Psyche
alle pijlers
Waar putten jullie kracht uit in je leven van alledag?
vrijdag 12 oktober 2018 om 17:11
Ja. Succes geeft kracht. Sinds ik in de WAO ben beland boek ik steeds minder successen. Maar door terug te denken aan de successen die ik vóór die tijd had gehad kan ik me weer opladen. Ik bedenk dat wat ooit geweest is weer zomaar terug kan komen in het kader van karma wat ik in het leven heb gehad.
vrijdag 12 oktober 2018 om 17:14
Kracht putten in het leven bij problemen kan zeer zeker bestaan uit het feit dat je gaat bedenken hoe je het probleem op gaat lossen. Wat echter een heikel punt is dat is wanneer je oplossingen niet blijken te werken. En dan ga je bij anderen te rade gaan en dan ga je boeken lezen over je probleem met als doel om het op te lossen. En dan blijkt dat het nog steeds niet op te lossen is. Uiteindelijk loop je vast vooral als er geen geliefden om je heen zijn om je leed mee te delen. Kijk en dat is voor mij het moment om God erbij te halen en om bij Hem hulp te zoeken.tyche schreef: ↑11-10-2018 18:12Fysiek: voeding, slaap, sport.
Doorgaans ervaar ik het leven niet als worsteling waar ik kracht voor nodig heb. Als ik in de put zit of tegenslag te verwerken heb, dan helpen de steun van andere mensen, ontspanning (in de natuur, of met een boek of serie), en het relativeren of praktisch aanpakken van het probleem.
vrijdag 12 oktober 2018 om 17:19
Je realiseert je al dat er te weinig betaald wordt aan mensen die produceren in de arme landen. Dan kan je er zelf wat aan doen door bijvoorbeeld Max Havelaar producten te kopen omdat de arbeiders in de ontwikkelingslanden daar wel een eerlijke prijs voor krijgen. En wat betreft kinderarbeid. Als je erg arm bent en niet genoeg geld hebt om eten te kopen dan is het toch logisch dat je je kinderen niet naar school stuurt maar ze laat werken om aan wat geld te komen? En nog wat anders: enkele eeuwen geleden was het normaal dat kinderen van 12-13 jaar al gingen trouwen. Het is dankzij de rijkdom van het Westen dat sex en kinderen baren wordt uitgesteld tot je 30ste of nog ouder.Caitriona* schreef: ↑11-10-2018 19:37Stel: ik koop een spijkerbroek bij H&M en een Milka-reep bij de supermarkt.
Is het dan Gods schuld dat er kinderarbeid is in Bangladesh en de Ivoorkust?
God heeft die spijkerbroek en chocola toch niet gekocht.
vrijdag 12 oktober 2018 om 17:23
Acceptatie geeft innerlijke rust en met innerlijke rust ervaar je kracht.Soulsista schreef: ↑11-10-2018 20:39Van alles.
Schotel mij een lekker prakje voor na een klote dag en ik ben weer zo blij als een kind in een snoepwinkel. Zo is het bij mij met een hoop dingen. Ben tevens een mens met humor en dat is misschien wel het beste medicijn.
Het leven met een korreltje zout nemen en je berusten in je menselijkheid en alle ervaringen vandien.
Het leven duurt toch maar even en ben er heilig van overtuigt dat het allemaal voor een goed doel is.
Mare gaat het verder wel goed met jou To?
Je topics komen vaak een beetje deprimerend op mij over.
Kop op hoor meid!
Maar acceptatie kan ook heel moeilijk zijn. Er bestaat een uitspraak van de monnik Franciscus van Assisië die als volgt is:
Accepteer wat je niet kan veranderen
en
Verander wat je wel kunt veranderen
en
Leer het verschil tussen die twee zaken te zien.
vrijdag 12 oktober 2018 om 17:24
Verantwoordelijkheden hebben kan een bron van kracht zijn en een reden zijn om in de ochtend je bed uit te komen.
vrijdag 12 oktober 2018 om 17:25
Een fijn gezin hebben kan inderdaad een bron van steun en van kracht zijn.tanteslankie schreef: ↑11-10-2018 21:50Ik put kracht uit de liefde. Voor mezelf, mijn dierbaren, de natuur, het onbekende, maar ook het kneuterige vertrouwde. Uit het gegeven dat ik altijd opnieuw kan beginnen en kan vergeven. Dat elke dag een nieuw avontuur is, maar dat ik ook zomaar blij kan zijn dat ik gewoon de dag door ben gekomen zonder al te veel kleerscheuren. Uit mijn kind voor wie ik alles ben en wie mijn alles is. Uit de liefde van mijn man. Dat we al zo lang samen mogen zijn. En, dat ik dit alles kan zeggen terwijl ik een depressie heb.
vrijdag 12 oktober 2018 om 18:40
Waar put je kracht uit, dat klinkt haast alsof je je door het leven heen moet slepen.
Ik leef 1x volgens mijn 'geloof' dus probeer naast alle verplichtingen gewoon veel leuke dingen te doen. Scheelt dat ik vrij positief ben ingesteld dus ik heb het al gauw naar mijn zin. Ik heb geen grote dromen of wensen, ik kan optimaal genieten van een middag film kijken met de kinderen op de bank, een middagje lunchen met een vriendin, in de tuin bezig zijn...
Ik leef 1x volgens mijn 'geloof' dus probeer naast alle verplichtingen gewoon veel leuke dingen te doen. Scheelt dat ik vrij positief ben ingesteld dus ik heb het al gauw naar mijn zin. Ik heb geen grote dromen of wensen, ik kan optimaal genieten van een middag film kijken met de kinderen op de bank, een middagje lunchen met een vriendin, in de tuin bezig zijn...
vrijdag 12 oktober 2018 om 21:56
Voor mij en heel veel anderen hier is het leven loodzwaar. En dan niet op de komische Brigitte Kaandorp manier.
Gelukkig geldt dat voor de meeste mensen niet.
vrijdag 12 oktober 2018 om 22:23
En toch heeft dat ook met je manier van ernaar kijken te maken.FadeToBlack schreef: ↑12-10-2018 21:56Voor mij en heel veel anderen hier is het leven loodzwaar. En dan niet op de komische Brigitte Kaandorp manier.
Gelukkig geldt dat voor de meeste mensen niet.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 13 oktober 2018 om 00:19
Daar ben ik ook nieuwsgierig naar.
zaterdag 13 oktober 2018 om 06:31
Als ik om me heen kijk zie ik mensen die hun leven als zwaar ervaren en mensen die dat niet doen.
En dat hangt vaak niet samen met of iemand 'objectief' (tussen aanhalingstekens, omdat dat natuurlijk nooit objectief is vast te stellen) een zwaar leven heeft.
Als jij je leven zwaar vindt neem ik voor het gemak even aan dat je toch minstens wel een keer in therapie bent geweest. En als het meezit heb je daar o.a. geleerd dat je gedachtes van invloed zijn op je gevoelens en dat je daarin best wat kunt sturen.
En om 'objectief' naar mijn eigen leven te kijken: 2 kinderen verloren, regelmatig depressieve periodes, twee zoons met autisme, zelf autisme, spierziekte.
Best een hoop 'tegenslag' en toch vind ik mijn leven niet zwaar en heb ik geen krachtbron nodig.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 13 oktober 2018 om 07:36
Ik vind het denk ik wat simpel gesteld om te zeggen dat het een kwestie is van je gedachten leren sturen, Solomio. Niet iedereen kan verdriet, frustratie of woede even snel een plek geven. Volgens mij moet je eerst een proces van verwerking en acceptatie door. Pas dan merk je dat je levensvisie zodanig verandert (of met hulp kan veranderen) dat je er weer meer 'lol' in krijgt zonder ergens kracht uit te hoeven putten.
zaterdag 13 oktober 2018 om 08:59
Eens met Solomio, er zijn mensen (vriendin van mij) die diverse kankers en andere akelige ziektes te lijf ging. Dit voorjaar zat ik aan haar ziekenhuisbed, met het idee: dit is de laatste keer.
Ze zag er uit als een concentratiekampbewoner, gruwelijk. Voor de zoveelste keer. Maar ze is er weer, is weer thuis, kan steeds minder. Maar heeft veel lol in het leven. Dat is heel relativerend, zij is een sterk mens, er zijn mensen die bij minder tegenslag al roepen, hoe zwaar hun leven is.
Ze zag er uit als een concentratiekampbewoner, gruwelijk. Voor de zoveelste keer. Maar ze is er weer, is weer thuis, kan steeds minder. Maar heeft veel lol in het leven. Dat is heel relativerend, zij is een sterk mens, er zijn mensen die bij minder tegenslag al roepen, hoe zwaar hun leven is.
zaterdag 13 oktober 2018 om 09:08
Ik stel het helemaal niet zo simpel. Ik geef alleen aan dat je middels je gedachten wel enige invloed op je gevoel kan hebben.yette schreef: ↑13-10-2018 07:36Ik vind het denk ik wat simpel gesteld om te zeggen dat het een kwestie is van je gedachten leren sturen, Solomio. Niet iedereen kan verdriet, frustratie of woede even snel een plek geven. Volgens mij moet je eerst een proces van verwerking en acceptatie door. Pas dan merk je dat je levensvisie zodanig verandert (of met hulp kan veranderen) dat je er weer meer 'lol' in krijgt zonder ergens kracht uit te hoeven putten.
Daarbij: het wel of niet een plek kunnen geven van 'negatieve' emoties is wat mij betreft niet het belangrijkste. Belangrijker is dat iemand ze als 'zwaar' ervaart.
Ik zit in een lotgenotengroep van mensen die een tweeling hebben verloren. En ik zie hoe verschillend mensen daar mee omgaan.
'Objectief' hebben we allemaal zo'n beetje hetzelfde meegemaakt, maar hoe zwaar iemand het vindt verschilt enorm.
En ik denk dat je dat deels zelf in de hand hebt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 13 oktober 2018 om 09:16
Het heeft met je manier van kijken en denken te maken. Dat betekent niet dat je het zelf in de hand hebt.
Het is net als met fit zijn of slank zijn. Je kunt er wel wat aan doen, maar niet iedereen heeft er aanleg voor.
Als ik hier lees, dat mensen niet snappen waar je kracht voor nodig zou hebben, dan valt mijn mond echt open. En dat is niet omdat ik objectief zo’n zwaar leven heb, maar ik ervaar het niet als makkelijk. Zien dat het objectief een fluitje van een cent is, helpt daar weinig aan.
Het is net als met fit zijn of slank zijn. Je kunt er wel wat aan doen, maar niet iedereen heeft er aanleg voor.
Als ik hier lees, dat mensen niet snappen waar je kracht voor nodig zou hebben, dan valt mijn mond echt open. En dat is niet omdat ik objectief zo’n zwaar leven heb, maar ik ervaar het niet als makkelijk. Zien dat het objectief een fluitje van een cent is, helpt daar weinig aan.
zaterdag 13 oktober 2018 om 09:17
Ik bedoel trouwens niet te zeggen dat ik het oneens ben met Solomio, hoor. Alleen dat er uiteindelijk, op de lange termijn, meer voor nodig is dan een andere denkwijze. Als die lange termijn je gegund is natuurlijk. En als je überhaupt in staat bent om je emoties een plek te geven.
Overleven met een 'pluk-de-dag-mentaliteit' en struisvogelen is een prima manier, maar op de lange termijn zal je er toch aan moeten om de shit te gaan verwerken. Althans, dat is mijn ervaring.
Overleven met een 'pluk-de-dag-mentaliteit' en struisvogelen is een prima manier, maar op de lange termijn zal je er toch aan moeten om de shit te gaan verwerken. Althans, dat is mijn ervaring.
zaterdag 13 oktober 2018 om 09:22
zaterdag 13 oktober 2018 om 09:23
En dan ben je bij God beland, en dan?cynthiao schreef: ↑12-10-2018 17:14Kracht putten in het leven bij problemen kan zeer zeker bestaan uit het feit dat je gaat bedenken hoe je het probleem op gaat lossen. Wat echter een heikel punt is dat is wanneer je oplossingen niet blijken te werken. En dan ga je bij anderen te rade gaan en dan ga je boeken lezen over je probleem met als doel om het op te lossen. En dan blijkt dat het nog steeds niet op te lossen is. Uiteindelijk loop je vast vooral als er geen geliefden om je heen zijn om je leed mee te delen. Kijk en dat is voor mij het moment om God erbij te halen en om bij Hem hulp te zoeken.
zaterdag 13 oktober 2018 om 09:25
Het verwerken van je shit is wat mij betreft niet hetzelfde als een zwaar leven hebben, dat is waar ik het over heb.yette schreef: ↑13-10-2018 09:17Ik bedoel trouwens niet te zeggen dat ik het oneens ben met Solomio, hoor. Alleen dat er uiteindelijk, op de lange termijn, meer voor nodig is dan een andere denkwijze. Als die lange termijn je gegund is natuurlijk. En als je überhaupt in staat bent om je emoties een plek te geven.
Overleven met een 'pluk-de-dag-mentaliteit' en struisvogelen is een prima manier, maar op de lange termijn zal je er toch aan moeten om de shit te gaan verwerken. Althans, dat is mijn ervaring.
Iedereen krijgt een portie shit in het leven, maar niet iedereen vindt dat zwaar.
En dat is deels mazzel, want aanleg, en deels 'keuze'. Dat stukje 'keuze' kun je wat groter maken is mijn ervaring.
Wordt je leven niet objectief lichter van, wel subjectief.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
