Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 23 september 2017 om 17:04
Lieve Tobbie
Helemaal mee eens, ik ben lekker aan het opwarmen Alleen al door jullie te lezen, maarrrr inderdaad, dat zonnetje doet ook veel 
Al vond ik het herfstweer ook prima hoor
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 23 september 2017 om 17:42
Ha Knuf, je bent er weer! Ik heb je gemist!
Sofie, wat een mooi, helder, gevoelig stuk schrijf je daar. Er zitten voor mij ook herkenbare dingen in, inclusief het verlangen wat je daar op het laatst uitspreekt. (Ik zal het niet benoemen aangezien je het wilt weghalen later). Dank je wel voor de eerlijkheid en openheid waarmee je dit deelt.
Sofie, wat een mooi, helder, gevoelig stuk schrijf je daar. Er zitten voor mij ook herkenbare dingen in, inclusief het verlangen wat je daar op het laatst uitspreekt. (Ik zal het niet benoemen aangezien je het wilt weghalen later). Dank je wel voor de eerlijkheid en openheid waarmee je dit deelt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 23 september 2017 om 18:27
Ik jou ook lieve EV
Verder helemaal eens met wat je schrijft. Sofie dank voor het delen, het raakt mij erg wat je geschreven hebt. Wat Snow geschreven heeft overigens ook, ook dank voor het delen. En zoveel anderen ook trouwens, ik heb afgelopen periode 'gewoon' mee gelezen, heb alle berichtjes gelezen en ook al lukte reageren niet, het was heel erg fijn hier te kunnen komen en jullie te lezen
Ook gelezen dat het niet een makkelijke tijd is voor iedereen, al die knuffels komen volgens mij als geroepen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 23 september 2017 om 19:15
He lieve Su
Ik heb je lieve berichtje van woensdag ook gelezen. Raakte mij, want je zit zelf in een moeilijke situatie, en dan toch nog oog voor anderen. Heel erg lief. Hoeft niet trouwens he? Je mag ook gewoon alleen maar schrijven, schrijven, schrijven. Of knuffels komen halen. Je hebt het pittig genoeg volgens mij
Oh ja, voelt nu wel alsof ik het topic opeens aan het kapen ben, sorry allemaal.
Maar ik heb jullie gewoon ook oprecht gemist hoor, dus laat me maar even (hopelijk is dat ok)
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 23 september 2017 om 19:24
Hé Pruttel, leuk je weer te lezen, met je geweldige ideeën, dank je wel daarvoor! Ik heb een seconde nagedacht over die investering en kwam toen tot de conclusie dat ik me daar wel in kon vinden (een heel mooi, positief moment). Hij staat ook al opgetuigd en al bij ons in huis
Het ziet er zo mooi uit ook en het vooruitzicht aan 24 cadeautjes is geweldig eng een goede oefening voor mij.Pittige tijd heb je trouwens achter de rug lieve Pruttel. Fijn dat je er zo voor anderen kon zijn, en nu weer een heel klein beetje voor ons
Ik miste je ook en was heel bang dat je niet terug zou komen, maar ik weet ook dat schrijven vrijblijvend is
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 23 september 2017 om 19:31
Vond het briljant bedacht Tobbie!
En nog even een extra dikke
voor wat je verder in dat bericht schreef. Fijn dat je vandaag nog even van de zon hebt kunnen genieten!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 23 september 2017 om 19:40
Imaginary_Diva schreef: ↑22-09-2017 00:07Toch gaat het de laatste tijd wel beter, ik heb het idee er meer grip op te krijgen en ik leer ook steeds beter te improviseren of adhoc-oplossingen te bedenken.
Je berichtjes gelezen lieve Diva, en wat knap dat je zelfs terwijl er zoveel van je verwacht wordt/je zoveel van jezelf verwacht, probeert je volledig in te zetten én het werk wat werkbaarder te maken, zodat je het nog lang kunt volhouden. Dat is nogal wat, dus dat je af en toe even wat langer slaapt, lijkt me niet meer dan logisch. Ik vind dit stukje uit je bericht hierboven echt heel mooi om te lezen, dat je ziet welke dingen jou helpen en ondersteunen. Daarin is het ook gewoon vallen en opstaan he, dus de ene keer werkt het een en de andere keer het ander, en soms werkt ook gewoon helemaal niks en dat mag ook. Je doet je best Diva en dat is écht goed genoeg. Hopelijk lukt het je wat te ontspannen nu het weekend is
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 23 september 2017 om 20:01
Hey Knuffie!!! Dus jij hebt hem ook! Ik ben fucking trots op je! 
Gaan we in december lekker elke dag vakjes openmaken. Nu al zin aan.
Ik ga zo lekker naar een vriendin. Bijkletsen, met een heleboel chocola. En rode wijn. Goeie combi. Mijn vriend gaat naar de bioscoop. Naar it. Brrrrrrrrr
Sophie, extra knuffeltje voor jou. Ik vind je verhaal verdrietig. En dat is het ook. Verdrietig, ook omdat je zo moet zoeken naar het hoe en waarom. Terwijl sommige dingen geen reden hebben. En er is ook geen reden goed genoeg als de reden er wel was. Knoop dat in je lieve oren. Zoeken is goed, maar niet als je zoekt naar iets onvindbaar. Soms moet je iets naast je neer kunnen leggen met de wetenschap dat je je best hebt gedaan om het uit te pluizen. Dat het niet uitgeplozen kan worden is ook een eindconclusie. En soms is dat de juiste.
En in dat geval heb je het niet "zomaar" of uit gemak of onverschilligheid naast je neergelegd. Het is dan niet de makkelijkste weg. Minstens net zo moeilijk. Echt waar.
Gaan we in december lekker elke dag vakjes openmaken. Nu al zin aan.
Ik ga zo lekker naar een vriendin. Bijkletsen, met een heleboel chocola. En rode wijn. Goeie combi. Mijn vriend gaat naar de bioscoop. Naar it. Brrrrrrrrr
Sophie, extra knuffeltje voor jou. Ik vind je verhaal verdrietig. En dat is het ook. Verdrietig, ook omdat je zo moet zoeken naar het hoe en waarom. Terwijl sommige dingen geen reden hebben. En er is ook geen reden goed genoeg als de reden er wel was. Knoop dat in je lieve oren. Zoeken is goed, maar niet als je zoekt naar iets onvindbaar. Soms moet je iets naast je neer kunnen leggen met de wetenschap dat je je best hebt gedaan om het uit te pluizen. Dat het niet uitgeplozen kan worden is ook een eindconclusie. En soms is dat de juiste.
En in dat geval heb je het niet "zomaar" of uit gemak of onverschilligheid naast je neergelegd. Het is dan niet de makkelijkste weg. Minstens net zo moeilijk. Echt waar.
zaterdag 23 september 2017 om 20:14
Dank je
Ik ook op mezelf haha stiekem, een heel klein beetje.
Wel een kleine kanttekening erbij hoor, dat als ik in een andere modus ben, hij even opgeruimd wordt, máár niet weggegooid mag worden. Die afspraken staan. Maar eigenlijk hoop ik heel erg dat dat allemaal niet nodig is, en ik de komende 3 maanden (of liever nog, de rest van mijn leven, maar ik zal proberen realistisch te blijven) in de modus 'ik ben het waard' blijf. Dat kan in elk geval af en toe bij jou afkijken, als het mag
Die boom op zichzelf is trouwens al een enorme, mooie reminder
Goud, met rode pakjes, en allemaal voor mij, haha Of had ik nou van jou begrepen dat er soms ook mannelijke producten tussen zaten? 
Fijn en mooi wat je allemaal schrijft aan Sofie, daar heb ik ook heel veel aan. Allereerst al die post van Sofie (dapper lieverd en zo verdrietig), maar ook nu dus jouw kijk erop. Dank je wel!
Enne veel plezier vanavond Pruttel!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 23 september 2017 om 20:24
Het is heel, heel moeilijk om dingen naast je neer te leggen, het zo te laten, het los te laten... als je alles hebt geprobeerd en meer dan dat. Als je uiteindelijk moet inzien dat het niet anders gaat worden. Als je moet inzien dat het slecht is voor jezelf, ondermijnend voor alles wat je nu bent - dat het dan klaar is. Genoeg geweest. Het is niet anders en het wordt niet anders. De hoop ergens begraven. Laat het los, wordt zo gemakkelijk gezegd, maar dat is een heel proces. Of het nu over dingen van vroeger gaat, of over nu.
Pijnlijke eindconclusies
Ik ga nog even katknuffelen hier in mijn logeerhuis.
Pijnlijke eindconclusies
Ik ga nog even katknuffelen hier in mijn logeerhuis.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 24 september 2017 om 08:55
@Pruttel, dank je wel voor je positieve vibe hier en ook voor je woorden richting mij.
Het klopt helemaal wat je zegt, het proberen te begrijpen waarom, het doorgronden van dingen is zó belangrijk voor mij, echt een valkuil.
Met het stukje waarover ik schreef heb ik dat ook ontzettend lang geprobeerd. En alle mogelijke oorzaken die ik verzonnen kreeg, lagen uiteraard allemaal bij mij.
Het heeft me rust gegeven om het (in mijn hoofd) daar neer te leggen waar het hoort: niet langer bij mij.
Toch komt het zo nu en dan nog eens opzetten, de twijfel over mijn conclusie dat het is zoals het is, het schuldgevoel, het negatieve gevoel over mijzelf. Gelukkig herken ik het nu vaak snel en kan ik er dan ook wel iets mee.
@Bedankt ook iedereen die er op gereageerd heeft, dat vind ik lief.
@Snow, laat je het even weten als je mijn stukje gelezen hebt, want dan haal ik het weg.
@Knuff, ik ben blij dat je weer woorden weet te vinden, voor jezelf en voor ons. Lief dat je op iedereen reageert, tussendoor jezelf verontschuldigend dat je dit misschien wel niet doet. Je bent een schat!
Ik hoop dat er nog veel meer woorden bij je op gaan borrelen de komende tijd, die hun weg via het toetsenbord naar dit forum wel weten te vinden. En als dit (nog) niet het geval is, dan is het ook goed. We weten dat je nog bestaat en dat is wel zo fijn!
Woorden over mijzelf heb ik even niet. Knuffels ook niet want aanraking voelt even erg lastig. Dus geef ik jullie allemaal knuffels in gedachten!
Het klopt helemaal wat je zegt, het proberen te begrijpen waarom, het doorgronden van dingen is zó belangrijk voor mij, echt een valkuil.
Met het stukje waarover ik schreef heb ik dat ook ontzettend lang geprobeerd. En alle mogelijke oorzaken die ik verzonnen kreeg, lagen uiteraard allemaal bij mij.
Het heeft me rust gegeven om het (in mijn hoofd) daar neer te leggen waar het hoort: niet langer bij mij.
Toch komt het zo nu en dan nog eens opzetten, de twijfel over mijn conclusie dat het is zoals het is, het schuldgevoel, het negatieve gevoel over mijzelf. Gelukkig herken ik het nu vaak snel en kan ik er dan ook wel iets mee.
@Bedankt ook iedereen die er op gereageerd heeft, dat vind ik lief.
@Snow, laat je het even weten als je mijn stukje gelezen hebt, want dan haal ik het weg.
@Knuff, ik ben blij dat je weer woorden weet te vinden, voor jezelf en voor ons. Lief dat je op iedereen reageert, tussendoor jezelf verontschuldigend dat je dit misschien wel niet doet. Je bent een schat!
Ik hoop dat er nog veel meer woorden bij je op gaan borrelen de komende tijd, die hun weg via het toetsenbord naar dit forum wel weten te vinden. En als dit (nog) niet het geval is, dan is het ook goed. We weten dat je nog bestaat en dat is wel zo fijn!
Woorden over mijzelf heb ik even niet. Knuffels ook niet want aanraking voelt even erg lastig. Dus geef ik jullie allemaal knuffels in gedachten!
zondag 24 september 2017 om 10:59
Dat is een heel verhaal, Knuf
Ik heb geen woorden om te reageren.
Vivasu, dank je voor de extra zondagknuffel, dat vind ik heel attent en lief van je.
(... dat iemand onthoudt dat ik de zondag zo moeilijk vind. wow.)
Intussen zit ik hier ook ontspannen te doen. Beetje boek lezen, kijken naar de katten, spelen met de katten, beetje forum. En de stem 'dat ik wat moet gaan doen' te negeren. Mijn leven en mijn keuze nu, niks met vroeger. Ik kijk naar de zon die binnenschijnt en een van de katten die ineens speelt met de schaduw van mijn hoofd op de muur als ik op de grond zit. Wonderlijk hoe ze steeds vanalles vinden om mee te spelen, zo leuk. Eentje apporteert als een hond, het blijft me verbazen. Kortom, dit is wel genieten.
Ik wens iedereen een goede zondag toe.
Ik heb geen woorden om te reageren.
Vivasu, dank je voor de extra zondagknuffel, dat vind ik heel attent en lief van je.
(... dat iemand onthoudt dat ik de zondag zo moeilijk vind. wow.)
Intussen zit ik hier ook ontspannen te doen. Beetje boek lezen, kijken naar de katten, spelen met de katten, beetje forum. En de stem 'dat ik wat moet gaan doen' te negeren. Mijn leven en mijn keuze nu, niks met vroeger. Ik kijk naar de zon die binnenschijnt en een van de katten die ineens speelt met de schaduw van mijn hoofd op de muur als ik op de grond zit. Wonderlijk hoe ze steeds vanalles vinden om mee te spelen, zo leuk. Eentje apporteert als een hond, het blijft me verbazen. Kortom, dit is wel genieten.
Ik wens iedereen een goede zondag toe.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 24 september 2017 om 11:03
Jou ook lieve Ernie. Was erg geraakt door je berichtjes, bijv. over die stomme vragenlijsten. Niet dat raakte me, maar dat je aangaf dat ze nooit vragen naar wat goed gaat. Wat mooi dat je die gedachte had! En zo las ik meer moois in je berichtjes. Las het als soms voor jezelf willen leren zorgen/kiezen. Dat is een hele opgave, maar dat dat idee mag bestaan en dat je erover nadenkt, dat vond ik heel mooi om te lezen. Maar dat haalde ik uit jouw berichtjes, misschien klopt dat wel helemaal niet hoor, dan mijn excuses.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 24 september 2017 om 11:08
Dank je lieve Sofie. Ik hoop eigenlijk dat dat jou ook lukt. Je bericht van gisteren is zo binnen gekomen. Maar zoveel berichtjes van jou afgelopen maanden, zoals je weet. Ik heb geen idee hoe de afgelopen week voor jou was, maar met lgt/pt en dan nog het 'gewone dagelijkse leven' denk ik dat je het weer druk genoeg hebt (gehad). Oh ja en ik zal geen knuffels hier voor je neerzetten, maar hoop wel dat je jezelf wat andere fijne, helpende dingen gunt
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 24 september 2017 om 11:50
Wat een verdrietig verhaal Tobbert, je raakt me.
En de laatste alinea, wat heb je dat helder omschreven. Het is precies zoals ik het ook voel. Rationeel kan ik met alles dealen, maar gevoelsmatig is het een ander verhaal. De kern bij mij: vertrouwen, voelen, ontspannen.. ik snak er zo naar om me veilig en geborgen te kunnen voelen, en niet altijd op mijn hoede te hoeven zijn en alles strak te moeten plannen. Laaaaat het eens een beetje los allemaal.. dit maakt dagelijks leven nog steeds moeilijk en vermoeiend.
Wil je een dikke knuffel?
En de laatste alinea, wat heb je dat helder omschreven. Het is precies zoals ik het ook voel. Rationeel kan ik met alles dealen, maar gevoelsmatig is het een ander verhaal. De kern bij mij: vertrouwen, voelen, ontspannen.. ik snak er zo naar om me veilig en geborgen te kunnen voelen, en niet altijd op mijn hoede te hoeven zijn en alles strak te moeten plannen. Laaaaat het eens een beetje los allemaal.. dit maakt dagelijks leven nog steeds moeilijk en vermoeiend.
Wil je een dikke knuffel?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 24 september 2017 om 12:04
Tobbie ook al schreef je het voor Snow/Sofie, ik hoop dat ik er op mag reageren. Anders verwijder ik het later wel weer, als je dat aangeeft. Ik vind het heftig wat je schrijft, zo verdrietig voor jou. Niet uit medelijden maar medeleven, ik hoop dat dat ok is..?
Zoveel is zo herkenbaar van de tijd dat mijn vader de regie had. Heel veel natuurlijk ook niet, maar echt, heel veel ook wél. Tot aan de details aan toe, bepaalde uitspraken en beslissingen die je ouders deden, deed mijn vader ook. En erkennen dat dat mij beschadigd heeft, is pittig. Precies om wat jij schrijft, het is niet super duidelijk, maar subtiel en voor de buitenwereld vaak niet eens zichtbaar. Alhoewel ik wel lees dat jij zelf je vraagtekens er al bij zette toen je nog thuis woonde, dat lijkt me heel moeilijk, confronterend, maar ergens ook een geluk dat je door had dat het niet klopte? Maar om daar mee om te moeten/kunnen gaan, jeetje, dat is nogal wat...
Je hele verhaal vind ik verdrietig, de situatie, voor je siblings, maar vooral voor jou. De gevolgen die het heeft, wat schrijf je daar duidelijk over. Je verwoordt het op een hele fijne manier, maar het komt binnen en ik vind het echt heel verdrietig. Bedankt dat je dit wilt delen lieve Tobbie
En dat helpt mij, dat ik steeds beter begrijp wat ik gemist heb, en dat dat op emotioneel vlak niet volledig te herstellen is. Wel mee om te gaan, maar het blijft een litteken/wond/pijnlijk iets.
Ik zal niks quoten of herhalen, maar je hebt het prachtig verwoord Tobbie, dank je wel daarvoor.
Lieve EV en Su ook voor jullie, als dat mag, een dikke
Zoveel is zo herkenbaar van de tijd dat mijn vader de regie had. Heel veel natuurlijk ook niet, maar echt, heel veel ook wél. Tot aan de details aan toe, bepaalde uitspraken en beslissingen die je ouders deden, deed mijn vader ook. En erkennen dat dat mij beschadigd heeft, is pittig. Precies om wat jij schrijft, het is niet super duidelijk, maar subtiel en voor de buitenwereld vaak niet eens zichtbaar. Alhoewel ik wel lees dat jij zelf je vraagtekens er al bij zette toen je nog thuis woonde, dat lijkt me heel moeilijk, confronterend, maar ergens ook een geluk dat je door had dat het niet klopte? Maar om daar mee om te moeten/kunnen gaan, jeetje, dat is nogal wat...
Je hele verhaal vind ik verdrietig, de situatie, voor je siblings, maar vooral voor jou. De gevolgen die het heeft, wat schrijf je daar duidelijk over. Je verwoordt het op een hele fijne manier, maar het komt binnen en ik vind het echt heel verdrietig. Bedankt dat je dit wilt delen lieve Tobbie
En dat helpt mij, dat ik steeds beter begrijp wat ik gemist heb, en dat dat op emotioneel vlak niet volledig te herstellen is. Wel mee om te gaan, maar het blijft een litteken/wond/pijnlijk iets.
Ik zal niks quoten of herhalen, maar je hebt het prachtig verwoord Tobbie, dank je wel daarvoor.
Lieve EV en Su ook voor jullie, als dat mag, een dikke
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-09-2017 05:04
29.13% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 24 september 2017 om 20:12
Fijn je hier te lezen Knuff.
Wat ik vooral lees is mogen verlangen naar rust, naar ontspanning, naar bijkomen. En ik lees samenwerken. Zowel inter- als intrapersoonlijk.
Tof dat je jezelf meer gelooft.
Lieve Tobbie veel, verbijsterend veel herkenbaar aan je post. Dat is wat verwaarlozing is en met je doet. Voor mij ook hobbies om de hoek en vooral niet lastig zijn. Tot een aantal jaar terug niet langer dan 3 minuten durven douchen. Niet voor mezelf de verwarming aan durven zetten.
Ik ben dit weekend weg geweest met zelfhulpgedoe. De reis en de interacties waren erg fijn. Maar wat ik aankan op een dag aan prikkels viel me vies tegen. Ben zo gewend geweest over mezelf heen te denderen. Alles van mezelf aanstellerij te vinden. Zal ik net zien dat mijn slapie herkent wat ik zeg als ik vertel dat mijn motoriek uitvalt als ik moe ben. (en dan vertelt dat dat bij complex trauma hoort en zéker geen aanstellerij is).
Ik heb dus flink moeten schrappen in waar ik aan meedeed dit weekend. Ook in overleg met mijn zelfhulppersoon. Want vond ergens dat ik met een verkrampt lijf en kaken op elkaar best zelfhulpgedoe kon bijwonen. De ander vond van niet bij bidden kwam eruit dat ik naar de ander moest luisteren. Dus net als jij Knuff zat ik krampachtig zo goed mogelijk rustig aan te doen. Het schuurde en was pijnlijk en ongemakkelijk. Maar wel eerlijk.
Ook ben ik in de eetzaal een aantal keer onverwacht van achteren op schouder aangeraakt en dan schiet ik echt een flink aantal centimeters de lucht in. Ik probeer me daarin niet meer te verstoppen of alles te verbloemen. De schaamre te laten. Want ja, deze ziekte heb ik. Als je me graag ziet en aanraakt kan ik dus soms erg schrikken. Het is wat het is.
Maar er wordt net zo hard erom gegeind hoor door lotgenoten. Wat ik een verademing vind. Ik heb me vooral mezelf gevoeld en mijn pot humor ook overal mee naar toe gezeuld
Inmiddels ben ik ook een jaar ouder en toen ik thuis kwam bleek een lieve vriendin allerlei lieve dingen (ook van andere lieve vriendinnen) klaar gezet te hebben zodat ik me welkom kon voelen op een toch wat speciale dag. En kon ik na intensieve dagen en een behoorlijke reis ook nog bij haar aanschuiven voor de maaltijd en een kaartje leggen. Ben zwaar ingemaakt maar dat was ok. Ik was thuis. Niet met familie. Want tsja dat is niet wat er is. Wat ik vanuit die hoek krijg is raar en verkruimeld. Dus laat het maar even.
Wat ik vooral lees is mogen verlangen naar rust, naar ontspanning, naar bijkomen. En ik lees samenwerken. Zowel inter- als intrapersoonlijk.
Tof dat je jezelf meer gelooft.
Lieve Tobbie veel, verbijsterend veel herkenbaar aan je post. Dat is wat verwaarlozing is en met je doet. Voor mij ook hobbies om de hoek en vooral niet lastig zijn. Tot een aantal jaar terug niet langer dan 3 minuten durven douchen. Niet voor mezelf de verwarming aan durven zetten.
Ik ben dit weekend weg geweest met zelfhulpgedoe. De reis en de interacties waren erg fijn. Maar wat ik aankan op een dag aan prikkels viel me vies tegen. Ben zo gewend geweest over mezelf heen te denderen. Alles van mezelf aanstellerij te vinden. Zal ik net zien dat mijn slapie herkent wat ik zeg als ik vertel dat mijn motoriek uitvalt als ik moe ben. (en dan vertelt dat dat bij complex trauma hoort en zéker geen aanstellerij is).
Ik heb dus flink moeten schrappen in waar ik aan meedeed dit weekend. Ook in overleg met mijn zelfhulppersoon. Want vond ergens dat ik met een verkrampt lijf en kaken op elkaar best zelfhulpgedoe kon bijwonen. De ander vond van niet bij bidden kwam eruit dat ik naar de ander moest luisteren. Dus net als jij Knuff zat ik krampachtig zo goed mogelijk rustig aan te doen. Het schuurde en was pijnlijk en ongemakkelijk. Maar wel eerlijk.
Ook ben ik in de eetzaal een aantal keer onverwacht van achteren op schouder aangeraakt en dan schiet ik echt een flink aantal centimeters de lucht in. Ik probeer me daarin niet meer te verstoppen of alles te verbloemen. De schaamre te laten. Want ja, deze ziekte heb ik. Als je me graag ziet en aanraakt kan ik dus soms erg schrikken. Het is wat het is.
Maar er wordt net zo hard erom gegeind hoor door lotgenoten. Wat ik een verademing vind. Ik heb me vooral mezelf gevoeld en mijn pot humor ook overal mee naar toe gezeuld
Inmiddels ben ik ook een jaar ouder en toen ik thuis kwam bleek een lieve vriendin allerlei lieve dingen (ook van andere lieve vriendinnen) klaar gezet te hebben zodat ik me welkom kon voelen op een toch wat speciale dag. En kon ik na intensieve dagen en een behoorlijke reis ook nog bij haar aanschuiven voor de maaltijd en een kaartje leggen. Ben zwaar ingemaakt maar dat was ok. Ik was thuis. Niet met familie. Want tsja dat is niet wat er is. Wat ik vanuit die hoek krijg is raar en verkruimeld. Dus laat het maar even.
hanke321 wijzigde dit bericht op 24-09-2017 20:24
12.80% gewijzigd
