Psyche
alle pijlers
Vriend heeft zelfmoord gepleegd
zondag 5 augustus 2018 om 17:38
Dag allemaal,
Een maand geleden heeft mijn geliefde een eind aan zijn leven gemaakt. Ik ben er kapot van. Ik begrijp zijn beweegredenen maar wat doet het ontzettend veel pijn. Vooral de dromen zijn erg, dan zie ik hem weer en s’ochtends komt de realiteit terug. Ook het gevoel van verlating is groot.
Ik vroeg me af of er andere mensen zijn die hetzelfde met een partner hebben meegemaakt, en hoe zij met dit verlies zijn omgegaan. Kom je hier ooit overheen? Zo ja, hoe dan? Is gespecialiseerde psychologische hulp nodig of zijn er mensen die dit zelf een plek hebben kunnen geven? Hoe voorkom ik dat ik hier jaren later nog een tik van krijg?
Veel vragen maar ik zou het fijn vinden om met ‘ervaringsdeskundigen’ uit te wisselen. Dank voor jullie reacties alvast.
Een maand geleden heeft mijn geliefde een eind aan zijn leven gemaakt. Ik ben er kapot van. Ik begrijp zijn beweegredenen maar wat doet het ontzettend veel pijn. Vooral de dromen zijn erg, dan zie ik hem weer en s’ochtends komt de realiteit terug. Ook het gevoel van verlating is groot.
Ik vroeg me af of er andere mensen zijn die hetzelfde met een partner hebben meegemaakt, en hoe zij met dit verlies zijn omgegaan. Kom je hier ooit overheen? Zo ja, hoe dan? Is gespecialiseerde psychologische hulp nodig of zijn er mensen die dit zelf een plek hebben kunnen geven? Hoe voorkom ik dat ik hier jaren later nog een tik van krijg?
Veel vragen maar ik zou het fijn vinden om met ‘ervaringsdeskundigen’ uit te wisselen. Dank voor jullie reacties alvast.
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:31
Rouwen is voor iedereen anders. Een maand is kort geleden, natuurlijk zijn er goede en slechte dagen. Misschien helpt het om mee te lezen/schrijven in het leven met rouw topic.
Daarnaast kan een psycholoog je ook ondersteunen (of gewoon de GGZ praktijkondersteuner van de huisarts).
Humanitas heeft ook verschillende rouwgroepen, ik heb de jongerengroep als erg fijn ervaren. Dan kon je toch gevoelens uitwisselen en bespreken maar was het niet altijd op jouw gefocust.
Daarnaast zijn er heel veel boeken, ik heb verschillende dingen gelezen, gewoon zodat ik voor mijn gevoel weer grip op de situatie kon krijgen.
De gedichten in doodgewoon gaven me rust. Leven zonder ouders was erg fijn om alle verschillende patronen te lezen en dingen te herkennen en stukjes van ze zeggen dat het overgaat.
Naja, send heel verhaal. Ik heb geen idee wat het beste bij je past en daar kom je vanzelf ook achter. Weet in ieder geval alles mag, niks moet.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
