Relaties
alle pijlers
Als een goede vriendin ver weg gaat wonen...
zondag 21 april 2024 om 20:26
Een hele dierbare vriendin van mij verhuisd binnenkort vanuit Antwerpen naar een dorpje meer dan een paar uur van mij vandaan.
We leerden elkaar een paar jaar geleden kennen en hadden echt onmiddellijk een klik met elkaar. Veel overeenkomsten, raakvlakken, beide single moeders, haar kind in dezelfde leeftijd als een van mijn kinderen, we wonen op fietsafstand van elkaar vandaan.
Bijna dagelijks appen/bellen, regelmatig even koffie drinken. Lief en leed met elkaar delen. Zij werkt fulltime en ik thuis ivm chronische ziekte, dus ze hield heel vaak rekening met mijn energielevel. Regelmatig afspreken lukte vaak toch. De ene keer urenlang, de andere keer was het al oké als het maar een uurtje was, omdat we beide snel weer naar huis moesten (zij ivm haar zoon, ik ivm moe of kinderen).
Ze heeft me bijgestaan tijdens mijn breuk met mijn ex en ik stond haar bij als zij weer gedoe had met haar ex. En zoveel met elkaar gelachen en gedeeld. Maar bovenal het is zo een fijn mens en lieve vriendin. Ik wist al een tijdje dat ze wilde verhuizen ivm burenoverlast, maar plots was daar voor haar droomhuisje. Vlakbij haar geboortedorp. Voor dezelfde prijs als waar ze nu haar piepkleine flat in Antwerpen huurde, kan ze nu een heel huis met garage, tuin en opritje huren in een klein dorpje. Ik geef haar groot gelijk.
Maar man wat ga ik haar missen. Net nu ik de breuk met mijn ex steeds meer achter me laat. We hebben afgesproken om ons contact en onze vriendschap te blijven onderhouden, maar op zo'n afstand en ivm haar drukke baan en mijn ziekte vrees ik dat de vriendschap zal verwateren....
Ze heeft vandaag het huurcontract getekend en ik heb een traantje moeten laten...
Wie heeft er ooit op afstand een diepe vriendschap vast kunnen houden?
We leerden elkaar een paar jaar geleden kennen en hadden echt onmiddellijk een klik met elkaar. Veel overeenkomsten, raakvlakken, beide single moeders, haar kind in dezelfde leeftijd als een van mijn kinderen, we wonen op fietsafstand van elkaar vandaan.
Bijna dagelijks appen/bellen, regelmatig even koffie drinken. Lief en leed met elkaar delen. Zij werkt fulltime en ik thuis ivm chronische ziekte, dus ze hield heel vaak rekening met mijn energielevel. Regelmatig afspreken lukte vaak toch. De ene keer urenlang, de andere keer was het al oké als het maar een uurtje was, omdat we beide snel weer naar huis moesten (zij ivm haar zoon, ik ivm moe of kinderen).
Ze heeft me bijgestaan tijdens mijn breuk met mijn ex en ik stond haar bij als zij weer gedoe had met haar ex. En zoveel met elkaar gelachen en gedeeld. Maar bovenal het is zo een fijn mens en lieve vriendin. Ik wist al een tijdje dat ze wilde verhuizen ivm burenoverlast, maar plots was daar voor haar droomhuisje. Vlakbij haar geboortedorp. Voor dezelfde prijs als waar ze nu haar piepkleine flat in Antwerpen huurde, kan ze nu een heel huis met garage, tuin en opritje huren in een klein dorpje. Ik geef haar groot gelijk.
Maar man wat ga ik haar missen. Net nu ik de breuk met mijn ex steeds meer achter me laat. We hebben afgesproken om ons contact en onze vriendschap te blijven onderhouden, maar op zo'n afstand en ivm haar drukke baan en mijn ziekte vrees ik dat de vriendschap zal verwateren....
Ze heeft vandaag het huurcontract getekend en ik heb een traantje moeten laten...
Wie heeft er ooit op afstand een diepe vriendschap vast kunnen houden?
hanaa wijzigde dit bericht op 21-04-2024 20:32
2.41% gewijzigd
zaterdag 7 september 2024 om 09:12
Geef je het ook wel ruimte om het anders te laten zijn dan eerst? Want het is natuurlijk niet gek dat "de vorm"(vreselijk populaire term...) anders wordt. En het is ook niet gek dat zij de eerste periode misschien wordt opgeslokt door naweeën verhuizing, weer landen in die omgeving, met die mensen, de zomervakantie etc. Ze zit er nu hooguit vier maanden, denk ik? Ik lees namelijk niet perse dat ze helemaal niks meer laat horen, maar wel dat het anders is dan eerst. Ik denk, zeker ook gezien je eerdere berichtjes, dat je misschien moet uitkijken dat zij bij jou een bepaald gat moet opvullen want dan vraag je denk ik teveel en zal het zeker spaak lopen. Dus de hamvraag is: heb je er (echt al) vrede mee dat deze vriendschap anders vormgegeven wordt dan eerst?
zaterdag 7 september 2024 om 09:22
Was een beetje te verwachten, toch? En zo gaat het nu eenmaal in het leven, mensen komen en gaan…
En jij woont in Antwerpen, toch? De meest fantastische stad van B als je’’t mij vraagt,
Je hebt het over een chronische ziekte dus ik heb geen idee wat kan of niet maar kan je dingen te ondernemen zodat je nieuwe mensen kan leren kennen?
En jij woont in Antwerpen, toch? De meest fantastische stad van B als je’’t mij vraagt,
Je hebt het over een chronische ziekte dus ik heb geen idee wat kan of niet maar kan je dingen te ondernemen zodat je nieuwe mensen kan leren kennen?
zaterdag 7 september 2024 om 09:27
Ik heb zeker de ruimte gegeven. Tijdens de zomervakantie ook heel erg veel ruimte gegeven. Zij om te landen daar, ik ben ook weggeweest, ben op vakantie gegaan en tussendoor veel in Nederland gezeten. Af en toe een appje, dus helemaal niet opdringerig ofzo, maar wel een (dun) lijntje gehouden.meisje85 schreef: ↑07-09-2024 09:12Geef je het ook wel ruimte om het anders te laten zijn dan eerst? Want het is natuurlijk niet gek dat "de vorm"(vreselijk populaire term...) anders wordt. En het is ook niet gek dat zij de eerste periode misschien wordt opgeslokt door naweeën verhuizing, weer landen in die omgeving, met die mensen, de zomervakantie etc. Ze zit er nu hooguit vier maanden, denk ik? Ik lees namelijk niet perse dat ze helemaal niks meer laat horen, maar wel dat het anders is dan eerst. Ik denk, zeker ook gezien je eerdere berichtjes, dat je misschien moet uitkijken dat zij bij jou een bepaald gat moet opvullen want dan vraag je denk ik teveel en zal het zeker spaak lopen. Dus de hamvraag is: heb je er (echt al) vrede mee dat deze vriendschap anders vormgegeven wordt dan eerst?
Het is anders en ik probeer me voor te stellen hoe ik met een vriendschap zou omgaan als ik terug zou keren naar mijn oude woonplaats waar al mijn vrienden van vroeger nog steeds wonen en vol enthousiasme opwachten. Ik zou waarschijnlijk óók veel investeren in dáár, omdat ik dus van plan ben om daar altijd te blijven wonen. Ik zou uiteraard een lijn houden met mensen uit mijn vorige woonplaats, maar ons leven is dan niet meer met elkaar verweven als voorheen. Geen idee eigenlijk hoe ik zou omgaan met een verre vriendschap, denk ik nu ik het typ
Dus van haar kant begrijp ik het wel, weer bij iedereen van vroeger. Vandaar dat ik nu even een stap terug doe zodat zij zelf kan bepalen of ze er nog energie in wilt steken.
Mijn laatste voorstel was, ik geloof anderhalve week geleden om eens te videobellen. Ik stelde wat data voor. (we hebben elkaar al sinds haar verhuis niet meer écht lang met elkaar gesproken ivm verhuis en vakanties etc, wel wat appjes en spraakberichtjes af en toe). Ze had op die data al afgesproken met vriendinnen van daar en zou daar nog op terugkomen.
Dan laat ik het nu zo
hanaa wijzigde dit bericht op 07-09-2024 09:46
4.34% gewijzigd
zaterdag 7 september 2024 om 09:33
Vindt je? er is ontzettend veel te doen,zoveel mensen maar soms ook veel te druk overal.Attraverso schreef: ↑07-09-2024 09:22Was een beetje te verwachten, toch? En zo gaat het nu eenmaal in het leven, mensen komen en gaan…
En jij woont in Antwerpen, toch? De meest fantastische stad van B als je’’t mij vraagt,
Je hebt het over een chronische ziekte dus ik heb geen idee wat kan of niet maar kan je dingen te ondernemen zodat je nieuwe mensen kan leren kennen?
Ik ben aan het kijken wat ik nog zou kunnen ondernemen in de stad om nieuwe mensen te leren kennen met dezelfde interesses en die ook bij mij passen.
hanaa wijzigde dit bericht op 07-09-2024 09:33
3.85% gewijzigd
zaterdag 7 september 2024 om 09:33
Zij lijkt me heel duidelijk te zijn… ik geloof dat ze buiten jou geen banden meer heeft met Antwerpen?
Ben zelf ook verhuisd en ik weet hoe dat gaat… je belooft contact te houden maar dat wordt steeds minder en op een moment denk je er zelfs niet meer aan, zijn alle banden met de vorige woonplaats doorgeknipt…
Ik snap wel dat het voor jou veel moeilijker is, zij heeft veel nieuwe dingen in de plaats, jij niet… dus ik zou daar in investeren.. nieuwe mensen leren kennen…
Ben zelf ook verhuisd en ik weet hoe dat gaat… je belooft contact te houden maar dat wordt steeds minder en op een moment denk je er zelfs niet meer aan, zijn alle banden met de vorige woonplaats doorgeknipt…
Ik snap wel dat het voor jou veel moeilijker is, zij heeft veel nieuwe dingen in de plaats, jij niet… dus ik zou daar in investeren.. nieuwe mensen leren kennen…
zaterdag 7 september 2024 om 09:39
Ze heeft weinig contact hier nog inderdaad. Ook haar kind heeft geen contact meer met iemand van hier. Hij wilde een nieuwe start maken en heeft aan het eind van het schooljaar definitief afscheid genomen van al zijn vrienden hier.Attraverso schreef: ↑07-09-2024 09:33Zij lijkt me heel duidelijk te zijn… ik geloof dat ze buiten jou geen banden meer heeft met Antwerpen?
Ben zelf ook verhuisd en ik weet hoe dat gaat… je belooft contact te houden maar dat wordt steeds minder en op een moment denk je er zelfs niet meer aan, zijn alle banden met de vorige woonplaats doorgeknipt…
Ik snap wel dat het voor jou veel moeilijker is, zij heeft veel nieuwe dingen in de plaats, jij niet… dus ik zou daar in investeren.. nieuwe mensen leren kennen…
Klopt, je hebt helemaal gelijk. Voor haar zijn er heel veel nieuwe dingen in de plaats gekomen, voor mij is iets weggevallen.
Ik moet het zelf weer invullen.
Ik start binnenkort met deel 2 van een cursus waar ik zin in heb, dus daar zie ik de oude cursisten ook weer terug. Is gezellig, maar we blijven op het niveau van mede-cursist hangen
Niet iedereen heeft, buiten de cursus om, dezelfde raakvlakken of interesses.
zaterdag 7 september 2024 om 10:01
Een tip, (video)bellen is handig om gewoon te doen op een dinsdagochtend. Ipv af te spreken wanneer je gaat videobellen, dat is te star en komt eigenlijk nooit goed uit.
Paar vriendinnen van mij doen dit, een daarvan woont andere kant van de wereld en de ander ligt regelmatig in het ziekenhuis in isolatie. Moest ik aan wennen maar het werkt wel, ik heb altijd wel een halfuurtje tijd, desnoods bel je uurtje later terug.
En wat cursus betreft, gooi eens een activiteit in de groep die aan de cursus gerelateerd is. Samen naar een museum, film of samen wat huiswerk bespreken op een terrasje. Jullie hebben minstens één gedeelde interesse. Je hoeft geen hartsvriendinnen te zijn om wel je sociale behoefte te vervullen.
Ik vind je posts wat passief en lijdzaam overkomen steeds, maar als jij iets wil ervaren mag dat echt vanuit jou komen. Vind je het lastig om initiatief te nemen?
Paar vriendinnen van mij doen dit, een daarvan woont andere kant van de wereld en de ander ligt regelmatig in het ziekenhuis in isolatie. Moest ik aan wennen maar het werkt wel, ik heb altijd wel een halfuurtje tijd, desnoods bel je uurtje later terug.
En wat cursus betreft, gooi eens een activiteit in de groep die aan de cursus gerelateerd is. Samen naar een museum, film of samen wat huiswerk bespreken op een terrasje. Jullie hebben minstens één gedeelde interesse. Je hoeft geen hartsvriendinnen te zijn om wel je sociale behoefte te vervullen.
Ik vind je posts wat passief en lijdzaam overkomen steeds, maar als jij iets wil ervaren mag dat echt vanuit jou komen. Vind je het lastig om initiatief te nemen?
zaterdag 7 september 2024 om 10:14
Ik vind je veel te snel conclusies trekken, ze is pas deze zomer verhuisd, toch?
Na een verhuizing heb ik echt wel een paar maanden nodig om het huis naar wens te krijgen en te landen in mijn nieuwe woonplaats, en daarna komt er wel weer ruimte om mensen te missen.
Zij is nu waarschijnlijk bezig met nieuwe gordijnroedes in de muur te schroeven of hangt voor de 1001e keer aan de lijn met ziggo over de niet-aangesloten kabeltv. Echt, stel dit doemdenken minstens een jaar uit.
Na een verhuizing heb ik echt wel een paar maanden nodig om het huis naar wens te krijgen en te landen in mijn nieuwe woonplaats, en daarna komt er wel weer ruimte om mensen te missen.
Zij is nu waarschijnlijk bezig met nieuwe gordijnroedes in de muur te schroeven of hangt voor de 1001e keer aan de lijn met ziggo over de niet-aangesloten kabeltv. Echt, stel dit doemdenken minstens een jaar uit.
maandag 9 september 2024 om 21:26
Heb ik gedaan, gewoon spontaan gebeld, helaas werd er niet opgenomen. Later een appje dat ze ziek was (heel begrijpelijk!). En dat ze me de volgende dag zou terugbellen.bijtie schreef: ↑07-09-2024 10:01Een tip, (video)bellen is handig om gewoon te doen op een dinsdagochtend. Ipv af te spreken wanneer je gaat videobellen, dat is te star en komt eigenlijk nooit goed uit.
Paar vriendinnen van mij doen dit, een daarvan woont andere kant van de wereld en de ander ligt regelmatig in het ziekenhuis in isolatie. Moest ik aan wennen maar het werkt wel, ik heb altijd wel een halfuurtje tijd, desnoods bel je uurtje later terug.
En wat cursus betreft, gooi eens een activiteit in de groep die aan de cursus gerelateerd is. Samen naar een museum, film of samen wat huiswerk bespreken op een terrasje. Jullie hebben minstens één gedeelde interesse. Je hoeft geen hartsvriendinnen te zijn om wel je sociale behoefte te vervullen.
Ik vind je posts wat passief en lijdzaam overkomen steeds, maar als jij iets wil ervaren mag dat echt vanuit jou komen. Vind je het lastig om initiatief te nemen?
Ook dat heb ik de ruimte gegeven. Daarna nog een klein appje van mij om te horen of ze beter was.. ze schreef dat ze beter was, maar dat ze gehaast was en weg moest en mij later terug zou appen. Ik heb niks meer vernomen.
Dit laatste heeft mij laten besluiten dat ik het nu écht ga loslaten. Als het al zoveel moeite kost om gewoon maar één minuutje terug te (video) bellen- na elkaar zo lang niet in persoon of telefonisch te hebben gesproken- heb spontaan geprobeerd te bellen, voorstellen gedaan en er komt nu nog steeds geen echt respons. Dus nu laat ik het los.
Ik ga de knop omdraaien. Ik laat de bal bij haar. Komt er nog iets, dan ga ik kijken of die vorm van vriendschap nog past in mijn leven.. Mijn valkuil is dat ik anderen laat invullen wat wel of niet bij mij past. Ik wil er de regie over terugnemen en nu zelf voelen of de nieuwe vorm bij mij past of niet. Als het niet meer zo is, ga ik ernaar terugkijken als een mooie vriendschap uit een bepaalde fase van mijn leven.
Ik glij soms weg in het niet meer zelf bepalen wat ik wel of niet in mijn leven wil en pas me aan aan de behoeftes van een ander, zonder rekening te houden met mijn eigen wensen. Ik wil niet meer wachten op wat een ander wilt geven of een ander de regie geven. Voelt best akelig. Dus laat ik het nu los en ga me richten op heel andere dingen.
maandag 9 september 2024 om 21:37
Kan zeker kloppen. Maar ik voel me zo wat op de wachtstand gezet en dat vind ik geen fijn gevoel voor mezelf. Ik wil goed voor mezelf zorgen (mentaal en fysiek). En zulke gevoelens en gedachten staan daar wat bij in de weg. Daarom laat ik het nu los en focus ik op leuke dingen.frambozentaartje schreef: ↑07-09-2024 10:14Ik vind je veel te snel conclusies trekken, ze is pas deze zomer verhuisd, toch?
Na een verhuizing heb ik echt wel een paar maanden nodig om het huis naar wens te krijgen en te landen in mijn nieuwe woonplaats, en daarna komt er wel weer ruimte om mensen te missen.
Zij is nu waarschijnlijk bezig met nieuwe gordijnroedes in de muur te schroeven of hangt voor de 1001e keer aan de lijn met ziggo over de niet-aangesloten kabeltv. Echt, stel dit doemdenken minstens een jaar uit.
Mijn broer deed een voorstel om samen een taalcursus te doen (online) en dan soms samenkomen thuis of buiten of videobellen om met elkaar wat te oefenen. Ik zou het eerst met mijn schoonzus doen, maar daar is iets tussen gekomen. Heel erg gezellig met hem (heb een leuke broer die ik helaas soms wat te weinig zie en nu is dit een mogelijkheid om wat vaker af te spreken). Ik wil mijn energie steken in mensen die ook graag met mij uithangen en graag hun tijd ook met mij door willen brengen, dus het voorstel van mijn broer komt op het juiste moment. Zin in.
maandag 9 september 2024 om 22:04
Daarom wil ik niet meer wachten en laat ik het los (Ik kan soms wel een overthinker zijn).
dinsdag 10 september 2024 om 10:39
Mooi dat jullie die vriendschapsband zo onderhouden. Er zijn zoveel communicatie mogelijkheden tegenwoordig. Als de wil er is, dan is er zoveel mogelijk.Snuffelkleed schreef: ↑10-09-2024 09:40Ik heb een paar hele goede vriendinnen die ik amper zie door verschillende oorzaken. Maar we appen heel erg veel en bellen ook veel en lang.
dinsdag 10 september 2024 om 10:46
Dat denk ik ook, ik blokkeer mezelf om voor andere dingen die in de plaats kunnen komen open te staan.
Heb al een 'date' gepland met een vriendin uit Nederland (ken haar al sinds mijn 19e, we samen gestudeerd en altijd in contact-appen, bellen, afspreken- gebleven ondanks een afstand van bijna 130 km tussen ons. De ene periode wat meer dan wat minder maar nooit gestopt en áls we afspreken om te bellen dan bellen we ook echt. Daarom ben ik nu van overtuigd dat wie echt wil, die vindt altijd wel een mogelijkheid.
dinsdag 10 september 2024 om 11:27
Dat is het. Het zijn veelal vriendinnen die ik al heel erg lang ken. Maar dan voldoet dat ook prima. Eerlijk gezegd heb ik er vaak meer contact mee dan vroeger door al die communicatie mogelijkheden.
dinsdag 10 september 2024 om 17:47
Even ter aanvulling hiervan. Ik kreeg deze middag spontaan een spraakberichtje van haar. Dat ze zo uitkijkt naar onze afspraak, dat ik een van haar hartsvriendinnen ben, dat ze me mist en gewoon van mij houdt.Hanaa schreef: ↑10-09-2024 10:46Dat denk ik ook, ik blokkeer mezelf om voor andere dingen die in de plaats kunnen komen open te staan.
Heb al een 'date' gepland met een vriendin uit Nederland (ken haar al sinds mijn 19e, we samen gestudeerd en altijd in contact-appen, bellen, afspreken- gebleven ondanks een afstand van bijna 130 km tussen ons. De ene periode wat meer dan wat minder maar nooit gestopt en áls we afspreken om te bellen dan bellen we ook echt. Daarom ben ik nu van overtuigd dat wie echt wil, die vindt altijd wel een mogelijkheid.
Ze zei: "zeg jij maar waar je wilt afspreken. Nederland? Ik wil ook naar Belgie voor jou komen rijden hoor (130 km heen en 130 km terug en dan nog heel de stad doorkruisen) en als je weinig energie hebt gaan we desnoods gewoon ergens in een of ander café bij jou op de hoek ofzo zitten, ik mis je!"
Ik was zó geraakt door haar spraakberichtje. Vooral doordat ik de afgelopen maanden zo gefocust was op een andere vriendschap die aan het verwateren was. Ze werkt fulltime, twee kinderen, haar man werkt onregelmatige diensten, mantelzorgt, doet ernaast in de avond een hbo opleiding, vliegt in het weekend met haar kinderen naar allerlei clubjes en hobby's en zit in een vereniging waar ze een paar keer per maand ook actief mee is. En soms spreken we elkaar een hele tijd niet ivm drukte of de laatste keer ivm het stervensproces van haar schoonouder, maar als ze echt wilt maakt ze tussendoor echt tijd vrij voor mij (als in appen, spraakberichtjes, maar ook uren bellen, spontaan of soms op afspraak en houdt echt een dag vrij in haar agenda om met mij af te spreken). We zien elkaar door de afstand en haar hele drukke agenda niet vaak, laatst was het ook een 'update date' tussen ons, maar het zijn de kleine dingetjes , de contact momenten die we tussendoor hebben, die onze band sterk houden. Het is anders dan vroeger toen we nog in dezelfde stad studeerden, dat zeker. Ik mis dat wel. Nu is het met tussenpozen maar we hebben wel beiden onlangs uitgesproken dat we het de moeite waard vinden om de vriendschap in deze vorm voort te laten bestaan.
Ik herhaal mijn eigen woorden nog maar eens voor mezelf: als iemand écht wilt, is er altijd een mogelijkheid (desnoods online).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in