Psyche
alle pijlers
Overmatig gespannen om te presenteren
woensdag 6 september 2023 om 09:51
sinds een tijdje ben ik erg onzeker geworden op mijn werk. Dat uit zich in overmatig gepieker. Zodra ik een foutje (denk te hebben) gemaakt, mijn werk moet presenteren of een bepaald gesprek moet aangaan, zit ik daar dag en nacht over te piekeren. Vooral wanneer er een presentatie aan zit te komen. Vroeger vond ik die dingen ook niet bepaald leuk, maar ging dat verder wel prima. Maar nu heb ik slapeloze nachten, passeren tientallen scenario’s de revue, voer ik fictieve gesprekken in mijn hoofd. Mijn gezinsleven lijdt hier ook onder want overdag ben ik niet te genieten. Als dan de ‘hobbel’ voorbij is, voel ik me beter maar de volgende hobbel is dan alweer in zicht, wat voor een continu gevoel van stress zorgt. Zelfs op vakantie kon ik het niet loslaten. Ik bereid dingen óf zodaning voor tot in perfectie (dat kost dan ál mijn energie), of ik steek mijn kop in het zand, stel uit zodat hetgeen ik moet bespreken of moet laten zien, er niet zo goed uit komt. Dat zorgt dan natuurlijk ook weer voor veel gepieker. Het erge is, ik ben 45! Ik vind het niet passen bij mijn leeftijd en senioriteit om zo te moeten werken en leven. Maar het wordt dus alleen maar erger. Klinkt dit herkenbaar? Is hier wat aan te doen? Ik voel dat ik niet zo meer door kan en wil gaan.
woensdag 6 september 2023 om 10:35
Daar kan ik me best wat bij voorstellen, want je hebt maar een moment om alles goed te doen, terwijl je in de spotlights staat en niets een ander kan ontgaan. Is toch wat anders dan een bijdrage tijdens een vergadering of een schriftelijk werkstuk.
Vroeger dacht je hier misschien lichter over? Of worden er nu hogere eisen aan je gesteld, of stel je zelf hogere eisen?
De meesten zullen het in de loop van de tijd juist makkelijker vinden, hoewel ze altijd gespannen zullen blijven op zulke momenten, wat nodig is om te presteren. Dus je zal uit moeten proberen te vinden waarom je juist banger bent geworden.
Vroeger dacht je hier misschien lichter over? Of worden er nu hogere eisen aan je gesteld, of stel je zelf hogere eisen?
De meesten zullen het in de loop van de tijd juist makkelijker vinden, hoewel ze altijd gespannen zullen blijven op zulke momenten, wat nodig is om te presteren. Dus je zal uit moeten proberen te vinden waarom je juist banger bent geworden.
Dan moet het maar zoals het kan
woensdag 6 september 2023 om 11:09
Komt het vaak voor dat je moet presenteren? Ik vind dat zelf ook vreselijk, maar gelukkig hoef ik het dus in mijn baan ook nooit te doen. Is het voor jou geen optie een andere baan te zoeken? Misschien past dit gewoon niet bij je. Het lijkt me toch niet gezond dat je er in je privéleven en zelfs op vakantie ook zo'n last van hebt. Er zijn zat banen waar presenteren niet of nauwelijks aan de orde komt.
Goed, dat je zegt dat je er ook heel erg mee zit wanneer je een foutje maakt, dat is een ander verhaal natuurlijk. Dat lost een andere baan wellicht niet op, omdat je overal foutjes kan maken. Ligt er dan ook weer aan wat voor soort foutjes natuurlijk. Gaat er veel geld mee gemoeid wanneer jij een fout(je) maakt, of valt het allemaal nogal mee en is het makkelijk weer recht te zetten.
Ik heb zelf in privétijd gewoon absoluut geen zin in zorgen of gepieker over mijn werk. Daarom meer dan tevreden met de baan die ik nu heb. Zinvol werk, maar geen mega-verantwoordelijkheid. Ben ik thuis, dan ben ik vrij en maak ik me zelden druk over het werk. Misschien is dat niet zo'n ambitieuze instelling, maar dat boeit me niet. Mn werk is leuk, ik verdien genoeg, het is zinvol werk, dus prima. Een heel verantwoordelijke baan past niet bij me, zou veel te veel stress hebben.
Goed, dat je zegt dat je er ook heel erg mee zit wanneer je een foutje maakt, dat is een ander verhaal natuurlijk. Dat lost een andere baan wellicht niet op, omdat je overal foutjes kan maken. Ligt er dan ook weer aan wat voor soort foutjes natuurlijk. Gaat er veel geld mee gemoeid wanneer jij een fout(je) maakt, of valt het allemaal nogal mee en is het makkelijk weer recht te zetten.
Ik heb zelf in privétijd gewoon absoluut geen zin in zorgen of gepieker over mijn werk. Daarom meer dan tevreden met de baan die ik nu heb. Zinvol werk, maar geen mega-verantwoordelijkheid. Ben ik thuis, dan ben ik vrij en maak ik me zelden druk over het werk. Misschien is dat niet zo'n ambitieuze instelling, maar dat boeit me niet. Mn werk is leuk, ik verdien genoeg, het is zinvol werk, dus prima. Een heel verantwoordelijke baan past niet bij me, zou veel te veel stress hebben.
woensdag 6 september 2023 om 11:25
woensdag 6 september 2023 om 11:39
Klinkt als een zwaar gevalletje imposter syndrome.
Ik herken het enigszins, hoewel ik van nature totaal geen piekeraar ben, en ook totaal geen perfectionist, dus daar heb ik op zich geen last van. Wel ben ik een uitsteller van dingen waar ik tegenop zie, en bedenk ik in mijn hoofd hoe het allemaal zou moeten. Om vervolgens door al het uitstellen geen tijd meer te hebben het goed te doen en het dan maar afraffel en God zegene de greep.
Ook ervaar ik met het ouder worden soms meer druk om het goed te doen. Je bent geen schattige twintiger meer, waarbij men iets meer begrip heeft als dingen niet perfect gaan. Je komt met minder weg (denk je). Je bent een senior professional die zoiets gewoon moet kunnen (dat denk je dan). Dus misschien dat je daarom nu meer zorgen ervaart.
Ik ben gewoon eens beter gaan kijken naar hoe anderen dingen doen, of presenteren. Dan blijkt vaak dat heel veel mensen maar wat doen. Soms moet je iets presenteren, maar als dat incidenteel is, en niet de basis van je baan, dan hóeft het niet perfect. Als je het onderwerp maar goed kent en snapt, dat scheelt al een heleboel.
Ik zou hierom zeker geen andere baan zoeken, zonde juist! Probeer liever te oefenen in het rust krijgen met hoe je bent en het perfectionisme wat meer los te laten.
Ik herken het enigszins, hoewel ik van nature totaal geen piekeraar ben, en ook totaal geen perfectionist, dus daar heb ik op zich geen last van. Wel ben ik een uitsteller van dingen waar ik tegenop zie, en bedenk ik in mijn hoofd hoe het allemaal zou moeten. Om vervolgens door al het uitstellen geen tijd meer te hebben het goed te doen en het dan maar afraffel en God zegene de greep.
Ook ervaar ik met het ouder worden soms meer druk om het goed te doen. Je bent geen schattige twintiger meer, waarbij men iets meer begrip heeft als dingen niet perfect gaan. Je komt met minder weg (denk je). Je bent een senior professional die zoiets gewoon moet kunnen (dat denk je dan). Dus misschien dat je daarom nu meer zorgen ervaart.
Ik ben gewoon eens beter gaan kijken naar hoe anderen dingen doen, of presenteren. Dan blijkt vaak dat heel veel mensen maar wat doen. Soms moet je iets presenteren, maar als dat incidenteel is, en niet de basis van je baan, dan hóeft het niet perfect. Als je het onderwerp maar goed kent en snapt, dat scheelt al een heleboel.
Ik zou hierom zeker geen andere baan zoeken, zonde juist! Probeer liever te oefenen in het rust krijgen met hoe je bent en het perfectionisme wat meer los te laten.
woensdag 6 september 2023 om 11:42
Troost je, je bent niet de enige. Ik las eens dat voor veel mensen presenteren zo angstaanjagend is, dat ze liever zelf in de kist liggen dan een toespraak houden op een uitvaart.
Er zal vast meer meespelen, dus ik geef je maar gewoon een praktische tip. Ik heb talloze bange en perfectionistische scriptiestudenten begeleid. En bange breinen zien alleen maar het een of het ander, tienen of enen. Dan is het heel moeilijk om aan je scriptie of in jouw geval presentatie of andere taak te beginnen. Dat kun je wel met 'perfect is de vijand van goed' of een andere oneliner strooien, maar daar heeft zo'n student niks aan. Dus wat ik deed: ze helpen om een breder perspectief trekken vanuit hun eigen 'denksituatie'. In jouw geval: je kunt natuurlijk best een presentatie hebben met matige inleiding, een sterk middenstuk en een overzichtelijke/sterke/ mwah conclusie. Met andere woorden, er zit meer tussen 1 en 10. Dat wéét je wel, maar om het echt op die manier te benaderen, geeft je misschien wat lucht.
Er zal vast meer meespelen, dus ik geef je maar gewoon een praktische tip. Ik heb talloze bange en perfectionistische scriptiestudenten begeleid. En bange breinen zien alleen maar het een of het ander, tienen of enen. Dan is het heel moeilijk om aan je scriptie of in jouw geval presentatie of andere taak te beginnen. Dat kun je wel met 'perfect is de vijand van goed' of een andere oneliner strooien, maar daar heeft zo'n student niks aan. Dus wat ik deed: ze helpen om een breder perspectief trekken vanuit hun eigen 'denksituatie'. In jouw geval: je kunt natuurlijk best een presentatie hebben met matige inleiding, een sterk middenstuk en een overzichtelijke/sterke/ mwah conclusie. Met andere woorden, er zit meer tussen 1 en 10. Dat wéét je wel, maar om het echt op die manier te benaderen, geeft je misschien wat lucht.
Ars longa, vita brevis
woensdag 6 september 2023 om 12:51
Het eerste wat ik dacht: vitamine D erin! Als er feitelijk niets veranderd is in je leven wat hier de oorzaak van zou kunnen zijn, kan het ook heel goed fysiek zijn.
Angsten, lusteloosheid, onzekerheid, niet helder kunnen denken, op je tenen moeten lopen, etc. kan (hoeft dus niet) aan een gebrek aan vitamine D liggen. En nee, de zon is niet voldoende.
En de veelgebruikte onderwaarde blijkt uit diverse onderzoeken te laag. Diverse Nederlandse ziekenhuizen hanteren gelukkig al een hogere onderwaarde. Tachtig is prachtig.
Angsten, lusteloosheid, onzekerheid, niet helder kunnen denken, op je tenen moeten lopen, etc. kan (hoeft dus niet) aan een gebrek aan vitamine D liggen. En nee, de zon is niet voldoende.
En de veelgebruikte onderwaarde blijkt uit diverse onderzoeken te laag. Diverse Nederlandse ziekenhuizen hanteren gelukkig al een hogere onderwaarde. Tachtig is prachtig.
woensdag 6 september 2023 om 15:01
Dan voor jullie antwoorden! Veel van wat jullie zeggen gaat ook door mijn hoofd. Hormonale schommelingen kan zéker! Ik ben al wel aan de hormonsubstitutie, hiermee voel ik me al stukken beter. Ik neem nog een erg lage dosis, dus ik kan mss wel tweaken. Sws speelt ook mee dat ik sonds kort in een jong, technisch, voor mij nog wat nieuwer (ik ben daarin lerend) en zich snel ontwikkelend vakgebied zit met ook jonge collega’s. Ageism speelt ook een beetje mee; via via vang ik wel eens op hoe enkele collega’s over 40 plussers denken. Ik vind mijn vak echter wél erg leuk en wil we verder mee. Ik overweg wel eens om hetzelfde te gaan doen, maar dan in een sector die meer bij me past en met een diverser palet aan collega’s. Ik heb komende week al een dagje ingepland om serieus werk te maken van mijn cv en portfolio. Maar afgezien van dit alles ben ik soms jaloers op mensen die het gewoon geen reet kan schelen en die gewoon overal doorheen knallen, terwijl ik zó gevoelig ben.
woensdag 6 september 2023 om 16:40
Ik zit ook in een vak waarbij ik met veel jongeren werk en ja in sommige dingen zijn ze heel goed en ik weet dat ik voor hen een soort dinosaurus ben. Maar, basis dingen zoals foutloos Nederlands dat kunnen ze niet en daar hebben ze mij weer voor nodig. Dus bespreek het ook in je team. Ik leer van hen, zij weer van mij.
woensdag 6 september 2023 om 16:55
Ik herken het (deels) en ben momenteel bezig met de filmpjes van ‘therapy in a nutshell’ op YouTube over de freeze response (waar piekeren en angstig zijn ook onder vallen) en wat je praktisch kan doen om daaruit te komen. Ik vind het erg verhelderend en kan ze zeker aanraden.
pvc_tje wijzigde dit bericht op 06-09-2023 16:56
Reden: Verbetering
Reden: Verbetering
0.71% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
