Psyche
alle pijlers
Ongeluk, krijg het maar niet uit mijn hoofd
donderdag 7 juli 2022 om 21:42
Vandaag is er een ongeluk gebeurd bij werkzaamheden in mijn achtertuin. Ik hoorde de jongen gillen, heb zijn collega’s gehaald, 112 gebeld, dekens gebracht en de ambu opgewacht. Het blijkt nu best wel ernstig te zijn en ik ben er al de hele dag naar van. Denk er steeds aan, en voel me toch schuldig ook al weet ik dat ik er niks aan kan doen. Heb zijn baas nog gesproken, er wordt nog onderzoek gedaan door de inspectie. Ik zie de hele dag die arme jonge knul voor me en hij houdt er wellicht blijvend letsel aan over.
Ik moest het gewoon even van mij afschrijven. Ben er erg van geschrokken…
Ik moest het gewoon even van mij afschrijven. Ben er erg van geschrokken…
Don't cry, buy a bag and move on.
donderdag 7 juli 2022 om 21:48
donderdag 7 juli 2022 om 21:49
donderdag 7 juli 2022 om 22:05
Helemaal eens met Hamerhaai.
Het komt goed.
Maar je zal er de komende tijd soms nog mee bezig zijn en angstig worden in situaties die zich aan dit voorval herinneringen.
Dat hoort bij de verwerking.
Praat er inderdaad over en houdt het niet binnen.
donderdag 7 juli 2022 om 22:14
Dank jullie wel. Ik heb er ook wel over gesproken thuis, maar voel me dan ook wel bezwaard om er dan weer over te beginnen. Mijn kinderen waren ook nog thuis, die hebben ook veel meegekregen. Vooral met hen heb ik er over gesproken. Het heeft op mijn jongste van 8 ook veel indruk gemaakt. die heeft het ook in de klas nog besproken.
Don't cry, buy a bag and move on.
donderdag 7 juli 2022 om 22:19
Het is heel normaal om vaker je verhaal te moeten vertellen. Mag ook hier.daenerys79 schreef: ↑07-07-2022 22:14Dank jullie wel. Ik heb er ook wel over gesproken thuis, maar voel me dan ook wel bezwaard om er dan weer over te beginnen. Mijn kinderen waren ook nog thuis, die hebben ook veel meegekregen. Vooral met hen heb ik er over gesproken. Het heeft op mijn jongste van 8 ook veel indruk gemaakt. die heeft het ook in de klas nog besproken.
donderdag 7 juli 2022 om 22:22
Nou ja, als je partner het verhaal inmiddels wel gehoord heeft, dan bel je andere mensen. Je moeder, twee vriendinnen of de buurvrouw die ook net in de buurt was. Als het je behoefte is om erover te praten, dan moet je dat zeker doen.daenerys79 schreef: ↑07-07-2022 22:14Dank jullie wel. Ik heb er ook wel over gesproken thuis, maar voel me dan ook wel bezwaard om er dan weer over te beginnen.
Let vanavond op met alcohol, dat schijnt bij de eerste verwerking averechts te werken. Bovendien verstoort het je slaap en die heb je nu wel nodig. Waarschijnlijk slaap je sowieso niet zo lekker vannacht. Zoek dan iets wat je kunt doen om je af te leiden, even douchen, beneden een boek lezen, kopje kruidenthee drinken.
Ik heb een paar jaar geleden een fietser aangereden. Behalve een paar blauwe plekken had hij niets, maar ik heb hem de hele nacht telkens over de autokap zien glijden. Na een paar dagen was het rotgevoel over. Mocht het echt langer blijven hangen, dan kun je contact opnemen met slachtofferhulp. Ik heb voor heel iets anders EMDR-therapie gehad, dat werkt fantastisch voor beelden die blijven plakken.
Máár: zover komt het waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk voel je je over een paar dagen beter. Je hebt gewoon een enorme shock gehad. Dat kost even om te verwerken. Moet je morgen werken? Misschien kun je een vrije dag nemen, ik vind het zelfs legitiem om een dag je ziek te melden.
Hoe zit het met je achtertuin? Zijn daar nog sporen zichtbaar? Is er iemand die je kan helpen met het verwijderen/opruimen?
anoniem_63bbf1e807fcd wijzigde dit bericht op 07-07-2022 22:28
4.54% gewijzigd
donderdag 7 juli 2022 om 22:27
donderdag 7 juli 2022 om 22:33
donderdag 7 juli 2022 om 22:34
O, maar misschien is dat ook wel lekker: een dag door buffelen en dan vrij hebben. Sla jezelf ook niet voor je kop dat je gedwongen van je vakantie moet genieten (al is het mooi als dat lukt). Je hebt echt iets heel naars meegemaakt. Iets wat heel veel mensen niet in hun leven hoeven door te maken. Verwerking kost tijd.
Over dat schuldgevoel: dat is ook normaal. Het is zo heftig wat je meemaakt dat je graag gewild had dat het voorkomen was. Je wil controle over de situatie en dan is de 'logische' gedachte: had ik die mensen maar niet voor die klus aangenomen. Maar die jongen deed dat werk elke dag van de week. Dit was een beroepsrisico.
Weet je of je over een paar dagen contact met hem wil opnemen? Misschien helpt dat je ook. (Of juist niet, het hoeft niet).
Over dat schuldgevoel: dat is ook normaal. Het is zo heftig wat je meemaakt dat je graag gewild had dat het voorkomen was. Je wil controle over de situatie en dan is de 'logische' gedachte: had ik die mensen maar niet voor die klus aangenomen. Maar die jongen deed dat werk elke dag van de week. Dit was een beroepsrisico.
Weet je of je over een paar dagen contact met hem wil opnemen? Misschien helpt dat je ook. (Of juist niet, het hoeft niet).
donderdag 7 juli 2022 om 22:34
Die schrik krijg je later (nu) pas omdat je eerst wat anders aan je hoofd had, namelijk handelen om erger te voorkomen.
Je hebt het goed gedaan.
Je krijgt nu pas ruimte om het te verwerken, dat heeft echt tijd nodig.
Lekker gaan slapen en als je over een paar dagen nog steeds last hebt, zou je eens met Slachtofferhulp kunnen bellen.
Je hebt het goed gedaan.
Je krijgt nu pas ruimte om het te verwerken, dat heeft echt tijd nodig.
Lekker gaan slapen en als je over een paar dagen nog steeds last hebt, zou je eens met Slachtofferhulp kunnen bellen.
Of course your opinion matters. Just not to me.
donderdag 7 juli 2022 om 23:33
Het is heel normaal wat je nu ervaart. Zoals anderen ook al aangeven kan er over praten (of over schrijven) erg helpend zijn. Wat je waarschijnlijk zult merken is dat het steeds minder intens wordt en kijk er ook niet gek van op als het over een tijdje, wanneer je denkt dat het al weggezakt is, door een trigger ineens weer bovenkomt. Mocht je last blijven houden is slachtofferhulp inderdaad een optie, of een bezoekje aan je huisarts. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kinderen. Sterkte en wees lief voor jezelf! 
happy__ wijzigde dit bericht op 07-07-2022 23:48
1.03% gewijzigd
donderdag 7 juli 2022 om 23:42
vrijdag 8 juli 2022 om 04:38
Heel normale reactie die je vertoont. Dit is superheftig. En alles wat je nu voelt heel begrijpelijk. Stop dit niet weg. En voel je niet bezwaard. Neem contact op met slachtofferhulp! In sommige gevallen wil soms zelf de ambu nog vertellen hoe het is afgelopen. Tegenwoordig heb je erg van doen met privacy. Maar probeer. Bel met de politie wat je zou kunnen mogen doen/weten en vraag of ze dit noteren. Wellicht vindt het slachtoffer het ook fijn naderhand met jou te praten. Je was tenslotte bij hem toen de ambu in aantocht was. Maak je zicht- en herkenbaar. Jij kon er niets aan doen. Wat je wel kunt doen, is jezelf en het slachtoffer verder helpen in de verwerking. Schroom niet erover te praten.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
vrijdag 8 juli 2022 om 06:39
Bedankt allemaal, ik ben inmiddels weer wakker. Heb gisteren toch ook nog met mijn man gepraat voor het slapen, en daarna redelijk goed geslapen. Vreemd en raar gedroomd, paar keer wakker geweest ook. Bedankt voor jullie reacties en advies.
Ik heb sowieso contact met de eigenaar van het bedrijf dus die houdt mij op de hoogte van de situatie. Dat is inderdaad wel fijn. Ik zal mijn jongste dochter ook in de gaten houden. ze is nogal gevoelig en begaan met mensen en dieren dus het heeft op haar ook veel impact. Mijn oudste had er geen last van zei ze.
Ik heb sowieso contact met de eigenaar van het bedrijf dus die houdt mij op de hoogte van de situatie. Dat is inderdaad wel fijn. Ik zal mijn jongste dochter ook in de gaten houden. ze is nogal gevoelig en begaan met mensen en dieren dus het heeft op haar ook veel impact. Mijn oudste had er geen last van zei ze.
Don't cry, buy a bag and move on.
vrijdag 8 juli 2022 om 09:10
Je zult merken dat als je hoort hoe het met hem is, dat het dan ook alweer beter met jezelf gaat.
Je kunt misschien een kaartje sturen naar het bedrijf, met verzoek dit door te sturen naar het huisadres van de jongen.
En geef jezelf tijd. Het was niet niks. Totaal onverwacht van 0 naar 100 in de adrenaline. Dat doet wat met je psyche hoor! Vlak dat niet uit.
Je kunt misschien een kaartje sturen naar het bedrijf, met verzoek dit door te sturen naar het huisadres van de jongen.
En geef jezelf tijd. Het was niet niks. Totaal onverwacht van 0 naar 100 in de adrenaline. Dat doet wat met je psyche hoor! Vlak dat niet uit.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
