Psyche
alle pijlers
Van slachtoffer naar zelfstandige volwassen vrouw.
vrijdag 7 september 2018 om 09:57
Ik ben verdrietig en boos tegelijkertijd over wat me is aangedaan. Vanaf de scheiding van mijn ouders tot het onterecht worden gekick van je vereniging monster haar streken. Ik heb er genoeg van om het slachtoffer te zijn en hulpeloos rond te kijken naar een uitgestrekte arm die er voor mij is en me kan dragen naar een plek waar alles beter is. Struisvogels te bang om iets te doen of daadwerkelijk te zien wat er gaande is. Daarvan heb ik er genoeg om me heen. Ik wil huilen en schreeuwen en dingen kapotmaken zonder de schoonheid te niet te doen. In voel een grote onmacht over me. Een glazen box die de waarheid vertroubeld. Ik wil dit niet het maakt me angstig en alleen. Ik voel me zo eenzaam in dit alles. "Je zit altijd in je slachtofferrol" en zulk soort gezegde maaken opeens zo veel dingen duidelijk. De ontkenning van de omgeving en het aansturen hierop. Ik voel me nietig en en brok zit in mijn keel terwijl mijn hoofdpijn toe neemt. Mijn vader heeft me nooit geloofd, mijn moeder heeft nooit iets durven doen. Me stiefmoeder heeft met opzet me gekweld maar slinks als ze is altijd achter mijn vaders rug om zodat hij nooit zou zien wat een monster ze is. Tot de dag van vandaag blijven haar streken voorduren. Mijn vader.... hij geloofd me niet en ik vrees dat hij dat ook nooit zal doen. Ik hoef geen mensen om me heen die me voor liegen ik ben er klaar mee mishandeld teworden zo wel geestelijk als ligaamelijk. Ik wil de elende los laten. Eruit stappen en achter me laten. De ballast heb ik niet nodig. Ik zou niets liever willen dan vastgehouden worden en geloofd en oprecht lief gehouden om wie ik ben. Om wie ik echt ben. Gekrenkt vanaf mijn 3de door alles wat is gebeurt. Nu is het klaar ik laat niet langer over me heen lopen. Een ieder die mij iets misdoet zal weten dat hij zei dit heeft gedaan. Niet om tevreken. Om bewustwording te creëren over dat daden waartoe zij in staat zijn. De pijn het verdriet en de woede moet slijten. Ooit op een dag zal ik me beter voelen genezen van al wat is gebeurt. Vergeten zal ik niet dat zal ik nooit. Vergeven moet ik leren daarvoor is het nu nog tevroeg.
vrijdag 7 september 2018 om 10:19
zazamaenade schreef: ↑07-09-2018 10:16Geplakt en geknipt uit diverse posts op verschillende fora ?
Door een robot ?
Sommige zinnen kloppen wel, namelijk.
En dit is dus gelezen en handmatig goedgekeurd door een moderator
Geloof er geen bal van, die lezen niet. Niet begrijpend in ieder geval
vrijdag 7 september 2018 om 10:20
10 uur? Koffietijd? dan staat het hek iets te ver open???zazamaenade schreef: ↑07-09-2018 10:16
En dit is dus gelezen en handmatig goedgekeurd door een moderator
vrijdag 7 september 2018 om 12:05
Heel goed advies.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
