Psyche
alle pijlers
Vriend heeft zelfmoord gepleegd
zondag 5 augustus 2018 om 17:38
Dag allemaal,
Een maand geleden heeft mijn geliefde een eind aan zijn leven gemaakt. Ik ben er kapot van. Ik begrijp zijn beweegredenen maar wat doet het ontzettend veel pijn. Vooral de dromen zijn erg, dan zie ik hem weer en s’ochtends komt de realiteit terug. Ook het gevoel van verlating is groot.
Ik vroeg me af of er andere mensen zijn die hetzelfde met een partner hebben meegemaakt, en hoe zij met dit verlies zijn omgegaan. Kom je hier ooit overheen? Zo ja, hoe dan? Is gespecialiseerde psychologische hulp nodig of zijn er mensen die dit zelf een plek hebben kunnen geven? Hoe voorkom ik dat ik hier jaren later nog een tik van krijg?
Veel vragen maar ik zou het fijn vinden om met ‘ervaringsdeskundigen’ uit te wisselen. Dank voor jullie reacties alvast.
Een maand geleden heeft mijn geliefde een eind aan zijn leven gemaakt. Ik ben er kapot van. Ik begrijp zijn beweegredenen maar wat doet het ontzettend veel pijn. Vooral de dromen zijn erg, dan zie ik hem weer en s’ochtends komt de realiteit terug. Ook het gevoel van verlating is groot.
Ik vroeg me af of er andere mensen zijn die hetzelfde met een partner hebben meegemaakt, en hoe zij met dit verlies zijn omgegaan. Kom je hier ooit overheen? Zo ja, hoe dan? Is gespecialiseerde psychologische hulp nodig of zijn er mensen die dit zelf een plek hebben kunnen geven? Hoe voorkom ik dat ik hier jaren later nog een tik van krijg?
Veel vragen maar ik zou het fijn vinden om met ‘ervaringsdeskundigen’ uit te wisselen. Dank voor jullie reacties alvast.
zondag 5 augustus 2018 om 17:49
zondag 5 augustus 2018 om 18:27
zondag 5 augustus 2018 om 18:40
zondag 5 augustus 2018 om 18:41
zondag 5 augustus 2018 om 19:00
Dank jullie wel voor de reacties, zo snel al.
Ik kan niet opschrijven waarom en in welke regio we wonen, want ik ben bang dat mensen ons herkennen. Het was al een grote stap om dit onderwerp te openen
Maar ik zou zo graag van anderen horen hoe ze hier mee om zijn gegaan.
Ik heb veel steun en liefde van familie en vrienden. Daar ben ik heel dankbaar voor. Maar zij kunnen het verdriet natuurlijk niet wegnemen, en de diepe pijn heb ik toch alleen te dragen, vooral s’nachts en in de ochtend. Soms is het zo zwart dat ik het liefst niet meer wakker zou worden. Voor eventjes dan, want er zelf uitstappen overweeg ik absoluut niet, te meer nu ik zelf meemaak hoe verschrikkelijk dit is voor de mensen die achterblijven.
Ik kan niet opschrijven waarom en in welke regio we wonen, want ik ben bang dat mensen ons herkennen. Het was al een grote stap om dit onderwerp te openen
Maar ik zou zo graag van anderen horen hoe ze hier mee om zijn gegaan. Ik heb veel steun en liefde van familie en vrienden. Daar ben ik heel dankbaar voor. Maar zij kunnen het verdriet natuurlijk niet wegnemen, en de diepe pijn heb ik toch alleen te dragen, vooral s’nachts en in de ochtend. Soms is het zo zwart dat ik het liefst niet meer wakker zou worden. Voor eventjes dan, want er zelf uitstappen overweeg ik absoluut niet, te meer nu ik zelf meemaak hoe verschrikkelijk dit is voor de mensen die achterblijven.
zondag 5 augustus 2018 om 19:12
Erg.
Ik heb ervaring met een vriendin.
Hoelang zijn jullie samen geweest?
Even een aanvulling.
Je begrijpt zijn redenen.Heeft hij ook een afscheidsbriefje achtergelaten?
Heb je hem gevonden? Want dan is slachtofferhulp wel nodig.
Dit zal je waarschijnlijk ook aangeboden zijn door de politie/ ambulance etc. etc. ?
Ik heb ervaring met een vriendin.
Hoelang zijn jullie samen geweest?
Even een aanvulling.
Je begrijpt zijn redenen.Heeft hij ook een afscheidsbriefje achtergelaten?
Heb je hem gevonden? Want dan is slachtofferhulp wel nodig.
Dit zal je waarschijnlijk ook aangeboden zijn door de politie/ ambulance etc. etc. ?
zondag 5 augustus 2018 om 19:37
Allereerst gecondoleerd met je verlies. Zo erg.
Geen ervaring met zelfdoding partner maar wel met zelfdoding dochter een aantal maanden geleden. Ik herken dat als je s morgens wakker wordt, de nachtmerrie eigenlijk begint. Ik merk bij mezelf dat dit iets minder erg wordt in de loop van de tijd maar ieders rouwproces is anders en niemand kan voor jou bepalen wat je voelt en wanneer je het voelt.
Mijn tip zou zijn: doe waar jij je goed bij voelt in het moment zelf. Wil je over je partner praten met je familie en vrienden? Doen! Wil je professionele hulp? Doen! enz. enz. Wat jij wilt want jij hebt verdriet en jij bent de baas over hoe je daarmee om wilt gaan.
Heel veel sterkte!
Geen ervaring met zelfdoding partner maar wel met zelfdoding dochter een aantal maanden geleden. Ik herken dat als je s morgens wakker wordt, de nachtmerrie eigenlijk begint. Ik merk bij mezelf dat dit iets minder erg wordt in de loop van de tijd maar ieders rouwproces is anders en niemand kan voor jou bepalen wat je voelt en wanneer je het voelt.
Mijn tip zou zijn: doe waar jij je goed bij voelt in het moment zelf. Wil je over je partner praten met je familie en vrienden? Doen! Wil je professionele hulp? Doen! enz. enz. Wat jij wilt want jij hebt verdriet en jij bent de baas over hoe je daarmee om wilt gaan.
Heel veel sterkte!
zondag 5 augustus 2018 om 21:18
Hij heeft geen afscheidsbriefje achtergelaten, maar dat er een gerede kans was dat hij er een eind aan zou maken was de voorafgaande weken duidelijk. Ik denk niet dat hij daar nog iets op had kunnen schrijven dat ik niet al wist. Ik heb hem ook niet gevonden, hij heeft ervoor gezorgd dat zijn geliefden hem niet zouden aantreffen.
@Mabama... wat verschrikkelijk. Het doet me pijn te lezen dat dit jou en je dochter is overkomen. Ik ben zelf moeder van een dochter uit een eerdere relatie en dat moet toch het aller, allerergste zijn dat er is. Dank je wel dat je de moeite nam om te reageren.
Doen wat ik wil is nu nog lastig want ik heb geen idee wat ik wil. De ene dag gaat het beter en maak ik een plan en de volgende dag kan ik weinig meer. Heel wisselend. Op een slechte dag (zoals vandaag) maak ik me dan zorgen of dit ooit over gaat en of ik wel ‘goed’ rouw (met dank aan een psychologe die zei dat ik het luikje open moest doen en dat ik nu wat afstandelijk was.) Maar als dat luikje de hele dag openstaat blijf ik nergens meer.
@Mabama... wat verschrikkelijk. Het doet me pijn te lezen dat dit jou en je dochter is overkomen. Ik ben zelf moeder van een dochter uit een eerdere relatie en dat moet toch het aller, allerergste zijn dat er is. Dank je wel dat je de moeite nam om te reageren.
Doen wat ik wil is nu nog lastig want ik heb geen idee wat ik wil. De ene dag gaat het beter en maak ik een plan en de volgende dag kan ik weinig meer. Heel wisselend. Op een slechte dag (zoals vandaag) maak ik me dan zorgen of dit ooit over gaat en of ik wel ‘goed’ rouw (met dank aan een psychologe die zei dat ik het luikje open moest doen en dat ik nu wat afstandelijk was.) Maar als dat luikje de hele dag openstaat blijf ik nergens meer.
zondag 5 augustus 2018 om 21:53
O, nee, sorry voor de verwarring.
Ik ben een paar keer bij een psycholoog geweest voordat hij eruit stapte, omdat ik de stressvolle situatie nauwelijks aankon. Toen overleed hij en ‘moest’ ik nog een keer naar deze psycholoog toe. Ik zeg ‘moest’ omdat deze hulp via mijn werkgever werd aangeboden en ik niet wilde weigeren, want ik werkte minder door het hele gedoe en wilde niet onwillig overkomen (want voelde me al rot dat ik niet meer presteerde.)
Maar ik kan nu niets met deze psycholoog, omdat ik me niet geheel vrij voel om vrijuit te spreken (want verbonden aan werk) en het is geen expert op het gebied van rouwbegeleiding, en dat is te merken.
De vraag was daarom; moet ik hulp gaan zoeken (dus zelf, zonder interventie werkgever) en zo ja, waar.
Ik ben niet degene waar jij aan refereert; wij waren gewoon samen, en er was geen sprake van dat hij vreemd ging met mij en daardoor in de war raakte.
Wat ontzettend naar voor je vriendin, dat verhaal.
Ik ben een paar keer bij een psycholoog geweest voordat hij eruit stapte, omdat ik de stressvolle situatie nauwelijks aankon. Toen overleed hij en ‘moest’ ik nog een keer naar deze psycholoog toe. Ik zeg ‘moest’ omdat deze hulp via mijn werkgever werd aangeboden en ik niet wilde weigeren, want ik werkte minder door het hele gedoe en wilde niet onwillig overkomen (want voelde me al rot dat ik niet meer presteerde.)
Maar ik kan nu niets met deze psycholoog, omdat ik me niet geheel vrij voel om vrijuit te spreken (want verbonden aan werk) en het is geen expert op het gebied van rouwbegeleiding, en dat is te merken.
De vraag was daarom; moet ik hulp gaan zoeken (dus zelf, zonder interventie werkgever) en zo ja, waar.
Ik ben niet degene waar jij aan refereert; wij waren gewoon samen, en er was geen sprake van dat hij vreemd ging met mij en daardoor in de war raakte.
Wat ontzettend naar voor je vriendin, dat verhaal.
zondag 5 augustus 2018 om 21:58
Ik denk dat het zeker goed is om hulp te zoeken. De afgelopen jaren zijn er veel gespecialiseerde rouwtherapeuten en rouwbegeleiders bij gekomen. Mijn advies zou ook zijn om in die hoek ook echt hulp te zoeken. De ervaring leert dat reguliere therapeuten niet heel veel weten van dit specifieke onderwerp. Vaak wordt rouwbegeleiding ook(deels) vergoed.whambamsam schreef: ↑05-08-2018 21:53O, nee, sorry voor de verwarring.
Ik ben een paar keer bij een psycholoog geweest voordat hij eruit stapte, omdat ik de stressvolle situatie nauwelijks aankon. Toen overleed hij en ‘moest’ ik nog een keer naar deze psycholoog toe. Ik zeg ‘moest’ omdat deze hulp via mijn werkgever werd aangeboden en ik niet wilde weigeren, want ik werkte minder door het hele gedoe en wilde niet onwillig overkomen (want voelde me al rot dat ik niet meer presteerde.)
Maar ik kan nu niets met deze psycholoog, omdat ik me niet geheel vrij voel om vrijuit te spreken (want verbonden aan werk) en het is geen expert op het gebied van rouwbegeleiding, en dat is te merken.
De vraag was daarom; moet ik hulp gaan zoeken (dus zelf, zonder interventie werkgever) en zo ja, waar.
maandag 6 augustus 2018 om 09:43
Wat fijn dat je steun vanuit je omgeving hebt 
Maak je geen zorgen of je wel 'goed' rouwt, er is geen goed of fout in rouwen, dat is een heel persoonlijk proces en ziet er voor iedereen anders uit. De één blijft een paar maanden in een donkere kamer in bed liggen en de ander gaat maanden lang vanalles ondernemen, en weer een ander doet het weer anders, en allen zijn goed.
Belangrijkste is nu om aan jezelf te denken en toe te geven aan jouw behoeften, ook als die per dag verschillen. Het is JOUW proces, en jij doet het goed, echt!
Maak je geen zorgen of je wel 'goed' rouwt, er is geen goed of fout in rouwen, dat is een heel persoonlijk proces en ziet er voor iedereen anders uit. De één blijft een paar maanden in een donkere kamer in bed liggen en de ander gaat maanden lang vanalles ondernemen, en weer een ander doet het weer anders, en allen zijn goed.
Belangrijkste is nu om aan jezelf te denken en toe te geven aan jouw behoeften, ook als die per dag verschillen. Het is JOUW proces, en jij doet het goed, echt!
