Psyche
alle pijlers
Verhuizen naar andere kant van het land
zondag 24 juni 2018 om 20:37
Hoi allemaal,
Ik heb een andere nick aangemaakt wegens herkenbaarheid. Ik open dit topic omdat ik echt wel even wat andere inzichten kan gebruiken. Ik blijf zelf namelijk steeds in hetzelfde cirkeltje ronddwalen.
Mijn vriend woont aan de andere kant van het land. We zijn 26 en 28. Na eeuwen op en neer reizen en elkaar alleen in de weekenden en vakanties zien, zijn we het moe. We willen graag ook doordeweeks samen zijn, gaan sparen, iets opbouwen. De knoop is dus doorgehakt: we gaan in zijn woonplaats een woning kopen. Qua hypotheek etc. kan het allemaal, daar zijn geen zorgen over. Ook zit ik al helemaal in de vriendengroep en is zijn familie erg leuk en heb ik een goede band mee. Tot zover alles prima.
Echter mijn familie doet ‘moeilijk’. Ik woon nu alleen, in dezelfde woonplaats als mijn gezin en oma. Ze zeggen mij mijn geluk te gunnen en dat geloof ik ook heus, maar ze blijven hameren op heimwee, de afstand, het missen van het dagelijkse enzovoorts.
Ik snap echt al hun redenen, maar ik krijg er zo een buikpijn van. Ik had dit proces zo graag doorgegaan met hun steun en goedkeuring. Nu heb ik het gevoel dat ik elke blije gedachte over een eigen huis, elk gevoel hierover moet verdedigen.
En daar zit het ‘m denk ik ook in, ben ik te veel op zoek naar goedkeuring? Ik ben altijd al iemand geweest die het anderen eerst naar de zin wil maken, en dan pas aan mezelf denk. Nu weet ik voor het eerst heel goed wat ík wil en nu maakt iedereen me aan het twijfelen. Ik ben niet gewend om voor mezelf te kiezen, dus raak in de war van alles en iedereen.
Dus, heel graag: wie wil zijn/haar licht hierop schijnen? Ik ben 26, eigenlijk vind ik niet dat ik nog zo aan de mening van moeder en oma moet hangen. Toch?
Misschien zijn er zelfs mensen met ervaring
Heb geprobeerd het kort te houden, toch niet echt gelukt zie ik.
Ik heb een andere nick aangemaakt wegens herkenbaarheid. Ik open dit topic omdat ik echt wel even wat andere inzichten kan gebruiken. Ik blijf zelf namelijk steeds in hetzelfde cirkeltje ronddwalen.
Mijn vriend woont aan de andere kant van het land. We zijn 26 en 28. Na eeuwen op en neer reizen en elkaar alleen in de weekenden en vakanties zien, zijn we het moe. We willen graag ook doordeweeks samen zijn, gaan sparen, iets opbouwen. De knoop is dus doorgehakt: we gaan in zijn woonplaats een woning kopen. Qua hypotheek etc. kan het allemaal, daar zijn geen zorgen over. Ook zit ik al helemaal in de vriendengroep en is zijn familie erg leuk en heb ik een goede band mee. Tot zover alles prima.
Echter mijn familie doet ‘moeilijk’. Ik woon nu alleen, in dezelfde woonplaats als mijn gezin en oma. Ze zeggen mij mijn geluk te gunnen en dat geloof ik ook heus, maar ze blijven hameren op heimwee, de afstand, het missen van het dagelijkse enzovoorts.
Ik snap echt al hun redenen, maar ik krijg er zo een buikpijn van. Ik had dit proces zo graag doorgegaan met hun steun en goedkeuring. Nu heb ik het gevoel dat ik elke blije gedachte over een eigen huis, elk gevoel hierover moet verdedigen.
En daar zit het ‘m denk ik ook in, ben ik te veel op zoek naar goedkeuring? Ik ben altijd al iemand geweest die het anderen eerst naar de zin wil maken, en dan pas aan mezelf denk. Nu weet ik voor het eerst heel goed wat ík wil en nu maakt iedereen me aan het twijfelen. Ik ben niet gewend om voor mezelf te kiezen, dus raak in de war van alles en iedereen.
Dus, heel graag: wie wil zijn/haar licht hierop schijnen? Ik ben 26, eigenlijk vind ik niet dat ik nog zo aan de mening van moeder en oma moet hangen. Toch?
Misschien zijn er zelfs mensen met ervaring
Heb geprobeerd het kort te houden, toch niet echt gelukt zie ik.
zondag 24 juni 2018 om 20:43
Ik vind het egoistisch gedrag van je familie. Ze denken alleen aan zichzelf, ipv dat ze jou je geluk gunnen. Ze zeggen het wel, maar uit hun woorden blijkt het niet. Wat zou er gebeuren als je zou willen emigreren?
Het enige wat je kan doen is zeggen: jammer dat jullie de hele tijd over heimwee en afstand praten ipv dat jullie mij steunen in mn keus.
Het enige wat je kan doen is zeggen: jammer dat jullie de hele tijd over heimwee en afstand praten ipv dat jullie mij steunen in mn keus.
ik geef mn bek ook maar een douw
zondag 24 juni 2018 om 20:47
Zoals gezegd in mijn OP, is de knoop al doorgehakt om daar te wonen. Bovenstaande heb ik dus allemaal al in overweging genomen en een keuze gemaakt. Dat staat hier nu even los van, daar startte ik dit topic niet voor.redbulletje schreef: ↑24-06-2018 20:40Waarom is de keuze op zijn woonplaats gevallen? Jij bent het nu die straks haar familie, omgeving, vrienden etc moet missen. Je bent nu nog jong, je ouders waarschijnlijk gezond, maar wil je niet dichterbij wonen uiteindelijk?
zondag 24 juni 2018 om 20:48
Misschien voelt het nu fout dat haar familie zo tegenwerkt, maar denk 'ns wat verder door. De meeste vrouwen krijgen als ze een kind nemen behoefte aan hun eigen ouders om de hoek ipv de schoonfamilie. En als de eigen ouders met de gezondheid gaan sukkelen willen ze er ook niet 3 uur rijden vandaan wonen. En 't is makkelijk gezegd dan verhuis ik wel weer terug, maar dan heb je daar al 'n baan en wellicht een gezamenlijk koophuis en een man die evenmin trek heeft om zo ver bij zijn eigen familie vandaan te gaan wonen.
anoniem_109047 wijzigde dit bericht op 24-06-2018 20:48
0.48% gewijzigd
zondag 24 juni 2018 om 20:48
Ik heb vriendinnen in meerdere plaatsen in het land, niet in een vaste groep. Dus dat was sowieso altijd al anders. Die zie ik nu ook niet wekelijks, dus daar verandert niet heel veel in. Daar gaat mijn topic verder ook niet over maar oké.zeeuwsmeisje1981 schreef: ↑24-06-2018 20:42Naast je familie: waar zijn jouw vrienden in dit verhaal? "Ik zit al helemaal in de vriendengroep" gaat over zijn vrienden neem ik aan? Waar zijn de jouwe?
zondag 24 juni 2018 om 20:48
Tja, lastig.. Ooit besloot ik naar de andere kant van het land te verhuizen, binnen een jaar ben ik, samen met vriend, ziek van heimwee teruggegaan. Ik heb het destijds heel erg onderschat en miste mijn familie verschrikkelijk. Inmiddels al vele jaren woonachtig in mijn "eigen" woonplaats waar ook mijn familie woont, vriend heeft het hier ook naar zijn zin en geen heimwee gelukkig.
Het hangt dus heel erg van de persoon af hoe het zal gaan.
Wel zou ik eerst een jaar gaan huren in plaats van kopen, als het je echt niet bevalt, of dat nou door heimwee is of het samenwonen op zich, dan kun je in elk geval meteen weg, bij een koopwoning moet je die eerst verkocht zien te krijgen en dat kan soms lang duren.
Het hangt dus heel erg van de persoon af hoe het zal gaan.
Wel zou ik eerst een jaar gaan huren in plaats van kopen, als het je echt niet bevalt, of dat nou door heimwee is of het samenwonen op zich, dan kun je in elk geval meteen weg, bij een koopwoning moet je die eerst verkocht zien te krijgen en dat kan soms lang duren.
zondag 24 juni 2018 om 20:50
Dankje, ook voor je eerdere reactie. Zo bekijk ik het dus ook, fijn om te lezen dat er toch meer zijn die zo denkenMadeliefjees schreef: ↑24-06-2018 20:47Richt een logeerkamer in, en zeg dat ze altijd welkom zijn. Zo groot is Nederland niet.
Een logeerkamer of kamers zullen er uiteraard komen en ze zijn altijd welkom.
zondag 24 juni 2018 om 20:51
Tja, ik snap je hoor. Maar dit zijn allemaal ‘wat als....’. En als ik zo aan iedere wat als moet denken, heb ik ook geen leven meerredbulletje schreef: ↑24-06-2018 20:48Misschien voelt het nu fout dat haar familie zo tegenwerkt, maar denk 'ns wat verder door. De meeste vrouwen krijgen als ze een kind nemen behoefte aan hun eigen ouders om de hoek ipv de schoonfamilie. En als de eigen ouders met de gezondheid gaan sukkelen willen ze er ook niet 3 uur rijden vandaan wonen. En 't is makkelijk gezegd dan verhuis ik wel weer terug, maar dan heb je daar al 'n baan en wellicht een gezamenlijk koophuis en een man die evenmin trek heeft om zo ver bij zijn eigen familie vandaan te gaan wonen.
zondag 24 juni 2018 om 20:52
Tja dat is waar je voor kiest. Het gaat niet om zorgen, maar om tijd willen doorbrengen met de belangrijkste mensen in je leven. En met 2 uur rijden zul je er vast niet meermaals per week langs zijn gegaan als je zelf ook 'n baan en gezin hebt.Madeliefjees schreef: ↑24-06-2018 20:50En de zoon hoeft niet voor zn ouders te zorgen als ze oud zijn? Mijn ouders woonden ook 2 uur verder, het was niet anders. Thuiszorg was goed, en ik kwam vaak genoeg.
zondag 24 juni 2018 om 20:53
Fijn om wat ervaring te lezen, maar wat rot voor je dat dat destijds zo is gelopen. Ik vind het erg moeilijk in te schatten hoe dat met eventuele heimwee zal verlopen. Dat weet je dan pas, denk in.GinnyJones schreef: ↑24-06-2018 20:48Tja, lastig.. Ooit besloot ik naar de andere kant van het land te verhuizen, binnen een jaar ben ik, samen met vriend, ziek van heimwee teruggegaan. Ik heb het destijds heel erg onderschat en miste mijn familie verschrikkelijk. Inmiddels al vele jaren woonachtig in mijn "eigen" woonplaats waar ook mijn familie woont, vriend heeft het hier ook naar zijn zin en geen heimwee gelukkig.
Het hangt dus heel erg van de persoon af hoe het zal gaan.
Wel zou ik eerst een jaar gaan huren in plaats van kopen, als het je echt niet bevalt, of dat nou door heimwee is of het samenwonen op zich, dan kun je in elk geval meteen weg, bij een koopwoning moet je die eerst verkocht zien te krijgen en dat kan soms lang duren.
Daarom goede tip van het huren, dankje
zondag 24 juni 2018 om 20:55
Nou zeg. Mijn broer woont ook aan de andere kant van het land. Het is niet de andere kant van de wereld hoor.
En tsja, mantelzorg is een punt als je ver weg woont. Maar moet je daar serieus al rekening mee gaan houden als je zo jong bent?
Volg je hart en ga lekker je leven leven TO. Je tekent geen contract dat je daar de rest van je leven moet blijven, of wel? Er kan van alles gebeuren, maar nu voelt dit goed dus nu moet je dit doen.
En tsja, mantelzorg is een punt als je ver weg woont. Maar moet je daar serieus al rekening mee gaan houden als je zo jong bent?
Volg je hart en ga lekker je leven leven TO. Je tekent geen contract dat je daar de rest van je leven moet blijven, of wel? Er kan van alles gebeuren, maar nu voelt dit goed dus nu moet je dit doen.
zondag 24 juni 2018 om 20:56
Krijg je buikpijn van het feit dat ze je niet steunen of twijfel je misschien toch zelf (ook al wil je dat niet) en verwart dat je ?
Als je het echt wilt zou ik tegen je familie zeggen wat je nu hier schrijft en je blik vooruit werpen. Je verdwijnt tenslotte ook niet naar Nieuw Zeeland en je kunt bellen, skypen, noem maar op.
Als je het echt wilt zou ik tegen je familie zeggen wat je nu hier schrijft en je blik vooruit werpen. Je verdwijnt tenslotte ook niet naar Nieuw Zeeland en je kunt bellen, skypen, noem maar op.
zazamaenade wijzigde dit bericht op 24-06-2018 20:59
42.61% gewijzigd
nounou
zondag 24 juni 2018 om 20:57
Ik vind het niet erg aardig gedrag van jouw familie. Ze denken erg aan zichzelf.
Je schrijft dat je het iedereen naar de zin wil maken. Waarschijnlijk hebben ze hierdoor altijd invloed op je gehad en was je makkelijk om te turnen. Nu neem je een beslissing die niet in hun voordeel is en nu proberen ze je aan het twijfelen te maken. Niet erg lief dus.
Zorg dat je heel stellig bent en laat geen ruimte over voor discussie en twijfel. En benoem hun gedrag naar jou toe. Want je mag hier best iets van zeggen.
Je schrijft dat je het iedereen naar de zin wil maken. Waarschijnlijk hebben ze hierdoor altijd invloed op je gehad en was je makkelijk om te turnen. Nu neem je een beslissing die niet in hun voordeel is en nu proberen ze je aan het twijfelen te maken. Niet erg lief dus.
Zorg dat je heel stellig bent en laat geen ruimte over voor discussie en twijfel. En benoem hun gedrag naar jou toe. Want je mag hier best iets van zeggen.
zondag 24 juni 2018 om 20:57
Haha dankje, dat is helemaal waar inderdaad
zondag 24 juni 2018 om 20:58
\Maar dat is wel het punt hé. Je geeft zelf al aan te willen pleasen,. Waarom niet ergens in het midden? Waarom moet jij alles opgeven en hij niets? En hoe ga je dat doen met werk, je vrienden, afspreken. De vraag of het echt jouw keuze is en niet om je vriend en zijn familie te plezieren kan ik me voorstellen van je familie die je goed kennen.Lientje900 schreef: ↑24-06-2018 20:47Zoals gezegd in mijn OP, is de knoop al doorgehakt om daar te wonen. Bovenstaande heb ik dus allemaal al in overweging genomen en een keuze gemaakt. Dat staat hier nu even los van, daar startte ik dit topic niet voor.
zondag 24 juni 2018 om 20:59
Nee hoor, hij heeft op meerdere plekken gewoond, zowel in Nederland als in het buitenland. Als ik hier zou willen blijven, zou hij hierheen komen voor me. Dat heeft hij in het begin al uitgesproken, toen er nog helemaal geen keuze gemaakt was.redbulletje schreef: ↑24-06-2018 20:54Wat gaf de doorslag voor zijn woonregio te gaan ipv de jouwe? Wil hij daar zelf niet weg?
zondag 24 juni 2018 om 21:00
Dit ja.nina1966 schreef: ↑24-06-2018 20:58\Maar dat is wel het punt hé. Je geeft zelf al aan te willen pleasen,. Waarom niet ergens in het midden? Waarom moet jij alles opgeven en hij niets? En hoe ga je dat doen met werk, je vrienden, afspreken. De vraag of het echt jouw keuze is en niet om je vriend en zijn familie te plezieren kan ik me voorstellen van je familie die je goed kennen.
Verrassend vaak lees ik hier topics waarbij de vrouw alles opgeeft om naar de man toe te verhuizen. Vrijwel nooit andersom.
zondag 24 juni 2018 om 21:00
Maar wat heeft jou dan doen besluiten daar naartoe te gaan? Wil je juist weg bij je familie?Lientje900 schreef: ↑24-06-2018 20:59Nee hoor, hij heeft op meerdere plekken gewoond, zowel in Nederland als in het buitenland. Als ik hier zou willen blijven, zou hij hierheen komen voor me. Dat heeft hij in het begin al uitgesproken, toen er nog helemaal geen keuze gemaakt was.
