar uiteindelijk boeide niemand het. Toen ik aan mijn ouders vertelde dat ik geslaagd was kwam er letterlijk uit hun mond “boeit me niet”. Ik hoef echt niet van mijn ouders of iemand anders een “ik hou van je” te horen, maar een “ik ben trots op je” is toch niet teveel gevraagd?
Er zit geen sprankje zelfvertrouwen meer in me. Ik durf gewoon helemaal niks meer te doen. Vertrouwen in mensen heb ik al helemaal niet meer. Ik heb overwogen om misschien met iemand erover te praten, maar ik durf het gewoon niet, ik vertrouw niemand daarvoor. Ook is mishandeling in onze familie een echte taboe, dus mochten ze er achter komen dat ik er met iemand over gepraat heb is er een nog groter probleem.
Ik heb er vaak aan gedacht om een einde te maken aan mijn leven, maar toch houd iets mij tegen. Misschien het kleinbeetje hoop dat mijn ouders ooit normaal tegen me gaan doen of dat ze ooit van mij gaan houden, dat ik thuis ooit weer een veilig gevoel krijg. Het enige wat ik wil is misschien gewoon een knuffel van mijn vader of moeder, dat iemand van hun zegt dat ze een beetje om mij geven. Misschien ligt het aan mij en moet er verandering van mijn kant komen zodat mn ouders een beetje om me geven. Pfff ik weet het allemaal gwn niet meer.
Ik moet ff mijn hart luchten want ik zou echt niet weten waar anders ik het kan doen.
Ik voel me enorm slecht en beroerd, en dat allemaal door mijn ouders. Alles wat ik doe is fout hoe erg ik ook mijn best doe, ik kan gewoon niks goed doen. Ik kan om elk klein dingetje helemaal in elkaar geslagen worden, en als het geen slaan is wordt het uitschelden. Ik kan me geen dag herinneren dat mijn ouders me niet hebben aangeraakt of boos op me zijn geworden. Het enige wat ik te horen krijg is dat ik waardeloos ben en dat ik de reden ben voor al hun ellende, misschien ben ik dat ook maar ik hoef het niet keer op keer te horen.
Ik ben altijd wel een beetje de zwarte schaap van de familie geweest dat heb ik al geaccepteerd, alleen op dit moment kan ik het gewoon niet meer aan. Ik zie geen reden meer om uberhaupt nog te leven. Mijn moeder moet me niet, mijn vader moet me niet, en derest van de familie vind me ook helemaal niks.
Terwijl iedereens verjaardag altijd uitgebreid gevierd wordt met de meest leuke cadeautjes, vergeet iedereen altijd die van mij. Zo onbelangrijk ben ik dus voor mijn ouders. Ook tijdens andere feesten of gelegenheden werden mijn broertjes, neefjes en nichtjes overspoeld met cadeautjes, knuffels etc terwijl er geeneens naar mij gekeken werd door iemand. Ook als ik vroeger bij een vriendinnetje ging spelen deed het me altijd pijn om te zien hoe leuk haar vader en moeder deed terwijl die van mij geeneens naar me omkeken.
Altijd heb ik gedacht dat het mijn schuld was dat mijn ouders mij haatte, omdat ik niet zoals elk meisje super lief of spontaan was. Wanneer ik werd geslagen of uitgescholden dacht ik altijd dat het mijn verdiende loon was. Maar nu ik ouder ben zie ik in dat mijn ouders me mentaal en fysiek helemaal kapot hebben gemaakt.
Ik zit nu in mijn eind tienerjaren, en het doet mij pijn om te zien dat al mijn leeftijdsgenoten bezig zijn met studeren, uitgaan & leuke dingen doen terwijl ik probeer elke dag gewoon vol te houden. Ondanks dit allemaal heb ik wel gewoon mijn vwo-diploma behaald, maar uiteindelijk boeide niemand het. Toen ik aan mijn ouders vertelde dat ik geslaagd was kwam er letterlijk uit hun mond “boeit me niet”. Ik hoef echt niet van mijn ouders of iemand anders een “ik hou van je” te horen, maar een “ik ben trots op je” is toch niet teveel gevraagd?
Er zit geen sprankje zelfvertrouwen meer in me. Ik durf gewoon helemaal niks meer te doen. Vertrouwen in mensen heb ik al helemaal niet meer. Ik heb overwogen om misschien met iemand erover te praten, maar ik durf het gewoon niet, ik vertrouw niemand daarvoor. Ook is mishandeling in onze familie een echte taboe, dus mochten ze er achter komen dat ik er met iemand over gepraat heb is er een nog groter probleem.
Ik heb er vaak aan gedacht om een einde te maken aan mijn leven, maar toch houd iets mij tegen. Misschien het kleinbeetje hoop dat mijn ouders ooit normaal tegen me gaan doen of dat ze ooit van mij gaan houden, dat ik thuis ooit weer een veilig gevoel krijg. Het enige wat ik wil is misschien gewoon een knuffel van mijn vader of moeder, dat iemand van hun zegt dat ze een beetje om mij geven. Misschien ligt het aan mij en moet er verandering van mijn kant komen zodat mn ouders een beetje om me geven. Pfff ik weet het allemaal gwn niet meer.
zondag 7 oktober 2018 om 21:34
Erover praten wil/kun je niet. Wat je wel kunt doen is voor jezelf gaan zorgen. Zoek een kamer, ga op jezelf wonen en zoek daarna hulp via de huisarts. Je familie hoeft niet te weten dat je met iemand praat, maar het zal je wel helpen om minder het gevoel te hebben elke dag te moeten overleven. Sterkte.
zondag 7 oktober 2018 om 21:37
zondag 7 oktober 2018 om 21:42
Probeer daar weg te komen.
Zo snel mogelijk.
Zoek een kamer, werk je een ongeluk (ook handig want dan ben je bijna niet meer thuis), koop een matras en wat beddengoed en gaan.
Alles beter dan dit en vanuit daar verder kijken.
Je bent heel veel waard en heel bijzonder anders had je deze ellende niet overleefd, stel je voor wat je kunt als je dit niet meer hoeft mee te maken.
Zo snel mogelijk.
Zoek een kamer, werk je een ongeluk (ook handig want dan ben je bijna niet meer thuis), koop een matras en wat beddengoed en gaan.
Alles beter dan dit en vanuit daar verder kijken.
Je bent heel veel waard en heel bijzonder anders had je deze ellende niet overleefd, stel je voor wat je kunt als je dit niet meer hoeft mee te maken.
zondag 7 oktober 2018 om 21:43
Wat verschrikkelijk dit!
Ik snap dat je het moeilijk vindt om iemand te vertrouwen, maar zelfs een goede vriend(in) niet? Je kunt altijd bij je huisarts terecht he, of via je opleiding. Deze mensen hebben beroepsgeheim.
Het ligt niet aan jou. Niemand verdient het om mishandeld te worden. Ik kan me er ook gewoon niets bij voorstellen, je kind zo behandelen. Vreselijk... Maar zoek ajb hulp
Ik snap dat je het moeilijk vindt om iemand te vertrouwen, maar zelfs een goede vriend(in) niet? Je kunt altijd bij je huisarts terecht he, of via je opleiding. Deze mensen hebben beroepsgeheim.
Het ligt niet aan jou. Niemand verdient het om mishandeld te worden. Ik kan me er ook gewoon niets bij voorstellen, je kind zo behandelen. Vreselijk... Maar zoek ajb hulp
zondag 7 oktober 2018 om 21:49
Ik denk dat het goed is als je eens met Veilig Thuis belt. Deze organisatie is gespecialiseerd in het bieden van hulp bij huiselijk geweld, en je mag ze als je dat wil ook anoniem bellen.
https://www.vooreenveiligthuis.nl/het-g ... niet-goed/
https://www.vooreenveiligthuis.nl/het-g ... niet-goed/
zondag 7 oktober 2018 om 21:53
zondag 7 oktober 2018 om 21:55
Wat ontzettend goed dat je in deze situatie je vwo diploma hebt gehaald.
Je ouders zouden apetrots op je horen te zijn, met jouw diploma, hersenen en instelling!
Ik ben het helemaal eens met de opmerking eerder, dat je zo snel mogelijk op jezelf moet gaan. Echt, zoek een kamer voor jezelf, maak vrienden en bouw een leuk leven en zelfvertrouwen op, je verdient het!
En mocht het nodig zijn als je een kamer vindt, ik heb nog wel een bed met beddengoed, wat bestek en servies en pannen voor je. Oud spul, maar nog prima te gebruiken.
Je ouders zouden apetrots op je horen te zijn, met jouw diploma, hersenen en instelling!
Ik ben het helemaal eens met de opmerking eerder, dat je zo snel mogelijk op jezelf moet gaan. Echt, zoek een kamer voor jezelf, maak vrienden en bouw een leuk leven en zelfvertrouwen op, je verdient het!
En mocht het nodig zijn als je een kamer vindt, ik heb nog wel een bed met beddengoed, wat bestek en servies en pannen voor je. Oud spul, maar nog prima te gebruiken.
Hou de wet van drie in ere, driemaal zullen je daden wederkeren. Leer de wet en leer ook goed, dat wat je zaait je ook oogsten moet!
Disclaimer: alles wat ik schrijf is mijn mening, ongeacht de overeenkomsten met waarheid....
Disclaimer: alles wat ik schrijf is mijn mening, ongeacht de overeenkomsten met waarheid....
zondag 7 oktober 2018 om 21:58
zondag 7 oktober 2018 om 21:58
Wat goed dat je je diploma hebt!
Ben je dit jaar begonnen met studeren? Zo ja, in welke plaats? Misschien kunnen wij je helpen met het vinden van een woonruimte.
Ik hoop dat je snel op eigen benen komt te staan, en kunt inzien dat je je ouders niet meer nodig hebt. En het is dan waarschijnlijk wel echt nodig dat je gaat praten met een professional, dus ik zou nu vast naar de huisarts gaan. De wachtlijsten voor een psycholoog zijn erg lang, en je kunt het goed gebruiken.
Hou je taai
Ben je dit jaar begonnen met studeren? Zo ja, in welke plaats? Misschien kunnen wij je helpen met het vinden van een woonruimte.
Ik hoop dat je snel op eigen benen komt te staan, en kunt inzien dat je je ouders niet meer nodig hebt. En het is dan waarschijnlijk wel echt nodig dat je gaat praten met een professional, dus ik zou nu vast naar de huisarts gaan. De wachtlijsten voor een psycholoog zijn erg lang, en je kunt het goed gebruiken.
Hou je taai
zondag 7 oktober 2018 om 22:10
Als je wilt praten/chatten/mailen, om je verhaal te doen, of voor advies:
https://mindkorrelatie.nl/
http://www.stichtinges.nl/
https://www.slachtofferhulp.nl/
Of loop met je verhaal eens binnen bij Maatschappelijk werk in je woonplaats. Deze kan je helpen met woonruimte, evt aangifte doen, en verdere steun.
https://mindkorrelatie.nl/
http://www.stichtinges.nl/
https://www.slachtofferhulp.nl/
Of loop met je verhaal eens binnen bij Maatschappelijk werk in je woonplaats. Deze kan je helpen met woonruimte, evt aangifte doen, en verdere steun.
zondag 7 oktober 2018 om 22:17
Eens met al het bovenstaande.
En goed hoor dat je dat diploma onder deze omstandigheden hebt gehaald.
Ga morgen naar de huisarts voor de eerste stap.
Deze helpt je op weg.
Meisje ...jij verdient zoveel beter.
Sterkte.
Moet dit nog even zeggen...dreamchild wat ontzettend lief van je .
Dat gevoel heb ik ook zo van ..heb nog wel dat dingen voor je.
En goed hoor dat je dat diploma onder deze omstandigheden hebt gehaald.
Ga morgen naar de huisarts voor de eerste stap.
Deze helpt je op weg.
Meisje ...jij verdient zoveel beter.
Sterkte.
Moet dit nog even zeggen...dreamchild wat ontzettend lief van je .
Dat gevoel heb ik ook zo van ..heb nog wel dat dingen voor je.
zondag 7 oktober 2018 om 22:28
Bedankt iedereen voor de reacties! Zoals jullie aangeven zou een kamer zoeken en op mij zelf wonen een optie kunnen zijn, maar jammer genoeg in mijn familie niet. Vanwege culturele onzin is het onmogelijk om uit huis te gaan, en daarom zou hulp zoeken ook een erg grote risico zijn. Vandaar dat ik nu oprecht niet weet wat ik moet doen. Ben bang dat als ik eenmaal hulp zoek dat het allemaal vele erger gaat worden.
zondag 7 oktober 2018 om 22:39
Kun je bij niemand uit je familie aankloppen of bij schoolvrienden?
Je zult zelf een stap moeten zetten ondanks dat het eng is. Zoals ik t heb gelezen heb je in de ogen van je ouders nooit wat goed gedaan dus wat je nu doet of laat, het gaat hun kijk op jou niet veranderen. Je hebt je al die jaren altijd staande gehouden ook al was het met vallen en opstaan, deze stap lukt je ook!
Je noodzakelijke dingen pakken en naar een blijf-van-mijn-lijfhuis ?
Je zult zelf een stap moeten zetten ondanks dat het eng is. Zoals ik t heb gelezen heb je in de ogen van je ouders nooit wat goed gedaan dus wat je nu doet of laat, het gaat hun kijk op jou niet veranderen. Je hebt je al die jaren altijd staande gehouden ook al was het met vallen en opstaan, deze stap lukt je ook!
Je noodzakelijke dingen pakken en naar een blijf-van-mijn-lijfhuis ?
dogcrazy wijzigde dit bericht op 07-10-2018 22:40
Reden: Spelling
Reden: Spelling
0.44% gewijzigd
zondag 7 oktober 2018 om 22:46
zondag 7 oktober 2018 om 22:58
Ga naar de huisarts en zoek hulp. Zeg niet tegen je familie dat je uit huis gaat, maar regel een kamer en vraag iemand om je te helpen met verhuizen als er niemand thuis is. Laat een brief achter waarom en dat je niet te vinden bent. Ga bij voorkeur in een andere stad wonen.
Je hoeft niet bang te zijn voor de dood. Als jij er bent is de dood er niet, ben jij er niet dan is de dood er.
