Psyche
alle pijlers
Nieuw jaar, nieuw topic. Op naar 2019!
donderdag 4 januari 2018 om 16:44
Bijna precies een jaar geleden opende ik hier mijn eerste topic.
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Hopelijk knap je snel op voor zondag
dinsdag 18 december 2018 om 11:04
Dat is ook niet gek. Je hebt nogal wat voor je kiezen gehad.AnnA_C schreef: ↑18-12-2018 10:47Ik weet dat ik niet goed bezig ben nu, maar ik voel me zo op....
Ik lig nog steeds in bed, kleren zijn doorweekt van het zweet maar ik durf niet te douchen.
Ik weet dat ik iets moet eten, maar het idee dat ik iets klaar moet gaan maken....
Gelukkig komen mijn ouders zo, dus ik denk dat ik maar gewoon blijf liggen tot ze er zijn en me dan als een baby in bad laat stop ofzo.
Hoe diep kan je zinken....
Zondag moet ik in het vliegtuig te zitten
Echt, voel je niet bezwaard!
Sterkte Anna!
Ik hoop dat je je zondag al wat beter (liefste natuurlijk nog sneller)
dinsdag 18 december 2018 om 11:48
Waarom zou dat niet goed zijn, Anna? Als je je wekenlang met de gordijnen dicht opsloot in je zweetbed, dan zou ik het wel begrijpen. Maar nu klinkt het alleen maar verstandig, geen hooi op je vork nemen zodat je kunt herstellen voor zondag. Ik had je alleen een droog bed gegund, want dat ligt wel zo lekker (in een kinderbed kruipen misschien?) met iets te eten ernaast.AnnA_C schreef: ↑18-12-2018 10:47Ik weet dat ik niet goed bezig ben nu, maar ik voel me zo op....
Ik lig nog steeds in bed, kleren zijn doorweekt van het zweet maar ik durf niet te douchen.
Ik weet dat ik iets moet eten, maar het idee dat ik iets klaar moet gaan maken....
Gelukkig komen mijn ouders zo, dus ik denk dat ik maar gewoon blijf liggen tot ze er zijn en me dan als een baby in bad laat stop ofzo.
Hoe diep kan je zinken....
Zondag moet ik in het vliegtuig zitten
dinsdag 18 december 2018 om 11:54
Probeer zo min mogelijk energie te verspillen met gedachtes als ‘ik ben niet goed bezig’ en ‘hoe diep kun je zakken’. Echt. Niemand hier vindt jou een luilak die maar wat aanrommelt. Het is al vervelend genoeg voor je, zonder dat je je er ook nog druk om maakt. (Makkelijk gezegd, I know).
Tussen nu en zondag kan nog heel veel gebeuren gelukkig, dus ik hoop dat je je dan weer een stuk beter voelt.
Sterkte!
Tussen nu en zondag kan nog heel veel gebeuren gelukkig, dus ik hoop dat je je dan weer een stuk beter voelt.
Sterkte!
dinsdag 18 december 2018 om 12:48
Dankjuliewel! Ik moet er wel een beetje van huilen, maar jullie hebben gelijk. Man zei het pas ook al tegen me "hoe zeg jij dat ook alweer altijd tegen anderen? Je moet je eigen beste vriendin zijn? Misschien moet je dat ook eens voor jezelf zijn".
Ik ben gewoon liever zelf de sterke persoon die anderen vertelt wat hij moet doen
Ik ben inmiddels gedoucht, aangekleed, heb wat gegeten en en gedronken en voel me een stuk beter. Ik heb ook iets meer het gevoel dat ik alles los kan laten: ouders hebben instructies over kerstdiner en sport kinderen gekregen en alles wat we niet ingepakt hebben nemen we gewoon niet mee op vakantie. Zolang we de paspoorten en pinpassen hebben komt het allemaal wel goed.
Ik ben gewoon liever zelf de sterke persoon die anderen vertelt wat hij moet doen
Ik ben inmiddels gedoucht, aangekleed, heb wat gegeten en en gedronken en voel me een stuk beter. Ik heb ook iets meer het gevoel dat ik alles los kan laten: ouders hebben instructies over kerstdiner en sport kinderen gekregen en alles wat we niet ingepakt hebben nemen we gewoon niet mee op vakantie. Zolang we de paspoorten en pinpassen hebben komt het allemaal wel goed.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 18 december 2018 om 21:38
Anna, het is ook ongelooflijk moeilijk, om te accepteren dat je soms hulp nodig hebt omdat de meest eenvoudige dingen je op dat moment niet lukken. Ik heb er ook nog steeds moeite mee.
Gisteren was ik te uitgeput om naar bed te gaan. Mijn man wil me op zo'n moment met alle liefde helpen en tóch....zit ik eerst nog een half uur op de bank te hopen dat ik op magische wijze opeens de energie krijg om het toch zelf te kunnen. Wat natuurlijk niet gebeurde en ik dus toch mijn man om hulp moest vragen. Rationeel weet ik wel dat ik dat beter gelijk had kunnen vragen, maar dat lastige stemmetje hè? Dat fluistert dat ik zo'n sterke vrouw ben dat ik dus zoiets simpels echt wel zelf moet doen. Héél constructief.
Dan lees ik jouw post en dan denk ik: hoe zo niet goed bezig door in bed te blijven liggen als het je niet lukt als je weet dat er hulptroepen in aantocht zijn? Dat is toch heel verstandig?
Tja, lastige dingen zijn het toch, die spiegels
Gisteren was ik te uitgeput om naar bed te gaan. Mijn man wil me op zo'n moment met alle liefde helpen en tóch....zit ik eerst nog een half uur op de bank te hopen dat ik op magische wijze opeens de energie krijg om het toch zelf te kunnen. Wat natuurlijk niet gebeurde en ik dus toch mijn man om hulp moest vragen. Rationeel weet ik wel dat ik dat beter gelijk had kunnen vragen, maar dat lastige stemmetje hè? Dat fluistert dat ik zo'n sterke vrouw ben dat ik dus zoiets simpels echt wel zelf moet doen. Héél constructief.
Dan lees ik jouw post en dan denk ik: hoe zo niet goed bezig door in bed te blijven liggen als het je niet lukt als je weet dat er hulptroepen in aantocht zijn? Dat is toch heel verstandig?
Tja, lastige dingen zijn het toch, die spiegels
zondag 23 december 2018 om 12:04
maandag 24 december 2018 om 09:02
Lieve Anna,
de rust zal je hard nodig hebben. Even afstand nemen van alle shit en vrij van verplichtingen. Dat kunnen jullie als gezin vast allemaal goed gebruiken. Het zal jullie goed doen. Ik hoop dat je snel weer fit genoeg bent om samen mooie herinneringen te maken!
Het lijkt me trouwens ook zo'n idioot rare periode voor je. Bijna een jaar geleden opende je dit topic!
x
de rust zal je hard nodig hebben. Even afstand nemen van alle shit en vrij van verplichtingen. Dat kunnen jullie als gezin vast allemaal goed gebruiken. Het zal jullie goed doen. Ik hoop dat je snel weer fit genoeg bent om samen mooie herinneringen te maken!
Het lijkt me trouwens ook zo'n idioot rare periode voor je. Bijna een jaar geleden opende je dit topic!
x
