Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
woensdag 28 november 2018 om 14:55
Christiana, dat vind ik idd ook wel mooi aan de kerk. Man en ik geloven niet, zijn wel in de kerk getrouwd want man geloofde toen wel. Maar door bepaalde gebeurtenissen nu helemaal niet meer.
Halcon, hai, herkenbaar verhaal, mijn moeder is vorig jaar heel plotseling overleden terwijl ze ziek was. Heb geen broers of zussen en nu dus geen ouders meer, ouders zijn gescheiden toen ik heel klein was en mijn vader is eigenlijk niet in mijn/ons leven.
Selune, ik vind het eigenlijk best onaardig van je man. Jemig zeg, kleine moeite om dat te noteren toch?
Ik vind het momenteel ook weer erg moeilijk. Ben laatst voor een examen geslaagd, dat was al beetje emotioneel omdat ik wist dat mijn moeder dit echt heel belangrijk had gevonden. Toen ik wegging, belde een meisje naast me heel vrolijk: 'mam ik ben geslaagd!'
Pff ik ben maar jankend weggefietst.
Halcon, hai, herkenbaar verhaal, mijn moeder is vorig jaar heel plotseling overleden terwijl ze ziek was. Heb geen broers of zussen en nu dus geen ouders meer, ouders zijn gescheiden toen ik heel klein was en mijn vader is eigenlijk niet in mijn/ons leven.
Selune, ik vind het eigenlijk best onaardig van je man. Jemig zeg, kleine moeite om dat te noteren toch?
Ik vind het momenteel ook weer erg moeilijk. Ben laatst voor een examen geslaagd, dat was al beetje emotioneel omdat ik wist dat mijn moeder dit echt heel belangrijk had gevonden. Toen ik wegging, belde een meisje naast me heel vrolijk: 'mam ik ben geslaagd!'
Pff ik ben maar jankend weggefietst.
woensdag 28 november 2018 om 15:42
Ja, die momenten die normaal heel bijzonder zijn (zoals een examen) zijn ook de momenten die je het liefste deelt..
Ik ben in mentale tranen om mijn Spotify mix en dan specifiek het nummer open eind van Ellen ten Damme. De echte tranen houd ik maar even in, want ik zit nog op werk.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
woensdag 28 november 2018 om 19:31
neweve, hopelijk heb je even een momentje kunnen pakken om verdrietig te kunnen zijn broodjehagelslag, sterkte en alsnog gefeliciteerd met het behalen van je examen.. steunt de gedachte dat je moeder trots op je zou zijn geweest je?Ik ben zelf niet gelovig en geloof ook niet in leven na de dood, maar merk dat ik toch vaak tegen mijn moeder praat
Ik geloof niet dat ze het hoort, maar volgens mij helpt het wel om dingen hardop uit te spreken.Om even terug te komen op mijn post over in bed blijven liggen: ik lig gelukkig zelden de hele dag in bed. Maar soms ben ik echt helemaal OP. Ik heb nu mijn dagelijkse leven weer aardig op de rit en werk fulltime, spreek met vriendinnen af, date, doe mijn huishouden. En dat lukt wel, maar soms kom ik de man met de hamer echt genadeloos hard tegen. Dan heb ik het echt nodig om ff niks te moeten en in bed te liggen, anders ren ik mezelf compleet voorbij. Lijkt me enorm lastig als je ook nog eens voor een gezin moet zorgen en dus niet op de pauze knop kunt rammen.
Waar ik wel mee worstel is het sporten en gezond eten weer oppakken
En het zou ook goed zijn om weer met een hobby bezig te zijn ipv hersenloos tv kijken, dus misschien dat ik het haken ook weer op kan gaan pakken. Bedankt voor de tip neweve!
Mijn favoriete kleur is glitter
woensdag 28 november 2018 om 19:48
Ik heb afgelopen zomer wel eens hele dagen in bed gelegen. Verschrikkelijk. Ik ga nu sinds een week of 2 weer vaker naar kantoor (kan in principe overal werken) en ik merk dat het me goed doet. De structuur en het contact met de collega's. Afleiding. Een plek die niet doordrenkt is van 'rouw'.
Mijn eigen huis voelt heel zwaar. In de afgelopen jaren heb ik hier zoveel zorgen en verdriet gehad. Alles hier herinnert me aan mijn vader.
Ik moet er niet aan denken om ook nog de zorg voor een gezin er bovenop te hebben, maar helemaal geen afleiding is ook echt niet tof.
Mijn eigen huis voelt heel zwaar. In de afgelopen jaren heb ik hier zoveel zorgen en verdriet gehad. Alles hier herinnert me aan mijn vader.
Ik moet er niet aan denken om ook nog de zorg voor een gezin er bovenop te hebben, maar helemaal geen afleiding is ook echt niet tof.
woensdag 28 november 2018 om 22:13
Sweet november sporten en minder snoepen lukt mij ook nog niet..
Ben enorm verkouden en heb geen stem meer. Heb mij door de dag op het werk doorgeworsteld en bij thuiskomst mijn bed in gedoken ben er nu even uit.
Mijn conditie en weerstand zijn nul..
Broodje hagelslag goed dat je je examen gehaald hebt en snap je reactie helemaal je had het ook graag met je moeder gedeeld..
Mis dat met mijn ouders delen ook enorm.. toen mijn dochter slaagde voor haar examen afgelopen jaar het etc.
Mijn schoonmoeder is niet zo begaan helaas.
Ladyday kan mij goed voorstellen dat collega's om je heen de juiste afleiding geven. En je uit je cocon halen.
En zoals je zelf al aan geeft tijd om te verhuizen naar een rustige omgeving waar je rust vindt.
Ben enorm verkouden en heb geen stem meer. Heb mij door de dag op het werk doorgeworsteld en bij thuiskomst mijn bed in gedoken ben er nu even uit.
Mijn conditie en weerstand zijn nul..
Broodje hagelslag goed dat je je examen gehaald hebt en snap je reactie helemaal je had het ook graag met je moeder gedeeld..
Mis dat met mijn ouders delen ook enorm.. toen mijn dochter slaagde voor haar examen afgelopen jaar het etc.
Mijn schoonmoeder is niet zo begaan helaas.
Ladyday kan mij goed voorstellen dat collega's om je heen de juiste afleiding geven. En je uit je cocon halen.
En zoals je zelf al aan geeft tijd om te verhuizen naar een rustige omgeving waar je rust vindt.
donderdag 29 november 2018 om 03:43
Ik vond het hebben van een regelmaat fijn aan werk. Al heb ik in het eerste jaar wel veel minder gedaan dan dat ik nu doe.
Stukje van de tekst die me zo aanfreep;:
"Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood.
Want ik hou zo van jou.
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
en het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet. "
Stukje van de tekst die me zo aanfreep;:
"Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood.
Want ik hou zo van jou.
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
en het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet. "
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
donderdag 29 november 2018 om 07:23
Mooi stukje, Neweve.... heel herkenbaar.
Ik voel me de laatste dagen wel weer iets beter. Dat heb ik eerder gehad en toen viel ik toch weer in het ravijn (meerdere malen), maar het is toch wel fijn om je even wat rustiger te voelen.
Ik heb wel weer elke dag een kaarsje voor hem aan. Het zijn natuurlijk ook de donkere dagen maar ik vind het fijn dat als ik even met hem wil 'praten' dat ik naar het vlammetje kan kijken. Het geeft me rust.
Ik vind het moeilijk voor te stellen dat het al bijna kerst is. Eigenlijk gaat alles langs me heen.
Ik voel me de laatste dagen wel weer iets beter. Dat heb ik eerder gehad en toen viel ik toch weer in het ravijn (meerdere malen), maar het is toch wel fijn om je even wat rustiger te voelen.
Ik heb wel weer elke dag een kaarsje voor hem aan. Het zijn natuurlijk ook de donkere dagen maar ik vind het fijn dat als ik even met hem wil 'praten' dat ik naar het vlammetje kan kijken. Het geeft me rust.
Ik vind het moeilijk voor te stellen dat het al bijna kerst is. Eigenlijk gaat alles langs me heen.
donderdag 29 november 2018 om 09:46
Gisteren was de trouwdag van mijn ouders, dus ook een dag waar ik nu erg tegen op zag. M'n ouders gingen die dag altijd 'n dagje weg en m'n moeder wilde dat nu met mij, maar door 'n grauwe regenachtige stad sjouwen zag ik niet zo zitten, dus zijn we naar de Intratuin in kerstsfeer gegaan en nog wat leuke spulletjes geshopt en daarna bij 'n gezellige brasserie aan de bosrand nog lekker gegeten. Was eind van de middag mentaal wel kapot door de overprikkeling, maar het was een fijne dag.
donderdag 29 november 2018 om 15:00
Ja precies ! Van de mensen die écht dichtbij je staan mag je toch wel eea verwachten.Christiana schreef: ↑25-11-2018 15:52Ik vind dit echt verschrikkelijk voor je, heb er kippenvel van
Als je mijn zus was had ik het elk jaar met je herdacht
Een van mn beste vriendinnen is meer dan 10 jr geleden haar vader verloren. En elk jaar de dag voor de sterfdatum vraag ik haar hoe ze van plan is die dag in te vullen. Of ze weer n kerkdienst geregeld heeft. Of haar moeder nog iets speciaals doet enz enz. De dag erna even bijkletsen hoe t geweest is enz.
En uiteindelijk heb ik de afgelopen 10jaar ook niet echt geweten hoe ze zich voelde, maar even een berichtje dat je er aan denkt is al heel fijn.
donderdag 29 november 2018 om 15:12
Misschien heb je dit al eens uitgelegd maar ben ik e.e.a. weer vergeten tussen al deze berichtjes. Excuses dan... Maar je man is dus al eerder n kind verloren? En hij herinnert zich niet wanneer dit kindje geboren en gestorven is...?
Als dat echt zo is dan ben ik echt perplex.... ik denk elke xx datum van de maand "goh het is nu 3maanden geleden. 4 maanden geleden. 5 maanden geleden" In weken tel ik niet.
Al zeg ik graag " mijn moeder is n paar weken geleden overleden" omdat dat de indruk wekt dat het pas geleden is waardoor ik hoop meer begrip te krijgen dan wanneer het n paar maanden geleden is.
Maar de datums vergeten, never nooit niet!
donderdag 29 november 2018 om 15:25
Ik loop n beetje achter met reacties lezen maar wil toch nog op dit reageren.sweetnovember schreef: ↑25-11-2018 19:33Ik trek mensen om me heen op dit soort dagen ook niet echt. Heb de halve dag in bed gelegen en daarna ben ik er maar uit gekomen om wat afleiding te zoeken. Lukt het jullie om afleiding te zoeken? Ik merk dat ik nooit zo goed weet wat ik met mezelf aan moet en daarom een beetje blijf hangen in flauwe comedy series kijken.
Feestjes en verjaardagen afzeggen lukt me steeds beter. Ik ging eerst alsnog n uurtje maar tussen t publiek zeggen dat je weer gaat is ook lastig. En de jarige snapt het meestal prima dat je je afmeld. Ik ga dan liever voor een 1 op 1 afspraak.
Afleiding die ik heb of wil is wisselend. Ik sportte eerst 3x per week en dat gaf me ook rust in mn hoofd. Lekker buiten uiwaaien... Maar sinds t overlijden heb ik daar echt geen energie meer voor. Zelfs n rondje wandelen is nog teveel.
Ik zit even in de fase "zou t liefst elke dag in bed blijven" maar mn werk is dan een stukje afleiding - én ik moet wel... de rekeningen worden niet vanzelf betaald.
En idd tv kijken en domme series volgen. Dingen waarbij ik niet te zeer moet nadenken dus mijn normale werk is nu lastig maar bijv. even n collega helpen met dozen sjouwen en spullen naar andere locaties brengen lukt dan wel weer goed. In beweging zijn ipv letterlijk stilzitten op de bank of opt werk 40u achter de computer. Dus ook opruimen en was vouwen thuis is fijn om te doen. De deur uitgaan en mensen tegenkomen bijv boodschappen doen is lastiger.
donderdag 29 november 2018 om 15:29
Ik vraag me nu echt oprecht af waarom dit een leuke partner voor jou is??? Dit vind ik oprecht een enorme afknapper. Als mijn vriend mijn moeder verjaardag niet wil onthouden dan zou ik t niet hierbij laten maar juist pislink worden.
Tinkeltje ik heb dit soort dingen (van anderen) ik in m'n agenda staan. Bij man ook wel geprobeerd (toen we nog allebei een papieren agenda hadden), maar hij nam dan alles over in z'n nieuwe agenda, behalve die data. Dus wel gewone verjaardagen enz, maar niet van mijn zoontje. Sinds die tijd zeg ik maar niets meer.
donderdag 29 november 2018 om 15:41
Bedankt voor je uitgebreide reactie!!neweve schreef: ↑27-11-2018 17:22@koekie, mijn vader ging na een half jaar weer daten. Hij mistte zijn levensmaatje en iemand om mee te praten enorm. Hij heeft denk ik met 3 vrouwen een paar dates gehad maar dat is verder niks geworden. Inmiddels is het bijna 2 jaar verder en hij is na enkele maanden daten weer gestopt omdat hij erachter kwam dat het daten het gat niet vulde. Mijn vader is een doener en vindt het lastig om over gevoelens te praten. Zo terugkijkend denk ik dat hij een oplossing voor een probleem zocht waar geen oplossing voor is. Sinds hij gestopt is met daten hebben wij ook veel beter contact, die emotionele kant kan ik ook steeds beter met mijn vader bespreken.
Ik heb gisteren toevallig n uitgebreid gesprek met mn vader gehad en t daten is gestopt want dat was niks. inderdaad, hij zocht geen vriendin maar gewoon n soort van aandacht. Iemand die vraagt hoe t met hem gaat. Iemand die thuis de koffie klaar heeft staan. Iemand die naar hem luistert. Hij heeft ook geen vriendengroep en merkt ook dat de losse vrienden die hij heeft, weer doorgaan met leven terwijl dat van hem stil staat.
Wat was jouw eerste reactie nav het daten van je vader? Ben je boos geworden? Heb je het genegeerd? Kon je hem wel steunen in zijn keuze?
donderdag 29 november 2018 om 16:22
donderdag 29 november 2018 om 20:06
Dat ga ik ook even kijken Koekie. Er zijn hier ook regelmatig boeken genoemd, maar ik vind het lastig om actief met de rouw bezig te zijn. Ik luister liever muziek of kijk een docu. Dat kan ik meer over me heen laten komen.
Ik ben sinds de dood van mijn moeder veel geinteresseerder in wat lugubere docus. Over moordenaars vaak en meer van dat soort dingen. Terwijl ik daarvooe altijd graag naar comedies keek. Daar ben ik nu denk ik te somber voor.
Ik las net in een ander topic over palliatieve sedatie en het versterven van iemand en ik vond het best wel een heftig topic. Het bracht veel omhoog. Iemand schreef dat palliatieve sedatie het stervensproces niet versneld en dat maakte me heel verdrietig. Ik wist dat eigenlijk niet. Ik heb nog een tijd een soort hoop gehad dat als mijn moeder daar niet voor gekozen had, ze er nog geweest was. Of in elk geval langer. Maar dat is gewoon niet zo. Ze was hoe dan ook snel dood gegaan. En dat idee maakt me zo verdrietig. Er was gewoon echt niks meer aan te doen, de dood was niet meer tegen te houden.
Ik heb vanavond ook veel zitten lezen over palliatieve sedatie, wat het precies is en wat sterven precies is.
Ik ben sinds de dood van mijn moeder veel geinteresseerder in wat lugubere docus. Over moordenaars vaak en meer van dat soort dingen. Terwijl ik daarvooe altijd graag naar comedies keek. Daar ben ik nu denk ik te somber voor.
Ik las net in een ander topic over palliatieve sedatie en het versterven van iemand en ik vond het best wel een heftig topic. Het bracht veel omhoog. Iemand schreef dat palliatieve sedatie het stervensproces niet versneld en dat maakte me heel verdrietig. Ik wist dat eigenlijk niet. Ik heb nog een tijd een soort hoop gehad dat als mijn moeder daar niet voor gekozen had, ze er nog geweest was. Of in elk geval langer. Maar dat is gewoon niet zo. Ze was hoe dan ook snel dood gegaan. En dat idee maakt me zo verdrietig. Er was gewoon echt niks meer aan te doen, de dood was niet meer tegen te houden.
Ik heb vanavond ook veel zitten lezen over palliatieve sedatie, wat het precies is en wat sterven precies is.
donderdag 29 november 2018 om 20:21
Ik volg enkele mooie insta accounts. Wil hier wat mooie en voor mij herkenbare teksten delen.
The irony of grief is that the person you need to talk to about how you feel is exactly the person that is no longer here.
Grief is like living 2 lives: one is where you pretend everything is alright. And the other is where your heart silently scearms in pain.
Grief is like the ocean. It comes in waves. Sometimes the water is calm. And sometimes the water is overwhelming. We can not push the water away and make it completely dry. All we can do is learn how to swim.
My mother/father thaught me everything. Exept how to live without her/him.
Iemand zei me laatst "Maar het leven gaat door" En dat is juist hetgeen wat me het meest verdrietig maakt.
I wanted to write down how I feel after losing my beloved one. Somehow the paper stayed empty. And I could not have described it any better.
A thousand moments I have taken for granted. Because i assumed there would be a thousand more
The irony of grief is that the person you need to talk to about how you feel is exactly the person that is no longer here.
Grief is like living 2 lives: one is where you pretend everything is alright. And the other is where your heart silently scearms in pain.
Grief is like the ocean. It comes in waves. Sometimes the water is calm. And sometimes the water is overwhelming. We can not push the water away and make it completely dry. All we can do is learn how to swim.
My mother/father thaught me everything. Exept how to live without her/him.
Iemand zei me laatst "Maar het leven gaat door" En dat is juist hetgeen wat me het meest verdrietig maakt.
I wanted to write down how I feel after losing my beloved one. Somehow the paper stayed empty. And I could not have described it any better.
A thousand moments I have taken for granted. Because i assumed there would be a thousand more
donderdag 29 november 2018 om 20:29
Tinkeltje. Deze 2 series zijn ook best interessant. Kijken in de ziel - de Achterblijvers in 2 delen
https://www.ntr.nl/Kijken-in-de-Ziel/55 ... 78#content
https://www.ntr.nl/Kijken-in-de-Ziel/55 ... 79#content
https://www.ntr.nl/Kijken-in-de-Ziel/55 ... 78#content
https://www.ntr.nl/Kijken-in-de-Ziel/55 ... 79#content
donderdag 29 november 2018 om 20:41
koekie1980 schreef: ↑29-11-2018 20:29Tinkeltje. Deze 2 series zijn ook best interessant. Kijken in de ziel - de Achterblijvers in 2 delen
https://www.ntr.nl/Kijken-in-de-Ziel/55 ... 78#content
https://www.ntr.nl/Kijken-in-de-Ziel/55 ... 79#content
Die had ik al eens gezien. Ik heb net een paar stukjes van ik mis je gezien, maar dat past niet zo bij me.
donderdag 29 november 2018 om 20:52
donderdag 29 november 2018 om 21:53
Hoi,
Ik schrijf ook mee in een ander topic en er werd me aangeraden om me bij deze groep te voegen. Dus als jullie dat goed vinden, dan schrijf ik graag mee.
Ik heb vorige week donderdag mijn moeder verloren en ik ben heel erg op zoek naar mensen die het begrijpen. Bij wie ik af en toe kan zeggen dat het zo ontzettend moeilijk is zonder dat ik me bezwaard voel omdat ik loop te klagen.
Mijn moeder had kanker en heeft ervoor gekozen om niet langer te lijden en dus had ze euthanasie aangevraagd. Ik mis haar elke moment van de dag en denk wel 100x 'oh, ik zal haar even een app sturen' of 'oh, deze foto moet ik even naar haar doorsturen' of als ik in de buurt van haar huis kom 'oh, wat zal ze aan het kijken zijn op tv?'
Vind het zo lastig om door te gaan met leven, om bijvoorbeeld foto's en filmpjes te maken van mijn 1,5 jaar oud zoontje zonder dat ik ze door kan sturen naar mijn moeder die er altijd zo van genoot om ze te krijgen. Nu is het zelfs zo dat ik denk 'dat moet ik filmen', maar vervolgens doe ik het niet omdat ik er dan meteen achteraan denk 'het heeft toch geen zin, want ik kan ze toch niet doorsturen'.
Het zal allemaal wel beter worden, maar ik zie nog niet hoe dat dat moet.
Heb bij de bibliotheek 3 boeken gereserveerd om te gaan lezen, ik hoop dat ik daarmee wat rust in mijn lijf kan krijgen en me wat minder eenzaam kan gaan voelen.
Ik lees en schrijf graag met jullie mee om elkaar te helpen en ideeen te delen
Heb al goede dingen gelezen en ga ze zeker op een later moment bekijken!
Ik schrijf ook mee in een ander topic en er werd me aangeraden om me bij deze groep te voegen. Dus als jullie dat goed vinden, dan schrijf ik graag mee.
Ik heb vorige week donderdag mijn moeder verloren en ik ben heel erg op zoek naar mensen die het begrijpen. Bij wie ik af en toe kan zeggen dat het zo ontzettend moeilijk is zonder dat ik me bezwaard voel omdat ik loop te klagen.
Mijn moeder had kanker en heeft ervoor gekozen om niet langer te lijden en dus had ze euthanasie aangevraagd. Ik mis haar elke moment van de dag en denk wel 100x 'oh, ik zal haar even een app sturen' of 'oh, deze foto moet ik even naar haar doorsturen' of als ik in de buurt van haar huis kom 'oh, wat zal ze aan het kijken zijn op tv?'
Vind het zo lastig om door te gaan met leven, om bijvoorbeeld foto's en filmpjes te maken van mijn 1,5 jaar oud zoontje zonder dat ik ze door kan sturen naar mijn moeder die er altijd zo van genoot om ze te krijgen. Nu is het zelfs zo dat ik denk 'dat moet ik filmen', maar vervolgens doe ik het niet omdat ik er dan meteen achteraan denk 'het heeft toch geen zin, want ik kan ze toch niet doorsturen'.
Het zal allemaal wel beter worden, maar ik zie nog niet hoe dat dat moet.
Heb bij de bibliotheek 3 boeken gereserveerd om te gaan lezen, ik hoop dat ik daarmee wat rust in mijn lijf kan krijgen en me wat minder eenzaam kan gaan voelen.
Ik lees en schrijf graag met jullie mee om elkaar te helpen en ideeen te delen
Heb al goede dingen gelezen en ga ze zeker op een later moment bekijken!
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
donderdag 29 november 2018 om 22:25
Duna... gecondoleerd.
Vorige week, dat is nog enorm kort. Je staat vast nog in "standje adrenaline" om de dag door te komen. Heftig hoor... je bent hier altijd welkom om dag en nacht mee te schrijven
.
Hoe lang is je moeder ziek geweest? Heb je een beetje tijd gehad om re wennen aan t nieuws dat ze ziek was of was t toch enorm onverwacht? Mijn moeder was jaren ziek waarvan 6jr uitgezaaid. Het écht slechte nieuws kwam slecht 2.5 week voor haar dood dus toch enorm snel voor mijn gevoel.
Heb je broers en zussen om je gemis mee te delen?
Vorige week, dat is nog enorm kort. Je staat vast nog in "standje adrenaline" om de dag door te komen. Heftig hoor... je bent hier altijd welkom om dag en nacht mee te schrijven
.Hoe lang is je moeder ziek geweest? Heb je een beetje tijd gehad om re wennen aan t nieuws dat ze ziek was of was t toch enorm onverwacht? Mijn moeder was jaren ziek waarvan 6jr uitgezaaid. Het écht slechte nieuws kwam slecht 2.5 week voor haar dood dus toch enorm snel voor mijn gevoel.
Heb je broers en zussen om je gemis mee te delen?
