Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 26 september 2017 om 20:58
Ahh dank je Snow, wat lief van je, dat je dat schrijft.
Ik denk dat wat ik ook gedaan zou hebben, ik het nooit goed had gevonden. Want ik had de telefoon niet op moeten nemen, best wel belangrijke afspraak, nu weet ik weer waarom. Ik baal dat ik (nog, fijn woordje inderdaad) geen nee kan zeggen. Hoe moeilijk kan het zijn?? Nou ja na dertig jaar van ja's blijkbaar best wel moeilijk
Maar je hebt (misschien) gelijk, dit kon zo prima.
Ik denk dat wat ik ook gedaan zou hebben, ik het nooit goed had gevonden. Want ik had de telefoon niet op moeten nemen, best wel belangrijke afspraak, nu weet ik weer waarom. Ik baal dat ik (nog, fijn woordje inderdaad) geen nee kan zeggen. Hoe moeilijk kan het zijn?? Nou ja na dertig jaar van ja's blijkbaar best wel moeilijk
Maar je hebt (misschien) gelijk, dit kon zo prima.
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 26-09-2017 21:00
13.33% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 26 september 2017 om 21:04
Dit is precies wat mijn psych pasgeleden ook tegen mij zei. Dat was heel confronterend en kwam aan, maar was ook een soort van erkenning. Ik fantaseer niks, ik overdrijf niks; mijn lijf laat het zien, en spreekt ook duidelijke taal (ook dat zegt ze). Ze is eigenlijk heel eng.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 26 september 2017 om 21:11
dinsdag 26 september 2017 om 21:14
@ Knuffel:
Je kunt zeggen dat je vanavond al plannen hebt.
Of gewoon: nee, ik kan niet.
Of: 'je overvalt me een beetje met deze vraag, ik denk er even over na en laat het je weten.' En dan zeg je alsnog nee of laat je je vriend terugbellen. Zoiets zou ik doen.
Knap dat je jezelf weer rustig hebt gekregen en dat vriend het verder heeft opgelost met zijn moeder.
Probeer het los te laten Knuff, jij hebt het recht om nee te zeggen en dat 'eh' was voor nu voldoende. Beter dan meteen in de auto te springen. Je hebt goed je grenzen bewaakt!
Als mijn schoonmoeder belt, ben ik altijd geneigd niet op te nemen en ik doe dat ook vaak niet. Ze belt (mij) namelijk bijna nooit en als ze mij dus belt, zal er wel iets zijn en ik weet nooit goed wat ik ermee moet. Ze geeft mij altijd een erg ongemakkelijk, beklemmend gevoel. Ook als ik haar zie trouwens. Als ze bij ons is (gelukkig niet vaak) voel ik me niet meer mezelf in m'n eigen huis. Ik begrijp steeds meer wat man vroeger (en nu) met haar heeft moeten doorstaan.
Ik typ nog een klein stukje. Ik zou nog heel veel kunnen schrijven en op veel mensen willen reageren, maar ik ben echt moe na twee volledige dagen werken. Ik lees veel herkenbare dingen over jezelf altijd tot last voelen. Ik vraag nog regelmatig aan man of hij mij er echt bij wil hebben als hij met vrienden afspreekt. Ik denk serieus nog vaak dat het veel leuker is zonder mij. Ben daar sort of van overtuigd.
Of dat hij liever bij die en die is dan bij mij. Ik zou dat nog geloven ook.
Heb me te vaak het vijfde wiel aan de wagen gevoeld. Mensen die bij me wegliepen (zelfs letterlijk op de middelbare school, ze renden van me weg in de pauze en ik bleef alleen over). Ik was gewoon een stom, stil kind dat toevallig heel goed kon leren, dus altijd hoge cijfers haalde. Ook weer een reden om mij raar te vinden en te gaan pesten. Ik hoorde nooit ergens bij, niemand wilde met mij samen werken, bij gym altijd als laatste overblijven bij de groepjes kiezen en dan alsnog gezucht en gesteun van het groepje waar ik bij moest, als enige niet uitgenodigd worden op verjaardagen, altijd overal alleen zijn. Heel veel spanning had ik in die tijd.
Gelukkig had ik wel een fijne thuisomgeving, maar dit heeft er toch behoorlijk in gehakt. Hoewel het de laatste jaren echt veel beter gaat, voel ik me wel altijd minderwaardig. Op de studie denk ik dat iedereen zich afvraagt wat ik daar doe. Wie ben ik om docent te willen worden? Of als ik denk aan de ver-weg-in-de-toekomst-misschien-te-houden meeting. Aan de ene kant zou ik heel graag willen komen om alle lieve schrijfsters in het echt te ontmoeten. Maar aan de andere kant wil ik waarschijnlijk na 5 minuten alweer weg, omdat ik serieus denk dat er niemand op mij zit te wachten. Bang voor jullie oordeel over mij, want wie ben ik nou? Stom, stil, saai, bang. (Als ik me ergens op m'n gemak voel of me serieus genomen voel, ben ik overigens helemaal niet stil (man vindt zelfs dat ik te veel praat), maar voordat het zo ver is, kijk ik eerst heel lang de kat uit de boom).
Je kunt zeggen dat je vanavond al plannen hebt.
Of gewoon: nee, ik kan niet.
Of: 'je overvalt me een beetje met deze vraag, ik denk er even over na en laat het je weten.' En dan zeg je alsnog nee of laat je je vriend terugbellen. Zoiets zou ik doen.
Knap dat je jezelf weer rustig hebt gekregen en dat vriend het verder heeft opgelost met zijn moeder.
Probeer het los te laten Knuff, jij hebt het recht om nee te zeggen en dat 'eh' was voor nu voldoende. Beter dan meteen in de auto te springen. Je hebt goed je grenzen bewaakt!
Als mijn schoonmoeder belt, ben ik altijd geneigd niet op te nemen en ik doe dat ook vaak niet. Ze belt (mij) namelijk bijna nooit en als ze mij dus belt, zal er wel iets zijn en ik weet nooit goed wat ik ermee moet. Ze geeft mij altijd een erg ongemakkelijk, beklemmend gevoel. Ook als ik haar zie trouwens. Als ze bij ons is (gelukkig niet vaak) voel ik me niet meer mezelf in m'n eigen huis. Ik begrijp steeds meer wat man vroeger (en nu) met haar heeft moeten doorstaan.
Ik typ nog een klein stukje. Ik zou nog heel veel kunnen schrijven en op veel mensen willen reageren, maar ik ben echt moe na twee volledige dagen werken. Ik lees veel herkenbare dingen over jezelf altijd tot last voelen. Ik vraag nog regelmatig aan man of hij mij er echt bij wil hebben als hij met vrienden afspreekt. Ik denk serieus nog vaak dat het veel leuker is zonder mij. Ben daar sort of van overtuigd.
Of dat hij liever bij die en die is dan bij mij. Ik zou dat nog geloven ook.Heb me te vaak het vijfde wiel aan de wagen gevoeld. Mensen die bij me wegliepen (zelfs letterlijk op de middelbare school, ze renden van me weg in de pauze en ik bleef alleen over). Ik was gewoon een stom, stil kind dat toevallig heel goed kon leren, dus altijd hoge cijfers haalde. Ook weer een reden om mij raar te vinden en te gaan pesten. Ik hoorde nooit ergens bij, niemand wilde met mij samen werken, bij gym altijd als laatste overblijven bij de groepjes kiezen en dan alsnog gezucht en gesteun van het groepje waar ik bij moest, als enige niet uitgenodigd worden op verjaardagen, altijd overal alleen zijn. Heel veel spanning had ik in die tijd.
Gelukkig had ik wel een fijne thuisomgeving, maar dit heeft er toch behoorlijk in gehakt. Hoewel het de laatste jaren echt veel beter gaat, voel ik me wel altijd minderwaardig. Op de studie denk ik dat iedereen zich afvraagt wat ik daar doe. Wie ben ik om docent te willen worden? Of als ik denk aan de ver-weg-in-de-toekomst-misschien-te-houden meeting. Aan de ene kant zou ik heel graag willen komen om alle lieve schrijfsters in het echt te ontmoeten. Maar aan de andere kant wil ik waarschijnlijk na 5 minuten alweer weg, omdat ik serieus denk dat er niemand op mij zit te wachten. Bang voor jullie oordeel over mij, want wie ben ik nou? Stom, stil, saai, bang. (Als ik me ergens op m'n gemak voel of me serieus genomen voel, ben ik overigens helemaal niet stil (man vindt zelfs dat ik te veel praat
), maar voordat het zo ver is, kijk ik eerst heel lang de kat uit de boom).
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 26 september 2017 om 22:26
Snow heeft natuurlijk weer eens hartstikke gelijk Knuf. Eh zeggen is beter als mijn letterlijke en figuurlijke schijtverhaal 
Eh zeggen is al knap.
En "nog" is een fantastisch woord.
Dat bied hoop voor de toekomst. En daar hebben we allemaal recht op. En we zijn nog lang niet af en klaar en uitontwikkeld. Niemand is dat. Als mensen denken dat ze dat wel zijn, dan is dat juist het punt waar ze aan moeten werken en zijn ze helemaal niet af, maar staan ze pas in hun kinderschoenen en hebben ze gewoon een grotere mond, dan bij hun denkcapaciteit past.
Eh zeggen is al knap.
En "nog" is een fantastisch woord.
Dat bied hoop voor de toekomst. En daar hebben we allemaal recht op. En we zijn nog lang niet af en klaar en uitontwikkeld. Niemand is dat. Als mensen denken dat ze dat wel zijn, dan is dat juist het punt waar ze aan moeten werken en zijn ze helemaal niet af, maar staan ze pas in hun kinderschoenen en hebben ze gewoon een grotere mond, dan bij hun denkcapaciteit past.
dinsdag 26 september 2017 om 23:27
Knuff ik vind eh zeggen al heel heel erg knap! Daarna heb je het je vriend laten oplossen in plaats van toch in de auto te springen, dat vind ik nog knapper. Echt megagoed opgelost voor jezelf
Vandaag was een hele lastige dag. LV gezien vanmorgen en naast haar verdriet wat we samen hebben doorstaan (wat ik vreselijk moeilijk vind, maar tegelijk ook zo fijn dat ik naast haar mag staan hierin) begon ze over de uitzending van DWDD gisteren. Dat het haar geraakt had omdat ze me er zo in herkende. We hebben erover doorgepraat en dat vond ik heel moeilijk. Ook vroeg ze of ik eens echt wilde uitschrijven voor haar wat nou al die interne regels zijn waar ik mee leef, dat heb ik gedaan en naar haar gestuurd en ik ben nu eigenlijk zo bang voor wat ze ervan zal denken. Ik vind mezelf al knettergek (en nog vanalles meer), laat staan wat een ander dan wel niet denkt.
Welkom warmmens, er is altijd plek voor iedereen hier.
EV, Hanke, su, Diva, ernie en iedereen die ik nu niet bij naam noem ik heb jullie gelezen en wil alleen maar even zeggen dat jullie allemaal prachtige sterke vrouwen zijn
Vandaag was een hele lastige dag. LV gezien vanmorgen en naast haar verdriet wat we samen hebben doorstaan (wat ik vreselijk moeilijk vind, maar tegelijk ook zo fijn dat ik naast haar mag staan hierin) begon ze over de uitzending van DWDD gisteren. Dat het haar geraakt had omdat ze me er zo in herkende. We hebben erover doorgepraat en dat vond ik heel moeilijk. Ook vroeg ze of ik eens echt wilde uitschrijven voor haar wat nou al die interne regels zijn waar ik mee leef, dat heb ik gedaan en naar haar gestuurd en ik ben nu eigenlijk zo bang voor wat ze ervan zal denken. Ik vind mezelf al knettergek (en nog vanalles meer), laat staan wat een ander dan wel niet denkt.
Welkom warmmens, er is altijd plek voor iedereen hier.
EV, Hanke, su, Diva, ernie en iedereen die ik nu niet bij naam noem ik heb jullie gelezen en wil alleen maar even zeggen dat jullie allemaal prachtige sterke vrouwen zijn
Forever is a hell of a long time
woensdag 27 september 2017 om 07:07
@Selune: wat ongelofelijk fijn dat je zo verbonden bent geweest met LV. Haar verdriet en tegelijkertijd ruimte voor jouw pijn. Dat ze vraagt naar jouw interne regels zegt dat ze het wil weten. Het opschrijven alleen al is dapper, het doorsturen en dus delen met haar is als een James Bond Actie. Super stoer!!!! En eng. JB doet ook alleen maar alsof hij nergens bang voor is hoor!
@Warmmens: dag!
@Knuff: ik vind 'eh' voor nu een prachtige reactie. Echt een heel grote stap, al is het maar een klein woordje. Goed gedaan. Verder zou ik gaan voor de optie van Snow, misschien iets handiger dan dat van die holdrol. Al vind ik die laatste wel grappiger.
Ik heb gisterenavond mijn Zelfzorg geïnstalleerd: LV de link gemaild waar ik naar ging kijken, het kijken zo getimed dat ik daarna nog een rondje kon hardlopen, schriftje met pen om te kunnen schrijven klaargelegd en bepaald wat ik die avond nog moest eten (en dat ook al in het zicht gelegd). Vervolgens heb ik de uitzending van DWDD gekeken. Kippenvel. Bewondering. Tranen.
Ze is een held, in mijn ogen. En ik realiseer me dat wij allemaal in mijn ogen helden zijn.
Verder 'vind' ik er heel veel van, allerlei gedachten natuurlijk, maar die laat ik even.
Ik houd het bij: HELD. Wauw.
Vervolgens gaan hardlopen, zonder me af te sluiten, met hardloopmaatjes en zelfs nog plezier gehad. Weer thuis ging alles volgens plan (schrijven, eten) en vanmorgen de appjes van LV over de aflevering gelezen.
Ik voel nu vooral een heel warm hart.
Een hart wat zelfs knuffels kan geven aan anderen dan Pruttel. Dus bij deze:
@Warmmens: dag!
@Knuff: ik vind 'eh' voor nu een prachtige reactie. Echt een heel grote stap, al is het maar een klein woordje. Goed gedaan. Verder zou ik gaan voor de optie van Snow, misschien iets handiger dan dat van die holdrol. Al vind ik die laatste wel grappiger.
Ik heb gisterenavond mijn Zelfzorg geïnstalleerd: LV de link gemaild waar ik naar ging kijken, het kijken zo getimed dat ik daarna nog een rondje kon hardlopen, schriftje met pen om te kunnen schrijven klaargelegd en bepaald wat ik die avond nog moest eten (en dat ook al in het zicht gelegd). Vervolgens heb ik de uitzending van DWDD gekeken. Kippenvel. Bewondering. Tranen.
Ze is een held, in mijn ogen. En ik realiseer me dat wij allemaal in mijn ogen helden zijn.
Verder 'vind' ik er heel veel van, allerlei gedachten natuurlijk, maar die laat ik even.
Ik houd het bij: HELD. Wauw.
Vervolgens gaan hardlopen, zonder me af te sluiten, met hardloopmaatjes en zelfs nog plezier gehad. Weer thuis ging alles volgens plan (schrijven, eten) en vanmorgen de appjes van LV over de aflevering gelezen.
Ik voel nu vooral een heel warm hart.
Een hart wat zelfs knuffels kan geven aan anderen dan Pruttel. Dus bij deze:
woensdag 27 september 2017 om 08:03
Ook 1 om te onthouden
Diva ik ben ervan overtuigd dat pesten ook diepe sporen achterlaat bij mensen. Ik vind het heel verdrietig voor jou dat je dat hebt moeten meemaken en de gevolgen nog ondervindt. Begrijpelijk dat laatste, maar ook verdrietig
Zullen we met de meeting afspreken dat mensen, net als hier, ook welkom zijn als ze uren stil zijn en observeren en de kat uit de boom kijken? Kan ik me best voorstellen namelijk in een groepje onbekenden. Super lieve, mooie, fijne onbekenden, dat wel
Vandaag lekker vrij en uitrusten toch??
Hanke ik zou zeggen een labrador, omdat ik dat lieve, hartelijke, zachte honden vind
Caar dappere beslissing, ik hoop dat hij je goed kan ondersteunen in deze periode!
Vivasu, ik hoop sowieso voor jou dat je je de komende periode wat stabieler mag gaan voelen, want dit lijkt me heel zwaar allemaal
Sun, wauw, wat mooi wat je met je LV hebt kunnen delen! Dat je bij haar kon zijn en zij weer een stukje van jou mag leren kennen. Het zal wel heel eng voelen allemaal, maar je gaat het wel aan en zoekt het contact en dat vind ik super dapper van je
Sofie, ook jou vind ik super dapper. Hoe je het oppakt met het terug kijken van dat item, poeh, wat mooi om te lezen! En wat kan ik daar veel van leren
En ja, helden, dat ervaar ik ook zo in dit topic, en heel fijn dat jij daar ook bij hoort!
Las ik nou goed dat een voorzichtig knuffeltje welkom is?
Snow, jij kwam toch afgelopen week met dat woordje 'nog'?
In dit topic past die heel mooi en heel vaak. In mijn echte leven trouwens net zo Of haal ik mensen en berichtjes door elkaar? Dan komt dat waarschijnlijk omdat ik wél onthouden heb dat jij vaak hele goede ideeën hebt. Zo fijn dat je (weer) mee schrijft, al hoop ik dat je dat alleen doet als het lukt en ook fijn voelt voor jou..
En waar ik me dan meteen zorgen ga maken over hun professionele afstand en grenzen en afbakening en tegenoverdracht (dus over hun welzijn etc) doen m'n peuten eigenwijs en goed doordacht dit
Had niet verwacht m'n gelijken te treffen in hulpverlenersland
maar lijkt er wel steeds meer op. Wel moeilijk dat er ondertussen ook veel gevoelens bij mij los gemaakt worden, die allemaal te herleiden zijn naar mijn jeugd en ouders. Lijkt erop dat een groot deel van de gevolgen van de ervaringen toen nu hersteld worden in het contact met mijn peuten. De ervaringen zelf natuurlijk niet, die vallen niet te herstellen en doen pijn. Maar ik kan nu voor het eerst bepaalde dingen ervaren die ik toen vreselijk gemist heb, zoals dat ik gelijktijdig met beiden een band kan opbouwen en niemand zich dan tekort gedaan voelt, ik geen kant hoef te kiezen, ik niet 'opeens' 1 'kwijt' ben als ik de ander toelaat, ze positief blijven over elkaar en mij, en heel veel van dat soort ervaringen, daar ben ik m'n peuten zo dankbaar voor. Klinkt vast heel stom, maar voor mij heel waardevol Wens jullie een fijne dag
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-09-2017 05:15
14.18% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 27 september 2017 om 08:31
Ja dat gebeurt Su, maar daar is dit verhaal natuurlijk geen uitzondering in. Gebeurt met zoveel onderwerpen en discussies. Iedereen mag hier roepen wat hij/zij vindt, wat hele mooie kanten heeft, alleen bij zoiets wat zo'n lading heeft (voor 'ons') kan ik me voorstellen dat dat moeilijk is om te lezen..
Toch kan ik me ook heel goed voorstellen dat mensen zulke verhalen in twijfel (willen) trekken. Om heel veel redenen. Niet omdat het verhaal niet waar is! Het zegt in mijn ogen echt alles over (het referentiekader van) de ander;
Niet toe willen/durven geven dat zulke verhalen de realiteit zijn. En nog steeds gebeuren. Niet in films, niet op het nieuws, maar bij de buren, leuke/gezellige vader/moeder op het schoolplein en die ene collega... Niet kunnen en willen bedenken dat medemensen tot dat in staat zijn. Niet begrijpen hoe vermijding en amnesie werken. Nou ja, zo kan ik wel even doorgaan.
Heel stom misschien, maar misschien ook wel een handige strategie: ik denk altijd als iemand zo'n verhaal in twijfel trekt, dat dat alles zegt over diegene (zijn/haar emoties, niveau, ervaringen, etc) dan over het verhaal zelf. Ja, er zullen mensen zijn die zoiets verzinnen. Maar er zijn net zoveel mensen of misschien wel meer die uit angst om niet geloofd te worden blijven zwijgen. Juist door wat er gebeurt in bijv de media. En dat vind ik afschuwelijk voor hen. Nog los van het feit dat die smerige daders handig gebruik maken van de angst van slachtoffers om niet geloofd te worden
Maar wat een ander er nu ook van gaat denken en zeggen, voor mij blijft zij dapper, haar verhaal herkenbaar, haar woorden raken, en het item hoopgevend. Ik hoop dat mensen die (nog) zwijgen haar onthouden, haar verhaal, dat item, en niet een of ander persoon die dus vanuit zijn of haar eigen referentiekader reageert.. Want deze verhalen, hoe vreselijk ook, mogen verteld worden.
Toch kan ik me ook heel goed voorstellen dat mensen zulke verhalen in twijfel (willen) trekken. Om heel veel redenen. Niet omdat het verhaal niet waar is! Het zegt in mijn ogen echt alles over (het referentiekader van) de ander;
Niet toe willen/durven geven dat zulke verhalen de realiteit zijn. En nog steeds gebeuren. Niet in films, niet op het nieuws, maar bij de buren, leuke/gezellige vader/moeder op het schoolplein en die ene collega... Niet kunnen en willen bedenken dat medemensen tot dat in staat zijn. Niet begrijpen hoe vermijding en amnesie werken. Nou ja, zo kan ik wel even doorgaan.
Heel stom misschien, maar misschien ook wel een handige strategie: ik denk altijd als iemand zo'n verhaal in twijfel trekt, dat dat alles zegt over diegene (zijn/haar emoties, niveau, ervaringen, etc) dan over het verhaal zelf. Ja, er zullen mensen zijn die zoiets verzinnen. Maar er zijn net zoveel mensen of misschien wel meer die uit angst om niet geloofd te worden blijven zwijgen. Juist door wat er gebeurt in bijv de media. En dat vind ik afschuwelijk voor hen. Nog los van het feit dat die smerige daders handig gebruik maken van de angst van slachtoffers om niet geloofd te worden
Maar wat een ander er nu ook van gaat denken en zeggen, voor mij blijft zij dapper, haar verhaal herkenbaar, haar woorden raken, en het item hoopgevend. Ik hoop dat mensen die (nog) zwijgen haar onthouden, haar verhaal, dat item, en niet een of ander persoon die dus vanuit zijn of haar eigen referentiekader reageert.. Want deze verhalen, hoe vreselijk ook, mogen verteld worden.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 27 september 2017 om 09:00
Wat een herkenning. Ik wil ook nooit iemand tot last zijn en vind het daarom heel erg moeilijk om nee te zeggen. En de onzekerheid dat er niemand op mij zit te wachten herken ik ook heel erg.
Zelf zit ik nog heel erg voorin het proces van erachter komen wat er nou precies speelt. Ik heb me zelfs in mijn eigen familie altijd het 5e wiel aan de wagen gevoeld, terwijl dit door mijn ouders altijd is ontkent. Maar nu is gisteer dus ook een hele bak herinneringen aan pesterijen naar boven gekomen. Herinneringen die ik zo ver had weggedrukt dat het haast lijkt alsof het iemand anders is overkomen in plaats van mij. Echt emoties hierover toelaten kan ik eigenlijk nog niet echt, maar het heeft me wel gevormd tot wie ik nu ben.
En dan komt bij mij dus het kip-ei verhaal: ben ik onzeker geworden door mijn opvoeding en was ik daarom een makkelijk doelwit voor pesterijen, of ben ik me het 5e wiel gaan voelen in mijn gezin door de schoolpesterijen?
Misschien maakt het niet zoveel uit, maar ik ben echt een over-thinker en dit soort dingen kunnen me dan heel erg bezighouden. Misschien juist wel omdat ik dan weer niet door het voel-proces heen hoef. Deze gedachten zijn veilig en houden de emoties weer een beetje op afstand.
Zelf zit ik nog heel erg voorin het proces van erachter komen wat er nou precies speelt. Ik heb me zelfs in mijn eigen familie altijd het 5e wiel aan de wagen gevoeld, terwijl dit door mijn ouders altijd is ontkent. Maar nu is gisteer dus ook een hele bak herinneringen aan pesterijen naar boven gekomen. Herinneringen die ik zo ver had weggedrukt dat het haast lijkt alsof het iemand anders is overkomen in plaats van mij. Echt emoties hierover toelaten kan ik eigenlijk nog niet echt, maar het heeft me wel gevormd tot wie ik nu ben.
En dan komt bij mij dus het kip-ei verhaal: ben ik onzeker geworden door mijn opvoeding en was ik daarom een makkelijk doelwit voor pesterijen, of ben ik me het 5e wiel gaan voelen in mijn gezin door de schoolpesterijen?
Misschien maakt het niet zoveel uit, maar ik ben echt een over-thinker en dit soort dingen kunnen me dan heel erg bezighouden. Misschien juist wel omdat ik dan weer niet door het voel-proces heen hoef. Deze gedachten zijn veilig en houden de emoties weer een beetje op afstand.
woensdag 27 september 2017 om 09:10
Leuk van Max Pam om Merkelbach en Krombach erbij te halen en dan te zeggen dat hervonden herinneringen niet bestaan. Of een andere ethiologie zouden hebben.
Het is maar wat je wilt lezen en aanhalen. Laatst las ik in een boek van prof. dr. Bessel van der Kolk dat er een tijd geleden in de VS onderzoek is gedaan naar de gevolgen van seksueel geweld op lange termijn. Daarvoor werden patiënten benaderd die als kind op de EHBO waren opgenomen als slachtoffer van seksueel geweld. Gedocumenteerd. Bewezen. Foto's. De hele rambam. Wat blijkt: een aanzienlijk aantal van deze benaderde slachtoffers ontkenden dat hen decennia terug seksueel geweld was overkomen en rapporteerden dat ze zich dat totaal niet konden herinneren. Terwijl de medische dossiers onweerlegbaar zijn.
Het is maar wat je wilt lezen en aanhalen. Laatst las ik in een boek van prof. dr. Bessel van der Kolk dat er een tijd geleden in de VS onderzoek is gedaan naar de gevolgen van seksueel geweld op lange termijn. Daarvoor werden patiënten benaderd die als kind op de EHBO waren opgenomen als slachtoffer van seksueel geweld. Gedocumenteerd. Bewezen. Foto's. De hele rambam. Wat blijkt: een aanzienlijk aantal van deze benaderde slachtoffers ontkenden dat hen decennia terug seksueel geweld was overkomen en rapporteerden dat ze zich dat totaal niet konden herinneren. Terwijl de medische dossiers onweerlegbaar zijn.
woensdag 27 september 2017 om 12:29
Geen waarde hechten aan dit figuur.
Er waren vorige week ook een man en een vrouw die beweerden dat de wereld verging afgelopen zaterdag. Gebeurde niet, we zijn er nog steeds, die man en vrouw ook.... en ze zijn niet wijzer dan de uitspraken die ze deden, gaan nu vast op zoek naar een verklaring en verzinnen dan weer wat nieuws.
Niet iedereen is even helder in de bovenkamer he, laten wij ons daar maar niets van aantrekken.
Voor deze ene idioot met commentaar heeft Griet duizenden handreikingen en knuffels en liefdevolle berichten gehad.
En ik weet dat juist die ene idioot pijn doet, maar rationeel gezien, of statistisch is dat nou juist die spookrijder.
Er waren vorige week ook een man en een vrouw die beweerden dat de wereld verging afgelopen zaterdag. Gebeurde niet, we zijn er nog steeds, die man en vrouw ook.... en ze zijn niet wijzer dan de uitspraken die ze deden, gaan nu vast op zoek naar een verklaring en verzinnen dan weer wat nieuws.
Niet iedereen is even helder in de bovenkamer he, laten wij ons daar maar niets van aantrekken.
Voor deze ene idioot met commentaar heeft Griet duizenden handreikingen en knuffels en liefdevolle berichten gehad.
En ik weet dat juist die ene idioot pijn doet, maar rationeel gezien, of statistisch is dat nou juist die spookrijder.
woensdag 27 september 2017 om 12:45
Wat zijn jullie lief! Terwijl ik me nog afvraag of ik het wel moet laten staan, omdat het hier misplaatst is, omdat jullie problematiek veel heftiger is. Ik denk er nog even over.
Vandaag inderdaad mijn vrije dag en ik merk dat ik niet zo uitgeput ben als normaal.
Ik ben aan het overwegen of ik naar een wat grotere stad hier in de buurt zal gaan waar ik al een poosje niet meer geweest ben.
Beetje nieuwe kleren kijken/kopen, leuke winkeltjes in etc. Zodat het niet weer zo'n verloren dag wordt waarop ik alleen maar slaap en suf op de bank lig.
@ Sofie: wat een mooie zelfzorg gisteravond en ook knap dat je alles hebt gedaan zoals je het vooraf bedacht had.
Dat vind ik vaak nog moeilijk. Het bedenken wat goed is lukt me wel, maar de uitvoering ervan is nog een dingetje.
@ Selune: stoer dat je de beschrijving van jouw regels naar je vriendin gestuurd hebt! Ik denk dat het alleen maar goed kan uitpakken. Ze heeft er immers zelf een keer naar gevraagd. Ik denk dat ze jou graag beter wil begrijpen en zo kan ze je ook beter helpen. Maar echt knap dat je het gedurfd hebt!
@ Knuffel: succes met je werk en twee drukke avonden. Ik hoop dat je genoeg rust weet te pakken, zodat je het aankunt.
Dankjewel voor je lieve woorden aan mij
Bij goede meetingvoorwaarden durf ik misschien wel te komen: iedereen een lat mee die even lang is (geniaal idee van Pruttel) en ruimte voor stille mensen om eerst de kat uit de boom te kijken en iemand die mij even over de drempel kan helpen. Daarna ben ik niet meer zo stil hoor, dus jullie zijn gewaarschuwd!
Vandaag inderdaad mijn vrije dag en ik merk dat ik niet zo uitgeput ben als normaal.
Ik ben aan het overwegen of ik naar een wat grotere stad hier in de buurt zal gaan waar ik al een poosje niet meer geweest ben.
Beetje nieuwe kleren kijken/kopen, leuke winkeltjes in etc. Zodat het niet weer zo'n verloren dag wordt waarop ik alleen maar slaap en suf op de bank lig.
@ Sofie: wat een mooie zelfzorg gisteravond en ook knap dat je alles hebt gedaan zoals je het vooraf bedacht had.
Dat vind ik vaak nog moeilijk. Het bedenken wat goed is lukt me wel, maar de uitvoering ervan is nog een dingetje.
@ Selune: stoer dat je de beschrijving van jouw regels naar je vriendin gestuurd hebt! Ik denk dat het alleen maar goed kan uitpakken. Ze heeft er immers zelf een keer naar gevraagd. Ik denk dat ze jou graag beter wil begrijpen en zo kan ze je ook beter helpen. Maar echt knap dat je het gedurfd hebt!
@ Knuffel: succes met je werk en twee drukke avonden. Ik hoop dat je genoeg rust weet te pakken, zodat je het aankunt.
Dankjewel voor je lieve woorden aan mij
Bij goede meetingvoorwaarden durf ik misschien wel te komen: iedereen een lat mee die even lang is (geniaal idee van Pruttel) en ruimte voor stille mensen om eerst de kat uit de boom te kijken en iemand die mij even over de drempel kan helpen. Daarna ben ik niet meer zo stil hoor, dus jullie zijn gewaarschuwd!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 27 september 2017 om 12:50
@Warmmens, dat kip-ei-verhaal herken ik. Maar volgens mij is het gewoon een elkaar versterkende situatie geweest. Door pesterijen werd je gevoeliger thuis, door buitensluiting thuis werd je gevoeliger op school.
Denken als tactiek om niet te voelen, wauw, wat een eyeopener dat je dit zo schrijft.
x
Denken als tactiek om niet te voelen, wauw, wat een eyeopener dat je dit zo schrijft.
x
anoniem_348386 wijzigde dit bericht op 04-10-2017 10:27
56.06% gewijzigd
