Psyche
alle pijlers
Werken na afstuderen, beklemt me enorm
woensdag 29 augustus 2018 om 19:35
Hoi Allemaal,
Ik ben een 21 jarige net afgestudeerde verpleegkundige. Toen ik in mijn afstudeerfase zat kon ik niet wachten om aan het werk te gaan. Geen school meer, geen huiswerk meer, en lekker geld gaan verdienen. Nu ik eenmaal aan het werk ben, vind ik het vreselijk. Ik heb een baan van 36 uur. Als ik mijn rooster bekijk dan raak ik lichtelijk in paniek. Het “ moeten “ werken geeft me een enorm beklemmend gevoel, ik heb er buikpijn van en voel me erg gestressd. Ik had nooit gedacht dat ik dit gevoel zou krijgen, omdat ik juit uitkeek naar het moment dat ik mocht starten met werken. Omdat het werken in de zorg ook nog eens onregelmatig is heb ik het gevoel dat ik door het werk geleefd word en alles om mijn werk heen moet plannen. Als is nu terug denk aan school dan mis ik het enorm. Het onbevangene en toch de vrijheid die je had. Ik heb eigenlijk spijt dat ik niet door ben gaan leren en meteen aan het werk ben gegaan. 21 jaar is ook best jong natuurlijk. Wie heeft dit ook mee gemaakt? hebben jullie tips? Ik weet dat ik het werken niet kan ontlopen en toch een keer aan het werk zal moeten. Maar het voelt voor nu alsof ik nog niet klaar ben om te gaan werken..
-T
Ik ben een 21 jarige net afgestudeerde verpleegkundige. Toen ik in mijn afstudeerfase zat kon ik niet wachten om aan het werk te gaan. Geen school meer, geen huiswerk meer, en lekker geld gaan verdienen. Nu ik eenmaal aan het werk ben, vind ik het vreselijk. Ik heb een baan van 36 uur. Als ik mijn rooster bekijk dan raak ik lichtelijk in paniek. Het “ moeten “ werken geeft me een enorm beklemmend gevoel, ik heb er buikpijn van en voel me erg gestressd. Ik had nooit gedacht dat ik dit gevoel zou krijgen, omdat ik juit uitkeek naar het moment dat ik mocht starten met werken. Omdat het werken in de zorg ook nog eens onregelmatig is heb ik het gevoel dat ik door het werk geleefd word en alles om mijn werk heen moet plannen. Als is nu terug denk aan school dan mis ik het enorm. Het onbevangene en toch de vrijheid die je had. Ik heb eigenlijk spijt dat ik niet door ben gaan leren en meteen aan het werk ben gegaan. 21 jaar is ook best jong natuurlijk. Wie heeft dit ook mee gemaakt? hebben jullie tips? Ik weet dat ik het werken niet kan ontlopen en toch een keer aan het werk zal moeten. Maar het voelt voor nu alsof ik nog niet klaar ben om te gaan werken..
-T
woensdag 29 augustus 2018 om 19:39
woensdag 29 augustus 2018 om 19:40
Heb je mbo of hbo gedaan? Een vervolgopleiding doen is natuurlijk nog altijd een optie. In februari start er vast wel weer iets leuks.
Ben je wel op je plek op de afdeling? Is het het vakgebied waar je wilde werken? Leuke collega's?
Daarnaast denk ik dat je ook gewoon even moet wennen. Het is natuurlijk een hele omschakeling. En je went vanzelf aan het onregelmatige. Ik vind het heerlijk, mijn dagen zijn stukken makkelijker te plannen dan wanneer ik van 9 tot 17 zou werken.
Ben je wel op je plek op de afdeling? Is het het vakgebied waar je wilde werken? Leuke collega's?
Daarnaast denk ik dat je ook gewoon even moet wennen. Het is natuurlijk een hele omschakeling. En je went vanzelf aan het onregelmatige. Ik vind het heerlijk, mijn dagen zijn stukken makkelijker te plannen dan wanneer ik van 9 tot 17 zou werken.
kia・ora wijzigde dit bericht op 29-08-2018 19:41
12.75% gewijzigd
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
woensdag 29 augustus 2018 om 19:44
Je kunt wellicht voor werk op een andere plek kiezen. Er zijn natuurlijk genoeg plekken in de zorg waar je niet gebonden bent aan diensten en vaste tijden kunt werken.
Ik zou eens een coaching volgen. Iemand die je kan leren om hiermee om te gaan en dit te plannen. Je bent relatief jong en werken in de zorg is zwaar doordat het zowel fysiek als mentaal redelijk vermoeiend is. Dat kan dus even wennen zijn.
Sport je verder wel? Voldoende tijd nadat je thuis bent gekomen om even bij te komen? En heb je iemand om je dag mee te bespreken?
Ik zou eens een coaching volgen. Iemand die je kan leren om hiermee om te gaan en dit te plannen. Je bent relatief jong en werken in de zorg is zwaar doordat het zowel fysiek als mentaal redelijk vermoeiend is. Dat kan dus even wennen zijn.
Sport je verder wel? Voldoende tijd nadat je thuis bent gekomen om even bij te komen? En heb je iemand om je dag mee te bespreken?
woensdag 29 augustus 2018 om 19:49
Ik heb een hele fijne coach gevonden met wie ik dit bespreek. Ik neig zelf heel erg om verder te leren. In febr. begint er een leuke studie die ik graag wil doen. ik denk dat ik daar voor ga. Maar tot die tijd moet ik nog even aan het werk, ook om wat geld te verdienen. Ik sport niet echt, maar merk dat ik nu wel meer behoefte hem om even wat tijd voor mezelf te hebben. Misschien pak ik dat wel op. Ik heb een relatie, daarmee kan ik alles gelukkig bespreken. Wel werkt hij regelmatig en ook fulltime. Dat maakt het best heel lastig om elkaar vaak te zien, daar zit ik ook wel wat mee in mijn maag.Stampertje12 schreef: ↑29-08-2018 19:44Je kunt wellicht voor werk op een andere plek kiezen. Er zijn natuurlijk genoeg plekken in de zorg waar je niet gebonden bent aan diensten en vaste tijden kunt werken.
Ik zou eens een coaching volgen. Iemand die je kan leren om hiermee om te gaan en dit te plannen. Je bent relatief jong en werken in de zorg is zwaar doordat het zowel fysiek als mentaal redelijk vermoeiend is. Dat kan dus even wennen zijn.
Sport je verder wel? Voldoende tijd nadat je thuis bent gekomen om even bij te komen? En heb je iemand om je dag mee te bespreken?
woensdag 29 augustus 2018 om 19:54
Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat het erg makkelijk is om - zeker na een avond of nachtdienst - thuis te komen en in bed te gaan liggen. De volgende dag is je partner dan niet thuis en ga je weer naar je werk. Het is heel makkelijk om op dat soort dagen je vrije tijd volledig te verliezen. Normaal werk je overdag, heb je de avond voor jezelf en slaap je 's nachts, maar door die diensten verdwijnt dat stuk voor jezelf. Soms kan je elkaar zo in een week nauwelijks zien en spreken. Dat werkt niet goed voor jezelf en uiteindelijk krijg je daar gewoon teveel mentale stress door.
Tips die ik kan geven is dus om als je 's avonds thuis komt minimaal een uur voor jezelf te nemen: kop thee zetten, even douchen, wat tv kijken. Daarna pas naar bed. Blijf gewoon koken (of spreek met je vriend af wie er voor de ander kookt) en neem niet je toevlucht tot magnetronmaaltijden, of erger: niets.
Wij praten ook 's nachts wel eens eventjes. Went wel om even vijf minuten te praten en dan weer verder te slapen, maar zorgt er wel voor dat je even je hart kan luchten als er iets aan de hand is en niet hoeft te gaan liggen malen als je wakker wordt.
Plan verder momenten in dat je beiden vrij houdt, want anders is je week snel voorbij. Sporten is dus ook erg belangrijk om te ontspannen.
Tips die ik kan geven is dus om als je 's avonds thuis komt minimaal een uur voor jezelf te nemen: kop thee zetten, even douchen, wat tv kijken. Daarna pas naar bed. Blijf gewoon koken (of spreek met je vriend af wie er voor de ander kookt) en neem niet je toevlucht tot magnetronmaaltijden, of erger: niets.
Wij praten ook 's nachts wel eens eventjes. Went wel om even vijf minuten te praten en dan weer verder te slapen, maar zorgt er wel voor dat je even je hart kan luchten als er iets aan de hand is en niet hoeft te gaan liggen malen als je wakker wordt.
Plan verder momenten in dat je beiden vrij houdt, want anders is je week snel voorbij. Sporten is dus ook erg belangrijk om te ontspannen.
woensdag 29 augustus 2018 om 19:55
Toen ik op mijn 21e afstudeerde ben ik ook verder gaan studeren tot 24 hoor. Ik had ook echt nog geen zin om fulltime te werken. Tegen de tijd dat ik klaar was, was mijn omgeving ook wel zon beetje allemaal klaar en aan het werken. Dat ging ook geleidelijker ondat ik het laatste jaar al bij een bedrijf aan mijn scriptie werkte.
Die onregelmatige diensten icm een relatie die op kantoortijden werkt, is idd lastiger om tijd samen te plannen. Aan de andere kan hou je als je samenwoont makkelijker tijd voor jezelf over. Dat zou mij dan weer heel fijn lijken!
Die onregelmatige diensten icm een relatie die op kantoortijden werkt, is idd lastiger om tijd samen te plannen. Aan de andere kan hou je als je samenwoont makkelijker tijd voor jezelf over. Dat zou mij dan weer heel fijn lijken!
woensdag 29 augustus 2018 om 19:56
Ik heb een leuke baan waar ik erg tevreden mee ben, maar ik hou ook niet van werken. Ik heb er altijd al een hekel aan gehad. Ik heb ook meerdere studies gedaan, maar ook daar ben ik wel klaar mee. Het verplichte karakter van werken (niet werken is geen optie) is iets wat mij niet aanstaat. Ik heb nu wel een goede balans door een baan te hebben die leuk en uitdagend is, waar ik met 32 uur dik van rondkomen en waar ik na 8 uur werken ook echt klaar ben. Ik werk ook onregelmatig en het heeft me juist een enorm gevoel van vrijheid. Mijn leven draait niet om werken en ik zou gek worden als mijn dagen er elke week hetzelfde uitzien.
woensdag 29 augustus 2018 om 19:58
In combinatie met de verantwoordelijkheid die je krijgt en het combineren met je thuissituatie is het best veel die onregelmatige diensten. Dat duurt een paar maanden en dan begin je daar handig in te worden. Maar als je nog behoorlijk jong bent kan ik me voorstellen dat je je afvraagt waarom je hier ook alweer aan begonnen was.gizzmo-returns schreef: ↑29-08-2018 19:52Maar je weet toch vooraf bij deze studie dat de werktijden onregelmatig zijn? Wil je nu heel wat anders gaan doen dan?
woensdag 29 augustus 2018 om 20:05
Dankjewel, precies dat.Stampertje12 schreef: ↑29-08-2018 19:58In combinatie met de verantwoordelijkheid die je krijgt en het combineren met je thuissituatie is het best veel die onregelmatige diensten. Dat duurt een paar maanden en dan begin je daar handig in te worden. Maar als je nog behoorlijk jong bent kan ik me voorstellen dat je je afvraagt waarom je hier ook alweer aan begonnen was.
Tuurlijk weet je voor je begint dat dit er allemaal bij hoort. Maar zolang je nog stagiaire bent, werk je veel minder. En heb je niet de verantwoording die je als gediplomeerde wel hebt. Als je op 21 jarige leefijd verantwoordelijk bent voor hele zieke mensen, is dat soms best pittig
woensdag 29 augustus 2018 om 20:08
Nee, ik herken het niet. Ik was ook 21 toen uk van het HBO rolde en ben ook gelijk aan het werk gegaan. En alhoewel ik het de eerste twee jaren erg zwaar vond, genoot ik wel van het werk. Ook geen problemen gehad met het onregelmatig werken.
Ik had toen ook een relatie. We werkten beide onregelmatig. Dus regelmatig communiceren middels briefjes(was rond de tijd dat mobiele telefoons net in opkomst waren). En extra genieten van de vrije tijd samen. We werkten beide 36 uur.
Ik ben nu 21 jaar verpleegkundige. Sinds een paar jaar werk ik regelmatig. Ondanks dat ik mijn werk leuk vind, mis ik het onregelmatig werken wel een beetje.
Neem ook de tijd om te wennen, het is ook zwaar, maar wel heel mooi werk! Weet je wel zeker dat dit werk echt 'jouw' werk is?
Ik had toen ook een relatie. We werkten beide onregelmatig. Dus regelmatig communiceren middels briefjes(was rond de tijd dat mobiele telefoons net in opkomst waren). En extra genieten van de vrije tijd samen. We werkten beide 36 uur.
Ik ben nu 21 jaar verpleegkundige. Sinds een paar jaar werk ik regelmatig. Ondanks dat ik mijn werk leuk vind, mis ik het onregelmatig werken wel een beetje.
Neem ook de tijd om te wennen, het is ook zwaar, maar wel heel mooi werk! Weet je wel zeker dat dit werk echt 'jouw' werk is?
woensdag 29 augustus 2018 om 20:11
Je hebt een Prive bericht!
woensdag 29 augustus 2018 om 20:14
Als stagiaire werk je toch ook gewoon fulltime? En moet je ernaast nog leren.-Ncheese97 schreef: ↑29-08-2018 20:05Dankjewel, precies dat.
Tuurlijk weet je voor je begint dat dit er allemaal bij hoort. Maar zolang je nog stagiaire bent, werk je veel minder. En heb je niet de verantwoording die je als gediplomeerde wel hebt. Als je op 21 jarige leefijd verantwoordelijk bent voor hele zieke mensen, is dat soms best pittig
Qua verantwoordelijkheden ben ik het wel met je eens. Maar overleg vooral met je collega's. Je moet gewoon zekerder worden in je eigen kennis en kunde... dat kost tijd, veel feedback. Zelfs jaren na afstuderen overleg ik nog zeer regelmatig met collega's. Dat houd je scherp en je krijgt er steeds beter inzichten in je eigen functioneren. Ik overval
mijn collega soms nog weleens met de vraag voor wat feedback. Na verloop van tijd zul je vertrouwen hebben in je eigen kennis en kunde en zal het gevoel dat je nu hebt wegzakken.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
woensdag 29 augustus 2018 om 20:16
Ik begrijp je wel. Ben ook 21 en heb net stage gedaan. Vond het heel raar om elke dag te moeten gaan en niet zomaar vrij te kunnen nemen als het beter uitkwam, of om een studiedagje naar het weekend te verschuiven ofzo.
Ik probeer daarom m'n studenten leven te rekken en ben er een studie bij gaan doen. Werken kan ik nog lang zat.
Ik probeer daarom m'n studenten leven te rekken en ben er een studie bij gaan doen. Werken kan ik nog lang zat.
woensdag 29 augustus 2018 om 20:49
TO zegt niet dat ze het niet trekt, alleen dat het wennen is en haar nu benauwd. Aan de ene kant begrijp ik dat wel, toen ik voor het eerst full time stage ging lopen, dacht ik ook dat ik geen leven meer overhield (full time dagen plus vier uur reistijd en je houdt niet heel veel over). Maar dat wende vrij snel, en dat gevoel was snel weg.
Nu heb ik juist het omgekeerde, ik krijg het Spaans benauwd van het idee weer een vastgesteld rooster te hebben, met een jaar vooruit geplande vakanties. Ik vind het juist heerlijk om wat meer vrijheid te hebben daarin. Ik snap natuurlijk dat je in ze zorg niet s ochtends kunt bedenken dat je vandaag maar ineens vrij neemt, maar je hoeft ook een een jaar lang een vast schema te hebben.
En wat anderen al zeiden: het is vrij normaal als je werk je de eerste maanden relatief veel tijd kost. Je doet nog bijna niks op routine, moet overal nog bij nadenken en dat kost energie. Zeker als het ook nog een baan met behoorlijke verantwoordelijkheid is. Ik zie hetzelfde gebeuren bij al mijn collega’s die arts zijn. De eerste maanden verdwijnen ze van de aardbodem. Maar het wordt gelukkig ook beter, als je niet meer over alles na hoeft te denken, gewend bent aan de verantwoordelijkheid en je collega’s beter kent (en zij jou).
Nu heb ik juist het omgekeerde, ik krijg het Spaans benauwd van het idee weer een vastgesteld rooster te hebben, met een jaar vooruit geplande vakanties. Ik vind het juist heerlijk om wat meer vrijheid te hebben daarin. Ik snap natuurlijk dat je in ze zorg niet s ochtends kunt bedenken dat je vandaag maar ineens vrij neemt, maar je hoeft ook een een jaar lang een vast schema te hebben.
En wat anderen al zeiden: het is vrij normaal als je werk je de eerste maanden relatief veel tijd kost. Je doet nog bijna niks op routine, moet overal nog bij nadenken en dat kost energie. Zeker als het ook nog een baan met behoorlijke verantwoordelijkheid is. Ik zie hetzelfde gebeuren bij al mijn collega’s die arts zijn. De eerste maanden verdwijnen ze van de aardbodem. Maar het wordt gelukkig ook beter, als je niet meer over alles na hoeft te denken, gewend bent aan de verantwoordelijkheid en je collega’s beter kent (en zij jou).
woensdag 29 augustus 2018 om 20:52
Veel mensen krijgen een soort tropenjaar het eerste jaar. Het is ook een begin van een nieuwe fase met een heel ander ritme. Je bent nog niets anders dan een schoolritme gewend. Het is toch anders dan stages of eindstage.
Ik vond het troostend om te weten dat heel veel mensen hun eerste jaar als vrij heftig hebben ervaren. Daarna ging het ook allemaal stukken makkelijker en was ik ook niet iedere dag zo moe meer dat ik al om 20.00 KO in bed lag.
En als je weer wil studeren, why not? 21 is een prima leeftijd om nog fulltime te studeren. Ik doe het nu een deeltijdstudie als bijna 40-jarige naast een fulltime baan. Had ik tien jaar geleden niet aan moeten denken. Nu vind ik het leuk en kijk ik uit naar avondcolleges, levert het energie op.
Ik vond het troostend om te weten dat heel veel mensen hun eerste jaar als vrij heftig hebben ervaren. Daarna ging het ook allemaal stukken makkelijker en was ik ook niet iedere dag zo moe meer dat ik al om 20.00 KO in bed lag.
En als je weer wil studeren, why not? 21 is een prima leeftijd om nog fulltime te studeren. Ik doe het nu een deeltijdstudie als bijna 40-jarige naast een fulltime baan. Had ik tien jaar geleden niet aan moeten denken. Nu vind ik het leuk en kijk ik uit naar avondcolleges, levert het energie op.
