Psyche
alle pijlers
Rouwen, hoe moet dat?
zondag 3 september 2023 om 23:08
Gisteren is mijn oma overleden. Niet geheel onverwachts, maar wel veel sneller dan we hadden gedacht. Ik heb altijd een goede band met haar gehad en zag haar minimaal 1x per week.
Het afgelopen half jaar was dit nog intensiever en de laatste dagen heb ik in de nacht zitten waken, zodat er iemand bij haar was als ze wakker werd en iets nodig had.
En nu.... is het stil. Niet meer elke dag even bellen, niet meer samen koken, niet meer samen lachen.
Mijn jonge dochter vraagt elke keer wanneer we weer langs gaan en snapt niet waarom ik zoveel huil. Ze is nog te jong om goed uit te kunnen leggen dat oma er niet meer is en waarom ik zo verdrietig ben.
Ik heb al vaker mensen om me heen verloren, maar nooit iemand die zo dicht bij mij stond en waar ik zo ongelooflijk veel van hield.
Ik weet dat het nog vers is, maar ik loop helemaal vast in mijn emoties. Dan huil ik weer vreselijk hard, daarna ben ik ineens helemaal vlak qua emoties (vooral als ik iets voor de begrafenis moet regelen), waarna ik weer een huilbui krijg tot hyperventileren aan toe.
Als ik in bed lig, ga ik malen of ik wel genoeg voor haar heb gedaan. Dat er dingen zijn die ik nog met haar had kunnen doen. Waardoor ik weer in paniek uit bed stap om trillen en huilend op de koude badkamervloer te gaan liggen.
Ik weet dat rouwen voor iedereen anders is, maar als iemand een tip heeft om het iets dragelijker te maken zou dat al helpen.
Het afgelopen half jaar was dit nog intensiever en de laatste dagen heb ik in de nacht zitten waken, zodat er iemand bij haar was als ze wakker werd en iets nodig had.
En nu.... is het stil. Niet meer elke dag even bellen, niet meer samen koken, niet meer samen lachen.
Mijn jonge dochter vraagt elke keer wanneer we weer langs gaan en snapt niet waarom ik zoveel huil. Ze is nog te jong om goed uit te kunnen leggen dat oma er niet meer is en waarom ik zo verdrietig ben.
Ik heb al vaker mensen om me heen verloren, maar nooit iemand die zo dicht bij mij stond en waar ik zo ongelooflijk veel van hield.
Ik weet dat het nog vers is, maar ik loop helemaal vast in mijn emoties. Dan huil ik weer vreselijk hard, daarna ben ik ineens helemaal vlak qua emoties (vooral als ik iets voor de begrafenis moet regelen), waarna ik weer een huilbui krijg tot hyperventileren aan toe.
Als ik in bed lig, ga ik malen of ik wel genoeg voor haar heb gedaan. Dat er dingen zijn die ik nog met haar had kunnen doen. Waardoor ik weer in paniek uit bed stap om trillen en huilend op de koude badkamervloer te gaan liggen.
Ik weet dat rouwen voor iedereen anders is, maar als iemand een tip heeft om het iets dragelijker te maken zou dat al helpen.
zondag 3 september 2023 om 23:18
Geen tips verder, maar er was hier ooit een rouwtopic, misschien dat je het fijn vindt om daar te lezen:
psyche/het-rouwtopic/list_messages/497938
psyche/het-rouwtopic/list_messages/497938
zondag 3 september 2023 om 23:18
maandag 4 september 2023 om 00:17
Gecondoleerd met je verlies. 
Het klinkt misschien raar, maar... het hoeft niet draaglijker. Hier ga jij nu doorheen, dit is wat er voor jou nu nodig is. Het is dan ook geen vastlopen in emoties, maar puurheid van alles wat je voelt. Alles wat je ervaart, of dat nu huilen, stilte of afgevlakt zijn is, het hoort allemaal bij jou op dit moment.
Volg wat je voelt, ervaar het. Het zal ongetwijfeld per dag verschillen. En niets is fout.
Er zijn boeken voor kinderen hoe om te gaan met de dood. Misschien niet nodig voor je kind, maar wellicht is het wel helpend voor jou. Sterkte.
Het klinkt misschien raar, maar... het hoeft niet draaglijker. Hier ga jij nu doorheen, dit is wat er voor jou nu nodig is. Het is dan ook geen vastlopen in emoties, maar puurheid van alles wat je voelt. Alles wat je ervaart, of dat nu huilen, stilte of afgevlakt zijn is, het hoort allemaal bij jou op dit moment.
Volg wat je voelt, ervaar het. Het zal ongetwijfeld per dag verschillen. En niets is fout.
Er zijn boeken voor kinderen hoe om te gaan met de dood. Misschien niet nodig voor je kind, maar wellicht is het wel helpend voor jou. Sterkte.
maandag 4 september 2023 om 00:35
Rouw is ondraaglijk. En dat mag ook gewoon. Jij hebt nu ruimte en tijd nodig om al je emoties te voelen, in alle hevigheid. Dus huilen, hyperventileren, momenten van vlakheid: dat is allemaal normaal en mag. Sterker nog, daar moet je helaas even een tijd doorheen.
Accepteer je emoties en laat ze op de vrije loop. Zorg dat je met iemand kan praten of schrijven. En wees verder maar gewoon lief voor jezelf. Neem genoeg rust, kom af en toe in beweging, eet/drink voldoende. Alleen even de basics, de rest komt later wel weer.
Accepteer je emoties en laat ze op de vrije loop. Zorg dat je met iemand kan praten of schrijven. En wees verder maar gewoon lief voor jezelf. Neem genoeg rust, kom af en toe in beweging, eet/drink voldoende. Alleen even de basics, de rest komt later wel weer.
maandag 4 september 2023 om 01:14
Geef het tijd, laat het zijn wat het is. Sterkte!
https://www.nrc.nl/index/slim-leven/rou ... g-a4168787
https://www.nrc.nl/index/slim-leven/rou ... g-a4168787
maandag 4 september 2023 om 01:37
Gecondoleerd met je verlies. Er is helaas geen handleiding voor rouw, maar mij helpt het altijd om veel te praten/horen over de overledene. En als er niemand is om je aan te horen, heb ik ook meer dan eens in gedachten (of hardop) met/tegen diegene gepraat. En wees niet bang om bij vrienden/familie aan te geven als ze iets voor je kunnen doen, al is het iets simpels als koken of je verhalen aanhoren, ze zullen dat met liefde doen en jij hebt genoeg aan je hoofd
maandag 4 september 2023 om 07:33
Op een gegeven moment ben je uitgehuild en dan krijg je weer zin om door te leven; zo werkte dat ongeveer voor mij en dat hoor ik ook elders.
Praten werkte voor mij nooit; ik voelde me daarna leeg en twijfelde dan of ik daar goed aan had gedaan. Maar misschien werkt het voor jou. Iedereen doet dat weer anders.
Praten werkte voor mij nooit; ik voelde me daarna leeg en twijfelde dan of ik daar goed aan had gedaan. Maar misschien werkt het voor jou. Iedereen doet dat weer anders.
Dan moet het maar zoals het kan
maandag 4 september 2023 om 07:48
Ik vind dit een mooie post, en ben het er helemaal mee eens: het hoeft (nog) niet draaglijker, en dat is oké. Het wordt vanzelf draaglijker, maar wanneer dat gebeurt is niet te voorspellen.Rabarber schreef: ↑04-09-2023 00:17Gecondoleerd met je verlies.
Het klinkt misschien raar, maar... het hoeft niet draaglijker. Hier ga jij nu doorheen, dit is wat er voor jou nu nodig is. Het is dan ook geen vastlopen in emoties, maar puurheid van alles wat je voelt. Alles wat je ervaart, of dat nu huilen, stilte of afgevlakt zijn is, het hoort allemaal bij jou op dit moment.
Volg wat je voelt, ervaar het. Het zal ongetwijfeld per dag verschillen. En niets is fout.
Er zijn boeken voor kinderen hoe om te gaan met de dood. Misschien niet nodig voor je kind, maar wellicht is het wel helpend voor jou. Sterkte.
Rouw is veel meer dan alleen verdriet: het is leegheid, afwezigheidheid van gevoelens, oververmoeidheid, angst en paniek, gevoel dat je gek wordt, leegheid, pijn, gemis, mooie herinneringen, twijfel (aan jezelf, aan het leven, aan de wereld), verbinding (met naasten of soms totale vreemden), isolatie, wanhoop, enz. Veel mensen denken dat het alleen verdriet is, en voelen zich dus raar bij alle andere dingen die ze voelen... Erg jammer!
En verder doet iedereen het anders. Toen mijn vader overleed, wilde ik het liefst de hele dag over hem praten, zijn muziek luisteren, foto's bekijken, terwijl mijn zusje er maandenlang absoluut niet over kon praten. Dus alle tips die je hier krijgt zijn waardevol, maar als je er niks mee kunt, is het ook goed.
maandag 4 september 2023 om 08:28
Mia schreef: ↑04-09-2023 07:48Ik vind dit een mooie post, en ben het er helemaal mee eens: het hoeft (nog) niet draaglijker, en dat is oké. Het wordt vanzelf draaglijker, maar wanneer dat gebeurt is niet te voorspellen.
Rouw is veel meer dan alleen verdriet: het is leegheid, afwezigheidheid van gevoelens, oververmoeidheid, angst en paniek, gevoel dat je gek wordt, leegheid, pijn, gemis, mooie herinneringen, twijfel (aan jezelf, aan het leven, aan de wereld), verbinding (met naasten of soms totale vreemden), isolatie, wanhoop, enz. Veel mensen denken dat het alleen verdriet is, en voelen zich dus raar bij alle andere dingen die ze voelen... Erg jammer!
En verder doet iedereen het anders. Toen mijn vader overleed, wilde ik het liefst de hele dag over hem praten, zijn muziek luisteren, foto's bekijken, terwijl mijn zusje er maandenlang absoluut niet over kon praten. Dus alle tips die je hier krijgt zijn waardevol, maar als je er niks mee kunt, is het ook goed.
Dankjewel. En jouw aanvulling vind ik ook mooi en waardevol. Het is inderdaad veel méér dan verdriet alleen. Heel goed dat je dat expliciet benoemt.
maandag 4 september 2023 om 09:57
maandag 4 september 2023 om 13:19
Dankjewel voor alle tips!
Ik was al bang dat ik hier doorheen moest en dat dit erbij hoort. En de grote klap moet nog komen als de begrafenis geweest is en we haar huisje langzaamaan gaan leeghalen. Gelukkig regel ik alles samen met mijn moeder en slepen we elkaar hier doorheen.
Mijn man heeft het hele huishouden overgenomen en biedt een luisterend oor ondanks dat hij zelf niet zo'n emotioneel iemand is. Hoewel hij het ook moeilijk vindt, omdat hij haar ook al lang en goed kent.
Voor mijn dochter heb ik gelijk een prentenboek gehaald. We hebben het samen gelezen, al is het voor haar als bijna 3-jarige allemaal nog heel abstract.
Oma heeft altijd gezegd: "Het leven gaat door, ook als ik er niet meer ben." Ik houd me daar ook aan vast, dat uiteindelijk mijn leven ook weer verder gaat.
Ik was al bang dat ik hier doorheen moest en dat dit erbij hoort. En de grote klap moet nog komen als de begrafenis geweest is en we haar huisje langzaamaan gaan leeghalen. Gelukkig regel ik alles samen met mijn moeder en slepen we elkaar hier doorheen.
Mijn man heeft het hele huishouden overgenomen en biedt een luisterend oor ondanks dat hij zelf niet zo'n emotioneel iemand is. Hoewel hij het ook moeilijk vindt, omdat hij haar ook al lang en goed kent.
Voor mijn dochter heb ik gelijk een prentenboek gehaald. We hebben het samen gelezen, al is het voor haar als bijna 3-jarige allemaal nog heel abstract.
Oma heeft altijd gezegd: "Het leven gaat door, ook als ik er niet meer ben." Ik houd me daar ook aan vast, dat uiteindelijk mijn leven ook weer verder gaat.
maandag 4 september 2023 om 19:21
Ik ben op relatief jonge leeftijd (28) kort na elkaar allebei mijn ouders verloren en heb juist het idee dat ik had moeten rouwen zoals jij dat doet TO. Dat is me echter (nog) niet gelukt. Ik had net een kindje, een nieuw huis en mijn leven ging door. Moest door. Ik heb na dat heftige jaar wel een aantal maanden thuis gezeten van mijn (emotioneel pittige) werk maar niet het idee dat ik er toen echt doorheen ben gegaan. Ik kan me nu, 7 jaar later, nog verdoofd, verdrietig, boos en verloren voelen. Ik heb het idee dat het rouwen bij mij alsmaar in kleine stukjes komt en soms denk ik: was ik toen maar helemaal ingestort. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Het komt zoals het komt.
Ik heb in de periode van ziekte en overlijden wel heel erg op mijn gevoel vertrouwd en gedaan wat goed voelde. Dat kan ik achteraf ook echt tegen mezelf zeggen, ik had 100 dingen anders kunnen doen, maar het is goed. Want ik deed wat ik kon en wat goed voelde.
Sterkte lieve TO! Je bent niet alleen
Ik heb in de periode van ziekte en overlijden wel heel erg op mijn gevoel vertrouwd en gedaan wat goed voelde. Dat kan ik achteraf ook echt tegen mezelf zeggen, ik had 100 dingen anders kunnen doen, maar het is goed. Want ik deed wat ik kon en wat goed voelde.
Sterkte lieve TO! Je bent niet alleen
maandag 4 september 2023 om 19:32
Zoals de rest ook zegt je moet er doorheen. En ineens merk je straks dat het beter gaat dat je een dag niet gehuild hebt of met een glimlach aan iemand terug denkt ipv met tranen. Geef het tijd en ruimte uiteindelijk krijgt het een plek in je je leven.
Mijn oma leeft al 11 jaar niet meer mijn vader bijna 3 jaar en het blijft moeilijk met momenten maar niet meer elke dag.
Mijn oma leeft al 11 jaar niet meer mijn vader bijna 3 jaar en het blijft moeilijk met momenten maar niet meer elke dag.
maandag 4 september 2023 om 21:36
Ach, wat een verdriet... Heel goed dat je inziet dat je het goed hebt gedaan, want je deed wat je toen kon, en dat is goed.G-sleutel schreef: ↑04-09-2023 19:21Ik ben op relatief jonge leeftijd (28) kort na elkaar allebei mijn ouders verloren en heb juist het idee dat ik had moeten rouwen zoals jij dat doet TO. Dat is me echter (nog) niet gelukt. Ik had net een kindje, een nieuw huis en mijn leven ging door. Moest door. Ik heb na dat heftige jaar wel een aantal maanden thuis gezeten van mijn (emotioneel pittige) werk maar niet het idee dat ik er toen echt doorheen ben gegaan. Ik kan me nu, 7 jaar later, nog verdoofd, verdrietig, boos en verloren voelen. Ik heb het idee dat het rouwen bij mij alsmaar in kleine stukjes komt en soms denk ik: was ik toen maar helemaal ingestort. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Het komt zoals het komt.
Ik heb in de periode van ziekte en overlijden wel heel erg op mijn gevoel vertrouwd en gedaan wat goed voelde. Dat kan ik achteraf ook echt tegen mezelf zeggen, ik had 100 dingen anders kunnen doen, maar het is goed. Want ik deed wat ik kon en wat goed voelde.
Sterkte lieve TO! Je bent niet alleen
Voor iedereen hier, gecondoleerd.
maandag 4 september 2023 om 21:51
Volgens mij doe je het prima TO. Rouw is voor iedereen anders en iedere dood zul je ook anders beleven, want er is geen enkele situatie gelijk. Je zou - mocht je niet goed kunnen slapen - iets rustgevends kunnen vragen aan de huisarts, dat zou je kunnen helpen als je functioneren echt wordt belemmerd. Dat heeft mij (en zus en vader) enorm geholpen in de week dat mijn moeder overleed, doordat we (redelijk) sliepen was het allemaal behapbaarder. En verder is het uitzitten. Ik heb niet zo om mijn moeder gerouwd als jij nu doet en soms voel ik me daar schuldig over, alsof ik niet genoeg van haar hield of dat er iets mis met me is. Maar rationeel weet ik dus dat rouw voor iedereen anders is en dat het anders tot uiting komt.
En wees niet te bang voor ‘die grote klap’. Die hoeft helemaal niet te komen. Het kan, maar het is geen zekerheid. Goeie kans dat het in golven komt, in plaats van in een klap. Het komt zoals het komt en alles is goed.
En wees niet te bang voor ‘die grote klap’. Die hoeft helemaal niet te komen. Het kan, maar het is geen zekerheid. Goeie kans dat het in golven komt, in plaats van in een klap. Het komt zoals het komt en alles is goed.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
