Psyche
alle pijlers
Nutteloosheid, weinig plezier in het leven
dinsdag 17 juli 2018 om 17:41
Om te beginnen heb ik al het gevoel te leven in bonustijd. Mijn beide ouders zijn als 40er overleden. Ik ben de leeftijd van mijn vader al voorbij en ben helemaal gezond, in tegenstelling tot mijn moeder die op deze leeftijd een terminale ziekte had.
Maar in plaats van blij te zijn met dat ik er nog ben en dat me niks mankeert vraag ik me steeds vaker af wat ik hier nog doe.
Alles is klaar, ik heb een kind opgevoed dat nu op eigen benen staat. Op haar leeftijd had ik al geen ouders meer dus ik weet dat ze het zonder mij kan. Blijkt ook wel, ze toont weinig enthousiasme om mij te zien en is vooral met haar eigen leven bezig.
Mijn leven is belachelijk eentonig en leeg. Ik werk wel, en heb een relatie. Maar dat is het zo'n beetje, ik zie weinig tot geen mensen buiten mijn partner en de mensen met wie ik werk. Ik weet dat dit vooral vanuit mezelf komt, ik ben een ontzettende eenling en nogal introvert. Een druk sociaal leven zou niet eens bij me passen want dat houd ik niet vol.
Dan zou je zeggen dat het fijn is om het rustig te hebben. Is het ook, alleen het kan ook té rustig en stil zijn en daar komt weer eenzaamheid van. En ik ben slecht in mezelf bezig houden.
1 op 1 vriendschappen met mensen die niet teveel druk op de vriendschap leggen werken het beste voor mij, maar ik maak niet makkelijk contact. Meestal ben ik de vreemde eend in de bijt, het is lastig om dat soort mensen te vinden met wie het echt klikt.
Hobby's heb ik niet echt, alles waar ik aan begin met het idee "laat ik eens iets nieuws proberen" houdt maximaal een half jaar mijn aandacht vast. Daarna verlies ik de interesse, gaat het voelen als verplichting en hou ik het weer voor gezien.
Het leven sleept zich maar een beetje voort en ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik hier nog ben. (val in herhaling.) Moet steeds denken aan dat mensen lang geleden niet eens veel ouder werden dan ik nu ben, en dat de natuur het dus ook niet zo bedoeld heeft dat je zo lang leeft. Zo bezien klopt mijn gevoel dat ik wel zo'n beetje klaar ben met leven.
Zoveel ellende ook op de wereld en het vooruitzicht op jarenlange ouderdom is een groot schrikbeeld. Nu werk ik tenminste nog, wat moet ik als ik ook door de maatschappij ben afgeschreven? Waarmee moet ik mijn dagen dan vullen?
Ik zou er nooit zelf een einde aanmaken want voor de dood ben ik dan weer bang. Een hiernamaals is er waarschijnlijk niet dus verdwijnt mijn bewustzijn dan in het niets.
Eng, denk ik dan.
Ik vind het allebei niks, leven niet en dood niet. Zou vaak willen dat ik niet geboren was, dan wist ik vanaf het begin al niks. Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite? Was ik maar als een dier geboren, die hebben tenminste al dit soort gedachtes niet.
Wat is mijn vraag? Die heb ik niet. Maar ik voel me eenzaam in dit gevoel en dit forum is een plek waar ik dagelijks kom, dus voor mij de meest logische plek om het te delen.
Maar in plaats van blij te zijn met dat ik er nog ben en dat me niks mankeert vraag ik me steeds vaker af wat ik hier nog doe.
Alles is klaar, ik heb een kind opgevoed dat nu op eigen benen staat. Op haar leeftijd had ik al geen ouders meer dus ik weet dat ze het zonder mij kan. Blijkt ook wel, ze toont weinig enthousiasme om mij te zien en is vooral met haar eigen leven bezig.
Mijn leven is belachelijk eentonig en leeg. Ik werk wel, en heb een relatie. Maar dat is het zo'n beetje, ik zie weinig tot geen mensen buiten mijn partner en de mensen met wie ik werk. Ik weet dat dit vooral vanuit mezelf komt, ik ben een ontzettende eenling en nogal introvert. Een druk sociaal leven zou niet eens bij me passen want dat houd ik niet vol.
Dan zou je zeggen dat het fijn is om het rustig te hebben. Is het ook, alleen het kan ook té rustig en stil zijn en daar komt weer eenzaamheid van. En ik ben slecht in mezelf bezig houden.
1 op 1 vriendschappen met mensen die niet teveel druk op de vriendschap leggen werken het beste voor mij, maar ik maak niet makkelijk contact. Meestal ben ik de vreemde eend in de bijt, het is lastig om dat soort mensen te vinden met wie het echt klikt.
Hobby's heb ik niet echt, alles waar ik aan begin met het idee "laat ik eens iets nieuws proberen" houdt maximaal een half jaar mijn aandacht vast. Daarna verlies ik de interesse, gaat het voelen als verplichting en hou ik het weer voor gezien.
Het leven sleept zich maar een beetje voort en ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik hier nog ben. (val in herhaling.) Moet steeds denken aan dat mensen lang geleden niet eens veel ouder werden dan ik nu ben, en dat de natuur het dus ook niet zo bedoeld heeft dat je zo lang leeft. Zo bezien klopt mijn gevoel dat ik wel zo'n beetje klaar ben met leven.
Zoveel ellende ook op de wereld en het vooruitzicht op jarenlange ouderdom is een groot schrikbeeld. Nu werk ik tenminste nog, wat moet ik als ik ook door de maatschappij ben afgeschreven? Waarmee moet ik mijn dagen dan vullen?
Ik zou er nooit zelf een einde aanmaken want voor de dood ben ik dan weer bang. Een hiernamaals is er waarschijnlijk niet dus verdwijnt mijn bewustzijn dan in het niets.
Eng, denk ik dan.
Ik vind het allebei niks, leven niet en dood niet. Zou vaak willen dat ik niet geboren was, dan wist ik vanaf het begin al niks. Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite? Was ik maar als een dier geboren, die hebben tenminste al dit soort gedachtes niet.
Wat is mijn vraag? Die heb ik niet. Maar ik voel me eenzaam in dit gevoel en dit forum is een plek waar ik dagelijks kom, dus voor mij de meest logische plek om het te delen.
!
dinsdag 17 juli 2018 om 21:44
Ik begrijp jou heel goed hoor Nuca, sterker nog: veel van wat jij schrijft, ervaar ik zelf ook zo.
Ik heb iemand leren kennen, waarmee ik de liefde voor de natuur deel en het zien van mooie details. Het is zo fijn om tijd door te brengen met iemand die net zo die momenten kan beleven. Als dat in je relatie niet zo lukt, kun je dat misschien wel vinden in een ander, vriendschappelijk contact.
Ik heb iemand leren kennen, waarmee ik de liefde voor de natuur deel en het zien van mooie details. Het is zo fijn om tijd door te brengen met iemand die net zo die momenten kan beleven. Als dat in je relatie niet zo lukt, kun je dat misschien wel vinden in een ander, vriendschappelijk contact.
dinsdag 17 juli 2018 om 21:47
Ik vond het vroeger op school al moeilijk.
En ik denk vaak anders dan anderen, is mijn ervaring.
Ik kom morgenmiddag weer verder lezen
dinsdag 17 juli 2018 om 21:49
laverneb schreef: ↑17-07-2018 21:44Ik begrijp jou heel goed hoor Nuca, sterker nog: veel van wat jij schrijft, ervaar ik zelf ook zo.
Ik heb iemand leren kennen, waarmee ik de liefde voor de natuur deel en het zien van mooie details. Het is zo fijn om tijd door te brengen met iemand die net zo die momenten kan beleven. Als dat in je relatie niet zo lukt, kun je dat misschien wel vinden in een ander, vriendschappelijk contact.
Ik hoop het laverneb, is alleen niet zo makkelijk om zo iemand zomaar te vinden.
dinsdag 17 juli 2018 om 22:39
Ja hoor, hier nog één!
Ik had jullie posts precies zo kunnen schrijven! Wat ontzettend fijn om hier herkenning te vinden, want ik dacht dat ik de enige was met deze gedachten.
Ik ben nog jong, wel een relatie maar geen kinderen. Mijn eierstokken rammelen enigzins, maar mijn ratio zegt nee. Waarom? Omdat ik het leven nutteloos vind en maar niet kan ontdekken waarom ik hier ben. Ik ben niet depressief (wel geweest), zou mezelf nooit iets aan kunnen of willen doen, maar ik had het ook niet erg gevonden als ik niet was geboren
Ik vind de wereld onwijs mooi en kan ook enorm genieten van de natuur. Maar ik kan inderdaad ook zo verdrietig worden van al het leed wat we elkaar, de dieren en onze mooie planeet aandoen. Ik wil niet nog een kind op de wereld zetten, terwijl er al teveel zijn. Hoewel ik ook wel denk dat kinderen mij zingeving kunnen geven, maar dat is toch enorm egoïstisch?
Ik ben in het algemeen denk ik wel gevoeliger dan anderen, ben ook redelijk introvert en heb veel tijd alleen nodig. Ik hou ook van katten trouwens haha!
Ik heb me verdiept in non dualiteit en veel gelezen en YouTube filmpjes bekeken van bijvoorbeeld Rupert Spira. Dit heeft mij wel een beetje anders naar het leven doen kijken. Dus mocht je dit nog niet geprobeerd hebben...
Ik blijf meelezen!
Ik had jullie posts precies zo kunnen schrijven! Wat ontzettend fijn om hier herkenning te vinden, want ik dacht dat ik de enige was met deze gedachten.
Ik ben nog jong, wel een relatie maar geen kinderen. Mijn eierstokken rammelen enigzins, maar mijn ratio zegt nee. Waarom? Omdat ik het leven nutteloos vind en maar niet kan ontdekken waarom ik hier ben. Ik ben niet depressief (wel geweest), zou mezelf nooit iets aan kunnen of willen doen, maar ik had het ook niet erg gevonden als ik niet was geboren
Ik vind de wereld onwijs mooi en kan ook enorm genieten van de natuur. Maar ik kan inderdaad ook zo verdrietig worden van al het leed wat we elkaar, de dieren en onze mooie planeet aandoen. Ik wil niet nog een kind op de wereld zetten, terwijl er al teveel zijn. Hoewel ik ook wel denk dat kinderen mij zingeving kunnen geven, maar dat is toch enorm egoïstisch?
Ik ben in het algemeen denk ik wel gevoeliger dan anderen, ben ook redelijk introvert en heb veel tijd alleen nodig. Ik hou ook van katten trouwens haha!
Ik heb me verdiept in non dualiteit en veel gelezen en YouTube filmpjes bekeken van bijvoorbeeld Rupert Spira. Dit heeft mij wel een beetje anders naar het leven doen kijken. Dus mocht je dit nog niet geprobeerd hebben...
Ik blijf meelezen!
woensdag 18 juli 2018 om 00:38
Ik heb veel met herinneringen. Is dat bij jullie ook zo?
Dan ga ik soms naar mijn oude dorp. Zwemmen in de zomer, wandelen, naar de supermarkt En wil ik iets terugvinden zoals ik het achterliet toen ik verhuisde. Kan een veldje, boom, huis, weggetje, plaats waar een bepaald speeltoestel gestaan heeft, zijn. Vaak zijn dingen veranderd. Maar in een bepaald bos is nog bijna alles hetzelfde. De vogelpoepgeur, de erg smalle paadjes met aan weerskanten hoog onkruid. In 2001 hebben hangjongeren daar een hut gemaakt. Op de plek van die toenmalige hut hangen nu pallets aan de bomen. Of die er toen al waren weet ik niet Als een plateau. Vlakbij die hut ligt een kuil waar ze toen sponsachtig materiaal in brand staken. Nu ligt op dezelfde plek soortgelijk verbrand materiaal. Zou dat nog resten van toen zijn? Blijft dat 17 jaar goed in weer en wind? Dat soort dingen maken dan veel indruk op me.
Dan ga ik soms naar mijn oude dorp. Zwemmen in de zomer, wandelen, naar de supermarkt En wil ik iets terugvinden zoals ik het achterliet toen ik verhuisde. Kan een veldje, boom, huis, weggetje, plaats waar een bepaald speeltoestel gestaan heeft, zijn. Vaak zijn dingen veranderd. Maar in een bepaald bos is nog bijna alles hetzelfde. De vogelpoepgeur, de erg smalle paadjes met aan weerskanten hoog onkruid. In 2001 hebben hangjongeren daar een hut gemaakt. Op de plek van die toenmalige hut hangen nu pallets aan de bomen. Of die er toen al waren weet ik niet Als een plateau. Vlakbij die hut ligt een kuil waar ze toen sponsachtig materiaal in brand staken. Nu ligt op dezelfde plek soortgelijk verbrand materiaal. Zou dat nog resten van toen zijn? Blijft dat 17 jaar goed in weer en wind? Dat soort dingen maken dan veel indruk op me.
woensdag 18 juli 2018 om 06:46
Lady_Day schreef: ↑17-07-2018 21:11Dat heb ik ook. Ik kan ook wel genieten van de natuur, de grootsheid... maar wat mij neerslachtig maakt is hoe wij dit met z'n allen vernielen. Hoe wij de aarde naar de kloten helpen en ondertussen elkaar, en dieren elkaar de meest verschrikkelijke dingen aandoen.
Zoveel oneerlijkheid, onrecht en leed... ik kan daar echt heel slecht tegen.
Dat herken ik ook wel hoor. Ik kan dágen piekeren over dierenleed, ik kijk bijna nooit naar het nieuws, leef milieubewust, ik eet geen vlees, ben bewust kinderloos... Ik ben echt een heel gevoelig type.
Maar het is niet alleen maar kommer en kwel, er zijn ontzettend veel mensen die ook fantastische dingen doen zoals beren redden in Rusland,
walvisvaarders proberen tegen te houden of gewoon een heel woud weer aanplanten.
Dat hou ik me dan voor, dat het niet alléén maar slecht is en dat er nóg mensen zijn die begaan zijn met dieren en de wereld, sterker nog, die ook daadwerkelijk iets doen om verandering te brengen.
woensdag 18 juli 2018 om 07:22
Ja, zeker zijn er mensen die goede dingen doen, maar het zou niet nodig moeten zijn om een walvisvaarder tegen te houden of een een heel woud weer aan te moeten planten.
Ik ben helaas zeer geinteresseerd in het nieuws (masochist?) dus zelfs al lees ik niet alles, dan nog krijg ik veel mee. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik als kind eens iets zag over de dolfijnenjacht in Taiji... het hele water was rood. Daar ben ik echt van slag van geweest. En nog steeds kan ik er niet naar kijken.
Ik hoor wel eens dat moet denken in termen van 'het glas is halfvol' ipv half leeg, maar het zit gewoon in me. Ik vind het leven als geheel gewoon nutteloos. Dat is wat anders dan waardeloos trouwens.
Ik ben helaas zeer geinteresseerd in het nieuws (masochist?) dus zelfs al lees ik niet alles, dan nog krijg ik veel mee. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik als kind eens iets zag over de dolfijnenjacht in Taiji... het hele water was rood. Daar ben ik echt van slag van geweest. En nog steeds kan ik er niet naar kijken.
Ik hoor wel eens dat moet denken in termen van 'het glas is halfvol' ipv half leeg, maar het zit gewoon in me. Ik vind het leven als geheel gewoon nutteloos. Dat is wat anders dan waardeloos trouwens.
woensdag 18 juli 2018 om 11:26
Ik word vaak zo melancholisch na iets heel erg leuks, een fijne dag weg een weekend een vakantie.'
Erna kan ik me zo depressief voelen dat dat weer voorbij is ipv nagenieten voel ik me juist ellendig " gisteren om deze tijd, vorige week om deze tijd " Na een week is het ergste wel weg veelal na een paar dagen hoor, maar het is wel heel vervelend.
Vind het vaak ook lastig om te genieten " het is toch zo weer voorbij en dan begint de sleur weer " Zou graag die mindset willen veranderen, meer het leven nemen zoals het komt, weet dat dat in mezelf zit en dat maakt dat de dagen/weken/maanden/jaren aaneen geregen zijn.
Maar ik heb iets gedaan wat ik al jaren niet gedaan heb, ik ben weer gaan fietsen, deed en doe alles met de auto en dacht vanmorgen ik ga weer eens een stuk fietsen, denk dat het al een dikke 7 jaar geleden is dat ik gefietst heb. ( fiets werd als noodfiets door de kinderen gebruikt dus ik wist dat hij het nog deed en niet eerst nagekeken hoefde te worden ) Even gauw een boodschap, en straks ga ik met een handdoek wat eten/drinken en een boek richting het bos.
Nuttig neuh maar wel even iets heel anders.
Erna kan ik me zo depressief voelen dat dat weer voorbij is ipv nagenieten voel ik me juist ellendig " gisteren om deze tijd, vorige week om deze tijd " Na een week is het ergste wel weg veelal na een paar dagen hoor, maar het is wel heel vervelend.
Vind het vaak ook lastig om te genieten " het is toch zo weer voorbij en dan begint de sleur weer " Zou graag die mindset willen veranderen, meer het leven nemen zoals het komt, weet dat dat in mezelf zit en dat maakt dat de dagen/weken/maanden/jaren aaneen geregen zijn.
Maar ik heb iets gedaan wat ik al jaren niet gedaan heb, ik ben weer gaan fietsen, deed en doe alles met de auto en dacht vanmorgen ik ga weer eens een stuk fietsen, denk dat het al een dikke 7 jaar geleden is dat ik gefietst heb. ( fiets werd als noodfiets door de kinderen gebruikt dus ik wist dat hij het nog deed en niet eerst nagekeken hoefde te worden
) Even gauw een boodschap, en straks ga ik met een handdoek wat eten/drinken en een boek richting het bos.Nuttig neuh maar wel even iets heel anders.
woensdag 18 juli 2018 om 12:13
Heb ik ook LadyLola.. loslaten vind ik heel erg moeilijk! Leven in het hier en nu.. genieten van wat je hebt. Misschien is niet iedereen gemaakt om zo in het leven te staan.
Ik kan oprecht zeggen dat dit echt de beroerdste periode in mijn leven is tot nu. Dus ik gok dat ik nog wat zwaarmoediger ben dan normaal. Neem me vooral met een korreltje zout af en toe
Ik kan oprecht zeggen dat dit echt de beroerdste periode in mijn leven is tot nu. Dus ik gok dat ik nog wat zwaarmoediger ben dan normaal. Neem me vooral met een korreltje zout af en toe
woensdag 18 juli 2018 om 12:47
woensdag 18 juli 2018 om 14:45
Wat je zegt " leven in het hier en nu " Mindfullnes heb een paar maanden yoga gedaan, maar dat was op mijn enige vrije dag, lag ik daar te malen op die mat "ik moet dit nog dat nog oh shit niet vergeten dat " plank misgeslagen niet mijn ding, hoewel als ik die gedachten niet had ik het wel fijn vond. Ook maak ik te weinig tijd om echt dingen voor mezelf te doen, dat probeer ik nu wel steeds meer overigens.Levade schreef: ↑18-07-2018 12:13Heb ik ook LadyLola.. loslaten vind ik heel erg moeilijk! Leven in het hier en nu.. genieten van wat je hebt. Misschien is niet iedereen gemaakt om zo in het leven te staan.
Ik kan oprecht zeggen dat dit echt de beroerdste periode in mijn leven is tot nu. Dus ik gok dat ik nog wat zwaarmoediger ben dan normaal. Neem me vooral met een korreltje zout af en toe
Net ook echt lekker een stuk gefietst naar een park een dorp verderop beetje zitten lezen in de zon gezeten, maar dan toch weer die onrust. Ik heb de tijd ben vrij kinderen zijn er niet en toch altijd ietwat gejaagd, altijd druk in mijn hoofd met wat nog moet. Ook al moet er niks dan ga ik wel wat doen, kussenslopen wassen dat soort dingen.
En misschien moet ik gewoon accepteren dat ik ben zoals ik ben.
Je hoeft je niet te verontschuldigingen hoor de gevoelens zijn zo herkenbaar en het is best fijn om daar eens over te praten zonder dat men zegt " ah kom op achter de wolken schijnt de zon, morgen ziet alles er anders uit, niet zo sip " blabla bla.
Jij voelt je nu zo wie is die ander omdat niet serieus te nemen.
woensdag 18 juli 2018 om 15:54
Jojojo81:
Ik heb dan wel een kind, heel jong gekregen om een best egoistische reden eigenlijk. Toen was ik depressief na het overlijden van mijn moeder. Tot een studie was ik niet in staat en het enige wat ik kon bedenken was een kind krijgen om voor te zorgen. Hoe ik nu ben en denk zou ik dat niet meer doen, maar alles is goed gegaan. En ik denk ook wel eens dat het misschien wel helemaal verkeerd was gelopen in mijn leven als ik niet de verantwoordelijkheid voor een kind had gehad en daardoor werd gedwongen voor een goede basis te zorgen.
Maar omdat er nu zoveel problemen zijn met deze aarde en er veel te veel
mensen zijn, hoop ik niet dat ik kleinkinderen krijg. Al heb ik daar natuurlijk niets over te zeggen of die er komen.
Non dualiteit ken ik niet, ik ga daar eens naar googlen. Dankjewel voor de tip
Ik heb dan wel een kind, heel jong gekregen om een best egoistische reden eigenlijk. Toen was ik depressief na het overlijden van mijn moeder. Tot een studie was ik niet in staat en het enige wat ik kon bedenken was een kind krijgen om voor te zorgen. Hoe ik nu ben en denk zou ik dat niet meer doen, maar alles is goed gegaan. En ik denk ook wel eens dat het misschien wel helemaal verkeerd was gelopen in mijn leven als ik niet de verantwoordelijkheid voor een kind had gehad en daardoor werd gedwongen voor een goede basis te zorgen.
Maar omdat er nu zoveel problemen zijn met deze aarde en er veel te veel
mensen zijn, hoop ik niet dat ik kleinkinderen krijg. Al heb ik daar natuurlijk niets over te zeggen of die er komen.
Non dualiteit ken ik niet, ik ga daar eens naar googlen. Dankjewel voor de tip
woensdag 18 juli 2018 om 15:55
Madeleine66 schreef: ↑18-07-2018 12:47Ik (geen partner, geen kinderen, weinig sociale contacten en progressieve ziekte) herken heel veel in wat je schrijft Nuca. Heb je misschien last van dysthymie?
Moet ik ook opzoeken
edit: Zou kunnen, weet ik niet helemaal. Ik kan wel ook heel vrolijk zijn, maar soms is dat dan ook te, zeg maar. Alsof ik niet weet wat ik daarmee moet. Kan het niet uitleggen.
Maar mijn reactie op de dood van mijn moeder was depressie, dat ging over of samen met een postnatale depressie. Toen ik dat overwonnen had heb ik wel altijd nog sombere dagen/periodes gehad. Het is nooit echt helemaal weggegaan.
anoniem_6527270f28ee9 wijzigde dit bericht op 18-07-2018 16:43
43.65% gewijzigd
woensdag 18 juli 2018 om 16:18
Jij klinkt een beetje zoals mijn vriend, die wil ook altijd bezig zijn en voelt zich zelfs schuldig als ie te lang niets doet.LadyLola schreef: ↑18-07-2018 14:45Wat je zegt " leven in het hier en nu " Mindfullnes heb een paar maanden yoga gedaan, maar dat was op mijn enige vrije dag, lag ik daar te malen op die mat "ik moet dit nog dat nog oh shit niet vergeten dat " plank misgeslagen niet mijn ding, hoewel als ik die gedachten niet had ik het wel fijn vond. Ook maak ik te weinig tijd om echt dingen voor mezelf te doen, dat probeer ik nu wel steeds meer overigens.
Net ook echt lekker een stuk gefietst naar een park een dorp verderop beetje zitten lezen in de zon gezeten, maar dan toch weer die onrust. Ik heb de tijd ben vrij kinderen zijn er niet en toch altijd ietwat gejaagd, altijd druk in mijn hoofd met wat nog moet. Ook al moet er niks dan ga ik wel wat doen, kussenslopen wassen dat soort dingen.
.....
Ik kan het dus wel, in het hier en nu zijn. Kan mijn hoofd ook heel makkelijk leegmaken. Het is een beetje alsof ik dat van nature doe. En het kan heel fijn zijn en ik heb het ook nodig. Maar als ik er genoeg van heb ontstaat het omgekeerde probleem: teveel stilte, teveel rust, teveel leegte. En dan ben ik niet in staat om daaruit te komen. En vind ik mezelf dood en dood saai!
woensdag 18 juli 2018 om 16:28
Ik heb al veel herinneringen, ben 43. Maar teruggaan naar plekken waar ik heb gewoond maakt me melancholisch, op een niet fijne manier. Dus nee, dat doe ik niet, of het moet toevallig zo uitkomen.hondenmens schreef: ↑18-07-2018 00:38Ik heb veel met herinneringen. Is dat bij jullie ook zo?
......
Kan wel in bed liggen en een bepaalde periode uit mijn leven naar voren halen en erover nadenken hoe dat ook alweer was. Er is al zoveel gebeurd in mijn leven, maar nu heb ik het idee dat er nooit meer iets zal veranderen. Dat dit het is en ik maar een beetje zo moet doorsudderen tot het eind. Beetje "is dit nu later, als je groot bent" idee.
woensdag 18 juli 2018 om 16:48
Dat ken ik ook wel. Het volwassen leven is niet wat ik ervan gehoopt had. Op een paar dingen na. Autorijden, op mezelf wonen. Maar ook het besef dat het allemaal niet vanzelfsprekend is valt me tegen. Dat je overal iets voor moet doen. Heb moeite met zelf actie ondernemen. Tenzij het iets is wat ik leuk vind en/of me makkelijk af gaat. Anders hoeft het voor mij niet en ben ik liever lui dan moe.ñuca schreef: ↑18-07-2018 16:28Ik heb al veel herinneringen, ben 43. Maar teruggaan naar plekken waar ik heb gewoond maakt me melancholisch, op een niet fijne manier. Dus nee, dat doe ik niet, of het moet toevallig zo uitkomen.
Kan wel in bed liggen en een bepaalde periode uit mijn leven naar voren halen en erover nadenken hoe dat ook alweer was. Er is al zoveel gebeurd in mijn leven, maar nu heb ik het idee dat er nooit meer iets zal veranderen. Dat dit het is en ik maar een beetje zo moet doorsudderen tot het eind. Beetje "is dit nu later, als je groot bent" idee.
woensdag 18 juli 2018 om 18:35
JoJo81, ik heb de site bekeken, althans de film en de filmpjes, vind het wel iets om wat mee te doen.
Vorig jaar ben ik bij een show van Guido Weijers geweest en daar ging het als een rode draad ook over dit onderwerp, hij haalde ook het " warme bad " gevoel aan als zijnde het kortstondig geluksgevoel.
Niet alles sprak me aan of had ik meteen zoiets van " ja " ben het niet geheel eens met alles, maar het meer in het nu leven is wel iets wat ik mezelf wel meer eigen wil maken.
Dank voor de tip!
Vorig jaar ben ik bij een show van Guido Weijers geweest en daar ging het als een rode draad ook over dit onderwerp, hij haalde ook het " warme bad " gevoel aan als zijnde het kortstondig geluksgevoel.
Niet alles sprak me aan of had ik meteen zoiets van " ja " ben het niet geheel eens met alles, maar het meer in het nu leven is wel iets wat ik mezelf wel meer eigen wil maken.
Dank voor de tip!
woensdag 18 juli 2018 om 20:27
Daar kan ik zo mee relateren, precies dit. Inderdaad.. gewoon willen verdwijnen..
Als het nu gewoon kut is moet je wel verder kunnen kijken en hopen dat het straks beter is.
Ik las laatst iets over serotonine tekort.. gelukshormoon.. Maar nog niet verder naar gekeken..
