Ptss

Ik had en heb veel last van altijd aan staan, moeilijk tot niet kunnen ontspannen op vrije dagen, veel innerlijke onrust, gejaagdheid, overprikkeling en veel in het hoofd zitten: piekeren, analyseren etc.

Het lastige van ptss vind ik dat ik ook veel goede dagen heb, als ik bijvoorbeeld leuke dingen doen met mensen die vertrouwd voelen. Maar als er dan weer een situatie komt die triggert, dan voel ik me al snel weer helemaal overweldigd en wil ik me het liefet terugtrekken.

Op sommige dagen voel je je dus de wereld te rijk en krachtig en op een ander moment voel je je echt “patient”. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik merk dat dit bij belemmerd in het erkennen en accepteren van de trauma klachten die ik heb.

Ook werk is voor mij een uitdaging. Ik werk al jaren in de hulpverlening en heb nu helder dat ik al die tijd onbewust banen heb gehad die mijn ptss klachten triggeren. Verantwoordelijkheid, aan moeten staan, zorgen voor de ander, omgaan met ziekte, onvoorspelbaarheid van de patienten, stemmingen en energie van anderen overnemen etc. Ook als ik een volle of drukke week heb raak ik snel overprikkeld en wil ik me terugtrekken, maar dat kan dan niet omdat ik moet werken.

Ik merk steeds vaker dat mezelf elke dag weer opladen en het aan staan energie kost. Ik denk dan ook vaker aan ziekmelden. Ik ben heel goed in hulpverlenen, maar het triggert ook. Dat maakt het zo moeilijk. Ik zie mezelf niet dagelijks op kantoor zitten, maar weet ook dat de voorspelbaarheid me goed zou doen. Ziek melden zou als falen voelen, als toegeven aan vermijding. Ergens weet ik dat het een logische reactie is en het soms ook serieus mag nemen, maar dat lukt moeilijk.

Nou, een heel verhaal alweer. Kortom; herken je jezelf in bovenstaande, of heb je tips, adviezen of iets wat voor jou helpend is (geweest)? Ik hoor het graag!

Liefs!

Moiren schreef: ↑

16-12-2024 21:07

Waarom het denigrerende label gebruiken? Voor PTSS moet je hard en hebt je hard willen werken.

Door triggers overweldigd worden is natuurlijk een kenmerk van PTSS.
Ik heb altijd banen gehad waarbij je voortdurend een hoog adrenalinegehalte hebt. Dat ging allemaal prima, totdat ik ziek thuis kwam te zitten en ik volledig geblokkeerd raakte door alle triggers en de diagnose cPTSS kreeg).

Ik volg nu 2 jaar gerichte traumatherapie (Imaginaire Exposure in vivo gecombineerd met EMDR en ik heb een opname gehad bij traumacentrum Nederland, sta nog op de wachtlijst voor lichaamsgerichte therapie) en nu komen er kleine doorbraken (ik ben erg vermijdend).

Heb jij al gerichte traumatherapie gehad?

Wat bedoel je met: Waarom het denigrerende label gebruiken?

Moiren schreef: ↑

16-12-2024 21:46

Zeg je ook dat iemand het label dwarslaesie of hersenbloeding heeft?
Het is geen label of sticker, het is een serieuze ziekte die serieuze en soms zelfs dodelijke gevolgen heeft.
Doe dan niet alsof het een applausje is wat je een kleuter geeft, omdat ie op 1 been kan staan.
Ik vind het echt een repsectloze wijze van uitdrukken.

Zo is en was het niet bedoeld.

lemoos2 schreef: ↑

16-12-2024 21:59

Dat was ook wel duidelijk te lezen hoor (‘Ik houd niet van de term labels’)

Dankjewel