Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
zondag 25 november 2018 om 08:52
Oh, Koekie... wat afschuwelijk. Ik gun mijn moeder alle geluk in de wereld maar als zij na 3,5 maanden aangekomen was met 'dates' dan hadden we dikke ruzie gehad. Niet helemaal terecht, want het is haar leven... maar wat verschrikkelijk voor jou zeg. Alsof ze vervangen kan worden.
Ik heb het daar met mijn moeder over gehad, vlak na de dood van mijn vader. Dat ik haar toch in de toekomst een leuk maatje gunde. Ze zei dat ze dat absoluut niet wilde. Een paar maanden geleden bracht ik het weer ter sprake, ze wilde nog steeds niet. Gelukkig, want ik zou het echt afschuwelijk vinden. Zij zegt dat de band met mijn vader 'voor eeuwig' is. Als ze eenzaam is, komt ze maar bij mij wonen.
Tinkel, ik vind jouw verhaal zo verdrietig... het gemis van een ouder is al erg genoeg en dan ook nog van die rare omstandigheden er omheen. Alsof ze nooit bestaan heeft. Echt zo triest...
Hier gaat het met ups en downs. Ik heb een paar vreselijke weken achter de rug met echt verschrikkelijke huilbuien. Iemand stuurde mij een aantal foto's van mijn vader die ik nog nooit gezien had. Dat was met de beste bedoelingen hoor en ik vind het ook fijn om te hebben maar ik was er echt dagen van de leg van.
De allerscherpste randjes van de rauwste rouw zijn er wel af, maar ik mis hem echt verschrikkelijk.
Ik heb het daar met mijn moeder over gehad, vlak na de dood van mijn vader. Dat ik haar toch in de toekomst een leuk maatje gunde. Ze zei dat ze dat absoluut niet wilde. Een paar maanden geleden bracht ik het weer ter sprake, ze wilde nog steeds niet. Gelukkig, want ik zou het echt afschuwelijk vinden. Zij zegt dat de band met mijn vader 'voor eeuwig' is. Als ze eenzaam is, komt ze maar bij mij wonen.
Tinkel, ik vind jouw verhaal zo verdrietig... het gemis van een ouder is al erg genoeg en dan ook nog van die rare omstandigheden er omheen. Alsof ze nooit bestaan heeft. Echt zo triest...
Hier gaat het met ups en downs. Ik heb een paar vreselijke weken achter de rug met echt verschrikkelijke huilbuien. Iemand stuurde mij een aantal foto's van mijn vader die ik nog nooit gezien had. Dat was met de beste bedoelingen hoor en ik vind het ook fijn om te hebben maar ik was er echt dagen van de leg van.
De allerscherpste randjes van de rauwste rouw zijn er wel af, maar ik mis hem echt verschrikkelijk.
zondag 25 november 2018 om 09:21
Tinkeltje33 schreef: ↑25-11-2018 07:17Dit is heel herkenbaar. Niet dat mijn vader een nieuwe partner heeft, maar wel dat hij niks meer over mijn moeder wil weten. Alle foto’s heeft hij weggehaald. En ik wil er ook niks van weten. Vooral dat is herkenbaar. We hebben er een keer ruzie om gehad en sindsdien is er nooit meer over mijn moeder gesproken. Niet positief en niet negatief. Het woord moeder is gewoon nooit meer gevallen, alsof ze er nooit geweest is.
(...)
Maar ik kan ook niet bij hem terecht. Als vader heb ik niks aan hem.
Tja het is ook n hele andere rouw waar zij in zitten. Dat besef ik door mn rouwverwerking klasje met meerdere mensen die nu zonder partner zijn.
Zij zitten al 31 dagen keer xx maanden in dat stille huis tegen al die spullen aan te kijken. Waardoor t ook n soort van logisch is om ineens dat aan de kant te willen zetten. En hup door... mannen kunnen dat volgens mij okk sneller dan vrouwen.
Maar dat past dus niet bij ons gevoel van inderdaad die moeder willen benoemen en nog over haar praten.
Maakt het voor jou ook lastig tinkeltje..
zondag 25 november 2018 om 10:25
Nope, zelfs mijn man niet. Nou kende ik hem ook nog niet toen, dus het was niet zijn zoon, maar alsnog hij weet hoe het is om een kind te verliezen en zelfs hij herrinnert zich niet wanneer zijn oudste geboren en gestorven is.koekie1980 schreef: ↑24-11-2018 21:39Sjezus.. niemand?
Jouw eigen broer/zus? Schoonbroer of schoonzus? Vriendinnen, opas en omas?
Das wel echt naar zeg..
Ik heb er heel in het begin van onze relatie wel wat van gezegd, heb tegen anderen ook wel gezegd dat ik het naar vond, dat het om doet dat niemand de moeite neemt het te weten, maar daar ben ik mee gestopt. Het helpt niet en het doet alleen maar meer pijn als er gezwegen blijft worden.
Forever is a hell of a long time
zondag 25 november 2018 om 15:52
Ik vind dit echt verschrikkelijk voor je, heb er kippenvel vanSelune schreef: ↑25-11-2018 10:25Nope, zelfs mijn man niet. Nou kende ik hem ook nog niet toen, dus het was niet zijn zoon, maar alsnog hij weet hoe het is om een kind te verliezen en zelfs hij herrinnert zich niet wanneer zijn oudste geboren en gestorven is.
Ik heb er heel in het begin van onze relatie wel wat van gezegd, heb tegen anderen ook wel gezegd dat ik het naar vond, dat het om doet dat niemand de moeite neemt het te weten, maar daar ben ik mee gestopt. Het helpt niet en het doet alleen maar meer pijn als er gezwegen blijft worden.
Als je mijn zus was had ik het elk jaar met je herdacht
zondag 25 november 2018 om 17:30
Selune: wat vreselijk verdrietig voor je. Misschien stom om te zeggen, maar ik heb dit soort dingen dus gewoon in mijn agenda staan. Ik heb hier op het forum ook ‘geleerd’ dat het heel erg gewaardeerd wordt als je na lange tijd nog wat hoort van iemand.
Dikke knuffel, voor iedereen die hem kan gebruiken.
Dikke knuffel, voor iedereen die hem kan gebruiken.
zondag 25 november 2018 om 17:35
Hee allemaal. Ik hoop dat jullie het oke vinden als ik hier af en toe mee ga schrijven. Heb dit topic een aantal maanden gevolgd, mede omdat mijn moeder zelf ernstig ziek was en ik dit topic op een dag zelf nodig zou hebben.
Mijn moeder kreeg vorig jaar december de diagnose longkanker stadium 4 met uitzaaiingen naar het hoofd. Ze zou niet meer beter worden. Dit jaar heeft ze o.a. chemo gehad en tig bestralingen van zowel longen als hoofd. De tumoren in de longen bleven stabiel, maar er bleven zich echter wel tumoren ontwikkelen in het hoofd. Het leek vooralsnog redelijk te gaan, ze was wat vaker moe, maar verder niet hele erge bijwerkingen van het een of ander. Ze gaf in oktober wel al aan dat ze voelde dat haar tijd kostbaar was en dat ze aanvoelde dat dit haar laatste kerst zou worden.
Helaas is ze vorige week woensdagochtend toch nog wel plotseling overleden op 54-jarige leeftijd. Vermoedelijk een hartstilstand. Ik kan het nog steeds niet bevatten dat ze er niet meer is. Afgelopen maandag was de crematie en dat was een mooi afscheid. Alleen komt nu dan langzaam het moment van besef en dat doet enorm pijn. Mijn ouders zijn gescheiden en ik heb verder geen broers of zussen. M'n moeder was alles voor me, met mijn vader heb ik nooit echt een emotionele band gehad. Ik hoop dat ik hier mee mag praten met jullie en m'n hart soms mag luchten.
Mijn moeder kreeg vorig jaar december de diagnose longkanker stadium 4 met uitzaaiingen naar het hoofd. Ze zou niet meer beter worden. Dit jaar heeft ze o.a. chemo gehad en tig bestralingen van zowel longen als hoofd. De tumoren in de longen bleven stabiel, maar er bleven zich echter wel tumoren ontwikkelen in het hoofd. Het leek vooralsnog redelijk te gaan, ze was wat vaker moe, maar verder niet hele erge bijwerkingen van het een of ander. Ze gaf in oktober wel al aan dat ze voelde dat haar tijd kostbaar was en dat ze aanvoelde dat dit haar laatste kerst zou worden.
Helaas is ze vorige week woensdagochtend toch nog wel plotseling overleden op 54-jarige leeftijd. Vermoedelijk een hartstilstand. Ik kan het nog steeds niet bevatten dat ze er niet meer is. Afgelopen maandag was de crematie en dat was een mooi afscheid. Alleen komt nu dan langzaam het moment van besef en dat doet enorm pijn. Mijn ouders zijn gescheiden en ik heb verder geen broers of zussen. M'n moeder was alles voor me, met mijn vader heb ik nooit echt een emotionele band gehad. Ik hoop dat ik hier mee mag praten met jullie en m'n hart soms mag luchten.
zondag 25 november 2018 om 17:57
Dank jullie wel Christina en Tinkeltje.
Over 1,5 week word ik 27 jaar. Ik heb gelukkig een hele lieve man en familie die mij allebei enorm steunen. Ook de partner van mijn moeder is erg makkelijk en behulpzaam op dit moment. Hij heeft werkelijk alles aan mij overgelaten wat betreft crematie omdat ik het best zou weten wat mijn moeder mooi had gevonden. Echt heel fijn!
Over 1,5 week word ik 27 jaar. Ik heb gelukkig een hele lieve man en familie die mij allebei enorm steunen. Ook de partner van mijn moeder is erg makkelijk en behulpzaam op dit moment. Hij heeft werkelijk alles aan mij overgelaten wat betreft crematie omdat ik het best zou weten wat mijn moeder mooi had gevonden. Echt heel fijn!
zondag 25 november 2018 om 19:33
Selune, wat verdrietig. Ik snap dat je er niet meer over begint maar gun je wel steun, aandacht en liefde op zulke moeilijke dagen.
Gecondoleerd en sterkte Halcyon_Days Wat fijn dat de partner van je moeder jou het afscheid heeft laten vormgeven. Hopelijk helpt het mooie afscheid uiteindelijk bij de verwerking.
Vandaag zelf een zware dag, erg verdrietig dus veel gehuild. Mijn afspraak voor vandaag heb ik daarom maar verzet. Ik trek mensen om me heen op dit soort dagen ook niet echt. Heb de halve dag in bed gelegen en daarna ben ik er maar uit gekomen om wat afleiding te zoeken. Lukt het jullie om afleiding te zoeken? Ik merk dat ik nooit zo goed weet wat ik met mezelf aan moet en daarom een beetje blijf hangen in flauwe comedy series kijken.
Gecondoleerd en sterkte Halcyon_Days
Wat fijn dat de partner van je moeder jou het afscheid heeft laten vormgeven. Hopelijk helpt het mooie afscheid uiteindelijk bij de verwerking.Vandaag zelf een zware dag, erg verdrietig dus veel gehuild. Mijn afspraak voor vandaag heb ik daarom maar verzet. Ik trek mensen om me heen op dit soort dagen ook niet echt. Heb de halve dag in bed gelegen en daarna ben ik er maar uit gekomen om wat afleiding te zoeken. Lukt het jullie om afleiding te zoeken? Ik merk dat ik nooit zo goed weet wat ik met mezelf aan moet en daarom een beetje blijf hangen in flauwe comedy series kijken.
Mijn favoriete kleur is glitter
zondag 25 november 2018 om 20:01
Sorry dat ik hier wederom weer kom binnenvallen. Heb een enorme rotweek achter de rug, ik zit er eigenlijk nog steeds in. Al een week droom ik elke nacht over de laatste week van mijn vader en zijn dood, vooral de nare momenten dus. Ik merk dat ik hierdoor enorm van slag ben en alles kost me zo veel moeite.
Ik heb besloten om te starten met meditatie/zen therapie, heeft iemand anders hier ervaring mee? Het zou moeten helpen met het verminderen van je angsten en somberheid. Woensdag is mijn eerste les dus ik ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn.
Ik heb besloten om te starten met meditatie/zen therapie, heeft iemand anders hier ervaring mee? Het zou moeten helpen met het verminderen van je angsten en somberheid. Woensdag is mijn eerste les dus ik ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn.
zondag 25 november 2018 om 20:36
Halcyon: fijn dat je fijne mensen om je heen hebt.
Sweetnovember: ik zit veel te internetten als afleiding, dat werkt een beetje verdovend. Ik heb geen energie om dingen te doen die me echt energie geven, leuke dingen doen zeg maar. Ik heb een zoon van twee, dus kan helaas niet de hele dag in bed liggen. Maar dag is sowieso niet goed voor mijn humeur, ik moet echt een beetje in de activiteit blijven en niet te veel energieloos hangen.
Camellia: wat naar van die dromen. Ik droom nooit over mijn moeder. Ik denk wel alleen maar aan de laatste paar weken terug, weinig aan toen ze nog gezond was. Ik heb wel gemediteerd, het hielp me niet bij mijn somberheid. Ik heb het een tijdje gedaan toen ik steeds heel paniekerig en onrustig was en meer structuur nodig had.
Sweetnovember:
ik zit veel te internetten als afleiding, dat werkt een beetje verdovend. Ik heb geen energie om dingen te doen die me echt energie geven, leuke dingen doen zeg maar. Ik heb een zoon van twee, dus kan helaas niet de hele dag in bed liggen. Maar dag is sowieso niet goed voor mijn humeur, ik moet echt een beetje in de activiteit blijven en niet te veel energieloos hangen.Camellia: wat naar van die dromen. Ik droom nooit over mijn moeder. Ik denk wel alleen maar aan de laatste paar weken terug, weinig aan toen ze nog gezond was. Ik heb wel gemediteerd, het hielp me niet bij mijn somberheid. Ik heb het een tijdje gedaan toen ik steeds heel paniekerig en onrustig was en meer structuur nodig had.
zondag 25 november 2018 om 21:48
Halycon days
Tinkeltje ik heb dit soort dingen (van anderen) ik in m'n agenda staan. Bij man ook wel geprobeerd (toen we nog allebei een papieren agenda hadden), maar hij nam dan alles over in z'n nieuwe agenda, behalve die data. Dus wel gewone verjaardagen enz, maar niet van mijn zoontje. Sinds die tijd zeg ik maar niets meer.
Maar het maakt me inderdaad enorm eenzaam.
Ik heb geen ervaring met meditatie. Wel therapie, deels ook omdat juist de hele nare momenten van het overlijden van de kinderen mee achtervolgen.
Tinkeltje ik heb dit soort dingen (van anderen) ik in m'n agenda staan. Bij man ook wel geprobeerd (toen we nog allebei een papieren agenda hadden), maar hij nam dan alles over in z'n nieuwe agenda, behalve die data. Dus wel gewone verjaardagen enz, maar niet van mijn zoontje. Sinds die tijd zeg ik maar niets meer.
Maar het maakt me inderdaad enorm eenzaam.
Ik heb geen ervaring met meditatie. Wel therapie, deels ook omdat juist de hele nare momenten van het overlijden van de kinderen mee achtervolgen.
Forever is a hell of a long time
zondag 25 november 2018 om 22:05
Vandaag was het in de kerk van mijn moeder herdenking van de kerkleden die afgelopen jaar zijn overleden.. mijn moeder ging vaak naar de kerk en deed ook allerlei functies in de kerk. We zijn er naar toe geweest, was een mooie dienst, maar je was zo gewend dat zij daar was.. het grijze weer vandaag paste precies bij mijn stemming..
zondag 25 november 2018 om 22:09
Cammelia wat naar die dromen over je vader met de slechte momenten vlak voor zijn overlijden. Droom zelf niet over mijn vader, moeder of zus.
Geen ervaring met mindfulness of iets dergelijks. Mijn afleiding is mijn gezin (man en twee pubers) en fulltime baan. Wil graag soms een dag in bed liggen en niets moeten.. maar zit er niet in.
Geen ervaring met mindfulness of iets dergelijks. Mijn afleiding is mijn gezin (man en twee pubers) en fulltime baan. Wil graag soms een dag in bed liggen en niets moeten.. maar zit er niet in.
maandag 26 november 2018 om 07:37
Christiana schreef: ↑25-11-2018 22:05Vandaag was het in de kerk van mijn moeder herdenking van de kerkleden die afgelopen jaar zijn overleden.. mijn moeder ging vaak naar de kerk en deed ook allerlei functies in de kerk. We zijn er naar toe geweest, was een mooie dienst, maar je was zo gewend dat zij daar was.. het grijze weer vandaag paste precies bij mijn stemming..
Ik heb zitten denken om ook te gaan, met kerst. Maar ik weet eigelijk niet hoe dat werkt. Ze was van de katholieke kerk, volgens mij moet je daar ook betalen dat de naam voorgelezen wordt. Leuk detail...mijn moeder had een aantal weken voor haar overlijden de kerkelijke bijdrage ingevuld op de machtiging. Dat hebben ze snel afgeschreven de dag na haar overlijden.
maandag 26 november 2018 om 07:56
Dat vind ik zo'n oplichting in de kerk. Nog toen ik kind was en mijn opa dood was, zeiden m'n ouders er is 'n mis voor opa en dan kreeg je gewoon dat normale gezever en gezeik inclusief kattengejank van koor en op het eind werd zijn naam genoemd inclusief van anderen. Mijn moeder doet er echter nog steeds aan en laat ook wel 'ns een mis doen voor m'n vader. Ik ga echter niet mee naar die poppenkast. Ik herdenk pap wel met 'n kaarsje bij z'n foto.
maandag 26 november 2018 om 07:56
Weer zoveel posts, sorry, kan niet op iedereen reageren want mijn energie is bijna nul momenteel. Ik ben wankel en steeds heel verdrietig.
Halcyon, gecondoleerd... wat verdrietig en wat heb jij een heftig jaar achter de rug zeg. Wat een stress, wat een zorgen, wat een verdriet.
Camellia, wat rot dat je een moeilijke week achter de rug hebt. Niet sorry zeggen voor het binnen vallen hoor. Daar is dit topic voor. Je kunt hier namelijk altijd terecht zonder je te verontschuldigen. Wij weten allemaal, op onze eigen manier, hoe verschrikkelijk moeilijk dit kan zijn.
W.b. die dromen... ik droom bijna nooit over mijn vader, wat ik eigenlijk heel gek vind want overdag ben ik er continu mee bezig. Ik heb misschien in totaal een keer of 5 over hem gedroomd. In de meeste gevallen is hij op de achtergrond aanwezig en is hij niet ziek. Ik heb 1x gedroomd dat hij wel ziek was en ik ben daar echt dagen van slag van geweest.
Ik ben vorige week naar mijn therapeut geweest en die vertelde mij ook hoe ik kon mediteren... al was het maar 5 minuten. Ik merk wel dat als ik het toepas, dat ik rustiger word, maar een half uur later kan ik alsnog weer helemaal van de kaart zijn. Het helpt bij mij om de paniek die ik op zo'n moment voel, in te dammen.
Christiana, af en toe lig ik wel een hele dag in bed en om heel eerlijk te zijn, zijn dat meestal mijn verschrikkelijkste dagen. Veel paniek, huilen, doemdenken en het niet meer zien zitten zijn bij mij meestal het resultaat. Van slapen en uitrusten komt niets.
Ik voel me beter als ik bij mijn vriend ben of naar kantoor ga. Dan heb ik ook wel die momenten, maar ik ga dan niet helemaal door het diepe.
Ik snap wel dat als je nooit die kans hebt dat het heel aantrekkelijk lijkt hoor.
Verder een dikke voor iedereen die het kan gebruiken.
Halcyon, gecondoleerd... wat verdrietig en wat heb jij een heftig jaar achter de rug zeg. Wat een stress, wat een zorgen, wat een verdriet.
Camellia, wat rot dat je een moeilijke week achter de rug hebt. Niet sorry zeggen voor het binnen vallen hoor. Daar is dit topic voor. Je kunt hier namelijk altijd terecht zonder je te verontschuldigen. Wij weten allemaal, op onze eigen manier, hoe verschrikkelijk moeilijk dit kan zijn.
W.b. die dromen... ik droom bijna nooit over mijn vader, wat ik eigenlijk heel gek vind want overdag ben ik er continu mee bezig. Ik heb misschien in totaal een keer of 5 over hem gedroomd. In de meeste gevallen is hij op de achtergrond aanwezig en is hij niet ziek. Ik heb 1x gedroomd dat hij wel ziek was en ik ben daar echt dagen van slag van geweest.
Ik ben vorige week naar mijn therapeut geweest en die vertelde mij ook hoe ik kon mediteren... al was het maar 5 minuten. Ik merk wel dat als ik het toepas, dat ik rustiger word, maar een half uur later kan ik alsnog weer helemaal van de kaart zijn. Het helpt bij mij om de paniek die ik op zo'n moment voel, in te dammen.
Christiana, af en toe lig ik wel een hele dag in bed en om heel eerlijk te zijn, zijn dat meestal mijn verschrikkelijkste dagen. Veel paniek, huilen, doemdenken en het niet meer zien zitten zijn bij mij meestal het resultaat. Van slapen en uitrusten komt niets.
Ik voel me beter als ik bij mijn vriend ben of naar kantoor ga. Dan heb ik ook wel die momenten, maar ik ga dan niet helemaal door het diepe.
Ik snap wel dat als je nooit die kans hebt dat het heel aantrekkelijk lijkt hoor.
Verder een dikke
voor iedereen die het kan gebruiken.
maandag 26 november 2018 om 08:32
Selune, ik ben het met je eens dat de rituelen van het geloof je houvast kunnen bieden. Ik ben niet gelovig en mijn vader geloofde ook niet (wel katholiek opgevoed) maar vlak na zijn dood ben ik naar de kerk gegaan (op een dinsdagmiddag) en heb ik een kaarsje voor hem aangestoken. Ik vond dat wel heel prettig en ook wel een beetje jammer dat ik er verder niets mee heb.
dinsdag 27 november 2018 om 17:22
@halcyon, helaas welkom. Raar lijkt me dat, dat je weet dat je moeder binnen afzienbare tijd overlijd maar dat het uiteindelijk toch nog plotseling gebeurd. Ik en mijn moeder zijn (waren?) ongeveer even oud. Ik vond het vooral lastig dat er weinig leeftijdsgenoten ervaring hadden met rouwen. Gelukkig had mijn leidinggevende die ervaring wel (helaas ook op jonge leeftijd) dus op werk kreeg ik veel ruimte.
@sweetnovember, in het begin had ik dagen dat het heel lastig was om afleiding te zoeken. Alles was namelijk stom, uiteindelijk heb ik haken weer opgepakt. Omdat (bij de simpele patronen) je 1000 keer hetzelfde doet gaf dat rust. Dan was ik wel ergens mee bezig maar kon ik ook verdrietig zijn/het vergde geen concentratie. Verder gaf naar werk gaan ritme maar zo terugkijkend heb ik enorm weinig in die periode gedaan...
@ camelia, je mag hier altijd binnenvallen. Hoeft niks terug te lezen of op andere te reageren. Egoposten mogen! Daar is het topic voor. Soms is gewoon je gevoelens opschrijven fijn (en hier horen/lezen we je).
@lady, droom je wel? Ik was in die eerste maanden zo uitgeput dat ik als een blok in slaap viel. Echter, had ik toen ook het idee dat slapen niet echt hielp
@koekie, mijn vader ging na een half jaar weer daten. Hij mistte zijn levensmaatje en iemand om mee te praten enorm. Hij heeft denk ik met 3 vrouwen een paar dates gehad maar dat is verder niks geworden. Inmiddels is het bijna 2 jaar verder en hij is na enkele maanden daten weer gestopt omdat hij erachter kwam dat het daten het gat niet vulde. Mijn vader is een doener en vindt het lastig om over gevoelens te praten. Zo terugkijkend denk ik dat hij een oplossing voor een probleem zocht waar geen oplossing voor is. Sinds hij gestopt is met daten hebben wij ook veel beter contact, die emotionele kant kan ik ook steeds beter met mijn vader bespreken.
Mijn oma was ook gelovig maar ging al jaren niet meer naar de kerk. Toen zij overleed is er via de kerk een iemand geregeld. Hierdoor waren er wel een aantal ceremoniële dingen, maar was de dienst niet in de kerk. Daarnaast hebben we de stukken die we niet mooi vonden gewoon geschrapt uit de bijbeltekst. Dat was enorm fijn.
@sweetnovember, in het begin had ik dagen dat het heel lastig was om afleiding te zoeken. Alles was namelijk stom, uiteindelijk heb ik haken weer opgepakt. Omdat (bij de simpele patronen) je 1000 keer hetzelfde doet gaf dat rust. Dan was ik wel ergens mee bezig maar kon ik ook verdrietig zijn/het vergde geen concentratie. Verder gaf naar werk gaan ritme maar zo terugkijkend heb ik enorm weinig in die periode gedaan...
@ camelia, je mag hier altijd binnenvallen. Hoeft niks terug te lezen of op andere te reageren. Egoposten mogen! Daar is het topic voor. Soms is gewoon je gevoelens opschrijven fijn (en hier horen/lezen we je).
@lady, droom je wel? Ik was in die eerste maanden zo uitgeput dat ik als een blok in slaap viel. Echter, had ik toen ook het idee dat slapen niet echt hielp
@koekie, mijn vader ging na een half jaar weer daten. Hij mistte zijn levensmaatje en iemand om mee te praten enorm. Hij heeft denk ik met 3 vrouwen een paar dates gehad maar dat is verder niks geworden. Inmiddels is het bijna 2 jaar verder en hij is na enkele maanden daten weer gestopt omdat hij erachter kwam dat het daten het gat niet vulde. Mijn vader is een doener en vindt het lastig om over gevoelens te praten. Zo terugkijkend denk ik dat hij een oplossing voor een probleem zocht waar geen oplossing voor is. Sinds hij gestopt is met daten hebben wij ook veel beter contact, die emotionele kant kan ik ook steeds beter met mijn vader bespreken.
Mijn oma was ook gelovig maar ging al jaren niet meer naar de kerk. Toen zij overleed is er via de kerk een iemand geregeld. Hierdoor waren er wel een aantal ceremoniële dingen, maar was de dienst niet in de kerk. Daarnaast hebben we de stukken die we niet mooi vonden gewoon geschrapt uit de bijbeltekst. Dat was enorm fijn.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 27 november 2018 om 20:16
Mijn moeder was lid van de hervormde kerk, 1x per jaar worden de zondag voor de eerste advent alle leden die het afgelopen jaar zijn overleden herdacht en hun namen gelezen. Zaten geen kosten aanTinkeltje33 schreef: ↑26-11-2018 07:37Ik heb zitten denken om ook te gaan, met kerst. Maar ik weet eigelijk niet hoe dat werkt. Ze was van de katholieke kerk, volgens mij moet je daar ook betalen dat de naam voorgelezen wordt. Leuk detail...mijn moeder had een aantal weken voor haar overlijden de kerkelijke bijdrage ingevuld op de machtiging. Dat hebben ze snel afgeschreven de dag na haar overlijden.
dinsdag 27 november 2018 om 20:20
Ik geloof niet Selune, maar mijn moeder deed dat wel, en mijn vader geloofde ook niet toch hadden die twee een goed huwelijk. Uit respect voor mijn moeder ben ik gegaan. Ik geloof niet maar wat ik mooi van de kerk vind is de verbondenheid van de mensen onderling, en er nog naar elkaar wordt omgekeken. Mijn moeder heeft in het verpleeghuis regelmatig bloemen en bezoek gekregen en dat vond ik mooi.
