Psyche
alle pijlers
Nieuw jaar, nieuw topic. Op naar 2019!
donderdag 4 januari 2018 om 16:44
Bijna precies een jaar geleden opende ik hier mijn eerste topic.
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 22 november 2018 om 21:22
vrijdag 23 november 2018 om 18:07
Vandaag de vijfde kuur gehad.
Ik had er al zoooooo geen zin in, en nu was ik ook pas om half 12 ( meestal al om 9 uur en ben ik om 12 uur weer thuis). Werd vorige keer misselijk toen ik wegging, want toen werd net de lunch gebracht. Zat dus al te balen van het tijdstip. Komen we daar aan, blijk ik ook nog de stoel te hebben waarbij je voor de hele afdeling zichtbaar bent (de meeste stoelen staan naar het raam toe en geven zo meer privacy. En dat was ook precies de stoel waarin ik 2 jaar terug een enorme jankbui heb gehad die 4 uur duurde. En niet een jankbuitje, maar echt 1 dat je mans kleren nat zijn van tranen en snot.
Tel daarbij op de ingenomen dexamethason die een erger effect geven dan mijn zwangerschap hormonen ooit deden....
Dus ik ga letterlijk grommend op die stoel zitten, waarna die hele lieve gastvrouw van de afdeling, met wie ik altijd een praatje maak en die altijd thee haalt etc naar me toe komt met de lunchkaart. Ik zeg dat ik niks hoef, en zeg dat ik een lekker broodje van beneden heb gehaald (je mag jezelf best verwennen toch? Volgens mij vind iedereen pistoletjes met kaas en sla etc lekkerder dan een gewone boterham met kaas). Zij zegt "oh, lekker! En vraagt of ik er niet ook een soepje bij wil". Lief toch?
Helaas begeven mijn sociale vaardigheden het dan totaal en zeg/schreeuw ik dat ik al misselijk word van die geur en dat als ik het moet eten ik minstens 3 keer de hele vloer onder ga kotsen.
Schaam.
Daarna ben ik door de verpleging in een apart kamertje gezet, waarna een gesprek volgde dat het ook heel zwaar is en moest ik een formulier invullen waar ik allemaal last van had.
Nog meer schaamte....
Ik denk dat ik volgende keer maar een heel grote doos merci (is er ook sorry?) meeneem.
Ik had er al zoooooo geen zin in, en nu was ik ook pas om half 12 ( meestal al om 9 uur en ben ik om 12 uur weer thuis). Werd vorige keer misselijk toen ik wegging, want toen werd net de lunch gebracht. Zat dus al te balen van het tijdstip. Komen we daar aan, blijk ik ook nog de stoel te hebben waarbij je voor de hele afdeling zichtbaar bent (de meeste stoelen staan naar het raam toe en geven zo meer privacy. En dat was ook precies de stoel waarin ik 2 jaar terug een enorme jankbui heb gehad die 4 uur duurde. En niet een jankbuitje, maar echt 1 dat je mans kleren nat zijn van tranen en snot.
Tel daarbij op de ingenomen dexamethason die een erger effect geven dan mijn zwangerschap hormonen ooit deden....
Dus ik ga letterlijk grommend op die stoel zitten, waarna die hele lieve gastvrouw van de afdeling, met wie ik altijd een praatje maak en die altijd thee haalt etc naar me toe komt met de lunchkaart. Ik zeg dat ik niks hoef, en zeg dat ik een lekker broodje van beneden heb gehaald (je mag jezelf best verwennen toch? Volgens mij vind iedereen pistoletjes met kaas en sla etc lekkerder dan een gewone boterham met kaas). Zij zegt "oh, lekker! En vraagt of ik er niet ook een soepje bij wil". Lief toch?
Helaas begeven mijn sociale vaardigheden het dan totaal en zeg/schreeuw ik dat ik al misselijk word van die geur en dat als ik het moet eten ik minstens 3 keer de hele vloer onder ga kotsen.
Schaam.
Daarna ben ik door de verpleging in een apart kamertje gezet, waarna een gesprek volgde dat het ook heel zwaar is en moest ik een formulier invullen waar ik allemaal last van had.
Nog meer schaamte....
Ik denk dat ik volgende keer maar een heel grote doos merci (is er ook sorry?) meeneem.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 23 november 2018 om 19:50
Ach jeetje... ik heb meer met jou te doen dan met de gastvrouw hoor. Ze is echt wel wat gewend. En zo dit de eerste keer was, snapt ze ook wel waarom je zo uitviel. Het ís ook allemaal niet makkelijk.
Terzijde: ik snap dus oprecht niet waarom er überhaupt stoelen zijn waarin je voor de hele afdeling zichtbaar bent. Extra leedtoevoeging wat mij betreft.
Heel veel sterkte dit weekend!
Terzijde: ik snap dus oprecht niet waarom er überhaupt stoelen zijn waarin je voor de hele afdeling zichtbaar bent. Extra leedtoevoeging wat mij betreft.
Heel veel sterkte dit weekend!
vrijdag 23 november 2018 om 20:06
zaterdag 24 november 2018 om 09:13
Ik had me sowieso niet gerealiseerd dat het toedienen van die chemo in een groepsruimte gebeurDT (we doen gewoon weer met je mee hoor). Ik vindt dat nogal wat zeg, het is al confronterend genoeg dat je die behandeling ondergaat en dan inderdaad ook nog met die medicatie en de bijwerkingen van alles. Kunnen ze daar nu écht niks anders op verzinnen?
Ik hoop heel erg dat je deze keer niet te veel last hebt van de chemo.
Ik hoop heel erg dat je deze keer niet te veel last hebt van de chemo.
zaterdag 24 november 2018 om 12:57
Pfff wat een klotedag voor je..... Ik hoop zo dat het een beetje meevaldt met de bijwerkingen nu.
(En ik zit nu alweer 10 min naar het scherm te staren omdat ik niet weet wat ik moet zeggen, maar wel iets wil zeggen...)
Nog een aapje dan maar:
(En ik zit nu alweer 10 min naar het scherm te staren omdat ik niet weet wat ik moet zeggen, maar wel iets wil zeggen...)
Nog een aapje dan maar:
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
zaterdag 24 november 2018 om 13:44
Ook in "mijn" ziekenhuis is de chemo-toediening een collectief gebeuren met enkele bedden die wat afgeschermd zijn van de rest. Voordelen: het personeel heeft zo een veel beter overzicht dan wanneer iedereen in aparte kamertjes zit of ligt; minder vpk personeel nodig. Je kan met elkaar kletsen als afleiding van je chemo behandeling. En je kan elkaar in de gaten houden en vpk waarschuwen if needed.mendy schreef: ↑24-11-2018 09:13Ik had me sowieso niet gerealiseerd dat het toedienen van die chemo in een groepsruimte gebeurDT (we doen gewoon weer met je mee hoor). Ik vindt dat nogal wat zeg, het is al confronterend genoeg dat je die behandeling ondergaat en dan inderdaad ook nog met die medicatie en de bijwerkingen van alles. Kunnen ze daar nu écht niks anders op verzinnen?
Het nadeel van AnnA herken ik echter ook.
Kan je bij jullie vragen om apart te mogen van de anderen, de volgende keer? Bij "mijn" ziekenhuis kan dat gelukkig zonder problemen.
Succes de komende dagen met het bijkomen! En wat betreft de gezelschapsdame zou ik me ook zeker niet druk maken! Die (en alle personeel tp) zijn heus wel wat gewend.
zaterdag 24 november 2018 om 13:44
mendy schreef: ↑24-11-2018 09:13Ik had me sowieso niet gerealiseerd dat het toedienen van die chemo in een groepsruimte gebeurDT (we doen gewoon weer met je mee hoor). Ik vindt dat nogal wat zeg, het is al confronterend genoeg dat je die behandeling ondergaat en dan inderdaad ook nog met die medicatie en de bijwerkingen van alles. Kunnen ze daar nu écht niks anders op verzinnen?
Ik hoop heel erg dat je deze keer niet te veel last hebt van de chemo.
Ik heb dat een keer in een film gezien, had daarvoor ook geen idee. Ik vond het juist wel iets 'opens' hebben. Ik had sowieso geen idee hoe zo'n chemokuur eruitziet.
sterkte AnnA
Such fun!1
zondag 25 november 2018 om 08:59
Het zijn in totaal 12 stoelen/bedden die in een soort kring staan. 9 naar buiten toe en van elkaar afgedraaid, en 3 naar het midden toe. Sommige mensen vinden dat gezelliger, meer te zien. Ik ben niet zo'n gezelligheidsmens 
Vannacht goed geslapen, van 8 tot 8 en voel me nu wel wat beter. Ik had vrijdag en zaterdag weer een heerlijk nieuw kwaaltje: ik moest zo hard overgeven dat ik ook moest plassen. En dan niet een beetje he.... Snap niet waar het allemaal vandaan kwam, want water hield ik niet binnen.
Maar nadat man voor de derde keer mij onder de douche had gezet en ons bed had verschoond (en de kotsemmer geleegd) heb ik toch maar een luier aan getrokken. Die had ik nog liggen na het leegbloedincident van vorig jaar. Nu weer zonder, spannend!
En ik zit al aan mijn tweede kop thee van vandaag, dus helemaal gewaagd!
Vannacht goed geslapen, van 8 tot 8 en voel me nu wel wat beter. Ik had vrijdag en zaterdag weer een heerlijk nieuw kwaaltje: ik moest zo hard overgeven dat ik ook moest plassen. En dan niet een beetje he.... Snap niet waar het allemaal vandaan kwam, want water hield ik niet binnen.
Maar nadat man voor de derde keer mij onder de douche had gezet en ons bed had verschoond (en de kotsemmer geleegd) heb ik toch maar een luier aan getrokken. Die had ik nog liggen na het leegbloedincident van vorig jaar. Nu weer zonder, spannend!
En ik zit al aan mijn tweede kop thee van vandaag, dus helemaal gewaagd!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 25 november 2018 om 10:17
Wat een ellende, Anna
Ik hoop dat het eerste weer voorbij is!
Even wat anders - tussen de gepersonaliseerde advertenties hier, krijg ik steeds iets van kanker.nl te zien. Jullie ook? Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. De ene keer zie ik een kleurrijk pretpark of een gelikte auto, de andere keer kanker?! Heel goed natuurlijk om het onder de aandacht te brengen, maar op deze manier ... ik weet niet hoor ... raar commercieel of zo?
Ik hoop dat het eerste weer voorbij is!
Even wat anders - tussen de gepersonaliseerde advertenties hier, krijg ik steeds iets van kanker.nl te zien. Jullie ook? Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. De ene keer zie ik een kleurrijk pretpark of een gelikte auto, de andere keer kanker?! Heel goed natuurlijk om het onder de aandacht te brengen, maar op deze manier ... ik weet niet hoor ... raar commercieel of zo?
