Gekke, grappige, bizarre, lieve dingen op de camping

apiejapie schreef: ↑

15-06-2024 08:15

Zoiets hebben wij een paar jaar geleden meegemaakt in de Ardennen. Er was een scoutinggroep in de omgeving. Rond een uur of vijf werd ik wakker van geroep. Er was een kind al urenlang vermist. Ondertussen waren er speurhonden ingezet, politie. Er waren zoveel mensen aan het zoeken. Het was verschrikkelijk, de wanhoop van iedereen. Dat verbindt ergens ook, iedereen wil op zo'n moment in actie komen. Toen ik hoorde dat het meisje gevonden was, kwamen de tranen van opluchting. Ze had urenlang in de bossen van de ardennen rond gedwaald in het donker. Moet verschrikkelijk voor haar geweest zijn. Ik hoop dat ze er mentaal niks aan overgehouden heeft.

Afschuwelijk

Ooit verbleef ik met een vriendin op een stadscamping. ‘s avonds waren we naar de stad gegaan en toen we terug kwamen lagen er overal eierschillen en waren er eieren gebakken in de pan. Er was een behoorlijke rommel achter gelaten maar er was niks gestolen.
Het bleek een zwerver te zijn geweest.

In het verleden behoorlijk vaak gekampeerd, maar het is niet echt mijn ding. Ik kan me 1 kampeervakantie nog goed heugen. Ik was toen een jaar of 10, en op vakantie met mijn ouders, zus en oma. Mijn vader had een caravan gehuurd op een camping in Luxemburg. Ik lag met oma samen aan een kant van de caravan (op de inklapbare eethoek zeg maar), pa en ma aan de andere kant in de zithoek en zus in de voortent. De caravan was een krakkemikkig geval, en hoe krakkemikkig, daar kwamen we achter toen het ‘s nachts een keer noodweer was. Onze kant van de caravan bleek zo lek als een mandje, het begon met een drup op het gezicht. Oma (van oudsher een kampeerder) stommelde het bed uit, haalde een pannetje op voor de drup en we gingen andersom liggen. Maar even later kwamen de druppen van overal, nog meer pannetjes en bakjes. We kregen de slappe lach. Pa en ma hielden het wel droog, merkten niets van ons waterbed en werden chagrijnig van ons gegiechel. Tot we uitlegden dat alle beschikbare pannen, bakjes, schaaltjes en emmers in gebruik waren en ze mee mochten helpen hozen…

De volgende ochtend bleek dat de buren, die zo’n zelfde ramshackle caravan hadden gehuurd ook alles nat hadden.

Nat worden in een tent is overigens een ander kampeerthema waar ik veel ervaring mee heb. Op het menu staan van de muggen ook, leeglopende luchtbedden.
Geen wonder dat ik nooit echt dol geworden ben op kamperen.
De saamhorigheid en behulpzaamheid van andere kampeerders herken ik dan weer wel. En ook het ontstaan van vriendschappen op de camping. Op mijn veertiende een meisje leren kennen op een camping in Zuid Limburg. Met haar ben ik veertig jaar na dato nog steeds bevriend.

patchouli_ schreef: ↑

14-06-2024 20:12

Hij ging mee naar het concert. We zijn 15 jaar en een kind samen verder en nog steeds blij met elkaar.

Prachtig

apiejapie schreef: ↑

15-06-2024 08:15

Zoiets hebben wij een paar jaar geleden meegemaakt in de Ardennen. Er was een scoutinggroep in de omgeving. Rond een uur of vijf werd ik wakker van geroep. Er was een kind al urenlang vermist. Ondertussen waren er speurhonden ingezet, politie. Er waren zoveel mensen aan het zoeken. Het was verschrikkelijk, de wanhoop van iedereen. Dat verbindt ergens ook, iedereen wil op zo'n moment in actie komen. Toen ik hoorde dat het meisje gevonden was, kwamen de tranen van opluchting. Ze had urenlang in de bossen van de ardennen rond gedwaald in het donker. Moet verschrikkelijk voor haar geweest zijn. Ik hoop dat ze er mentaal niks aan overgehouden heeft.

O, afschuwelijk! Ik heb een jaar of vijf ponykampen voor onze club georganiseerd en had altijd zo'n hekel aan het bosspel, dat er per se in moest van mijn collega-leiders. Gelukkig altijd goed afgelopen. Eén keer bij het zwemmen in een meer bijna een kind verdronken, pffffff.

Ik heb ook nog een herinnering, beetje pikant. Ik was een wilde tiener en verloste op een camping een jongen van zijn maagdelijkheid, in zijn tentje. Hij kon er geen genoeg van krijgen en het werd een lange nacht. We hadden een zaklamp aan voor de sfeer. Wist ik veel... De anderen, die buiten bij een kampvuurtje zaten, kregen urenlang een erotisch schimmelspel voorgeschoteld... (en zeiden niks he, de rotzakken)

Kamperen, met recht 1 van de mooiste herinneringen uit m'n jeugd
Kneuterig ontbijten voor de tent (en later caravan), overdag op pad (we wisselden zwemdagen in het meer af met stadjes/cultuur/bergen), 's avonds spelletjes spelen, badmintonnen en jeu de boulen met anderen in het rijtje.

Overigens als jong-volwassene met ex wel eens een heel bizarre situatie gehad op een camping in Slovenie. Een dag na aankomst zette een grote familie (meerdere generaties) een enorme tent achter ons plekje op, wat al raar was omdat de camping praktisch leeg was en er genoeg vrije plekken waren. Ex en ik waren even zwemmen in de rivier en toen we terugkwamen, sneakte er iemand uit onze tent. Niks gestolen, maar vanaf dat moment begonnen de pesterijen: de kinderen schopten hun bal tegen onze auto (en dan ook echt tientallen keren), ze trokken onze kleding van de waslijn, en intimiderende mannen bleven maar langslopen, door/over onze plek heen, vanaf verschillende locaties (ze hadden inmiddels een andere tent tegenover ons opgezet). Op een gegeven moment werd oma in een stoel geplant en die bleef ons uren aanstaren, alsof ze op wacht zat. Het was echt doodeng, en ons onderbuikgevoel zei dat we ons koest moesten houden en dat met deze lui niet gesold kon worden.

Ik ben uiteindelijk melding gaan doen bij de receptie, die zeiden dat ze er niets aan konden doen, maar ons wel ons geld terug wilde geven als we wilden vertrekken. Ik vond dat zo raar, en bij doorvragen bleek dus dat dit een terugkerend fenomeen was: een grote zigeunerfamilie reist langs verschillende campings, kiest 1 doelwit uit, vaak een jong stel/gezin en zetten hen dan onder druk om te vertrekken en al hun spullen achter te laten. Ze zijn feitelijk niet strafbaar bezig (want geen geweld, niets gestolen), maar vaak kiezen mensen het hazepad omdat het zo enorm intimiderend is. Campingeigenaren durfden er niet tegen op te treden, en ze trokken uiteindelijk altijd meteen door nadat ze hun winst hadden gemaakt.

Ik kwam terug bij de tent en zei tegen ex: we gaan vanavond nog weg. Terwijl we begonnen met inpakken, verzamelde zich zo'n 10-15 man rond onze tent, in doodse stilte, maar als een stel aasgieren. En toen stapte oma na voren en zei: you go now, leave everything here. En ik snap oprecht dat als je kinderen hebt, je het risico niet neemt en je alles laat staan en zo de auto induikt. Wij hebben in een half uur alles in de auto gemieterd en op het laatst raakten ze onze spullen aan, pakten dingen op, stonden maar te lachen. Het was zo ongelofelijk vernederend en vals, ik kan er 15 jaar later nog hartkloppingen en tranen van in m'n ogen krijgen!

Diezelfde avond zijn we, door een enorme onweerststorm, terug naar Oostenrijk gereden waar we op de heenweg overnacht hadden in een schattig pensionnetje en waar we met open armen werden ontvangen.

Wat een vreselijk nare ervaring fromfebruary, dat jullie je ontzettend geintimideerd hebben gevoeld begrijp ik helemaal!

Fromfebruary, wat vreselijk! En wat goed dat jullie je spullen mee hebben genomen. Heel dapper dat jullie zo koelbloedig zijn gebleven.

We stonden in Amerika op een camping en er was een stel met gezin tegenover ons alle luchtbedden en andere zaken aan het oppompen. Die pomp maakte een hele hoge en nare pieptoon. Ze zijn denk ik drie kwartier a uur bezig geweest en wat gebeurde er toen ze klaar waren? en het eindelijk stil was. De hele camping ging applaudisseren.
Tijdens dezelfde vakantie was een groep die iedere dag een uur bezig waren met zich optutten in het toeletgebouw. Fohn mee, veel make-up enz. Zien we ze 's middags terug van de hike in de grand canyon. Van boven tot onder zand, strepen uitgelopen make-up door zweet en ze gingen manmoedig hun hele make-up weer verzorgen, want ze wilde naar de campingbar en die bleek gesloten. Het was vrij bijzonder.

fromfebruary schreef: ↑

17-06-2024 08:42

Wij hebben in een half uur alles in de auto gemieterd en op het laatst raakten ze onze spullen aan, pakten dingen op, stonden maar te lachen. Het was zo ongelofelijk vernederend en vals, ik kan er 15 jaar later nog hartkloppingen en tranen van in m'n ogen krijgen!

Ieks wat naar en eng en vals zeg. Yak, kan me voorstellen dat je daar goed ziek van bent.

Wij hebben wel eens in een natuurgebied waar je mocht kamperen ons een beetje geintimideerd gevoeld door kennelijk 'vaste' bezoekers, en toen zijn we gauw gegaan. Maar dat was níets in vergelijking met jouw verhaal.

Oh wat een vreselijk verhaal @Fromfebruary. Lijkt me echt heel eng. Echt goed dat je toch gewoon alles meegenomen hebt, zeg.

Iemand die z'n hond tegen de voortent van een ander liet plassen vond ik toch wel redelijk bizar. Zeker toen degene er wat van zei en als excuus kreeg: ja maar het regent...

Verder een jong stel tegenover ons die het ongeveer de hele dag door deden. Op de vraag van een van de kinderen wat voor geluid dat toch was, antwoordde iemand: die zijn het luchtbed aan het oppompen, waarop de reactie kwam: oh dan is dat luchtbed wel echt lek, zal ik even helpen om het te plakken, ik heb zo'n setje bij me. Hij werd toch maar tegengehouden...

Verder vooral heel veel mooie herinneringen en gelukkig is vriend nu ook met het kampeervirus besmet...