Psyche
alle pijlers
Verhuizen naar andere kant van het land
zondag 24 juni 2018 om 20:37
Hoi allemaal,
Ik heb een andere nick aangemaakt wegens herkenbaarheid. Ik open dit topic omdat ik echt wel even wat andere inzichten kan gebruiken. Ik blijf zelf namelijk steeds in hetzelfde cirkeltje ronddwalen.
Mijn vriend woont aan de andere kant van het land. We zijn 26 en 28. Na eeuwen op en neer reizen en elkaar alleen in de weekenden en vakanties zien, zijn we het moe. We willen graag ook doordeweeks samen zijn, gaan sparen, iets opbouwen. De knoop is dus doorgehakt: we gaan in zijn woonplaats een woning kopen. Qua hypotheek etc. kan het allemaal, daar zijn geen zorgen over. Ook zit ik al helemaal in de vriendengroep en is zijn familie erg leuk en heb ik een goede band mee. Tot zover alles prima.
Echter mijn familie doet ‘moeilijk’. Ik woon nu alleen, in dezelfde woonplaats als mijn gezin en oma. Ze zeggen mij mijn geluk te gunnen en dat geloof ik ook heus, maar ze blijven hameren op heimwee, de afstand, het missen van het dagelijkse enzovoorts.
Ik snap echt al hun redenen, maar ik krijg er zo een buikpijn van. Ik had dit proces zo graag doorgegaan met hun steun en goedkeuring. Nu heb ik het gevoel dat ik elke blije gedachte over een eigen huis, elk gevoel hierover moet verdedigen.
En daar zit het ‘m denk ik ook in, ben ik te veel op zoek naar goedkeuring? Ik ben altijd al iemand geweest die het anderen eerst naar de zin wil maken, en dan pas aan mezelf denk. Nu weet ik voor het eerst heel goed wat ík wil en nu maakt iedereen me aan het twijfelen. Ik ben niet gewend om voor mezelf te kiezen, dus raak in de war van alles en iedereen.
Dus, heel graag: wie wil zijn/haar licht hierop schijnen? Ik ben 26, eigenlijk vind ik niet dat ik nog zo aan de mening van moeder en oma moet hangen. Toch?
Misschien zijn er zelfs mensen met ervaring
Heb geprobeerd het kort te houden, toch niet echt gelukt zie ik.
Ik heb een andere nick aangemaakt wegens herkenbaarheid. Ik open dit topic omdat ik echt wel even wat andere inzichten kan gebruiken. Ik blijf zelf namelijk steeds in hetzelfde cirkeltje ronddwalen.
Mijn vriend woont aan de andere kant van het land. We zijn 26 en 28. Na eeuwen op en neer reizen en elkaar alleen in de weekenden en vakanties zien, zijn we het moe. We willen graag ook doordeweeks samen zijn, gaan sparen, iets opbouwen. De knoop is dus doorgehakt: we gaan in zijn woonplaats een woning kopen. Qua hypotheek etc. kan het allemaal, daar zijn geen zorgen over. Ook zit ik al helemaal in de vriendengroep en is zijn familie erg leuk en heb ik een goede band mee. Tot zover alles prima.
Echter mijn familie doet ‘moeilijk’. Ik woon nu alleen, in dezelfde woonplaats als mijn gezin en oma. Ze zeggen mij mijn geluk te gunnen en dat geloof ik ook heus, maar ze blijven hameren op heimwee, de afstand, het missen van het dagelijkse enzovoorts.
Ik snap echt al hun redenen, maar ik krijg er zo een buikpijn van. Ik had dit proces zo graag doorgegaan met hun steun en goedkeuring. Nu heb ik het gevoel dat ik elke blije gedachte over een eigen huis, elk gevoel hierover moet verdedigen.
En daar zit het ‘m denk ik ook in, ben ik te veel op zoek naar goedkeuring? Ik ben altijd al iemand geweest die het anderen eerst naar de zin wil maken, en dan pas aan mezelf denk. Nu weet ik voor het eerst heel goed wat ík wil en nu maakt iedereen me aan het twijfelen. Ik ben niet gewend om voor mezelf te kiezen, dus raak in de war van alles en iedereen.
Dus, heel graag: wie wil zijn/haar licht hierop schijnen? Ik ben 26, eigenlijk vind ik niet dat ik nog zo aan de mening van moeder en oma moet hangen. Toch?
Misschien zijn er zelfs mensen met ervaring
Heb geprobeerd het kort te houden, toch niet echt gelukt zie ik.
zondag 24 juni 2018 om 21:01
Nee, zo probeer ik het inderdaad ook steeds te brengen. We zijn zomaar weer bij elkaar, mocht er iets dringen of iets dergelijks voorvallen. En aan mantelzorg hoop ik voorlopig nog niet te hoeven denken inderdaad.popita schreef: ↑24-06-2018 20:55Nou zeg. Mijn broer woont ook aan de andere kant van het land. Het is niet de andere kant van de wereld hoor.
En tsja, mantelzorg is een punt als je ver weg woont. Maar moet je daar serieus al rekening mee gaan houden als je zo jong bent?
Volg je hart en ga lekker je leven leven TO. Je tekent geen contract dat je daar de rest van je leven moet blijven, of wel? Er kan van alles gebeuren, maar nu voelt dit goed dus nu moet je dit doen.
Ik zit daar ook niet de rest van mijn leven vast.
Dankje voor je fijne reactie
zondag 24 juni 2018 om 21:03
Dankje, zoiets had ik net even nodig! Kan me erg vinden in je tweede alinea. Je hebt altijd een bepaalde rol gehad en daar reageren mensen (onbewust) op. Nu verandert mijn houding en dat maakt alles nu even anders.Hoezitdit schreef: ↑24-06-2018 20:57Ik vind het niet erg aardig gedrag van jouw familie. Ze denken erg aan zichzelf.
Je schrijft dat je het iedereen naar de zin wil maken. Waarschijnlijk hebben ze hierdoor altijd invloed op je gehad en was je makkelijk om te turnen. Nu neem je een beslissing die niet in hun voordeel is en nu proberen ze je aan het twijfelen te maken. Niet erg lief dus.
Zorg dat je heel stellig bent en laat geen ruimte over voor discussie en twijfel. En benoem hun gedrag naar jou toe. Want je mag hier best iets van zeggen.
zondag 24 juni 2018 om 21:04
Toch lijkt me dat verstandig. Als ik je verhaal lees dan klinkt het alsof het gezond is je wat los te maken van je familie. Maar we hebben allemaal een support systeem nodig. Je helemaal aanpassen aan het leven van je vriend is weer het andere uiterste. Dan verruil je eigenlijk de ongezonde relatie met je familie in voor een mogelijk ongezonde relatie met je vriend. Het is niet verkeerd om daar even bij stil te staan. Verder moet je je natuurlijk niet door je familie laten chanteren. Wat vinden je vrienden (m/v) van je verhuizing?
zondag 24 juni 2018 om 21:04
Mijn broer dusredbulletje schreef: ↑24-06-2018 21:00Dit ja.
Verrassend vaak lees ik hier topics waarbij de vrouw alles opgeeft om naar de man toe te verhuizen. Vrijwel nooit andersom.
Maar hier schrijven voornamelijk vrouwen, dus lees je hier dat voornamelijk vrouwen dat doen. Ik heb ook nog een vriend die naar het buitenland is verhuisd voor de liefde. Dus dat komt echt wel voor hoor.
zondag 24 juni 2018 om 21:06
Snap wat je bedoelt. Maar dat pleasen zit eigenlijk alleen bij mijn familie. Heb dat niet bij vrienden en/of relaties. Merk dat ik dan meer mezelf ben of durf te zijn ofzo. Lang verhaal met jeugd enzo, heb eerlijk gezegd niet veel zin om dat online te gooien.nina1966 schreef: ↑24-06-2018 20:58\Maar dat is wel het punt hé. Je geeft zelf al aan te willen pleasen,. Waarom niet ergens in het midden? Waarom moet jij alles opgeven en hij niets? En hoe ga je dat doen met werk, je vrienden, afspreken. De vraag of het echt jouw keuze is en niet om je vriend en zijn familie te plezieren kan ik me voorstellen van je familie die je goed kennen.
Er is zelden een moment geweest dat ik zo zeker over iets ben geweest. Daar twijfel ik dus niet aan. Bedankt voor je reactie, kan me er echt wel in vinden dat je en anderen dat zo ziet/zien
zondag 24 juni 2018 om 21:07
Als dit goed voelt voor jou gewoon doen. En idd tegen je ouders en oma zeggen dat je best begrijpt dat ze het lastig vinden en dat jij het lastig vindt om zo veel negativiteit omtrent jouw keuze te horen.
Flut zeg, het maximale qua reisafstand is Nederland is zo'n 5 uur, en dan tel ik van Vaals tot ergens op de Waddeneilanden.
200 km is niets. Vind ik dan
En om eerlijk te zijn, ik woonde eerst binnen 15 km van mijn ouders en zag ze mss eens per maand. Nu ik 175 km verderop woon ga ik bijna wekelijks en maak ik ook echt tijd om daar te zijn. Persoonlijk vind ik het veel fijner, zij ook trouwens.
Flut zeg, het maximale qua reisafstand is Nederland is zo'n 5 uur, en dan tel ik van Vaals tot ergens op de Waddeneilanden.
200 km is niets. Vind ik dan
En om eerlijk te zijn, ik woonde eerst binnen 15 km van mijn ouders en zag ze mss eens per maand. Nu ik 175 km verderop woon ga ik bijna wekelijks en maak ik ook echt tijd om daar te zijn. Persoonlijk vind ik het veel fijner, zij ook trouwens.
zondag 24 juni 2018 om 21:09
Jij laat niet makkelijk los hè?redbulletje schreef: ↑24-06-2018 21:00Maar wat heeft jou dan doen besluiten daar naartoe te gaan? Wil je juist weg bij je familie?
Misschien heb je wel wat gelijk trouwens. Mijn jeugd is niet geweldig geweest en ben altijd aan het zorgen geweest, als kind al. Heb zelf ook al eens gedacht: ik moet mijn eigen leven beginnen. En misschien lukt dat beter met wat afstand. Maar dit komt pas sinds kort bij me naar boven, dat speelde niet bewust mee in de keuze. Maar onderbewust wellicht wel
zondag 24 juni 2018 om 21:11
zondag 24 juni 2018 om 21:16
Nee je hebt een punt hoor. Waardeer ook zeker elke reactie. Ben blij met elke mening, haha.zeeuwsmeisje1981 schreef: ↑24-06-2018 21:04Toch lijkt me dat verstandig. Als ik je verhaal lees dan klinkt het alsof het gezond is je wat los te maken van je familie. Maar we hebben allemaal een support systeem nodig. Je helemaal aanpassen aan het leven van je vriend is weer het andere uiterste. Dan verruil je eigenlijk de ongezonde relatie met je familie in voor een mogelijk ongezonde relatie met je vriend. Het is niet verkeerd om daar even bij stil te staan. Verder moet je je natuurlijk niet door je familie laten chanteren. Wat vinden je vrienden (m/v) van je verhuizing?
Moet me zeker wat losmaken van mijn familie. Maar wil absoluut niet me volledige richten op mijn vriend daar en zijn kring. Wil daar uiteraard ook werken en een eigen kring opbouwen. Heb al contact met twee meiden daar, die losstaan van de vriendengroep. Ik hoop dit natuurlijk uit te bouwen en wellicht ook leuk contact te krijgen met collega’s en andere mensen.
Ben echt niet van plan om daar achterover te leunen en elke avond met vriend op de bank te zitten.
Vrienden vinden het natuurlijk ook jammer, afstand wordt toch wat groter. Maar zij denken meer in mogelijkheden en bekijken het toch net wat anders. Zijn erg blij voor me
anoniem_371778 wijzigde dit bericht op 24-06-2018 21:24
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
6.88% gewijzigd
zondag 24 juni 2018 om 21:20
Nou! Alsof ik het zelf geschreven heb.GenieInABottle schreef: ↑24-06-2018 21:07Als dit goed voelt voor jou gewoon doen. En idd tegen je ouders en oma zeggen dat je best begrijpt dat ze het lastig vinden en dat jij het lastig vindt om zo veel negativiteit omtrent jouw keuze te horen.
Flut zeg, het maximale qua reisafstand is Nederland is zo'n 5 uur, en dan tel ik van Vaals tot ergens op de Waddeneilanden.
200 km is niets. Vind ik dan
En om eerlijk te zijn, ik woonde eerst binnen 15 km van mijn ouders en zag ze mss eens per maand. Nu ik 175 km verderop woon ga ik bijna wekelijks en maak ik ook echt tijd om daar te zijn. Persoonlijk vind ik het veel fijner, zij ook trouwens.
Ik denk inderdaad ook dat ik straks hele andere tijd met mijn familie heb. Waardevoller, misschien.
Wat een lieve reacties van je, dankje. Zou ik je misschien een pb mogen sturen? Heb even een gekke vraag
zondag 24 juni 2018 om 21:28
GestuurdGenieInABottle schreef: ↑24-06-2018 21:22Ja hoor stuur maar. Geef even aan als je hem verstuurd hebt, de pb's doen het niet altijd. Dan kan ik even checken!
Je hebt antwoord, hij was in goede orde door de postduif afgeleverd 
zondag 24 juni 2018 om 22:44
Heb zelf op diverse plekken in Nederland gewoont, het verste was 250 km bij mijn ouders vandaan. En mantelzorg gedaan, is te doen hoor. Niet dagelijks heen en weer natuurlijk, maar het is het eind van de wereld niet. Ik heb ook veel gereisd en had ook aan een Canadees oid kunnen blijven plakken, dat was gekker geweest.
Ik heb zelf nooit heimwee gehad maar wel verhalen van vriendinnen gehoord die er echt aan kapot gingen. Maar dat weet je pas als je het probeert. Zet m op!
Ik heb zelf nooit heimwee gehad maar wel verhalen van vriendinnen gehoord die er echt aan kapot gingen. Maar dat weet je pas als je het probeert. Zet m op!
The owls are not what they seem
zondag 24 juni 2018 om 22:52
Zo'n jeugd heb ik ook gehad, op mijn 21e ben ik richting mijn vriend vertrokken. Inmiddels is hij mijn man (ruim 20 jaar verder) en woon ik hier nog steeds. Nooit spijt van gehad. De afstand deed de verstandhouding ook goed, al zal het nooit de band worden die ik inmiddels met mijn schoonfamilie heb.Lientje900 schreef: ↑24-06-2018 21:09Jij laat niet makkelijk los hè?
Misschien heb je wel wat gelijk trouwens. Mijn jeugd is niet geweldig geweest en ben altijd aan het zorgen geweest, als kind al. Heb zelf ook al eens gedacht: ik moet mijn eigen leven beginnen. En misschien lukt dat beter met wat afstand. Maar dit komt pas sinds kort bij me naar boven, dat speelde niet bewust mee in de keuze. Maar onderbewust wellicht wel
maandag 25 juni 2018 om 07:40
Je bent 26 en je hoeft niet aan hun mening te voldoen, maar ik denk dat het fijner voor je gevoel is als je toch die ‘goedkeuring’ van ze hebt.
Als je al hebt besloten die kant op te gaan staat het al vast. Probeer ze de positieve kanten ervan te laten inzien en met de tijd zullen ze zien dat jij ook daar net zo gelukkig bent.
Als je al hebt besloten die kant op te gaan staat het al vast. Probeer ze de positieve kanten ervan te laten inzien en met de tijd zullen ze zien dat jij ook daar net zo gelukkig bent.
maandag 25 juni 2018 om 07:51
Vervelend dat ze je niet steunen. Maar kies voor jezelf. Ik neem aan dat je dit wilt, dus doe het gewoon. Legio kinderen die een end bij hun ouders vandaan wonen. Mijn ouders hebben zeven kinderen en er woont er maar één bij hen in de woonplaats. Een broer van mij woont in het buitenland, de rest verspreid door heel Nederland. We zien elkaar allemaal regelmatig en dat is hartstikke gezellig. Ik bedoel maar: het hoeft niet zo'n drama te zijn.
maandag 25 juni 2018 om 08:11
Ik heb niet alles gelezen maar ik ben een paar jaar geleden ook bijna twee uur van mijn familie gaan wonen voor de liefde. En ja, mijn familie en vrienden waren heel blij voor mij en stonden achter mijn keuze maar ze hebben ook eerlijk gezegd dat ze het heel erg vinden. Ik kan mijn werk vanuit heel Nederland doen, ik ben gewend om veel te rijden en mijn huis was gemakkelijker te verkopen. Hier zijn de huizenprijzen gunstiger, mijn man moest zijn werk opgeven en is een dorp gewend terwijl ik in een stad woonde. Hij was weggekwijnd in mijn woonplaats. Ik pas me gewoon veel makkelijker aan dus die keuze was snel gemaakt.
Ik heb het nu zo ingericht dat we een mooie logeerkamer hebben en mijn moeder en zusje, en vader en stiefmoeder regelmatig een weekendje komen. Vader en stiefmoeder wonen in Spanje en logeren sowieso de nacht dat ze hier landen en de nacht voordat ze vertrekken bij ons.
Verder ben ik altijd een dag per week vrij en ga ik gemiddeld eens per twee weken naar mijn oude woonplaats. Ik ga in de ochtend zodat ik koffie drink met een vriendin, lunch met een andere, de middag ook nog heb voor zusje of andere familie en vaak logeer ik dan bij mijn moeder of zusje. Dan ga ik zaterdagochtend weer naar huis!
Het scheelt dat we nog geen kinderen hebben maar dan kan het natuurlijk ook nog. Iets minder adresjes aandoen en logeren bij moeder en zusje dan ook daarheen. Kan ook met een baby. Vriendinnen komen soms hier maar hebben meerdere kinderen waarvan een vriendin haar dochter erg allergisch is voor katten dus dat is voor niemand leuk.
Sja.. ik pendel gewoon regelmatig terug dus. Met goede muziek, koffie en hard meezingen is twee uur inner auto ook zo voorbij toch
komt goed, TO!
Ik heb het nu zo ingericht dat we een mooie logeerkamer hebben en mijn moeder en zusje, en vader en stiefmoeder regelmatig een weekendje komen. Vader en stiefmoeder wonen in Spanje en logeren sowieso de nacht dat ze hier landen en de nacht voordat ze vertrekken bij ons.
Verder ben ik altijd een dag per week vrij en ga ik gemiddeld eens per twee weken naar mijn oude woonplaats. Ik ga in de ochtend zodat ik koffie drink met een vriendin, lunch met een andere, de middag ook nog heb voor zusje of andere familie en vaak logeer ik dan bij mijn moeder of zusje. Dan ga ik zaterdagochtend weer naar huis!
Het scheelt dat we nog geen kinderen hebben maar dan kan het natuurlijk ook nog. Iets minder adresjes aandoen en logeren bij moeder en zusje dan ook daarheen. Kan ook met een baby. Vriendinnen komen soms hier maar hebben meerdere kinderen waarvan een vriendin haar dochter erg allergisch is voor katten dus dat is voor niemand leuk.
Sja.. ik pendel gewoon regelmatig terug dus. Met goede muziek, koffie en hard meezingen is twee uur inner auto ook zo voorbij toch
komt goed, TO!
maandag 25 juni 2018 om 08:17
Dit! Ik ben in Utrecht gaan wonen om te studeren, daar lang gebleven en nu woon ik in Rotterdam vanwege werk. Mijn ouders in Arnhem. Ik houd van mijn ouders en ze zijn belangrijk voor me, maar mijn eigen leven met mijn studie, werk, hobbies, vrienden, relaties en inmiddels man en kind heb ik zelf vorm gegeven. Maak jouw keuzes en maak je leven leuk voor jezelf! Jammer dat je geen steun krijgt van je familie, maar als je dit zelf zeker weet dan kun je het prima zonder die steun.GenieInABottle schreef: ↑24-06-2018 21:11Och Lientje, een woonplaats is niet meer dan een woonplaats. Verhuizen kan altijd weer. Ga wonen waar jij je prettig voelt. Mss ga je eens terug, mss ga je eens naar een ander land, dat weet je niet. Laat het afhangen van jouw wensen en gevoel, en bedenk dat je altijd een keuze kunt maken!
En voor redbulletje: mijn man is voor onze relatie naar een ander land verhuisd. Dus dat gebeurt ook.
maandag 25 juni 2018 om 15:32
Goed om te lezen, dankjewel! Het is inderdaad niet aan de andere kant van de wereld, slechts aan de andere kant van ons kleine landLadyL0101 schreef: ↑24-06-2018 22:44Heb zelf op diverse plekken in Nederland gewoont, het verste was 250 km bij mijn ouders vandaan. En mantelzorg gedaan, is te doen hoor. Niet dagelijks heen en weer natuurlijk, maar het is het eind van de wereld niet. Ik heb ook veel gereisd en had ook aan een Canadees oid kunnen blijven plakken, dat was gekker geweest.
Ik heb zelf nooit heimwee gehad maar wel verhalen van vriendinnen gehoord die er echt aan kapot gingen. Maar dat weet je pas als je het probeert. Zet m op!
En inderdaad, voor hetzelfde geld tref je een Amerikaan of Australiër.. Het kan altijd erger.Met heimwee blijft het toch lastig inschatten. Dat weet je toch pas als je het inderdaad probeert.
maandag 25 juni 2018 om 15:33
Mooi dat je zo'n succesverhaal hebtTiana_76 schreef: ↑24-06-2018 22:52Zo'n jeugd heb ik ook gehad, op mijn 21e ben ik richting mijn vriend vertrokken. Inmiddels is hij mijn man (ruim 20 jaar verder) en woon ik hier nog steeds. Nooit spijt van gehad. De afstand deed de verstandhouding ook goed, al zal het nooit de band worden die ik inmiddels met mijn schoonfamilie heb.
Ik denk dat de afstand onze verstandhouding ook wel goed zal doen. Ik ben benieuwd. Mijn schoonfamilie is ook heel anders.
maandag 25 juni 2018 om 15:34
Ja, dat is het inderdaad. Het hoeft allemaal niet, maar als je wat goedkeuring krijgt, is dat toch wel een fijn gevoel. Gek hoe zoiets toch in je hoofd werkt.dderyaa66 schreef: ↑25-06-2018 07:40Je bent 26 en je hoeft niet aan hun mening te voldoen, maar ik denk dat het fijner voor je gevoel is als je toch die ‘goedkeuring’ van ze hebt.
Als je al hebt besloten die kant op te gaan staat het al vast. Probeer ze de positieve kanten ervan te laten inzien en met de tijd zullen ze zien dat jij ook daar net zo gelukkig bent.
Mijn beslissing staat inderdaad vast. Ik zal inderdaad proberen om ze wat positiever te stemmen, dankje
maandag 25 juni 2018 om 15:35
Dat hoeft het inderdaad niet. Goed om te lezen dat het allemaal werkt bij jullie. Ik hoop dat het voor mij ook zo'n verhaal zal wordenzephora schreef: ↑25-06-2018 07:51Vervelend dat ze je niet steunen. Maar kies voor jezelf. Ik neem aan dat je dit wilt, dus doe het gewoon. Legio kinderen die een end bij hun ouders vandaan wonen. Mijn ouders hebben zeven kinderen en er woont er maar één bij hen in de woonplaats. Een broer van mij woont in het buitenland, de rest verspreid door heel Nederland. We zien elkaar allemaal regelmatig en dat is hartstikke gezellig. Ik bedoel maar: het hoeft niet zo'n drama te zijn.
maandag 25 juni 2018 om 15:38
Ik herken heel veel in je verhaal! De redenen om daarnaar toe te verhuizen zijn bij mij zeker vergelijkbaar. Leuk om te lezen!Marte007 schreef: ↑25-06-2018 08:11Ik heb niet alles gelezen maar ik ben een paar jaar geleden ook bijna twee uur van mijn familie gaan wonen voor de liefde. En ja, mijn familie en vrienden waren heel blij voor mij en stonden achter mijn keuze maar ze hebben ook eerlijk gezegd dat ze het heel erg vinden. Ik kan mijn werk vanuit heel Nederland doen, ik ben gewend om veel te rijden en mijn huis was gemakkelijker te verkopen. Hier zijn de huizenprijzen gunstiger, mijn man moest zijn werk opgeven en is een dorp gewend terwijl ik in een stad woonde. Hij was weggekwijnd in mijn woonplaats. Ik pas me gewoon veel makkelijker aan dus die keuze was snel gemaakt.
Ik heb het nu zo ingericht dat we een mooie logeerkamer hebben en mijn moeder en zusje, en vader en stiefmoeder regelmatig een weekendje komen. Vader en stiefmoeder wonen in Spanje en logeren sowieso de nacht dat ze hier landen en de nacht voordat ze vertrekken bij ons.
Verder ben ik altijd een dag per week vrij en ga ik gemiddeld eens per twee weken naar mijn oude woonplaats. Ik ga in de ochtend zodat ik koffie drink met een vriendin, lunch met een andere, de middag ook nog heb voor zusje of andere familie en vaak logeer ik dan bij mijn moeder of zusje. Dan ga ik zaterdagochtend weer naar huis!
Het scheelt dat we nog geen kinderen hebben maar dan kan het natuurlijk ook nog. Iets minder adresjes aandoen en logeren bij moeder en zusje dan ook daarheen. Kan ook met een baby. Vriendinnen komen soms hier maar hebben meerdere kinderen waarvan een vriendin haar dochter erg allergisch is voor katten dus dat is voor niemand leuk.
Sja.. ik pendel gewoon regelmatig terug dus. Met goede muziek, koffie en hard meezingen is twee uur inner auto ook zo voorbij toch
Wat een goed idee om eens in de twee weken terug te gaan naar je oude woonplaats. Ik zat al te bedenken hoe ik zoiets een beetje kan organiseren. Dit lijkt me een goed idee. Ik moet nog wel iets langer rijden, maar zoiets moet te doen zijn. En een logeerkamer komt er absoluut ook. Wellicht zelfs twee.
En autoritjes vind ik altijd leuk
Dankje voor je positieve reactie, leuk om te lezen hoe anderen het doen/gedaan hebben.
maandag 25 juni 2018 om 15:40
Dankje! Deze reactie zal ik ook zeker in mijn oren knopenaikidoka schreef: ↑25-06-2018 08:17Dit! Ik ben in Utrecht gaan wonen om te studeren, daar lang gebleven en nu woon ik in Rotterdam vanwege werk. Mijn ouders in Arnhem. Ik houd van mijn ouders en ze zijn belangrijk voor me, maar mijn eigen leven met mijn studie, werk, hobbies, vrienden, relaties en inmiddels man en kind heb ik zelf vorm gegeven. Maak jouw keuzes en maak je leven leuk voor jezelf! Jammer dat je geen steun krijgt van je familie, maar als je dit zelf zeker weet dan kun je het prima zonder die steun.
En voor redbulletje: mijn man is voor onze relatie naar een ander land verhuisd. Dus dat gebeurt ook.
Ik denk inderdaad ook dat het ook zo wel helemaal goed komt.
