Psyche
alle pijlers
Nutteloosheid, weinig plezier in het leven
dinsdag 17 juli 2018 om 17:41
Om te beginnen heb ik al het gevoel te leven in bonustijd. Mijn beide ouders zijn als 40er overleden. Ik ben de leeftijd van mijn vader al voorbij en ben helemaal gezond, in tegenstelling tot mijn moeder die op deze leeftijd een terminale ziekte had.
Maar in plaats van blij te zijn met dat ik er nog ben en dat me niks mankeert vraag ik me steeds vaker af wat ik hier nog doe.
Alles is klaar, ik heb een kind opgevoed dat nu op eigen benen staat. Op haar leeftijd had ik al geen ouders meer dus ik weet dat ze het zonder mij kan. Blijkt ook wel, ze toont weinig enthousiasme om mij te zien en is vooral met haar eigen leven bezig.
Mijn leven is belachelijk eentonig en leeg. Ik werk wel, en heb een relatie. Maar dat is het zo'n beetje, ik zie weinig tot geen mensen buiten mijn partner en de mensen met wie ik werk. Ik weet dat dit vooral vanuit mezelf komt, ik ben een ontzettende eenling en nogal introvert. Een druk sociaal leven zou niet eens bij me passen want dat houd ik niet vol.
Dan zou je zeggen dat het fijn is om het rustig te hebben. Is het ook, alleen het kan ook té rustig en stil zijn en daar komt weer eenzaamheid van. En ik ben slecht in mezelf bezig houden.
1 op 1 vriendschappen met mensen die niet teveel druk op de vriendschap leggen werken het beste voor mij, maar ik maak niet makkelijk contact. Meestal ben ik de vreemde eend in de bijt, het is lastig om dat soort mensen te vinden met wie het echt klikt.
Hobby's heb ik niet echt, alles waar ik aan begin met het idee "laat ik eens iets nieuws proberen" houdt maximaal een half jaar mijn aandacht vast. Daarna verlies ik de interesse, gaat het voelen als verplichting en hou ik het weer voor gezien.
Het leven sleept zich maar een beetje voort en ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik hier nog ben. (val in herhaling.) Moet steeds denken aan dat mensen lang geleden niet eens veel ouder werden dan ik nu ben, en dat de natuur het dus ook niet zo bedoeld heeft dat je zo lang leeft. Zo bezien klopt mijn gevoel dat ik wel zo'n beetje klaar ben met leven.
Zoveel ellende ook op de wereld en het vooruitzicht op jarenlange ouderdom is een groot schrikbeeld. Nu werk ik tenminste nog, wat moet ik als ik ook door de maatschappij ben afgeschreven? Waarmee moet ik mijn dagen dan vullen?
Ik zou er nooit zelf een einde aanmaken want voor de dood ben ik dan weer bang. Een hiernamaals is er waarschijnlijk niet dus verdwijnt mijn bewustzijn dan in het niets.
Eng, denk ik dan.
Ik vind het allebei niks, leven niet en dood niet. Zou vaak willen dat ik niet geboren was, dan wist ik vanaf het begin al niks. Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite? Was ik maar als een dier geboren, die hebben tenminste al dit soort gedachtes niet.
Wat is mijn vraag? Die heb ik niet. Maar ik voel me eenzaam in dit gevoel en dit forum is een plek waar ik dagelijks kom, dus voor mij de meest logische plek om het te delen.
Maar in plaats van blij te zijn met dat ik er nog ben en dat me niks mankeert vraag ik me steeds vaker af wat ik hier nog doe.
Alles is klaar, ik heb een kind opgevoed dat nu op eigen benen staat. Op haar leeftijd had ik al geen ouders meer dus ik weet dat ze het zonder mij kan. Blijkt ook wel, ze toont weinig enthousiasme om mij te zien en is vooral met haar eigen leven bezig.
Mijn leven is belachelijk eentonig en leeg. Ik werk wel, en heb een relatie. Maar dat is het zo'n beetje, ik zie weinig tot geen mensen buiten mijn partner en de mensen met wie ik werk. Ik weet dat dit vooral vanuit mezelf komt, ik ben een ontzettende eenling en nogal introvert. Een druk sociaal leven zou niet eens bij me passen want dat houd ik niet vol.
Dan zou je zeggen dat het fijn is om het rustig te hebben. Is het ook, alleen het kan ook té rustig en stil zijn en daar komt weer eenzaamheid van. En ik ben slecht in mezelf bezig houden.
1 op 1 vriendschappen met mensen die niet teveel druk op de vriendschap leggen werken het beste voor mij, maar ik maak niet makkelijk contact. Meestal ben ik de vreemde eend in de bijt, het is lastig om dat soort mensen te vinden met wie het echt klikt.
Hobby's heb ik niet echt, alles waar ik aan begin met het idee "laat ik eens iets nieuws proberen" houdt maximaal een half jaar mijn aandacht vast. Daarna verlies ik de interesse, gaat het voelen als verplichting en hou ik het weer voor gezien.
Het leven sleept zich maar een beetje voort en ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik hier nog ben. (val in herhaling.) Moet steeds denken aan dat mensen lang geleden niet eens veel ouder werden dan ik nu ben, en dat de natuur het dus ook niet zo bedoeld heeft dat je zo lang leeft. Zo bezien klopt mijn gevoel dat ik wel zo'n beetje klaar ben met leven.
Zoveel ellende ook op de wereld en het vooruitzicht op jarenlange ouderdom is een groot schrikbeeld. Nu werk ik tenminste nog, wat moet ik als ik ook door de maatschappij ben afgeschreven? Waarmee moet ik mijn dagen dan vullen?
Ik zou er nooit zelf een einde aanmaken want voor de dood ben ik dan weer bang. Een hiernamaals is er waarschijnlijk niet dus verdwijnt mijn bewustzijn dan in het niets.
Eng, denk ik dan.
Ik vind het allebei niks, leven niet en dood niet. Zou vaak willen dat ik niet geboren was, dan wist ik vanaf het begin al niks. Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite? Was ik maar als een dier geboren, die hebben tenminste al dit soort gedachtes niet.
Wat is mijn vraag? Die heb ik niet. Maar ik voel me eenzaam in dit gevoel en dit forum is een plek waar ik dagelijks kom, dus voor mij de meest logische plek om het te delen.
zaterdag 21 juli 2018 om 09:26
Dank je voor de tip. Helaas heb ik een oud model smartphone die totaal geen ruimte heeft voor nieuwe apps. WhatsApp en mijn werkApp zijn alles wat hij kan hebben.
Ik denk dat ik het ouderwets in een agenda ga bijhouden.
zaterdag 21 juli 2018 om 09:47
Hey ñuca, vervelend dat je je zo voelt.
Je hebt geen directe vraag en je hebt niets aan hapklare antwoorden.
Misschien is The School Of Life iets voor je. https://www.theschooloflife.com/amsterdam/
Vrijblijvend en redelijk lichtvoetig.
Je hebt geen directe vraag en je hebt niets aan hapklare antwoorden.
Misschien is The School Of Life iets voor je. https://www.theschooloflife.com/amsterdam/
Vrijblijvend en redelijk lichtvoetig.
zondag 22 juli 2018 om 13:41
Gisteren etentje bij vrienden (oorspronkelijk vrienden van mijn vriend) Voelde me best opgelaten. Ik weet zo slecht hoe ik me in gezelschap moet gedragen. Het is alsof iedereen er gewoon rustig ontspannen bij zit en ik zit me dan vooral af te vragen hoe ik overkom. En of ze me misschien raar vinden.
zondag 22 juli 2018 om 14:02
Ik vermijd etentjes zoveel mogelijk. Heb een angst voor eten in gezelschap. Het gevoel dat mensen letten op hoe ik eet. Is iets vanuit mijn jeugd. Ik heb een periode heel slecht gegeten. Daar kreeg ik nogal eens commentaar op van anderen. Dat ik zo weinig lustte, te langzaam at. Dan verdween mijn honger als sneeuw voor de zon. Kon niet meer verder eten. In mijn volwassen leven heb af en toe wel etentjes gehad. Dat ging goed. Maar daar gaat wel een hele dag misselijkheid aan vooraf. Dat vind ik het niet waard. Heel soms gaat het nog wel eens mis. Bij familie heb ik er geen last van. Of met een vriendin op een terrasje gaat ook wel.ñuca schreef: ↑22-07-2018 13:41Gisteren etentje bij vrienden (oorspronkelijk vrienden van mijn vriend) Voelde me best opgelaten. Ik weet zo slecht hoe ik me in gezelschap moet gedragen. Het is alsof iedereen er gewoon rustig ontspannen bij zit en ik zit me dan vooral af te vragen hoe ik overkom. En of ze me misschien raar vinden.
zondag 22 juli 2018 om 14:18
Wat vervelend Hondenmens. Ik herken dat niet helemaal, behalve dan als ik dingen niet helemaal in 1 keer in mijn mond krijg. Je weet wel, met sliertjes zoals rucola enzo. Maar het ergste vind ik het praten.
Waar moet ik het over hebben? Oh, er valt een stilte, is het de bedoeling dat ik nu iets zeg? Ze vinden me vast saai, ik zou iets grappigs willen zeggen maar wat?
Enz.
Waar moet ik het over hebben? Oh, er valt een stilte, is het de bedoeling dat ik nu iets zeg? Ze vinden me vast saai, ik zou iets grappigs willen zeggen maar wat?
Enz.
zondag 22 juli 2018 om 14:44
Dat herken ik ook wel, maar heb daar minder last van als de angst voor eten in gezelschap.ñuca schreef: ↑22-07-2018 14:18Wat vervelend Hondenmens. Ik herken dat niet helemaal, behalve dan als ik dingen niet helemaal in 1 keer in mijn mond krijg. Je weet wel, met sliertjes zoals rucola enzo. Maar het ergste vind ik het praten.
Waar moet ik het over hebben? Oh, er valt een stilte, is het de bedoeling dat ik nu iets zeg? Ze vinden me vast saai, ik zou iets grappigs willen zeggen maar wat?
Enz.
Had je in je schooltijd trouwens ook al het gevoel een eenling te zijn? Ben je gepest geweest?
maandag 23 juli 2018 om 03:32
Ik las ooit ergens, kan best op t forum geweest zijn, dat mensen veel meer op zichzelf gericht zijn en dat het arrogant is te denken dat iedereen op jou zit te letten..
Als je er zo over gaat denken..
Ik ben er dankzij een opleiding, als neven effect, erg in gegroeid en mensen zien mij nu als sociaal en open.. gaat bijna vanzelf voor me.
Als je er zo over gaat denken..
Ik ben er dankzij een opleiding, als neven effect, erg in gegroeid en mensen zien mij nu als sociaal en open.. gaat bijna vanzelf voor me.
maandag 23 juli 2018 om 08:40
Levade schreef: ↑23-07-2018 03:32Ik las ooit ergens, kan best op t forum geweest zijn, dat mensen veel meer op zichzelf gericht zijn en dat het arrogant is te denken dat iedereen op jou zit te letten..
Dat kan waar zijn, maar zonder zelfbewustzijn ben je geen individu.
Als je er zo over gaat denken..
Ja. Nou en.
Ik ben er dankzij een opleiding, als neven effect, erg in gegroeid en mensen zien mij nu als sociaal en open.. gaat bijna vanzelf voor me.
Dat moet je maar net willen, sociaal en open. Uitzonderingen daargelaten, vind ik mensen die zoiets van zichzelf zeggen vaak
Net als mensen die van zichzelf zeggen dat ze altijd optimistisch zijn. Dat zijn regelmatig de grootste klagers.
ñuca hoeft niet van persoonlijkheid te veranderen, die is prima zoals het is. Het zou alleen fijn zijn als ze zonder schuldgevoel zichzelf zou durven/mogen zijn. Dat is mijn inschatting, hoor. Misschien sla ik de plank volledig mis.
Inhoudelijk schrijft ñuca dingen die ik ook zo voel, of heb gevoeld. Ondertussen heb ik nutteloosheid omarmd. Het geeft mij de ruimte om daarom precies te doen laten wat ik wil. Dat werkt heel bevrijdend. Ik kan erg gelukkig worden van nutteloos blaadjes vegen in de tuin. En het maakt geen bal uit of ik veeg of niet, er zullen altijd nieuwe blaadjes komen. Het is maar een voorbeeld.
Dankzij mijn hond kan ik genieten van nutteloosheid. Zij laat me daarin van alles zien. Wanneer zij met vriendjes speelt maakt het in dat spel niets uit wie er wint, het gaat om de bezigheid en de lol die ze hebben. Zo zie ik het leven nu ook; als ik maar plezier heb. De lol die in kleine dingen zit. Daar is niets egocentrisch of arrogant aan.
maandag 23 juli 2018 om 09:04
Nuca, die onzekerheid heb ik ook lang gehad. In mijn puberteit heb ik dat ook wel te horen gehad.Waar moet ik het over hebben? Oh, er valt een stilte, is het de bedoeling dat ik nu iets zeg? Ze vinden me vast saai, ik zou iets grappigs willen zeggen maar wat?
Maar inmiddels weet ik dat het fijn is in een groep, als er mensen zijn die luisteren. Je hoeft niet altijd iets.
maandag 23 juli 2018 om 11:01
Ik denk dat het leven fundamenteel nutteloos is; maar tegelijkertijd is dat juist ook mijn troost. Dat wil namelijk zeggen dat er niets persé moet. Je bent er en je maakt er het beste van. Maar niemand kan je voorschrijven hoe je dat doet en voor iedereen zal "het beste" wat anders zijn. Voor de ene zal zijn baan er echt toe doen, voor de andere zijn partner, voor nog iemand zijn hobby, voor nog iemand anders gewoon "tevreden" zijn met zichzelf, etc...
Tot nu toe was het voor jou "zorgen voor je kinderen" en dat is nu weggevallen. Maar als dat zorgende in je zit, kan je misschien nog steeds gaan vrijwilliger worden bij een organisatie die werkt met kinderen. Kookmoeder bij scouting, voorleesmoeder in de bieb, etc.
Je hoeft geen waarde te halen uit de dingen die je wel of niet doet; je bent al waardevol van jezelf.
Tot nu toe was het voor jou "zorgen voor je kinderen" en dat is nu weggevallen. Maar als dat zorgende in je zit, kan je misschien nog steeds gaan vrijwilliger worden bij een organisatie die werkt met kinderen. Kookmoeder bij scouting, voorleesmoeder in de bieb, etc.
Je hoeft geen waarde te halen uit de dingen die je wel of niet doet; je bent al waardevol van jezelf.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 23 juli 2018 om 11:04
Oh maar ik vind niet dat ik dat ben, want voor mij is het een truukje wat ik toepas. Nodig voor mijn werk dus aangeleerd.
Waar ik dus ook mee wil zeggen dat wanneer het lijkt dat andere mensen wel zo sociaal lijken te zijn, het ook niet allemaal vanzelf hoeft te gaan of dat ze zo maar in hun ‘vrije’ tijd ook einzelgängers zijn. Mijn karakter is niet veranderd, maar ik kan wel met bepaalde situaties beter omgaan.
maandag 23 juli 2018 om 11:10
Ik vond het juist een positieve kijk, als jij kan bedenken dat mensen veel meer met zichzelf bezig zijn i.p.v. met jou kan dat helpen om je zelfbewustzijn wat meer los te laten. Lekker luchtig naar kijken.
Heel vaak is een opmerking of iets anders waar je zelf van dacht moest ik dat nu zeggen/doen een ander helemaal niet opgevallen. Terwijl jij er snachts nog een uur over aan het piekeren kan zijn.
En juist dat loslaten kan zorgen dat je meer kan genieten, niet druk maken om wat anderen denken, maar gewoon doen waar je blij van wordt.
Heel vaak is een opmerking of iets anders waar je zelf van dacht moest ik dat nu zeggen/doen een ander helemaal niet opgevallen. Terwijl jij er snachts nog een uur over aan het piekeren kan zijn.
En juist dat loslaten kan zorgen dat je meer kan genieten, niet druk maken om wat anderen denken, maar gewoon doen waar je blij van wordt.
maandag 23 juli 2018 om 11:32
Je gevoel van eenzaamheid is niet positief of negatief; het is er gewoon en het is een signaal... een indicator om aan te geven hoe het met je gaat, een uitnodiging om even stil te staan en je bewust te worden van hoe het nu echt met je is, hoe je leven er uit ziet en of je nog wel echt tevreden bent met hoe die dingen eruit zien of dat het misschien tijd wordt om iets te veranderen...
Je staat nu als het ware op een crossroad waar je weer opnieuw kan bepalen hoe de rest van je pad er gaat uitzien... na het opvoeden van de kinderen, zijn er nu weer heel veel opties voor jezelf. Maar niets moet, alles mag. Doe alleen de dingen waar je oprecht plezier uithaalt - niet dingen die "horen" voor de buitenwereld. Als jij liever netflixt, dan uitgaat, dan mag dat. Als jij liever alleen gaat fietsen of met honden in het asiel gaat knuffelen, dan mag dat ook. Die tijdbesteding hoeft geen ander nuttig doel te dienen behalve jezelf fijn voelen in het moment.
Je staat nu als het ware op een crossroad waar je weer opnieuw kan bepalen hoe de rest van je pad er gaat uitzien... na het opvoeden van de kinderen, zijn er nu weer heel veel opties voor jezelf. Maar niets moet, alles mag. Doe alleen de dingen waar je oprecht plezier uithaalt - niet dingen die "horen" voor de buitenwereld. Als jij liever netflixt, dan uitgaat, dan mag dat. Als jij liever alleen gaat fietsen of met honden in het asiel gaat knuffelen, dan mag dat ook. Die tijdbesteding hoeft geen ander nuttig doel te dienen behalve jezelf fijn voelen in het moment.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 24 juli 2018 om 09:03
Dank allemaal, voor jullie reacties 
Levade: ik snap wat je bedoelt met dat mensen echt niet de hele tijd op mij letten. Hoe kleiner de groep echter, hoe meer je op dat moment natuurlijk wel op elkaar let. En we waren maar met zn viertjes op het etentje waar ik het over had.
Ik vind het fijn voor je dat je er zelf zo goed mee om hebt leren gaan!
Zelf ben ik niet zo heel goed in me anders voor doen dan ik echt ben, ook niet als het even handig is. Denk ik tenminste. Dat is ook iets wat ik zo graag zou willen weten, hoe mensen mij echt zien. Even verplaatsen in het hoofd van een ander en dan naar mij kijken.
Levade: ik snap wat je bedoelt met dat mensen echt niet de hele tijd op mij letten. Hoe kleiner de groep echter, hoe meer je op dat moment natuurlijk wel op elkaar let. En we waren maar met zn viertjes op het etentje waar ik het over had.
Ik vind het fijn voor je dat je er zelf zo goed mee om hebt leren gaan!
Zelf ben ik niet zo heel goed in me anders voor doen dan ik echt ben, ook niet als het even handig is. Denk ik tenminste. Dat is ook iets wat ik zo graag zou willen weten, hoe mensen mij echt zien. Even verplaatsen in het hoofd van een ander en dan naar mij kijken.
dinsdag 24 juli 2018 om 09:15
Oakes schreef: ↑23-07-2018 08:40.......
ñuca hoeft niet van persoonlijkheid te veranderen, die is prima zoals het is. Het zou alleen fijn zijn als ze zonder schuldgevoel zichzelf zou durven/mogen zijn. Dat is mijn inschatting, hoor. Misschien sla ik de plank volledig mis.
Nee, je hebt het niet mis. Het is precies dat: ik mag vaak van mezelf niet zijn zoals ik ben. Ik vind mezelf niet sociaal, grappig, leuk, slim, noem maar op, genoeg. Dat is denk ik mijn kernprobleem. Het zit heel diep en ik weet niet of ik het er ooit echt uit zal krijgen.
Inhoudelijk schrijft ñuca dingen die ik ook zo voel, of heb gevoeld. Ondertussen heb ik nutteloosheid omarmd. Het geeft mij de ruimte om daarom precies te doen laten wat ik wil. Dat werkt heel bevrijdend. Ik kan erg gelukkig worden van nutteloos blaadjes vegen in de tuin. En het maakt geen bal uit of ik veeg of niet, er zullen altijd nieuwe blaadjes komen. Het is maar een voorbeeld.
Dit kan ik gelukkig ook. Blaadjes vegen in de tuin word ik Zen vanNog even en het kan weer! Ik heb heel tevreden dagen en die tevredenheid komt dan ook uit hele simpele dagelijkse dingen.
......
dinsdag 24 juli 2018 om 09:16
Nuca, als je dat zou willen weten: vraag er eens naar.
“Saai” is een negatieve uitleg van iemands gedrag en karakter. Jouw uitleg, misschien zijn er ook anderen die dat vinden. Maar er zullen evenzoveel mensen diezelfde eigenschap van jou anders uitleggen, misschien als: rustig, betrokken, evenwichtig, goed luisterend of iets dergelijks. Het is jouw eigen uitleg die iets negatief maakt en waardoor jij er last van hebt. Mensen kunnen juist die eigenschappen heel erg waarderen.
Zo kan gedrag van een extravert persoon ook op verschillende manieren ervaren worden.
Gezellig, vrolijk, gangmaker tegenover druk, onrustig, vermoeiend.
Het kan allemaal naast elkaar bestaan en iedereen kan het anders ervaren. In gezelschap is juist verschil een aanvulling.
Dus als je het zou willen weten zou ik het eens vragen aan anderen, positief geformuleerd. Dus niet: vind je mij saai, maar: wat vind jij een prettige eigenschap van mij?
Als jou dat zou helpen om je beter te voelen in gezelschap. Het gaat er denk ik vooral om dat je zelf kunt accepteren hoe jij bent. Als jij iemand bent die kunt denken: het maakt mij niet uit of anderen mij saai (of wat dan ook) vinden of niet, dan is het al goed zoals het is. Maar jij geeft aan dat lastig te vinden.
Als je overigens in contact bent met wat meer gelijkgestemden, dan twijfel je misschien ook al minder aan jouzelf en hoe anderen je ervaren.
Misschien heb je wel vrienden die erg verschillen van hoe jij bent.
“Saai” is een negatieve uitleg van iemands gedrag en karakter. Jouw uitleg, misschien zijn er ook anderen die dat vinden. Maar er zullen evenzoveel mensen diezelfde eigenschap van jou anders uitleggen, misschien als: rustig, betrokken, evenwichtig, goed luisterend of iets dergelijks. Het is jouw eigen uitleg die iets negatief maakt en waardoor jij er last van hebt. Mensen kunnen juist die eigenschappen heel erg waarderen.
Zo kan gedrag van een extravert persoon ook op verschillende manieren ervaren worden.
Gezellig, vrolijk, gangmaker tegenover druk, onrustig, vermoeiend.
Het kan allemaal naast elkaar bestaan en iedereen kan het anders ervaren. In gezelschap is juist verschil een aanvulling.
Dus als je het zou willen weten zou ik het eens vragen aan anderen, positief geformuleerd. Dus niet: vind je mij saai, maar: wat vind jij een prettige eigenschap van mij?
Als jou dat zou helpen om je beter te voelen in gezelschap. Het gaat er denk ik vooral om dat je zelf kunt accepteren hoe jij bent. Als jij iemand bent die kunt denken: het maakt mij niet uit of anderen mij saai (of wat dan ook) vinden of niet, dan is het al goed zoals het is. Maar jij geeft aan dat lastig te vinden.
Als je overigens in contact bent met wat meer gelijkgestemden, dan twijfel je misschien ook al minder aan jouzelf en hoe anderen je ervaren.
Misschien heb je wel vrienden die erg verschillen van hoe jij bent.
dinsdag 24 juli 2018 om 09:20
Leegte voelen in jezelf kan ook komen doordat je te weinig echte verbinding voelt met mensen, waarbij jij helemaal kunt zijn wie jij bent. Dat zit voor een deel in jouzelf maar kan ook komen doordat je veel mensen in je omgeving hebt die anders zijn en denken. Wat nuchterder, minder gevoelig. Kan ook juist heel fijn zijn, maar contact met mensen waarbij je elkaar begrijpt (zoals in dit topic) is ook belangrijk.
dinsdag 24 juli 2018 om 09:28
Ja, luisteren is ook een goede eigenschap, ik merk ook wel dat dat op prijs wordt gesteld in 1 op 1 contacten. In een groep weet ik niet of het wel zo nuttig is. De sfeer is dan vaak luchtig en gaat toch meer om het leuk hebben met elkaar. Juist dan voel ik de druk om leuk te zijn en mee te doen.
Oh, zie nu dat je alweer 2x hebt gereageerd
Deed een beetje te lang over deze post.
dinsdag 24 juli 2018 om 09:44
Het “grappige” is dus dat ik denk: als ik maar kan toewerken naar waar jij nu staat (werk, een relatie, een permanente woonplek), dan is mijn leven weer goed.
Zoals een ander kan denken: als ik een relatie zou hebben, zou het goed zijn.
Ik denk dat, als je wat gevoeliger en melancholischer van aard bent, dat onder elke omstandigheid meespeelt.
Eenzaamheid kun je ook ervaren in gezelschap (soms juist dan!).
Het is iets waarmee je moet leren te leven en je kunt best leren om dingen op een andere manier te benaderen, waardoor je je over de gehele linie beter voelt. Die leegte kun je beïnvloeden, door keuzes te maken. Maar soms heb je ook geluk nodig. Of juist pech, dat er zaken wegvallen die voor jou belangrijk waren, waardoor je juist beter gaat beseffen wat belangrijk voor jou is en leer je beter te zien wat er wel is en wat jou een goed gevoel kan geven.
Wat jij nu beschrijft over jouw leven: het klinkt stabiel, maar daardoor kun je juist ook een uitdaging voor jezelf missen. Soms zit dat in heel kleine dingen.
Zoals een ander kan denken: als ik een relatie zou hebben, zou het goed zijn.
Ik denk dat, als je wat gevoeliger en melancholischer van aard bent, dat onder elke omstandigheid meespeelt.
Eenzaamheid kun je ook ervaren in gezelschap (soms juist dan!).
Het is iets waarmee je moet leren te leven en je kunt best leren om dingen op een andere manier te benaderen, waardoor je je over de gehele linie beter voelt. Die leegte kun je beïnvloeden, door keuzes te maken. Maar soms heb je ook geluk nodig. Of juist pech, dat er zaken wegvallen die voor jou belangrijk waren, waardoor je juist beter gaat beseffen wat belangrijk voor jou is en leer je beter te zien wat er wel is en wat jou een goed gevoel kan geven.
Wat jij nu beschrijft over jouw leven: het klinkt stabiel, maar daardoor kun je juist ook een uitdaging voor jezelf missen. Soms zit dat in heel kleine dingen.
dinsdag 24 juli 2018 om 10:00
laverneb,
Ik probeer een antwoord te schrijven maar kan niet zo goed denken vandaag. Soms krijg ik mijn gedachten er niet uit. Ook geen helder hoofd door de warmte.
Maar ik waardeer je posts, en denk dat je gelijk hebt.
Wil wel zeggen dat ik van mijzelf maar 1 vriendin heb die redelijk op mijn golflengte zit. Zij weet van al deze issues die ik heb en is erg goed in positieve punten van mij te benadrukken. Alsnog ben ik in staat me in haar gezelschap onzeker te voelen. Wat maar aantoont dat het iets is wat diep in mij zit.
Ik probeer een antwoord te schrijven maar kan niet zo goed denken vandaag. Soms krijg ik mijn gedachten er niet uit. Ook geen helder hoofd door de warmte.
Maar ik waardeer je posts, en denk dat je gelijk hebt.
Wil wel zeggen dat ik van mijzelf maar 1 vriendin heb die redelijk op mijn golflengte zit. Zij weet van al deze issues die ik heb en is erg goed in positieve punten van mij te benadrukken. Alsnog ben ik in staat me in haar gezelschap onzeker te voelen. Wat maar aantoont dat het iets is wat diep in mij zit.
dinsdag 24 juli 2018 om 16:47
Ik kan het ook allemaal niet zo goed formuleren. Maar ik heb de eenzaamheid ook juist doordat niemand dan doorheeft dat je aan het ‘acteren’ bent. Zelfs mijn ex partner niet, familie niet. Dat het zo ‘echt’ over kwam/komt op mensen verbaasd mij, misschien zelfs teleurstellend.
Het is jammer dat je lijkt sommige dingen nog niet van jezelf geaccepteerd te hebben. Sommige dingen die jij over jezelf schrijft en niet als positief ziet, zie ik wel als positief. Ik trek meestal wel naar de rustige mensen in een groep bijvoorbeeld.
En met de juiste mensen is het ook fijn om af en toe gewoon helemaal niets te zeggen.
Het is jammer dat je lijkt sommige dingen nog niet van jezelf geaccepteerd te hebben. Sommige dingen die jij over jezelf schrijft en niet als positief ziet, zie ik wel als positief. Ik trek meestal wel naar de rustige mensen in een groep bijvoorbeeld.
En met de juiste mensen is het ook fijn om af en toe gewoon helemaal niets te zeggen.
