Pesten op de vrijeschool

Beste,
Ik heb mijn kleuter, lagere school en middelbare school op een vrijeschool gezeten, en ben hier altijd gepest. Eigenlijk achtervolgde het pesten mij vanaf de lagere school als een soort vloek, want toen ik in een nieuwe klas terecht kwam was het eerst leuk, en toen op een bepaald moment sloeg het weer opeens om. Ik zeg achtervolgen omdat ik denk dat het pesten op de kleuterklas en lagere school mij dusdanig angstig voor sociale situaties hadden gemaakt, en een dergelijk laag zelfvertrouwen gegeven hebben dat dit zorgde dat het vaak pesten veroorzaakte omdat ik mischien uit angst om buitengesloten, of om aardig gevonden te worden ik dingen deed of zei die dit weer veroorzaakten.
Pesten heeft mij eigenlijk tot nu toe(ik ben 21) alleen maar slechte dingen gebracht. Ik leef nog steeds met de dingen die mij toen zijn overkomen. Ik beschuldig natuurlijk de pesters van de manier van hoe ze mij behandelden, maar meer dan dat is het het schoolsysteem die zich wat mij betreft echt moet verantwoorden. Ik kan mij namelijk vaak herinneren dat als ik gepest werd dit zeker niet in de wind werd geslagen, maar dat omdat de vrijeschool een zeer pedagogische aanpak heeft naar het opleiden van kinderen toe, ze mijn klachten vaak zagen als iets wat ik over mijzelf uitriep, en dat ze mij diepe vragen gingen stellen over mijn eige gedrag, en wat daarvan het pesten zou kunnen veroorzaken, of alsof iets wat niet heel erg is. Er werd bijvoorbeeld redelijk luchtig over gedaan, en soms bijna alsof het hen irriteerde. Wat voor mij erg naar voren springt is het zogenaamde ''behandelen van de oorzaak''. Dit is een van de dingen die ik heb, en hun fylosofie het meest kwalijk neem. Er gebeurde namelijk een keer, ergens in groep 3 of 4 het volgende. Ik was aan het spelen toen er op een gegeven moment een groep van zo'n acht jongens(de pesters) op mij af kwamen. Ze begonnen mij met zand te begooien en mij rond te duwen. Het groepje bestond uit een echte pester, en daar omheen de meelopers. Ik kan mij de weg ernaartoe niet meer helemaal herinneren, maar op een gegeven moment gooide hij een jas over mij heen. Ik was absoluut niet blij met wat hij deed, en schudden wild om me heen om de jas van mij af te krijgen. Toen ik de jas van mij af had geschud zag ik dat ik de jongen perongeluk in zn gezicht had geslagen. Dit was niet mijn bedoeling, en ik bood mijn excuses ook aan, maar hij wou er niets van weten, en begon als een bezetene achter mij aan te rennen. Ik heb nog een tijdje voor hem weggerend tot ik niet meer kon, hij wou mij slaag, daar was geen twijfel over mogelijk, en mischien zijn groepje ook wel. Ik stopte en zei tegen ''stop nu of je krijgt een slag''. Maar hij luisterde niet en rende door. Ik heb hem toen een klap in zijn maag gegeven, waarna hij nog even achter mij aan rende, totdat de leerkrachten erbij kwamen. Ik werd toen naar binnen gebracht waar ik mijn verhaal had gedaan, nu is het in de vrijeschool absoluut verboden om iemand slaan, en werd dit toen ook tegen mij gezegd; dat ik hem niet had mogen slaan en dat ik eigenlijk fout zat in de situatie. Toen ik weer naar buiten kwam om naar die jongen toe te gaan had hij een blauw oog, en zat hij op een knie op de grond te spugen. Iedereen om mij heen zei ''kijk nou wat je gedaan hebt''. Later ben ik ook bijna psychologisch geanaliseerd door een lerares en werd mij heel duidelijk gemaakt dat ik schuldig was. De moeder van het jongetje wat ik had geslagen was namelijk ook helemaal boos naar mij toe gekomen op het schoolplein, en zei heel boos tegen mij ''waarom heb je hem geslagen!!??" Ik wist niets uit te brengen uit angst of omdat mijn hoofd even helemaal in chaos was, maar het is uiteindelijk zo ver gekomen, dat ik mijn excuses aan hem moest gaan aanbieden en een tekeking voor hem moest maken. Ik heb toen nooit meer iemand geslagen, hoe hard ze mij ook op de grond gooiden, uitscholden of buitensloten. Ik vind dit absoluut een fout voorbeeld van hoe je met dit soort situaties om moet gaan. Er was geen enkele controle van de leerkrachten, er was geen protocol voor pesten, en er werden bepaalde gewetensvragen van volwassen aard aan mij gesteld waar een kind niet mee zou moeten worstelen, maar het ergst van allemaal vind ik dat er niet diep genoeg naar het probleem gekeken werd, er na dit ongeval niet meer op gelet is op een betere manier, en dat het nog altijd als iets niet-zo-serieus werd gezien. Er werden geen harde lessen geleerd, alleen maar wat aandweilen, en de kinderen naar de mond praten. De echte beslissing zou moeten zijn om de pester van school te schoppen, want dit voorgeval, samen met de 6 jaar die volgden aan continue treitering en buitensluiting kan volgens mij wel degelijk als mishandeling worden gezien, maar de school had het lef niet om zo'n beslissing te maken. Ik vind dat de vrijeschool gebouwd is op een utopische wereld, waarin iedereen lief voor elkaar is en in vrede leeft, waar een systeem om vervelende dingen te voorkomen dus ook niet noodzakelijk is, hiermee dus niet rekening houdend met kinderen die niet uit die wereld komen, aan daardoor dit systeem volledig verstoren. ER WAS GEEN PESTBELEID .
Mijn vraag aan jullie is daarom ook meer of er iemand is dit een vergelijkbare ervaring op de vrije school heeft gehad, en daarover verhaal zou willen doen, want er word op vrije scholen, degenen waar ik iig heb gezeten nog steeds gedaan alsof hun neus bloed, zichzelf het verhaal voorhoudend dat de vrijeschool een onfaalbare fylosofie heeft. Ik heb zelf namelijk ernstige angstprobelen en een enorm slecht beeld van mijzelf hierdoor gekregen.
Ik hoop dat er iemand is die hier over mee kan praten.