Relaties
alle pijlers
Afstand in relatie
zaterdag 7 december 2024 om 10:26
Hi iedereen,
Ik ben momenteel 8 jaar samen met mijn partner.
We zijn elkaars jeugdliefdes en hebben daarvoor ons vorig
huwelijk laten staan.
Samen hebben we 5 kinderen wat niet altijd simpel is,
maar het lukte ons steeds tot op enkele maanden terug.
Mijn zoon pubert hard en heeft ADD.
Deze zomer is deze zwaar agressief geworden naar mij en heeft
me letterlijk in elkaar willen slaan.
Door de enorme impact op dit moment ben ik mezelf ook even verloren
en te bruut geweest naar mijn zoon en voor de omgeving die ons uit elkaar wou halen.
Ik heb daar enorm veel spijt van en mijn zoon is aan de betere hand nu door hulp.
Hij heeft maanden niet naar mij geweest en dat was wel een vorm van rust in onze situatie.
Tijdens dit voorval is mijn partner haar dochter gaan lopen naar haar papa die
niet ver van ons woont.
Die is geschrokken maar is ook ineens heel hard gekeerd tegen vooral mij.
Omdat ik zo gereageerd heb.
Ze vind me sowiezo soms iets te bruut in mijn uitspraken ivm opruimen, poetsen
maar dat is niet slecht bedoeld. Dat is een beetje mijn persoon.
Ik ben een liefdevolle persoon die de kinderen echt veel wil bijbrengen over
waarden & normen en ze krijgen ook veel gedaan van me
.
Tot op vandaag komt ze nog steeds niet naar ons en ze reageert ook op niks.
Niet op telefoons, berichten, briefjes, ....
De zoon van mijn partner pendelt wel nog iedere week naar ons en met plezier.
Ik ben ondernemer en door die miserie thuis heb ik al veel kloppen gekregen.
Opdrachten die aanslepen, facturen die niet weg kunnen door iets nog niet inorden ...
met alles gevolgen vandien.
We hebben al regelmatig een deurwaarder over de vloer gehad en dit
is uiteraard nu een sneeuwbal effect geworden...
Door al deze strubbelingen heeft mijn partner op de pauze knop geduwt.
Ze is op, ze is moe, ze wil rust...
Ze werkt fulltime & studeert aan de hoge school, huishouden, kopzorgen.
Een mens zou voor minder plooien.
Ze woont nu 3 weken apart in een stacaravan van haar broer en ik mag heel weinig
contact met haar hebben wat ik heel erg moeilijk vindt
.
De verlatingsangst is zo groot momenteel voor me.
Ik probeer haar niet te veel te storen maar ik verlies me snel in teveel berichten.
Maarja wat wil je als je zo iemand graag ziet en die wil je precies niet meer.
We waren als koppel zo intens!
Alles deden we samen gewoon.
We zijn fervente hikers, slapen in tentjes, samen op café zitten en uren praten
over vanalles en nog wat, muziek, ...
Maar doordat zij lang voor alles opgedraait heeft voelt ze zich precies gebruikt.
Ze laat haar ook niet omringen met de juiste mensen denk ik, dus ze blijft
verder gaan in deze negatieve spiraal.
Ik zou graag zoveel ondernemen maar ik kan niks doen.
Deze periode komt het natuurlijk dubbel zo hard aan.
Weten dat ze daar zit in die caravan en ik gewoon thuis, ongeveer 5km van elkaar.
Iemand ook al zoiets meegemaakt en er doorgeraakt?
Wat kan ik wel doen?
Ik ben momenteel 8 jaar samen met mijn partner.
We zijn elkaars jeugdliefdes en hebben daarvoor ons vorig
huwelijk laten staan.
Samen hebben we 5 kinderen wat niet altijd simpel is,
maar het lukte ons steeds tot op enkele maanden terug.
Mijn zoon pubert hard en heeft ADD.
Deze zomer is deze zwaar agressief geworden naar mij en heeft
me letterlijk in elkaar willen slaan.
Door de enorme impact op dit moment ben ik mezelf ook even verloren
en te bruut geweest naar mijn zoon en voor de omgeving die ons uit elkaar wou halen.
Ik heb daar enorm veel spijt van en mijn zoon is aan de betere hand nu door hulp.
Hij heeft maanden niet naar mij geweest en dat was wel een vorm van rust in onze situatie.
Tijdens dit voorval is mijn partner haar dochter gaan lopen naar haar papa die
niet ver van ons woont.
Die is geschrokken maar is ook ineens heel hard gekeerd tegen vooral mij.
Omdat ik zo gereageerd heb.
Ze vind me sowiezo soms iets te bruut in mijn uitspraken ivm opruimen, poetsen
maar dat is niet slecht bedoeld. Dat is een beetje mijn persoon.
Ik ben een liefdevolle persoon die de kinderen echt veel wil bijbrengen over
waarden & normen en ze krijgen ook veel gedaan van me
.Tot op vandaag komt ze nog steeds niet naar ons en ze reageert ook op niks.
Niet op telefoons, berichten, briefjes, ....
De zoon van mijn partner pendelt wel nog iedere week naar ons en met plezier.
Ik ben ondernemer en door die miserie thuis heb ik al veel kloppen gekregen.
Opdrachten die aanslepen, facturen die niet weg kunnen door iets nog niet inorden ...
met alles gevolgen vandien.
We hebben al regelmatig een deurwaarder over de vloer gehad en dit
is uiteraard nu een sneeuwbal effect geworden...
Door al deze strubbelingen heeft mijn partner op de pauze knop geduwt.
Ze is op, ze is moe, ze wil rust...
Ze werkt fulltime & studeert aan de hoge school, huishouden, kopzorgen.
Een mens zou voor minder plooien.
Ze woont nu 3 weken apart in een stacaravan van haar broer en ik mag heel weinig
contact met haar hebben wat ik heel erg moeilijk vindt
.De verlatingsangst is zo groot momenteel voor me.
Ik probeer haar niet te veel te storen maar ik verlies me snel in teveel berichten.
Maarja wat wil je als je zo iemand graag ziet en die wil je precies niet meer.
We waren als koppel zo intens!
Alles deden we samen gewoon.
We zijn fervente hikers, slapen in tentjes, samen op café zitten en uren praten
over vanalles en nog wat, muziek, ...
Maar doordat zij lang voor alles opgedraait heeft voelt ze zich precies gebruikt
.Ze laat haar ook niet omringen met de juiste mensen denk ik, dus ze blijft
verder gaan in deze negatieve spiraal.
Ik zou graag zoveel ondernemen maar ik kan niks doen
.Deze periode komt het natuurlijk dubbel zo hard aan.
Weten dat ze daar zit in die caravan en ik gewoon thuis, ongeveer 5km van elkaar.
Iemand ook al zoiets meegemaakt en er doorgeraakt?
Wat kan ik wel doen?
zaterdag 7 december 2024 om 12:58
Mee eens, een eigen kind haalt echt niet zonder reden uit naar eigen ouder. (En als je dat als ouder al mist...dan roept het aan mijn kant nog meer vragen op)Jufjoke schreef: ↑07-12-2024 12:45Toch nog even over dit, want misschien heb jij een andere definitie van 'zonder boe of ba '. Ik interpreteer jou als: er was geen aanleiding/reden. Daar reageer ik op, in ieder geval. Want dat kan niet. Mensen doen geen dingen zonder reden. Zelfs als ze zelf niet in staat zijn om die reden te benoemen.
Iemand geeft niet zomaar iemand anders een vuistslag zonder aanleiding of reden. Daar heeft diegene een reden voor. Of het een goede reden is, daar heb ik het niet over.
Maar er is altijd een reden/aanleiding. Als het voor jou uit het niets komt, heb je de aanleiding gewoon gemist; dat wil niet zeggen dat er geen aanleiding ís.
zaterdag 7 december 2024 om 13:12
Eerst dit: Ze laat haar ook niet omringen met de juiste mensen denk ik, dus ze blijft
verder gaan in deze negatieve spiraal
En vervolgens dit: Ze heeft wel veel hulp aan mijn familie en ik hoop dat dit mag blijven duren voor de tijd dat ze het nodig heeft.
En die familie met al hun hulp zijn dus niet de juiste mensen? Voor wie dan niet? Voor jou dan toch zeker?
verder gaan in deze negatieve spiraal
En vervolgens dit: Ze heeft wel veel hulp aan mijn familie en ik hoop dat dit mag blijven duren voor de tijd dat ze het nodig heeft.
En die familie met al hun hulp zijn dus niet de juiste mensen? Voor wie dan niet? Voor jou dan toch zeker?
zaterdag 7 december 2024 om 14:35
zaterdag 7 december 2024 om 15:54
Je zegt dat je te bruut naar de dochter van je partner bent geweest (en zij gevlucht is naar haar vader) EN te bruut bent geweest naar je zoon die zomaar zonder aanleiding (jouw lezing) naar je uithaalt...
Komt op mij niet heel fijn over. En daarboven op komt nog dat je partner zich gebruikt voelt.
Ze werkt fulltime, studeert EN doet het huishouden. Waarom doet zij dat? En niet jij?
Als ik dit zo lees, snap ik wel dat ze op de pauzeknop heeft gedrukt.
Komt op mij niet heel fijn over. En daarboven op komt nog dat je partner zich gebruikt voelt.
Ze werkt fulltime, studeert EN doet het huishouden. Waarom doet zij dat? En niet jij?
Als ik dit zo lees, snap ik wel dat ze op de pauzeknop heeft gedrukt.
zaterdag 7 december 2024 om 15:57
Dit is van de zomer gebeurd, en je bent intussen 2 keer bij de huisarts geweest en hebt contact gezocht met een psycholoog?
Beetje laat denk je niet?
Stap uit je slachtofferrol, stop met jezelf zielig vinden en zorg dat je inziet hoe de situatie voor de mensen om je heen is (geweest). Je laat weinig zien dat je begrijpt hoe het voor anderen is geweest en lijkt vooral met jezelf bezig te zijn.
Dit ook: Ze vind me sowiezo soms iets te bruut in mijn uitspraken ivm opruimen, poetsen maar dat is niet slecht bedoeld. Dat is een beetje mijn persoon.
Excuses, excuses.... Je bent zelf verantwoordelijk voor je gedrag.
Beetje laat denk je niet?
Stap uit je slachtofferrol, stop met jezelf zielig vinden en zorg dat je inziet hoe de situatie voor de mensen om je heen is (geweest). Je laat weinig zien dat je begrijpt hoe het voor anderen is geweest en lijkt vooral met jezelf bezig te zijn.
Dit ook: Ze vind me sowiezo soms iets te bruut in mijn uitspraken ivm opruimen, poetsen maar dat is niet slecht bedoeld. Dat is een beetje mijn persoon.
Excuses, excuses.... Je bent zelf verantwoordelijk voor je gedrag.
zaterdag 7 december 2024 om 16:58
Ik denk dat je onderschat hoe heftig het is voor een kind om contact met een ouder te verbreken.
Het is geen maat van de voetbal ofzo.
Kinderen zijn geprogrammeerd om heel veel shit te accepteren van hun ouders, omdat ze met hun leven afhankelijk zijn van hun ouders.
En niet 1 maar 2 kinderen willen niet meer onder 1 dak zijn met jou.
Ik vind dat je de gebeurtenis bagatelliseert. Er is nooit alleen 1 incident. Waarschijnlijk zal jouw zoon over honderden incidenten daarvoor kunnen vertellen.
Gelukkig ga je in therapie. Hopelijk leer je genoeg over je eigen gedrag om de relatie met je zoon te lijmen.
Die vrouw moet je laten gaan. Zij is eindelijk veilig. Val haar niet lastig.
Het is geen maat van de voetbal ofzo.
Kinderen zijn geprogrammeerd om heel veel shit te accepteren van hun ouders, omdat ze met hun leven afhankelijk zijn van hun ouders.
En niet 1 maar 2 kinderen willen niet meer onder 1 dak zijn met jou.
Ik vind dat je de gebeurtenis bagatelliseert. Er is nooit alleen 1 incident. Waarschijnlijk zal jouw zoon over honderden incidenten daarvoor kunnen vertellen.
Gelukkig ga je in therapie. Hopelijk leer je genoeg over je eigen gedrag om de relatie met je zoon te lijmen.
Die vrouw moet je laten gaan. Zij is eindelijk veilig. Val haar niet lastig.
zaterdag 7 december 2024 om 17:11
Ik lees tussen de regels door, want je schrijft het niet, een relatie en situatie die al langer niet goed is. Maar waarvoor jij je ogen gesloten hebt, want wat je niet ziet is er niet. Zolang het maar goed ging voor jou wás het goed. Hoef je niet met je eigen demonen aan de gang.
Waarschijnlijk was het voor je partner al langer niet goed en waren de gebeurtenissen de laatste druppel om tot de conclusie te komen dat dit niet zo verder kon gaan.
Waarschijnlijk was het voor je partner al langer niet goed en waren de gebeurtenissen de laatste druppel om tot de conclusie te komen dat dit niet zo verder kon gaan.
zaterdag 7 december 2024 om 18:23
Maar partner en ik wonen momenteel ook gescheiden. Dat ik echt heel zwaar. Ik zou wel haar wens respecteren van geen/weinig contact.
Wat hebben jullie afgesproken toen ze wegging? Is dit tijdelijk? Is ze van plan terug te komen? Zo ja, wat zijn de voorwaarden? Als in, wat moet er anders/verbetert zijn voordat ze terugkomt?
Wat hebben jullie afgesproken toen ze wegging? Is dit tijdelijk? Is ze van plan terug te komen? Zo ja, wat zijn de voorwaarden? Als in, wat moet er anders/verbetert zijn voordat ze terugkomt?
zondag 8 december 2024 om 06:52
Omdat niet iedereen even belastbaar is misschien? Rare vraag.debuurvrouw schreef: ↑07-12-2024 12:42Er zijn heel veel mensen die alleen voor hun kinderen zorgen, eigen inkomen verdienen en hun huishouden runnen. Waarom is dit voor jou zo zwaar?
En stel dat je partner niet terug komt heb je het er dan ook voor over om nog steeds hulp te krijgen voor je problemen of zet je dit enkel in om haar terug te krijgen?
Adieu les cons!
zondag 8 december 2024 om 06:54
On-topic: TO, ik lees nergens dat je écht verantwoordelijkheid neemt voor jouw aandeel in dit verhaal. Schrijven dat het zwaar is, maar dat je het ervoor over hebt, zegt niet zo heel veel. Er is dringend hulp nodig op verschillende gebieden lees ik. Financieel, emotioneel. En ja, dat is zwaar, maar het is nu nodig om daarin te investeren.
Ik heb te doen met je stiefdochter en zoon trouwens
Wat een rotsituatie.
Ik heb te doen met je stiefdochter en zoon trouwens
Wat een rotsituatie.
Adieu les cons!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
