Opnieuw onzeker door dominant/direct persoon

Hallo allemaal,

Ik heb in mijn leven een terugkerend iets en dat is dat ik onzeker kan worden als iemand te dominant/direct is. In het verleden heb ik dit dus al meerdere keren meegemaakt en elke keer een manier gevonden om hiermee om te gaan. Maar dit ging niet zonder slag of stoot.
Het vervelende en aparte is dat het mij na een tijdje toch weer gebeurd bij een ander persoon die ik ontmoet en die een bepaalde houding naar mij toe heeft. Heel vervelend. Op dit moment is dat dus ook weer het geval en ik baal hier onderhand van. Aan de ene kant denk ik: accepteer jezelf zoals je bent (soms makkelijker gezegd dan gedaan) en aan de andere kant wil ik hier ook wat mee. Ik wil gewoon mezelf durven zijn in de buurt van dit soort mensen.
Ik ben eigenlijk op zoek naar tips om hier blijvend op een goede manier mee om te gaan. Ik denk zelf trouwens dat het zou kunnen komen omdat ik vroeger gepest ben. Dus bang voor afwijzing.
Alvast bedankt voor jullie reacties!

Nuttige reacties! Bedankt daarvoor!
Nu even geen tijd om uitgebreid te reageren maar ga ik zeker doen.

Zo even tijd om te reageren! Er is echt veel gezegd. Ik ben daar echt blij mee

Jake, ik voel het inderdaad alsof ik overruled word. Dat wat ik ook zeg, er toch wel weer wat achteraan komt. En niks zeggen voelt ook zo knullig.

Retrostar, diep van binnen geeft ik hem misschien inderdaad wel gelijk. Beetje van, jij zal het wel weten. Slaat eigenlijk nergens op. Grrr, stomme twijfel.

Zeggen dat het mij onzeker maakt, zou ik niet snel doen omdat dat in principe heel sterk is maar kwetsbaar kan maken omdat dit eventueel verkeerd opgepakt kan worden. Ik maak mezelf liever sterker door de tips die hier al gegeven zijn.

Een concreet voorbeeld geef ik liever niet Sally Spectra maar ik heb er wel over nagedacht en besefte me dat ik het juist lastig vind dat als ik iets zeg of doe (bijvoorbeeld richting mijn zoontje) dat hij daar dan commentaar op geeft maar niet richting mij maar op een kinderlijk toontje naar zijn zoontje. Daar kan je dan ook gelijk moeilijk op reageren.

Venuss, dat ik het niet op mezelf moet betrekken, is een hele goede. Dat doe ik namelijk wel en ik baal dan inderdaad van hoe ik reageer. Het is de kunst om dat niet meer te gaan doen! Wel lastig maar zou een hoop helpen.

Tuinhek, mooie tip om even stil te staan bij wat er op zo'n moment gebeurt in plaats van gelijk terug te schieten naar het kleine onzekere gepeste meisje van toen.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me vanmorgen al ietsje sterker voelde in zijn bijzijn. Gewoon omdat ik het hier van me af had geschreven en door jullie reacties! Fijn!!