Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
vrijdag 23 november 2018 om 18:10
Gecondoleerd Mimi
Ja, dat is herkenbaar. Het lijkt wel alsof mensen denken: je bent aan het werk DUS het gaat weer beter. Maar het is voor jou nog echt heel kort geleden, dus natuurlijk is het nog heel heftig! Ik begrijp ook dat het voelt alsof het nooit meer normaal wordt. Ik denk zelf dat dat ook klopt. Ons 'oude' normaal bestaat namelijk niet meer, dus we moeten nu wennen aan een ander normaal inclusief een enorm gemis.
Mijn favoriete kleur is glitter
vrijdag 23 november 2018 om 20:26
Ik reageer niet zo veel, maar dat komt eigenlijk omdat ik het niet echt bij houd, het kost me veel energie om hier alles te lezen en te reageren.
Koffiehagedis: ik heb ook niet heel veel gehuild eigenlijk, ik had verwacht dat het meer zou zijn. Maar inderdaad ook leegte, somberheid, zwaarte en weinig kunnen hebben. Slechte concentratie. Het weinig kunnen hebben lijkt nu na 8 maanden wel wat beter te zijn, het zijn nu meer sombere periodes.
Vermoeidheid: ik ga nu echt op tijd naar bed altijd. Dat is me jaren nooit gelukt, maar nu moet ik gewoon. Sowieso heb ik heel veel structuur aangebracht, anders overzie ik het allemaal snel niet. Er is alleen weinig ruimte voor leuke dingen, alles op de automatische piloot.
Lambchop: wat bijzonder van je collega, heel attent. Het valt mij in deze periode opnieuw op hoe attent ik altijd was en nu niet meer ben, omdat ik het niet terug krijg. Een vriendin haar moeder is jaren geleden haar moeder verloren, toen stuurde ik na een half jaar, jaar en de jaren er na nog berichtjes of kaartjes. Van haar heb ik nooit wat gehoord. Alleen de belofte op de uitvaart dat ze een week later zou bellen....nooit gedaan.
Lalize: alle goedbedoelde tips van iedereen kan ik ook helemaal niks mee. Ik krijg er alleen maar het gevoel van dat men het helemaal niet begrijpt.
Sweetnovember: wat fijn van die hobbyspullen. Ik heb nog een keer iemand gesproken die haar ook kende, dat was heel fijn.
Ladyday: wat goed dat je aangegeven hebt dat je het graag wat rustiger aan wilt doen. Ik hoop dat het ook gaat lukken. In de waan van de dag, vergeet men vaak snel dat je het rustiger aan wilt doen.
Ondersteboven: moeilijke periode voor jou.
Angst voor sterven: ik vond het stervensproces van mijn moeder heel erg om te zien. Doodgaan is gewoon niet een mooi proces, je ziet er gewoon niet mooi uit tijdens het stervensproces. De ziekte, de behandelingen beangstigen me wel. Ik zou me verschrikkelijk voelen. Ik hoop oprecht nooit dat ik kanker krijg, die behandelingen maken we doodsbang. Man en ik hebben afgesproken dat we met z’n tweeen willen gaan. Misschien rijden we wel van een klif of zo.
Mimi: gecondoleerd. Ik praat er eigenlijk niet veel over, dus ik krijg ook weinig opmerkingen. Ik hoor wel weinig van mensen dat maakt wel heel eenzaam.
Dit is een heftige periode merk ik. Een jaar geleden alle ellende en nu het besef dat het voorbij is. Afgelopen week moest ik denken aan haar stervensproces en bedacht ik me ineens: ze lag gewoon dood te gaan daar in die woonkamer. Alsof ik het nu pas besef.
Ik merk dat ik wat blijf hangen in de eenzaamheid. Niks van mensen horen, niet meer met iemand er over kunnen praten en ik kan er geen kant mee op. Ik wil niet in die negativiteit blijven hangen, maar dat is moeilijk. Het is er gewoon niet. Ik voel me enorm in de steek gelaten. En het voelt zuur dat ik het allemaal weer zelf moet opknappen.
Koffiehagedis: ik heb ook niet heel veel gehuild eigenlijk, ik had verwacht dat het meer zou zijn. Maar inderdaad ook leegte, somberheid, zwaarte en weinig kunnen hebben. Slechte concentratie. Het weinig kunnen hebben lijkt nu na 8 maanden wel wat beter te zijn, het zijn nu meer sombere periodes.
Vermoeidheid: ik ga nu echt op tijd naar bed altijd. Dat is me jaren nooit gelukt, maar nu moet ik gewoon. Sowieso heb ik heel veel structuur aangebracht, anders overzie ik het allemaal snel niet. Er is alleen weinig ruimte voor leuke dingen, alles op de automatische piloot.
Lambchop: wat bijzonder van je collega, heel attent. Het valt mij in deze periode opnieuw op hoe attent ik altijd was en nu niet meer ben, omdat ik het niet terug krijg. Een vriendin haar moeder is jaren geleden haar moeder verloren, toen stuurde ik na een half jaar, jaar en de jaren er na nog berichtjes of kaartjes. Van haar heb ik nooit wat gehoord. Alleen de belofte op de uitvaart dat ze een week later zou bellen....nooit gedaan.
Lalize: alle goedbedoelde tips van iedereen kan ik ook helemaal niks mee. Ik krijg er alleen maar het gevoel van dat men het helemaal niet begrijpt.
Sweetnovember: wat fijn van die hobbyspullen. Ik heb nog een keer iemand gesproken die haar ook kende, dat was heel fijn.
Ladyday: wat goed dat je aangegeven hebt dat je het graag wat rustiger aan wilt doen. Ik hoop dat het ook gaat lukken. In de waan van de dag, vergeet men vaak snel dat je het rustiger aan wilt doen.
Ondersteboven: moeilijke periode voor jou.
Angst voor sterven: ik vond het stervensproces van mijn moeder heel erg om te zien. Doodgaan is gewoon niet een mooi proces, je ziet er gewoon niet mooi uit tijdens het stervensproces. De ziekte, de behandelingen beangstigen me wel. Ik zou me verschrikkelijk voelen. Ik hoop oprecht nooit dat ik kanker krijg, die behandelingen maken we doodsbang. Man en ik hebben afgesproken dat we met z’n tweeen willen gaan. Misschien rijden we wel van een klif of zo.
Mimi: gecondoleerd.
Ik praat er eigenlijk niet veel over, dus ik krijg ook weinig opmerkingen. Ik hoor wel weinig van mensen dat maakt wel heel eenzaam.Dit is een heftige periode merk ik. Een jaar geleden alle ellende en nu het besef dat het voorbij is. Afgelopen week moest ik denken aan haar stervensproces en bedacht ik me ineens: ze lag gewoon dood te gaan daar in die woonkamer. Alsof ik het nu pas besef.
Ik merk dat ik wat blijf hangen in de eenzaamheid. Niks van mensen horen, niet meer met iemand er over kunnen praten en ik kan er geen kant mee op. Ik wil niet in die negativiteit blijven hangen, maar dat is moeilijk. Het is er gewoon niet. Ik voel me enorm in de steek gelaten. En het voelt zuur dat ik het allemaal weer zelf moet opknappen.
vrijdag 23 november 2018 om 21:18
Veel posts weer... fijn dat mensen dit nog steeds een fijne plek vinden.
Mimi, gecondoleerd. Wat verschrikkelijk voor je. En wat 'anderen' betreft... herkenbaar.. bij de meesten van ons wel.
Tinkel, ik vind het ook moeilijk om niet in de negativiteit te blijven hangen. Ik voel me heel teleurgesteld in heel veel mensen. En ook in mezelf. Ik dacht er ook nooit bij na.
Ik stuurde van de week een berichtje naar een kennis. Haar moeder was die dag een jaar geleden overleden. Ze vond het zo fijn dat ik daar aan dacht. Ze had van niemand wat gehoord. Ik moest ook bekennen dat ik ook nooit aan dit soort dingen dacht, totdat mijn vader kwam te overlijden. Ik zou het zo erg vinden als hij 'vergeten' zou worden.
De afgelopen week/weken zijn echt heel zwaar geweest. Ik heb sommige dagen echt urenlang moeten huilen. Ik ben ook helemaal gesloopt. Ik val meestal rond 21:30 in slaap en ben dan om half 5 's ochtends weer wakker. Een raar ritme want ik was altijd een avondmens. Rouw doet gekke dingen met je
Mimi, gecondoleerd. Wat verschrikkelijk voor je. En wat 'anderen' betreft... herkenbaar.. bij de meesten van ons wel.
Tinkel, ik vind het ook moeilijk om niet in de negativiteit te blijven hangen. Ik voel me heel teleurgesteld in heel veel mensen. En ook in mezelf. Ik dacht er ook nooit bij na.
Ik stuurde van de week een berichtje naar een kennis. Haar moeder was die dag een jaar geleden overleden. Ze vond het zo fijn dat ik daar aan dacht. Ze had van niemand wat gehoord. Ik moest ook bekennen dat ik ook nooit aan dit soort dingen dacht, totdat mijn vader kwam te overlijden. Ik zou het zo erg vinden als hij 'vergeten' zou worden.
De afgelopen week/weken zijn echt heel zwaar geweest. Ik heb sommige dagen echt urenlang moeten huilen. Ik ben ook helemaal gesloopt. Ik val meestal rond 21:30 in slaap en ben dan om half 5 's ochtends weer wakker. Een raar ritme want ik was altijd een avondmens. Rouw doet gekke dingen met je
vrijdag 23 november 2018 om 22:25
Iedereen
Lady wat goed dat je hebt aangegeven dat je wat rust nodig hebt. Stoppen hoeft niet, maar wat druk eraf lijkt me heel verstandig!
Dat vergeten worden is inderdaad heel pijnlijk. Gisteren was de verjaardag van mijn oudste zoon, niemand die dat zich herinnert. Hetzelfde geld voor z'n sterfdag en ook de geboorte/sterfdag van ons dochtertje is er niemand die iets laat horen. Niemand die de kinderen belangrijk vind of mij. Zo voelt het althans.
Lady wat goed dat je hebt aangegeven dat je wat rust nodig hebt. Stoppen hoeft niet, maar wat druk eraf lijkt me heel verstandig!
Dat vergeten worden is inderdaad heel pijnlijk. Gisteren was de verjaardag van mijn oudste zoon, niemand die dat zich herinnert. Hetzelfde geld voor z'n sterfdag en ook de geboorte/sterfdag van ons dochtertje is er niemand die iets laat horen. Niemand die de kinderen belangrijk vind of mij. Zo voelt het althans.
Forever is a hell of a long time
vrijdag 23 november 2018 om 22:41
Selune schreef: ↑23-11-2018 22:25Iedereen
Lady wat goed dat je hebt aangegeven dat je wat rust nodig hebt. Stoppen hoeft niet, maar wat druk eraf lijkt me heel verstandig!
Dat vergeten worden is inderdaad heel pijnlijk. Gisteren was de verjaardag van mijn oudste zoon, niemand die dat zich herinnert. Hetzelfde geld voor z'n sterfdag en ook de geboorte/sterfdag van ons dochtertje is er niemand die iets laat horen. Niemand die de kinderen belangrijk vind of mij. Zo voelt het althans.
Wat verdrietig Selune en wat moet je je dan eenzaam voelen
zaterdag 24 november 2018 om 18:58
Gecondoleerd lieve MimiMimi02 schreef: ↑23-11-2018 08:23Helaas kan ik me ook melden in dit topic. Mijn moeder is 3,5 week geleden overleden aan de gevolgen van kanker. Ze was pas 60. De prognose was eigenlijk goed, maar ze kreeg infecties erbij die ze niet meer onder controle kregen. Daar is ze uiteindelijk aan overleden, 3 weken nadat we te horen kregen dat ze niets meer voor haar konden doen. Het was (en is) een enorm heftige tijd. Ik vind het erg onwerkelijk dat ze er niet meer is. En vreemd dat de wereld gewoon doorgaat. Voor mij staat de tijd een beetje stil. In mijn hoofd ben ik nog steeds bezig met die 3 weken dat ze aan het sterven was. Momenten komen steeds als een film voorbij. Daardoor kan ik me moeilijk concentreren op mijn werk. Ook ben ik erg vermoeid, maar ik lees in de berichten hier dat dat erbij hoort. Waar ik tegenaan loop is dat veel mensen het niet begrijpen, hebben jullie dat ook? Alsof nu ik wel weer normaal zou moeten functioneren. Ik heb juist het idee dat niets ooit meer normaal zal zijn.
zaterdag 24 november 2018 om 21:23
Rouw lijkt wel topsport he Lady_Day?
Wat verdrietig voor iedereen dat anderen die belangrijke dagen lijken te vergeten. Ik vraag me af of ze er echt niet bij stilstaan of dat ze niet weten wat ze moet zeggen ofzo. En hoe gaan jullie daarmee om? Ga je het gesprek hierover aan of leg je je erbij neer? Het lijkt mij verschrikkelijk als ik straks het idee zou hebben dat er niemand meer aan mijn moeder denkt.
Wat verdrietig voor iedereen dat anderen die belangrijke dagen lijken te vergeten. Ik vraag me af of ze er echt niet bij stilstaan of dat ze niet weten wat ze moet zeggen ofzo. En hoe gaan jullie daarmee om? Ga je het gesprek hierover aan of leg je je erbij neer? Het lijkt mij verschrikkelijk als ik straks het idee zou hebben dat er niemand meer aan mijn moeder denkt.
Mijn favoriete kleur is glitter
zaterdag 24 november 2018 om 21:37
Helaas te herkenbaarTinkeltje33 schreef: ↑23-11-2018 20:26Ik merk dat ik wat blijf hangen in de eenzaamheid. Niks van mensen horen, niet meer met iemand er over kunnen praten en ik kan er geen kant mee op. Ik wil niet in die negativiteit blijven hangen, maar dat is moeilijk. Het is er gewoon niet. Ik voel me enorm in de steek gelaten. En het voelt zuur dat ik het allemaal weer zelf moet opknappen.
. Twee vriendschappen heb ik zelf al bij t grofvuil gezet. En n heleboel vrienden zijn blijkbaar vrienden in goede tijden, niet zo in slechte.En af en toe sluit mijn verdriet niet bij t gemis van mn vader aan. Hij heeft zoiets van spullen van moeder weg gooien, nieuwe vrouw zoeken, hoppekee doorgaan met leven. Terwijl ik nog krampachtig vasthou aan t leven van voor de sterfdatum. Laat staan dat ik spullen van mn moeder kan/wil weggooien.
Dus ja. Eenzaam is idd het juiste woord. Genoeg mensen die je vragen hoe t gaat maar weinig mensen die echt luisteren...
koekie1980 wijzigde dit bericht op 24-11-2018 21:50
0.10% gewijzigd
zaterdag 24 november 2018 om 21:39
Sjezus.. niemand?
Jouw eigen broer/zus? Schoonbroer of schoonzus? Vriendinnen, opas en omas?
Das wel echt naar zeg..
zaterdag 24 november 2018 om 21:44
koekie1980 schreef: ↑24-11-2018 21:37Helaas te herkenbaar. Twee vriendschappen heb ik zelf al bij t grofvuil gezet. En n heleboel vrienden zijn blijkbaar vrienden in goede tijden, niet zo in slechte.
En af en toe sluit mijn verdriet niet bij t gemis van mn vader aan. Hij heeft zoiets van spullen van moeder weg gooien, nieuwe vrouw zoeken, hoppekee doorgaan met leven. Terwijl ik nog krampachtig vasthoe aan t leven van voor de sterfdatum. Laat staan dat ik spullen van mn moeder kan/wil weggooien.
Dus ja. Eenzaam is idd het juiste woord. Genoeg mensen die je vragen hoe t gaat maar weinig mensen die echt luisteren...
zaterdag 24 november 2018 om 21:46
Deze week was hier ook ff ruk. Begin vd week bruiloft van vriendin. Halvr dag lopen janken want als ik trouw.. dan is mn moeder er niet bij. En ik wil geneens trouwen, maar die golf van verdriet overvalt me dan enorm. Iedereen dacht dat ik emotioneel voor mn vriendin was en jankte over haar mooie jurk, viel de echte reden dus gelukkie niet op.
Net thuis van surprise bij schoonfamilie. Op zich gezellige middag. Maar in mijn gedicht en dat van mn vriend werd mn moeder benoemd dus in n kringetje met de hele familie incl nietsvermoedende kinderen begon ik 2x te brullen. Superk#$% dat dat zo'n redelijk gezellige middag dan weer kan "verpesten" want daarna kom ik er niet meer in, in die gezelligheid.
Nu op de bank met n fles wijn. 3 kwart chocoladeletter op... pfff ik eet de laatste tijd vaker mn frustratie weg en blijf maar aankomen. Komt er ook nog es bij.
Hebben jullie daar ook last van, eetbuien? Sommigen eten juist niet van verdriet en vallen kilos af. Ben ik stikjaloers op
Net thuis van surprise bij schoonfamilie. Op zich gezellige middag. Maar in mijn gedicht en dat van mn vriend werd mn moeder benoemd dus in n kringetje met de hele familie incl nietsvermoedende kinderen begon ik 2x te brullen. Superk#$% dat dat zo'n redelijk gezellige middag dan weer kan "verpesten" want daarna kom ik er niet meer in, in die gezelligheid.
Nu op de bank met n fles wijn. 3 kwart chocoladeletter op... pfff ik eet de laatste tijd vaker mn frustratie weg en blijf maar aankomen. Komt er ook nog es bij.
Hebben jullie daar ook last van, eetbuien? Sommigen eten juist niet van verdriet en vallen kilos af. Ben ik stikjaloers op
koekie1980 wijzigde dit bericht op 24-11-2018 21:51
1.88% gewijzigd
zaterdag 24 november 2018 om 21:48
Jep... nog geen 3.5 maand na t overlijden zocht ie al vervanging. Nu al enkele dates gehad maar ik wil t niet weten. Mijn moeder is 5 maanden dood en er niemand die dat kan vervangen. Komt ie wel achter... maar ik voel me hier wel supershit over. Hij is echt 2-3x per week bij haar graf dus haar absoluut niet vergeten, maar toch voelt t voor mij wel zo
zaterdag 24 november 2018 om 21:55
koekie1980 schreef: ↑24-11-2018 21:48Jep... nog geen 3.5 maand na t overlijden zocht ie al vervanging. Nu al enkele dates gehad maar ik wil t niet weten. Mijn moeder is 5 maanden dood en er niemand die dat kan vervangen. Komt ie wel achter... maar ik voel me hier wel supershit over. Hij is echt 2-3x per week bij haar graf dus haar absoluut niet vergeten, maar toch voelt t voor mij wel zo
Lijkt me echt vreselijk voor je!
zaterdag 24 november 2018 om 21:59
Hebben zij hier onderling over gesproken?koekie1980 schreef: ↑24-11-2018 21:48Jep... nog geen 3.5 maand na t overlijden zocht ie al vervanging. Nu al enkele dates gehad maar ik wil t niet weten. Mijn moeder is 5 maanden dood en er niemand die dat kan vervangen. Komt ie wel achter... maar ik voel me hier wel supershit over. Hij is echt 2-3x per week bij haar graf dus haar absoluut niet vergeten, maar toch voelt t voor mij wel zo
Ik weet bijvoorbeeld dat mijn moeder toen ze bedlegerig was en duidelijk werd dat het niet lang meer zou duren tegen mijn vader, maar ook tegen mijn broer en mij heeft gezegd dat ze hoopt dat mijn vader een nieuw maatje vindt. Maatje was hun koosnaampje voor elkaar. Ze hoopte echt dat hij gelukkig zou worden met een andere vrouw. Ergens hoopte ik dat ook, want mijn vader is een gezelschapsmens. Wel een die ook goed alleen kan zijn, maar ook een die het leuk vindt op dingen samen te doen.
Was mijn moeder alleen even vergeten dat je mijn vader in een kamer kan zetten met 1000 sexy geklede vrouwen en een boek en een hond. Laat hem daar 20 minuten rondlopen en hij zal als hij eruit komt de hond perfect kunnen beschrijven, zo ook het boek. Maar die vrouwen heeft hij waarschijnlijk nauwelijks gezien dan.
De kans dat hij dus weer verliefd zal worden is bijzonder klein. Jammer, want ik gun het hem wel
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zaterdag 24 november 2018 om 22:07
zaterdag 24 november 2018 om 22:33
Ja daar hebben ze over gesproken. Dat hij best n nieuwe partner moet zoeken en niet zn hele leven alleen moet blijven. Dat zou ik zelf trouwens ook ook niet willen. Maar wtf 3.5 maand later?? Daar had ie wel n jaar mee mogen wachten.
Maar hij ziet enorm op tegen de donkere winteravonden en kerst en oud en nieuw enzo. Tja goed, zijn gevoel is ook te begrijpen. Alleen matcht dat niet moet mijn gevoel. En het klote is dan ook dat ik geen boers en zussen heb dus niemand om mee te overleggen.
Maar hij ziet enorm op tegen de donkere winteravonden en kerst en oud en nieuw enzo. Tja goed, zijn gevoel is ook te begrijpen. Alleen matcht dat niet moet mijn gevoel. En het klote is dan ook dat ik geen boers en zussen heb dus niemand om mee te overleggen.
zaterdag 24 november 2018 om 22:55
3,5 maand is inderdaad wel heel vroeg.koekie1980 schreef: ↑24-11-2018 22:33Ja daar hebben ze over gesproken. Dat hij best n nieuwe partner moet zoeken en niet zn hele leven alleen moet blijven. Dat zou ik zelf trouwens ook ook niet willen. Maar wtf 3.5 maand later?? Daar had ie wel n jaar mee mogen wachten.
Maar hij ziet enorm op tegen de donkere winteravonden en kerst en oud en nieuw enzo. Tja goed, zijn gevoel is ook te begrijpen. Alleen matcht dat niet moet mijn gevoel. En het klote is dan ook dat ik geen boers en zussen heb dus niemand om mee te overleggen.
Ik denk bij mijn vader trouwens dat hij het zelf niet wil. Hij mist iemand die thuis is als hij thuiskomt of bij het wakker worden/slapen gaan. In principe dus gewoon iemand die er altijd is. Zoals hij dat met mijn moeder had.
Maar tegelijkertijd wil hij geen verlies meer mee maken, niet van een huisdier zei hij toen de hond van mijn moeder overleed. Dus ik vermoed ook niet van een eventuele nieuwe vriendin. Dan is ie dus liever altijd alleen.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zaterdag 24 november 2018 om 23:41
Ohh wat erg... ik denk dat ik alleen maar walging voor hem zou voelen.koekie1980 schreef: ↑24-11-2018 21:48Jep... nog geen 3.5 maand na t overlijden zocht ie al vervanging. Nu al enkele dates gehad maar ik wil t niet weten. Mijn moeder is 5 maanden dood en er niemand die dat kan vervangen. Komt ie wel achter... maar ik voel me hier wel supershit over. Hij is echt 2-3x per week bij haar graf dus haar absoluut niet vergeten, maar toch voelt t voor mij wel zo
zondag 25 november 2018 om 00:33
Vreselijk, dat hij na een paar jaar weer een partner heeft ok, maar niet na 3.5 maand.koekie1980 schreef: ↑24-11-2018 21:48Jep... nog geen 3.5 maand na t overlijden zocht ie al vervanging. Nu al enkele dates gehad maar ik wil t niet weten. Mijn moeder is 5 maanden dood en er niemand die dat kan vervangen. Komt ie wel achter... maar ik voel me hier wel supershit over. Hij is echt 2-3x per week bij haar graf dus haar absoluut niet vergeten, maar toch voelt t voor mij wel zo
Ik vrees dat ik er ruzie om zou maken, niet dat dat verstandig is..
zondag 25 november 2018 om 04:09
Ik heb er ruzie om gemaakt en elkaar toen 2 weken niet gesproken. Maar aangezien ik voor mn gevoel dan naast mn moeder ook mn vader kwijt raakte, is dit weer uitgepraat. Ik kan niet anders.....Christiana schreef: ↑25-11-2018 00:33Vreselijk, dat hij na een paar jaar weer een partner heeft ok, maar niet na 3.5 maand.
Ik vrees dat ik er ruzie om zou maken, niet dat dat verstandig is..
ik heb em gezegd dat ie moet doen wat ie wil maar dat 1. Spullen van mam niet weggegooid worden maar eerst door mijn handen gaan en 2. Ik niemand voorgesteld hoef te hebben. Ik hoef er niks over te horen en hoef het vooral niet leuk voor em te vinden. Maar hij komt er nog wel achter dat ie iets zoekt wat niet bestaat... namelijk mijn moeder-2. Zelfde interesses, karakter enz. Bestaat niet.
zondag 25 november 2018 om 07:17
Dit is heel herkenbaar. Niet dat mijn vader een nieuwe partner heeft, maar wel dat hij niks meer over mijn moeder wil weten. Alle foto’s heeft hij weggehaald. En ik wil er ook niks van weten. Vooral dat is herkenbaar. We hebben er een keer ruzie om gehad en sindsdien is er nooit meer over mijn moeder gesproken. Niet positief en niet negatief. Het woord moeder is gewoon nooit meer gevallen, alsof ze er nooit geweest is. Ik heb het gevoel dat ik hem dit nooit kan vergeven. Wat Taralina zei: ik zou van hem walgen en dat is het precies.
Ik dacht ik raar was of conflictvermijdend dat ik er niks van wil weten. Ik vind het ergens ook wel zielig voor hem dat hij nu niet bij mij terecht kan. Maar ik kan ook niet bij hem terecht. Als vader heb ik niks aan hem.
Ik mis mijn moeder zo ontzettend afgelopen dagen. Nu 8 maanden verder en nu voor het eerst denk ik: kom alsjeblieft terug, maak dit allemaal weer goed. Ik mis haar zo. Ze zou eens moeten weten hoe kut het nu allemaal is.
Ik dacht ik raar was of conflictvermijdend dat ik er niks van wil weten. Ik vind het ergens ook wel zielig voor hem dat hij nu niet bij mij terecht kan. Maar ik kan ook niet bij hem terecht. Als vader heb ik niks aan hem.
Ik mis mijn moeder zo ontzettend afgelopen dagen. Nu 8 maanden verder en nu voor het eerst denk ik: kom alsjeblieft terug, maak dit allemaal weer goed. Ik mis haar zo. Ze zou eens moeten weten hoe kut het nu allemaal is.
