Psyche
alle pijlers
Misselijk in sociale situaties
vrijdag 1 juni 2018 om 16:15
Ik twijfelde tussen 'gezondheid' en 'psyche', dus als het verkeerd staat: excuus.
De laatste paar maanden heb ik er steeds vaker last van dat ik misselijk word in bepaalde situaties. Zo kon ik een tijdje niet uit eten zonder na een uur naar huis te moeten van misselijkheid. Inmiddels ben ik er van overtuigd dat dit tussen mijn oren zit: het gebeurt immers altijd als ik de deur uit ga, en nooit als ik een dagje thuis blijf. Ik heb hiervoor een doorverwijzing naar de psycholoog, dus daar zit mijn vraag niet zozeer.
Ik heb mijzelf voorgenomen dit mij niet tegen te laten houden om de deur uit te gaan: ik kan immers niet altijd binnen blijven! Maar ik merk dat het me toch in de problemen brengt. Zo moet ik zo dadelijk vertrekken naar een evenement waarvoor ik een beetje 'nerveus' ben, en ben ik dus weer hartstikke misselijk. De misselijkheid neemt af zodra ik voldoende afleiding heb, bijvoorbeeld als ik goed moet opletten in de auto op weg naar mijn 'evenement'.
Ik vind mijzelf een sociaal mens, en ben niet bang om een praatje te maken of mij in grote groepen mensen te bevinden, dus waar dit vandaan komt: geen idee! Ik weet wel dat ik er graag vanaf wil.
Herkent iemand mijn probleem, en zo ja: wat deed jij op het moment dat je misselijk werd?
De laatste paar maanden heb ik er steeds vaker last van dat ik misselijk word in bepaalde situaties. Zo kon ik een tijdje niet uit eten zonder na een uur naar huis te moeten van misselijkheid. Inmiddels ben ik er van overtuigd dat dit tussen mijn oren zit: het gebeurt immers altijd als ik de deur uit ga, en nooit als ik een dagje thuis blijf. Ik heb hiervoor een doorverwijzing naar de psycholoog, dus daar zit mijn vraag niet zozeer.
Ik heb mijzelf voorgenomen dit mij niet tegen te laten houden om de deur uit te gaan: ik kan immers niet altijd binnen blijven! Maar ik merk dat het me toch in de problemen brengt. Zo moet ik zo dadelijk vertrekken naar een evenement waarvoor ik een beetje 'nerveus' ben, en ben ik dus weer hartstikke misselijk. De misselijkheid neemt af zodra ik voldoende afleiding heb, bijvoorbeeld als ik goed moet opletten in de auto op weg naar mijn 'evenement'.
Ik vind mijzelf een sociaal mens, en ben niet bang om een praatje te maken of mij in grote groepen mensen te bevinden, dus waar dit vandaan komt: geen idee! Ik weet wel dat ik er graag vanaf wil.
Herkent iemand mijn probleem, en zo ja: wat deed jij op het moment dat je misselijk werd?
The eyes are useless when the mind is blind.
vrijdag 1 juni 2018 om 17:01
Misschien helpt het om een Primatour te nemen? Dit is tegen reisziekte, het werkt in op het braakcentrum in de hersenen, waardoor je geen misselijkheid meer voelt. Ik gebruik dit zelf ook bij het kijken van een 3D-film bijvoorbeeld. Je kunt er wel slaperig van worden.
Stel dat het wel psychisch is, misschien helpt het dan om weer een keer een sociale situatie te ervaren zonder misselijkheid.
Stel dat het wel psychisch is, misschien helpt het dan om weer een keer een sociale situatie te ervaren zonder misselijkheid.
zaterdag 2 juni 2018 om 11:13
Dat vind ik wel een hele goede tip, is de moeite van het proberen waard.Xpook schreef: ↑01-06-2018 17:01Misschien helpt het om een Primatour te nemen? Dit is tegen reisziekte, het werkt in op het braakcentrum in de hersenen, waardoor je geen misselijkheid meer voelt. Ik gebruik dit zelf ook bij het kijken van een 3D-film bijvoorbeeld. Je kunt er wel slaperig van worden.
Stel dat het wel psychisch is, misschien helpt het dan om weer een keer een sociale situatie te ervaren zonder misselijkheid.
The eyes are useless when the mind is blind.
zaterdag 2 juni 2018 om 19:05
zondag 3 juni 2018 om 00:41
Ik heb weleens een probleem met sociale angsten en dan met name bang/wantrouwend/vermijdend zijn voor/van onbekende mensen (wildvreemden vooral) in intieme situaties - zoals in de taxi zitten, maar ook vaak in het openbaar (zoals op een terras of een open zaal), bekende mensen met wie de relatie al een tijdje zuur loopt of bij iemand die mij onrecht aangedaan heeft. De angsten zorgen ervoor dat ik deze mensen wantrouw, vermijd, of dat ik altijd een zonnebril opdoe. Zo voel ik mij een stuk veiliger pas, zonder de zonnebril heb ik het idee dat mensen mijn zwaktes af kunnen lezen, merken dat ik nerveus ben, of in het ergste geval - mijn gedachtes zelfs lezen. En ja, ik weet dat dat laatste een symptoom is van een ernstige psychiatrische stoornis - ben daar zelfs in het verleden behandeld voor. Ik heb het voel dat mijn vijanden mijn vrees niet moeten merken - want dan wordt hun misbruik erger.
Hoe ga ik hiermee om? Tja, dat is best lastig, heb van alles jaren geleden uitgeprobeerd qua medicatie, en het werkt vaak niet en soms helemaal niet.
Probeer meditatie, komische dingen te bekijken, lezen, of horen - zoals je favoriet tv-programma, novelle, of hoorspel. Probeer aan leuke dingen te denken - zo kijk ik weleens films van een voorbijgegaan, rustiger tijdperken - met name actiethrillers uit de jaren 70 of 80. Soms kan een wetenschappelijke site of geschiedkundige de nodige ontspanning en afleiding brengen.
En soms moet je gewoon thuis op de bank blijven. Als je niet aan die neiging toegeeft zal het alleen maar erger worden. DUs probeer in die tijd iets nuttigs te doen - fitnessen bijvoorbeeld, of schoonmaken of een andere huishoudelijke klus.
Alleen jijzelf kent jouw eigen persoonlijkheid, behoeftes, en wensen het beste. Niemand anders die dat kan beweren of doen.
In het beste geval worden bovengenoemde verwerkingsstrategiën een soort van ritme, waarbij je er niet over na hoeft te denken alvorens je het doet.
Ik wens je, en al mijn lotgenoten van voornoemde problemen, sterkte en het beste, en een leuke tijd toe.
Hoe ga ik hiermee om? Tja, dat is best lastig, heb van alles jaren geleden uitgeprobeerd qua medicatie, en het werkt vaak niet en soms helemaal niet.
Probeer meditatie, komische dingen te bekijken, lezen, of horen - zoals je favoriet tv-programma, novelle, of hoorspel. Probeer aan leuke dingen te denken - zo kijk ik weleens films van een voorbijgegaan, rustiger tijdperken - met name actiethrillers uit de jaren 70 of 80. Soms kan een wetenschappelijke site of geschiedkundige de nodige ontspanning en afleiding brengen.
En soms moet je gewoon thuis op de bank blijven. Als je niet aan die neiging toegeeft zal het alleen maar erger worden. DUs probeer in die tijd iets nuttigs te doen - fitnessen bijvoorbeeld, of schoonmaken of een andere huishoudelijke klus.
Alleen jijzelf kent jouw eigen persoonlijkheid, behoeftes, en wensen het beste. Niemand anders die dat kan beweren of doen.
In het beste geval worden bovengenoemde verwerkingsstrategiën een soort van ritme, waarbij je er niet over na hoeft te denken alvorens je het doet.
Ik wens je, en al mijn lotgenoten van voornoemde problemen, sterkte en het beste, en een leuke tijd toe.
zondag 3 juni 2018 om 12:14
Sorry, het forum werkte niet echt
Vrijdag last gehad van paniek terwijl ik onderweg was, en daardoor meer gefocust op het 'misselijk zijn'. Hierdoor helaas dus ook de hele avond misselijk geweest, tot ik me in een meer ontspannen situatie bevond, toen was het weer over...
The eyes are useless when the mind is blind.
zondag 3 juni 2018 om 12:17
Ik denk het laatste. De misselijkheid komt denk ik van de angst ervoor: 'stel dat ik wéér misselijk word in deze situatie, dan kan ik er niet zomaar weg.' Daarvan raak ik vervolgens lichtelijk in paniek, waardoor ik (door angst) nog misselijker word.
The eyes are useless when the mind is blind.
zondag 3 juni 2018 om 12:38
Ik ben ook vaak misselijk. Ben eigenlijk blij als ik een dag iets kan eten zonder erna het idee te hebben dat het weer eruit komt. Bij het tandenpoetsen stoort de misselijkheid zo erg dat ik moet overgeven. Ik vind het doodvermoeiend en het is vooral erg als ik gespannen ben. Ik las laatst dat hypnotherapie daarbij zou kunnen helpen en ook zelfhypnose om beter en sneller te leren ontspannen. Vooral dat zelfhypnose lijkt me wel wat, maar vraag me toch af of het werkt.
...
zondag 3 juni 2018 om 16:27
Ik zou dan toch eens professionele hulp gaan zoeken, want misselijk worden om die reden heeft een diepere achtergrond, en die moet je onder ogen zien, confronteren en wegnemen. Tenzij je de rest van je leven misselijk wilt doorbrengen, maar dat lijkt me niet de oplossing.sanjunipero schreef: ↑03-06-2018 12:17Ik denk het laatste. De misselijkheid komt denk ik van de angst ervoor: 'stel dat ik wéér misselijk word in deze situatie, dan kan ik er niet zomaar weg.' Daarvan raak ik vervolgens lichtelijk in paniek, waardoor ik (door angst) nog misselijker word.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 4 juni 2018 om 12:27
Vraag: heb je eventueel angst om over te moeten geven in deze (sociale) situaties? Plekken waar je niet opeens weg kan bijvoorbeeld? Mocht dit zo zijn, kan dit het onderliggende probleem zijn. Je komt zo in een vicieuze cirkel terecht waardoor de angst voor de misselijkheid telkens opnieuw je lichaam 'triggert' en je dus daadwerkelijk misselijk wordt. Je lichaam reageert als het ware op een dosis spanning en dit kan resulteren in misselijkheid, duizeligheid, hyperventilatie etc.
Wat helpt is letten op je ademhaling, adem via je buik en niet te snel. Daarnaast kan het helpen om afleiding te zoeken: in gesprek gaan met iemand, muziek luisteren, sommetjes uitrekenen in je hoofd. Grijp niet zomaar altijd naar de medicijnen, een enkele keer is uiteraard geen probleem.
Wel belangrijk: als het echter je leven gaat beheersen en je structureel dingen gaat vermijden, gaat het meer richting de kant van een fobie (emetofobie in dit geval). Dan is het verstandig om hulp te zoeken. Het kan namelijk goed behandeld worden!
Sterkte!
Wat helpt is letten op je ademhaling, adem via je buik en niet te snel. Daarnaast kan het helpen om afleiding te zoeken: in gesprek gaan met iemand, muziek luisteren, sommetjes uitrekenen in je hoofd. Grijp niet zomaar altijd naar de medicijnen, een enkele keer is uiteraard geen probleem.
Wel belangrijk: als het echter je leven gaat beheersen en je structureel dingen gaat vermijden, gaat het meer richting de kant van een fobie (emetofobie in dit geval). Dan is het verstandig om hulp te zoeken. Het kan namelijk goed behandeld worden!
Sterkte!
maandag 4 juni 2018 om 15:26
dinsdag 5 juni 2018 om 13:04
Soms ben ik wel bang over te geven, maar dat is in bepaalde situaties (zoals een dichte skilift een tijdje terug), maar ik geloof meer dat dat een gevolg is van de misselijkheid, want die angst heb ik niet altijd.Fhemke schreef: ↑04-06-2018 12:27Vraag: heb je eventueel angst om over te moeten geven in deze (sociale) situaties? Plekken waar je niet opeens weg kan bijvoorbeeld? Mocht dit zo zijn, kan dit het onderliggende probleem zijn. Je komt zo in een vicieuze cirkel terecht waardoor de angst voor de misselijkheid telkens opnieuw je lichaam 'triggert' en je dus daadwerkelijk misselijk wordt. Je lichaam reageert als het ware op een dosis spanning en dit kan resulteren in misselijkheid, duizeligheid, hyperventilatie etc.
Wat helpt is letten op je ademhaling, adem via je buik en niet te snel. Daarnaast kan het helpen om afleiding te zoeken: in gesprek gaan met iemand, muziek luisteren, sommetjes uitrekenen in je hoofd. Grijp niet zomaar altijd naar de medicijnen, een enkele keer is uiteraard geen probleem.
Wel belangrijk: als het echter je leven gaat beheersen en je structureel dingen gaat vermijden, gaat het meer richting de kant van een fobie (emetofobie in dit geval). Dan is het verstandig om hulp te zoeken. Het kan namelijk goed behandeld worden!
Sterkte!
Ik probeer zeker niets te vermijden, ik ben bang dat ik anders de bank niet meer af kom! Maar dit betekent helaas wel dat ik onderweg naar bepaalde dingen vaak angstig ben.
The eyes are useless when the mind is blind.
dinsdag 5 juni 2018 om 13:05
Ik sta inderdaad op de wachtlijst voor de psycholoog. Helaas kan dit 5-9 weken duren, maar ik heb dus al wel hulp gezocht!MevrouwJack schreef: ↑04-06-2018 15:30Een vriendin van mij heeft vergelijkbare klachten gehad, tot paniekaanvallen aan toe. Maar die is prima geholpen door een psycholoog en ze was er vrij snel vanaf gelukkig.
The eyes are useless when the mind is blind.
donderdag 14 juni 2018 om 20:47
woensdag 27 juni 2018 om 00:45
Ik heb het bij eten in gezelschap. Dan loop ik heel de dag misselijk vooraf. Het ontstond in mijn jeugd. Als ik alleen ben heb ik het nooit. Dan eet ik als een delver. En bij familie gaat het ook goed. Maar etentjes daarbuiten, b.v. van het werk vermijd ik. Bang dat ik mijn eten niet wegkrijg en mensen dan op me gaan letten. Zoals ik in mijn jeugd nogal eens commentaar kreeg van anderen. Er zijn heus etentjes bij die wel goed gingen. Maar de angst dat het mis gaat is er altijd. Het gevoel kan ook zomaar ineens opkomen. Door een bepaalde geur, sfeer of temperatuur. Dan krijg ik het heel warm, word misselijk en moet stoppen met eten. Na 24 jaar geloof ik niet meer dat het nog helemaal weg gaat. Ook niet in het feit dat de oplossing bestaat uit gewoon vaak doen. Ik heb wel meer dingen die nooit wennen. Zoals mensenmassa's. Al wordt ik daar niet misselijk van, maar krijg dan wel enorme hoofdpijn.
