Tijd om ziek te melden?

Lieve lezers,

Bedankt dat jullie de tijd willen nemen om mijn verhaal te lezen!

Ik ben sinds aantal maanden in therapie, in eerste instantie vanwege stress en spanningsklachten. Na onderzoek bleek dit alles voor te komen uit trauma klachten, die we nu aan het behandelen zijn met traumabehandeling.

Vermijdingsgedrag is iets wat ik al heel lang heb gehad, eigenlijk al sinds de trauma’s. Mijn trauma’s gaan vooral over veel verantwoordelijkheid op jonge leeftijd, veel ziekte meegemaakt, moeten zorgen voor anderen en niet veilig hebben gevoeld.
Vroeger in mijn puberteit gaf ik heel vaak actief toe aan de vermijding, eigenlijk zonder dat ik het door had. Nu is de drang er nog steeds en doe ik er alles aan om er niet actief aan toe te geven. Mijn innerlijke criticus bestempeld het als fout.

Ik heb eigenlijk een heel stabiel leven qua werk en prive nu, maar toch voel ik al maanden de drang om me ziek te melden, in mn bubbel te gaan, op te laden, niks te moeten.

Ik merk dat ik van binnen gejaagd ben, ik snel overspoeld en overprikkelt ben en ik stress krijg van alles wat “moet”. Een volle agenda geeft me druk en op sommige dagen dan kosten kleine dingen als douchen en mezelf helemaal klaarmaken ook energie. Ook ben ik in mn hoofd druk en impulsief. De enige dag voel ik me goed en top, en de andere dag kan ik me weer helemaal overweldigd voelen en wil ik mezelf het liefs terugtrekken.

Ik zit in een constante tweestrijd tussen enerzijds luisteren naar wat ik voel en anderzijds er niet aan toegeven (want = vermijding).

Enerzijds wil ik helemaal bij tanken, anderzijds lukt dat vaak niet omdat ik me heel gejaagd voel als ik thuis zit en niks doe. Ik zoek nu bvb afleiding door scrollen, shoppen, uit eten etc. Maar juist die afleiding zorgt alleen maar weer voor meer overprikkeling.

Elke keer probeer ik mezelf van die drang af te praten door te benoemen wat er wel goed gaat en waarom het niet helpend is om ziek te melden. Die strijd kost energie. Vaak gaat het even goed, maar de drang komt steeds weer terug. Zelfs nu er op het werk zelf geen triggers zijn. Ik heb eerder het idee dat ik werk juist als coping gebruik om maar niet te hoeven voelen.

Denken aan het ziekgemeld zijn geeft al een bepaalde rust, maar ik voel me niet ziek genoeg om me ziek te melden, maar voel ook dat het nu gewoon niet lekker gaat. Wat is wijsheid?

Nou een heel verhaal, maar ik hoop dat jullie tips en adviezen hebben!

Liefs

muts87 schreef: ↑

03-03-2025 11:42

Wat het me opgeleverd heeft is dat ik echt de tijd had om aan mezelf te werken. Dat kostte me al zoveel energie. Ik heb mezelf de tijd gegeven en zo weer meer ruimte gecreëerd voor andere dingen. Uiteindelijk weer op gaan bouwen op werk. En zo mezelf weer terug gevonden

Onderschat niet hoeveel energie trauma's en therapie onbewust kosten

Ja, daar heb je gelijk in! Dankjewel

muts87 schreef: ↑

03-03-2025 12:29

Als je doorgaat zoals je nu doorgaat heb je kans dat je straks echt langdurig ziek bent. Ik denk echt dat het beter is om nu pas op de plaats te maken.

Ja, daar geloof ik ook in. Maar ik vind het erg moeilijk om te stap te zetten omdat het voelt alsof ik nog niet ziek genoeg ben. Omdat ik ook nog wel geniet van dingen.

viva-life22 schreef: ↑

03-03-2025 17:18

Omdat traumabehandelingen niet opgelost zijn met een paar weken vakantie. Het is niet een kwestie van "even opladen".

Als je haar OP goed leest, zie je dat zij zich altijd aangepast heeft en al vrij jong van alles voor haar kiezen kreeg. En vermijdend gedrag vertoonde.

Nu is het tijd om voor haarzelf te kiezen. En juist mensen met dit soort klachten vinden dat moeilijk.


Mentaal ziek zijn zie je niet van buitenaf. En soms is het juist fijn om dit bevestigt te krijgen van een bedrijfsarts.

Daarbij heb je gewoon het recht om je ziek te melden.

Wat een lieve en begripvolle reactie, dankjewel!

Bedankt voor de vele helpende reacties!