Psyche
alle pijlers
weggaan bij studentenvereniging of niet?
donderdag 28 juni 2018 om 20:30
hoi,
Ik weet niet zo goed wat te doen. Ik ben een meisje van 21 jaar en ik heb een angststoornis.
Ik ben in het middelbaar vaak gepest en uitgesloten geweest omdat ik tegen niemand durfde te praten. Mijn middelbare school was daarom heel eenzaam, zonder vrienden.
Na het middelbaar wou ik opnieuw beginnen, nieuwe stad, nieuwe school, nieuwe vrienden. Ik heb mij toen aangesloten bij een studentenvereniging. En dat was een van de beste keuzes geweest die ik ook gemaakt heb. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen en ik had het gevoel dat ik er echt bij hoorde. Zij hebben mij toen echt uit de put getrokken.
Ook al durfde ik niet veel zeggen. De club was er voor mij, en probeerde mij overal in te betrekken.
Maar toen kreeg ik te horen dat ik van school moest veranderen, weer naar een nieuwe stad waar ik niemand kende. Maar ik dacht wat daar lukte zal nu ook wel lukken. Dus heb ik mij bij een nieuwe studentenvereniging aangesloten.
Eerst vond ik het wel fijn, ik maakte weer nieuwe vrienden en het waren toffe activiteiten.
Maar na een tijd kreeg ik echt het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde. Het gevoel dat ik bij mijn eerste club had heb ik nu niet echt. Het zijn allemaal toffe mensen maar als ik niet naar de activiteiten ging zou ik niemand zien. Eigenlijk zijn er maar 2 mensen die echt moeite doen om met mij te praten en mij te leren kennen. Voor de rest sta ik er altijd maar wat bij te staan. Ik heb het gevoel dat iedereen wel iemand heeft binnen de club waar ze goed mee overeenkomen en ook buiten de club afspreken en dat heb ik niet. Ook niemand die mij ooit een berichtje stuurt of mij uitnodigd. een tijdje geleden had ik het moeilijk, toen heb ik van 3 mensen een berichtje gekregen om te weten of het wel goed ging met me. waaronder de 2 die ik eerder vermelde. Terwijl ik van mijn andere club die ik al bijna een jaar niet gezien had meer als 10 berichtjes heb gekregen.
Er word ook elk jaar een bestuur gekozen van 22 mensen en natuurlijk ben ik daar ook niet voor gekozen. Terwijl de 2 mensen waar ik goed mee overeen kom wel zijn gekozen. Dat bestuur doet ook regelmatig dingen samen waar de rest van de club dan niet bij mag zijn. Waardoor ik mij nog meer uitgesloten voel.
Ik vind de club en de mensen wel fijn, en er zitten echt wel lieve mensen bij. en ik heb mij dit jaar wel geamuseerd. Maar op dit moment maakt het mij niet meer gelukkig. En ik heb het gevoel dat ze me niet echt zullen missen en er ook niet voor mij zijn. Ik ben al zo vaak uitgesloten geweest en ik wil dit niet nog eens. Maar het zijn ook de enige mensen die ik heb om weg te gaan.
Dus ik zit in een tweestrijd. Ik zal de activiteiten en de mensen wel missen. Maar ik voel me er ook niet echt thuis meer. Het doet echt pijn als ik er aan denk. Ze weten ook goed genoeg dat ik weer met mijn depressie zit en toch is er niemand die even vraagt of het wel gaat.
Ik weet niet zo goed wat te doen. Ik ben een meisje van 21 jaar en ik heb een angststoornis.
Ik ben in het middelbaar vaak gepest en uitgesloten geweest omdat ik tegen niemand durfde te praten. Mijn middelbare school was daarom heel eenzaam, zonder vrienden.
Na het middelbaar wou ik opnieuw beginnen, nieuwe stad, nieuwe school, nieuwe vrienden. Ik heb mij toen aangesloten bij een studentenvereniging. En dat was een van de beste keuzes geweest die ik ook gemaakt heb. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen en ik had het gevoel dat ik er echt bij hoorde. Zij hebben mij toen echt uit de put getrokken.
Ook al durfde ik niet veel zeggen. De club was er voor mij, en probeerde mij overal in te betrekken.
Maar toen kreeg ik te horen dat ik van school moest veranderen, weer naar een nieuwe stad waar ik niemand kende. Maar ik dacht wat daar lukte zal nu ook wel lukken. Dus heb ik mij bij een nieuwe studentenvereniging aangesloten.
Eerst vond ik het wel fijn, ik maakte weer nieuwe vrienden en het waren toffe activiteiten.
Maar na een tijd kreeg ik echt het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde. Het gevoel dat ik bij mijn eerste club had heb ik nu niet echt. Het zijn allemaal toffe mensen maar als ik niet naar de activiteiten ging zou ik niemand zien. Eigenlijk zijn er maar 2 mensen die echt moeite doen om met mij te praten en mij te leren kennen. Voor de rest sta ik er altijd maar wat bij te staan. Ik heb het gevoel dat iedereen wel iemand heeft binnen de club waar ze goed mee overeenkomen en ook buiten de club afspreken en dat heb ik niet. Ook niemand die mij ooit een berichtje stuurt of mij uitnodigd. een tijdje geleden had ik het moeilijk, toen heb ik van 3 mensen een berichtje gekregen om te weten of het wel goed ging met me. waaronder de 2 die ik eerder vermelde. Terwijl ik van mijn andere club die ik al bijna een jaar niet gezien had meer als 10 berichtjes heb gekregen.
Er word ook elk jaar een bestuur gekozen van 22 mensen en natuurlijk ben ik daar ook niet voor gekozen. Terwijl de 2 mensen waar ik goed mee overeen kom wel zijn gekozen. Dat bestuur doet ook regelmatig dingen samen waar de rest van de club dan niet bij mag zijn. Waardoor ik mij nog meer uitgesloten voel.
Ik vind de club en de mensen wel fijn, en er zitten echt wel lieve mensen bij. en ik heb mij dit jaar wel geamuseerd. Maar op dit moment maakt het mij niet meer gelukkig. En ik heb het gevoel dat ze me niet echt zullen missen en er ook niet voor mij zijn. Ik ben al zo vaak uitgesloten geweest en ik wil dit niet nog eens. Maar het zijn ook de enige mensen die ik heb om weg te gaan.
Dus ik zit in een tweestrijd. Ik zal de activiteiten en de mensen wel missen. Maar ik voel me er ook niet echt thuis meer. Het doet echt pijn als ik er aan denk. Ze weten ook goed genoeg dat ik weer met mijn depressie zit en toch is er niemand die even vraagt of het wel gaat.
donderdag 28 juni 2018 om 20:34
donderdag 28 juni 2018 om 20:36
donderdag 28 juni 2018 om 20:38
" Ook niemand die mij ooit een berichtje stuurt of mij uitnodigd. een tijdje geleden had ik het moeilijk, toen heb ik van 3 mensen een berichtje gekregen"
Drie mensen is toch niet niemand? Ik vind dat aardig wat. Weet iedereen dat jij depressief bent? Heb je therapie?
Wat onderneem jij zelf verder om het contact te onderhouden?
Drie mensen is toch niet niemand? Ik vind dat aardig wat. Weet iedereen dat jij depressief bent? Heb je therapie?
Wat onderneem jij zelf verder om het contact te onderhouden?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 28 juni 2018 om 20:47
klinkt zweverig, maar je moet toch het geluk in eerste instantie in jezelf moeten vinden. Het klinkt of dat het allemaal van buitenaf moet komen en andere mensen moeten jou gelukkig maken.
Ben je niet lid van een sportvereniging of studievereniging? Er zijn toch veel meer activiteiten waar je aan kan deelnemen?
Niet iedereen ziet ook mensen buiten een club, werk, vereniging om. Nu niet, maar later ook niet. Je ontmoet elkaar primair bij activiteiten.
Ben je niet lid van een sportvereniging of studievereniging? Er zijn toch veel meer activiteiten waar je aan kan deelnemen?
Niet iedereen ziet ook mensen buiten een club, werk, vereniging om. Nu niet, maar later ook niet. Je ontmoet elkaar primair bij activiteiten.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 28 juni 2018 om 20:47
De club is veel groter dan 3 mensen. En ja ik doe mijn best om berichtjes te sturen. Ik heb echt angsten overwonnen dit jaar voor de club. En wat krijg ik daar voor terug? niets. Als je op social media een foto ziet verschijnen van de groep gezellig bij elkaar en jij bent niet uitgenodigd dan doet dat pijn. En ja ze weten goed genoeg dat ik het moeilijk heb. Ik heb het letterlijk gezegd in de groep. Meerdere keren. Niemand die er op reageert.
Ik haat het dat de schuld altijd op mij gestoken word terwijl ik echt zo hard mijn best heb gedaan dit jaar. Triest.
Ik haat het dat de schuld altijd op mij gestoken word terwijl ik echt zo hard mijn best heb gedaan dit jaar. Triest.
donderdag 28 juni 2018 om 20:50
Rustig. Dat kunnen wij toch ook niet weten.stiend96 schreef: ↑28-06-2018 20:47De club is veel groter dan 3 mensen. En ja ik doe mijn best om berichtjes te sturen. Ik heb echt angsten overwonnen dit jaar voor de club. En wat krijg ik daar voor terug? niets. Als je op social media een foto ziet verschijnen van de groep gezellig bij elkaar en jij bent niet uitgenodigd dan doet dat pijn. En ja ze weten goed genoeg dat ik het moeilijk heb. Ik heb het letterlijk gezegd in de groep. Meerdere keren. Niemand die er op reageert.
Ik haat het dat de schuld altijd op mij gestoken word terwijl ik echt zo hard mijn best heb gedaan dit jaar. Triest.
Daarnaast: niet iedereen heeft zelf tijd, energie en zin om bezorgde berichtjes te sturen. Niet iedereen vertelt over z'n problemen, en jij bent ook maar één persoon van de velen.
Wat maakt het aantrekkelijk om met jou om te gaan? Wat heb jij te bieden? Heb jij nu de energie om een goede vriendin te zijn?
Those who don’t believe in magic will never find it
Waarom doe ik zelfs nog mijn best om mensen te leren kennen. Iedereen verlaat mij door mijn kl*te anststoornis.
donderdag 28 juni 2018 om 20:54
Kop op. Niet zoveel zelfmedelijden. Dat helpt echt niet bij het maken van vrienden.
Those who don’t believe in magic will never find it
donderdag 28 juni 2018 om 21:00
ik heb een angststoornis, depressie en zelfmoordgedachten dat is nu eenmaal hoe ik momenteel over mezelf denk. Ik haat mezelf en ik wil hier gewoon niet meer zijn. Ik kan geen vrienden houden en alles is alleen maar mijn schuld. Ik haat mezelf. ik haat mijn leven. dat is geen zelfmedelijden dat is gewoon de waarheid.
donderdag 28 juni 2018 om 21:04
Niemand zegt hier dat het je eigen schuld is.
Heb je hulp bij die angststoornis en depressie?
grobbekuiken_ wijzigde dit bericht op 28-06-2018 21:06
1.59% gewijzigd
donderdag 28 juni 2018 om 21:05
Heb je therapie? Anders zo snel mogelijk een afspraak maken bij de huisarts of studentenpsycholoog!
in mijn ervaring word je niet echt uitgenodigd voor activiteiten van een studentenvereniging, maar moet je gewoon zelf gaan. Je bent al lid van de club, dus kan je naar activiteiten en borrels gaan.
in mijn ervaring word je niet echt uitgenodigd voor activiteiten van een studentenvereniging, maar moet je gewoon zelf gaan. Je bent al lid van de club, dus kan je naar activiteiten en borrels gaan.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 28 juni 2018 om 21:09
Ik zou niet zomaar een plek opzeggen met leuke mensen waar je leuke dingen kan doen. Het levert misschien niets diepgaand op maar het is tenminste iets. Daarbij kan je beslissing geleid worden door je depressieve gevoelens ipv door je echte ik.
Ik zou haar de huisarts gaan en je depressie behandelen en voorlopig geen grote beslissingen maken.
Ik zou haar de huisarts gaan en je depressie behandelen en voorlopig geen grote beslissingen maken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 28 juni 2018 om 21:17
Heb je weleens iemand uitgenodigd? Misschien worden vriendschappen dan wat hechter. Overigens heb ik heel vaak veel voor mensen gedaan en er weinig voor terug gekregen. Nu verwacht ik gewoon niks meer en kan het alleen maar meevallen. Weet je waar ik van kan genieten? In het bos wandelen met de hond, aan het strand zitten, ergens zijn waar niemand is behalve het geluid van de natuur.
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
donderdag 28 juni 2018 om 21:19
Ik kan je uit ervaring vertellen dat het behoorlijk vermoeiend is om de steunpaal te zijn van iemand die zich zo voelt. Het is al gauw ongelijkwaardig.stiend96 schreef: ↑28-06-2018 21:00ik heb een angststoornis, depressie en zelfmoordgedachten dat is nu eenmaal hoe ik momenteel over mezelf denk. Ik haat mezelf en ik wil hier gewoon niet meer zijn. Ik kan geen vrienden houden en alles is alleen maar mijn schuld. Ik haat mezelf. ik haat mijn leven. dat is geen zelfmedelijden dat is gewoon de waarheid.
Vriendschap is gebaseerd op positieve dingen: gezelligheid, gedeelde interesses of ideeën, elkaar graag mogen, vetrouwen, lol hebben. Het kan heel goed zijn dat jij door je depressie en angsstoornis nu niet iets te bieden hebt aan potentiële vrienden. Mensen kunnen jou niet helpen met je problemen en aangezien ze je niet goed kennen, hebben ze ook niet de aandrang om je te gaan 'redden' als je zegt dat je het moeilijk hebt. Zeker bij beginnend contact legt dat te veel druk op de ander.
Dat is natuurlijk rot voor jou, maar het is niemands schuld.
Niet jouw schuld dat je je rot voelt, niet de schuld van je clubgenoten dat ze daar niet mee om gaan. Je pestverleden maakt je denk ik heel gevoelig voor afwijzing, terwijl het soms gewoon niet loopt tussen mensen zonder dat daar iets kwaads achter zit.
Ik zou je aanraden wel te blijven en ook actief mee te doen. Weggaan zal je wereld alleen maar kleiner maken. Stel je verwachting van anderen bij, probeer meer te genieten van de momente dat het wel gezellig is en richt je op anderen.
Zoek ook hulp voor jezelf als je die nog niet hebt. Een nieuwe stad, nieuwe studie en nieuwe mensen leren kennen is voor de meeste mensen niet makkelijk, en met jouw angsten is het helemaal een uitdaging. Supergoed dus dat je die bent aangegaan; probeer dat te blijven zien en niet te vervallen in wrok, zelfmedelijden of negativiteit. Want dan weet je zeker dat je mensen afstoot.
What a nuanced anxiety
donderdag 28 juni 2018 om 21:22
Heb je therapie? Medicijnen? Kun je even iemand bellen om wat stoom af te blazen?stiend96 schreef: ↑28-06-2018 21:00ik heb een angststoornis, depressie en zelfmoordgedachten dat is nu eenmaal hoe ik momenteel over mezelf denk. Ik haat mezelf en ik wil hier gewoon niet meer zijn. Ik kan geen vrienden houden en alles is alleen maar mijn schuld. Ik haat mezelf. ik haat mijn leven. dat is geen zelfmedelijden dat is gewoon de waarheid.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 28 juni 2018 om 21:33
Ik ken je verder niet en dit is echt niet rot bedoeld maar andere mensen zijn er niet om jou een goed gevoel te bezorgen of om jou alleen maar te helpen.
Je straalt weinig plezier uit lijkt, en wil dat wel krijgen van mensen, zo klinkt dit.
En zo ga je niet krijgen wat je wenst.
Wat hebben deze mensen aan jou, onaardig gezegd.
Binnen een jaar een nare episode terwijl je die in je vorige studieperiode ook al een keer had en dan daarop de kwaliteit van je contact afmeten vind ik zorgelijk.
Sorry als dit hard klinkt.
Je straalt weinig plezier uit lijkt, en wil dat wel krijgen van mensen, zo klinkt dit.
En zo ga je niet krijgen wat je wenst.
Wat hebben deze mensen aan jou, onaardig gezegd.
Binnen een jaar een nare episode terwijl je die in je vorige studieperiode ook al een keer had en dan daarop de kwaliteit van je contact afmeten vind ik zorgelijk.
Sorry als dit hard klinkt.
donderdag 28 juni 2018 om 21:36
Hard gezegd staat jouw belevingswereld heel ver af van deze mensen denk ik. Je verwacht teveel van de verkeerde mensen.stiend96 schreef: ↑28-06-2018 20:47De club is veel groter dan 3 mensen. En ja ik doe mijn best om berichtjes te sturen. Ik heb echt angsten overwonnen dit jaar voor de club. En wat krijg ik daar voor terug? niets. Als je op social media een foto ziet verschijnen van de groep gezellig bij elkaar en jij bent niet uitgenodigd dan doet dat pijn. En ja ze weten goed genoeg dat ik het moeilijk heb. Ik heb het letterlijk gezegd in de groep. Meerdere keren. Niemand die er op reageert.
Ik haat het dat de schuld altijd op mij gestoken word terwijl ik echt zo hard mijn best heb gedaan dit jaar. Triest.
Dit zijn kennissen met de potentie om vrienden te worden, en vriendschap is wederkerig.
Ik denk dat je beter moet leren wat je in welke situatie en met welk doel deelt.
donderdag 28 juni 2018 om 22:07
Dit.tyche schreef: ↑28-06-2018 21:19Ik kan je uit ervaring vertellen dat het behoorlijk vermoeiend is om de steunpaal te zijn van iemand die zich zo voelt. Het is al gauw ongelijkwaardig.
Vriendschap is gebaseerd op positieve dingen: gezelligheid, gedeelde interesses of ideeën, elkaar graag mogen, vetrouwen, lol hebben. Het kan heel goed zijn dat jij door je depressie en angsstoornis nu niet iets te bieden hebt aan potentiële vrienden. Mensen kunnen jou niet helpen met je problemen en aangezien ze je niet goed kennen, hebben ze ook niet de aandrang om je te gaan 'redden' als je zegt dat je het moeilijk hebt. Zeker bij beginnend contact legt dat te veel druk op de ander.
Dat is natuurlijk rot voor jou, maar het is niemands schuld.
Niet jouw schuld dat je je rot voelt, niet de schuld van je clubgenoten dat ze daar niet mee om gaan. Je pestverleden maakt je denk ik heel gevoelig voor afwijzing, terwijl het soms gewoon niet loopt tussen mensen zonder dat daar iets kwaads achter zit.
Ik zou je aanraden wel te blijven en ook actief mee te doen. Weggaan zal je wereld alleen maar kleiner maken. Stel je verwachting van anderen bij, probeer meer te genieten van de momente dat het wel gezellig is en richt je op anderen.
Zoek ook hulp voor jezelf als je die nog niet hebt. Een nieuwe stad, nieuwe studie en nieuwe mensen leren kennen is voor de meeste mensen niet makkelijk, en met jouw angsten is het helemaal een uitdaging. Supergoed dus dat je die bent aangegaan; probeer dat te blijven zien en niet te vervallen in wrok, zelfmedelijden of negativiteit. Want dan weet je zeker dat je mensen afstoot.
Je verwacht teveel van contact wat nog zo pril is, dat niet iedereen opspringt om je te troosten als je zegt dat het niet goed gaat en je verder niet erg positief profileert, heeft niet te maken met jou buitensluiten maar met dat de band (nog) niet diep genoeg is met die mensen. Misschien komt dat en misschien niet, maar je verongelijkte houding gaat daar niet in helpen.
Maak anderen niet verantwoordelijk voor jouw geluk, zo werkt het niet.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het hartstikke rot voor je dat je zo gepest bent en dit nog zo'n impact op je leven en zelfbeeld heeft, ik ken het
maar zelfmedelijden en anderen kwalijk nemen dat jij niet hun prioriteit bent brengt je nergens. Blijf vooral naar de activiteiten gaan en investeren in het contact, ook al is dat moeilijk.
vrijdag 29 juni 2018 om 14:27
Misschien stoot ik nu veel mensen tegen het zere been, maar ik heb een grote hekel aan studentenverenigingen. Vind het zo gemaakt, alles draait om status binnen de groep en het voelt als verplicht leuk doen.
Ik heb al bijna 15 jaar dezelfde vrienden plus nog wat leuke mensen die ik ontmoet heb op de studie. Op de normale, laten we eens wat drinken manier. Ik hoef me daar nooit aan te verantwoorden.
Ik heb al bijna 15 jaar dezelfde vrienden plus nog wat leuke mensen die ik ontmoet heb op de studie. Op de normale, laten we eens wat drinken manier. Ik hoef me daar nooit aan te verantwoorden.
