
Nieuw jaar, nieuw topic. Op naar 2019!
donderdag 4 januari 2018 om 16:44
Bijna precies een jaar geleden opende ik hier mijn eerste topic.
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben

Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken

donderdag 15 november 2018 om 00:00
Fijn dat je je weer wat beter voelt.
Heel goed dat je al aan het internetshoppen bent geslagen, want er is nu al flinke vertraging in de bezorging, heb ik gemerkt. Zó blij dat ik dit jaar eens op tijd was
Succes met de surprises. Hier geloven ze nog volop. Denk dat het het laatste jaar gaat zijn voor mijn oudste.
Enne... ik duim mee dat de hulp morgen komt opdagen! Weet je meteen of je de sandwich-methode goed beheerst
Heel goed dat je al aan het internetshoppen bent geslagen, want er is nu al flinke vertraging in de bezorging, heb ik gemerkt. Zó blij dat ik dit jaar eens op tijd was

Succes met de surprises. Hier geloven ze nog volop. Denk dat het het laatste jaar gaat zijn voor mijn oudste.
Enne... ik duim mee dat de hulp morgen komt opdagen! Weet je meteen of je de sandwich-methode goed beheerst

donderdag 15 november 2018 om 10:53
Even spuien...
Nu gaan jullie ontdekken dat ik echt een enorme bitch ben, dus als je in de waan wilt blijven dat ik aardig ben moet je deze post even overslaan
Mijn schoonmoeder is hier. En echt, mijn schoonmoeder is echt heel aardig. Maar.... Ik vind haar zo vermoeiend. Ik was vanochtend al een beetje in de stress dat ik, voordat ze kwam, mijn slaapkamer op moest ruimen (ik wil niet dat ze mijn vieze zakdoekjes en kleren van de grond opraapt), de was op moest vouwen (ik wil ook niet dat ze aan mijn schone ondergoed zit) en ook nog naar buiten moest (is goed voor me). Volgens man moest ik prioriteit bij buiten leggen, dus ik ben braaf wezen pokemonnen nadat de kinderen op school waren. Ik was kwart voor 10 thuis, trek m'n schoenen uit, plof op de bank en wil even in alle rust mijn pokemonexcelsheet (ja, je mag hierom lachen) bijwerken. Helaas, 1 minuut later is schoonmoeder er. Ze is hier nu een uur, ze heeft al mijn nieuwe kleren bekeken (inclusief de gene die terug gaan), ik ben van alle nieuwtjes van mensen die ik niet ken op de hoogte en ze is nu boven de was aan het opvouwen. En ik kijk naar de klok en wens dat het al 1 uur is, dat ze weg is, dat we alle bitterballen met kleffe broodjes (elke week!) hebben opgegeten en weggegooid (elke week!) en dat ik mag neerploffen en de oven mag gaan schoonmaken (van die bitterbalzooi). En ze bedoeld het zo goed allemaal. Maar ik kan hier niet tegen. Ik ben hier te autistisch voor. Het kost me zoveel energie om 3 uur lang te kletsen over niks. Om daar toch belangstelling voor te tonen. Om vragen te beantwoorden over waar die leuke knijpertjes vandaan komen (opstaan, er heen lopen, welke knijpertjes? Oh, die, die komen uit de sinterklaasbak. Oorsronkelijk? Geen idee, die hebben we al een jaar of 5. Ik zal ze wel een keer gekocht hebben. Nee, ik weet niet meer waar. Laat me met rust!!!!) Als ik een keer eerlijk antwoord geef op de vraag 'hoe gaat het' weet binnen een dag de hele familie dat (vorige keer geprobeerd). Dus ik zeg niks meer.
Maar goed, nu is ze dus boven, heb ik iig een kwartier geen geklets aan m'n hoofd.
Ik heb me al vaker afgevraagd waarom ik mijn ouders en mijn zus wel de hele dag om me heen kan hebben, en ik denk dat het verschil is dat zij mij beter kennen. Ze weten dat ik af en toe even mijn hoofd leeg moet maken. Dat er dingen zijn waar ze niet aan mogen zitten.
Ik merk sowieso dat ik weer veel meer stress heb de laatste tijd. Allerlei tics die ik vroeger had spelen weer op. Ik ben me er wel van bewust (haha, en daarom ben ik ook graag alleen, kan ik ten minste gewoon met mijn bovenlip langs mijn neus wrijven), dus in gezelschap (anders dus dan man, ouders en zus) onderdruk ik die constant. Dat is ook vermoeiend.
Zo, dan ga ik nu even de tafel leegruimen, scheelt me straks weer van honderd kleurplaten en tekeningen vertellen welke van welk kind is (weet ik veel).
Nu gaan jullie ontdekken dat ik echt een enorme bitch ben, dus als je in de waan wilt blijven dat ik aardig ben moet je deze post even overslaan

Mijn schoonmoeder is hier. En echt, mijn schoonmoeder is echt heel aardig. Maar.... Ik vind haar zo vermoeiend. Ik was vanochtend al een beetje in de stress dat ik, voordat ze kwam, mijn slaapkamer op moest ruimen (ik wil niet dat ze mijn vieze zakdoekjes en kleren van de grond opraapt), de was op moest vouwen (ik wil ook niet dat ze aan mijn schone ondergoed zit) en ook nog naar buiten moest (is goed voor me). Volgens man moest ik prioriteit bij buiten leggen, dus ik ben braaf wezen pokemonnen nadat de kinderen op school waren. Ik was kwart voor 10 thuis, trek m'n schoenen uit, plof op de bank en wil even in alle rust mijn pokemonexcelsheet (ja, je mag hierom lachen) bijwerken. Helaas, 1 minuut later is schoonmoeder er. Ze is hier nu een uur, ze heeft al mijn nieuwe kleren bekeken (inclusief de gene die terug gaan), ik ben van alle nieuwtjes van mensen die ik niet ken op de hoogte en ze is nu boven de was aan het opvouwen. En ik kijk naar de klok en wens dat het al 1 uur is, dat ze weg is, dat we alle bitterballen met kleffe broodjes (elke week!) hebben opgegeten en weggegooid (elke week!) en dat ik mag neerploffen en de oven mag gaan schoonmaken (van die bitterbalzooi). En ze bedoeld het zo goed allemaal. Maar ik kan hier niet tegen. Ik ben hier te autistisch voor. Het kost me zoveel energie om 3 uur lang te kletsen over niks. Om daar toch belangstelling voor te tonen. Om vragen te beantwoorden over waar die leuke knijpertjes vandaan komen (opstaan, er heen lopen, welke knijpertjes? Oh, die, die komen uit de sinterklaasbak. Oorsronkelijk? Geen idee, die hebben we al een jaar of 5. Ik zal ze wel een keer gekocht hebben. Nee, ik weet niet meer waar. Laat me met rust!!!!) Als ik een keer eerlijk antwoord geef op de vraag 'hoe gaat het' weet binnen een dag de hele familie dat (vorige keer geprobeerd). Dus ik zeg niks meer.
Maar goed, nu is ze dus boven, heb ik iig een kwartier geen geklets aan m'n hoofd.
Ik heb me al vaker afgevraagd waarom ik mijn ouders en mijn zus wel de hele dag om me heen kan hebben, en ik denk dat het verschil is dat zij mij beter kennen. Ze weten dat ik af en toe even mijn hoofd leeg moet maken. Dat er dingen zijn waar ze niet aan mogen zitten.
Ik merk sowieso dat ik weer veel meer stress heb de laatste tijd. Allerlei tics die ik vroeger had spelen weer op. Ik ben me er wel van bewust (haha, en daarom ben ik ook graag alleen, kan ik ten minste gewoon met mijn bovenlip langs mijn neus wrijven), dus in gezelschap (anders dus dan man, ouders en zus) onderdruk ik die constant. Dat is ook vermoeiend.
Zo, dan ga ik nu even de tafel leegruimen, scheelt me straks weer van honderd kleurplaten en tekeningen vertellen welke van welk kind is (weet ik veel).
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 15 november 2018 om 11:19
Als jij een bitch bent, dan ben ik dat ook. Ik begrijp je helemaal in elk geval.
Kun je niet zonder in details te treden zeggen dat je je niet zo lekker voelt of misschien dat je heel moe bent en dat het je spijt maar dat je naar bed gaat? Fijn haar gezien te hebben, en tot de volgende keer... (En dan kun je zelf kiezen of je écht naar bed gaat of dat je gewoon aan je excelsheet gaat werken.)
Kun je niet zonder in details te treden zeggen dat je je niet zo lekker voelt of misschien dat je heel moe bent en dat het je spijt maar dat je naar bed gaat? Fijn haar gezien te hebben, en tot de volgende keer... (En dan kun je zelf kiezen of je écht naar bed gaat of dat je gewoon aan je excelsheet gaat werken.)
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"

donderdag 15 november 2018 om 11:25
Nou, ik kan mij helemaal voorstellen dat het energie kost om haar constant om je heen te hebben en jij het gevoel hebt dat jij sociaal moet doen.
Is het een optie dat ze eerst boven aan de gang gaat voor je, en dat je daarna lekker je bed in kan kruipen (met mobiel en laptop uiteraard) en dat zij dan beneden gaat rommelen?
Is het een optie dat ze eerst boven aan de gang gaat voor je, en dat je daarna lekker je bed in kan kruipen (met mobiel en laptop uiteraard) en dat zij dan beneden gaat rommelen?
donderdag 15 november 2018 om 11:32
donderdag 15 november 2018 om 12:14
Goede tips. Geef je grenzen aan! Je kunt je energie maar 1 keer verbruiken dus doe dat vooral aan hetgeen jij zelf graag wilt.
"Fijn dat je komt helpen, maar ik merk dat het me veel energie kost. Kunnen we de bezoekjes voorlopig inkorten tot 1,5 uur?" En laat man die bitterballenzooi maar schoonmaken.
"Fijn dat je komt helpen, maar ik merk dat het me veel energie kost. Kunnen we de bezoekjes voorlopig inkorten tot 1,5 uur?" En laat man die bitterballenzooi maar schoonmaken.
donderdag 15 november 2018 om 12:51

donderdag 15 november 2018 om 12:56
Oh, man. Als jij een bitch bent, ben ik een überbitch. Ik zou domweg weigeren zo’n vragensteller in huis te hebben gedurende 3 (!) uur. Lijkt me slopend!
Neem het jezelf niet kwalijk en zet de hierboven al gegeven tips in.
Maak anders een schema. Even 10 minuten kletsen (lees: doorbijten) als ze er net is. Daarna jij boven slapen (lees: Pokémon excelsheet bijwerken of forummen), daarna een lunch. Zeg dat door de chemo bitterballen niet meer smaken helaas en vraag of ze volgende keer ajb [x] (vul in wat je wél lekker vindt en wat geen troep geeft) voor je kan meenemen. Daarna zij weer aan de slag en jij rusten.
Het voordeel van het type mens als je schoonmoeder is dat ze het oprecht goed menen en alleen maar behulpzaam willen zijn. In het algemeen -althans, zo is mijn ervaring- trekken ze het vrij goed als je specifiek aangeeft waar ze je mee kunnen helpen. Niet té direct zijn natuurlijk dan hè?
Neem het jezelf niet kwalijk en zet de hierboven al gegeven tips in.
Maak anders een schema. Even 10 minuten kletsen (lees: doorbijten) als ze er net is. Daarna jij boven slapen (lees: Pokémon excelsheet bijwerken of forummen), daarna een lunch. Zeg dat door de chemo bitterballen niet meer smaken helaas en vraag of ze volgende keer ajb [x] (vul in wat je wél lekker vindt en wat geen troep geeft) voor je kan meenemen. Daarna zij weer aan de slag en jij rusten.
Het voordeel van het type mens als je schoonmoeder is dat ze het oprecht goed menen en alleen maar behulpzaam willen zijn. In het algemeen -althans, zo is mijn ervaring- trekken ze het vrij goed als je specifiek aangeeft waar ze je mee kunnen helpen. Niet té direct zijn natuurlijk dan hè?


donderdag 15 november 2018 om 13:49
Jullie hebben ook gelijk, het voelt alleen zo onbeleefd....
Ik zat net nog te denken... Ik heb een jaar geleden ofzo ook aangegeven dat ik het lief en fijn vond dat iedereen zo vaak langskwam, maar dat ik het graag wat meer wilde clusteren omdat ik nooit meer een dag alleen thuis was. Nu was oorspronkelijk het plan dat schoonmaakster op donderdagochtend zou komen, dus gelijk met schoonmoeder. Maar zij komt nu meestal 's middags, waardoor ik de hele donderdag iemand in huis heb en dus 'aan' moet staan en ik het gevoel heb dat ik nergens heem kan. Misschien hier meer even over nadenken of ik het over deze boeg zal gooien. Of dat ze dan later komt en eventueel na de lunch nog even blijft (waarbij ik naar bed vertrek). Want de kinderen vinden het wel heel gezellig dat oma er is tussen de middag.
Ik zat net nog te denken... Ik heb een jaar geleden ofzo ook aangegeven dat ik het lief en fijn vond dat iedereen zo vaak langskwam, maar dat ik het graag wat meer wilde clusteren omdat ik nooit meer een dag alleen thuis was. Nu was oorspronkelijk het plan dat schoonmaakster op donderdagochtend zou komen, dus gelijk met schoonmoeder. Maar zij komt nu meestal 's middags, waardoor ik de hele donderdag iemand in huis heb en dus 'aan' moet staan en ik het gevoel heb dat ik nergens heem kan. Misschien hier meer even over nadenken of ik het over deze boeg zal gooien. Of dat ze dan later komt en eventueel na de lunch nog even blijft (waarbij ik naar bed vertrek). Want de kinderen vinden het wel heel gezellig dat oma er is tussen de middag.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 15 november 2018 om 13:59
Onbeleefd? Ben jij mal! Wat is er onbeleefd aan je grenzen aangeven?
Het laten gebeuren en je steeds meer aan haar gaan ergeren, dát verdient ze niet.
Zeggen dat je echt wel dankbaar bent, maar het op een andere manier in wil vullen dat is voor haar ook fijn. Ze wil ongetwijfeld komen om je te helpen, niet om je te ergeren!
Het laten gebeuren en je steeds meer aan haar gaan ergeren, dát verdient ze niet.
Zeggen dat je echt wel dankbaar bent, maar het op een andere manier in wil vullen dat is voor haar ook fijn. Ze wil ongetwijfeld komen om je te helpen, niet om je te ergeren!

"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
donderdag 15 november 2018 om 14:27
Ik herken de stress die teveel hulp oplevert en hoe lastig het is om dat aan te kaarten. En dan gaat het bij mij niet eens om familie, maar om professionals die je om de zoveel maanden tijdens een evaluatie vragen hoe het gaat en of er iets moet veranderen. Ik heb onlangs vier keer per week twee uur terug gedraaid naar drie keer twee uur. Maar eigenlijk wil ik gewoon dat ze me af en toe een weekje met rust laten


vrijdag 16 november 2018 om 22:09
Zie nu dat mijn reactie verwijtend over kan komen, zo is het niet bedoeld!
Ik herken je struggles en probeer ze zelf om te denken op die manier.
Hoe voel je je? Hopelijk kan je morgen wat van de Sint pepernoten genieten
Ik herken je struggles en probeer ze zelf om te denken op die manier.
Hoe voel je je? Hopelijk kan je morgen wat van de Sint pepernoten genieten
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
maandag 19 november 2018 om 20:15
Best lastig. Mooiste is als je een alternatief bedenkt. Wanneer schoonmoe wat kan doen. Ze wil je denk ik zo graag helpen. Krop het verder niet op.
Snap het wel. Niets aan als “anderen” in je huis zijn. Ik ben op mijn vrije dag het liefste lekker alleen! Manlief aan het werk en kid naar school. Heerlijk. Echt balen als man ook vrij heeft of thuis werkt. Echt heel aso van mij.
En thuis zijn als de schoonmaakster er is, is helemaal vreselijk. Voel ik me gewoon een uitvreter.
Snap het wel. Niets aan als “anderen” in je huis zijn. Ik ben op mijn vrije dag het liefste lekker alleen! Manlief aan het werk en kid naar school. Heerlijk. Echt balen als man ook vrij heeft of thuis werkt. Echt heel aso van mij.
En thuis zijn als de schoonmaakster er is, is helemaal vreselijk. Voel ik me gewoon een uitvreter.
dinsdag 20 november 2018 om 09:01
Ik weet nog niet of en hoe ik het ga brengen. Ik heb ook even naar de kalender gekeken, en dit jaar zijn er eigenlijk niet zo veel dagen meer dat ze komt. Deze week komt ze niet omdat de kinderen het hele weekend bij haar zijn, volgende week is het wel echt heel fijn dat ze komt omdat ik dan nog lig bij te komen van de chemo, dan is het die keer daarna dat ik me over mijn ergernis heen moet zetten, daarna is weer chemo dus komt ze niet en met kerst gaan we op vakantie. Dus ik denk dat ik dan in januari eerst de uitslag afwacht en dan eventueel met haar ga praten dat elke week niet nodig is. En dan even kijken hoe ik dat ga brengen.
Aan de andere kant vind ik het dan misschien ook juist wel weer gezellig omdat ik dan veel meer dagen heb ik dat ik me gewoon goed voel.
Ik werd vorige week donderdag ook wakker met pijn in mijn rug, onder mijn schouderblad. Mijn eerste paniekreactie was 'shit, zijn dit mijn longen die het begeven?', maar toen elke beweging pijn deed dacht ik dat het spierpijn was. Vast verkeerd gelegen ofzo. Maar nu heb ik het nog steeds! Ik kan niet slapen of een beetje functioneren zonder paracetamol en het wordt maar niet minder. Ik heb vandaag een afspraak bij de huisarts, of zij tips heeft, want ik zie er zo tegenop om zo het chemoweekend in te gaan. Ik kan me nauwelijks omdraaien als ik in bed lig. Man is braaf aan het masseren, warme kruiken aan het maken en me in en uit een warm bad aan het takelen, maar ik baal er zo van! 3 weken geleden was ik in mijn goede week verkouden en nu heb ik last van m'n rug. En het is ook nog zo verschrikkelijk koud! Bah!
Aan de andere kant vind ik het dan misschien ook juist wel weer gezellig omdat ik dan veel meer dagen heb ik dat ik me gewoon goed voel.
Ik werd vorige week donderdag ook wakker met pijn in mijn rug, onder mijn schouderblad. Mijn eerste paniekreactie was 'shit, zijn dit mijn longen die het begeven?', maar toen elke beweging pijn deed dacht ik dat het spierpijn was. Vast verkeerd gelegen ofzo. Maar nu heb ik het nog steeds! Ik kan niet slapen of een beetje functioneren zonder paracetamol en het wordt maar niet minder. Ik heb vandaag een afspraak bij de huisarts, of zij tips heeft, want ik zie er zo tegenop om zo het chemoweekend in te gaan. Ik kan me nauwelijks omdraaien als ik in bed lig. Man is braaf aan het masseren, warme kruiken aan het maken en me in en uit een warm bad aan het takelen, maar ik baal er zo van! 3 weken geleden was ik in mijn goede week verkouden en nu heb ik last van m'n rug. En het is ook nog zo verschrikkelijk koud! Bah!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken


dinsdag 20 november 2018 om 16:44