Beschuldigt om aandacht van zwager

Ben een vrouw van 35 jaar en zit ruim 4 jaar in een relatie waarvan 1jaar getrouwd.

Heel heftige ruzie gehad en ik benieuwd hoe jullie hier over denken. Ben ik fout? Misschien wel?
Maar er was totaal onschuld vanuit mijn kant.

Ben naar de bioscoop gegaan met mijn man + zijn zus en haar man. Ik zat naast mijn schoonzus en onze mannen naast ons. Toen de film klaar was..

Oké nu komt het.

Ik stond op deed mijn jas aan. Me schoonzus zat nog en bleef zitten.
Mijn man stond ook op een deed zijn jas aan. Mijn zwager dus de man van me schoonzus liep alvast naar beneden want hij zat aan de trap kant dus ik liep achter hem aan. Terwijl ik mijn schoonzus passeer omdat ze nog zat.
Dus ik stond met hem samen op mijn man en schoonzus te wachten beneden bij de trap.
We zagen ze naar beneden lopen dus vd trap af in de bioszaal en we liepen door naar de uitgang van de bios zaal.

ik vanuitgaande dat ze achter aan ons liepen. Maar blijkbaar liepen er nog andere mensen achter ons aan

Dus ik stond al in de gang met de man van mijn schoonzus. Ik denk max 1 minuut a 30sec. Dus ik vroeg op normale manier aan hem hoe vond je de film. Toen kwam me schoonzus en mijn man. En me man zag dat ik sprak met hem.

Vervolgens ging me schoonzus zitten
Er is was een bankje in de hal en daar zat ik en me schoonzus even. We spraken met nog normaal over de film denk 3 min en vervolgens zegt mijn man opeens bloed serieus kon je niet op mijn wachten. Ik was me van geen kwaad bewust. Ik reageerde beetje nonchalant van het zal wel, ik begreep zijn vraag niet. Dus toen zei het weer. Ik zeg ik ben toch hier met je. Toen zei zijn zus doe even normaal op lacherig manier en toen zei hij op een wat strengere serieuze toon ik praat met haar even niet bemoeien. Toen zei die weer tegen mij in hun bijzijn kon je niet wachten. Ik zei toen ik begrijp niet wat je bedoeld. Hij zei van in de zaal. Ik begreep het nog steeds niet. Maar ik was geschrokken van zijn gedrag en vond het ongemanierd. Dus ik zei zo min mogelijk

Nou ik heb me zo moeten inhouden. We namen afscheid van me schoonzus en haar man en éémaal in de auto brak de hel los.

Hij vind het is mijn taak dat ik moet wachten en niet moet doorlopen dat hoor ik als zijn vrouw te weten.
Want hij is mijn man. Ik zei tegen hem je bent respectloos zo praat je niet tegen mij in het openbaar en in het bijzijn van je familie. Als er iets is bespreek je dat met elkaar. Hij vond dat hij normal gedroeg. Wat ik absurd vind

Hij beweerde dat ik vaker aandacht zoek van zijn familie. En dat ik vaker met zijn zwager praat, of zijn andere zwager.
Ik zeg ik zie ze amper, waar heb jij het over. En als ik ze zie is het bij jouw moeder thuis anders niet. Ik praat met iedereen sociaal. Deze opmerking hoor ik voor het eerst uit zijn mond.

Hij zegt ik weet het. Jij wacht nooit op mij en dit is al de zoveelste x.
Je gedraagd je als een hoer dat je aandacht zoekt. Ik was in shock ervan.

Je hebt geen vriendinnen en je praat alleen met mannelijke collega's . ' Dat is misschien waar maar er zijn geen intenties of bijbedoelingen dat ik met mannelijke collega's af en toe praat. hij zei je bent altijd onzeker (dat is ook waar) maar niet dat ik dat uitstraal en k zeg het tegen mij man. Veel vrouwen zijn wat onzeker over hun lijf

Ik begon te huilen en ook mijn stem te verheffen en terug te reageren fel.
Ik zei ben jij misschien jaloers je gedraagt je als psychopaat.

Op gegeven moment zei ik maar jij hebt gelijk want zijn woede uitbarsting werd erger.

Ik heb oprecht geen intenties voor anderen. Ik zie ze als mijn familie.
Ik vroeg kan je voorbeeld geven over andere keren dat je mij beschuldigd en dat kon hij niet direct zeggen!! Hij kwam er niet op maar hij weet het gewoon zei die

ik zei als jou iets dwars zit hoor je me dat te zeggen en ik kan niet ruiken wat je denkt als iets jou langer dwars zit.

Ik ben geschrokken en ik weet niet wat ik hiervan moet denken . En ik ben zo boos voor alles wat hij heeft zo slecht over mij

Ben ik fout of wat??