Psyche
alle pijlers
Vraag aan introverten
zondag 9 september 2018 om 13:09
Hoi!
Ik heb een vraag aan de introverte mensen onder ons. Ik weet sinds een jaar dat ik een introvert type ben en dat verklaarde voor mij een heleboel. Ik ben inmiddels 29 en ik heb heel m'n leven geworsteld met het onderhouden van vriendschappen omdat er vaak sprake was van bepaalde verwachtingen, waar ik voor mijn gevoel niet aan kon voldoen. Ik werd altijd gezien als stil, saai, partypooper etc. Ik heb geen sociale angst en ik ben absoluut niet verlegen, maar m'n batterij loopt gewoon heel snel leeg in sociale situaties. Ik zou heel graag extraverter willen zijn, maar ik stort in als ik mezelf wat dat betreft teveel push en daar heb ik heel veel moeite mee. Ik lijk niet te kunnen accepteren dat ik introvert ben, een beetje "het gras lijkt altijd groener aan de overkant" idee.
Ik heb hierdoor ook weinig vrienden en de vriendschappen die ik heb, zijn allemaal een op een. Het is niet zo dat ik ongelukkig ben en ik waardeer deze vriendschappen ontzettend, maar ik voel me toch best wel vaak eenzaam en ik mis het heel erg om een grote groep vrienden om me heen te hebben, terwijl uit mijn verleden ook is gebleken dat ik mezelf snel voorbij loop en ik niet helemaal in staat lijk te zijn om het tempo van een vriendengroep bij te houden.
Het is dus heel dubbel en het lijkt vooral te gaan om acceptatie van mezelf. Ik voel constant de drang om vriendschappen op te bouwen omdat ik me eenzaam voel, maar als het zover is dan trek ik me toch liever terug omdat het me veel energie kost. Mijn vraag is daarom: herkennen jullie dit en hoe gaan jullie hiermee om?
Alvast heel erg bedankt!
Ik heb een vraag aan de introverte mensen onder ons. Ik weet sinds een jaar dat ik een introvert type ben en dat verklaarde voor mij een heleboel. Ik ben inmiddels 29 en ik heb heel m'n leven geworsteld met het onderhouden van vriendschappen omdat er vaak sprake was van bepaalde verwachtingen, waar ik voor mijn gevoel niet aan kon voldoen. Ik werd altijd gezien als stil, saai, partypooper etc. Ik heb geen sociale angst en ik ben absoluut niet verlegen, maar m'n batterij loopt gewoon heel snel leeg in sociale situaties. Ik zou heel graag extraverter willen zijn, maar ik stort in als ik mezelf wat dat betreft teveel push en daar heb ik heel veel moeite mee. Ik lijk niet te kunnen accepteren dat ik introvert ben, een beetje "het gras lijkt altijd groener aan de overkant" idee.
Ik heb hierdoor ook weinig vrienden en de vriendschappen die ik heb, zijn allemaal een op een. Het is niet zo dat ik ongelukkig ben en ik waardeer deze vriendschappen ontzettend, maar ik voel me toch best wel vaak eenzaam en ik mis het heel erg om een grote groep vrienden om me heen te hebben, terwijl uit mijn verleden ook is gebleken dat ik mezelf snel voorbij loop en ik niet helemaal in staat lijk te zijn om het tempo van een vriendengroep bij te houden.
Het is dus heel dubbel en het lijkt vooral te gaan om acceptatie van mezelf. Ik voel constant de drang om vriendschappen op te bouwen omdat ik me eenzaam voel, maar als het zover is dan trek ik me toch liever terug omdat het me veel energie kost. Mijn vraag is daarom: herkennen jullie dit en hoe gaan jullie hiermee om?
Alvast heel erg bedankt!
zondag 9 september 2018 om 13:51
Ik herken me hier volledig in.
Heb exact hetzelfde, heb ook steeds de drang voor nieuwe vriendschappen maar op een of andere manier vraagt het ook teveel energie van mij. Dit komt omdat ik HSP heb en ik de dingen anders bekijk en interpreteer. Ik struggle hier zelf nog hard mee dus ga ik je forum mee volgen
Ik heb dit zelf al een tijdje geleden ontdekt over mezelf en zoals je zegt dat het gras groener is aan de overkant, dat gevoel heb ik nog steeds.
Je bent helemaal niet alleen!
Heb exact hetzelfde, heb ook steeds de drang voor nieuwe vriendschappen maar op een of andere manier vraagt het ook teveel energie van mij. Dit komt omdat ik HSP heb en ik de dingen anders bekijk en interpreteer. Ik struggle hier zelf nog hard mee dus ga ik je forum mee volgen
Ik heb dit zelf al een tijdje geleden ontdekt over mezelf en zoals je zegt dat het gras groener is aan de overkant, dat gevoel heb ik nog steeds.Je bent helemaal niet alleen!
zondag 9 september 2018 om 13:52
Ik herken het in die zin dat ik geen energie krijg van grote groepen mensen, maar eenzaam voel ik me daardoor niet. Ik hang er gewoon geen waardeoordeel aan..
Ik moet er overigens totaal niet aan denken om grote groepen om me heen te hebben, dus mis ik het ook niet... en heb al helemaal niet de neiging dit op te zoeken.
Heb overigens wel extraverte mensen om me heen..
Ik moet er overigens totaal niet aan denken om grote groepen om me heen te hebben, dus mis ik het ook niet... en heb al helemaal niet de neiging dit op te zoeken.
Heb overigens wel extraverte mensen om me heen..
Nou ja.. dat dus..
zondag 9 september 2018 om 13:53
Waarom zou je extravert willen zijn? En een grote groep vrienden? Waarom vind je het zo moeilijk om jezelf te accepteren?
Ik ben introvert en vind dat prima. Ik laad op door mezelf terug te trekken, niet door in gezelschap te zijn. Dat is voor mij een gegeven, niet iets dat ik zou willen/kunnen veranderen. Daarom zou een grote vriendengroep ook niks voor mij zijn. Eén op één vind ik ook veel fijner; liever een paar goede vriend(inn)en dan heel veel slechte.
Maar ik werk/leef misschien ook wel in een wat 'introverte' omgeving en ben denk ik niet zo gevoelig voor groepsdruk. En ik weet natuurlijk niet hoe dat voor jou is?
Ik ben introvert en vind dat prima. Ik laad op door mezelf terug te trekken, niet door in gezelschap te zijn. Dat is voor mij een gegeven, niet iets dat ik zou willen/kunnen veranderen. Daarom zou een grote vriendengroep ook niks voor mij zijn. Eén op één vind ik ook veel fijner; liever een paar goede vriend(inn)en dan heel veel slechte.
Maar ik werk/leef misschien ook wel in een wat 'introverte' omgeving en ben denk ik niet zo gevoelig voor groepsdruk. En ik weet natuurlijk niet hoe dat voor jou is?
zondag 9 september 2018 om 13:54
Ja, ik herken dit. Ik was vroeger weleens jaloers op mensen die continu konden ouwehoeren, gezellig zijn en lol hebben in groepen. Ik voelde me in een groep bijna altijd de observator, niet degene die meedeed. Inmiddels heb ik geaccepteerd dat ik nou eenmaal zo ben, dat ik een voorkeur heb voor 1-op-1 of een heel klein groepje en dat ik het moet doseren. Dat wil niet zeggen dat ik er nooit meer mee worstel, maar ik word er steeds beter in.
Mede omdat ik de voordelen van introvert zijn heb leren waarderen. Er zijn veel mensen die bijna niet alleen kunnen zijn. Die altijd anderen nodig hebben. Ik heb die beperking niet. Ik vind het fijn in mijn eentje en ik kan alles doen en overal naartoe, zonder dat ik daarvoor iemand anders moet vinden die hetzelfde wil. Die onafhankelijkheid en die vrijheid, die zijn mij veel waard. Ik heb allerlei dingen in mijn eentje ondernomen die anderen niet durven.
En ik geloof dat ik wat contemplatiever en relaxter ben dan de gemiddelde extravert. Ik kan genieten van kleine dingen en heb niet constant allerlei thrills en kicks nodig. En van FOMO heb ik dus ook helemaal geen last.
Mede omdat ik de voordelen van introvert zijn heb leren waarderen. Er zijn veel mensen die bijna niet alleen kunnen zijn. Die altijd anderen nodig hebben. Ik heb die beperking niet. Ik vind het fijn in mijn eentje en ik kan alles doen en overal naartoe, zonder dat ik daarvoor iemand anders moet vinden die hetzelfde wil. Die onafhankelijkheid en die vrijheid, die zijn mij veel waard. Ik heb allerlei dingen in mijn eentje ondernomen die anderen niet durven.
En ik geloof dat ik wat contemplatiever en relaxter ben dan de gemiddelde extravert. Ik kan genieten van kleine dingen en heb niet constant allerlei thrills en kicks nodig. En van FOMO heb ik dus ook helemaal geen last.
anoniem_336277 wijzigde dit bericht op 09-09-2018 13:57
2.29% gewijzigd
zondag 9 september 2018 om 13:56
zondag 9 september 2018 om 13:57
Het probleem is dat 'de norm' extravert is voor een grote groep mensen. Zoals je al schetst: energie krijgen van grote groepen mensen, grote vriendengroepen, veel feesten enz.
Accepteer dat je introvert bent! Daar is helemaal niets mis mee. Probeer je niet te meten met extraverte mensen. Iedereen is anders en jij wordt nu eenmaal niet gelukkig van grote groepen mensen, drukke feestjes enzovoort. Helemaal prima toch? Blijf lekker jezelf, want als je je teveel gaat aanpassen aan de norm voor extraverte mensen, omdat je bijvoorbeeld niet gezien wil worden als 'partypooper' dan word je daar op langere termijn echt niet gelukkig van.
Ik herken je verhaal wel. Probeer goed te investeren in 1-op-1 vriendschappen, eventueel zou je kunnen afspreken met meerdere vriendinnen tegelijk die waarschijnlijk goed zullen klikken/dezelfde interesses hebben. Daarnaast werken voor mij vriendschappen met introverte of lichtelijk extraverte mensen beter dan met écht extraverte mensen. Heeft denk ik ook te maken met interesses en dergelijke.
Accepteer dat je introvert bent! Daar is helemaal niets mis mee. Probeer je niet te meten met extraverte mensen. Iedereen is anders en jij wordt nu eenmaal niet gelukkig van grote groepen mensen, drukke feestjes enzovoort. Helemaal prima toch? Blijf lekker jezelf, want als je je teveel gaat aanpassen aan de norm voor extraverte mensen, omdat je bijvoorbeeld niet gezien wil worden als 'partypooper' dan word je daar op langere termijn echt niet gelukkig van.
Ik herken je verhaal wel. Probeer goed te investeren in 1-op-1 vriendschappen, eventueel zou je kunnen afspreken met meerdere vriendinnen tegelijk die waarschijnlijk goed zullen klikken/dezelfde interesses hebben. Daarnaast werken voor mij vriendschappen met introverte of lichtelijk extraverte mensen beter dan met écht extraverte mensen. Heeft denk ik ook te maken met interesses en dergelijke.
zondag 9 september 2018 om 14:00
Oprechte vraag: waarom zou dit typerend zijn voor introverten? Iedereen leeft toch "met zichzelf", gewoonweg omdat je niet "een ander" bent? In mijn leven fijn wel anderen betrokken, zoals bij iedereen, maar zie mijzelf wel als constante factor. Is dat voor extraverten anders?spell68 schreef: ↑09-09-2018 13:56Nee, ik herken het niet, maar eenzaam zijn is niet iets wat introvert/ extravert afhankelijk is. Sterker nog ik denk dat eenzaamheid meer voorkomt bij extraverten.
Het enige dat ik je kan adviseren is om vrienden met jezelf te worden. Uiteindelijk bouwt een introvert zijn leven op zichzelf.
zondag 9 september 2018 om 14:03
Daar zou je wel 'ns gelijk in kunnen hebben. Die hebben tenslotte constant andere mensen nodig, de introvert heeft vaak genoeg aan zichzelf en weet zichzelf prima alleen te vermaken.spell68 schreef: ↑09-09-2018 13:56Nee, ik herken het niet, maar eenzaam zijn is niet iets wat introvert/ extravert afhankelijk is. Sterker nog ik denk dat eenzaamheid meer voorkomt bij extraverten.
Het enige dat ik je kan adviseren is om vrienden met jezelf te worden. Uiteindelijk bouwt een introvert zijn leven op zichzelf.
zondag 9 september 2018 om 14:03
.
Dit inderdaad. Dat heeft er voor gezorgd dat ik een lange tijd heb gedacht dat er iets mis met mij was, dat ik niet zo flauw moest doen door steeds te verdwijnen bij feestjes en dat ik gewoon wat beter mijn best moest doen.
zondag 9 september 2018 om 14:08
Dat bedoel ik niet. Wat ik bedoel is dat een introvert energie haalt uit alleen zijn en af en toe uit één-op-één situaties. Het is dan wel heel handig als je ook op jezelf kunt bouwen en op je gemak bent met jezelf en je jezelf niet teleurstelt.LuckyDucky_001 schreef: ↑09-09-2018 14:00Oprechte vraag: waarom zou dit typerend zijn voor introverten? Iedereen leeft toch "met zichzelf", gewoonweg omdat je niet "een ander" bent? In mijn leven fijn wel anderen betrokken, zoals bij iedereen, maar zie mijzelf wel als constante factor. Is dat voor extraverten anders?
Een extravert haalt energie uit het samenzijn met anderen en bouwt derhalve op andere mensen. Ik heb een extraverte vriendin en die wordt dan ook voortdurend teleurgesteld in anderen en is daar gefrustreerd over. Helaas kun je een ander niet veranderen.
zondag 9 september 2018 om 14:12
Dan had ik het verkeerd gelezen en bedoelen we hetzelfdespell68 schreef: ↑09-09-2018 14:08Dat bedoel ik niet. Wat ik bedoel is dat een introvert energie haalt uit alleen zijn en af en toe uit één-op-één situaties. Het is dan wel heel handig als je ook op jezelf kunt bouwen en op je gemak bent met jezelf en je jezelf niet teleurstelt.
Een extravert haalt energie uit het samenzijn met anderen en bouwt derhalve op andere mensen. Ik heb een extraverte vriendin en die wordt dan ook voortdurend teleurgesteld in anderen en is daar gefrustreerd over. Helaas kun je een ander niet veranderen.
zondag 9 september 2018 om 14:13
Ik denk dat de hoofdreden is dat extraverten weinig introspectie kennen, daarvoor zijn ze teveel naar buiten gericht. Dat is ook de reden dat een extravert niet goed alleen kan zijn. Hij/ zij wordt dan teveel geconfronteerd met zichzelf en daar kunnen ze moeilijk mee omgaan.redbulletje schreef: ↑09-09-2018 14:03Daar zou je wel 'ns gelijk in kunnen hebben. Die hebben tenslotte constant andere mensen nodig, de introvert heeft vaak genoeg aan zichzelf en weet zichzelf prima alleen te vermaken.
Introspectie is de kwaliteit die ik in mezelf het meest koester als introvert zijnde. Dat maakt mijn leven een stuk makkelijker.
zondag 9 september 2018 om 14:14
Klopt, hier ben ik het mee eens, vandaar dat het ook meer het stukje zelfacceptatie is waar ik mee worstel. Ik weet dat dit niet iets is wat ik kan veranderen, dus is het een kwestie van accepteren dat ik zo ben maar ik loop er constant tegenaan dat ik liever extravert zou willen zijn. Ik heb het afgelopen jaar al veel stappen ondernomen om mijn leven wat dit betreft anders in te richten, maar meer uit noodzaak, want echt accepteren doe ik het niet. Dat vind ik nog lastig.spell68 schreef: ↑09-09-2018 13:56Nee, ik herken het niet, maar eenzaam zijn is niet iets wat introvert/ extravert afhankelijk is. Sterker nog ik denk dat eenzaamheid meer voorkomt bij extraverten.
Het enige dat ik je kan adviseren is om vrienden met jezelf te worden. Uiteindelijk bouwt een introvert zijn leven op zichzelf.
zondag 9 september 2018 om 14:17
Zie je! Introverts unite! (seperately, at home...).
zondag 9 september 2018 om 14:25
Misschien kun je eerst eens goed te raden gaan waaróm je zo graag extravert wilt zijn. Komt dat echt door jou zelf, door je omgeving, of misschien nog wel heel iets anders? Als een soort compensatie voor iets anders. Als je dat niet weet, weet je ook niet waar je iets aan zou kunnen doen om dat gevoel te verminderen/op te lossen.Faye- schreef: ↑09-09-2018 14:14Klopt, hier ben ik het mee eens, vandaar dat het ook meer het stukje zelfacceptatie is waar ik mee worstel. Ik weet dat dit niet iets is wat ik kan veranderen, dus is het een kwestie van accepteren dat ik zo ben maar ik loop er constant tegenaan dat ik liever extravert zou willen zijn. Ik heb het afgelopen jaar al veel stappen ondernomen om mijn leven wat dit betreft anders in te richten, maar meer uit noodzaak, want echt accepteren doe ik het niet. Dat vind ik nog lastig.
zondag 9 september 2018 om 14:29
Ik denk dat dit een stukje onzekerheid is. M'n verjaardag vier ik bijvoorbeeld niet meer, onder andere omdat ik ook geen familie heb, dus dan blijven er weinig mensen over en daar schaam ik me voor. Ik denk inderdaad omdat het een beetje de norm lijkt om je extravert te gedragen, zoals ergens werd gezegd, en als je dat niet doet dan wordt je al gauw bestempeld als saai. Zo voel ik me ook; saai. Alsof ik heel veel mis maar toch ook weer niet, omdat ik me in m'n eentje ook weer nooit verveel. Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen haha.LuckyDucky_001 schreef: ↑09-09-2018 13:53Waarom zou je extravert willen zijn? En een grote groep vrienden? Waarom vind je het zo moeilijk om jezelf te accepteren?
Ik ben introvert en vind dat prima. Ik laad op door mezelf terug te trekken, niet door in gezelschap te zijn. Dat is voor mij een gegeven, niet iets dat ik zou willen/kunnen veranderen. Daarom zou een grote vriendengroep ook niks voor mij zijn. Eén op één vind ik ook veel fijner; liever een paar goede vriend(inn)en dan heel veel slechte.
Maar ik werk/leef misschien ook wel in een wat 'introverte' omgeving en ben denk ik niet zo gevoelig voor groepsdruk. En ik weet natuurlijk niet hoe dat voor jou is?
zondag 9 september 2018 om 14:35
Dat snap ik. Ik denk dat iedereen wel gevoelig is, wanneer je veel mensen bij elkaar ziet en ziet dat ze het gezellig hebben. Dat je dat ook wilt.Faye- schreef: ↑09-09-2018 14:14Klopt, hier ben ik het mee eens, vandaar dat het ook meer het stukje zelfacceptatie is waar ik mee worstel. Ik weet dat dit niet iets is wat ik kan veranderen, dus is het een kwestie van accepteren dat ik zo ben maar ik loop er constant tegenaan dat ik liever extravert zou willen zijn. Ik heb het afgelopen jaar al veel stappen ondernomen om mijn leven wat dit betreft anders in te richten, maar meer uit noodzaak, want echt accepteren doe ik het niet. Dat vind ik nog lastig.
Ik heb dat ook gehad tot ik eens op een festival me stond te vervelen en me ineens realiseerde dat dat gezellige samenzijn van een groep extraverten bijna altijd gebaseerd is op flinke hoeveelheden alcohol. Dat ben ik eens gaan observeren, want dat doe ik graag als introvert zijnde, en wat me idd opviel is bij verjaardagen dat zolang de alcohol zijn werk nog niet gedaan had, het allemaal maar een timide boel was. Weinig levendigheid en weinig praat.
Een tijd later realiseerde ik me ook, waarom mijn vriendschappen zo rotsvast zijn. Nooit ruzies, nooit teleurstellingen, nooit onuitgesproken verwachtingen en eisen en waarom een extraverte vriendin van me altijd drama heeft.
Ik, als introvert zijnde. baseer mijn relaties op compatabiliteit. Als het niet goed voelt, dan begin ik er niet aan. Ik hoef ook niet, want ik kan goed alleen zijn, ik kan eisen stellen aan mensen. Maar die vriendin van mij, die moet gewoon mensen om zich heen hebben, maakt niet uit of het klikt en of die mensen betrouwbaar zijn.
Sinds ik me dat heb gerealiseerd zie ik ook die grote groepen niet meer als gezellig samenzijn, maar meer als een groep individuen die om maar niet alleen te hoeven zijn, met gebruik van een smeermiddel, tot elkaar veroordeeld zijn. Dat is toch wel een verademing.
zondag 9 september 2018 om 14:42
Ik denk dat je veel te streng bent voor jezelf hoor! En ja, dat beeld dat extravertie de norm is bepaalt wel dat jij je "anders" voelt, terwijl dat helemaal niet nodig is
Ik merk nu ik wat ouder (30 maar hoor haha, maar de 20er jaren zijn wel over) ben en mn studieperiode etc achter de rug heb, dat ik er meer vrede mee heb dat ik zo ben. Zie ook dat andere introverten om me heen wat meer die rust pakken en toch wat meer schijt hebben eraan als dat misschien niet is wat door andere mensen als normaal gezien wordt.
Je moet echt bedenken wat jijzelf echt fijn vindt los van een voorgevormd beeld van hoe het zou moeten, zoals je bijv op facebook alsmaar voorbij ziet komen haha.
Ik merk nu ik wat ouder (30 maar hoor haha, maar de 20er jaren zijn wel over) ben en mn studieperiode etc achter de rug heb, dat ik er meer vrede mee heb dat ik zo ben. Zie ook dat andere introverten om me heen wat meer die rust pakken en toch wat meer schijt hebben eraan als dat misschien niet is wat door andere mensen als normaal gezien wordt.
Je moet echt bedenken wat jijzelf echt fijn vindt
los van een voorgevormd beeld van hoe het zou moeten, zoals je bijv op facebook alsmaar voorbij ziet komen haha.
zondag 9 september 2018 om 14:51
Je vroeg het niet aan mij, maar ik ben dus erg extravert, veel mensen nodig, druk, babbelaar etc.
De vriendschappen die ik heb met introverte mensen vind ik heel waardevol en daar doe je ook gewoon andere dingen mee. Dat is niet erg daar wordt iedereen gelukkiger van. Ik zou werken aan de acceptatie van wie je bent, ipv proberen iemand te zijn die je niet bent.
De vriendschappen die ik heb met introverte mensen vind ik heel waardevol en daar doe je ook gewoon andere dingen mee. Dat is niet erg daar wordt iedereen gelukkiger van. Ik zou werken aan de acceptatie van wie je bent, ipv proberen iemand te zijn die je niet bent.
zondag 9 september 2018 om 14:52
.spell68 schreef: ↑09-09-2018 14:35Dat snap ik. Ik denk dat iedereen wel gevoelig is, wanneer je veel mensen bij elkaar ziet en ziet dat ze het gezellig hebben. Dat je dat ook wilt.
Ik heb dat ook gehad tot ik eens op een festival me stond te vervelen en me ineens realiseerde dat dat gezellige samenzijn van een groep extraverten bijna altijd gebaseerd is op flinke hoeveelheden alcohol. Dat ben ik eens gaan observeren, want dat doe ik graag als introvert zijnde, en wat me idd opviel is bij verjaardagen dat zolang de alcohol zijn werk nog niet gedaan had, het allemaal maar een timide boel was. Weinig levendigheid en weinig praat.
Een tijd later realiseerde ik me ook, waarom mijn vriendschappen zo rotsvast zijn. Nooit ruzies, nooit teleurstellingen, nooit onuitgesproken verwachtingen en eisen en waarom een extraverte vriendin van me altijd drama heeft.
Ik, als introvert zijnde. baseer mijn relaties op compatabiliteit. Als het niet goed voelt, dan begin ik er niet aan. Ik hoef ook niet, want ik kan goed alleen zijn, ik kan eisen stellen aan mensen. Maar die vriendin van mij, die moet gewoon mensen om zich heen hebben, maakt niet uit of het klikt en of die mensen betrouwbaar zijn.
Sinds ik me dat heb gerealiseerd zie ik ook die grote groepen niet meer als gezellig samenzijn, maar meer als een groep individuen die om maar niet alleen te hoeven zijn, met gebruik van een smeermiddel, tot elkaar veroordeeld zijn. Dat is toch wel een verademing.
Precies dit inderdaad! Dat mis ik toch wel, ook al weet ik ook dat als ik me wel in die situatie bevind, ik het heel moeilijk vind om dat tempo bij te houden en door te gaan tot het bittere einde, zoals veel van mijn (ex) extraverte vrienden. In die zin heb ik wel last van "fear of missing out", omdat ik altijd het gevoel heb dat ik overal buiten val. Nogmaals, stukje zelfacceptatie haha.
Ik vind het wel heel mooi hoe je dit beschrijft, geeft me weer wat meer inzicht. Zo heb ik er nog nooit naar gekeken. Een van mijn extraverte vriendinnen word inderdaad vaak teleurgesteld als plannen bijvoorbeeld niet doorgaan, daar heb ik zelf geen last van. Waar ik dan wel weer last van heb is om zelf de persoon te zijn die anderen teleurstelt, maar dat is mijn eigen onzekerheid denk ik.
