Psyche
alle pijlers
Nutteloosheid, weinig plezier in het leven
dinsdag 17 juli 2018 om 17:41
Om te beginnen heb ik al het gevoel te leven in bonustijd. Mijn beide ouders zijn als 40er overleden. Ik ben de leeftijd van mijn vader al voorbij en ben helemaal gezond, in tegenstelling tot mijn moeder die op deze leeftijd een terminale ziekte had.
Maar in plaats van blij te zijn met dat ik er nog ben en dat me niks mankeert vraag ik me steeds vaker af wat ik hier nog doe.
Alles is klaar, ik heb een kind opgevoed dat nu op eigen benen staat. Op haar leeftijd had ik al geen ouders meer dus ik weet dat ze het zonder mij kan. Blijkt ook wel, ze toont weinig enthousiasme om mij te zien en is vooral met haar eigen leven bezig.
Mijn leven is belachelijk eentonig en leeg. Ik werk wel, en heb een relatie. Maar dat is het zo'n beetje, ik zie weinig tot geen mensen buiten mijn partner en de mensen met wie ik werk. Ik weet dat dit vooral vanuit mezelf komt, ik ben een ontzettende eenling en nogal introvert. Een druk sociaal leven zou niet eens bij me passen want dat houd ik niet vol.
Dan zou je zeggen dat het fijn is om het rustig te hebben. Is het ook, alleen het kan ook té rustig en stil zijn en daar komt weer eenzaamheid van. En ik ben slecht in mezelf bezig houden.
1 op 1 vriendschappen met mensen die niet teveel druk op de vriendschap leggen werken het beste voor mij, maar ik maak niet makkelijk contact. Meestal ben ik de vreemde eend in de bijt, het is lastig om dat soort mensen te vinden met wie het echt klikt.
Hobby's heb ik niet echt, alles waar ik aan begin met het idee "laat ik eens iets nieuws proberen" houdt maximaal een half jaar mijn aandacht vast. Daarna verlies ik de interesse, gaat het voelen als verplichting en hou ik het weer voor gezien.
Het leven sleept zich maar een beetje voort en ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik hier nog ben. (val in herhaling.) Moet steeds denken aan dat mensen lang geleden niet eens veel ouder werden dan ik nu ben, en dat de natuur het dus ook niet zo bedoeld heeft dat je zo lang leeft. Zo bezien klopt mijn gevoel dat ik wel zo'n beetje klaar ben met leven.
Zoveel ellende ook op de wereld en het vooruitzicht op jarenlange ouderdom is een groot schrikbeeld. Nu werk ik tenminste nog, wat moet ik als ik ook door de maatschappij ben afgeschreven? Waarmee moet ik mijn dagen dan vullen?
Ik zou er nooit zelf een einde aanmaken want voor de dood ben ik dan weer bang. Een hiernamaals is er waarschijnlijk niet dus verdwijnt mijn bewustzijn dan in het niets.
Eng, denk ik dan.
Ik vind het allebei niks, leven niet en dood niet. Zou vaak willen dat ik niet geboren was, dan wist ik vanaf het begin al niks. Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite? Was ik maar als een dier geboren, die hebben tenminste al dit soort gedachtes niet.
Wat is mijn vraag? Die heb ik niet. Maar ik voel me eenzaam in dit gevoel en dit forum is een plek waar ik dagelijks kom, dus voor mij de meest logische plek om het te delen.
Maar in plaats van blij te zijn met dat ik er nog ben en dat me niks mankeert vraag ik me steeds vaker af wat ik hier nog doe.
Alles is klaar, ik heb een kind opgevoed dat nu op eigen benen staat. Op haar leeftijd had ik al geen ouders meer dus ik weet dat ze het zonder mij kan. Blijkt ook wel, ze toont weinig enthousiasme om mij te zien en is vooral met haar eigen leven bezig.
Mijn leven is belachelijk eentonig en leeg. Ik werk wel, en heb een relatie. Maar dat is het zo'n beetje, ik zie weinig tot geen mensen buiten mijn partner en de mensen met wie ik werk. Ik weet dat dit vooral vanuit mezelf komt, ik ben een ontzettende eenling en nogal introvert. Een druk sociaal leven zou niet eens bij me passen want dat houd ik niet vol.
Dan zou je zeggen dat het fijn is om het rustig te hebben. Is het ook, alleen het kan ook té rustig en stil zijn en daar komt weer eenzaamheid van. En ik ben slecht in mezelf bezig houden.
1 op 1 vriendschappen met mensen die niet teveel druk op de vriendschap leggen werken het beste voor mij, maar ik maak niet makkelijk contact. Meestal ben ik de vreemde eend in de bijt, het is lastig om dat soort mensen te vinden met wie het echt klikt.
Hobby's heb ik niet echt, alles waar ik aan begin met het idee "laat ik eens iets nieuws proberen" houdt maximaal een half jaar mijn aandacht vast. Daarna verlies ik de interesse, gaat het voelen als verplichting en hou ik het weer voor gezien.
Het leven sleept zich maar een beetje voort en ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik hier nog ben. (val in herhaling.) Moet steeds denken aan dat mensen lang geleden niet eens veel ouder werden dan ik nu ben, en dat de natuur het dus ook niet zo bedoeld heeft dat je zo lang leeft. Zo bezien klopt mijn gevoel dat ik wel zo'n beetje klaar ben met leven.
Zoveel ellende ook op de wereld en het vooruitzicht op jarenlange ouderdom is een groot schrikbeeld. Nu werk ik tenminste nog, wat moet ik als ik ook door de maatschappij ben afgeschreven? Waarmee moet ik mijn dagen dan vullen?
Ik zou er nooit zelf een einde aanmaken want voor de dood ben ik dan weer bang. Een hiernamaals is er waarschijnlijk niet dus verdwijnt mijn bewustzijn dan in het niets.
Eng, denk ik dan.
Ik vind het allebei niks, leven niet en dood niet. Zou vaak willen dat ik niet geboren was, dan wist ik vanaf het begin al niks. Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite? Was ik maar als een dier geboren, die hebben tenminste al dit soort gedachtes niet.
Wat is mijn vraag? Die heb ik niet. Maar ik voel me eenzaam in dit gevoel en dit forum is een plek waar ik dagelijks kom, dus voor mij de meest logische plek om het te delen.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:34
spell68 schreef: ↑02-08-2018 21:06Ik kan je die vraag ook wel stellen. Ben jij zo iemand die maandag wasdag heeft en dinsdag gehaktdag en als daar vanaf geweken wordt dan word je kriegel? Die vraag resulteert namelijk of je eindigt op een J of een P.
Wat je ermee kunt, is kijken wat je cognitieve functies zijn of wel hoe benader en zie je de wereld. Niet zozeer hoe je functioneert, maar het verklaart wel vaak, waarom je met sommige mensen zo door een deur kunt en met anderen constant discussies hebt of een gevoel van niet mogen.
Daarom gaat het ook zo vaak fout tussen een INFP en mij. Zij reageren uit principes, moraal en deugd en ik uit logica. Zij beoordelen de mens, ik de actie. Dat is fundamenteel anders. En dat levert heel veel onbegrip, omdat je de ander ook letterlijk niet kunt begrijpen, want je mist die cognitieve functies.
Die percentages zeggen overigens niet zoveel. Het is niet als er 53% introvert staat dat je dan 53% introvert bent. Het betekent dat de test de kans dat jij introvert bent op basis van je antwoorden op 53% in schat. Het zegt niets over de mate van introvertie.
Nee, ik word zeker niet kriegel als er van vaste gewoontes wordt afgeweken. Ik vind het juist heel fijn om nu en dan de dingen weer eens anders aan te pakken. Word eerder kriegel als iemand nooit eens iets nieuws wil proberen.
Ik wil er nog wel verder op doorgaan, maar ik moet zo nog even gaan werken dus dat komt later.
vrijdag 3 augustus 2018 om 16:32
Nou, ik had hier een heel stuk getypt maar het wordt allemaal wel erg herkenbaar zo.
Komt erop neer dat ik denk dat ik misschien mijn echte persoonlijkheid onderdruk met onzekerheid en angst voor het onbekende. Maar dan denk ik weer: die onzekerheid is toch net zo goed een deel van mij en dus mijn persoonlijkheid.
Dit soort gedachtes gaan door mijn hoofd als ik zo'n test probeer in te vullen. Ik ga na wat ik doe en wat ik daarnaast eigenlijk zou willen doen en soms vind ik dat ik zowel A en B doe. Zo lukt het dus niet
.
Bij andere vragen heb ik zelfs geen idee wat nou op mij van toepassing is. 1 ding weet ik wel heel zeker: ik ben enorm introvert.
Komt erop neer dat ik denk dat ik misschien mijn echte persoonlijkheid onderdruk met onzekerheid en angst voor het onbekende. Maar dan denk ik weer: die onzekerheid is toch net zo goed een deel van mij en dus mijn persoonlijkheid.
Dit soort gedachtes gaan door mijn hoofd als ik zo'n test probeer in te vullen. Ik ga na wat ik doe en wat ik daarnaast eigenlijk zou willen doen en soms vind ik dat ik zowel A en B doe. Zo lukt het dus niet
.Bij andere vragen heb ik zelfs geen idee wat nou op mij van toepassing is. 1 ding weet ik wel heel zeker: ik ben enorm introvert.
zaterdag 4 augustus 2018 om 12:48
Misschien doet de meerderheid van de mensen dat wel.ñuca schreef: ↑03-08-2018 16:32Nou, ik had hier een heel stuk getypt maar het wordt allemaal wel erg herkenbaar zo.
Komt erop neer dat ik denk dat ik misschien mijn echte persoonlijkheid onderdruk met onzekerheid en angst voor het onbekende. Maar dan denk ik weer: die onzekerheid is toch net zo goed een deel van mij en dus mijn persoonlijkheid.
Dit soort gedachtes gaan door mijn hoofd als ik zo'n test probeer in te vullen. Ik ga na wat ik doe en wat ik daarnaast eigenlijk zou willen doen en soms vind ik dat ik zowel A en B doe. Zo lukt het dus niet
Bij andere vragen heb ik zelfs geen idee wat nou op mij van toepassing is. 1 ding weet ik wel heel zeker: ik ben enorm introvert.
Je bent wie je bent en je mag zijn wie je wil zijn. Alles is daarbij goed.
maandag 6 augustus 2018 om 11:37
Op die manier. Natuurlijk zijn die er. Ik heb een vriend die nagenoeg hetzelfde is als ik. Klikt fantastisch. Erg fijn als je daar naar op zoek bent ter bevestiging, dat je niet de enige bent die is zoals jezelf bent. Maar die moet je niet teveel hebben. in mijn ervaring zijn mensen die niet zover van je afstaan dat je ze niet begrijpt, maar die wel andere benaderingen en denkwijzen hebben, het meest interessant. Je moet er dan wel moeite voor doen, maar het levert voor beiden ook wat op.Levade schreef: ↑03-08-2018 00:20Nee sorry, ik bedoelde dat er mensen gelijkgestemd zijn en precies zo denken als ik dat doe. Of in die zin dat dat voor iedereen/ieder type geldt. Staat er wat anders dan ik bedoelde zie ik nu.
Ik heb dus juist geleerd dat er echt mensen zijn zoals ik. Inderdaad dat idealistische is bij mij wel van toepassing. En meer ook, maar ik ben oprecht blij met hoe ik in elkaar steek, ook al betekent dat dat ik soms dingen moeilijker ervaar/maak dan realistisch gezien nodig is. Dit is wie ik ben en dat past bij mij.. in alle opzichten. Ik ben een dromer..
Daarom noemde ik ook hoe ik denk dar het moet zijn i.p.v. hoe het moet zijn. Het is namelijk ook deels zelf opgelegd dat je iets zou moeten doen of moeten zijn.
Ik heb er moeite mee dat mensen elkaar sowieso lastig lijken te accepteren, of in ieder geval dat iedereen anders is. Terwijl dat voor mij juist weer op veel vlakken logisch is.
(Behalve dierenliefde.. ontbreken daarvan snap ik echt niet)
Jij bent een dromer, ik een hands on probleemoplosser. We zijn beide goed in wat we doen, maar het wordt moeilijk bij mensen die je sociale omgangsvormen niet gewoon zijn of herkennen. Dat maak ik dagelijks mee, aangezien ik echt niet aan de norm voldoe. Boeit me ook niet, want net als jij ben ik blij met wie ik ben. Ik heb ook een beeld hoe het zou moeten zijn, maar dat is vanuit een ander perspectief dan waar het bij jou vandaan komt.
ik weet niet niet, maar ik heb altijd heel sterke emoties als ik zie dat bijv een babybeertje mishandeld wordt of graatmager in een kooi zit, maar bij mensenbaby's heb ik dat totaal niet. Daar word ik niet warm of koud van. Ik heb veel meer met dieren dan met mensen. Raar hè?
maandag 6 augustus 2018 om 11:49
De meeste mensen doen dat ook, onderdrukken van wie ze zijn. Dat is het sociale masker. Het niet willen afwijken van de sociale norm is voor veel mensen erg belangrijk. Ze willen niet raar gevonden worden.ñuca schreef: ↑03-08-2018 16:32Nou, ik had hier een heel stuk getypt maar het wordt allemaal wel erg herkenbaar zo.
Komt erop neer dat ik denk dat ik misschien mijn echte persoonlijkheid onderdruk met onzekerheid en angst voor het onbekende. Maar dan denk ik weer: die onzekerheid is toch net zo goed een deel van mij en dus mijn persoonlijkheid.
Dit soort gedachtes gaan door mijn hoofd als ik zo'n test probeer in te vullen. Ik ga na wat ik doe en wat ik daarnaast eigenlijk zou willen doen en soms vind ik dat ik zowel A en B doe. Zo lukt het dus niet
Bij andere vragen heb ik zelfs geen idee wat nou op mij van toepassing is. 1 ding weet ik wel heel zeker: ik ben enorm introvert.
Iedereen heeft wel een gebied waarop hij/ zij onzeker is en bij veel mensen is dat hoe ze staan in relatie tot anderen. Bij een minderheid zijn het andere zaken.
Ik heb gewoon ingevuld wat ik doe, dat is blijkbaar hoe ik ben. Het heeft me vooral laten zien dat ik dus wel afwijk van de norm, maar dat dat niet raar is en ik heb mezelf daardoor echt leren omarmen. Dat is de grootste winst die je kunt behalen denk ik.
maandag 6 augustus 2018 om 18:38
Ik heb niemand in mijn omgeving die op mij lijkt qua denken en doen. Mijn beste vriendinnen zitten daar mijlenver vanaf. We begrijpen elkaar goed, zitten voor heel veel op een lijn, maar hun wereld stopt bij wat het dagelijks leven biedt. Waar dat voor mij maar een gedeelte is.spell68 schreef: ↑06-08-2018 11:37Op die manier. Natuurlijk zijn die er. Ik heb een vriend die nagenoeg hetzelfde is als ik. Klikt fantastisch. Erg fijn als je daar naar op zoek bent ter bevestiging, dat je niet de enige bent die is zoals jezelf bent. Maar die moet je niet teveel hebben. in mijn ervaring zijn mensen die niet zover van je afstaan dat je ze niet begrijpt, maar die wel andere benaderingen en denkwijzen hebben, het meest interessant. Je moet er dan wel moeite voor doen, maar het levert voor beiden ook wat op.
Jij bent een dromer, ik een hands on probleemoplosser. We zijn beide goed in wat we doen, maar het wordt moeilijk bij mensen die je sociale omgangsvormen niet gewoon zijn of herkennen. Dat maak ik dagelijks mee, aangezien ik echt niet aan de norm voldoe. Boeit me ook niet, want net als jij ben ik blij met wie ik ben. Ik heb ook een beeld hoe het zou moeten zijn, maar dat is vanuit een ander perspectief dan waar het bij jou vandaan komt.
ik weet niet niet, maar ik heb altijd heel sterke emoties als ik zie dat bijv een babybeertje mishandeld wordt of graatmager in een kooi zit, maar bij mensenbaby's heb ik dat totaal niet. Daar word ik niet warm of koud van. Ik heb veel meer met dieren dan met mensen. Raar hè?
Voor mijn gevoel plaats je mij nu vanuit mijn type te veel in dat hokje. Voor mijn werk moet ik echt nuchter zijn en van aanpakken weten, snel kunnen handelen en objectief kunnen beoordelen. Daarnaast ontzettend sociaal kunnen zijn in hiervoor lastige situaties en mensen snel doorzien.
Het idealistische komt wel terug doordat ik een stukje zorg draag voor mensen, wat in mijn beleving bijdraagt aan een betere wereld.
Totaal niet raar! Ik heb hetzelfde. Voor mij doet de mensheid het zichzelf en de wereld aan, dieren niet. Maar dat is een hele andere discussie.
maandag 6 augustus 2018 om 18:49
Hoe gaat met met jou Nuca?
Persoonlijk denk ik niet dat onzekerheid bij een karakter hoort. Het is meer iets wat tegenhoudt dat jouw echte karakter naar buiten komt, de echte volle jij!
Als ik je lees over het invullen heb ik het idee dat je over alles nadenkt wat je doet. Als ik x invul heeft dat tot gevolg dat, als ik t doe zegt het dat.. Ik ken je niet in het echt. Maar je komt over alsof je niet jezelf durft te zijn. En jij bent zo veel leuker als jezelf.. de wereld is zo veel leuker om te ervaren als jezelf. je voelt je zo veel vrijer..
En met introvert zijn is absoluut helemaal niets mis..
Daarbij hoef je die test aan niemand te laten zien maar kan het jou misschien wel wat inzichten geven.
Geloof me, het is echt heel leuk om een beetje vreemd te zijn.. gewoon van genieten..
Persoonlijk denk ik niet dat onzekerheid bij een karakter hoort. Het is meer iets wat tegenhoudt dat jouw echte karakter naar buiten komt, de echte volle jij!
Als ik je lees over het invullen heb ik het idee dat je over alles nadenkt wat je doet. Als ik x invul heeft dat tot gevolg dat, als ik t doe zegt het dat.. Ik ken je niet in het echt. Maar je komt over alsof je niet jezelf durft te zijn. En jij bent zo veel leuker als jezelf.. de wereld is zo veel leuker om te ervaren als jezelf. je voelt je zo veel vrijer..
En met introvert zijn is absoluut helemaal niets mis..
Daarbij hoef je die test aan niemand te laten zien maar kan het jou misschien wel wat inzichten geven.
Geloof me, het is echt heel leuk om een beetje vreemd te zijn.. gewoon van genieten..
maandag 6 augustus 2018 om 20:35
Dit bedoel ik. Jij hebt het gevoel dat ik jou als persoon in een hokje plaats, terwijl dat laatste is wat ik over het algemeen doe. Ik beoordeel mensen zelden als persoon, alleen hun acties. Wij benaderen zaken zo verschillend dat dat heel snel tot misverstanden leidt.Levade schreef: ↑06-08-2018 18:38Ik heb niemand in mijn omgeving die op mij lijkt qua denken en doen. Mijn beste vriendinnen zitten daar mijlenver vanaf. We begrijpen elkaar goed, zitten voor heel veel op een lijn, maar hun wereld stopt bij wat het dagelijks leven biedt. Waar dat voor mij maar een gedeelte is.
Voor mijn gevoel plaats je mij nu vanuit mijn type te veel in dat hokje. Voor mijn werk moet ik echt nuchter zijn en van aanpakken weten, snel kunnen handelen en objectief kunnen beoordelen. Daarnaast ontzettend sociaal kunnen zijn in hiervoor lastige situaties en mensen snel doorzien.
Het idealistische komt wel terug doordat ik een stukje zorg draag voor mensen, wat in mijn beleving bijdraagt aan een betere wereld.
Totaal niet raar! Ik heb hetzelfde. Voor mij doet de mensheid het zichzelf en de wereld aan, dieren niet. Maar dat is een hele andere discussie.
Ik bedoelde als dromer niet in de zin van dat je een beetje achter je bureau zit te dagdromen, maar dat jij een betere wereld ziet vanuit dat mensen lief voor elkaar zijn, elkaar accepteren en respecteren enz. Klopt dat wel? Dat houdt natuurlijk niet in dat je als mens tot dat beperkt bent, het gaat me echt om hoe iemand de wereld benadert.
Ik zie dingen graag anders, maar vanuit logica (en kennis) gezien en die hebben niets met mensen als persoon te maken, maar meer als mensen als onderdeel van een systeem. Ik ben een solist, maar ik kan echt wel samenwerken als het moet. Alleen heb ik erg veel moeite met vergaderingen, omdat die vooral voor extraverten zijn die met veel praten samen tot een oplossing komen. Ik doe dat intern. Dat zul je denk ik wel herkennen.
Maar hoe bedoel je eigenlijk dat jij en je vriendinnen mijlenver van elkaar afzitten, maar elkaar wel heel goed begrijpen? Wat zoek je dan meer dan je vriendinnen en vind je dat ook of vind je dat niet en zit je daarom in dit topic?
En qua dieren ben ik het helemaal met je eens.
dinsdag 7 augustus 2018 om 00:16
Op sommige momenten ben ik me er meer van bewust dat het leven om je heen gewoon doorgaat. Als ik leeftijdsgenoten of jonger zie met hun gezin denk ik: zo had mijn leven ook kunnen lopen. Ik weet niet eens wat liefde van een partner is. Nooit meegemaakt. Ik heb geen kinderwens en zou niet met hun leven willen ruilen. Veel te hectisch voor mij. Maar toch heb ik dan het gevoel dat mijn sociale leven op dat van een tiener is blijven steken. Vanmiddag ook weer. Was gaan zwemmen, wat ik meestal alleen doe. Heb er niemand voor. Bovendien is mijn ervaring dat als ik dan eens met een vriendin ga er weinig bewogen wordt. Meer hangen in het water. Dat vind ik dus saai, wil ook zwemmen. Alleen kan ik doen wat ik wil. Maar aan de andere kant voelt het ook eenzaam als ik tussendoor op mijn handdoek zit.
dinsdag 7 augustus 2018 om 13:22
Levade schreef: ↑06-08-2018 18:49Hoe gaat met met jou Nuca?
Met uitzondering van te warm, gaat het best goed, dank je
Persoonlijk denk ik niet dat onzekerheid bij een karakter hoort. Het is meer iets wat tegenhoudt dat jouw echte karakter naar buiten komt, de echte volle jij!
Denk ik ook
Als ik je lees over het invullen heb ik het idee dat je over alles nadenkt wat je doet. Als ik x invul heeft dat tot gevolg dat, als ik t doe zegt het dat..
Zoiets, maar het is meer dat ik vaak vind dat zowel het ene als het andere antwoord op mij van toepassing is. En je mag er dan maar 1 kiezen. Soms weet ik het niet eens van mezelf. Dit overkomt me bij alle soorten testen. Dan is het alsof de uitslag niet oprecht is omdat ik het idee heb dat ik zomaar wat heb gedaan.
Dat ik over alles nadenk wat ik doe is wel zo, niet alleen bij zo'n test. Dodelijk vermoeiend is dat
Ik ken je niet in het echt. Maar je komt over alsof je niet jezelf durft te zijn. En jij bent zo veel leuker als jezelf.. de wereld is zo veel leuker om te ervaren als jezelf. je voelt je zo veel vrijer..
Niet alleen niet durven, het komt voor dat ik mezelf niet wil zijn. Heb ik hier al eerder over geschreven. Moet ik echt vanaf, dat weet ik.
En met introvert zijn is absoluut helemaal niets mis..
Daarbij hoef je die test aan niemand te laten zien maar kan het jou misschien wel wat inzichten geven.
Geloof me, het is echt heel leuk om een beetje vreemd te zijn.. gewoon van genieten..
Oh, het hoeft geen geheim te zijn hoor
Ik weet niet waar jij de test vandaan hebt, maar ik heb op deze site gekeken:
https://www.16personalities.com/nl/persoonlijkheidstest
Mijn uitslag was ISFP-T. Ik vond de beschrijving daarvan wel een beetje passen, maar toch klopte er iets niet. Toen op diezelfde site bij de uitleg gekeken, hoe ze aan de verschillende letters komen. Naar aanleiding daarvan denk ik dat ik met 1 lettertje verschil meer lijk op een INFP-T
Zou best kunnen kloppen, aangezien ze daarbij vermelden dat mensen met dat type ook in de minderheid zijn, en ik voel mij heel regelmatig anders dan anderen.
Ik vind het niet erg als het in dit topic over MBTI gaat hoor, vind het best interessant!
dinsdag 7 augustus 2018 om 13:33
hondenmens schreef: ↑07-08-2018 00:16Op sommige momenten ben ik me er meer van bewust dat het leven om je heen gewoon doorgaat. Als ik leeftijdsgenoten of jonger zie met hun gezin denk ik: zo had mijn leven ook kunnen lopen. Ik weet niet eens wat liefde van een partner is. Nooit meegemaakt. Ik heb geen kinderwens en zou niet met hun leven willen ruilen. Veel te hectisch voor mij. Maar toch heb ik dan het gevoel dat mijn sociale leven op dat van een tiener is blijven steken. Vanmiddag ook weer. Was gaan zwemmen, wat ik meestal alleen doe. Heb er niemand voor. Bovendien is mijn ervaring dat als ik dan eens met een vriendin ga er weinig bewogen wordt. Meer hangen in het water. Dat vind ik dus saai, wil ook zwemmen. Alleen kan ik doen wat ik wil. Maar aan de andere kant voelt het ook eenzaam als ik tussendoor op mijn handdoek zit.
Ik ken dat, liever dingen alleen doen omdat je dan geen rekening met een ander hoeft te houden. Ik ga zelf bijvoorbeeld liever alleen naar de stad om te winkelen. Met iemand anders erbij loop ik me constant aan te passen aan diegene en me af te vragen of ik wel gezellig ben. Mijn vriend is de enige met wie ik dat dan niet heb.
dinsdag 7 augustus 2018 om 14:22
Stiekem is het wel heel lief dat je, je vriend zo gevonden hebt en daar jezelf bij kan zijn! Dat is echt gewoon mooi 
Ik heb wel eens een sporadische keer gehad dat er ook net een andere uitslag kwam bij mbti test. Sommige liggen heel dicht bij elkaar.
Voor mij is het al even geleden dat ik een test heb gedaan, kwam via mijn opleiding toen.
Ik vind het echt ontzettend vervelend te lezen dat je jezelf niet wilt zijn soms. Al kan ik het wel begrijpen.
Ik denk dat er makkelijkere types bestaan dan INFPers.. volgens mij staan ‘wij’ moeilijker in het leven dan de meeste andere types. Inderdaad dat idealistische stuk ook.
Ik heb wel eens een sporadische keer gehad dat er ook net een andere uitslag kwam bij mbti test. Sommige liggen heel dicht bij elkaar.
Voor mij is het al even geleden dat ik een test heb gedaan, kwam via mijn opleiding toen.
Ik vind het echt ontzettend vervelend te lezen dat je jezelf niet wilt zijn soms. Al kan ik het wel begrijpen.
Ik denk dat er makkelijkere types bestaan dan INFPers.. volgens mij staan ‘wij’ moeilijker in het leven dan de meeste andere types. Inderdaad dat idealistische stuk ook.
dinsdag 7 augustus 2018 om 15:52
Ik heb die test ook nog even gedaan maar vond dit wel een korte versie.
Bij mij komt er wederom INFP uit.
Ik weet niet of iets goeds zoeken in zelfs de slechtste mens bij mij van toepassing is. Ik geloof dat er een hele hoop slechte mensen zijn helaas. (Meestal wel met een oorzaak.. o o.. daar ga ik dus.. )
En hetzelde type zijn als J.R.R. Tolkien geeft het toch wel extra charme
Bij mij komt er wederom INFP uit.
Ik weet niet of iets goeds zoeken in zelfs de slechtste mens bij mij van toepassing is. Ik geloof dat er een hele hoop slechte mensen zijn helaas. (Meestal wel met een oorzaak.. o o.. daar ga ik dus..
)En hetzelde type zijn als J.R.R. Tolkien geeft het toch wel extra charme
dinsdag 7 augustus 2018 om 16:26
Levade schreef: ↑07-08-2018 15:52Ik heb die test ook nog even gedaan maar vond dit wel een korte versie.
Bij mij komt er wederom INFP uit.
Ik weet niet of iets goeds zoeken in zelfs de slechtste mens bij mij van toepassing is. Ik geloof dat er een hele hoop slechte mensen zijn helaas. (Meestal wel met een oorzaak.. o o.. daar ga ik dus..
En hetzelde type zijn als J.R.R. Tolkien geeft het toch wel extra charme
Iets goeds zoeken in zelfs de slechtste mens... Ik heb wel heel vaak de behoefte om met mensen te gaan praten, om erachter te komen waarom ze nou bepaalde dingen doen. En om ze op andere gedachten te brengen. Bijvoorbeeld: er was een keer een man in de buurt ontzettend aan het schreeuwen op straat tegen zijn buurman. Ik had daar helemaal niks mee te maken, maar heb voor het raam staan kijken en heb me er inwendig zo druk om gemaakt dat ik iets wilde doen om tot die man door te dringen, zodat hij zou begrijpen dat hij zich zo niet hoefde te gedragen.
Ik doe zoiets nooit echt, voer de gesprekken alleen keer op keer in mijn hoofd en kan er zelfs van wakker liggen. Heb het zelfs met wereldleiders
In de INFP omschrijving op die site staat ergens dat ze het beeld van een partner idealiseren en daarover fantaseren. Dat herken ik enorm, ik heb dat vanaf het begin van mijn puberteit gedaan. En pas na mijn 35e is het me gelukt om ermee op te houden.
dinsdag 7 augustus 2018 om 17:34
Bij mij scheelt het overigens heel weinig met infj, 2% en daar herken ik ook veel in.
Dat van een partner herken ik ook. Nog niet overheen ben ik bang
Dat willen weten wat er in mensen omgaat en praten met ze heb ik ook. Maar mensen stellen zich ook heel snel open naar mij, krijg de meest persoonlijke verhalen van zo goed als vreemden te horen.
Ik weet niet of je het al eerder hebt verteld, maar ben je tevreden met je beroep? Kan je daar iets van jezelf in kwijt?
Dat van een partner herken ik ook. Nog niet overheen ben ik bang
Dat willen weten wat er in mensen omgaat en praten met ze heb ik ook. Maar mensen stellen zich ook heel snel open naar mij, krijg de meest persoonlijke verhalen van zo goed als vreemden te horen.
Ik weet niet of je het al eerder hebt verteld, maar ben je tevreden met je beroep? Kan je daar iets van jezelf in kwijt?
dinsdag 7 augustus 2018 om 17:40
Ik werk als INFP'er met bijna alleen maar ESTJ'ers. Ik vind het fascinerend. Ik heb meerdere testen gedaan en kom altijd op INFP uit.
Ik zoek wel altijd iets goeds in mensen. Ik denk namelijk niet dat de mens van nature slecht in. De mensheid in het algemeen doet wel heel veel slechte dingen. Dat is ook met name waarom ik het leven vrij nutteloos vind.
Ik zoek wel altijd iets goeds in mensen. Ik denk namelijk niet dat de mens van nature slecht in. De mensheid in het algemeen doet wel heel veel slechte dingen. Dat is ook met name waarom ik het leven vrij nutteloos vind.
dinsdag 7 augustus 2018 om 18:19
Levade schreef: ↑07-08-2018 17:34Bij mij scheelt het overigens heel weinig met infj, 2% en daar herken ik ook veel in.
Dat van een partner herken ik ook. Nog niet overheen ben ik bang
Het was heel erg lang mijn vaste ritueel op de meeste avonden als ik in bed lag: fantaseren over mijn grote liefde die ik ooit zou vinden. Dat fantaseren is opgehouden sinds ik op een gegeven moment heb beseft dat zoiets niet bestaat. Dat was toen ik heel erg verliefd werd en dat op dezelfde manier werd beantwoord, voor het eerst echt wederzijds. En toen bleek uiteindelijk dat we toch niet met elkaar konden leven. Dat was niet volgens de regels van mijn fantasie en na die relatie kwam eindelijk het besef dat perfectie niet bestaat. Maar stiekem vind ik het nog steeds jammer.
Dat willen weten wat er in mensen omgaat en praten met ze heb ik ook. Maar mensen stellen zich ook heel snel open naar mij, krijg de meest persoonlijke verhalen van zo goed als vreemden te horen.
Ja, herkenbaar!
Ik weet niet of je het al eerder hebt verteld, maar ben je tevreden met je beroep? Kan je daar iets van jezelf in kwijt?
Ik heb veel met oudere mensen te maken die een luisterend oor erg waarderen
dinsdag 7 augustus 2018 om 22:06
dinsdag 7 augustus 2018 om 22:13
woensdag 8 augustus 2018 om 08:27
spell68 schreef: ↑07-08-2018 22:13Ik vind het overigens opvallend dat er zoveel Introverte voelers in dit topic reageren.
Zouden die types dan van nature een gevoel van zinloosheid ervaren en zou dat komen, omdat ze vaak niet begrepen worden en het idee hebben dat ze zich niet volledig kunnen ontplooien?
Mijn gevoel van zinloosheid komt van over het grote geheel nadenken, zoals ik al in mijn OP schreef:
Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite?
Als je het leven puur ziet zoals de natuur het bedoeld heeft, voortplanting van het DNA, dan heb ik al aan die taak voldaan en ben ik nu verder overbodig. Zo ging het dan ook in de pre historie, mensen waren op hun 30e al oud, en leefden niet veel langer.
Verder ontbreekt het bij mij aan ambitie en echte interesse in zaken waar ik mijn vrije tijd mee zou kunnen vullen. Af en toe is er iets waar ik een beetje warm voor loop maar dat hou ik niet vast. Dan hou je veel lege momenten over, en ga ik weer nadenken over dat grote geheel, enz.
Ik vraag me ook af of het mogelijk is dat ik een kruising ben van 2 verschillende types? Dat zou wel verklaren waarom ik soms van die enorm tegenstrijdige gevoelens kan hebben, of waarom ik mezelf zo moeilijk kan accepteren.
woensdag 8 augustus 2018 om 11:55
@Nuca
Ik denk dat je je daar in vergist. De statistiek van die leeftijd is gebaseerd op de gemiddelde leeftijd vanaf de baby tot de dood. De hoofdreden dat de gemiddelde leeftijd nu zo hoog is, is omdat de babysterfte vele malen minder is. Daarom is die statistiek zo misleidend.
Bij de prehistorische mens was de sterfte in de eerste 15 levensjaren zo groot dat dat gemiddelde zwaar omlaag getrokken werd. er moest dus flink voortgeplant worden. Dat zit nog in onze natuur, daarom zijn er ook zoveel mensen.
Maar wanneer die leeftijd voorbij was dan waren er best wel wat die gewoon de 80 jaar en hoger haalde, Het enige verschil is dat zij vaak in veel betere fysieke conditie waren dan wij zijn tegenwoordig. Ouderen waren ook belangrijk om de jongeren dingen te leren. De groep was belangrijk voor het overleven. Daarom denk ik dat internet en het individualisme ook niet echt helpt.
Ik snap op zich wel dat je je dat soort dingen afvraagt, maar ik denk dat we beide wel weten dat er geen reden is waarom je wordt geboren en doodgaat. Ik heb zelf het idee dat wij een foutje van de natuur zijn en dan met name ons bewustzijn. Ik vraag me af of het ooit de bedoeling is geweest dat we over zin en onzin zouden gaan nadenken.
Daarnaast hebben we met ons bewustzijn zoveel gecreëerd dat we eigenlijk heel ver van de natuur af zijn komen te staan. We hebben teveel tijd over en dan gaan we nadenken, want het voelt niet zinvol, we moeten bezig zijn.
Ik heb ook het idee dat dat de reden is waarom alcohol en drugs zo populair zijn. Het verdooft van de leegheid van ons bestaan.
Persoonlijk probeer ik gewoon een beetje te leven als een caveman, qua eten, trainen en rust, zo goed en kwaad als dat gaat in de huidige samenleving en me persoonlijk te ontwikkelen, daar zit voor mij alle zingeving in en kan ik zonder onrust de hele dag op de bank liggen.
Ik weet niet of je een combinatie kunt zijn van types. Ik weet wel dat er best veel mensen zijn die vaak een ander type krijgen als ze vaker testen. Het komt ook vaak voor dat mensen gedurende hun leven een ander type testen, vaak is dat dan significant anders. Ik heb zelf altijd hetzelfde type als resultaat gehad en de scores van dat type zijn ook steeds hoger.
Heb je die tegenstrijdige gevoelens met betrekking tot je topictitel; de nutteloosheid? Of heb je dat persoonlijk. Is het zo dat je zelf het idee hebt dat je aan bepaalde eigengestelde normen zou moeten voldoen, maar doe je dat niet volgens jezelf en kun je jezelf daardoor moeilijk accepteren?
Ik denk dat je je daar in vergist. De statistiek van die leeftijd is gebaseerd op de gemiddelde leeftijd vanaf de baby tot de dood. De hoofdreden dat de gemiddelde leeftijd nu zo hoog is, is omdat de babysterfte vele malen minder is. Daarom is die statistiek zo misleidend.
Bij de prehistorische mens was de sterfte in de eerste 15 levensjaren zo groot dat dat gemiddelde zwaar omlaag getrokken werd. er moest dus flink voortgeplant worden. Dat zit nog in onze natuur, daarom zijn er ook zoveel mensen.
Maar wanneer die leeftijd voorbij was dan waren er best wel wat die gewoon de 80 jaar en hoger haalde, Het enige verschil is dat zij vaak in veel betere fysieke conditie waren dan wij zijn tegenwoordig. Ouderen waren ook belangrijk om de jongeren dingen te leren. De groep was belangrijk voor het overleven. Daarom denk ik dat internet en het individualisme ook niet echt helpt.
Ik snap op zich wel dat je je dat soort dingen afvraagt, maar ik denk dat we beide wel weten dat er geen reden is waarom je wordt geboren en doodgaat. Ik heb zelf het idee dat wij een foutje van de natuur zijn en dan met name ons bewustzijn. Ik vraag me af of het ooit de bedoeling is geweest dat we over zin en onzin zouden gaan nadenken.
Daarnaast hebben we met ons bewustzijn zoveel gecreëerd dat we eigenlijk heel ver van de natuur af zijn komen te staan. We hebben teveel tijd over en dan gaan we nadenken, want het voelt niet zinvol, we moeten bezig zijn.
Ik heb ook het idee dat dat de reden is waarom alcohol en drugs zo populair zijn. Het verdooft van de leegheid van ons bestaan.
Persoonlijk probeer ik gewoon een beetje te leven als een caveman, qua eten, trainen en rust, zo goed en kwaad als dat gaat in de huidige samenleving en me persoonlijk te ontwikkelen, daar zit voor mij alle zingeving in en kan ik zonder onrust de hele dag op de bank liggen.
Ik weet niet of je een combinatie kunt zijn van types. Ik weet wel dat er best veel mensen zijn die vaak een ander type krijgen als ze vaker testen. Het komt ook vaak voor dat mensen gedurende hun leven een ander type testen, vaak is dat dan significant anders. Ik heb zelf altijd hetzelfde type als resultaat gehad en de scores van dat type zijn ook steeds hoger.
Heb je die tegenstrijdige gevoelens met betrekking tot je topictitel; de nutteloosheid? Of heb je dat persoonlijk. Is het zo dat je zelf het idee hebt dat je aan bepaalde eigengestelde normen zou moeten voldoen, maar doe je dat niet volgens jezelf en kun je jezelf daardoor moeilijk accepteren?
