Psyche
alle pijlers
Verschillende therapieën, wat helpt echt?
zondag 8 juli 2018 om 11:40
Ik heb al vaker een topic geopend, maar wil toch mijn verhaal kwijt. In 2011 is mijn angst begonnen. Daarvoor was ik ook al wel heel gevoelig, toen ook vaak hyperventilatie gehad. Maar mijn jeugd was niet altijd fijn, streefde ook altijd naar perfectie en er zijn in het verleden wat erge dingen gebeurd. In 2011 kreeg ik angst en straatvrees dat ik nauwelijks naar buiten ging. Dit gebeurde nadat ik was gestopt met een HBO opleiding. Was te hoog gegrepen en wou weer laten zien wat ik kon.
Een hele rit van therapeuten en psychologen gehad. Bij 1 therapeut liep het uit de hand en maakte hij misbruik van de situatie. Bij de huisarts geweest en anti depressiva gekregen maar een maand geslikt maar was niks mee gestopt. Ging toen ook bergafwaarts en zat in een diep dal. Had nergens zin in en deed aan automutilatie.
Uiteindelijk merkte ik dat het wat beter ging door gesprekken met psycholoog. Daarvoor was ik onzeker en walgde ik van mezelf. En kreeg ik uiteindelijk meer grip op mijn leven en natuurlijk had ik wel een terugval maar ik wist hoe ik er mee om moest gaan. En kon beter omgaan met mijn angst voor ziektes etc. Alleen in een stressvolle periode kwam het meer terug, maar wist het te handhaven.
Nu zijn we 2018 en opeens komt alles weer terug. Het is vorig jaar begonnen. Was een hectisch jaar. Toen terug gegaan naar mijn oude psycholoog. Die heeft mij doorverwezen naar een 1e lijns psycholoog. Ik krijg daar nu CGT. En dacht dat gaat helpen omdat bij mij een angststoornis is geconstateerd. Alleen heb nu wel veel klachten en kom maar niet tot rust. Weet eigenlijk ook niet wat ik.met mijn leven moet. En dat maakt mij bang. Heb soms zo last van angst dat ik dingen vermijd.
Ik zit ook bij oefentherapie cesar mensendieck. Om te leren ontspannen en dat heeft geduld nodig. Maar nog steeds voel ik mij onzeker. Ben bang om fouten te maken, maak mij druk om dingen en wat mensen van mij denken, voel mij dik en ben niet tevreden met mijzelf, kan alleen maar piekeren en daardoor minder goed genieten. Het is niet zo dat ik.niet meer wil leven, juist wel, zie ook wel in dat het leven mooi is.
Ik zit nu wel bij cesar mensendieck en pyscholoog voor CGT, alleen dat is zo gericht op mijn angstgedachten en positief denken. Ik heb toen wel aangegeven dat ik best onzeker ben en om mij van alles druk maak. Daar wordt vaak niks mee gedaan en ik loop daar al edn half jaar. Soms helpt het, soms niet. Die psycholoog die mij toen doorgestuurd had, had ik altijd wel fijne gesprekken mee en was meer gericht op andere dingen. Alleen ook daar durf ik niet goed contact mee op te nemen omdat zij destijds zei het is beter dat ik je doorstuur.
En nu ben ik 30 jaar en soms bang dat dit nooit overgaat, wil ook gewoon leven zonder mij druk te hoeven te maken etc. Ben laatst ook naar de huisarts geweest en iedereen zegt jij wil te snel, geef alle therapieën een kans, het is niet in 1,2,3 keer weg. Maar hoelang moet ik nog wachten en het een kans geven.... het ging een tijd goed maar nu ben ik op zo punt gekomen dat ik soms niet weet wat ik met mijn leven moet...
En toch moet ik van mij afschrijven.... sorry voor het lange verhaal.
Een hele rit van therapeuten en psychologen gehad. Bij 1 therapeut liep het uit de hand en maakte hij misbruik van de situatie. Bij de huisarts geweest en anti depressiva gekregen maar een maand geslikt maar was niks mee gestopt. Ging toen ook bergafwaarts en zat in een diep dal. Had nergens zin in en deed aan automutilatie.
Uiteindelijk merkte ik dat het wat beter ging door gesprekken met psycholoog. Daarvoor was ik onzeker en walgde ik van mezelf. En kreeg ik uiteindelijk meer grip op mijn leven en natuurlijk had ik wel een terugval maar ik wist hoe ik er mee om moest gaan. En kon beter omgaan met mijn angst voor ziektes etc. Alleen in een stressvolle periode kwam het meer terug, maar wist het te handhaven.
Nu zijn we 2018 en opeens komt alles weer terug. Het is vorig jaar begonnen. Was een hectisch jaar. Toen terug gegaan naar mijn oude psycholoog. Die heeft mij doorverwezen naar een 1e lijns psycholoog. Ik krijg daar nu CGT. En dacht dat gaat helpen omdat bij mij een angststoornis is geconstateerd. Alleen heb nu wel veel klachten en kom maar niet tot rust. Weet eigenlijk ook niet wat ik.met mijn leven moet. En dat maakt mij bang. Heb soms zo last van angst dat ik dingen vermijd.
Ik zit ook bij oefentherapie cesar mensendieck. Om te leren ontspannen en dat heeft geduld nodig. Maar nog steeds voel ik mij onzeker. Ben bang om fouten te maken, maak mij druk om dingen en wat mensen van mij denken, voel mij dik en ben niet tevreden met mijzelf, kan alleen maar piekeren en daardoor minder goed genieten. Het is niet zo dat ik.niet meer wil leven, juist wel, zie ook wel in dat het leven mooi is.
Ik zit nu wel bij cesar mensendieck en pyscholoog voor CGT, alleen dat is zo gericht op mijn angstgedachten en positief denken. Ik heb toen wel aangegeven dat ik best onzeker ben en om mij van alles druk maak. Daar wordt vaak niks mee gedaan en ik loop daar al edn half jaar. Soms helpt het, soms niet. Die psycholoog die mij toen doorgestuurd had, had ik altijd wel fijne gesprekken mee en was meer gericht op andere dingen. Alleen ook daar durf ik niet goed contact mee op te nemen omdat zij destijds zei het is beter dat ik je doorstuur.
En nu ben ik 30 jaar en soms bang dat dit nooit overgaat, wil ook gewoon leven zonder mij druk te hoeven te maken etc. Ben laatst ook naar de huisarts geweest en iedereen zegt jij wil te snel, geef alle therapieën een kans, het is niet in 1,2,3 keer weg. Maar hoelang moet ik nog wachten en het een kans geven.... het ging een tijd goed maar nu ben ik op zo punt gekomen dat ik soms niet weet wat ik met mijn leven moet...
En toch moet ik van mij afschrijven.... sorry voor het lange verhaal.
zondag 8 juli 2018 om 12:04
Pas een halfjaartje inderdaad. Zou het logisch zijn om problemen die je vanaf heel jonge leeftijd al begon op te bouwen in een halfjaartje zou kunnen wegwerken?
De viersprong is een goede tip, daar zit veel expertise. Er zijn ook andere instellingen en (psycho)therapeuten die helpen. Er zijn allerlei methodieken die helpen. Een passende methode draagt bij, een therapeut met deskundigheid en ervaring, een therapeut met wie je een goede klik hebt en van jezelf openheid - naar je therapeut toe, maar ook de openheid voor verandering en nieuwe ideeën - en bereidheid om je eigen overtuigingen uit te dagen en los te laten. Wanneer dit alles op een rijtje is kan zo'n proces 2+ jaar duren en vaak duurt het ook lang voordat je deze 'ingrediënten' allemaal bij elkaar hebt.
CGT is vaak wel vrij rationeel en dat helpt vaak heel veel. Er ligt echter vaak ook nog een stuk onder dat meer over gevoel gaat. Geef gerust nog een keer bij je psycholoog aan je behoefte om het over die onzekerheid te hebben. En ook juist dat je het gevoel hebt dat daar niets mee gedaan wordt. In therapie is het vaak niet eens dat er een oplossing komt bij het onderwerp dat je bespreekt, maar juist wanneer je je gevoel daarover bespreekt (hoe voelt het dat jij het steeds aangeeft, maar dat er voor jouw gevoel niks mee gedaan wordt) kunnen er interessante dingen aan het licht komen, of dingen die je confronteren, of frustreren, of een eye-opener.
zondag 8 juli 2018 om 12:05
Dit, ik loop al bijna 3 jaar bij psychologen rond, geef jezelf niet op je kop als het lang duurt.
Het is niet in een jaar ontstaan, dus zal ook niet in een jaar weggaan.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zondag 8 juli 2018 om 12:08
[...]
Ik pik dit even uit je andere topic. Ben je bereid dit écht te gaan geloven? Het niet alleen tegen jezelf te zeggen, maar er echt van overtuigd te zijn, jezelf te behandelen als iemand die er mag zijn, die oké is zoals ze is en dáár echt voor te gaan? Het is een stap om dit tegen jezelf te zeggen, het is een volgende stap om ernaar te handelen. Als jij onzekere gedachten hebt 'doe ik het wel goed?' kan je ook aan bovenstaande denken, hoe zou ik mezelf (of een ander) behandelen vanuit de overtuiging dat ik waardevol ben, dat ik oké ben zoals ik ben, dat ik er mag zijn? Behandel jezelf ook zo. Dat is best lastig als er een stem in je hoofd zit die continu, de hele dag het tegenovergestelde gelooft. Kun je nagaan hoe vaak je heel bewust hiermee bezig zal moeten zijn op een dag. Zorg voor jezelf vanuit bovenstaande overtuiging. Maar dan moet je er wel oprecht in geloven.
Ik pik dit even uit je andere topic. Ben je bereid dit écht te gaan geloven? Het niet alleen tegen jezelf te zeggen, maar er echt van overtuigd te zijn, jezelf te behandelen als iemand die er mag zijn, die oké is zoals ze is en dáár echt voor te gaan? Het is een stap om dit tegen jezelf te zeggen, het is een volgende stap om ernaar te handelen. Als jij onzekere gedachten hebt 'doe ik het wel goed?' kan je ook aan bovenstaande denken, hoe zou ik mezelf (of een ander) behandelen vanuit de overtuiging dat ik waardevol ben, dat ik oké ben zoals ik ben, dat ik er mag zijn? Behandel jezelf ook zo. Dat is best lastig als er een stem in je hoofd zit die continu, de hele dag het tegenovergestelde gelooft. Kun je nagaan hoe vaak je heel bewust hiermee bezig zal moeten zijn op een dag. Zorg voor jezelf vanuit bovenstaande overtuiging. Maar dan moet je er wel oprecht in geloven.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-07-2018 13:19
Reden: quoten uit een ander topic is niet toegestaan
Reden: quoten uit een ander topic is niet toegestaan
9.81% gewijzigd
zondag 8 juli 2018 om 12:21
Dat probeer ik wel maar heb soms zoveel gedachten in mijn hoofd, dat het soms niet geloofwaardig over komt. Soms.laat ik het er ook bij zittentu1nhek schreef: ↑08-07-2018 12:08"Bij oefentherapie heb ik wel een oefening gekregen waarbij ik steeds moet zeggen, ik ben waardevol, ik ben oke, ik mag er zijn. Daar ben ik wel mee bezig, soms dringt het niet tot me door."
Ik pik dit even uit je andere topic. Ben je bereid dit écht te gaan geloven? Het niet alleen tegen jezelf te zeggen, maar er echt van overtuigd te zijn, jezelf te behandelen als iemand die er mag zijn, die oké is zoals ze is en dáár echt voor te gaan? Het is een stap om dit tegen jezelf te zeggen, het is een volgende stap om ernaar te handelen. Als jij onzekere gedachten hebt 'doe ik het wel goed?' kan je ook aan bovenstaande denken, hoe zou ik mezelf (of een ander) behandelen vanuit de overtuiging dat ik waardevol ben, dat ik oké ben zoals ik ben, dat ik er mag zijn? Behandel jezelf ook zo. Dat is best lastig als er een stem in je hoofd zit die continu, de hele dag het tegenovergestelde gelooft. Kun je nagaan hoe vaak je heel bewust hiermee bezig zal moeten zijn op een dag. Zorg voor jezelf vanuit bovenstaande overtuiging. Maar dan moet je er wel oprecht in geloven.
zondag 8 juli 2018 om 12:55
Eens met de rest, een halfjaar is niks... hoeveel sessies heb je ongeveer gehad nu?
Bespreek met je psycholoog wat jij nodig denkt te hebben. En bekijk samen hoe en wat jullie gaan aanpakken.
Daarnaast, is alles wat je nu beschrijft in je OP niet een manier om af te leiden van het échte probleem? Je angsten zijn natuurlijk jaren een veilige haven geweest en die veilige haven wordt nu bedreigd met afbreken. Door de bulldozers op te vangen aan het begin van de straat met een kop koffie (onzekeheid etc) zorg je ervoor dat je veilige haventje (angsten) niet wordt afgebroken...
Bespreek met je psycholoog wat jij nodig denkt te hebben. En bekijk samen hoe en wat jullie gaan aanpakken.
Daarnaast, is alles wat je nu beschrijft in je OP niet een manier om af te leiden van het échte probleem? Je angsten zijn natuurlijk jaren een veilige haven geweest en die veilige haven wordt nu bedreigd met afbreken. Door de bulldozers op te vangen aan het begin van de straat met een kop koffie (onzekeheid etc) zorg je ervoor dat je veilige haventje (angsten) niet wordt afgebroken...
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 8 juli 2018 om 13:10
.
Overweeg het idee dat dit een keuze is. Of een handige truc van je psyche, zo zou je het ook kunnen zien, maar wel dat jij degene bent met de macht om die truc onderuit te halen.
Aansluitend op wat KiaOra schrijft, een manier om die veilige copingsmechanisme niet te hoeven afbreken.
maandag 9 juli 2018 om 16:42
Maar je schrijft dat je al bij een psycholoog loopt en dat die therapie gericht is op positief denken en angst. Vervolgens zeg je dat je onzeker bent en dat daar niks mee gedaan wordt. Dat snap ik niet...
Komt jouw angst niet voort vanuit je onzekerheid en negatief denken over jezelf, dan? Je gedachten beïnvloeden toch je gevoel? Ik kan me voorstellen dat je, als je dié gedachten aanpakt, je ook je angsten aanpakt.
Lieverd, jij gelooft je eigen negatieve gedachten waarschijnlijk nog... die zitten diep, mégadiep in jezelf verankerd. Ga die te lijf, met alles wat je in je hebt. Mij heeft schematherapie ook bijzonder goed geholpen. Het hielp om die negatieve gedachten een naam te geven; de bestraffende ouder, of de innerlijke criticus. Toen ik die negatieve stem ging loskoppelen van mezelf, ging ik hem beter horen. Ik hoorde wat ie zei, en ik leerde hem eerst in twijfel te trekken, toen tegen te spreken en uiteindelijk geloofde ik die hele stem niet meer.
Het kostte me een half jaar interne schematherapie bij de Viersprong in Halsteren en het is elke minuut waard geweest. Ik zou me er echt in verdiepen als ik jou was, want op deze manier hoef je niet te leven
Komt jouw angst niet voort vanuit je onzekerheid en negatief denken over jezelf, dan? Je gedachten beïnvloeden toch je gevoel? Ik kan me voorstellen dat je, als je dié gedachten aanpakt, je ook je angsten aanpakt.
Lieverd, jij gelooft je eigen negatieve gedachten waarschijnlijk nog... die zitten diep, mégadiep in jezelf verankerd. Ga die te lijf, met alles wat je in je hebt. Mij heeft schematherapie ook bijzonder goed geholpen. Het hielp om die negatieve gedachten een naam te geven; de bestraffende ouder, of de innerlijke criticus. Toen ik die negatieve stem ging loskoppelen van mezelf, ging ik hem beter horen. Ik hoorde wat ie zei, en ik leerde hem eerst in twijfel te trekken, toen tegen te spreken en uiteindelijk geloofde ik die hele stem niet meer.
Het kostte me een half jaar interne schematherapie bij de Viersprong in Halsteren en het is elke minuut waard geweest. Ik zou me er echt in verdiepen als ik jou was, want op deze manier hoef je niet te leven
