Psyche
alle pijlers
Waarom een brave burger zijn?
maandag 1 oktober 2018 om 09:23
Ik ben een filosofisch type, altijd al geweest.
Daarmee bedoel ik dat ik mij al van heel jonge leeftijd allerlei dingen heb afgevraagd dingen die veel mensen in mijn omgeving gewoon voor waar aannamen stelde ik ter discussie.
Maar ik was ook een erg idealistisch kind.
Tranen met tuiten tijdens een programma op tv over foster parents, alles raakte me erg in mijn emotie en ik wilde zo ontzettend graag iets bijdragen aan een betere wereld, maar wist niet goed op welke manier.
Zo heb ik zelf een foster kind geadopteerd op tienjarige leeftijd en ging ik regelmatig met een vuilniszak de straten rond om rommel op te ruimen..ik werd daar vaak mee gepest door leeftijdgenoten.
Wat mij ook enorm raakte was de ramp in Tsjernobyl en vooral de manier waarop iedereen gewoon verder ging met leven alsof er niets was gebeurd, alsof er niets was geleerd van de fouten van het verleden.
Later heb ik nog vrijwilligerswerk gedaan bij een dierenasiel tijdens mijn vakantie.
Maar gaandeweg ging ik mij steeds meer beseffen dat deze maatschappij niet maalt om zulke emoties.
Al op mijn veertiende ging ik werken als afwashulp omdat ik vond dat ik mijn eigen geld moest kunnen verdienen, om zo mijn steentje bij te dragen.
Maar door de jaren heen kwam ik erachter dat er zo veel corruptie is en dat alles draait om geld en macht en hebzucht en het heeft me wel een beetje lamgeslagen.
Ook het gevoel totaal geen inspraak te hebben in het geheel, dat het niet uitmaakt of ik ga stemmen of niet omdat het toch maar 1 grote poppenkast is, terwijl achter de schermen allerlei mensen grijpen en graaien en alleen denken aan hun eigen gewin.
Het korte termijn denken, de domheid.
De beurscrash, de crisis, de vervuiling, de ongelijkheid, de oneerlijkheid, het machteloze...deze wereld lijkt wel 1 grote reclamespot die de spot drijft met mijn drijfveren.
Welke bijdrage van mij dan ook zou niet meer zijn dan een druppel op een gloeiende plaat.
Ik ben eigenlijk dus enorm teleurgesteld geraakt en mijn idealisme is omgeslagen in een soort van apathische boosheid.
Een vorm van onverschillige tolerantie.
Ik heb een enorme existentiele crisis achter de rug en ben daar nu soort van gedeeltelijk van hersteld.
Ik weet dat ik het moet zoeken in de kleine dingen, ik heb weer iemand om voor te leven; mijn zoontje, maar wat voor een wereld schotelen wij hem voor?
Als ik dan zo'n programma zie bij bnn met Filemon die naar een indianenstam gaat die in de jungle leven en die zeggen dat wij er hier met zijn allen een zooitje van maken dan denk ik; die indiaanse man is wijs, die man zorgt voor zijn nageslacht, die denkt niet alleen maar aan zichzelf en aan allerlei dingen die er totaal niet toe doen. Die kijkt minstens 5 generaties vooruit en peinst er niet over om mensen of natuur op te offeren voor zogenaamde innovatie.
De arrogantie van de westerse mens die sinds de gouden eeuw aan de macht is...pfff.
En dan de nederigheid waarmee mijn lieve ouders hun hele leven zo verschrikkelijk hard gewerkt hebben, hun arbeidsethos is zo hoog!
Als iedereen zo zou zijn als zij dan hadden wij een superwereld.
Helaas is dat niet zo en zijn er heel veel criminelen, zakkenvullers, praatjesmakers en fortuinzoekers en meer van het soort mensen die geen ware bijdrage leveren...integendeel!
En dan zie ik weer zo'n programma waar het gaat over het treurige feit dat er ouderen zijn in Nederland die verhongeren omdat er zoveel bezuinigd wordt op de zorg, dat die mensen vergeten te eten en dat er geen tijd is om even met die mensen te zitten om te eten, terwijl tegelijkertijd de minister-president de dividendbelasting af wil schaffen.
En dan wonen wij nog in een land waarvan wordt gezegd dat het hier zo goed is.
Ik merk dat ik afdwaal...
Mijn probleem is eigenlijk dat ik niet het gevoel heb dat ik ergens bijhoor, aan kan bijdragen of dat er een vorm van samenhang is, een groep, een vangnet, een land...het geeft me het gevoel dat ik verloren ben in deze wereld, uiteindelijk oud en ziek en aan mijn lot overgelaten op een verschrikkelijke manier zeer eenzaam zal sterven.
Het eenzame en onbegrepen gevoel, het feit dat zo veel mensen vaak zeggen; maar we hebben het toch juist zo goed hier???!!!
En ik snap heus wel wat ze bedoelen en dat het vast allemaal veel slechter kan en ik wil ook helemaal niet zeuren, maar ik ben dus toch wel een beetje lamgeslagen door de wereld waarin ik als kind nog zo graag wilde investeren.
De ontbossing, de vervuiling, de moord en doodslag, de verkrachtingen, het misbruik, de eenzaamheid van de machteloosheid en het besef.
Mijn idealen zijn weggevaagd, met de boden gelijk gemaakt door een in mijn ogen corrupte samenleving.
En ondanks dat ik een enorme hekel heb aan vandalisme snap ik het inmiddels wel dat sommigen bushokjes vernielen.
Mijn vertrouwen in de samenleving is tenslotte ook voor een groot deel aan diggelen gegaan.
Al zie ik nog steeds heel veel goed bedoelende mensen en lieve schatten van mensen en goedgelovige mensen die blijkbaar ergens het vertrouwen vandaan weten te halen om te doen wat goed is en die niet eens in opstand komen als ze iets wordt afgepakt waarvoor ze decennia lang keihard gewerkt hebben. Net zoals mijn ouders.
Dus waarom nog net als mijn ouders een brave burger zijn?
Waarom ook niet gewoon pakken wat ik maar pakken kan?
Net zoals degenen doen die wel de echte macht hebben?
Als mijn positieve bijdragen niks opleveren, dan zullen die paar dingen ook niet zo veel uitmaken, toch?
En ik weet natuurlijk heus wel dat dit niet de juiste instelling is, tenminste dat heb ik geleerd, maar het is natuurlijk wel een vorm van realisme om niet idealistisch te zijn.
En wat is idealisme dan?
Een ander woord voor valse hoop?
Zomaar wat overpeinzingen op de maandagochtend.
Hoe kijken jullie hier tegenaan?
En ik ken heus wel alle cliche's die zeggen dat het heus niet allemaal zo slecht is, dat het hier beter is dan elders, ook besef ik mij terdege dat ik de wereld niet kan en hoef te veranderen en dat het gaat om kleine dingen in je directe omgeving enzovoort, maar hoe gaan jullie om met de gevoelens van machteloosheid en met het besef dat er geen wijze mensen aan de macht zijn?
Daarmee bedoel ik dat ik mij al van heel jonge leeftijd allerlei dingen heb afgevraagd dingen die veel mensen in mijn omgeving gewoon voor waar aannamen stelde ik ter discussie.
Maar ik was ook een erg idealistisch kind.
Tranen met tuiten tijdens een programma op tv over foster parents, alles raakte me erg in mijn emotie en ik wilde zo ontzettend graag iets bijdragen aan een betere wereld, maar wist niet goed op welke manier.
Zo heb ik zelf een foster kind geadopteerd op tienjarige leeftijd en ging ik regelmatig met een vuilniszak de straten rond om rommel op te ruimen..ik werd daar vaak mee gepest door leeftijdgenoten.
Wat mij ook enorm raakte was de ramp in Tsjernobyl en vooral de manier waarop iedereen gewoon verder ging met leven alsof er niets was gebeurd, alsof er niets was geleerd van de fouten van het verleden.
Later heb ik nog vrijwilligerswerk gedaan bij een dierenasiel tijdens mijn vakantie.
Maar gaandeweg ging ik mij steeds meer beseffen dat deze maatschappij niet maalt om zulke emoties.
Al op mijn veertiende ging ik werken als afwashulp omdat ik vond dat ik mijn eigen geld moest kunnen verdienen, om zo mijn steentje bij te dragen.
Maar door de jaren heen kwam ik erachter dat er zo veel corruptie is en dat alles draait om geld en macht en hebzucht en het heeft me wel een beetje lamgeslagen.
Ook het gevoel totaal geen inspraak te hebben in het geheel, dat het niet uitmaakt of ik ga stemmen of niet omdat het toch maar 1 grote poppenkast is, terwijl achter de schermen allerlei mensen grijpen en graaien en alleen denken aan hun eigen gewin.
Het korte termijn denken, de domheid.
De beurscrash, de crisis, de vervuiling, de ongelijkheid, de oneerlijkheid, het machteloze...deze wereld lijkt wel 1 grote reclamespot die de spot drijft met mijn drijfveren.
Welke bijdrage van mij dan ook zou niet meer zijn dan een druppel op een gloeiende plaat.
Ik ben eigenlijk dus enorm teleurgesteld geraakt en mijn idealisme is omgeslagen in een soort van apathische boosheid.
Een vorm van onverschillige tolerantie.
Ik heb een enorme existentiele crisis achter de rug en ben daar nu soort van gedeeltelijk van hersteld.
Ik weet dat ik het moet zoeken in de kleine dingen, ik heb weer iemand om voor te leven; mijn zoontje, maar wat voor een wereld schotelen wij hem voor?
Als ik dan zo'n programma zie bij bnn met Filemon die naar een indianenstam gaat die in de jungle leven en die zeggen dat wij er hier met zijn allen een zooitje van maken dan denk ik; die indiaanse man is wijs, die man zorgt voor zijn nageslacht, die denkt niet alleen maar aan zichzelf en aan allerlei dingen die er totaal niet toe doen. Die kijkt minstens 5 generaties vooruit en peinst er niet over om mensen of natuur op te offeren voor zogenaamde innovatie.
De arrogantie van de westerse mens die sinds de gouden eeuw aan de macht is...pfff.
En dan de nederigheid waarmee mijn lieve ouders hun hele leven zo verschrikkelijk hard gewerkt hebben, hun arbeidsethos is zo hoog!
Als iedereen zo zou zijn als zij dan hadden wij een superwereld.
Helaas is dat niet zo en zijn er heel veel criminelen, zakkenvullers, praatjesmakers en fortuinzoekers en meer van het soort mensen die geen ware bijdrage leveren...integendeel!
En dan zie ik weer zo'n programma waar het gaat over het treurige feit dat er ouderen zijn in Nederland die verhongeren omdat er zoveel bezuinigd wordt op de zorg, dat die mensen vergeten te eten en dat er geen tijd is om even met die mensen te zitten om te eten, terwijl tegelijkertijd de minister-president de dividendbelasting af wil schaffen.
En dan wonen wij nog in een land waarvan wordt gezegd dat het hier zo goed is.
Ik merk dat ik afdwaal...
Mijn probleem is eigenlijk dat ik niet het gevoel heb dat ik ergens bijhoor, aan kan bijdragen of dat er een vorm van samenhang is, een groep, een vangnet, een land...het geeft me het gevoel dat ik verloren ben in deze wereld, uiteindelijk oud en ziek en aan mijn lot overgelaten op een verschrikkelijke manier zeer eenzaam zal sterven.
Het eenzame en onbegrepen gevoel, het feit dat zo veel mensen vaak zeggen; maar we hebben het toch juist zo goed hier???!!!
En ik snap heus wel wat ze bedoelen en dat het vast allemaal veel slechter kan en ik wil ook helemaal niet zeuren, maar ik ben dus toch wel een beetje lamgeslagen door de wereld waarin ik als kind nog zo graag wilde investeren.
De ontbossing, de vervuiling, de moord en doodslag, de verkrachtingen, het misbruik, de eenzaamheid van de machteloosheid en het besef.
Mijn idealen zijn weggevaagd, met de boden gelijk gemaakt door een in mijn ogen corrupte samenleving.
En ondanks dat ik een enorme hekel heb aan vandalisme snap ik het inmiddels wel dat sommigen bushokjes vernielen.
Mijn vertrouwen in de samenleving is tenslotte ook voor een groot deel aan diggelen gegaan.
Al zie ik nog steeds heel veel goed bedoelende mensen en lieve schatten van mensen en goedgelovige mensen die blijkbaar ergens het vertrouwen vandaan weten te halen om te doen wat goed is en die niet eens in opstand komen als ze iets wordt afgepakt waarvoor ze decennia lang keihard gewerkt hebben. Net zoals mijn ouders.
Dus waarom nog net als mijn ouders een brave burger zijn?
Waarom ook niet gewoon pakken wat ik maar pakken kan?
Net zoals degenen doen die wel de echte macht hebben?
Als mijn positieve bijdragen niks opleveren, dan zullen die paar dingen ook niet zo veel uitmaken, toch?
En ik weet natuurlijk heus wel dat dit niet de juiste instelling is, tenminste dat heb ik geleerd, maar het is natuurlijk wel een vorm van realisme om niet idealistisch te zijn.
En wat is idealisme dan?
Een ander woord voor valse hoop?
Zomaar wat overpeinzingen op de maandagochtend.
Hoe kijken jullie hier tegenaan?
En ik ken heus wel alle cliche's die zeggen dat het heus niet allemaal zo slecht is, dat het hier beter is dan elders, ook besef ik mij terdege dat ik de wereld niet kan en hoef te veranderen en dat het gaat om kleine dingen in je directe omgeving enzovoort, maar hoe gaan jullie om met de gevoelens van machteloosheid en met het besef dat er geen wijze mensen aan de macht zijn?
maandag 1 oktober 2018 om 10:24
Tja. Ik vind het ook een nare wereld en ben behoorlijk pessimistisch en misantropisch ingesteld over de mensheid.
Dit accepteer ik min of meer als gegeven. Het is ook een van de redenen dat ik geen kinderen heb. Waarom doorgaan met de mensheid, waarom een kind achterlaten, ik zie er geen reden voor om de mensheid in stand te houden. Ik kan dus een 'na mij de zondvloed' houding aannemen die er voor zorgt dat het voor mij allemaal niet zo dramatisch is. Zelf mijn tijd uitzitten op deze planeet en verder zal het wel.
Dit accepteer ik min of meer als gegeven. Het is ook een van de redenen dat ik geen kinderen heb. Waarom doorgaan met de mensheid, waarom een kind achterlaten, ik zie er geen reden voor om de mensheid in stand te houden. Ik kan dus een 'na mij de zondvloed' houding aannemen die er voor zorgt dat het voor mij allemaal niet zo dramatisch is. Zelf mijn tijd uitzitten op deze planeet en verder zal het wel.
anoniem_356192 wijzigde dit bericht op 01-10-2018 10:25
3.78% gewijzigd
maandag 1 oktober 2018 om 10:24
Daaraan toegevoegd: Vermijd het vliegtuig. Reis binnen Europa met de (electrische) auto of de trein. En veel vakanties naar andere werelddelen zijn echt niet nodig. Ze zijn vooral voor beleving en opscheppen en de hordes witte mensen in arme landen zijn een vorm van kolonialisme.suish schreef: ↑01-10-2018 10:10Specifieke tips om de wereld te verbeteren :
1. Niet roken
Dat is vooral goed voor jezelf
2. Niet auto/motor/brommer rijden
Inderdaad kun je beter fietsen of het OV gebruiken. Of je afvragen of je echt ergens heen moet
3. Op SP of GroenLinks stemmen bij de verkiezingen.
Socialisme heeft nóg meer ellende veroorzaakt dan kapitalisme.
4. Begin een moestuin (kan ook op balkon)
om 7 miljard mensen te voedenis intensieve landbouw onvermijdelijk.
5. Zet meer planten neer (waar het maar kan, tuin, balkon, vensterbank, op straat)
Goed idee
6. Verminder je afval zoveel mogelijk
ook een goed idee
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
maandag 1 oktober 2018 om 10:26
Weet je, misschien voelde jij je van jongs af aan verantwoordelijk.
Verantwoordelijk voor de wereld en vooral je best willen doen.
Maar verantwoordelijkheid kan ook een 'killer' zijn voor levensvreugde.
Er zit nl niet zoveel gevoel aan verbonden. De ondertoon is toch vooral zwaar en kans soms zelfs iets dogmatisch worden.
Misschien kan het jou juist helpen om te zeggen: what the heck?
Lets live wild.
Gewoon maar een tijd leven en je vooral geen zorgen maken over het afval wat je produceert, de uitlaatgassen die uit je auto komen, het nieuws op tv, de vernieling van het standbeeld in je dorp.
Gewoon maar even geen afval scheiden.
En ga wel een keer juist met de auto naar de winkel voor dat pak melk ipv met de fiets terwijl je van binnen denkt: dit kan echt niet. Nu ben ik echt een onverantwoorde burger.
Gewoon doen!!!!
Begrijp je wat ik bedoel?
Je hebt jezelf ws veel te weinig losgelaten en dan is het juist tijd om de boel een beetje los te gooien.
Juist niet over dingen nadenken. Sta jezelf toe om dingen te doen die je jezelf in het verleden 'verboden' had.
Uiteindelijk zullen dingen weer meer uitbalanceren maar eerst moet je eraan toegeven.
Je zult zelf ws wel herkennen of dit bij je past
Verantwoordelijk voor de wereld en vooral je best willen doen.
Maar verantwoordelijkheid kan ook een 'killer' zijn voor levensvreugde.
Er zit nl niet zoveel gevoel aan verbonden. De ondertoon is toch vooral zwaar en kans soms zelfs iets dogmatisch worden.
Misschien kan het jou juist helpen om te zeggen: what the heck?
Lets live wild.
Gewoon maar een tijd leven en je vooral geen zorgen maken over het afval wat je produceert, de uitlaatgassen die uit je auto komen, het nieuws op tv, de vernieling van het standbeeld in je dorp.
Gewoon maar even geen afval scheiden.
En ga wel een keer juist met de auto naar de winkel voor dat pak melk ipv met de fiets terwijl je van binnen denkt: dit kan echt niet. Nu ben ik echt een onverantwoorde burger.
Gewoon doen!!!!
Begrijp je wat ik bedoel?
Je hebt jezelf ws veel te weinig losgelaten en dan is het juist tijd om de boel een beetje los te gooien.
Juist niet over dingen nadenken. Sta jezelf toe om dingen te doen die je jezelf in het verleden 'verboden' had.
Uiteindelijk zullen dingen weer meer uitbalanceren maar eerst moet je eraan toegeven.
Je zult zelf ws wel herkennen of dit bij je past
maandag 1 oktober 2018 om 10:28
En wat betreft je TT: 'een betere wereld begint bij jezelf'. Idealistisch zijn is mooi maar hoeft helemaal niet. Hou je aan de wet, doe hier en daar iets extra's voor mens, dier en natuur mocht je dat willen, en verder reikt de invloed van de meeste mensen nu eenmaal niet.
Zolang ik die houding aanneem is het voor mij verder wel goed. Aan mij zal het niet liggen en de rest daar heb ik helaas geen of nauwelijks invloed op.
Zolang ik die houding aanneem is het voor mij verder wel goed. Aan mij zal het niet liggen en de rest daar heb ik helaas geen of nauwelijks invloed op.
maandag 1 oktober 2018 om 10:31
Dit dus!RégineFilange schreef: ↑01-10-2018 10:24Tja. Ik vind het ook een nare wereld en ben behoorlijk pessimistisch en misantropisch ingesteld over de mensheid.
Dit accepteer ik min of meer als gegeven. Het is ook een van de redenen dat ik geen kinderen heb. Waarom doorgaan met de mensheid, waarom een kind achterlaten, ik zie er geen reden voor om de mensheid in stand te houden. Ik kan dus een 'na mij de zondvloed' houding aannemen die er voor zorgt dat het voor mij allemaal niet zo dramatisch is. Zelf mijn tijd uitzitten op deze planeet en verder zal het wel.
maandag 1 oktober 2018 om 10:32
je laat de wereld toch niet alleen achter voor je eigen kinderen?RégineFilange schreef: ↑01-10-2018 10:24Tja. Ik vind het ook een nare wereld en ben behoorlijk pessimistisch en misantropisch ingesteld over de mensheid.
Dit accepteer ik min of meer als gegeven. Het is ook een van de redenen dat ik geen kinderen heb. Waarom doorgaan met de mensheid, waarom een kind achterlaten, ik zie er geen reden voor om de mensheid in stand te houden. Ik kan dus een 'na mij de zondvloed' houding aannemen die er voor zorgt dat het voor mij allemaal niet zo dramatisch is. Zelf mijn tijd uitzitten op deze planeet en verder zal het wel.
maandag 1 oktober 2018 om 10:33
maandag 1 oktober 2018 om 10:38
Nee, maar even hard gezegd, die andere mensen daar heb ik toch gevoelsmatig niets mee te maken. Zeker niet als ik er niet meer ben. Het is niet mijn schuld dat anderen nog wel doorgaan met voortplanten terwijl ze best weten dat de kans heel groot is dat het in de nabije toekomst niet meer zo lekker leefbaar is allemaal.
Dat betekent overigens niet dat ik zelf actief vervuil ofzo he, integendeel!
anoniem_356192 wijzigde dit bericht op 01-10-2018 10:43
8.31% gewijzigd
maandag 1 oktober 2018 om 10:46
Dit!RégineFilange schreef: ↑01-10-2018 10:38Nee, maar even hard gezegd, die andere mensen daar heb ik toch gevoelsmatig niets mee te maken. Zeker niet als ik er niet meer ben. Het is niet mijn schuld dat anderen nog wel doorgaan met voortplanten terwijl ze best weten dat de kans heel groot is dat het in de nabije toekomst niet meer zo lekker leefbaar is allemaal.
maandag 1 oktober 2018 om 10:48
Dit boek is echt fantastisch. Stapelgek werd ik van mijn overenthousiaste vriend, die bleef net zo lang drammen tot ik het ook las. Blij dat hij dat gedaan heeft.oudebaas schreef: ↑01-10-2018 10:13Ook een interessant boek waar veel over de mensheid wordt uitgelegd is het vlot leesbare “Sapiëns” van Harari.
https://www.nrc.nl/nieuws/2015/05/09/de ... 38-a800705
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
maandag 1 oktober 2018 om 10:48
oudebaas schreef: ↑01-10-2018 10:10In werkelijkheid wordt de wereld juist steeds vreedzamer en neemt de armoede wereldwijd af. Het punt is dat het slechte nieuws blijft hangen en ook door de moderne media veel vaker bij ons terecht komt.
De honger is afgenomen van meer dan 1miljard ondervoede mensen in de jaren ‘60 naar iets minder dan een half miljard nu. En dat terwijl de wereldbevolking bijna is verdubbeld in die tijd. De kans om door geweld om het leven te komen neemt al millennia af. (Steve Pinker, The Better Angels of Our Nature)
Of jager-verzamelaars beter met de natuur omgingen valt ook te betwijfelen ondanks zo’n westers beeld over “edele wilden” in een afgelegen gebied. De mens heeft al als primitieve jager vrijwel alle grote zoogdieren uitgeroeid. Ook de voorouders van de Indianen.
Ook het Westen heeft geen monopolie op geweld, imperialisme en onderdrukking. Alle mensen doen dat als ze daar de gelegenheid toe hebben. Slavernij bestaat al wereldwijd zolang mensen zich vestigen op vaste plaatsen, dus al zo’n 10.000 jaar. Het Westen zelfs is de eerste samenleving die slavernij heeft afgeschaft. Ook zijn in de moderne tijd wrede straffen taboe geworden. Waar vroeger wereldwijd mensen om niets werden gevierendeeld, gestenigd, verbrand, opgeknoopt en geradbraakt is nu een aantal jaren opsluiting de zwaarste straf.
Waarheid... Ik hoop daardoor nog steeds dat er ooit een tijd komt zonder dierentuinen en waar mensen geen vlees meer eten.
Een wereld waarin vrouwen overal gelijk zijn en gosdiensten niet meer bestaan.
En omdat ik heel slecht tegen al die ellende kan, die er dus nog steeds wel is ondanks de evolutie van beterschap, en er telkens enorm inhakt, lees ik minimaal de krant en kijk ik niet naar het nieuws.
Bovendien ben ik bewust kinderloos, hoef ik me daar ook geen zorgen om te maken.
maandag 1 oktober 2018 om 10:54
Ik probeer het al tijden te krijgen bij de bibliotheek, maar is altijd uitgeleend. Ik zal hem eens reserveren.
maandag 1 oktober 2018 om 10:58
Toch zijn we op de goede weg. Wreedheid tegen mensen is niet meer geaccepteerd. Zelfs de meest foute dictators proberen de schijn op te houden dat ze zich gedragen. Een paar eeuwen geleden was het plegen van genocide nog iets waar men trots op was. Vrouwen werden overal als “ding” behandeld. Vanuit het Westen is er een andere norm gekomen waarbij vrouwen als mens worden beschouwd. Meer recentelijk zie je dat dierenrechten steeds beter worden. Circusdieren zijn verboden, dierenmishandeling wordt steeds vaker strafbaar.FarFarAway schreef: ↑01-10-2018 10:48Waarheid... Ik hoop daardoor nog steeds dat er ooit een tijd komt zonder dierentuinen en waar mensen geen vlees meer eten.
Een wereld waarin vrouwen overal gelijk zijn en gosdiensten niet meer bestaan.
En omdat ik heel slecht tegen al die ellende kan, die er dus nog steeds wel is ondanks de evolutie van beterschap, en er telkens enorm inhakt, lees ik minimaal de krant en kijk ik niet naar het nieuws.
Bovendien ben ik bewust kinderloos, hoef ik me daar ook geen zorgen om te maken.
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
maandag 1 oktober 2018 om 11:03
Recent was er een aflevering van Floortje naar het einde van de Wereld'over een man die een zelfvoorzienend huis had gebouwd hoog op een afgelegen berg in Californië, alleen bereikbaar per sneeuwscooter.
Op deze manier kon hij de wereld in al zijn hoedanigheden ontvluchten.
Toen Trump aan de macht kwam, kreeg hij nog meer de behoefte zich terug te trekken, wat hij van zichzelf een laffe houding vond.
Floortje vertelde dat ze zelden zo'n sympathieke kerel had ontmoet.
Ik vond het mooi dat hij de guts had om dicht bij zichzelf te blijven, zweverig gezegd.
Zelf denk ik wel degelijk nut te hebben op micro niveau, zeer kleinschalig bijdragen aan het helpen van mijn dierbaren.
Op macro niveau gaat het al snel mijn pet te boven .
Op deze manier kon hij de wereld in al zijn hoedanigheden ontvluchten.
Toen Trump aan de macht kwam, kreeg hij nog meer de behoefte zich terug te trekken, wat hij van zichzelf een laffe houding vond.
Floortje vertelde dat ze zelden zo'n sympathieke kerel had ontmoet.
Ik vond het mooi dat hij de guts had om dicht bij zichzelf te blijven, zweverig gezegd.
Zelf denk ik wel degelijk nut te hebben op micro niveau, zeer kleinschalig bijdragen aan het helpen van mijn dierbaren.
Op macro niveau gaat het al snel mijn pet te boven .
maandag 1 oktober 2018 om 11:08
Het lijkt me het mooist als je off grid kunt wonen, maar wel voorzien zou zijn van alle moderne comfort. Helaas is dat niet mogelijk.Janiva schreef: ↑01-10-2018 11:03Recent was er een aflevering van Floortje naar het einde van de Wereld'over een man die een zelfvoorzienend huis had gebouwd hoog op een afgelegen berg in Californië, alleen bereikbaar per sneeuwscooter.
Op deze manier kon hij de wereld in al zijn hoedanigheden ontvluchten.
Toen Trump aan de macht kwam, kreeg hij nog meer de behoefte zich terug te trekken, wat hij van zichzelf een laffe houding vond.
Floortje vertelde dat ze zelden zo'n sympathieke kerel had ontmoet.
Ik vond het mooi dat hij de guts had om dicht bij zichzelf te blijven, zweverig gezegd.
Zelf denk ik wel degelijk nut te hebben op micro niveau, zeer kleinschalig bijdragen aan het helpen van mijn dierbaren.
Op macro niveau gaat het al snel mijn pet te boven .
Zolang er teveel mensen zijn en blijven bijkomen wordt de wereld steeds verrotter. De wereld zou beter af zijn als de bevolking met minimaal de helft afnam. Wat zouden we in Nederland meer leefruimte krijgen als er nog maar 8 miljoen mensen zouden wonen!
maandag 1 oktober 2018 om 11:12
tot er iets misgaat (been breekt, enge ziekte, brand oid), dan blijkt hij toch zijn soortgenoten nodig te hebben.Janiva schreef: ↑01-10-2018 11:03Recent was er een aflevering van Floortje naar het einde van de Wereld'over een man die een zelfvoorzienend huis had gebouwd hoog op een afgelegen berg in Californië, alleen bereikbaar per sneeuwscooter.
Op deze manier kon hij de wereld in al zijn hoedanigheden ontvluchten.
Toen Trump aan de macht kwam, kreeg hij nog meer de behoefte zich terug te trekken, wat hij van zichzelf een laffe houding vond.
Floortje vertelde dat ze zelden zo'n sympathieke kerel had ontmoet.
Ik vond het mooi dat hij de guts had om dicht bij zichzelf te blijven, zweverig gezegd.
Mensen zijn niet geschikt voor een solitair leven
maandag 1 oktober 2018 om 11:14
Trouwens, ik pik dit even uit je OP:
Klinkt voor mij gewoon als volwassen worden. Zo'n beetje elk kind kijkt nog met een naïeve idealistische blik naar de wereld, maar als je ouder wordt zie je pas hoe het echt is en dat er aan heel veel dingen gewoon niet zoveel te doen valt.
Ik ben eigenlijk dus enorm teleurgesteld geraakt en mijn idealisme is omgeslagen in een soort van apathische boosheid.
Een vorm van onverschillige tolerantie.
Klinkt voor mij gewoon als volwassen worden. Zo'n beetje elk kind kijkt nog met een naïeve idealistische blik naar de wereld, maar als je ouder wordt zie je pas hoe het echt is en dat er aan heel veel dingen gewoon niet zoveel te doen valt.
maandag 1 oktober 2018 om 11:17
en dat je vooral voor jezelf moet zorgenRégineFilange schreef: ↑01-10-2018 11:14Trouwens, ik pik dit even uit je OP:
Klinkt voor mij gewoon als volwassen worden. Zo'n beetje elk kind kijkt nog met een naïeve idealistische blik naar de wereld, maar als je ouder wordt zie je pas hoe het echt is en dat er aan heel veel dingen gewoon niet zoveel te doen valt.
Je ziet ook vaak een 'verrechtsing' in stemgedrag met verloop van de leeftijd.
maandag 1 oktober 2018 om 11:21
Ik herken het wel. De bijdrage die je levert lijkt zo zinloos soms.
Ik ben mij ook bewust van milieuvervuiling en dat ik door mijn bijdrage een heel klein steentje kan bijdragen door dingen aan te passen of te laten. Afval scheiden, geen rijbewijs of zo min mogelijk gebruik maken van het OV maar de fiets pakken. Nu woon ik redelijk centraal dus ik hoef niet 20 km over het platteland met tegenwind een pak koffie te halen. Dat scheelt.
Maar als er nieuws komt over een olieramp zoals afgelopen jaar in Rotterdam waarbij honderden zwanen besmeurd waren dan breekt mijn hart wel. Nog afgezien van de overige vervuiling dat achterblijft in het water. Dan denk ik waar zijn we mee bezig. We worden aan alle kanten gewezen op hoe belangrijk het is dat we aan het milieu denken, de CO2 uitstoot terug moet maar wat doet de overheid nu werkelijk om bijvoorbeeld autogebruik terug te dringen? Dorpen worden steden, wegen blijven gebouwd worden, 'koop die auto'.
Vuurwerk vind ik ook altijd zo een ding. Het hele jaar ben ik bezig met afval scheiden, zet de CV op 19 graden maar trek liever nog een warmere trui aan, pak tat de fiets, eet zo weinig mogelijk vlees en let op wat ik koop (bijvoorbeeld minder plastic verpakking). Want ' alle beetjes zouden helpen'. Maar als ik zie wat er op die avond (weken ervoor al) in de lucht geschoten wordt, hoe vervuild de lucht is, mijn zoon het dagenlang benauwd heeft door fijnstof, vuurwerk dat wekenlang op straat ligt en verdwijnt in sloten. Vuurwerkfeesten dat georganiseerd wordt door gemeentes en niemand die in wil zien en zich afvraagt waar het afgeschoten vuurwerk blijft (hier in de Maas dus) dan denk ik ook waar ben ik mee bezig. Mijn voornemen is dan om niet meer zo braaf te zijn en te stoppen met afval scheiden en ik NU echt mijn rijbewijs ga halen, en ga ik kopen wat ik wil zonder bij stil te staan waar het gemaakt is en hoe het hier terecht komt (transport).
Maar dat hou ik 1 dag vol, mijn geweten gaat knagen en zo ben ik op 2 januari weer die brave burger. En lever mijn bijdrage, een druppel op de gloeiende plaat.
Ik haal hier 1 voorbeeld aan maar ik kan mij heel druk maken om veel meer andere dingen, armoede, oorlogen, misbruik, onrecht etc. Een ellenlange lijst kan ik hier neerzetten maar ik weet dat ik de wereld niet kan verbeteren zoals ik graag zou willen.
Ik ben mij ook bewust van milieuvervuiling en dat ik door mijn bijdrage een heel klein steentje kan bijdragen door dingen aan te passen of te laten. Afval scheiden, geen rijbewijs of zo min mogelijk gebruik maken van het OV maar de fiets pakken. Nu woon ik redelijk centraal dus ik hoef niet 20 km over het platteland met tegenwind een pak koffie te halen. Dat scheelt.
Maar als er nieuws komt over een olieramp zoals afgelopen jaar in Rotterdam waarbij honderden zwanen besmeurd waren dan breekt mijn hart wel. Nog afgezien van de overige vervuiling dat achterblijft in het water. Dan denk ik waar zijn we mee bezig. We worden aan alle kanten gewezen op hoe belangrijk het is dat we aan het milieu denken, de CO2 uitstoot terug moet maar wat doet de overheid nu werkelijk om bijvoorbeeld autogebruik terug te dringen? Dorpen worden steden, wegen blijven gebouwd worden, 'koop die auto'.
Vuurwerk vind ik ook altijd zo een ding. Het hele jaar ben ik bezig met afval scheiden, zet de CV op 19 graden maar trek liever nog een warmere trui aan, pak tat de fiets, eet zo weinig mogelijk vlees en let op wat ik koop (bijvoorbeeld minder plastic verpakking). Want ' alle beetjes zouden helpen'. Maar als ik zie wat er op die avond (weken ervoor al) in de lucht geschoten wordt, hoe vervuild de lucht is, mijn zoon het dagenlang benauwd heeft door fijnstof, vuurwerk dat wekenlang op straat ligt en verdwijnt in sloten. Vuurwerkfeesten dat georganiseerd wordt door gemeentes en niemand die in wil zien en zich afvraagt waar het afgeschoten vuurwerk blijft (hier in de Maas dus) dan denk ik ook waar ben ik mee bezig. Mijn voornemen is dan om niet meer zo braaf te zijn en te stoppen met afval scheiden en ik NU echt mijn rijbewijs ga halen, en ga ik kopen wat ik wil zonder bij stil te staan waar het gemaakt is en hoe het hier terecht komt (transport).
Maar dat hou ik 1 dag vol, mijn geweten gaat knagen en zo ben ik op 2 januari weer die brave burger. En lever mijn bijdrage, een druppel op de gloeiende plaat.
Ik haal hier 1 voorbeeld aan maar ik kan mij heel druk maken om veel meer andere dingen, armoede, oorlogen, misbruik, onrecht etc. Een ellenlange lijst kan ik hier neerzetten maar ik weet dat ik de wereld niet kan verbeteren zoals ik graag zou willen.
anoniem_279637 wijzigde dit bericht op 01-10-2018 11:33
0.13% gewijzigd
maandag 1 oktober 2018 om 11:22
Toch is idealisme niet per se altijd naïef of hopeloos, denk ik. Kijk maar daar die Boyan Slat, met zijn Ocean Cleanup-systeem tegen het plastic in de oceanen. Prachtig initiatief, maar het is wel zeldzaam dat mensen zo zijn en daadwerkelijk iets opzetten. Als zijn project lukt dan is dat wel een lichtpuntje in het pessimisme. 
Maar er zijn genoeg bewegingen en goede doelen en actiegroepen, etc. etc. Misschien ben je apathisch en onverschillig geraakt TO, maar zou het voor je eigen gevoel van 'iets doen en ergens bijhoren' niet helpen om je aan te sluiten bij zoiets?
Maar er zijn genoeg bewegingen en goede doelen en actiegroepen, etc. etc. Misschien ben je apathisch en onverschillig geraakt TO, maar zou het voor je eigen gevoel van 'iets doen en ergens bijhoren' niet helpen om je aan te sluiten bij zoiets?
maandag 1 oktober 2018 om 11:30
redbulletje schreef: ↑01-10-2018 11:08Het lijkt me het mooist als je off grid kunt wonen, maar wel voorzien zou zijn van alle moderne comfort. Helaas is dat niet mogelijk.
Zolang er teveel mensen zijn en blijven bijkomen wordt de wereld steeds verrotter. De wereld zou beter af zijn als de bevolking met minimaal de helft afnam. Wat zouden we in Nederland meer leefruimte krijgen als er nog maar 8 miljoen mensen zouden wonen!
En een veel gezonder leven hebben, minder stress, minder ergenis, minder vervuiling. En veel meer natuur, rust en ruimte. Wat een ideaalbeeld. Ik teken ervoor.
maandag 1 oktober 2018 om 11:38
Dat offgrid met alle moderne comfort is steeds makkelijker te verkrijgen. Je kunt best comfortabel wonen zonder afhankelijk te zijn van energiebedrijven. Water is hier wat moeilijker.redbulletje schreef: ↑01-10-2018 11:08Het lijkt me het mooist als je off grid kunt wonen, maar wel voorzien zou zijn van alle moderne comfort. Helaas is dat niet mogelijk.
Zolang er teveel mensen zijn en blijven bijkomen wordt de wereld steeds verrotter. De wereld zou beter af zijn als de bevolking met minimaal de helft afnam. Wat zouden we in Nederland meer leefruimte krijgen als er nog maar 8 miljoen mensen zouden wonen!
Verder ben je wel altijd afhankelijk van het belastingstelsel, de overheid an sich, verzekeringen, ziekenhuizen, voedselbedrijven etc.
