Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 24 augustus 2018 om 12:50
Als zij er geen last van heeft kan het zijn dat het bij haar ook niet naar boven komt als jij er over vertelt. Heb ik bij mijn sibling ook. Die weet dat vroeger niet fijn was maar kan zich verder niks herinneren. Zet jezelf niet teveel vast in geheim/oneerlijk/liegen. Dat soort ooordelen kunnen schadelijk voor je zijn.
Het boekje 'ik doe het licht aan' kan herkenning geven. Is lastig om aan te komen maar misschien nog 2e hands verkrijgbaar. Is deels verhalend, deels poëtisch em deels met tekeningen. Bij mij kwam 'ie binnen, zeg maar.
Het boekje 'ik doe het licht aan' kan herkenning geven. Is lastig om aan te komen maar misschien nog 2e hands verkrijgbaar. Is deels verhalend, deels poëtisch em deels met tekeningen. Bij mij kwam 'ie binnen, zeg maar.
vrijdag 24 augustus 2018 om 12:57
Ik lees jullie en baal dat ik vaak zo moe en uitgeblust/leeg ben, dat ik niet persoonlijk kan reageren. Elders op het forum is het onpersoonlijker, word ik minder wazig als ik probeer wat te formuleren.
Ik kijk uit naar het weekend want hier zijn de hele week klusjesmannen bezig. Niet bij mij of mijn directe buren maar toch heel dichtbij. Dat extra geluid i.c.m. met busjes (vreemde mannen!) vlak voor mijn woongedeelte kost veel energie.
Zelfzorg gaat matig. Slapen matig, zeker vannacht. Appen met vrienden of uitreiken naar lotgenoten ofzo laat ik. Trek me terug...
Net wel met een vriendin een frisse neus gehaald en mijn omgeving van een andere kant bekeken. Was leuk. Maar daarna ben ik wel weer bekaf.
Ik kijk uit naar het weekend want hier zijn de hele week klusjesmannen bezig. Niet bij mij of mijn directe buren maar toch heel dichtbij. Dat extra geluid i.c.m. met busjes (vreemde mannen!) vlak voor mijn woongedeelte kost veel energie.
Zelfzorg gaat matig. Slapen matig, zeker vannacht. Appen met vrienden of uitreiken naar lotgenoten ofzo laat ik. Trek me terug...
Net wel met een vriendin een frisse neus gehaald en mijn omgeving van een andere kant bekeken. Was leuk. Maar daarna ben ik wel weer bekaf.
vrijdag 24 augustus 2018 om 13:23
Bedankt voor de tip Hanke, ik heb het boekje online gevonden en meteen besteld.
Ik heb last van hetzelfde, de rest van het forum in onpersoonlijk en eerder een afleiding, dit topic is naast herkenbaar en fijn vaak ook confronterend. Als ik nu aan mijn klachten denk is heel mijn hoofd een warboel dus het is allemaal even lastig.
Klusjesmannen zijn zeker vervelend.. wel fijn dat je toch met een vriendin bent weggeweest.
bedankt voor je reacties, zeker aangezien het bij jezelf ook niet lekker gaat.
Ik heb last van hetzelfde, de rest van het forum in onpersoonlijk en eerder een afleiding, dit topic is naast herkenbaar en fijn vaak ook confronterend. Als ik nu aan mijn klachten denk is heel mijn hoofd een warboel dus het is allemaal even lastig.
Klusjesmannen zijn zeker vervelend.. wel fijn dat je toch met een vriendin bent weggeweest.
bedankt voor je reacties, zeker aangezien het bij jezelf ook niet lekker gaat.
zaterdag 25 augustus 2018 om 07:22
Wat je schrijft over je lijf: enorme herkenning bij mij. Dat alles op zijn plek valt, dat dat wat je lichaam zich herinnert nu wordt herkend door de rest van jouzelf. Dus het klinkt misschien stom, maar ik ben blij voor je. Heel blij.LoVaKo schreef: ↑24-08-2018 12:02[...]
Maar misschien is dit allemaal normaal omdat de herinneringen in mijn lijf zitten in plaats van in bewuste gedachten. Misschien is het logisch dat ik met mijn lijf reageer dan. Ik weet het niet. Ik begin wel wat te voelen, diep vanbinnnen. Maar zoals met alle bedreigende, pijnlijke emoties meestal belanden die in mijn maag en vormt het een bal en kan ik er niet bij.
Als ik probeer te bedenken hoe dit dingen verandert, heb ik er eigenlijk vooral een positieve gedachte bij: Een verklaring. Ik vraag me al zo lang af waarom ik al zo veel klachten had voordat ik ben misbruikt. En nu valt alles wel op zijn plek. Alle klachten in mijn kindertijd staan nu bekend als 'mogelijke gevolgen van'.
[..]
Gek genoeg zit ik vooral met mijn zus... die van niks weet, ook nergens last van heeft. Maar ik voel me heel rot voor haar, en boos om haar. Niet om mezelf, alleen om haar.
En dat vind ik ook heel moeilijk, dat ik nu zo'n enorm geheim heb gekregen van mijn ouders dat ook om haar gaat maar ik mag het niet zeggen.
Over het geheim: wat Hanke zegt en ook nog iets anders. Want ik zou niet weten waarom het geheim moet blijven. Je kunt als je wilt met haar delen wat jou vroeger is overkomen. Je hoeft het niet over haar te hebben. Als ze daar vragen over krijgt, of over na gaat denken, weet ze waar ze de info kan 'halen'. Dat kun je haar ook zeggen, als ze er naar vraagt.
Het is verder niet jouw verantwoordelijkheid, maar die van haar en van haar moeder.
@Hanke:
@Tobbie:
@Diva: weinig woorden even hier, maar wil wel even zeggen dat je mooie stapjes maakt. Dóórgaan nu!
voor jullie allemaal!
zaterdag 25 augustus 2018 om 15:59
Als kind van mensen die eigenlijk wel hulp konden gebruiken, maar de juiste niet hebben gezocht of gekregen, wil ik je zeggen dat ik het juist heel goed van je vind dat je werkt aan je issues. Het zou mooi zijn als je je kinderen kunt laat zien dat het goed is om hulp te krijgen en aan oplossingen te werken, ook als dat moeilijk is. Je kunt jezelf wegcijferen, maar dat lost je problemen niet op.Lovebird1983 schreef: ↑08-08-2018 21:37Ik heb nog steeds heel erg de overtuiging dat ik er niet mag zijn, dat je geen last van me mag hebben en dat ik alles zelf veroorzaakt heb, dus ook zelf op moet lossen. Dus ik mag niet boos zijn, behalve op mezelf. Niet verdrietig zijn, want het is nu toch voorbij. Me niet afzonderen en tijd voor mezelf nemen, want mn kinderen hebben me nodig en ik wilde ze toch zo graag? Dan moet je ook een goede moeder zijn en ze niet in de steek laten.
@LoVaKo en @YellowLemon, wat heftig, zo'n wachttijd. Is het niet mogelijk voor jullie om zelf een therapeut te zoeken? Sommige zelfstandige therapeuten hebben geen tot weinig wachttijd.
@LoVaKo, hoe gaat het nu met goed eten, slapen, persoonlijke hygiëne? Heb je dingen die je graag lust en die makkelijk zijn? Ik krijg bijvoorbeeld wel wat trek als ik warm brood in de oven ruik of als ik champignons bak. En is er misschien een shampoo of douchegel die je heel lekker vindt ruiken? Ik had op een vakantie een bekend merk mee dat nog steeds wordt verkocht, en die bewaar ik echt voor die momenten. Een troostdouchegel. Of kun je eten of douchen combineren met iets wat je in het heden houdt? De radio of televisie aanzetten, zoiets?
Kun je eens bedenken wat er allemaal gebeurt net voor die valkuil? Je afsluiten voor anderen dus, te veel doen, ...? Want als je de tekenen op een rijtje hebt, kun je daar misschien wat beter op letten. Leg zo'n lijstje in je nachtkastje of ergens anders waar je het makkelijk even kunt nakijken. Ik denk overigens niet dat het een valkuil is, maar gewoon een wens om het af te sluiten en je dan op andere dingen te focussen.Dana schreef: ↑17-08-2018 01:44Ben geloof ik een poos lang weer in een voor mij heel bekende valkuil gevallen: denken dat het eigenlijk allemaal heel goed gaat, mezelf een beetje voorbij lopen, denken dat ik me niet aan moet stellen en dat ik eigenlijk alles kan als ik maar genoeg mijn best doe.
En dan tegelijkertijd zoveel energie stoppen in dat 'mijn best doen' dat ik me weer steeds verder afsluit van andere mensen. Buiten werk om haast niemand meer zie, want 'daar heb ik toch helemaal geen tijd voor'.
zaterdag 25 augustus 2018 om 16:38
@YellowLemon, sterkte met je oma.
Bijzonder om te lezen hoe je omgangsvormen in je familie nu ziet. Herkenbaar ook. Heel pijnlijk is dat, dat dingen die je zo duidelijk ziet, dat anderen die niet lijken te zien.
En ja, ik ben heel goed in mezelf saboteren zodat een drukke tijd nog drukker wordt en ik kan zeggen: zie je wel, ik kan het niet aan.
@YellowLemon, waarom mail je je moeder? Wat hoop je te bereiken en denk je dat dat haalbaar is?
@LoVaKo, wat een heftige post afgelopen donderdag! Logisch dat zoiets nog moet bezinken. Ook wel goed om te lezen dat je het ergens ook positief vindt, omdat het veel dingen verklaart. Dubbel, he? En dat geheim tegenover je zus... Bij mij heeft zoiets dus ook gespeeld en werd het geheim gehouden tegenover mij en andere siblings. Ik denk dat het ergens wel voor afstand heeft gezorgd, maar aan de andere kant speelden er zoveel problemen in ons gezin dat het misschien ook niet had uitgemaakt. Eigenlijk wilde degene die het had meegemaakt helemaal niet dat het aan de rest werd verteld. Mijn ouders waren echter bang (denk ik) dat het voor steeds meer afstand tussen ons ging zorgen. Achteraf heeft het vertellen voor mij wel veel puzzelstukjes op hun plek gelegd (meerdere keren, want er komen nog steeds dingen naar boven die ik me ineens realiseer), maar voor onze band heeft het weinig heel gemaakt. Ik las overigens jaren later iets in een oud dagboek van me een heel duidelijke aanwijzing en als ik het nog niet had geloofd, had dat me over de streep getrokken. Het was zo duidelijk en toen zag ik het niet (nee, natuurlijk niet, ik was een kind). Dus ook als ze het niet hadden verteld, had dat stukje lezen voor de waarheid gezorgd. Toch heb ik een tijdlang gevonden dat ik het liever niet had geweten. Nu maakt het me niet meer uit. Het is nu bijna 10 jaar geleden dat ze het verteld hebben.
@Hanke en anderen, het is helemaal niet erg om af en toe een pauze te nemen van dit topic. Misschien is het zelfs wel een gezond idee om dat te doen.
En nu heb ik weer bijgelezen.
Met mij gaat het beter nu het slapen weer beter gaat. Ik voel wat nieuwe energie. Ik heb ineens zin om door spullen van vroeger heen te gaan en er afscheid van te nemen. Ik vind dit tegelijkertijd heel eng, want dingen hebben allemaal enorm veel sentimentele waarde. Maar misschien ben ik er nu echt aan toe. Me letterlijk ontdoen van bagage.
Bijzonder om te lezen hoe je omgangsvormen in je familie nu ziet. Herkenbaar ook. Heel pijnlijk is dat, dat dingen die je zo duidelijk ziet, dat anderen die niet lijken te zien.
Is het mogelijk om hier en daar een dagdeel te blokkeren voor jezelf? Misschien vind je het fijner om 3 dagen heel hard te werken met daarna een ochtend voor jezelf dan om 4 dagen hard te werken.
En ja, ik ben heel goed in mezelf saboteren zodat een drukke tijd nog drukker wordt en ik kan zeggen: zie je wel, ik kan het niet aan.
@YellowLemon, waarom mail je je moeder? Wat hoop je te bereiken en denk je dat dat haalbaar is?
@LoVaKo, wat een heftige post afgelopen donderdag! Logisch dat zoiets nog moet bezinken. Ook wel goed om te lezen dat je het ergens ook positief vindt, omdat het veel dingen verklaart. Dubbel, he? En dat geheim tegenover je zus... Bij mij heeft zoiets dus ook gespeeld en werd het geheim gehouden tegenover mij en andere siblings. Ik denk dat het ergens wel voor afstand heeft gezorgd, maar aan de andere kant speelden er zoveel problemen in ons gezin dat het misschien ook niet had uitgemaakt. Eigenlijk wilde degene die het had meegemaakt helemaal niet dat het aan de rest werd verteld. Mijn ouders waren echter bang (denk ik) dat het voor steeds meer afstand tussen ons ging zorgen. Achteraf heeft het vertellen voor mij wel veel puzzelstukjes op hun plek gelegd (meerdere keren, want er komen nog steeds dingen naar boven die ik me ineens realiseer), maar voor onze band heeft het weinig heel gemaakt. Ik las overigens jaren later iets in een oud dagboek van me een heel duidelijke aanwijzing en als ik het nog niet had geloofd, had dat me over de streep getrokken. Het was zo duidelijk en toen zag ik het niet (nee, natuurlijk niet, ik was een kind). Dus ook als ze het niet hadden verteld, had dat stukje lezen voor de waarheid gezorgd. Toch heb ik een tijdlang gevonden dat ik het liever niet had geweten. Nu maakt het me niet meer uit. Het is nu bijna 10 jaar geleden dat ze het verteld hebben.
@Hanke en anderen, het is helemaal niet erg om af en toe een pauze te nemen van dit topic. Misschien is het zelfs wel een gezond idee om dat te doen.
En nu heb ik weer bijgelezen.
Met mij gaat het beter nu het slapen weer beter gaat. Ik voel wat nieuwe energie. Ik heb ineens zin om door spullen van vroeger heen te gaan en er afscheid van te nemen. Ik vind dit tegelijkertijd heel eng, want dingen hebben allemaal enorm veel sentimentele waarde. Maar misschien ben ik er nu echt aan toe. Me letterlijk ontdoen van bagage.
zaterdag 25 augustus 2018 om 19:56
@sofie; niet stom hoor, ergens ben ik ook blij, dat alles nu in ieder geval op zn plek valt, en me niet meer steeds afvraag 'waarom
Over mijn zus, daar ga ik nu sowieso nog niks mee doen. Eerst zelf maar eens ten volle snappen wat er nu eigenlijk gebeurd is..
@snow: ik heb al diverse op zichzelf staande therapeuten benaderd, maar het komt altijd uit op hoog risico en onvoldoende draagkracht. Door de jaren heen zijn mijn copingsstrategieen niet de beste geweest... automutilatie, eetstoornis, suicidaliteit. En eerder opnames incl crisisopmame gehad. Ik heb dus een plek nodig waar de zorg oogeschaald kan worden, en waar sowieso een crisisdienst bij zit. Daar hebben ze ook wel gelijk in, maar ik vertaal de afwijzing als: ik ben een hopeloos geval, afgedaan, al teveel geprobeerd, hier ga ik mijn handen niet aan vuil maken..
Eten is nog steeds een ding, vooral na de 'onthulling'. Heb even weinig contact met alles zo ook mijn hongergevoel. Douchen ed pak ik zelf op, zonder mijn man. Heb gemerkt dat dat beter werkt midden op de dag. Ik heb inderdaad een andere douchegel, heel fris, wat nu beter voelt dan bloemig of kruidig of iets anders dat ik met vrouwelijk en sexy zijn beschouw. Ik probeer nu 1x op de dag, midden op de dag, een stuk zelfzorg te doen. Muziek op de badkamer, katten op de badkamer en dan tandenpoetsen gezicht wassen etc. Werkt beter dan standaard tijden...
En bedankt voor je lange bericht met je eigen verhaal! Mijn zus en ik zijn heel close al spreken we elkaar niet vaak. Ik houd absoluut niet van geheimen... al helemaal niet tegenover haar. Maar ik denk niet dat ik haar help met vertellen.
Vandaag nog met man naar mediamarkt geweest, wat een ramp. Groot, onoverzichtelijk, druk, en heel veel mannen. Paniekaanval... bij schoonouders geweest waar ik getriggerd werd door een datum die bij een foto geschreven was. Pfff. Niet mijn dag.
Ik ga t boekje van Hanke lezen als ik alleen ben. Anders kan ik mijn emoties toch niet goed toelaten.
Van mij ook een hoop knuffels voor de pot, heb verder even weinig te geven
Over mijn zus, daar ga ik nu sowieso nog niks mee doen. Eerst zelf maar eens ten volle snappen wat er nu eigenlijk gebeurd is..
@snow: ik heb al diverse op zichzelf staande therapeuten benaderd, maar het komt altijd uit op hoog risico en onvoldoende draagkracht. Door de jaren heen zijn mijn copingsstrategieen niet de beste geweest... automutilatie, eetstoornis, suicidaliteit. En eerder opnames incl crisisopmame gehad. Ik heb dus een plek nodig waar de zorg oogeschaald kan worden, en waar sowieso een crisisdienst bij zit. Daar hebben ze ook wel gelijk in, maar ik vertaal de afwijzing als: ik ben een hopeloos geval, afgedaan, al teveel geprobeerd, hier ga ik mijn handen niet aan vuil maken..
Eten is nog steeds een ding, vooral na de 'onthulling'. Heb even weinig contact met alles zo ook mijn hongergevoel. Douchen ed pak ik zelf op, zonder mijn man. Heb gemerkt dat dat beter werkt midden op de dag. Ik heb inderdaad een andere douchegel, heel fris, wat nu beter voelt dan bloemig of kruidig of iets anders dat ik met vrouwelijk en sexy zijn beschouw. Ik probeer nu 1x op de dag, midden op de dag, een stuk zelfzorg te doen. Muziek op de badkamer, katten op de badkamer en dan tandenpoetsen gezicht wassen etc. Werkt beter dan standaard tijden...
En bedankt voor je lange bericht met je eigen verhaal! Mijn zus en ik zijn heel close al spreken we elkaar niet vaak. Ik houd absoluut niet van geheimen... al helemaal niet tegenover haar. Maar ik denk niet dat ik haar help met vertellen.
Vandaag nog met man naar mediamarkt geweest, wat een ramp. Groot, onoverzichtelijk, druk, en heel veel mannen. Paniekaanval... bij schoonouders geweest waar ik getriggerd werd door een datum die bij een foto geschreven was. Pfff. Niet mijn dag.
Ik ga t boekje van Hanke lezen als ik alleen ben. Anders kan ik mijn emoties toch niet goed toelaten.
Van mij ook een hoop knuffels voor de pot, heb verder even weinig te geven
maandag 27 augustus 2018 om 21:11
Hanke: voel je je alweer wat minder uitgeblust?
Snow: fijn dat slapen beter gaat! Gelukkig is het nu ook minder warm.
Lovako: ik vind de Mediamarkt ook geen fijne plek. Als ik moe ben, moet ik daar niet naartoe gaan, anders word ik helemaal overprikkeld. Wit, fel licht, druk, altijd muziek op de achtergrond, inderdaad onoverzichtelijk (ik moet ook altijd zoeken).
Voorraadje voor jullie allemaal
Snow: fijn dat slapen beter gaat! Gelukkig is het nu ook minder warm.
Lovako: ik vind de Mediamarkt ook geen fijne plek. Als ik moe ben, moet ik daar niet naartoe gaan, anders word ik helemaal overprikkeld. Wit, fel licht, druk, altijd muziek op de achtergrond, inderdaad onoverzichtelijk (ik moet ook altijd zoeken).
Voorraadje voor jullie allemaal
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 27 augustus 2018 om 23:57
Snow, bedankt voor je wijze woorden. Ik ga die tekenen inderdaad proberen wat beter in beeld te krijgen, nu ik eenmaal zie dat het kennelijk een patroon is. Het klopt wel dat ik het af wil sluiten, of misschien niet zozeer afsluiten, ik wil gewoon dat het klaar is, dat het er niet is en nooit geweest is (misschien is dat wel de valkuil).
Sowieso fijn om weer wat van je te lezen.
Lovako, ik ben het helemaal eens met Diva: de Mediamarkt is geen fijne plek. Ik begrijp niet waarom die winkel zo populair is geworden.
Kus voor jullie allen.
Sowieso fijn om weer wat van je te lezen.
Lovako, ik ben het helemaal eens met Diva: de Mediamarkt is geen fijne plek. Ik begrijp niet waarom die winkel zo populair is geworden.
Kus voor jullie allen.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
dinsdag 28 augustus 2018 om 20:55
Hallo allemaal,
Kom ik binnen vallen! Sinds begin dit jaar ben ik bezig met behandeling rondom mijn PTSS. Hierdoor ben ik ook verschillende malen op jullie forum gestuit en vind het erg bewonderenswaardig hoe jullie met alles omgaan. Ik ben ook al sinds begin dit jaar in behandeling, maar vind dit maar moeizaam gaan. Heb 2 maal een EMDR traject gehad, waarbij het tweede traject gelukkig (achteraf) werd afgebroken omdat ik steeds blokkeer en geen stap vooruit kwam. Nu ben ik de afgelopen weken begonnen met IE en merk hier wel kleine verschillen door. Maar ik ben vooral benieuwd naar jullie ervaringen rondom de IE en wanneer dit bij jullie echt verschil ging maken. Dit is natuurlijk erg persoonsgebonden.
Kom ik binnen vallen! Sinds begin dit jaar ben ik bezig met behandeling rondom mijn PTSS. Hierdoor ben ik ook verschillende malen op jullie forum gestuit en vind het erg bewonderenswaardig hoe jullie met alles omgaan. Ik ben ook al sinds begin dit jaar in behandeling, maar vind dit maar moeizaam gaan. Heb 2 maal een EMDR traject gehad, waarbij het tweede traject gelukkig (achteraf) werd afgebroken omdat ik steeds blokkeer en geen stap vooruit kwam. Nu ben ik de afgelopen weken begonnen met IE en merk hier wel kleine verschillen door. Maar ik ben vooral benieuwd naar jullie ervaringen rondom de IE en wanneer dit bij jullie echt verschil ging maken. Dit is natuurlijk erg persoonsgebonden.
dinsdag 28 augustus 2018 om 21:54
Ik mailde mijn moeder zodat ik niet meer bang was iedere keer dat ik mijn mailbox opende dat ze zelf een mail geschreven zou hebben, en dat ik niet meer bij iedere beweging/lampen s avonds bij de deur dacht dat ze er misschien wel zou zijn omdat ze opeens onverwachts aan de deur had gestaan. Ik had toen in een opwelling gezegd dat als ze al iets goed wilde maken dat ze een brief moest schrijven. Maar die kwam dus weer maar niet..
Ik ben vandaag voor mijn advies gesprek geweest. Ze vinden me een te groot risico geval om te helpen vanwege de aard van mijn trauma.
Ik ben vandaag voor mijn advies gesprek geweest. Ze vinden me een te groot risico geval om te helpen vanwege de aard van mijn trauma.
woensdag 29 augustus 2018 om 07:56
@Wolkje, welkom! Wat houdt IE in? Wat fijn dat je vooruit komt nu.
@LoVaKo, de afwijzing zou ik toch proberen anders te zien (makkelijk praten voor een ander, ik weet het). Als verschillende problemen, die elk al heel ingewikkeld zijn, in één leven samenkomen, kan ik me voorstellen dat het moeilijk is om een professional te vinden die die problemen allemaal goed aankan.
Ik weet niet of het mogelijk is om bijvoorbeeld af te spreken met zo'n therapeut dat je een plan B hebt (wat dan betekent: zelf crisisdienst inroepen) of dat de therapeut bij zorgen zelf jouw huisarts mag bellen of iets dergelijks. Er zou sowieso meer samenwerking moeten komen in de geestelijke gezondheidszorg zodat meer mensen goed kunnen worden opgevangen.
@Dana, we willen allemaal dat het niet gebeurd was, maar dat is niet realistisch. Wat zou wel een realistisch doel kunnen zijn? Bij mij is dat bijvoorbeeld geworden dat de lading eraf gaat. Ik kan nu het nieuws kijken zonder te huilen bij berichten over misbruik en soms zelfs zonder het op mezelf te betrekken. Ik vind dat een heel grote stap. Triggers verkleinen eigenlijk.
x
@Imaginary_Diva, hoi!
@LoVaKo, de afwijzing zou ik toch proberen anders te zien (makkelijk praten voor een ander, ik weet het). Als verschillende problemen, die elk al heel ingewikkeld zijn, in één leven samenkomen, kan ik me voorstellen dat het moeilijk is om een professional te vinden die die problemen allemaal goed aankan.
Ik weet niet of het mogelijk is om bijvoorbeeld af te spreken met zo'n therapeut dat je een plan B hebt (wat dan betekent: zelf crisisdienst inroepen) of dat de therapeut bij zorgen zelf jouw huisarts mag bellen of iets dergelijks. Er zou sowieso meer samenwerking moeten komen in de geestelijke gezondheidszorg zodat meer mensen goed kunnen worden opgevangen.
@Dana, we willen allemaal dat het niet gebeurd was, maar dat is niet realistisch. Wat zou wel een realistisch doel kunnen zijn? Bij mij is dat bijvoorbeeld geworden dat de lading eraf gaat. Ik kan nu het nieuws kijken zonder te huilen bij berichten over misbruik en soms zelfs zonder het op mezelf te betrekken. Ik vind dat een heel grote stap. Triggers verkleinen eigenlijk.
x
@Imaginary_Diva, hoi!
anoniem_348386 wijzigde dit bericht op 29-08-2018 10:38
4.89% gewijzigd
woensdag 29 augustus 2018 om 09:03
@Wolkje: Welkom! Goed dat je mee komt schrijven, mij helpt het en ik hoop dat het jou ook gaat helpen.
@Dana: Herkenbaar dat stukje wat je hebt geschreven. Heb er niet zoveel adviezen voor, alleen maar: Goed dat je het nu inziet. Ik vind de tip van Snow wel heel goed.
@Snow: Ik doe ook echt mijn best om het niet als afwijzing te zien. Ze willen me de zorg bieden die bij me past, maar kunnen dat niet. Ik zou ook niet met iemand in zee moeten willen gaan die me niet goed kan helpen. Emotioneel gezien zit het toch wat ingewikkelder helaas.
Ondertussen kruip ik toch verder op de wachtlijst bij de Reinier van Arkelgroep, die ook een top GGZ keurmerk heeft als het gaat om (C)PTSS, en ook andere instanties en professionals adviseert. Het telefoongesprek voelde al meteen goed. Dus ik blijf nu op de wachtlijst staan en zou ergens in oktober op intake kunnen komen.. 1 maand nog!
@Yellowlemon: Wat vervelend voor je dat adviesgesprek. Ik weet helemaal hoe je je voelt.
Over je moeder.. Echt verschrikkelijk rot die angst die je nu voelde, je angst is nu weggenomen vanwege de mail die je zelf hebt gestuurd? Wat heb je er in gezet? Een uitnodiging tot contact, een afwijzing, een verhaal?
Ik denk niet dat Snow het zo bedoelde. Zoals ik het lees bedoelt ze meer om dieper in jezelf te kijken en te reflecteren.
Ik denk dat niemand hier 'Je doet het jezelf aan' zou zeggen.
@Dana: Herkenbaar dat stukje wat je hebt geschreven. Heb er niet zoveel adviezen voor, alleen maar: Goed dat je het nu inziet. Ik vind de tip van Snow wel heel goed.
@Snow: Ik doe ook echt mijn best om het niet als afwijzing te zien. Ze willen me de zorg bieden die bij me past, maar kunnen dat niet. Ik zou ook niet met iemand in zee moeten willen gaan die me niet goed kan helpen. Emotioneel gezien zit het toch wat ingewikkelder helaas.
Ondertussen kruip ik toch verder op de wachtlijst bij de Reinier van Arkelgroep, die ook een top GGZ keurmerk heeft als het gaat om (C)PTSS, en ook andere instanties en professionals adviseert. Het telefoongesprek voelde al meteen goed. Dus ik blijf nu op de wachtlijst staan en zou ergens in oktober op intake kunnen komen.. 1 maand nog!
@Yellowlemon: Wat vervelend voor je dat adviesgesprek. Ik weet helemaal hoe je je voelt.
Over je moeder.. Echt verschrikkelijk rot die angst die je nu voelde, je angst is nu weggenomen vanwege de mail die je zelf hebt gestuurd? Wat heb je er in gezet? Een uitnodiging tot contact, een afwijzing, een verhaal?
Ik denk niet dat Snow het zo bedoelde. Zoals ik het lees bedoelt ze meer om dieper in jezelf te kijken en te reflecteren.
Ik denk dat niemand hier 'Je doet het jezelf aan' zou zeggen.
woensdag 29 augustus 2018 om 09:34
Snow ik herken de spanning wel van YL. Ik heb er geen controle over wat de ander doet. Ik kan idd zomaar een mailtje krijgen of iemand kan aan de deur staan. Ook als ik zelf op dat moment niet wil.
Zelfs al geef ik aan dat ik iets anders wil, kan het nog steeds dat de betrokkene daar niet naar luistert, mijn argumenten niet wil horen of dat opkomen voor mezelf van binnen zoveel spanning geeft, dat ik het overzicht kwijt raak en ik in een soort dissociatieve mist terecht kom. Als mij dat gebeurt voel ik me helemáál niet in staat bij aan niet-veilige mensen mijn bakens neer te zetten.
Dus dat gevoel van 'ik kan me niet verweren' als de vaste telefoon gaat of de deurbel klinkt, die spanning ken ik. Heb ik jaren gehad. Ik snapte niet waarom ik dat bij die mensen zo lastig vond. Het was een ontdekkingstocht met veel paniek, omdat ik vond dat ik het moest kunnen maar kon nog onvoldoende zien wat wel en niet werkte. En waarin dat aan mij lag en wanneer niet.
Het leek zo simpel, gewoon duidelijk zijn én me erover heen zetten. Maar dat gevoel van constante dreiging, me niet veilig voelen in mijn eigen huis, altijd bang beoordeeld en veroordeeld te worden...was een constante bron van stress. Die stress, die angst, bleek het gevolg van mentale mishandeling te zijn. Mam had narcistische trekken (to say it mildly) en had geen oog voor mij en mijn grenzen. Niet in staat tot empathie oid.
Toen ik hoorde dat mijn ma nog maar kort zou leven, was mijn éérste gevoel een enorme opluchting: dus ze kan nooit meer hier (in mijn woonplaats, in mijn huis) komen....zo diep zat de angst om door haar overrompeld te worden.
Als YL óók met zulke stress zit, snap ik dat jouw vraag van 'waarom doe je jezelf die stress aan', niet lekker valt.
Tegelijkertijd ken ik je langer in dit topic. Ik weet dat je vaak praktischer denkt en doet en dat waardeer ik. Soms kan ik er in de praktijk op dat moment niet zoveel mee maar ik heb nooit het gevoel dat je me er op be- of veroordeelt. En dat ervaar ik als heel tof.
Ook nieuw hoor, andere zienswijzen en dat wat ik ervaar er ook gewoon mag zijn. Wil me zo vaak verklaren, heb me zo lang onbegrepen gevoeld in doe angst naar ma. Ik schaamde me er ook voor...
Zelfs al geef ik aan dat ik iets anders wil, kan het nog steeds dat de betrokkene daar niet naar luistert, mijn argumenten niet wil horen of dat opkomen voor mezelf van binnen zoveel spanning geeft, dat ik het overzicht kwijt raak en ik in een soort dissociatieve mist terecht kom. Als mij dat gebeurt voel ik me helemáál niet in staat bij aan niet-veilige mensen mijn bakens neer te zetten.
Dus dat gevoel van 'ik kan me niet verweren' als de vaste telefoon gaat of de deurbel klinkt, die spanning ken ik. Heb ik jaren gehad. Ik snapte niet waarom ik dat bij die mensen zo lastig vond. Het was een ontdekkingstocht met veel paniek, omdat ik vond dat ik het moest kunnen maar kon nog onvoldoende zien wat wel en niet werkte. En waarin dat aan mij lag en wanneer niet.
Het leek zo simpel, gewoon duidelijk zijn én me erover heen zetten. Maar dat gevoel van constante dreiging, me niet veilig voelen in mijn eigen huis, altijd bang beoordeeld en veroordeeld te worden...was een constante bron van stress. Die stress, die angst, bleek het gevolg van mentale mishandeling te zijn. Mam had narcistische trekken (to say it mildly) en had geen oog voor mij en mijn grenzen. Niet in staat tot empathie oid.
Toen ik hoorde dat mijn ma nog maar kort zou leven, was mijn éérste gevoel een enorme opluchting: dus ze kan nooit meer hier (in mijn woonplaats, in mijn huis) komen....zo diep zat de angst om door haar overrompeld te worden.
Als YL óók met zulke stress zit, snap ik dat jouw vraag van 'waarom doe je jezelf die stress aan', niet lekker valt.
Tegelijkertijd ken ik je langer in dit topic. Ik weet dat je vaak praktischer denkt en doet en dat waardeer ik. Soms kan ik er in de praktijk op dat moment niet zoveel mee maar ik heb nooit het gevoel dat je me er op be- of veroordeelt. En dat ervaar ik als heel tof.
Ook nieuw hoor, andere zienswijzen en dat wat ik ervaar er ook gewoon mag zijn. Wil me zo vaak verklaren, heb me zo lang onbegrepen gevoeld in doe angst naar ma. Ik schaamde me er ook voor...
hanke321 wijzigde dit bericht op 30-08-2018 16:13
41.03% gewijzigd
woensdag 29 augustus 2018 om 15:29
Trouwens, wat een rottige reactie. Hiermee probeer je mij te chanteren. Want als ik niet doe wat jij wil dat ik doe, ben jij weg?! Belachelijk, zeg. Over niveau gesproken. Stom dat ik mijn vorige reacties naar je heb weggehaald, een oude gewoonte die ik heel graag kwijt wil, dat willen dansen naar ieders pijpen. Bedankt voor de oefening.YellowLemon schreef: ↑29-08-2018 08:52Ok als de vragen van het niveau zijn waarom ik het “mezelf aandoe” dan ben ik weg hier.
woensdag 29 augustus 2018 om 15:37
Wat jij wil.Snowkitty schreef: ↑29-08-2018 15:29Trouwens, wat een rottige reactie. Hiermee probeer je mij te chanteren. Want als ik niet doe wat jij wil dat ik doe, ben jij weg?! Belachelijk, zeg. Over niveau gesproken. Stom dat ik mijn vorige reacties naar je heb weggehaald, een oude gewoonte die ik heel graag kwijt wil, dat willen dansen naar ieders pijpen. Bedankt voor de oefening.
woensdag 29 augustus 2018 om 21:14
+ 1
(Ik had de posts nog gelezen vanmiddag. Jammer dat je ze gewist hebt inderdaad, ik vond ze verhelderend.)
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
