presentatie- of spreekangst

Ik denk toch een stukje doen, dat dat het beste helpt. Verder weten waarover je het hebt, dan kun je ook zelfverzekerdheid uitstralen.



Als ik ergens tegen op zie, denk ik altijd "wat is het ergste wat me kan gebeuren, en is dat ook zo erg?' Vaak valt het dan reuze mee.

Herkenbaar! Wat mij helpt: Relativeren!



Ik bedenk altijd voordat ik in het openbaar moet spreken/presenteren dat er vele ergere dingen in het leven zijn. Bovendien, na vijf minuten zijn mensen vaak weer vergeten wat je hebt gezegd, waarmee ik wil aangeven dat je het zelf waarschijnlijk veel 'groter' maakt dan het daadwerkelijk is.

Op mijn studie heb ik een korte cursus gedaan voor presenteren. Ik vond het wel heel fijn. Heb niet zo'n extreme angst voor presenteren als jij, maar het is niet bepaald mijn hobby. Zij geven je tips om jezelf comfortabel te voelen, om je ademhaling onder controle te houden en ze zoeken naar je sterke punten en de punten waar je aan kunt werken. Bovendien hou je aan aantal keer een korte presentatie voor een groep en je krijgt feedback. Ik vond het wel een hele goede ervaring!

Wat vervelend voor je! Ik heb regelmatig presentatietrainingen gegeven bij mijn vorige werkgever en ik herken die angst wel. Maar het goede nieuws is wel: ook jij kunt het overwinnen. Het is alleen wel zaak voor je om eerst helder te hebben welke aanpak voor jou het best werkt: een training in een groep, individueel, wil je de 'harde' (en confronterende) aanpak of past een stapje-voor-stapje aanpak beter bij je, wat voor soort presentaties wil je leren geven (er zit verschil tussen lesgeven en spreken tijden een vergadering). Als jij je hulpvraag goed in beeld hebt, is de kans op succes veel groter.

Wat ook wel belangrijk is: vraag jezelf af of het een symptoom is van een onderliggend probleem zoals bijvoorbeeld onzekerheid. In dat geval helpt het jou denk ik beter als je met een coach of psycholoog aan de slag gaat.

Kun je hier iets mee?

Toen ik nog knalnerveus was voor presentaties, zei ik aan het begin van de presentatie dat ik een beetje nerveus was, maar dat ik ging proberen er een goed verhaal van te maken. Gevolg: De spanning was eraf, iedereen knikte begripvol, en ik gaf toppresentaties!

Misschien dan een cursus faalangst?

Nou, de oplossing lijkt me evident: doe een pruik op, of speel duidelijk een rol.



Dat laatste bedoel ik trouwens serieus.

En ach, je wordt iig niet rood ( )

Ga een cursus zelfvertrouwen doen. Echt het helpt. Mijn spreekangst was redelijk extreem tot huilen voor de klas en in belangrijke gesprekken toe. Nu na die cursus ben ik zoveel rustiger en kan ik mijn tranen binnenhouden en zelfs lachend presenteren. Ik heb nog steeds zwakke momenten in nieuwe moeilijke situaties. Maar tegenwoordig heb ik mezelf onder controle en blijf ik relatief rustig.



Ik heb die cursus vrijwillig via mijn hbo-instituut

kunnen doen. Het was niet gemakkelijk, maar het gaf me wel handvatten. We begonnen met een groepje van 12 en na tien weken waren er nog 4 over. Dus je moet wel echt aan jezelf willen werken.



Verder is het belangrijk dat je alle mogelijkheden aangrijpt om te presenteren. En alles goed voorbereid. Ook mag je voor een presentatie niet negatief over de presentatie denken. Blijf herhalen dat het goed komt en dat je het kunt.



Loop weg of negeer mensen die zeuren dat ze zenuwachtig zijn en dat ze presenteren haten. Richt je op je sterke punten en blijf positief.

Gewoon veel oefenen, en om jezelf lachen als je de fout in gaat, maak er een grapje van, als je je tekst kwijt bent of iets raar's zeg dan benoem ik het gewoon, dat haalt de spanning weg.



Ik vond presentatie's geven vroeger echt verschrikkelijk, ik meldde me ziek voor spreekbeurten om het maar te vermijden.

Nu sta ik voor mijn werk dagelijks voor een groep van 30 mensen en nu is mijn angst wel redelijk weg gelukkig. Ik ben nog steeds geen natural, maar ik ben niet meer bang.

quote:Himmie schreef op 26 mei 2011 @ 22:29:

[...]





Het is zeker een goeie tip om eerst goed te specificeren wat ik zou willen bereiken! En misschien heb je ook wel een punt als je zegt dat er een achterliggend probleem is. Ik denk dat ik best last van faalangst heb in het algemeen. Op de meeste gebieden heb ik dat echter aardig onder controle inmiddels, het komt vooral nog naar voren bij persentaties en aanverwante activiteiten.

In elk geval wil ik leren om een begrijpelijk verhaal te kunnen overbrengen op anderen zonder dat ik het gevoel heb dat ik naar het schavot moet. Lesgeven is niet aan de orde nu.



Ik snap dat je niet wilt lesgeven

En inderdaad, vaak is presentatieangst het gevolg van faalangst. Om iets aan je presentatieangst te doen, zul je dat dus eerst aan moeten pakken om de kwestie echt fundamenteel aan te pakken. Als je dat niet echt wilt, kun je voor een andere aanpak kiezen. Allereerst: er zijn (echt waar) maar weinig mensen die echt geen presentatie geven.

Misschien heb je iets aan een praktijkvoorbeeld?

Wat ik deed bij mensen die echt bang waren, ze eerst proberen om hun gemak te stellen. Gewoon een normaal gesprek en proberen te achterhalen waar iemands passie ligt. Zo had ik een mannelijke collega die echt helemaal gék was van Rowen Heze. Ik heb 'em gevraagd mij te vertellen over het mooiste wat 'ie als fan had meegemaakt. Was echt een goed verhaal. Daarna gevraagd of hij in de groep het verhaal (ondersteund door vragen van mij) wilde herhalen. De volgende stap was dat hij een presentatie had gemaakt met veel foto's over die ervaring. Hij was zó enthousiast dat hij domweg vergat dat hij voor een groep stond. Dit is natuurlijk een droomontwikkeling, maar wel één die in de basis bij de meeste mensen goed werkt. Praat over iets waar je enthousiast van wordt en ook veel van weet. Dan luisteren mensen eigenlijk altijd, want het is altijd leuk te luisteren naar iemand met een verhaal uit het hart.



Het is maar een oefening, maar wel één die heel goed helpt om 'het goede gevoel' te krijgen. Als je dit in een veilige groep kunt oefenen, helpt het je om dat gevoel te leren herkennen en weer oproepen bij jezelf als het nodig is. Als jij goed in je vel zit en dat uitstraalt, heb je al 80% van de aandacht al gewonnen.



(zit ik nu wel even mijn coachtrucs weg te geven he)

quote:Himmie schreef op 26 mei 2011 @ 22:31:

[...]





Hahaha :"sorry mensen, ik zet even mijn pruik op voordat ik begin".

Ik heb weleens geprobeerd om mezelf wijs te maken dat ik een rol moest spelen, maar dat werkt dan toch niet .



Ik krijg wel rode vlekken in mijn nek .Dat van die pruik was natuurlijk een grapje, maar ik denk zelf wel dat een rol spelen kan helpen hoor. Veel mannen doen dat ook in hun dagelijkse leven. Je moet je voorstellen dat je een stoer persoon bent uit een film, of een stoer persoon die je kent, incl. mimiek. Uit je OP blijkt dat je wel kunt acteren. Dat is al een heel groot voordeel. Probeer eens een dag(deel) ook de intonatie over te nemen van een "typetje". Als dat lukt ben je al een heel eind.

@lief_29



Klopt dat werkt inderdaad ook. Ik word in het dagelijks leven ook veelste snel rood, door bepaalde spanningen en zo. Wat een rotgevoel is dat. Gek genoeg is mijn vriend het nooit opgevallen toen ik er over praatte met hem omdat ik het kwijt moest. Dat vond ik erg raar want er waren echt al aantal situaties voorgevallen.



Daar wil ik ook nog wel iets tegen weten eerlijk gezegd. Continue rood worden, ongemakkelijk voelen. Dit heb ik alleen in (dichte) ruimtes. Buiten eigenlijk vrijwel niet. Soms tranen mijn ogen er ook nog eens bij.

Maar hier zullen wel geen tips voor zijn denk ik ?

Herkenbaar verhaal. Ik had ook een enorme angst voor spreken in het openbaar en heb een vergelijkbare ervaring gehad zoals jij die beschrijft: ik moest een keer tijdens mijn eerste studiejaar presenteren en dat was echt dramatisch, trillende handen, zwarte waas voor mijn ogen en ook een trillende stem, ik heb als een idioot die presentatie erdoorheen gejaagd om maar zo snel mogelijk uit die hel verlost te zijn. Ik schaamde me achteraf ook kapot, ik heb niet van anderen gehoord hoe ze het vonden, maar ik had het idee dat het er vast heel rampzalig moet hebben uitgezien. Daarna werd het een vicieuze cirkel, ik was bang dat het weer zou gebeurde en met die gedachten maakte ik mezelf steeds zo ontzettend zenuwachtig. Zelfs met voorstelrondjes bonkte mijn hart in mijn keel en trilde mijn stem, waardoor ik ook het gevoel had dat ik niet veel van mezelf kon laten zien, omdat ik die praatjes maar zo kort mogelijk hield om er maar vanaf te zijn.



Op een gegeven moment stond ik zelfs op het punt om mijn studie af te breken omdat ik zo opzag tegen de presentaties die nog zouden komen en vooral mijn afstudeerpresentatie, ik dacht werkelijk dat ik daar zou dood gaan . Toen heb ik besloten dat dit zo niet langer kon en ben ik naar de huisarts gegaan, waar ik heb verteld over mijn probleem. Zij benaderde het als een lichamelijk probleem en heeft mij pilletjes voorgeschreven, Propanolol en dat was echt een geschenk uit de hemel, het was alsof er ineens een gigantisch wereldprobleem was opgelost Voor een presentatie slikte ik een pilletje en dat zorgde ervoor dat mijn bloeddruk lager werd, waardoor je dus totaal geen last hebt van die zenuwachtige lichamelijke verschijnselen, zoals hartkloppingen, trillen etc. Ik voelde me gewoon rustig, waardoor ik me kon concentreren op wat ik wilde vertellen ipv op hoe ik mijn zenuwen in bedwang moest houden. Het voelde echt als een wereldwonder om gewoon rustig voor een zaal te staan en je verhaal te houden. Hierdoor is die cirkel van angst doorbroken en werd het presenteren voor mij een positieve ervaring. Het spreken in het openbaar ging me goed af, zelfs als ik dat pilletje een keer vergeten was in te nemen. Ik heb ze nu al lang niet meer geslikt, al moet ik zeggen dat het ook lang geleden is dat ik een presentatie heb gegeven, maar bij bv grote vergaderingen heb ik tegenwoordig nauwelijks ergens last van.



Ik weet niet of dit een aanpak is die jou aanspreekt, maar ik dacht ik deel mijn verhaal toch maar en misschien heb je er iets aan Het heeft er voor mij in ieder geval voor gezorgd dat ik geen dingen uit de weg ben gegaan uit de angst voor presentaties. Ik zie het zo: die angst/ zenuwen worden veroorzaakt door je eigen gedachten ('ik kan het niet, ik ga vast trillen' etc). Die gedachten kun je veranderen door een training/cursus waarbij je leert die gedachten om te buigen waardoor de zenuwen minder worden. Of je kunt beginnen bij de zenuwen/ het lichaam (door een pilletje te slikken), waardoor de gedachten vanzelf veranderen ('he, ik eigenlijk best goed presenteren, ik blijf gewoon rustig').



Lang verhaal, maar misschien iets om over na te denken en als het niks voor jou is vergeet je dit hele verhaal maar Succes!

Heb ook zo een presentatie angst gehad.



Na verloop van tijd samen met een goede collega van mij(had hetzelfde probleem gelukkig).

Ingeschreven voor een intensieve 1 dags workshop.



Wat ik zo fijn vond aan de cursus is de opnames van de oefeningen die je meekrijgt naar huis.

Mijn angst kwam vooral doordat ik bang was om wat andere van mij zouden denken.

Blijkbaar heb ik dit altijd al gehad van kleins af aan al. Mijn collega is er ook erg positief over.



Mens en Succes is de naam van de opleider



Tip: Als je gaat presenteren, doe een leuke lichaamsoefening vooraf waar je wat relaxter van wordt.