Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 17 oktober 2018 om 14:28
@lieve lieve lieve Knuff, dankjewel voor het delen van je verhaal. Wat ben je toch ongelofelijk moedig.
En wat is het voor mij fijn dingen te herkennen in je verhaal. Bijvoorbeeld wat je schrijft over het inhouden van je adem. Het besef dat dit niet langer nodig is, is voor mij nog vrij nieuw. En ik doe het nog steeds vaak, niet vanuit onveiligheid, maar vanuit een automatisme. Al vrij snel komt dan het besef dat dit niet langer nodig is en de daarmee gepaard gaande opluchting.
Of dat wat je schrijft over aanraking die bedoeld is om gerust te stellen, plezier te delen, lief te hebben. Wat een
dat je dit zo mag ervaren.
En zo nog veel meer dingen, maar ik laat het hier even bij. Je weet het wel.
Dankjewel.
@Snow: hoe is het met je?
@YL: het klinkt heel vervelend en vermoeiend allemaal.
Wat is je vraag aan ons nu precies? Ik kan je geen tips geven over behandelinstellingen of manieren om wel behandeling te kunnen krijgen. Om dat wat Knuff schrijft. Het is zo persoonsafhankelijk. Het enige wat ik je kan meegeven is: stel jezelf de vraag wat je nodig hebt, wat je wilt bereiken en welke manier je past. Ga zoeken, net zolang tot je iets of iemand hebt gevonden die hierbij aansluit. En zoek daar waar je nog niet eerder gezocht hebt. Dan is de kans groter dat je het vindt.
@Diva: enjoy!
@Selune: wat ik aan YL schreef, bedoel ik ook een beetje voor jou. Er is altijd een manier, je moet m alleen zien te vinden.
Een voorraadje voor iedereen!
En wat is het voor mij fijn dingen te herkennen in je verhaal. Bijvoorbeeld wat je schrijft over het inhouden van je adem. Het besef dat dit niet langer nodig is, is voor mij nog vrij nieuw. En ik doe het nog steeds vaak, niet vanuit onveiligheid, maar vanuit een automatisme. Al vrij snel komt dan het besef dat dit niet langer nodig is en de daarmee gepaard gaande opluchting.
Of dat wat je schrijft over aanraking die bedoeld is om gerust te stellen, plezier te delen, lief te hebben. Wat een
dat je dit zo mag ervaren.En zo nog veel meer dingen, maar ik laat het hier even bij. Je weet het wel.
Dankjewel.
@Snow: hoe is het met je?
@YL: het klinkt heel vervelend en vermoeiend allemaal.
Wat is je vraag aan ons nu precies? Ik kan je geen tips geven over behandelinstellingen of manieren om wel behandeling te kunnen krijgen. Om dat wat Knuff schrijft. Het is zo persoonsafhankelijk. Het enige wat ik je kan meegeven is: stel jezelf de vraag wat je nodig hebt, wat je wilt bereiken en welke manier je past. Ga zoeken, net zolang tot je iets of iemand hebt gevonden die hierbij aansluit. En zoek daar waar je nog niet eerder gezocht hebt. Dan is de kans groter dat je het vindt.
@Diva: enjoy!
@Selune: wat ik aan YL schreef, bedoel ik ook een beetje voor jou. Er is altijd een manier, je moet m alleen zien te vinden.
Een voorraadje
voor iedereen!
woensdag 17 oktober 2018 om 14:34
Mijn vraag is waar ik überhaupt nog zoeken kan want ik weet het niet meer Sofie. En mijn maatschappelijk werkster ook niet. En die is ook uitgebreid in gesprek geweest met de crisisdienst. Die zou het ook tegen me zeggen als ze denkt dat de route via persoonlijkheidsstoornis een route is die me iets brengt..
Of dat iemand misschien nog een plek weet waar je met klachten of vragen terecht kan zonder dat je een gehele klachten procedure moet starten.
Of dat iemand misschien nog een plek weet waar je met klachten of vragen terecht kan zonder dat je een gehele klachten procedure moet starten.
woensdag 17 oktober 2018 om 17:14
Voor mij is de drempel van weet opnieuw beginnen heel lastig, maar de eerste stap is gezet ik heb vrijdag een afspraak bij de huisarts (een oudere man, onbekend, ook doodeng). In eerste instantie voor een verwijsbrief, maar ook omdat ik lichamelijke klachten heb waarbij ik nu steeds blijf denken het zal wel spanning zijn, maar waarvan ik toch echt wil weten of het geen kwaad kan (o.a. hartkloppingen waar ik eerder over schreef).
Verder is de spanning hier gewoon heel groot. Dagelijks paniekaanvallen en continu hoog in spanning. Naar.
Verder is de spanning hier gewoon heel groot. Dagelijks paniekaanvallen en continu hoog in spanning. Naar.
Forever is a hell of a long time
woensdag 17 oktober 2018 om 22:17
@Selune: ik gun je een therapeut die je past, die je leert jouw eigen kracht te herkennen en je leert hoe je op deze kracht kunt vertrouwen. Want je hebt zelf nog niet half door hoeveel power er in je zit. Ik ben er elke keer weer van onder de indruk.
Die kracht brengt je vrijdag weer bij de huisarts.
Niet om opnieuw te beginnen, zoals je zelf schrijft.
Wel om door te gaan, vanaf daar waar je gebleven was.
En dat is pittig. Dat weet ik. Toch doe je het. Heldin!
@YL: wat betreft een fijne, laagdrempelige manier om je klacht kenbaar te maken, zou je contact kunnen opnemen met patiëntenfederatie Nederland. Mijn advies zou zijn er verder niet teveel energie in te steken, omdat het je niet brengt daar waar je wilt zijn: ergens waar je hulp krijgt die je past.
Ik kan je niet adviseren over waar je moet zoeken, omdat ik niet goed weet wat je zoekt.
Die kracht brengt je vrijdag weer bij de huisarts.
Niet om opnieuw te beginnen, zoals je zelf schrijft.
Wel om door te gaan, vanaf daar waar je gebleven was.
En dat is pittig. Dat weet ik. Toch doe je het. Heldin!
@YL: wat betreft een fijne, laagdrempelige manier om je klacht kenbaar te maken, zou je contact kunnen opnemen met patiëntenfederatie Nederland. Mijn advies zou zijn er verder niet teveel energie in te steken, omdat het je niet brengt daar waar je wilt zijn: ergens waar je hulp krijgt die je past.
Ik kan je niet adviseren over waar je moet zoeken, omdat ik niet goed weet wat je zoekt.
donderdag 18 oktober 2018 om 17:20
Jaa, tijd gevonden en genomen om weer eens fijn te schrijven met jullie. Wat ik steeds al aangaf is namelijk echt zo, ik mis het gezellige geklets. Ondanks (of juist dankzij?) de soms zware onderwerpen die hier ook mogen zijn, is er ook ruimte voor gezelligheid, warmte, humor, ... Nou ja genoeg om het voor mij nog altijd als hele fijne topics te ervaren!
Lieve Sofie, bedankt voor je fijne woorden. Moedig klinkt zo groot
En toch, kan ik wel zien dat er wat in zit, want ik ben er namelijk wel achter dat het moed vraagt om stapjes te nemen en vertrouwde patronen los te laten. Maar wat is het het allemaal waard zeg. En wat lees ik hier ook veel moedige schrijvers, waaronder jou. Jij bent ook veel aangegaan de afgelopen maanden, en volgens mij lees ik ook bij jou terug dat het echt de moeite waard is geweest en je ook kunt genieten van wat het je nu, in je leven nu, brengt. Ik ben oprecht heel blij voor jou.
En daarnaast dankbaar dat je hier regelmatig geschreven hebt over jouw leven Sofie, want ik heb het steeds heel graag gelezen. En nog natuurlijk, fijn dat je hier wilt delen wat jou bezig houdt
Ik heb ook veel aan je reacties op anderen, het zet mij dan weer even aan het denken of op een handig/constructief spoor. Fijn dat je die moeite neemt, en ondertussen steeds meer en beter er ook kunt zijn voor de mooie persoon die je zelf bent
Lieve Sun, veel van wat ik gisteren geschreven heb, schreef ik ook voor jou. Niet omdat je het moet lezen of iets verplicht bent, maar omdat ik het je zo onwijs erg gun dat je mensen gaat treffen die jou kunnen helpen die stomme, stomme ptss met paniek, herbelevingen, nou ja de hele mikmak, rustiger te krijgen. En ik ben niet de enige, meer mensen gunnen het jou ontzettend lieve Sun, omdat wij zelfs hier virtueel kunnen zien hoe een waardevol persoon jij bent. Die recht heeft op de juiste behandeling, en een ontzettend dappere stap neemt door morgen weer een stapje in die richting te nemen. Ik ben nu al super trots op jou! Hopelijk ben je er zelf ook een beetje gerust op
En weet je, je hoeft mij helemaal niet te geloven, maar ik wil je toch graag zeggen hoe ik erover denk: artsen zijn er om naar toe te gaan als je klachten hebt, als mensen dat niet zouden doen, zouden ze geen werk hebben en vereenzamen (ja, je huisarts is een oude man, die is blij dat hij patiënten kan zien, om maar een andere manier van denken aan te reiken, die je ook meteen weer mag vergeten hoor, het is maar een idee).
En daarnaast ga je voor een doorverwijzing, zodat je hopelijk nu bij een therapeut terecht komt die gespecialiseerd is in jouw klachten. Die mensen zijn er en die willen jou graag helpen, want net als bij de huisarts: zij zijn daarvoor.
De problematiek is heftig, maar jij als persoon niet. Als jouw kinderen een keer boos zijn, keur je ze als persoon toch ook niet af? Het is 'maar' gedrag, en gedrag is enkel om een boodschap over te brengen. Jouw angsten/paniek/herbelevingen zijn 'maar' klachten. Hele verschrikkelijke, nare klachten, die je niemand gunt, maar ze maken jou niet tot de persoon die jij bent. Je bent veel en veel meer dan die nare ptss Sun, je bent een slim, lief, zorgzaam mens (ik kan nog veel meer opnoemen, maar ik ben een beetje moe door mijn eigen dingetjes, dus laat het hier even bij). Alvast succes morgen, het is weer een stapje dichterbij een afname van je klachten
Diva, ohh, lekker een weekje vakantie, en zo te lezen geniet je er welverdiend van! Heerlijk hoor. Hier hebben collega's volgende week vakantie en de weekendjes-weg en dagjes-uit ideeën vliegen mij om de oren. Mijn collega's weten heel goed hoe ze moeten ontspannen en genieten haha, kan ik wel van ze afkijken Fijne vakantie nog lieve Diva
Snow, ik mis je best wel hier. Jij bent een van de personen die ik heel graag lees. Je berichtjes zijn voor mij altijd hoopvol, nuchter, eigen, betrokken, praktisch en vanuit een goed hart geschreven. Ik hoop dat onderdeel van 'de struisvogelstrategie' wel is dat je hier af en toe nog leest, zodat we even hoi kunnen zeggen tegen elkaar. Maar geen verplichtingen hoor, doen wat goed is voor jou
YellowLemon, van wat ik lees zit je echt in een hele vervelende situatie. Ik hoop dat je wat hebt aan de tips die gegeven zijn, of het luisterend oog wat je misschien ervaren hebt. Het is sowieso echt een moeilijke tijd voor je lijkt me, met het verlies van je oma nog maar zo kort geleden
Hanke, ook heel lief van jou dat je zo mee denkt en vaak fijne reacties weet te geven, ik vind het in elk geval erg fijn altijd jou te lezen. Ik ben benieuwd hoe het met jou zelf gaat, afgelopen maanden was het bij jou ook best intensief allemaal. Fijn dat je er over gedeeld hebt, ik ben onder de indruk van de stappen die je maakt, ik lees vooral dat je heel hard aan het werk bent en ik ben daar veel respect voor
Smallthings, fijn je weer even gelezen te hebben, en ook fijn te horen dat deel 7 voor meer mensen waardevol is. Dank je wel voor je fijne woorden. Lastig he, dat het vallen/opstaan/dansen is. Ik heb wel eens aangegeven dat het voelt alsof elk stapje vooruit automatisch 4 achteruit tot gevolg hebben Maar zo voelt het dan ook echt, terwijl ik echt wel zie dat het misschien eerder andersom is. Maar diepe dalen ken ik wel, helaas nooit gevolgd door hoge pieken. Maar die hoef ik ook niet, een stabiel, rustig leven zou al zeer welkom zijn, vind je niet? En al voelt het nu even als een dal lieve Small (ja rijmt), er komen ook weer andere tijden, je doet het super
Dana, nog bedankt voor je lieve reactie van een paar weken geleden, dat heeft me erg goed gedaan van jou te lezen. Ik vind je overkomen als een ontzettend lief persoon. Ik hoop dat je inmiddels wat meer rust gevonden hebt in je lichaam en hoofd
Tobbie, lief dat je zo vaak mee wilt denken, ik heb heel vaak veel aan je lieve woorden gehad en fijn je nog altijd te lezen. Vervelend van de hoofdpijn (was het echt hoofdpijn of meer een wazig/oververmoeid gevoel?) gisteren, hopelijk is het een beetje bij getrokken? Lukt het om wat rustiger aan te doen, heeft het gesprek van een paar weken geleden daarin wel een ietsjepietsje geholpen? Kijk maar of je antwoord wilt geven hoor, ik vraag het alleen maar omdat ik het heel erg hoop: ik hoop dat er wat ruimte komt voor jou om energie op te doen en je weer (vaker) fijn te voelen
Christian, welkom ook nog van mij, wat mooi om te lezen over jouw lieve hond 
Elmervrouw, mooi is dat he, om hier te mogen en kunnen lezen over de stappen die gemaakt worden. Ik word daar ook altijd blij van, net als jij. En ook dat ik het kan lezen bij jou. Jouw laatste berichtje vond ik zo mooi en hoopvol en hartverwarmend, fijn dat je het gedeeld hebt hier. Maar nog mooier dat je zulke avonden kunt ervaren met mensen om je heen. Eerlijkheid en openheid kunnen inderdaad prachtig zijn, bij de juiste mensen Je psych klinkt trouwens als een kundig, fijn mens, heel mooi dat je zoveel aan haar hebt
Cesium, zo te lezen maak jij ook een moeilijke tijd door. Ik heb ook veel dagen gehad dat ik net als jij en Sun (en vast nog meer mensen) door angst de deur niet uit ging, dat gun je niemand. Ik hoop dat je ergens steun en hoop hebt om je door deze moeilijke periode te helpen
LoVaKo, het zal voor jou ook nog wel een intensieve tijd zijn, maar hopelijk is er nog steeds meer rust aan het komen. Ik gun het je zeer
Nu maar even lekker een bakje koffie drinken
En een zwaai voor Pruttel en wie ik nog meer niet genoemd heb
Lieve Sofie, bedankt voor je fijne woorden. Moedig klinkt zo groot
En toch, kan ik wel zien dat er wat in zit, want ik ben er namelijk wel achter dat het moed vraagt om stapjes te nemen en vertrouwde patronen los te laten. Maar wat is het het allemaal waard zeg. En wat lees ik hier ook veel moedige schrijvers, waaronder jou. Jij bent ook veel aangegaan de afgelopen maanden, en volgens mij lees ik ook bij jou terug dat het echt de moeite waard is geweest en je ook kunt genieten van wat het je nu, in je leven nu, brengt. Ik ben oprecht heel blij voor jou. En daarnaast dankbaar dat je hier regelmatig geschreven hebt over jouw leven Sofie, want ik heb het steeds heel graag gelezen. En nog natuurlijk, fijn dat je hier wilt delen wat jou bezig houdt
Ik heb ook veel aan je reacties op anderen, het zet mij dan weer even aan het denken of op een handig/constructief spoor. Fijn dat je die moeite neemt, en ondertussen steeds meer en beter er ook kunt zijn voor de mooie persoon die je zelf bent
Lieve Sun, veel van wat ik gisteren geschreven heb, schreef ik ook voor jou. Niet omdat je het moet lezen of iets verplicht bent, maar omdat ik het je zo onwijs erg gun dat je mensen gaat treffen die jou kunnen helpen die stomme, stomme ptss met paniek, herbelevingen, nou ja de hele mikmak, rustiger te krijgen. En ik ben niet de enige, meer mensen gunnen het jou ontzettend lieve Sun, omdat wij zelfs hier virtueel kunnen zien hoe een waardevol persoon jij bent. Die recht heeft op de juiste behandeling, en een ontzettend dappere stap neemt door morgen weer een stapje in die richting te nemen. Ik ben nu al super trots op jou! Hopelijk ben je er zelf ook een beetje gerust op
En weet je, je hoeft mij helemaal niet te geloven, maar ik wil je toch graag zeggen hoe ik erover denk: artsen zijn er om naar toe te gaan als je klachten hebt, als mensen dat niet zouden doen, zouden ze geen werk hebben en vereenzamen (ja, je huisarts is een oude man, die is blij dat hij patiënten kan zien, om maar een andere manier van denken aan te reiken, die je ook meteen weer mag vergeten hoor, het is maar een idee).
En daarnaast ga je voor een doorverwijzing, zodat je hopelijk nu bij een therapeut terecht komt die gespecialiseerd is in jouw klachten. Die mensen zijn er en die willen jou graag helpen, want net als bij de huisarts: zij zijn daarvoor.
De problematiek is heftig, maar jij als persoon niet. Als jouw kinderen een keer boos zijn, keur je ze als persoon toch ook niet af? Het is 'maar' gedrag, en gedrag is enkel om een boodschap over te brengen. Jouw angsten/paniek/herbelevingen zijn 'maar' klachten. Hele verschrikkelijke, nare klachten, die je niemand gunt, maar ze maken jou niet tot de persoon die jij bent. Je bent veel en veel meer dan die nare ptss Sun, je bent een slim, lief, zorgzaam mens (ik kan nog veel meer opnoemen, maar ik ben een beetje moe door mijn eigen dingetjes, dus laat het hier even bij). Alvast succes morgen, het is weer een stapje dichterbij een afname van je klachten
Diva, ohh, lekker een weekje vakantie, en zo te lezen geniet je er welverdiend van! Heerlijk hoor. Hier hebben collega's volgende week vakantie en de weekendjes-weg en dagjes-uit ideeën vliegen mij om de oren. Mijn collega's weten heel goed hoe ze moeten ontspannen en genieten haha, kan ik wel van ze afkijken
Fijne vakantie nog lieve Diva Snow, ik mis je best wel hier. Jij bent een van de personen die ik heel graag lees. Je berichtjes zijn voor mij altijd hoopvol, nuchter, eigen, betrokken, praktisch en vanuit een goed hart geschreven. Ik hoop dat onderdeel van 'de struisvogelstrategie' wel is dat je hier af en toe nog leest, zodat we even hoi kunnen zeggen tegen elkaar. Maar geen verplichtingen hoor, doen wat goed is voor jou
YellowLemon, van wat ik lees zit je echt in een hele vervelende situatie. Ik hoop dat je wat hebt aan de tips die gegeven zijn, of het luisterend oog wat je misschien ervaren hebt. Het is sowieso echt een moeilijke tijd voor je lijkt me, met het verlies van je oma nog maar zo kort geleden
Hanke, ook heel lief van jou dat je zo mee denkt en vaak fijne reacties weet te geven, ik vind het in elk geval erg fijn altijd jou te lezen. Ik ben benieuwd hoe het met jou zelf gaat, afgelopen maanden was het bij jou ook best intensief allemaal. Fijn dat je er over gedeeld hebt, ik ben onder de indruk van de stappen die je maakt, ik lees vooral dat je heel hard aan het werk bent en ik ben daar veel respect voor
Smallthings, fijn je weer even gelezen te hebben, en ook fijn te horen dat deel 7 voor meer mensen waardevol is. Dank je wel voor je fijne woorden. Lastig he, dat het vallen/opstaan/dansen is. Ik heb wel eens aangegeven dat het voelt alsof elk stapje vooruit automatisch 4 achteruit tot gevolg hebben
Maar zo voelt het dan ook echt, terwijl ik echt wel zie dat het misschien eerder andersom is. Maar diepe dalen ken ik wel, helaas nooit gevolgd door hoge pieken. Maar die hoef ik ook niet, een stabiel, rustig leven zou al zeer welkom zijn, vind je niet? En al voelt het nu even als een dal lieve Small (ja rijmt), er komen ook weer andere tijden, je doet het super Dana, nog bedankt voor je lieve reactie van een paar weken geleden, dat heeft me erg goed gedaan van jou te lezen. Ik vind je overkomen als een ontzettend lief persoon. Ik hoop dat je inmiddels wat meer rust gevonden hebt in je lichaam en hoofd
Tobbie, lief dat je zo vaak mee wilt denken, ik heb heel vaak veel aan je lieve woorden gehad en fijn je nog altijd te lezen. Vervelend van de hoofdpijn (was het echt hoofdpijn of meer een wazig/oververmoeid gevoel?) gisteren, hopelijk is het een beetje bij getrokken? Lukt het om wat rustiger aan te doen, heeft het gesprek van een paar weken geleden daarin wel een ietsjepietsje geholpen? Kijk maar of je antwoord wilt geven hoor, ik vraag het alleen maar omdat ik het heel erg hoop: ik hoop dat er wat ruimte komt voor jou om energie op te doen en je weer (vaker) fijn te voelen
Christian, welkom ook nog van mij, wat mooi om te lezen over jouw lieve hond
Elmervrouw, mooi is dat he, om hier te mogen en kunnen lezen over de stappen die gemaakt worden. Ik word daar ook altijd blij van, net als jij. En ook dat ik het kan lezen bij jou. Jouw laatste berichtje vond ik zo mooi en hoopvol en hartverwarmend, fijn dat je het gedeeld hebt hier. Maar nog mooier dat je zulke avonden kunt ervaren met mensen om je heen. Eerlijkheid en openheid kunnen inderdaad prachtig zijn, bij de juiste mensen
Je psych klinkt trouwens als een kundig, fijn mens, heel mooi dat je zoveel aan haar hebt Cesium, zo te lezen maak jij ook een moeilijke tijd door. Ik heb ook veel dagen gehad dat ik net als jij en Sun (en vast nog meer mensen) door angst de deur niet uit ging, dat gun je niemand. Ik hoop dat je ergens steun en hoop hebt om je door deze moeilijke periode te helpen
LoVaKo, het zal voor jou ook nog wel een intensieve tijd zijn, maar hopelijk is er nog steeds meer rust aan het komen. Ik gun het je zeer
Nu maar even lekker een bakje koffie drinken
En een zwaai voor Pruttel en wie ik nog meer niet genoemd heb
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 02-11-2018 12:03
16.79% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 23 oktober 2018 om 14:28
Hallo dames,
wederom geen energie om op iedereen te reageren, voel me nogal een sufferd erdoor.
Wil wel even reageren op YellowLemon: Bij mij zo ongeveer hetzelfde verhaal namelijk, ze wilden me bij persoonlijkheid hebben omdat ik bij de Viersprong ben geweest en iemand ooit 'borderline' in mijn dossier heeft gezet (al is dat later getest, en ik heb geen borderline). Ook bij automutilatie willen ze je al snel naar persoonlijkheid sturen.
Ik ben de afgelopen maanden 3x aangemeld bij angst en stemming, en zij stuurden me steeds weer verder naar persoonlijkheid. Daar zijn de intakewachttijden nog langer...
Omdat ik in de open opname van het ggz zat hebben zij zich hard gemaakt voor me en met de afdeling angst en stemming gebeld, dat ik daar wél thuis hoor.
Dus ik mocht wederom een intake met urgentie al zou dat dan weer weken duren omdat het zelfs mét urgentie druk was. Toen hebben ze bij mijn opname de manager gebeld en die heeft kunnen regelen dat ik naar angst en stemming mocht.
Nu was bij mij het intakegesprek erg uitgebreid, en hebben ze dmv vragenlijsten ook een heel gebied bestreken. Conclusie was PTSS, vermoedens van ASS of Borderline. Maar aangezien de PTSS op de voorgrond zit nu, ga ik binnenkort met EMDR starten.
Toch ben ik de afgelopen weken meer aan het focussen op de mogelijkheid van ASS, dan de werkelijkheid van de EMDR. Te eng denk ik. ASS lijkt ineens zó te kloppen, ik had er zelf nog nooit over nagedacht...
Mijn man herkent het heel erg in me, mijn moeder niet maar die zal er nog geen enkele zin over lezen. Mijn moeder denkt ook dat ik geen PTSS heb maar 'gewoon' een burnout, het maakt niet uit wat de artsen zeggen. Ik denk eigenlijk dat ze het onbewust niet aan zichzelf toe wilde geven omdat ik bij alle trauma's minderjarig was.
Net na maanden in de winkel geweest waar ik heb gewerkt. Ik stond het afgelopen jaar in een andere winkel, maar het is een keten dus alle mensen kennen elkaar zo'n beetje.
Waar ik langsging werkt ook een ex vriendin van mij. We hebben een vervelende, brokkelige breuk gehad. Ik denk schuld aan beide kanten, maar goed. Maanden geen contact gehad, ook niet toen ik ziek werd. Ik kreeg een mini paniek aanval toen ik haar stem hoorde, want ik had er niet bij nagedacht dat ze er kon zijn.
Deze vriendin in kwestie is vreemdgegaan met de beste vriend van mijn man (die ze alleen via mij kende), gaf mij vervolgens de schuld van de slechte relatie met haar vriend, en heeft mij en mijn man zwartgemaakt bij die vriend van mijn man toen ik net ziek thuis kwam te zitten. Ik wist me totaal geen houding te geven.
Een paar maanden terug zat ik te denken om weer contact met haar op te nemen, maar toen hoorde ik dat ze ons zwart maakte, dus heb ik het niet gedaan. Aan de andere kant, dat heb ik ook maar van 'horen zeggen'. Ik zie haar er best voor aan, en de vriend van mijn man niet, om te liegen.
Anyways. Best een leuk gesprekje gehad. Ze wist niet of ze contact op moest nemen of wat ze moest zeggen. Ik heb gezegd dat dat niet uitmaakt (maakt ook niet uit voor mij), dat het alweer een stukje beter gaat.
En toen hoorde ik dus dat de roddel door het district met zo'n 20 filialen gaat, dat ik mijn polsen zou hebben doorgesneden en daarom opgenomen zat.
Ten eerste, heb ik niet gedaan, ten tweede... hoe weten ze dat ik opgenomen heb gezeten?
Het maakt me niet veel uit, als iemand er naar vraagt zou ik het gewoon vertellen, maar dat de feiten niet kloppen stoort me wel. Dat iedereen het er met elkaar over heeft, maar niemand aan mij vraagt hoe het zit.
Dus nu ben ik weer thuis en in de war. Want is het nu een mogelijkheid om de vriendschap weer op te starten? Is dat goed voor me? Moeten we dan niet eerst dingen uitpraten?
En wat moet ík ermee dat nu zo ongeveer 100 man denkt dat ik een zelfmoordpoging heb gedaan, hoe ga ik dan weer goed reintegreren? Loop ik alle winkels in met korte mouwen ofzo?
Ik weet ook niet wat ik daarbij moet voelen. Ben het gewend van de vorige keren dat het mis ging, dat er meteen allerlei verhalen de rondte doen. Ik weet niet zo goed hoe en óf ik dat moet/wil corrigeren.
Ik ben vooral in de war mbt vriendin. Ik denk dat ik mijn pb'er ga vragen of we daar een gesprekje over kunnen hebben. Ik vind het moeilijk. Het was een gecompliceerde vriendschap, maar tegelijkertijd een hele mooie. PFFFFFF.
Adem in, adem uit. Vanavond uit eten, morgen weer therapie. pfoe.
wederom geen energie om op iedereen te reageren, voel me nogal een sufferd erdoor.
Wil wel even reageren op YellowLemon: Bij mij zo ongeveer hetzelfde verhaal namelijk, ze wilden me bij persoonlijkheid hebben omdat ik bij de Viersprong ben geweest en iemand ooit 'borderline' in mijn dossier heeft gezet (al is dat later getest, en ik heb geen borderline). Ook bij automutilatie willen ze je al snel naar persoonlijkheid sturen.
Ik ben de afgelopen maanden 3x aangemeld bij angst en stemming, en zij stuurden me steeds weer verder naar persoonlijkheid. Daar zijn de intakewachttijden nog langer...
Omdat ik in de open opname van het ggz zat hebben zij zich hard gemaakt voor me en met de afdeling angst en stemming gebeld, dat ik daar wél thuis hoor.
Dus ik mocht wederom een intake met urgentie al zou dat dan weer weken duren omdat het zelfs mét urgentie druk was. Toen hebben ze bij mijn opname de manager gebeld en die heeft kunnen regelen dat ik naar angst en stemming mocht.
Nu was bij mij het intakegesprek erg uitgebreid, en hebben ze dmv vragenlijsten ook een heel gebied bestreken. Conclusie was PTSS, vermoedens van ASS of Borderline. Maar aangezien de PTSS op de voorgrond zit nu, ga ik binnenkort met EMDR starten.
Toch ben ik de afgelopen weken meer aan het focussen op de mogelijkheid van ASS, dan de werkelijkheid van de EMDR. Te eng denk ik. ASS lijkt ineens zó te kloppen, ik had er zelf nog nooit over nagedacht...
Mijn man herkent het heel erg in me, mijn moeder niet maar die zal er nog geen enkele zin over lezen. Mijn moeder denkt ook dat ik geen PTSS heb maar 'gewoon' een burnout, het maakt niet uit wat de artsen zeggen. Ik denk eigenlijk dat ze het onbewust niet aan zichzelf toe wilde geven omdat ik bij alle trauma's minderjarig was.
Net na maanden in de winkel geweest waar ik heb gewerkt. Ik stond het afgelopen jaar in een andere winkel, maar het is een keten dus alle mensen kennen elkaar zo'n beetje.
Waar ik langsging werkt ook een ex vriendin van mij. We hebben een vervelende, brokkelige breuk gehad. Ik denk schuld aan beide kanten, maar goed. Maanden geen contact gehad, ook niet toen ik ziek werd. Ik kreeg een mini paniek aanval toen ik haar stem hoorde, want ik had er niet bij nagedacht dat ze er kon zijn.
Deze vriendin in kwestie is vreemdgegaan met de beste vriend van mijn man (die ze alleen via mij kende), gaf mij vervolgens de schuld van de slechte relatie met haar vriend, en heeft mij en mijn man zwartgemaakt bij die vriend van mijn man toen ik net ziek thuis kwam te zitten. Ik wist me totaal geen houding te geven.
Een paar maanden terug zat ik te denken om weer contact met haar op te nemen, maar toen hoorde ik dat ze ons zwart maakte, dus heb ik het niet gedaan. Aan de andere kant, dat heb ik ook maar van 'horen zeggen'. Ik zie haar er best voor aan, en de vriend van mijn man niet, om te liegen.
Anyways. Best een leuk gesprekje gehad. Ze wist niet of ze contact op moest nemen of wat ze moest zeggen. Ik heb gezegd dat dat niet uitmaakt (maakt ook niet uit voor mij), dat het alweer een stukje beter gaat.
En toen hoorde ik dus dat de roddel door het district met zo'n 20 filialen gaat, dat ik mijn polsen zou hebben doorgesneden en daarom opgenomen zat.
Ten eerste, heb ik niet gedaan, ten tweede... hoe weten ze dat ik opgenomen heb gezeten?
Het maakt me niet veel uit, als iemand er naar vraagt zou ik het gewoon vertellen, maar dat de feiten niet kloppen stoort me wel. Dat iedereen het er met elkaar over heeft, maar niemand aan mij vraagt hoe het zit.
Dus nu ben ik weer thuis en in de war. Want is het nu een mogelijkheid om de vriendschap weer op te starten? Is dat goed voor me? Moeten we dan niet eerst dingen uitpraten?
En wat moet ík ermee dat nu zo ongeveer 100 man denkt dat ik een zelfmoordpoging heb gedaan, hoe ga ik dan weer goed reintegreren? Loop ik alle winkels in met korte mouwen ofzo?
Ik weet ook niet wat ik daarbij moet voelen. Ben het gewend van de vorige keren dat het mis ging, dat er meteen allerlei verhalen de rondte doen. Ik weet niet zo goed hoe en óf ik dat moet/wil corrigeren.
Ik ben vooral in de war mbt vriendin. Ik denk dat ik mijn pb'er ga vragen of we daar een gesprekje over kunnen hebben. Ik vind het moeilijk. Het was een gecompliceerde vriendschap, maar tegelijkertijd een hele mooie. PFFFFFF.
Adem in, adem uit. Vanavond uit eten, morgen weer therapie. pfoe.
dinsdag 23 oktober 2018 om 15:00
LoVaKo, ik geloof dat wij ons ongeveer in dezelfde regio bevinden.. Zou me niks verbazen als we met dezelfde GGZ instelling te maken hebben.
Ik zit nu nergens meer zeg maar.. En tijdens mijn crisis verbleef ik ook gewoon thuis. Ze hebben er uiteindelijk 3 maanden ofzo voor genomen om te besluiten waar ze me naar door gingen verwijzen. Nadat ze tegen mij gezegd hadden dat ze me maximaal 6 weken konden helpen door de verzekering. Mijn papieren perongelijk verscheurd hadden, etc.
dus toen ben ik maar naar de huisarts gegaan dat ik naar een andere instelling wilde omdat ik hun manier van werken niet eens serieus kon nemen. Ook met het uitleg vragen, hun keuzes niet kunnen onderbouwen met argumenten komen dat je op de persoon moet vertrouwen, niet kunnen uitleggen wat het verschil in behandelaanbod is en waarom het ene dan beter zou zijn dan het ander. Maarja die andere instelling wil me niet meer omdat ik in aanraking ben geweest met crisis. En omdat ik nu uit de crisis ben kan ik me basicly alleen nog op de inderdaad gigantische wachtlijst van persoonlijkheidsstoornissen laten zetten. En ik voel de spanning met de dag oplopen. Maarja, waar bel ik naartoe dat het niet goed gaat?
Ik zeg ook niet dat ik geen persoonlijkheidsstoornis heb hoor, ik kan er zo noemen waar ik het best het een en ander in herken, maar net als wat jij zegt, de PTSS ligt echt het meeste op de voorgrond. Ik heb al cognitieve gedragstherapie gehad in het verleden om maar een voorbeeld te noemen, en dan zijn ze verbaasd over hoe snel ik het op pak. Ik heb het van mijn 9e tot mijn 21e in een achter kamertje in mijn hoofd kunnen stampen jongens. Hoe denken ze dat ik dat gedaan heb.. Maarja als je dan aan traumatherapie wil beginnen is je therapeut zwanger en uiteindelijk zit je met dit hele gezeik.
Eindconclusie is dat hoe graag ik het ook niet wil denken, de echte ik denkt, die 9 jarige die besloot haar kop dicht te houden die was zo dom nog niet.
Ik zit nu nergens meer zeg maar.. En tijdens mijn crisis verbleef ik ook gewoon thuis. Ze hebben er uiteindelijk 3 maanden ofzo voor genomen om te besluiten waar ze me naar door gingen verwijzen. Nadat ze tegen mij gezegd hadden dat ze me maximaal 6 weken konden helpen door de verzekering. Mijn papieren perongelijk verscheurd hadden, etc.
dus toen ben ik maar naar de huisarts gegaan dat ik naar een andere instelling wilde omdat ik hun manier van werken niet eens serieus kon nemen. Ook met het uitleg vragen, hun keuzes niet kunnen onderbouwen met argumenten komen dat je op de persoon moet vertrouwen, niet kunnen uitleggen wat het verschil in behandelaanbod is en waarom het ene dan beter zou zijn dan het ander. Maarja die andere instelling wil me niet meer omdat ik in aanraking ben geweest met crisis. En omdat ik nu uit de crisis ben kan ik me basicly alleen nog op de inderdaad gigantische wachtlijst van persoonlijkheidsstoornissen laten zetten. En ik voel de spanning met de dag oplopen. Maarja, waar bel ik naartoe dat het niet goed gaat?
Ik zeg ook niet dat ik geen persoonlijkheidsstoornis heb hoor, ik kan er zo noemen waar ik het best het een en ander in herken, maar net als wat jij zegt, de PTSS ligt echt het meeste op de voorgrond. Ik heb al cognitieve gedragstherapie gehad in het verleden om maar een voorbeeld te noemen, en dan zijn ze verbaasd over hoe snel ik het op pak. Ik heb het van mijn 9e tot mijn 21e in een achter kamertje in mijn hoofd kunnen stampen jongens. Hoe denken ze dat ik dat gedaan heb.. Maarja als je dan aan traumatherapie wil beginnen is je therapeut zwanger en uiteindelijk zit je met dit hele gezeik.
Eindconclusie is dat hoe graag ik het ook niet wil denken, de echte ik denkt, die 9 jarige die besloot haar kop dicht te houden die was zo dom nog niet.
dinsdag 23 oktober 2018 om 16:40
@YL:
Bij mij was ook alleen deze GGZ instelling in de regio die met mij in zee wilde ivm eerdere crisisopname. Was nog een andere optie maar dat was vrij ver rijden voor mij, de Reinier van Arkel groep in Den Bosch.
Ik had wel overlegd met de begeleiders bij de opname, dat als angst en stemming niet wilde dat ik dan toch naar persoonlijkheid zou gaan, en via die weg de juiste behandeling zou krijgen. Ben blij dat ik toch bij angst zit...
Ik begrijp je frustratie helemaal... ik zou toch kijken of je niet bij persoonlijkheid aan de slag kan, wie weet zien ze dan toch wel in dat je traumatherapie nodig hebt naast de andere behandeling. Beter dan niks, toch?
Bij mij was ook alleen deze GGZ instelling in de regio die met mij in zee wilde ivm eerdere crisisopname. Was nog een andere optie maar dat was vrij ver rijden voor mij, de Reinier van Arkel groep in Den Bosch.
Ik had wel overlegd met de begeleiders bij de opname, dat als angst en stemming niet wilde dat ik dan toch naar persoonlijkheid zou gaan, en via die weg de juiste behandeling zou krijgen. Ben blij dat ik toch bij angst zit...
Ik begrijp je frustratie helemaal... ik zou toch kijken of je niet bij persoonlijkheid aan de slag kan, wie weet zien ze dan toch wel in dat je traumatherapie nodig hebt naast de andere behandeling. Beter dan niks, toch?
dinsdag 23 oktober 2018 om 23:19
De herfstvakantie is omgevlogen! Ik heb veel leuke dingen gedaan, ook nog een paar dagen weg geweest. Lekker veel zon gehad, dus ik kan nu goed tegen het herfstweer van deze week. Alweer twee dagen gewerkt, ik heb nu extra taken en ook meer uur, dus daar is (naast de rest) al veel werk in gaan zitten. Hopelijk kan ik morgen een beetje op tijd naar huis. Zelfzorg schiet er weer erg bij in, ondanks de goede voornemens.
@ Knuff: ik heb je eerste post gemist, maar in je tweede post lees ik mooie dingen. Klopt het dat je weer aan het werk bent?
@ Tobbie: hoe gaat het met jou?
Knuffels voor iedereen *strooit hugs*
@ Knuff: ik heb je eerste post gemist, maar in je tweede post lees ik mooie dingen. Klopt het dat je weer aan het werk bent?
@ Tobbie: hoe gaat het met jou?
Knuffels voor iedereen *strooit hugs*
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 24 oktober 2018 om 00:44
Selune, hoe was je bezoek vrijdag? Hopelijk viel het mee. Zo'n man is ook maar een mens, hoe eng het ook is. Ben het helemaal eens met Sophie. Een heldin ben je sowieso, of het nou mee of tegenviel.
Small, sterkte met de dans.
Lo, wat erg dat er zo geroddeld wordt. Nou ja, aan een kant ook wel begrijpelijk, mensen zijn natuurlijk toch altijd nieuwsgierig wat er aan de hand is als er iemand uitvalt, en in het beste geval ontstaat zo'n verhaal dan uit bezorgdheid. Maar er zullen ook altijd mensen zijn die echt roddelen om het roddelen, en het dan weer verder vertellen en dan gaat het een eigen leven leiden waar je weinig invloed meer op kunt uitoefenen. Lijkt me heel naar om mee te maken. Goed plan om het er met je pb'er over te hebben, ook vwb die gecompliceerde band met die collega.
X
Diva, wat jammer dat de vakantie alweer om is! Vergeet je zelfzorg niet, hoor. Je hebt het hard nodig en je verdient het.
Knuf, het is altijd zo fijn en motiverend om je bijdragen te lezen. Fijn dat je af en toe de weg naar dit topic weer weet te vinden. Je eigen topic, waar jij zoveel ruimte hebt gecreëerd voor zoveel moois omdat we hier mogen delen zonder opsmuk, zonder het mooier te maken dan het is en zonder dat het verplichtingen schept. Net als jij zelf nu zonder opsmuk bent. Dapper. En veelzeggend, omdat het allemaal zoveel losmaakt. En er mag zijn, zonder dat je je druk hoeft te maken of je make-up niet uitloopt.
Bedankt ook voor de waarschuwing dat het topic vol raakt. Ik moet (wil) eigenlijk ook gaan wissen voor het gesloten wordt, maar vind het nog even een beetje confronterend omdat ik dan moet gaan terugkijken. Hopelijk blijft het nog even open.
Liefs voor iedereen, en knuffels (en pizza! Ping, hoe is het toch met jou?) voor de voorraad.
Small, sterkte met de dans.
Lo, wat erg dat er zo geroddeld wordt. Nou ja, aan een kant ook wel begrijpelijk, mensen zijn natuurlijk toch altijd nieuwsgierig wat er aan de hand is als er iemand uitvalt, en in het beste geval ontstaat zo'n verhaal dan uit bezorgdheid. Maar er zullen ook altijd mensen zijn die echt roddelen om het roddelen, en het dan weer verder vertellen en dan gaat het een eigen leven leiden waar je weinig invloed meer op kunt uitoefenen. Lijkt me heel naar om mee te maken. Goed plan om het er met je pb'er over te hebben, ook vwb die gecompliceerde band met die collega.
X
Diva, wat jammer dat de vakantie alweer om is! Vergeet je zelfzorg niet, hoor. Je hebt het hard nodig en je verdient het.
Knuf, het is altijd zo fijn en motiverend om je bijdragen te lezen. Fijn dat je af en toe de weg naar dit topic weer weet te vinden. Je eigen topic, waar jij zoveel ruimte hebt gecreëerd voor zoveel moois omdat we hier mogen delen zonder opsmuk, zonder het mooier te maken dan het is en zonder dat het verplichtingen schept. Net als jij zelf nu zonder opsmuk bent. Dapper. En veelzeggend, omdat het allemaal zoveel losmaakt. En er mag zijn, zonder dat je je druk hoeft te maken of je make-up niet uitloopt.
Bedankt ook voor de waarschuwing dat het topic vol raakt. Ik moet (wil) eigenlijk ook gaan wissen voor het gesloten wordt, maar vind het nog even een beetje confronterend omdat ik dan moet gaan terugkijken. Hopelijk blijft het nog even open.
Liefs voor iedereen, en knuffels (en pizza! Ping, hoe is het toch met jou?) voor de voorraad.
dana wijzigde dit bericht op 06-11-2018 00:55
11.59% gewijzigd
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
woensdag 24 oktober 2018 om 07:10
Wat verwoord je duidelijk wat er in je omgaat. Een heleboel gedachten en gevoelens door elkaar, jou lukt het ze van elkaar te scheiden, ze te zien zonder je door hen te laten overspoelen, laten meenemen. En dat is mooi, want daardoor kun je ze eventueel samen met je pb-er of therapeut een voor een bekijken en rustig bedenken wat je er mee gaat doen.LoVaKo schreef: ↑23-10-2018 14:28[...]
Het maakt me niet veel uit, als iemand er naar vraagt zou ik het gewoon vertellen, maar dat de feiten niet kloppen stoort me wel. Dat iedereen het er met elkaar over heeft, maar niemand aan mij vraagt hoe het zit.
Dus nu ben ik weer thuis en in de war. Want is het nu een mogelijkheid om de vriendschap weer op te starten? Is dat goed voor me? Moeten we dan niet eerst dingen uitpraten?
En wat moet ík ermee dat nu zo ongeveer 100 man denkt dat ik een zelfmoordpoging heb gedaan, hoe ga ik dan weer goed reintegreren? Loop ik alle winkels in met korte mouwen ofzo?
Ik weet ook niet wat ik daarbij moet voelen. Ben het gewend van de vorige keren dat het mis ging, dat er meteen allerlei verhalen de rondte doen. Ik weet niet zo goed hoe en óf ik dat moet/wil corrigeren.
Ik ben vooral in de war mbt vriendin. Ik denk dat ik mijn pb'er ga vragen of we daar een gesprekje over kunnen hebben. Ik vind het moeilijk. Het was een gecompliceerde vriendschap, maar tegelijkertijd een hele mooie. PFFFFFF.
Adem in, adem uit. Vanavond uit eten, morgen weer therapie. pfoe.
Wat betreft het roddelen, zoals je het noemt. Er is een verschil tussen roddelen en erover praten. Over dit soort dingen roddel ik niet. Ik ben geen heilige, Er zijn echt wel momenten aan te wijzen dat ik heb geroddeld. Maar hierover dus niet. Hierover zou ik wel met anderen kunnen praten. Om allerlei redenen.
En zou ik daarna anders naar jou kijken, als ik je weer zou zien? Ja. Waarschijnlijk met meer mededogen, meer besef dat jij naast mijn collega ook een mens bent. Zou ik je vanalles willen vragen en willen laten merken dat ik het erg voor je vind dat je zo'n moeilijke tijd achter de rug hebt? Ja. Zou ik dat doen? Waarschijnlijk niet. Omdat ik je, als mijn 'collega' niet echt ken. Dus ik zou een miljoen negatieve reacties kunnen verzinnen op mijn mededogen. En dus maar gewoon vriendelijk tegen je doen.
Wellicht helpt het je tussen je collega's een paar 'Sofies' te ontdekken.
Wat betreft de vriendschap: je zou gewoon kunnen kijken hoe het loopt, hoe het zich ontwikkelt. Misschien wordt het fijn en vertrouwd tussen jullie, misschien ook niet. Misschien op een andere manier dan wat het was, misschien hetzelfde. Als het t je uiteindelijk niet waard blijkt, investeer je er minder in. Is het het wel waard, dan, je raadt t al, een beetje meer.
@Diva: nu je na twee dagen al weet dat je goede voornemen is gestrand, weet je wat je vandaag en de rest van de week moet doen. Niet het je voornemen, maar het doen dus.
@Selune: ik zou het ook graag willen lezen.
woensdag 24 oktober 2018 om 07:37
Bedankt voor de reacties
Ik heb inderdaad het idee dat ik er nu niet door overspoeld word, ook een beetje omdat ik het kon verwachten, want 'zo gaat het nu eenmaal'. Ik denk ook eerder dat het uit bezorgdheid en interesse is en 'o wat erg'... maar dat maakt het voor mij persoonlijk niet minder vervelend. Het vervelende voor mij is dat het verhaal niet klopt.
Ik laat het voor nu even los (wauw, dat ik dat kan zéggen en kan dóen is echt bijzonder), bespreek het ook met mijn werkcoach waar ik toevallig een afspraak mee heb vanmiddag.
Mbt die vriendin, ze heeft me gisterenavond nog een appje gestuurd, maar ik was uit eten met mijn zus. Ik heb besloten dat ik er open inga, omdat ik ook zeker mijn eigen aandeel in het doodbloeden van de vriendschap zie nu. Ik heb gisteren gevraagd of ze tijd heeft om vanmiddag te bellen. Ik kijk even hoe ik me vanmiddag voel want ik heb groepstherapie + psychiater + werkcoach + ik moet iets van marktplaats halen allemaal voor de lunch... als ik me goed voel vraag ik haar denk ik om op de koffie te komen, is toch fijner.
Ik ben ook heel blij dat ik beter kan relativeren, mijn gedachten kan checken, en inzicht heb in welke gedachten soms niet kloppen. Heel vermoeiend, dat wel, en ik kan er ook lang nog niet altijd iets mee, maar het is een stap.
Ik heb inderdaad het idee dat ik er nu niet door overspoeld word, ook een beetje omdat ik het kon verwachten, want 'zo gaat het nu eenmaal'. Ik denk ook eerder dat het uit bezorgdheid en interesse is en 'o wat erg'... maar dat maakt het voor mij persoonlijk niet minder vervelend. Het vervelende voor mij is dat het verhaal niet klopt.
Ik laat het voor nu even los (wauw, dat ik dat kan zéggen en kan dóen is echt bijzonder), bespreek het ook met mijn werkcoach waar ik toevallig een afspraak mee heb vanmiddag.
Mbt die vriendin, ze heeft me gisterenavond nog een appje gestuurd, maar ik was uit eten met mijn zus. Ik heb besloten dat ik er open inga, omdat ik ook zeker mijn eigen aandeel in het doodbloeden van de vriendschap zie nu. Ik heb gisteren gevraagd of ze tijd heeft om vanmiddag te bellen. Ik kijk even hoe ik me vanmiddag voel want ik heb groepstherapie + psychiater + werkcoach + ik moet iets van marktplaats halen allemaal voor de lunch... als ik me goed voel vraag ik haar denk ik om op de koffie te komen, is toch fijner.
Ik ben ook heel blij dat ik beter kan relativeren, mijn gedachten kan checken, en inzicht heb in welke gedachten soms niet kloppen. Heel vermoeiend, dat wel, en ik kan er ook lang nog niet altijd iets mee, maar het is een stap.
maandag 29 oktober 2018 om 11:15
woensdag 31 oktober 2018 om 21:05
Mag ik er één, Snow? Kan ik wel gebruiken... Fijn je weer te zien, trouwens en wat goed dat het nee zeggen goed gaat!
Ik hoop ook op een nieuw topic!
Ben ik trouwens de enige die niets meer wil schrijven omdat ik bang ben dat ik het niet meer kan weghalen als het topic op slot gaat? Want dan maak ik 'n paar posts om de voorraad aan te vullen. Of zijn jullie ook heel druk enzo? Of gaat het gewoon te goed om te schrijven?
Ik hoop ook op een nieuw topic!
Ben ik trouwens de enige die niets meer wil schrijven omdat ik bang ben dat ik het niet meer kan weghalen als het topic op slot gaat? Want dan maak ik 'n paar posts om de voorraad aan te vullen. Of zijn jullie ook heel druk enzo? Of gaat het gewoon te goed om te schrijven?
donderdag 1 november 2018 om 02:14
Dat idee klinkt fijn en gun ik iedereen hier wel!
Bij mij is dat niet het geval, maar het gaat wel beter met mij dan twee jaar geleden slechter kon ook niet
Dus ik ben wel voorstander van het idee de voorraad hier aan te vullen en dan een nieuw topic openen
Goed bedacht Tobbie, en ga ook nog wachten met aangeven dat deze vol is, dan kunnen mensen eventueel hun posts nog wijzigen.Jeej bijna nieuw topic!
Ben je heel druk lieve Tobbie? Werk, verplichtingen, en zo? Lukt het (een beetje, waar het gaat) goed voor jezelf te zorgen en grenzen aan te geven? Ik lees je graag (in nieuw topic waarschijnlijk?)
Ook hoii en knuffels en liefs voor jullie allemaal
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 november 2018 om 02:22
Oh ja ik lijk al geruime tijd in de ‘slapen-hoe-moest-dat-ook-alweer’ fase te verkeren (als in: sinds juli) en dat breekt me wel wat op.
Ik inspireer mijzelf even met wat smileys, wie weet heeft het effect (het onderbewustzijn reageert sterker op visuele prikkels dan op woorden toch?
)
Ik inspireer mijzelf even met wat smileys, wie weet heeft het effect (het onderbewustzijn reageert sterker op visuele prikkels dan op woorden toch?
)
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 november 2018 om 03:20
xx
Is het trouwens herkenbaar wat ik schrijf voor jullie? Hebben jullie manieren gevonden die werken om lekker te slapen? Was dat ook een zoektocht?
Is het trouwens herkenbaar wat ik schrijf voor jullie? Hebben jullie manieren gevonden die werken om lekker te slapen? Was dat ook een zoektocht?
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 02-11-2018 12:04
90.71% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 november 2018 om 07:41
donderdag 1 november 2018 om 09:12
Hopelijk heeft de warme melk enzo nog een beetje gewerkt om te slapen, Knuffel? Fijn dat je nu steeds meer dingen hebt die je helpen, ook als medicatie moeilijk is. Het is sowieso geen goed idee om daar teveel op te gaan vertrouwen, daar hebben je gedachten wel een punt.
Voor de OP van het volgende topic heb ik geen suggesties, geloof ik. Misschien is het wel handig als we in een van de laatste berichtjes in dit topic de link naar het nieuwe zetten? Dan kunnen mensen ons handiger terugvinden.
Verder hoop ik iedereen dan snel weer in het nieuwe topic te zien. Ook wie ik al een tijdje niet gezien heb.
(Ping/Pruttel, het is alweer bijna ritualsboom tijd... neem je er weer een dit jaar?)
Voor de OP van het volgende topic heb ik geen suggesties, geloof ik. Misschien is het wel handig als we in een van de laatste berichtjes in dit topic de link naar het nieuwe zetten? Dan kunnen mensen ons handiger terugvinden.
Verder hoop ik iedereen dan snel weer in het nieuwe topic te zien. Ook wie ik al een tijdje niet gezien heb.
(Ping/Pruttel, het is alweer bijna ritualsboom tijd... neem je er weer een dit jaar?)
